ശ്രീയേട്ടൻ… B-Tech : ഭാഗം 7
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: ദിവ്യ കഷ്യപ്പ്‌
“ഒന്നു നിന്നേ..”ശ്രീ വേഗത്തിൽ ചെന്നു അവളെ തിരിച്ചു നിർത്തി…
“എന്താ നീ പറഞ്ഞെ..?”അവന്റെ കണ്ണുകൾ കുറുകി…
“സത്യമാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്..എനിക്കൊരാളെ ഇഷ്ടമാണ്…എന്റെ മുറചെറുക്കൻ..ശിവശങ്കർ!!!…താമരപുഴയിലാ വീട്…
അവരുടെ അയൽ ഗ്രാമമാണ് താമരപ്പുഴ…
“ഓഹോ..എന്നാൽ അവനെ ഊട്ടിയാ പോരായിരുന്നോ…എന്തിനാ എന്നെ ഊട്ടാൻ വന്നത്”അവൻ ദേഷ്യം വന്നു ചുവന്ന കണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു…
“ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ…ഇയാള്ടെ സ്ഥാനത് മറ്റാര് ആയിരുന്നെങ്കിലും ഞാനിതേ ചെയ്യൂ… ഞാൻ കാരണമല്ലേ കൈ പൊള്ളിയത്…അതുകൊണ്ട്..”
“ഓ.. ഒരു പരോപകാരി വന്നിരിക്കുന്നു…ആരാണെങ്കിലും ഊട്ടുമത്രെ…പോടി എന്റെ മുൻപീന്നു…മേലാൽ എന്റെ കൺവെട്ടത്ത് കണ്ടുപോകരുത്..”
ശ്രീ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി മതിലിലിടിച്ചു…
അവനു ദേഷ്യവും സങ്കടവുമെല്ലാം ഒരുമിച്ചു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
അവൻ മതിലിൽ കൈ വെച്ചു ദൂരെ പുഴയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു…
കണ്ണു നിറഞ്ഞുവരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
അതിനെ കഴുകി കളയാനെന്നവണ്ണം അപ്രതീക്ഷമായി ഒരു മഴ ആർത്തലച്ചു എങ്ങു നിന്നോ വന്നെത്തി..
ആ മഴയിലും നനഞ്ഞു കുളിച്ചു ശ്രീ അവിടെ തന്നെ നിന്നു…
പൊള്ളിയ ഹൃദയത്തിന്റെ ചൂട് ശമിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം..
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ മഴയൊന്നു തോർന്നപ്പോൾ ഇടനെഞ്ചിൽ കൂടു കൂട്ടിയ ആ സ്വപ്നം..ആ സ്വപ്നക്കൂട്…അതും അതോടൊപ്പം ഒലിച്ചു പോകുന്നതവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഇപ്പോൾ നെഞ്ചിനകം ശൂന്യമാണ്…അവിടുത്തെ വർണ്ണങ്ങൾ മഴയിൽ ഒഴുകി പോയിരിക്കുന്നു..അവിടമാകെ ഇരുട്ടിന്റെ നിറം പരക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു…
വലതു കൈ എടുത്തു അവൻ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു വെച്ചു…കുറച്ചു നേരം മതിലിൽ മുഖം ചേർത്തു താഴോട്ടു നോക്കി നിന്നു…
ആരോടോ ഉള്ള ദേഷ്യം തീർക്കാനെന്നവണ്ണം കലി തുള്ളി ചവിട്ടിമെതിച്ചു നടന്നു നീങ്ങി ആ മഴയത്ത് ബുള്ളറ്റ് സ്റ്റാർട് ചെയ്തു വേഗത്തിൽ ഓടിച്ചു പോകുന്ന ശ്രീയെ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ നിന്നു നിറകണ്ണുകളോടെ സേതു കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
വീട്ടിൽ ചെന്നുടനെ വിച്ചുവെട്ടനെ വിളിച്ചു…എത്രയും വേഗം തനിക്കും കുവൈറ്റിലേക്ക് വരണം എന്നു പറഞ്ഞു..
വിച്ചു പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു പിറ്റേദിവസം തന്നെ സര്ടിഫിക്കറ്റ്‌സ് ഒക്കെ മെയിൽ ചെയ്തു..
പേപ്പേഴ്‌സ് ഒക്കെ ശെരിയാക്കാം എന്നു വിച്ചുവും പറഞ്ഞു..
എല്ലാം കഴിഞ്ഞാണ് അമ്മയോട് പറഞ്ഞത്…
പതിവുപോലെ കരച്ചിലും പിഴിച്ചിലും…
“എന്റമ്മേ..ഞാൻ നാളെ തന്നെയൊന്നും പോകുന്നില്ലല്ലോ…സമയമെടുക്കും…വിച്ചുവെട്ടൻ എല്ലാം ശെരിയാക്കട്ടെ…”
പാത്തൂന്റെ നിക്കാഹ് ദിവസം..
ശ്രീയുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു…
വിദ്യചേച്ചിയെയും ഫൈസി വിളിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…
വിദ്യയും നന്ദമോളും കൂടി വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു…
ശ്രീ എന്തൊക്കെയോ പണിതിരക്കിലായിരുന്നു…
തന്റെ പരിസരത്തു കൂടി നടന്നു പോയ സേതുവിനെ അവൻ നോക്കിയതെയില്ല…
ഇടക്ക് നോക്കുമ്പോഴൊക്കെ ആ മുഖം വല്ലാതെ മുറുകിയിരിക്കുന്നത് അവളും കണ്ടു..
ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരുന്നപ്പോൾ വിദ്യയും,ലച്ചുവും, നന്ദമോളും കൂടിയാണിരുന്നത്..ലച്ചുവിന്റെ മടിയിലായിരുന്നു നന്ദമോൾ..
സീറ്റ് കിട്ടാതെ നിന്ന സേതുവും സുകു മോളും കൂടി അവരുടെ അടുത്ത് രണ്ടു സീറ്റ് കിടക്കുന്ന കണ്ടു അവിടെ ചെന്നിരുന്നു…
തന്റെ അടുത്തു വന്നിരുന്ന ചേച്ചിയെ നന്ദമോൾ ഒന്നു നോക്കി…എന്നിട്ടു പരിചയഭാവത്തിൽ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു..അവളുടെ കവിളിൽ തോണ്ടി..
സേതു അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു കുലുക്കി..
നന്ദമോൾ കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു…
ബിരിയാണി വിളമ്പിക്കൊണ്ടു ശ്രീ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
അവൻ അടുത്തു വന്നതും നന്ദമോൾ ആർത്തു ചിരിച്ചു…
“എടാ മാമാ..ദേ നിന്റെ മഞ്ച് കൊതിച്ചി…ദേ നോച്ചടാ മാമാ”അവൾ സേതുവിനെ കാട്ടി കൈകൊട്ടി ചിരിച്ചു..
ശ്രീ വിയർത്തുപോയി..
അവൻ വളിച്ച ഒരു ചിരിയോടെ ഇടംകണ്ണിട്ട് ലച്ചുവിനെയും വിദ്യ ചേച്ചിയെയും നോക്കി…
വിദ്യ ചിരിയടക്കാൻ പാടുപെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു..ലച്ചു അവനെ നോക്കി വീട്ടിലോട്ടു വാ കാണിച്ചു തരാം.. എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി കാണിച്ചു…
അവൻ വേഗം അവിടുന്നു പോയിക്കളഞ്ഞു…സേതുവിനെ നോക്കുക കൂടി ചെയ്തില്ല…
സേതു ചമ്മി കുനിഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു..
നന്ദമോൾ അവളെ തോണ്ടി..
അവൾ നന്ദമോളെ നോക്കി ചെറുതായി ഒന്നു ചിരിച്ചു…
അതോടൊപ്പം തന്നെ ലചുവും സേതുവിനെ ഒന്നു നോക്കി..
ലച്ചു നന്ദമോളോട് പതിയെ ചോദിച്ചു..
“ആരാടാ..നന്ദൂട്ടാ..ഇത്..”?
“അതോ…അത് മാമന്റെ ചൂട്ടുകാരി..മഞ്ച് കൊതിച്ചിയാ..മാമൻ മഞ്ച് വാഞ്‌ച്ചു തരുമല്ലോ..എനിച്ചും ഇവക്കും…”
ലച്ചുവിന് ചിരി വന്നു…അവൾ സേതുവിനെ നോക്കി…
സേതു ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചു ലച്ചുവിനെ നോക്കി..
കുറച്ചകലെ മാറി നിന്നു ശ്രീ അങ്ങോട്ടു നോക്കി…
നന്ദമോൾ ബഹളം വെച്ചതിനെ തുടർന്ന് അമ്മ നന്ദമോളേയും എടുത്തു സേതു ഇരിക്കുന്ന സീറ്റിന്റെ പുറകിൽ നിൽക്കുന്നു…
ലച്ചു ഇടക്കിടെ അവൾക്കു വാരിക്കൊടുക്കുന്നുണ്ട്…
നന്ദമോൾ ഇടക്ക് സേതുവിന്റെ നീണ്ടമുടിയിൽ പിടിച്ചു വലിക്കുന്നു..
അമ്മ അവളുടെ കൈ വിടുവിച്ചു ആ മുടി ഒതുക്കി വെച്ചു കൊടുക്കുന്നു…
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അമ്മയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി കുഴപ്പമില്ല എന്നു പറയുന്നു…
അമ്മയോടും പെങ്ങാമ്മാരോടും
