❤️അപൂര്‍വരാഗം❤️ ഭാഗം 17
എഴുത്തുകാരി: മിനിമോൾ രാജീവൻ എം
(ഇനി കഥ കുറച്ചു ഞാനും പറയാട്ടോ… അപ്പു കഥ പറഞ്ഞു മടുത്തു..)
“മോളെ… പാറു… നിക്ക്… ഓടാന്‍ വയ്യാ ഇനി… നിക്ക് പാറു……”
ആരോ വിളിക്കുന്നു….
അസ്വസ്ഥത…… ആകെ വയ്യായ്ക… പരവേശം…
അപ്പു കണ്ണ് തുറക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്തി…. പറ്റുന്നില്ല… ചുറ്റും വെളുത്ത മേഘങ്ങൾ.. അവയ്ക്കു ഇടയിലൂടെ രണ്ട് കൈകൾ അവളെ വാരി പുണർന്നു..
” അമ്മേ…… ”
കണ്ണ് തുറക്കാന്‍ അവള് വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു… പറ്റുന്നില്ല…. കൺപോളകൾക്ക് വല്ലാത്ത ഭാരം.
അപ്പു ബദ്ധപ്പെട്ട് കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു..
താന്‍ എവിടെ ആണെന്ന് ഒരു ഊഹം ഇല്ലാതെ അവള് ചുറ്റും നോക്കി..
കുറേ മെഡിക്കൽ എക്വിപ്പ്മെൻ്റ്സ് ആണ് കണ്ണില്‍ പെട്ടത്..
നിലവിളി കേട്ട് ആവണം ഒരു നഴ്സ് ഓടി വന്നു..
“ആഹ്.. കുട്ടി.. എന്താ.. വല്ലായ്മ ഉണ്ടോ…. ഞാൻ ഡോക്ടറെ വിളിക്കാം…..”
അപ്പുവിന്റെ അടുത്ത് വന്ന് തലയിൽ തലോടി കൊണ്ട് അവര് പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴാണ് താൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണെന്ന് അവള്‍ക്കു മനസ്സിലായത്…
എഴുന്നേറ്റ് ഇരിക്കാൻ അവളൊരു ശ്രമം നടത്തി.
വയ്യാ.. തലയ്ക്കു വല്ലാത്ത ഭാരം..
” അയ്യൊ… കുട്ടി കഷ്ടപ്പെടേണ്ട…. ഞാന്‍ ഇപ്പൊ ഡോക്ടറെ വിളിക്കാം..”
അതും പറഞ്ഞു നഴ്സ് പുറത്തേക്ക് പോയി.
അപ്പു ഒന്നുടെ ചുറ്റും നോക്കി..
താന്‍ ICU വില്‍ ആണെന്ന് അവള്‍ക്കു മനസ്സിലായി.
കൈയിൽ ഡ്രിപ്പ് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്… ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറിയിട്ടുണ്ട്‌…
ആകെ വല്ലാത്ത ക്ഷീണം..
നടന്നത് എന്താണെന്ന് അപ്പു ഓര്‍ത്തു എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..
” കല്യാണം….ഹരിയേട്ടൻ…. താലി… ഡോക്ടര്…… പിന്നെ.. പിന്നെന്താ സംഭവിച്ചത്……”
അപ്പു പിറുപിറുത്തു.
പിന്നെ എന്താ നടന്നത് എന്ന് ഓര്‍മ്മയില്ല…. അവള് ഒന്നുടെ ചുറ്റും നോക്കി.
താന്‍ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി….
കഴുത്തിലെ താലി….. അത്.. അത് എവിടെ…
ആകെ വെപ്രാളത്തോടെ അപ്പു കഴുത്തിൽ പരതി…
ഇല്ല… കാണാന്‍ ഇല്ല…. അപ്പുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു…
ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ എണീറ്റു ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവള് കൈയിലെ ഡ്രിപ്പ് വലിച്ച് ഊരി..
അതും കണ്ടു കൊണ്ടാണ് ICU വിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു ഒരു ലേഡി ഡോക്ടറും നേരത്തെ പോയ നഴ്സും വന്നത്.
“എന്താ കുട്ടി ഈ കാണിക്കുന്നത്…. അവിടെ കിടക്കു…”
നഴ്സ് വന്നു അവളെ ബലമായി അവിടെ പിടിച്ചു കിടത്തി..
അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഇരുട്ട് കയറി…
“അപൂര്‍വ…ഡോണ്ട് ബി ഹൈപ്പർ… റിലാക്സ്….. കാൻ യു ഹിയർ മി..”
സ്വപ്നത്തില്‍ എന്ന പോലെ ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു..
അപ്പു വീണ്ടും കണ്ണ് തുറന്നു.. നഴ്സ് ഡ്രിപ്പ് വീണ്ടും ഇടുകയാണ്…
പെട്ടെന്ന് വേദന കൊണ്ട് അപ്പുവിന്റെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു..
“ഏയ്.. കഴിഞ്ഞു…”
അപ്പുവിന്റെ കവിളിൽ തലോടി കൊണ്ട് ആ ലേഡീ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു..
” ഡോക്ടർ… ഞാ.. ഞാൻ.. ഇവിടെ… എങ്ങനെ…”
നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അപ്പു ചോദിച്ചു..
“റിലാക്സ്…. റിലാക്സ്… ആദ്യം ഇയാൾ ഒന്ന് റിലാക്സ് ആകു…. ഞാന്‍ പറയാം…”
അപ്പുവിനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു..
പിന്നെ അപ്പുവിനെ പരിശോധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി..
“സിസ്റ്റര്‍.. ഡ്രിപ്പ് തീര്‍ന്നാല്‍ ഈ കുട്ടിയെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റാം…. ഷി ഈസ് ഫൈന്‍ നൗ…. ”
അപ്പുവിന്റെ പൾസു ചെക്ക് ചെയ്ത് കൊണ്ട് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു…
“യെസ് ഡോക്ടർ…. ”
അതും പറഞ്ഞു നഴ്സ് തൊട്ടു അടുത്തുള്ള റൂമിലേക്ക് പോയി..
“ഡോക്ടർ.. എനിക്ക്… ഞാന്‍.. എങ്ങനെ.. എങ്ങനെയാ ഇവിടെ.. പ്ലീസ് ഡോക്ടർ… ”
അപ്പു ദയനീയമായി ഡോക്ടറെ നോക്കി.
” കൂൾ ഡൗൺ.. പിന്നെ ഇനി ഇങ്ങനെ ഒരു ബുദ്ധി മോശം കാണിക്കരുത്.. ആഫ്റ്റർ ആൾ യു ആര്‍ എന എജ്യൂക്കേറ്റഡ് ഗേൾ..”
ഡോക്ടർ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അപ്പുവിന്റെ മുഖം കുനിഞ്ഞു… കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു…
” ഏയ്… ഞാൻ കുട്ടിയെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞത് അല്ല.. ജീവിതത്തിൽ വിഷമം ഇല്ലാത്ത ആരും ഇല്ല കുട്ടി..
അതിനെ മറികടന്നു ജീവിക്കണം.. അപ്പോഴാണ് ജീവിതത്തിന്‌ അര്‍ത്ഥം ഉള്ളു.. ”
അപ്പു പതിയെ തലയാട്ടി… ചെയ്തു പോയ മണ്ടത്തരം എത്ര വലുത് ആണെന്ന് അവളോര്‍ത്തു…
ഡോക്ടറുടെ താലി അണിഞ്ഞ് കൊണ്ട് മറ്റൊരാള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ കഴുത്ത് നീട്ടുന്നതിനെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കാന്‍ കൂടി വയ്യായിരുന്നു…
അതാണ് അന്ന് ബീച്ചിൽ നിന്നും വരുന്ന വഴി സ്ലീപ്പിങ്ങ് പില്‍സ് വാങ്ങിയത്..
ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ അതും കഴിച്ചു ആണ് ഇറങ്ങിയത്… മരണം എങ്കിൽ മരണം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു തന്നെ ആണ് ഇറങ്ങിയത്..
ആ ഓര്‍മ്മയില്‍ അപ്പുവിന്റെ കൈ വിറച്ചു.
“സോറി…സോറി…ഡോക്ടർ… ഞാ.. ഞാൻ.. പെട്ടെന്ന്..”
വിതുമ്പി കൊണ്ട് അപ്പു പറഞ്ഞു..
“ഇറ്റ്സ് ഓക്കേ… അധികം ടെന്‍ഷന്‍ ആവണ്ട… യു ടെയ്ക്ക് റസ്റ്റ്… റൂമിലേക്ക് മാറ്റിയിട്ട് എല്ലാരേയും കാണാം…”
ഡോക്ടർ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് അപ്പുവിന്റെ മുഖത്ത് വീണ്ടും ഭീതി നിറഞ്ഞതു…
‘ഡോക്ടർ…. അത്.. എനിക്ക്… എനിക്ക്… ആരെയും കാണണ്ടാ… ”
കണ്ണ് നീരോടെ അപ്പു പറഞ്ഞു..
“ലുക് അപൂര്‍വ… കുട്ടിയുടെ കുടുംബം മുഴുവന്‍ ഇന്നലെ മുതൽ പുറത്ത് പ്രാര്‍ത്ഥനയിൽ ആണ്… അവരെ ആണോ കുട്ടിക്ക് കാണണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞത്..”
ഡോക്ടറുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ ആണ് അപ്പു വീണ്ടും ഞെട്ടിയത്..
” ഇന്നലെ… അപ്പൊ.. അപ്പൊ ഞാന്‍ ഇവിടെ ആയിട്ട് ഒരു ദിവസം.. ഒരു ദിവസം ആയോ ഡോക്ടർ.. ”
അമ്പരപ്പോടെ അപ്പു ചോദിച്ചു..
” മം…. എല്ലാരും ഉണ്ട് പുറത്ത്.. ഉണ്ണാതെയും ഉറങ്ങാതെയും.. അവരെ ഇനിയും സങ്കടപ്പെടുത്തരുത്….”
അപ്പുവിന്റെ തലയില്‍ തഴുകി കൊണ്ട് അതും പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് നടന്നു..
അപ്പുവിന്റെ കണ്ണുകൾ ഇരുവശത്തേക്കുമായി നിറഞ്ഞു ഒഴുകി..
എല്ലാരേയും എങ്ങനെ അഭിമുഖീകരിക്കും എന്ന് അറിയാതെ അപ്പു നിന്നു..
**********
” ഡോക്ടർ…. ഹൗ ഈസ് ഷീ… ”
ICU വിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയ ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്ക് വസുദേവ് ഓടി ചെന്നു..
“മിസ്റ്റർ വസുദേവ്.. പ്ലീസ് കം ടു മൈ കാബിന്‍..”
അതും പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ നടന്നു.. പിന്നാലെ തന്നെ ദേവും..
ICU വിനു മുന്നില്‍ നിന്ന മാധവനും ദേവിയും പരസ്പരം നോക്കി..
നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ദേവി മാധവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു..
ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ ആണ് ICU വിന്റെ മുന്നില്‍ നിന്ന ഹരിക്ക് ബോധം വന്നത്..
ഇന്നലെ മുതൽ ഉള്ള നില്‍പ്പ് ആണ്…. കല്യാണ വേഷത്തിൽ തന്നെ..
ദേവിന് പിന്നാലെ തന്നെ ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്ന ഹരി ഒരു നിമിഷം നിന്നു…
“പാടില്ല… പാടില്ല.. ഹരി… അപ്പു.. അവള് വസുദേവിന്റെ ആണ്…”
അവന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു..
നിറഞ്ഞ് വന്ന കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചു കൊണ്ട് ഹരി പിന്നിലേക്ക് മാറി..
ഹരിക്ക് പിന്നാലെ വന്ന സാം അത് കണ്ടു വിഷമത്തോടെ നിന്നു….
“ഹരി… ഡോ… ഞാൻ…”
പറയാൻ വാക്കുകൾ ഇല്ലാതെ സാം ഹരിയെ
