തനുഗാത്രി: PART 17

തനുഗാത്രി: PART 17

നോവൽ

എഴുത്തുകാരി: മാലിനി വാരിയർ

തനുഗാത്രി: PART 17

“എന്താ തനു… നിനക്ക് ഇപ്പൊ കല്യാണത്തിന് വല്ല ഇഷ്ടക്കുറവുമുണ്ടോ…”

ഡെയ്‌സി അല്പം ഭയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“എനിക്ക് സമ്മതമാണ്.. അമ്മ പേടിക്കണ്ട..”

അവളുടെ മുഖത്ത് ചെറുനാണത്തോട് കൂടിയുള്ള പുഞ്ചിരി കണ്ടതും ഡെയ്സിയുടെ മുഖം സന്തോഷത്താൽ വിരിഞ്ഞു.

“ശരി മോളെ… മൊഴി നിനക്ക് മൈലാഞ്ചി ഇട്ട് തരും… എന്നിട്ട് അമ്മ മോൾക്ക് ചോറ് വാരി തരാം.. നേരത്തെ കിടന്നോ നാളെ കുറച്ചു പേര് വരുന്നുണ്ട്..”

ഡെയ്സി അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തിരക്കുകളിലേക്ക് കടന്നു.

സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങികൊണ്ടേ ഇരുന്നു.എല്ലാവരും ഉറങ്ങിയിട്ടും തനു മാത്രം ഉറങ്ങാതെ കിടന്നു. ഉള്ളിൽ നിറയെ സന്തോഷമായിരുന്നെങ്കിലും അവൾ ആകെ നിരാശയിലായിരുന്നു. വരുമ്പോ ഒന്ന് പറയാമായിരുന്നില്ലേ..? ഇനി ഒരുപക്ഷെ വിവേക് പറഞ്ഞത് കേട്ടിട്ട് ദേഷ്യം വന്നുകാണുമോ? എന്താ പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ തോന്നാൻ..? നിന്റെ ഭാര്യയായി സ്ഥാനക്കയറ്റം കിട്ടുന്നത് അഭിമാനം തന്നെയാണ്.. എന്നാലും മുൻപേ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ കൂട്ടുക്കാരോടെങ്കിലും ഒന്ന് പറയാമായിരുന്നു.. അവൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തുകൊണ്ട് കിടന്നു.

അവിടെ കണ്ണനും അവളെ പോലെ ഉറങ്ങാതെ ഇരിക്കുകയാണ്. ഇത്ര പെട്ടെന്നൊരു കല്യാണത്തിന് അവനും താല്പര്യമിലായിരുന്നു.. എന്നാൽ ആ ഫോൺ കാൾ അവനെ അതിന് നിർബന്ധിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.

രണ്ട് ദിവസം മുൻപ് വന്ന ആ ഫോൺ കാൾ അവന്റെ ഓർമ്മയിൽ വന്നു.

“ഹലോ sp സാർ..എങ്ങനെ പോകുന്നു..”

“എന്താ വീണ്ടും ഭീഷണിപ്പെടുത്താൻ വിളിച്ചതാണോ..? ”

“അയ്യോ ഇല്ല സാർ.. ഒരു കാര്യം അറിയാൻ വിളിച്ചതാണ്…”

“വാട്ട്‌? ”

“നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഉള്ളത് കൽക്കട്ടയിലുള്ള പെണ്ണല്ലല്ലേ..അവൾ എറണാകുളത്തുക്കാരിയാണ് ശരിയല്ലേ..”

അത് കേട്ടതും കണ്ണൻ നിശബ്ദനായി. അല്പം നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം അവൻ തുടർന്നു..

“അതിന്..? ”

“സത്യത്തിൽ ഞാനൊരു മണ്ടനാണ് സാർ..
പൊന്മുട്ടയിടുന്ന താറാവിനെ കൈയിൽ വെച്ച് ഞാൻ മുട്ടയിടാത്ത പൂവൻ കോഴിക്ക് പുറകെ പോയി ഒരുപാട് സമയം കളഞ്ഞു.ഞാൻ പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം നിനക്ക് മനസ്സിലായിക്കാണും എന്ന് കരുതുന്നു.. നിനക്ക് ഒരെല്ല് കൂടുതലാണെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്.. എന്നാൽ സത്യാവസ്ഥ ഇപ്പോഴല്ലേ മനസ്സിലായത്. എന്റെ നാട്ടിൽ തന്നെ പെണ്ണിനെ ഒളിപ്പിച്ചിട്ട്.. നീ ഒളിച്ചു കളിക്കുവാണോ..ഇനി അങ്ങനെയൊരു തെറ്റ് സംഭവിക്കില്ല sp.. അതൊന്ന് പറയാമെന്നു കരുതി..എങ്കിൽ വെക്കട്ടെ..”

അയാൾ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. കണ്ണൻ ആകെ ആശങ്കയിലായി. എന്ത്‌ ചെയ്യും എന്നോർത്ത് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അമ്മ വീണ്ടും കല്യാണക്കാര്യം പറഞ്ഞത്.പിന്നെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചില്ല. അവളെ കൂട്ടാനായി എറണാകുളത്തേക്ക് ഓടി വന്നു.. അപ്പോഴാണ് ഒരുത്തൻ അവളോട്‌ പ്രണയാഭ്യർത്ഥന നടത്തുന്നത്. അത് കേട്ടപ്പോൾ മനസ്സ് ഒന്ന് പിടച്ചെങ്കിലും അവളുടെ മുറിയിൽ തന്റെ ഫോട്ടോ കണ്ടതും അവന് സമാധാനമായി.

ഇനി വീട്ടിലിരുന്ന് പഠിപ്പിക്കാം എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെയാണ് അവൻ അവളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നത്. കാരണം താൻ അടുത്തുണ്ടെങ്കിൽ അവൾ കൂടുതൽ സുരക്ഷിതയായിരിക്കും എന്നവൻ വിശ്വസിച്ചു.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ തനു ഉണർന്നു. എല്ലാവരും ഓരോ ജോലികളിൽ തിരക്കിലായിരുന്നു..തനിക്ക് ആരുമില്ല എന്ന തോന്നൽ അവളെ കൂടുതൽ വേദനപ്പെടുത്തി. അച്ഛനുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവൾ കൊതിച്ചു. ശേഷം സ്വാതിയുടെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു.പക്ഷെ സ്വാതി ഫോൺ എടുക്കുന്നില്ല.

ഇവളെന്താ ഫോൺ എടുക്കാതെ…എന്ന് ചിന്തിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് പുറത്ത് ഒരു വണ്ടിയുടെ ഹോൺ ശബ്ദം കേട്ടത്.. തനു പുറത്തേക്ക് എത്തി നോക്കിയതും ഞെട്ടാതിരുന്നില്ല. ഒരു മിനി ബസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുന്ന അവളുടെ ക്ലാസ്സ്‌ മേറ്റ്‌. സ്വാതി ലക്ഷ്മി, സ്റ്റെഫി, അർജുൻ, വിവേക് ഇവർ അഞ്ചു പേരും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്നു. കണ്ണനാണ് എല്ലാവരെയും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സ്വീകരിച്ചത്.

“അമ്പടി കള്ളി… മിണ്ടാ പൂച്ച കലമുടയ്ക്കും എന്ന് പറയുന്നത് വെറുതെയല്ല..”

തനുവിനെ കണ്ടതും സ്റ്റെഫി കള്ള ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. സന്തോഷത്താൽ തനുവിന് എന്ത്‌ പറയണം എന്ന് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു.

“എല്ലാം കണ്ണൻ സാറിന്റെ ഏർപ്പാടാണ്… നിന്നോട് ഒന്നും പറയണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു..”

സ്വാതി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഞാനിപ്പോ എന്താ പറയാ… എന്റെ മനസ്സിലുള്ളത് ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ നീ നിറവേറ്റി തരുന്നു.. ഇതിന് പകരം ഞാൻ എന്താണ് തരേണ്ടത്.. അവൾ ജീപ്പിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്ന കണ്ണനെ നോക്കി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

“ഏയ് തനു… എന്താ നിന്റെ കൂട്ടുക്കാരെ പുറത്ത് തന്നെ നിർത്തിയിരിക്കുന്നത്.. അവരെയും വിളിച്ച് അകത്തേക്ക് വാ..”

ഡെയ്സിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് അവൾ ഞെട്ടലിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്. അവൾ അവരെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു..

“സോറി… തനു… ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല..”

ഭക്ഷണം വിളമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്ന തനുവിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ തന്നെ വിവേക് ക്ഷമ ചോദിച്ചു..

“ഇറ്റ്സ് ഓക്കേ വിവേക്.. അതൊക്കെ മറന്നിട്ടു.. ഞങ്ങളുടെ നാടൊക്കെ ഒന്ന് ചുറ്റി കാണു..”

തനു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. വിവേകിന് അപ്പോഴാണ് ആശ്വാസമായത്..

“ഞങ്ങളുടെ നാടോ…അതെപ്പോ..”

സ്റ്റെഫി അവളെ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി..

“പിന്നെ ഇനി ഇതല്ലേ എന്റെ നാട്..”

തനു വ്യക്തമാക്കി..

“അതല്ല.. തനു… ഈ കണ്ണൻ സാർ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി..”

ലക്ഷ്മി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“അതെനിക്കറിയില്ല… ഡെയ്‌സിയമ്മയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അച്ഛനും വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപേ ഇവിടെ വന്നതാ…”

തനു പറഞ്ഞു.

“അല്ല..ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ച് ഇരുന്നാൽ മതിയോ.. അവരെയൊക്കെ തോട്ടമൊക്കെ കാണിച്ചിട്ട് വാ..”

ഡെയ്‌സി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് പറഞ്ഞു.

ഡെയ്‌സി പറഞ്ഞത് പോലെ തനു അവരെ അവിടമാകെ ചുറ്റിക്കാണിച്ചു… ഗ്രാമീണതയുടെ ആ വിശ്വസൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ച് അവർ ഉച്ചവരെ അവിടെയാകെ ഓടി നടന്നു.

ഒരു രണ്ട് മണിയായതോടെ കല്യാണത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. തനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ കണ്ണനെ തേടി നടക്കുകയായിരുന്നു. രാവിലെ കണ്ടതാണ് കണ്ണനെ, അവൾ വഴിയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു.

നാല് മണിയായപ്പോൾ ഡെയ്‌സി അവൾക്കുള്ള ഗൗണുമായി വന്നു.. ആദ്യമായിട്ടാണ് അവൾ അങ്ങനെയുള്ള ഒരു വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നത്…

“തനു സൂപ്പർ… ഇപ്പൊ നിന്നെക്കാണാൻ മാലാഖയെ പോലുണ്ട്..”

സ്വാതി അവളെ ഒരുക്കിയതിന് ശേഷം അവളുടെ മുഖം കൈകുമ്പിളിൽ ഒതുക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“മൊഴി.. കണ്ണനെ ഇതുവരെ കണ്ടില്ലല്ലോ..നീ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്ക്..”

ഡെയ്സിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും തനുവിന് ടെൻഷൻ കൂടി.. മൊഴി കണ്ണനെ ഫോൺ ചെയ്തു..

“അയ്യാ..”

“……….”

“ശരി അയ്യാ..”

മൊഴി ഫോൺ റിസീവർ താഴെ വെച്ചു..

“അമ്മേ… അയ്യാ നേരെ പള്ളിയിലേക്ക് വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു..”

“ഇവനെ കൊണ്ട് തോറ്റു.. ശരി.. നമുക്കിറങ്ങാം..”

ഡെയ്‌സി എല്ലാവരെയും കൂട്ടി പള്ളിയിലേക്ക് തിരിച്ചു.

കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ തനുവിനെ കണ്ണനാണ് കൈപിടിച്ച് ഇറക്കിയത്..ആദ്യമായിട്ടാണ് അവൾ കണ്ണനെ സ്യൂട്ട് ഇട്ട് കാണുന്നത്.. ഒരു രാജകുമാരനെ പോലെ തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന അവനെ കണ്ടതും അവൾ ആകാംഷയോടെ അവനെ നോക്കി. അവന്റെ കൈകളിൽ കൈകോർത്ത് കൊണ്ട് ഇരുവരും പള്ളിക്ക് ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു.

ബാർബി ഡോളിനെ പോലുണ്ടല്ലോ എന്റെ ശ്രീക്കുട്ടി… അവൻ മനസിൽ പറഞ്ഞു. അവൾക്കും കൂടുതൽ ഇഷ്ടം വൈറ്റ് കളർ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ, കണ്ണൻ പ്രേത്യേകം സെലക്ട്‌ ചെയ്തതാണ് ആ ഗൗൺ.

അവർ പള്ളിയിലേക്ക് കയറിയയുതും പാശ്ചാത്യസംഗീതം അവരെ സ്വാഗതം ചെയ്തു..ആചാരപ്രകാരമുള്ള നടപടിക്രമങ്ങൾ കഴിഞ്ഞതും ഇരുവരും പരസ്പരം മോതിരം കൈമാറി. ശേഷം ഡെയ്‌സി മൊഴിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്ത താലിമാല കണ്ണൻ തനുവിന്റെ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചു.. തനുവിന്റെ മുഖത്ത് സന്തോഷവും സങ്കടവും മിന്നി മറഞ്ഞു.. ഹൃദയാകൃതിയുള്ള ആ മാലയുടെ ലോക്കറ്റിൽ ശ്രീ- കണ്ണൻ എന്നെഴുതിയത് അവളെ കൂടുതൽ സന്തോഷിപ്പിച്ചു…മറ്റു ചടങ്ങുകൾക്ക് ശേഷം അവരെ ഒരു മുറിയിൽ കൊണ്ട് പോയി ഇരുത്തി. കണ്ണന് ഒരു ഫോൺ വന്നതും കണ്ണൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

കണ്ണനോട് സംസാരിക്കണം എന്ന് വിവേകിന് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു.. തന്റെ തെറ്റ് ഏറ്റ് പറഞ്ഞ് ക്ഷമചോദിക്കാൻ അവൻ ആഗ്രഹിച്ചു. അത് കൊണ്ട് അവൻ കണ്ണനെ പിന്തുടർന്നു..

“എന്താടാ.. ഇപ്പഴാണോ വരുന്നത്..”

കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന കാർത്തിക്കിനെ നോക്കി കണ്ണൻ പറഞ്ഞു..

“നീ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് കല്യാണം ഫിക്സ് ചെയ്യുമെന്ന് ഞങ്ങൾ ഓർത്തോ.. അല്ലെ..”

കൂടെ വന്നവരെ നോക്കി കാർത്തിക്ക് പറഞ്ഞു.. കണ്ണൻ അവനെ നോക്കി ഗൂഢമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“പിന്നെ അയാൾ വിളിച്ചോ…”

കാർത്തിക്ക് ചോദിച്ചു…

“ഇല്ല.. പക്ഷെ ഈ കല്ല്യാണം.”

കണ്ണൻ പറഞ്ഞു തീരും മുൻപ് ഡെയ്‌സി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു..

“കണ്ണാ നീ ഇവിടെ നിൽക്കുവാണോ.. റിസെപ്ഷൻ തുടങ്ങാൻ സമയമായി… നീ തനുവിനേയും കൂട്ടി സ്റ്റേജിലേക്ക് ചെല്ല്..”

“അമ്മേ ഇത് കാർത്തിക്ക് എന്റെ ഫ്രണ്ടാണ്.. പിന്നെ ഇത് അച്ഛന്റെ ഫ്രണ്ട്സാ…”

കാർത്തിക്കിനേയും അവന്റെ കൂടെ വന്നവരെയും കണ്ണൻ ഡെയ്‌സിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു.

“പിന്നെ.. കാർത്തി.. ഇവരുടെ കാര്യം നീ വേണം നോക്കാൻ…”

“അത് നീ പറയാതെ തന്നെ എനിക്കറിയില്ലേ… പിന്നെ എന്റെ കല്യാണവും അടുത്ത് തന്നെ ഉണ്ടാവും… അത് മറക്കണ്ട..”

ഇരുവരും പരസ്പരം നോക്കി ചിരിച്ചു. സ്റ്റേജിൽ തനുവിനൊപ്പം നിൽക്കുമ്പോഴും കണ്ണൻ അല്പം ടെൻഷനിലായിരുന്നു.. കല്യാണത്തിന് വന്നവരുടെ കൂടെ ഫോട്ടോകൾ എടുത്തും ഗിഫ്റ്റ് കൈമാറിയും സന്തോഷത്തോടെ ആ നിമിഷങ്ങൾ സുന്ദരമാക്കി.

അങ്ങനെ എല്ലാം ഭംഗിയായി അവസാനിച്ചു.

വീട്ടിലെത്തിയതും തനു കൂട്ടുകാരികളോടൊപ്പം സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഡെയ്സി മുറിയിലേക്ക് കയറിയതും അവർ നിശബ്ദരായി.

“എന്താ മക്കളെ.. ഞാൻ വന്നതും സംസാരം നിർത്തി കളഞ്ഞത്.. ”

“അത് ഒന്നുമില്ല ആന്റി.. ”

“എല്ലാരും എന്റെ മരുമകളെ കളിയാക്കുവാണോ..? ”

“ഏയ് അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല ആന്റി.. ഞങ്ങൾ ചുമ്മാ.. ”

സ്റ്റെഫി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

“ഞാനും ഇതൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് വന്നതല്ലേ.. പിന്നെ തനു ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ കൂടെയാണ് കിടക്കുന്നത്.. ”

“അത്…. ”

അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും നിർത്തി…

“കണ്ണനാണ്… ഫ്രണ്ട്‌സൊക്കെ ഉള്ളതല്ലേ… അവളോട്‌ ഇവിടെ കിടന്നോളാൻ.. ”

“ആന്റി… അത്.. എങ്ങനെ ഇതവരുടെ ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ്‌ അല്ലെ.. ”

ലക്ഷ്മി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു…

“അവൻ പറയുന്നതിലും കാര്യമുണ്ട് മോളെ… ഇന്ന് എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ ഇവിടെ കിടന്നോളു.. നാളെ നിങ്ങൾ പോവില്ലേ.. ”

“കണ്ണൻ സാർ സൂപ്പറാ.. ”

സ്റ്റെഫി തട്ടിവിട്ടു..

“അതൊക്കെ പോട്ടെ.. ഞങ്ങളുടെ നാടൊക്കെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ.. ”

“ഉം.. നല്ല പ്രകൃതി രമണീയമായ സ്ഥലം.. തനുവിന് പറ്റിയ സ്ഥലം തന്നെ.. പിന്നെ ഞങ്ങൾ എല്ലാ വർഷവും ഇങ്ങോട്ട് വരും കേട്ടോ.. ”

സ്റ്റെഫി പറഞ്ഞു..

“അതിനെന്താ… നിങ്ങൾക്ക് എപ്പോ വേണമെങ്കിലും ഇങ്ങോട്ട് വരാമല്ലോ..”

ഡെയ്‌സി കാല് അല്പം പ്രയാസപ്പെട്ട് കട്ടിലിനുമുകളിൽ കയറ്റിവെച്ചുകൊണ്ട് ഇരുന്നു..

“ഡെയ്‌സിയമ്മേ കാൽ വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ..? ”

തനു ഡെയ്സിയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു..

“ഹാ.. ഇന്ന് ഒരുപാട് നേരം നിന്നില്ലേ അതാ..”

മൊഴിയും ഡെയ്‌സിയുടെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.

“ആന്റി ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ..”

സ്റ്റെഫി വീണ്ടും വാ തുറന്നു..

“ചോദിച്ചോ..? ”

“ആന്റിയുടെ കാൽ എങ്ങനാ പോയെ..”

“സ്റ്റെഫി….”

തനു അവളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി..

“തനു… ആ കുട്ടിയെ വഴക്ക് പറയണ്ട…”

എന്ന് അവളെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് ഡെയ്‌സി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി,..

“അതൊരു കഥയാണ് മോളെ..

കണ്ണന്റെ അച്ഛൻ വലിയൊരു വക്കീലായിരുന്നു.അഡ്വക്കേറ്റ് ഫിലിപ്പ് ജോസഫ്. ഏറ്റെടുക്കുന്ന കേസുകളെല്ലാം വിജയിക്കുന്ന പ്രശസ്തനായ വക്കീൽ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് ഒരുപാട് ശത്രുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് കണ്ണന് പതിനാലോ പതിഞ്ചോ വയസ്സ് പ്രായം കാണും.. ഞങ്ങളന്ന് ഒരു സിനിമ കണ്ട് മടങ്ങി വരുവായിരുന്നു. അദ്ദേഹം കേസ് വാദിച്ചാൽ തോൽക്കുമെന്ന് ഉറപ്പായതോടെ ഒരുത്തൻ അദ്ദേഹത്തെ കൊല്ലാൻ പ്ലാൻ ചെയ്തു.. മുന്നിലേക്ക് പാഞ്ഞു വരുന്ന ലോറി കണ്ടതും കണ്ണന്റെ അച്ഛൻ കണ്ണനെയും എന്നെയും പുറത്തേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. എന്റെ കാൽ പോയി.. രണ്ട് ദിവസത്തേക്ക് എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ്മയില്ലായിരുന്നു.. ബോധം വന്നപ്പോൾ അറിയുന്നത് ഇനി അദ്ദേഹം ഇല്ല എന്ന വാസ്തവമാണ്… പക്ഷെ മരിക്കുന്നതിന് മുൻപ് അദ്ദേഹം കണ്ണനെകൊണ്ട് ഒരു സത്യം ചെയ്യിച്ചിരുന്നു..”

“എന്ത്‌ സത്യം..”

“അവനും അദ്ദേഹത്തെ പോലെ വക്കീൽ ആവണമെന്ന്.. പക്ഷെ എനിക്ക് പേടിയായിരുന്നു… അവന്റെ വാശി കാരണം അവനെ വക്കീൽ ഉദ്യോഗം പഠിപ്പിച്ചു.. എന്നാൽ ഇനിയുള്ള ജീവിതം ഒരു വക്കീലായല്ല ഒരു കൃഷിക്കാരനായി തുടരണമെന്ന് ഞാൻ അവനിൽ നിന്നും സത്യം ചെയ്തു വാങ്ങി.. ഇനി എനിക്ക് അവൻ മാത്രമേ ഉള്ളൂ..”

ഡെയ്‌സി പറഞ്ഞു തീർന്നതും തനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..

“എന്തിനാ മോളെ നീ കരയുന്നെ..”

“അവൾക്ക് അവളുടെ കണ്ണേട്ടനെ കാണണമായിരിക്കും..”

“കാണണോ തനു..”

“അമ്മേ.. അമ്മയും കളിയാക്കുവാണോ..? ”

അവൾ കുണുങ്ങി..

“ഇല്ലടാ അമ്മ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ..”

ഡെയ്‌സി അവളെ മടിയിലേക്ക് കിടത്തി..

“അമ്മയ്ക്ക് കാൽ വേദനയല്ലേ..”

തനു മടിയോടെ പറഞ്ഞു..

“സാരമില്ലടാ… നീ കിടന്നോ..”

ഡെയ്‌സി അവളുടെ മുടിയിഴയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു… അതെല്ലാവരിലും സന്തോഷം പകർന്നു..

ഇവിടെ കണ്ണന്റെ മുറിയിൽ,

“സാർ സോറി സാർ…”

വിവേക് അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ആഹ്.. വിവേക്.. വാടോ.. ഈ സോറി എന്തിനാ..? ”

“അത് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.. തനു സാറിന്റെ…”

“ആഹ്.. എനിക്ക് മനസ്സിലായി… അത് സാരമില്ല.. ലീവ് ഇറ്റ്..”

കണ്ണൻ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു..

“താങ്ക് യു സാർ.. സാറിനോട് ഇത് പറയാൻ എനിക്ക് പേടിയായിരുന്നു…തനുവിന്റെ ഭാഗ്യമാണ് സാറിനെ പോലൊരാളെ കിട്ടിയത്..”

“എന്തിനാ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ പേടിക്കുന്നത്..”

“സാർ… സാറല്ലേ അഡ്വക്കേറ്റ് sp..”

“അതെ.. അതെങ്ങനെ നിനക്ക്..? ”

“ഇന്ന് വന്നവരെല്ലാം സാറിനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു.. വന്നവരിൽ ഭൂരിഭാഗം പേരും അഡ്വക്കേറ്റ്സ് ആണ്.. പിന്നെ ഞാൻ ഗൂഗിൾ ചെയ്തു നോക്കി.. ഫോട്ടോ ഇല്ലെങ്കിലും ഡീറ്റെയിൽസ് മുഴുവൻ അതിലുണ്ട്.. ഇപ്പൊ നടക്കുന്ന ആ m.l.a യുടെ കേസ് സാറല്ലേ… എടുത്ത് നടത്തുന്നത്..”

“ഹ്മ്മ്… വിവേക്.. ഞാൻ അഡ്വക്കേറ്റ് ആണെന്ന് ഇവിടെ ആർക്കും അറിയില്ല.. എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് പോലും..”

“അപ്പൊ തനുവിനോ…? ”

“ഇല്ല അറിയില്ല..നീയും ഇതാരോടും പറയരുത്..പിന്നെ എനിക്ക് നിന്റെ ഒരു സഹായം വേണം..”

കണ്ണൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും വിവേകിന്റെ മുഖത്ത് ആകാംഷ നിറഞ്ഞു.

തുടരും….

Nb: നോവൽ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരൊക്കെ ഒന്ന് ലൈക്ക് ചെയ്ത് പറ്റുന്നവർ ഷെയർ ചെയ്യണേ…🌹🌹🌹🌹

സ്വർണ്ണവിലയിൽ വൻ വർധനവ്‌. സ്വർണ്ണവില 35,000 കടന്നു

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 1

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 2

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 3

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 4

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 5

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 6

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 7

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 8

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 9

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 10

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 11

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 12

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 13

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 14

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 15

തനുഗാത്രി: ഭാഗം 16

Share this story