പ്രണയിനി : ഭാഗം 6
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: സേഷ്മ ധനേഷ്‌
നന്ദു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഓടി പൂമുഖത്തേക്ക് വന്നു. പെട്ടന്ന് ബ്രേക്ക് ഇട്ടപോലെ നിന്നു. ശിവൻ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു. ശിവനോട് മാത്രം നന്ദു അധികം വഴക്കിന് പോകില്ല …എന്തുകൊണ്ടോ അവനോട് എപ്പോളും ഒരു കൈ അകലത്തിൽ മാത്രമേ നില്ക്കു. എങ്കിലും ശിവൻ അതൊന്നും കാര്യമാക്കാരെയില്ല. ശിവൻ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കും നന്ദുവിനെ…ഗൗരി നന്ദ എന്ന അവളുടെ പേരിൽ ഗൗരി എന്ന് വിലിക്കുനതവൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ല. ശിവൻ ആണെങ്കിലോ നന്ദു എന്ന് വിളിക്കില്ല… എപ്പോഴും ഗൗരി എന്നെ വിളിക്കൂ.
“എന്താ ഗൗരി നല്ല സന്തോഷത്തിൽ ആണല്ലോ… ദത്തനു നല്ല ഭേഷായി കൊടുത്തുന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ…?”
നന്ദു ആദ്യം ഒന്ന് അവനെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി. പിന്നെ എന്തോ ആലോചിച്ചെന്ന പോലെ ചിരിച്ചു.
“അതേ ഇന്ന് ഇൗ നിമിഷത്തിൽ ഞാൻ ആണ് ഏറ്റവും സന്തോഷിക്കുന്നത്…അതുകൊണ്ട് മാത്രം ഗൗരി എന്ന വിളിക്ക് ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല… കെട്ടോട മൂക്കുള്ള രാമ”
നന്ദു പറഞ്ഞു ചിറി കോട്ടി അവനെ കടന്നു നടന്നു.
“ഇന്ന് ഇൗ നിമിഷത്തിൽ ഏറ്റവും വേധനിക്കുനതും ഞാൻ മാത്രം ആയിരിക്കും ഗൗരി ..” അവന്റെ ആത്മഗതം…അതിനോടൊപ്പം കണ്ണിലെ മിഴിനീരും പൊടിഞ്ഞു. അവളുടെ പോക്കു നോക്കിക്കൊണ്ട് നിൽക്കെ അവന്റെ തോളിൽ ഒരു കരസ്പർശം..”കിച്ചു”
ശിവൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു കിച്ചുവിന്റെ സാനിദ്ധ്യം.
അവർ പരസ്പരം ഒന്നും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല… പലപ്പോഴും രണ്ടുപേരുടെയും മൗനം പോലും നമുക്ക് സമാധാനം തരാറുണ്ട്.
“ദത്തൻ എന്തെ മോളെ… ഞങ്ങൾക്ക് ഇന്ന് പോകണ്ടെണ്ടതല്ലെ…എന്തായി രണ്ടുപേരുടെയും തല്ലുപിടുത്തവും വഴക്കിടലുമൊക്കെ…. അവനുള്ള ശിക്ഷ കൊടുത്തോ മോളെ…?”
“നിങ്ങളെ എല്ലാവരും അവൾക്ക് സപ്പോർട്ട് ആണല്ലോ…”
ദത്തൻ പുറകിൽ എത്തിയിരുന്നു.
“ഇത് എന്താ ദത്ത നിന്റെ കവിൾ ചുവന്നിരിക്കുന്നെ….” കിചുവിൻെറ ആയിരുന്നു ചോദ്യം അതും ഒരു ആക്കിയമട്ടിൽ.. എന്നിട്ടൊരു ചിരിയും
“നിന്റെ പുന്നാര പെങ്ങളുടെ ശിക്ഷ തന്നെ… അവളുടെ കവിളത്ത് അടിച്ചു ചുവപ്പിച്ചതിനു പകരം എന്റെ കവിളത്ത് അവള് ചെയ്തു വച്ചതാ…പിശാശിന്റെ പല്ല്….നാളെ ഒരു TT എടുക്കണം.. എന്നാലേ ഇനി കോളജിൽ ചെല്ലാൻ പറ്റൂ”
നന്ദു ദത്തൻ പറയുന്നത് കേട്ടു കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി.
സീതമ്മ വന്നു നന്ദുവിന്റെ ചെവി പിടിച്ചു പതുക്കെ തിരുമ്മി.
“പെണ്ണിന് കുറുമ്പ് കുറച്ചു കൂടുതൽ ഉണ്ട് കേട്ടോ….”
“അയ്യോ…അമ്മെ വിടു…വിടു അമ്മ”
“അവളെ വിട്ടേക്ക് അമ്മെ…കൊടുക്കുമ്പോൾ ദേ ബാക്കി രണ്ടെന്നത്തിനും കൂടെ കൊടുക്കണം.”
കിച്ചു ദുർഗയെയും
