നയോമിക – PART 8
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: ശിവന്യ അഭിലാഷ്
” അമ്മ എന്താ പറഞ്ഞെ..ഇവിടുന്നാരും പോകുന്നില്ലെന്നോ.. ”
നിർമ്മയി ക്ഷോഭത്തോടെ നിർമ്മലയെ നോക്കി.
‘അതെ.. അങ്ങനെ തന്നെയാ പറഞ്ഞത്…. നീ ഇവിടുന്ന് എങ്ങോട്ടും പോകുന്നില്ല”
” അത് അമ്മയാണോ തീരുമാനിക്കുന്നത് ”
“ഞാനല്ലാതെ പിന്നെ നിന്റെ കാര്യം വേറാര് തീരുമാനിക്കാനാടി ”
നിർമ്മല അരിശം പൂണ്ടു.
“ഒന്നു നിർത്തമ്മാ ”
നയോമി ഇടപ്പെട്ടു.
” ചേച്ചീ…. ചേച്ചി പോഗ്രാമിന്റെ ഡീറ്റയിൽസ് ഒക്കെ പറ.. അപ്പോ അമ്മ സമ്മതിക്കും ”
“ഇല്ല ”
നിർമ്മല ഇടഞ്ഞുതന്നെ നിന്നു.
“അമ്മാ പ്ലീസ്” നയോമി വിഷമത്തോടെ വിളിച്ചു.
” ബാക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറ ചേച്ചീ ”
ഉണ്ണിയും അവളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
” ആക്ടർ സുദീപും നടി അനിതാ വർമ്മയും അവതരിപ്പിക്കുന്ന ഫ്യൂഷൻ ഡാൻസിൽ അവരുടെ കൂടെ പെർഫോം ചെയ്യാൻ രണ്ട് കുട്ടികൾ കൂടി വേണം… അതിൽ ഒന്ന് ഞാനും ഒന്ന് എറണാകുളം കാരി പ്രിയയുമാണ് ”
” നടൻ സുദീപിന്റെ കൂടെയോ… ന്റെ ചേച്ചീ ഈ ഒാഫർ വിട്ടുകളയല്ലേ ”
നയോമി ഓടി വന്ന് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“കഴിഞ്ഞില്ല മോളേ… പ്രോഗ്രാമിന് ഒരു മാസം മുൻപേ യെങ്കിലും പ്രാക്ടീസ് തുടങ്ങണം.. അതിന് അവിടെ സ്റ്റേ ചെയ്യേണ്ടി വരും … പിന്നെ അതൊന്നും ഓർത്ത് നമ്മൾ ടെൻഷൻ വേണ്ട അക്കോമഡേഷൻ ഒക്കെ അവർ അറേഞ്ച് ചെയ്യും”
” ഇതോന്നും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല…. ന്റെ സമ്മതതോടെ നീ ഇവിടുന്ന് എങ്ങോട്ടും പോകില്ല”
നിർമ്മല ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.
നിർമ്മയി ഒന്നും മിണ്ടാതെ രാഘവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അയാൾ തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അവൾ പതിയെ ചെന്ന് അയാളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു.
” അച്ചാ”
അവൾ അയാളുടെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു.
” പ്ലീസ് അച്ചാ… എനിക്ക് കിട്ടിയതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും വലിയ പ്ലാറ്റ്ഫോമാണിത്… എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളും ലക്ഷ്യങ്ങളുമൊക്കെ ഈ ഒരു പ്രോഗ്രാമിന് ശേഷം എളുപ്പത്തിൽ നടത്തിയെടുക്കാൻ പറ്റുമെന്ന് എനിക്ക് നല്ല വിശ്വാസമുണ്ട്… ഒന്ന് അമ്മയെ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിക്കച്ചാ”
അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
‘അച്ചനെന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ”
നിർമ്മയി അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി.
” നോക്കച്ചാ ചേച്ചിയുടെ ജീവനും ശ്വാസവും നൃത്തമാണെന്ന് നമുക്കെല്ലാർക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ… ഇതിപ്പോ ഇത്രേം വലിയൊരു പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ ഒരുപാട് പ്രഗൽഭരായ വ്യക്തികൾക്ക് മുൻപിൽ നൃത്തം അവതരിപ്പിക്കാന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതിൽപരം എന്താണച്ചാ നമുക്ക് വേണ്ടത് ”
നിർമ്മയിയെ പിന്തുണച്ചു കൊണ്ട് നയോമിയും മുൻപോട്ട് വന്നു.
” സമ്മതിച്ചുന്ന് പറ അച്ചാ”
അടുത്തത് ഉണ്ണിയുടെ ഊഴമായിരുന്നു.
മക്കൾ മൂന്ന് പേരും ഒരുപോലെ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടും നിർമ്മയിയുടെ ആഗ്രഹത്തിന് സമ്മതം പറയാതെ രാഘവനും നിർമ്മലയുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു.
” ആരും സമ്മതിക്കില്ലല്ലേ…. എന്നാ കണ്ടോ എന്റെ ആവശ്യം നടത്തി തരാതെ ഞാനെനി ഇവിടുന്ന് പച്ചവെള്ളം കുടിക്കില്ല”
നിർമ്മയി നിരാഹാര സമരം പ്രഖ്യാപിച്ചു.
“ടാ ചേച്ചി നിരാഹാര സമരം പ്രഖ്യാപിച്ച സ്ഥിതിക്ക് ഇന്നിവിടെ ഉണ്ടാക്കിയ ഭക്ഷണം മുഴുവൻ ഞാനും നീയും കഴിച്ച് തീർക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ ”
നയോമി ഉണ്ണിയെ തോണ്ടി.
” ഈ കുഞ്ഞേച്ചിക്ക് തീറ്റേടെ വിചാരം മാത്രേ ഉള്ളൂ”
“അയ്യടാ തീറ്റേടെ വിചാരം ഇല്ലാത്തൊരാള്…. മിണ്ടാതെ പോയിരുന്ന് പഠിക്കെട ചെക്കാ ”
അവൾ അവനെ നോക്കിക്കണ്ണുരിട്ടിയതും അവൻ വെട്ടി തിരിഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് കയറി പോയി.
*****************************
നയോമി ചെല്ലുമ്പോൾ രാവിലെ ധരിച്ചിട്ടുപോയ അതേ വസ്ത്രത്തോടെ കിടക്കുകയായിരുന്നു നിർമ്മയി.
“ഇതെന്തു കിടത്തമാ ചേച്ചീ… വന്നിട്ടെനിയും കുളിച്ച് കൂടിയില്ലേ”
നിർമ്മയി ഒന്നും പറയാതെ കിടക്കയിൽ എണീറ്റിരുന്നു.
” നമുക്ക് അമ്മയെ സമ്മതിപ്പിക്കാടോ…. നീ ടെൻഷൻ ആകണ്ട ”
”അമ്മ സമ്മതിക്കുംന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ലെടീ…. അമ്മേടെ സ്വഭാവം നിനക്കറിയില്ലേ”
” രാഘവേട്ടൻ പറഞ്ഞാ അമ്മ സമ്മതിക്കുമെടി ചേച്ചീ…. നോക്ക് നീ അമ്മയോടൊന്നും പറയാൻ പോണ്ട… നമുക്ക് അച്ചനെ ചാക്കിട്ട് പിടിക്കാം”
” നടക്കുമോടി ”
നിർമ്മയി പ്രതീക്ഷയോടെ നയോമിയെ നോക്കി.
“നടക്കും…. മേം ഹൂ നാ”
നയോമി കണ്ണിറുക്കി ചിരിച്ചു.
നിർമ്മയിയുടെ മുഖത്ത് പ്രതീക്ഷയുടെ വെട്ടം നിറഞ്ഞു.
” എണീറ്റ് പോയി കുളിച്ച് നല്ല കുട്ടിയായി വാ…. നമുക്ക് മാമുണ്ണണ്ടേ ”
“എനിക്ക് വേണ്ട”
നിർമ്മയിയുടെ ശബ്ദം കനത്തു.
“ഓ അത് ശരിയാണല്ലോ നീ നിരാഹാര വ്രതമല്ലേ…. ഞാനത് മറന്നു…. അപ്പോ ചേച്ചി പേണ്ണേ നിന്റെ പൊരിച്ച മീൻ ഞാനെടുക്കും ട്ടോ ”
“പോടീ ”
” ഇനി പൊരിച്ച മീൻ കിട്ടാത്തോണ്ട് ഇവളെങ്ങാനും ഫെമിനിസ്റ്റ് ആകുമോ…. ആ… ന്തേലും ആകട്ടെ”
*********************
നയോമി പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ നിർമ്മയി ഭക്ഷണം കഴിക്കാത്തതിനാൽ നിർമ്മലയും രാഘവനും കൂടി ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല. നയോമിയുടെ ശബ്ദം ഇടക്കിടെ ഉയർന്ന് കേൾക്കുന്നതൊഴിച്ചാൽ മരണവീട് പോലെ മൂകമായിരുന്നു അവിടം.
രാവിലെയും നിർമ്മയി ഒന്നും കഴിക്കാതെ തന്നെ കോളേജിലേക്ക് പോയി യാത്ര പോലും പറയാതെ….
നയോമിയും ഉണ്ണിയും കൂടി പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രാഘവൻ പതിയെ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.
നിർമ്മല അവിടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അയാൾ അവരെ അന്വേഷിച്ച് കൊണ്ട് പിന്നാമ്പുറത്തേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ രാവിലെ നിർമ്മയി കഴുകി വെച്ച തുണിയൊക്കെ അയയിൽ വിരിക്കുകയായിരുന്നു നിർമ്മല.
” നിമ്മീ ”
“ഓ… അവർ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി
എന്താ രാഘവേട്ടാ ”
“എടോ താനൊന്നിങ്ങ് വന്നേ”
“ദാ ഇപ്പോ വാരാട്ടോ… ഇത് കഴിയാറായി ”
” ശരി”
തുണിയൊക്കെ വിരിച്ച് കഴിഞ്ഞ് നിർമ്മല രാഘവന്റടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“താനെന്തിനാടോ മോളോട് അങ്ങനൊക്കെ പറഞ്ഞത് ”
” അതിന്റെ കാരണം രാഘവേട്ടനറിയില്ലേ?”
നിർമ്മല ഗൗരവത്തിലായി.
“നമ്മളേതവസ്ഥയിലാ ആ നാട്ടിൽ നിന്ന് ഓടി വന്നതെന്ന കാര്യം മറന്നു പോയോ നിങ്ങൾ…”
“‘ഉടുതുണിക്ക് മറുതുണി ഇല്ലാതെ ആ നാട്ടിൽ നിന്നും ഓടി വന്ന രാഘവനും നിർമ്മലയും അല്ല നമ്മളിപ്പോൾ ”
“അല്ല…. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് വീണ്ടും ആ നാട്ടിലേക്ക് പോകണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നതും…. രാഘവേട്ടന്റെ പഴയ മിത്രങ്ങളും ശത്രുക്കളും നമ്മളെ തേടി വരുമോന്ന് ഇത്രയും കാലം ഇവിടെ ജീവിക്കുമ്പോഴും എന്നും എന്റെ മനസ്സ് ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു … ഇന്നിപ്പോ വളർന്ന് വലുതായ രണ്ട് പെൺകുട്ടികളാ നമുക്ക്.. അവരെയും കൊണ്ട് വീണ്ടും ആ നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ എനിക്ക് പേടിയാ രാഘവേട്ടാ..”
“എടോ അതിന് എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് പത്തിരുപത്തഞ്ച് വർഷം കഴിഞ്ഞില്ലേ… ഇതിനിടയിൽ ഒരാൾ പോലും നമ്മളെ തേടി വന്നിട്ടില്ല… പിന്നാണോ ഇപ്പോ… മാത്രമല്ല തിരുവനന്തപുരം പോലൊരു വലിയ സിറ്റിയിൽ നമ്മളെ കാണാനും ഇനി അഥവാ കണ്ടാൽ തന്നെ ആർക്കും മനസ്സിലാകാനും പോകുന്നില്ല”
” എനിക്ക് പേടിയാ രാഘവേട്ടാ… ആ നാട്ടിലേക്ക് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ അയക്കാൻ എനിക്ക് പേടിയാ…. അവിടെ പോയാലെന്റെ മോളെ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു”
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ അയാളുടെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.
…തുടരും
Nb: നോവൽ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരൊക്കെ ഒന്ന് ലൈക്ക് ചെയ്ത് പറ്റുന്നവർ ഷെയർ ചെയ്യണേ…
