തനുഗാത്രി: ഭാഗം 18
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: മാലിനി വാരിയർ
“ഇല്ല അറിയില്ല..നീയും ഇതാരോടും പറയരുത്..പിന്നെ എനിക്ക് നിന്റെ ഒരു സഹായം വേണം..”
കണ്ണൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും വിവേകിന്റെ മുഖത്ത് ആകാംഷ നിറഞ്ഞു.
“എന്ത്‌ സഹായമാണ് സാർ.. ”
വിവേക് സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“നിസാരമായ കാര്യമാണ്, നീ തനുവിനെ ഫോളോ ചെയ്യണം അവൾ പോലും അറിയാതെ… എന്റെ ജോലിയുടെ സ്വഭാവം അവളെ അപകടത്തിലേക്ക് തള്ളിയിടുമോ എന്ന് ഞാൻ ഭയക്കുന്നു. അത്കൊണ്ട് അവൾ കോളേജിൽ എത്തിയോ? വൈകിട്ട് ബസ്സിൽ കേറിയോ എന്നൊക്കെ നോക്കി എന്നെ ഇൻഫോം ചെയ്യണം.. ”
“സാർ.. അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ എനി തിങ് സീരിയസ്.. ”
“ഹ്മ്മ്.. നീ എനിക്ക് ഈ ഉപകാരം മാത്രം ചെയ്താൽ മതി.. ആൾറെഡി അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ അവിടെ ആളുകളുണ്ട്.. എങ്കിലും… ”
“ശ.. ശരി.. സാർ.. ”
“താങ്ക്സ് വിവേക്… സമയം ഒരുപാടായി.. പോയി കിടന്നോളൂ.. ”
വിവേകിനെ ഉറങ്ങാൻ പറഞ്ഞയച്ചെങ്കിലും കണ്ണന് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഭീഷണി മുഴക്കുന്നവന് തനു എറണാകുളത്തുകാരിയാണെന്ന് മാത്രമേ അറിയൂ.. അതിനാൽ അവളെ കോളജിലേക്ക് വിടാം എന്നവൻ ആലോചിച്ചു… ഇവിടെ തന്റെ കൂടെ നിന്നാൽ അവൾ പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കൊടുക്കില്ല… ഒരു മുൻകരുതൽ എന്നോണം മുൻപ് തന്നെ തനുവിനെ സംരക്ഷിക്കാൻ അവൻ രഹസ്യമായി ആളുകളെ നിയമിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിൽ ചെറിയൊരു ഉറുമ്പിനെ പോലെയാണ് വിവേക്, പക്ഷെ കൃത്യസമയത്ത് വേടന്റെ കാലിൽ കടിച്ച് തനുവെന്ന പറവയെ രക്ഷിക്കാൻ ആ ഉറുമ്പിന് കഴിയുമെന്ന് കണ്ണൻ ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചിരുന്നില്ല.
അടുത്ത ദിവസം, എല്ലാവരും യാത്രപറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി. അടുത്തുള്ള അരുവിയിൽ പോയി കുളിച്ചുല്ലസിച്ച്, കണ്ണൻ ഏർപ്പാടാക്കിയ വണ്ടിയിൽ തന്നെ അവർ എറണാകുളത്തേക്ക് മടങ്ങി.
വീട് വീണ്ടും നിശ്ശബ്ദമായപ്പോൾ തനുവിന്റെ മുഖം വാടി.അവൾ തന്റെ മുറിയിൽ വന്നിരുന്നു.
“എന്താ തനു മുഖം വല്ലാണ്ടിരിക്കുന്നെ.. ”
“എല്ലാവരും പോയില്ലേ.. മൊഴിയും വീട്ടിലേക്ക് പോയി..”
“മൊഴി നിന്റെ കല്യാണത്തിന് വന്നതല്ലേ.. അവൾക്ക് വീട്ടിൽ പോകണ്ടേ..നീയും നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോ..”
“ഇതല്ലേ എന്റെ മുറി..”
“മോളെ തനു… ഇനിമുതൽ നിന്റെ മുറി മുകളിലാണ്… പോ.. പോയി നിന്റെ സാധനങ്ങളൊക്കെ അവന്റെ മുറിയിൽ കൊണ്ട് പോയി അടുക്കി വയ്ക്ക്..”
ഡെയ്‌സി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
തനു തന്റെ പെട്ടിയുമായി മുകളിലെ മുറിയിലെ കതവിൽ തട്ടി..,
“ശ്രീ അകത്തേക്കു വാ..”
ഞാൻ വരുമെന്ന് ഇവന് അറിയാമായിരുന്നോ..? എന്നിട്ടും ഇവൻ കൂളായി ഇരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. എനിക്ക് മാത്രം എന്താ ഈ പേടി. മനസിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പെട്ടിയുമായി അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി. അവൻ അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.
“അമ്മ പറഞ്ഞു ഇനി ഇതാണ് എന്റെ റൂമെന്ന്..എന്റെ ഡ്രെസ്സൊക്കെ എവിടെയാ വെക്കാ.”
അവൻ അവന്റെ അലമാരിയിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി.അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അലമാരയ്ക്ക് അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവൻ പുറത്തേക്കും.
ഒരു വശത്ത് തന്റെയും മറുവശത്ത് അവന്റെയും തുണികൾ അടുക്കി വെച്ച് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും അവൻ ഇല്ല. അവൾ മെല്ലെ കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് കണ്ണൻ വന്നതും അവൾ ഉറങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു… സാരി ഉടുത്തുള്ള കിടപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ഹേയ് ശ്രീ വെറുതെ എന്നെ പ്രലോപിപ്പിക്കരുത് കേട്ടോ.. അവൻ അവളെ പുതപ്പിച്ചുകൊണ്ട് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. ശേഷം താഴേക്ക് നടന്നു.
ഫോൺ ശബ്ദം കേട്ടുകൊണ്ടാണ് തനു ഞെട്ടി ഉണർന്നത്. തന്നെ ആരാണാവോ പുതപ്പിച്ചത്? ഡെയ്‌സിയമ്മയ്ക്ക് മുകളിലോട്ട് വരാൻ കഴിയില്ല..മൊഴി ആണെങ്കിൽ വീട്ടിലേക്കും പോയി.. സണ്ണി… അവനാണോ എന്നെ പുതപ്പിച്ചത്..അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നാണം വിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ഫോൺ എടുത്തു.
“ഹലോ…”
മറുവശത്ത് നിശബ്ദത..
“ഹലോ… ആരാ…”
എന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോണിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോഴാണ് അത് കണ്ണന്റെ ഫോണാണ് എന്ന് മനസ്സിലായത്. അവൾ വേഗത്തിൽ താഴേക്കിറങ്ങി..
“ഫോൺ..”
അവൾ കണ്ണന് നേരെ ഫോൺ നീട്ടി.
“നീ സംസാരിച്ചോ….? ”
അതിലെ നമ്പർ കണ്ടതും ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവളെ നോക്കി.
“ഇല്ല… റെസ്പോണ്ട് ചെയ്യുന്നില്ല..”
അത് കേട്ടതും അവൻ
