നിനക്കായ്‌ : ഭാഗം 13

നിനക്കായ്‌ : ഭാഗം 13

നോവൽ
****
എഴുത്തുകാരി: ശ്രീകുട്ടി

” അനൂ നിന്നോടാ ഞാൻ ചോദിച്ചത്. നിനക്കെന്നെ ഇഷ്ടമാണോ അല്ലേ ? ”

തറയിൽ മിഴികളുറപ്പിച്ച് നിന്ന അവളുടെ താടി പിടിച്ചുയർത്തി മനു ചോദിച്ചു. ആ മിഴികളിൽ നീർ മുത്തുകൾ ഉരുണ്ട് കൂടിയിരുന്നു. എപ്പോഴും ചിരിച്ചു മാത്രം കണ്ടിരുന്ന ആ മുഖത്തെ കണ്ണീർ നനവ് അവന്റെ ഉള്ള് പൊള്ളിച്ചു.

” പറയനൂ എന്നെ ഇഷ്ടപെടാൻ കഴിയാത്ത എന്ത് പ്രശ്നമാണ് നിനക്കുള്ളത് ? ”

അവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. അപ്പോഴും മൗനം മാത്രമായിരുന്നു അവളുടെ മറുപടി.

” താഴെയെന്നെ തിരക്കും ഞാൻ പോണു ”

പറഞ്ഞിട്ട് മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകിയ കണ്ണുകൾ തുടച്ച്‌ അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

” എനിക്കറിയാം അനു നിന്റെയുള്ളിൽ ഞാനുണ്ട്. അതിന്റെ തെളിവാണ് നീ പോലുമറിയാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകിയ നിന്റെയീ കണ്ണുകൾ. ”

അവളുടെ പോക്ക് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ അവന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു.
പെട്ടന്ന് പിന്നിൽ ആരുടെയോ കാൽപെരുമാറ്റം കേട്ട് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയ മനു വാതിലിന് പിന്നിൽ നിന്ന അഭിരാമിയെ കണ്ട് ഒന്ന് ഞെട്ടി. അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിയ അവന്റെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു.

” അത് പിന്നെ അഭീ എനിക്കവളെ….. ”

” അഭീ… ”

അവന്റെ വാക്കുകൾ മുഴുമിപ്പിക്കുന്നതിന് മുൻപ് താഴെ നിന്നും വിമലയുടെ വിളി കേട്ടു. അവനെയൊന്ന് നോക്കി അഭിരാമി വേഗം താഴേക്ക് നടന്നു.

” നീയിപ്പോ ഇവരുടെ കൂടെ പോണുണ്ടോ അതോ നാളെയേ പോണുള്ളോ ? ”

പോകാനിറങ്ങി നിൽക്കുന്ന അരവിന്ദന്റെയും കുടുംബത്തിന്റെയും നേരെ നോക്കി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വന്ന അഭിരാമിയോടായി വിമല ചോദിച്ചു.

” എനിക്കും പോണമമ്മേ. നാളെ ഓഫീസിൽ പോണം. ഇനി നാളെക്കൂടെ ലീവെടുക്കാൻ പറ്റില്ല. ”

അജിത്തിനെയൊന്ന് നോക്കി അഭിരാമി പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞു.

” എന്നാപ്പിന്നെ സംസാരിച്ച് സമയം കളയാതെ വേഗം റെഡിയായി പോകാൻ നോക്ക് മോളേ ”

വിശ്വനാഥൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾ വേഗം അകത്തേക്ക് നടന്നു. നാല് മണിയോടെ എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അജിത്തിന്റെ കാർ ശ്രീശൈലത്തിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന് റോഡിലേക്കിറങ്ങി. കാറിലിരിക്കുമ്പോഴും അനു മൗനമായിത്തന്നെയിരുന്നു. എപ്പോഴും കലപില സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അവളുടെ മാറ്റം അത്ഭുതത്തോടെയാണ് അഭിരാമി നോക്കി കണ്ടത്. മനുവും മൗനമായിരുന്നുവെങ്കിലും അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അനുവിനെ തേടി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

” എന്താടീ ഇത്രയ്ക്ക് ആലോചിക്കാൻ ? ”

എന്തോ ആലോചിച്ചിരുന്ന അനുവിനെ തട്ടി വിളിച്ച് പുഞ്ചിരിയോടെ അഭിരാമി ചോദിച്ചു. പെട്ടന്ന് അമ്പരപ്പോടെ ചുറ്റും നോക്കിയ അനു ഒരു വാടിയ ചിരിയോടെ ഒന്നുമില്ലെന്ന അർഥത്തിൽ ചുമൽ കൂച്ചിക്കാണിച്ചു. എന്നിട്ട് ഒരു കൊച്ച് കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ അഭിരാമിയുടെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ച അഭിരാമിയുടെ വിരലുകൾ ആ മുടിയിഴകളിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

” മനൂ നീ കയറുന്നില്ലേ ? ”

പാലക്കൽ വീടിന്റെ പോർച്ചിൽ നിർത്തിയ കാറിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അകത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഗീത വിളിച്ച് ചോദിച്ചു.

” ഇല്ലമ്മേ പോയിട്ട് വേറെ കുറച്ച് കാര്യങ്ങളുണ്ട് ”

ബൈക്കിൽ കയറിയിരുന്ന് സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തുകൊണ്ട് മനു പറഞ്ഞു. ഗേറ്റ് കടന്ന് പോകുന്ന ബൈക്കിന്റെ ശബ്ദം കാതിൽ വന്നലച്ചതും ഒരു പിടച്ചിലോടെ അനു തിരിഞ്ഞുനോക്കി. അവൻ ഗേറ്റ് കടന്ന് മറഞ്ഞതും അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു പുകച്ചിലനുഭവപ്പെട്ടു. ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവൾ വേഗം മുകളിലേക്ക് കയറിയോടി. മുറിയിൽ വന്ന് ഡ്രസ്സ്‌ പോലും മാറാതെ ബെഡിലേക്ക് വീഴുമ്പോൾ അതുവരെ ഉള്ളിലടക്കി വച്ചിരുന്ന കണ്ണീരെല്ലാം അണപൊട്ടിയൊഴുകി.

ഫോണിൽ സേവ് ചെയ്തിരുന്ന മനുവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി അവൾ ഒരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ പൊട്ടിക്കരാഞ്ഞു. പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന അവന്റെ ചിത്രത്തിലേക്ക് നോക്കും തോറും അനുവിന്റെ നെഞ്ച് പൊള്ളി.

” മനുവേട്ടാ… ”

സമനില തെറ്റിയവളെപ്പോലെ

ബാക്കി വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…

Share this story