നയോമിക – PART 10 NEW
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: ശിവന്യ അഭിലാഷ്
കാലം ഒരുപാട് മാറ്റങ്ങൾ ശരീരത്തിൽ വരുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ വിളിച്ചയാളെ രാഘവന് മനസ്സിലായി
” രമേശൻ ”
അയാൾ പിറുപിറുത്തു.
” രാഘവാ…. എടാ… എത്ര കാലമായെടാ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് ”
രമേശൻ മുഖത്ത് നിറയെ ചിരിയോടെയും അതിലുപരി ആശ്ചര്യത്തോടെയും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്ന് അയാളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.
രാഘവന്റെ മുഖത്ത് പക്ഷേ ഭയമായിരുന്നു.
“നിനക്കെന്താടാ ഇത്രയും കാലം കൂടി എന്നെ കണ്ടിട്ടും ഒരു സന്തോഷമില്ലാത്തത് ”
രമേശൻ രാഘവനെ സംശയത്തോടെ നോക്കി. ഇതൊക്കെ കണ്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അമ്പരന്ന മുഖവുമായി നിൽക്കുകയായിരുന്ന നിർമ്മയിയെ അയാൾ അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്.
“ആരാ രാഘവാ ഇത് ”
‘എന്റെ മോളാ”
രാഘവൻ വിക്കി.
അത് കേട്ടതും രമേശന്റെ മുഖമൊന്ന് വിടർന്നു.
” ആണോ ….. എന്താ മോളുടെ പേര് “?
“നിർമ്മയി”
അവൾ വളരെ പതുക്കെ പറഞ്ഞു.
” കണ്ടാൽ നിർമ്മലയെ പോലെ തന്നെ ഉണ്ട്… അയാൾ നിർമ്മയിയെ അടിമുതൽ മുടി വരെ ഉഴിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി അത് പറയുമ്പോൾ രമേശന്റെ കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്തൊരു തിളക്കമുണ്ടായിരുന്നു..
അയാളുടെ നോട്ടം നേരിടാനാവാതെ അവൾ തല താഴ്ത്തി…
“ആട്ടെ നിനക്കെത്ര മക്കളാ രാഘവാ ”
“ഇവള് മാത്രമേയുള്ളൂ”
രാഘവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് നിർമ്മയി ഒന്നു പകച്ചു .
” അച്ചനെന്തിനാ കള്ളം പറഞ്ഞെ “അവൾ മനസ്സിൽ ചോദിച്ചു.
“നിർമ്മല എങ്ങനെ? സുഖായിരിക്കുന്നോ? ”
”ഉം ”
” ഇപ്പോ എന്താവശ്യത്തിനാ നി ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് ”
” അത് പിന്നെ… മോൾക്കിവിടൊരു ഇന്റർവ്യൂ ഉണ്ട് അതിനാ… ”
രാഘവൻ വീണ്ടും കള്ളം പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും ഒരു ഓട്ടോ വരുന്നത് കണ്ട് അയാൾ അതിനെ കൈ കാണിച്ചു നിർത്തി .
“പോട്ടേ ടാ… രാഘവൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ നിർമ്മയിയേം കൂട്ടി ഓട്ടോയിൽ കയറി ”
“അല്ല നീ ഇപ്പോ എവിടാ താമസംന്ന് പറഞ്ഞില്ല… ”
അത് കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ രാഘവൻ ഓട്ടോക്കാരനോട് പറഞ്ഞു.
“തമ്പാനൂർ റെയിൽവേ ”
ഓട്ടോ അകന്നുപോയതും രമേശൻ ഫോണെടുത്ത് ഒരു നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു.
******************************
“ആരാ അച്ചാ അത്…. അച്ചനെന്തിനാ അയാളോട് നുണ പറഞ്ഞത് “?
ഓട്ടോ മുന്നോട്ട് കുതിച്ചപ്പോൾ നിർമ്മയി പതുക്കെ രാഘവനോട് ചോദിച്ചു.
” വിസ്താരം വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ട് മതി”
അയാൾ ഗൗരവത്തിലായിരുന്നു.
പിന്നെ അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ഓട്ടോയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കുള്ള കാഴ്ച്ചകളിലേക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പാഞ്ഞു.
പെട്ടെന്ന് ഓട്ടോ സഡൻ ബ്രേക്കിട്ടു നിന്നു…ഓട്ടോക്ക് വിലങ്ങനെ ഒരു സ്കോർപിയോ നിർത്തിയിരിക്കുന്നു. കുറച്ച് മുൻപിലായി വേറൊന്ന് കൂടി .
അതിൽ നിന്നും തടിമാടൻമാരായ മൂന്നാല് പേർ ഓട്ടോക്കടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു രാഘവനേയും നിർമ്മയിയേയും ഓട്ടോയിൽ നിന്നും വലിച്ചിറക്കി.
“നിങ്ങളൊക്കെ ആരാ…. എന്താ കാര്യം…… എന്തിനാ ഞങ്ങളെ ”
അച്ചന്റേയും മകളുടേയും ചോദ്യങ്ങളൊന്നും അവർ കേട്ടതായി നടിച്ചില്ല.
ഇതിനിടയിൽ കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ച നിർമ്മയിയുടെ കവിളിൽ അതിലൊരുവന്റെ കൈ ആഞ്ഞ് പതിച്ചു….
“മോളേ ”
അലറി വിളിച്ച് രാഘവൻ അവരുടെ പിടിവിടുവിച്ച് കൊണ്ട് ഓടി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നെങ്കിലും
രാഘവനെ പിടിച്ചു വലിച്ച് മുൻപിലത്തെ വണ്ടിയിലും നിർമ്മയിയെ പുറകിലത്തേതിലുമായി കയറ്റി കൊണ്ട് വണ്ടികൾ അതിവേഗം ചീറിപ്പാഞ്ഞു.
ഇത് കണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് രണ്ട് മൂന്ന് പേർ വന്നെങ്കിലും ആ വാഹനങ്ങളും ഗുണ്ടകളും ആരുടേതാണെന്നറിയുന്നതിനാൽ ആരും പ്രതികരിച്ചില്ല.
************************
നിർമ്മയി വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടുകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ വലിച്ച് തുറന്നു.
അവളെവിടെയാണുള്ളതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല.
എണീറ്റിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾക്ക് അതിന് കഴിഞ്ഞില്ല.തലയ്ക്കുള്ളിൽ ഒരു വല്ലാത്ത മരവിപ്പ് പോലെ…
” അച്ചാ…. ”
അവൾ പതിയെ ആ റൂമിന് ചുറ്റും നോക്കി.
വളരെ വലിയൊരു റൂമായിരുന്നു അത്. റൂമിന് ഒത്ത നടുവിലായി നിലത്ത് പറ്റി കിടക്കുന്ന കട്ടിലിലാണ് അവളെ കിടത്തിയിരുന്നത്…
ആഡംബരം വിളിച്ചോതുന്ന ഫർണിച്ചറുകളും ചുമരലങ്കാരങ്ങളും അവളുടെ കണ്ണിലുടക്കി.
വലിയൊരു ബംഗ്ലാവ് ആണ് അതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറന്ന് ആജാനുബാഹുവായ ഒരാൾ റൂമിലേക്ക് കയറി വന്നു.
വേട്ടക്കാരനെ കണ്ട് പേടിച്ചരണ്ട മാൻപേടയെ പോലെയായിരുന്നു അവളുടെ മുഖഭാവം.
അത് കണ്ട് അയാൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.
” എന്നെടീ സെല്ലം…. എത്ക്കെടീ നീ ഭയപ്പെട് റേ ”
വെത്തിലക്കറ പിടിച്ച പല്ലുകളും കറുത്ത് തടിച്ച ചുണ്ട്കളും കാണിച്ച് അയാളുടെ ചിരിയും ഭാവവും കണ്ടപ്പോൾ നിർമ്മയി അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു.
“ഏൻ ടീ മൂഞ്ചി പിന്നാടി കാട്ട്റേ… എന്ന പാക്കയിലേ ഉനക്ക് വെക്കം വര്റേയാ”
അയാൾ ഒരു വല്ലാത്ത ചിരി ചിരിച്ചു.
” ഇങ്കെ പാര്ടീ ”
നിർമ്മയി അപ്പോഴും മുഖമുയർത്തിയില്ല.
അയാൾഅവളുടെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.
” എന്നെടീ ഉനക്ക് തമിൾ തെരിയാതാ”
ഇല്ല എന്ന് നിർമ്മയി തലയാട്ടി.
“നാൻ ആരെന്ന് അറിയുമോ ”
തമിഴ് കലർന്ന മലയാളത്തിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു.
ഇല്ല എന്ന് അവൾ വീണ്ടും തലയാട്ടി.
”സരി അത് വിട്… ഇന്ത കൈ നീ കണ്ടോ ‘… ”
അയാൾ തന്റെ ജുബ്ബ ഊരി.
” പാര്”
അയാളുടെ അലർച്ചയിൽ നിർമ്മയിഞെട്ടിപ്പോയി.
അവൾ മുഖമുയർത്തി അയാളെ നോക്കി.
അപ്പോഴാണ് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവളത് മനസ്സിലാക്കിയത് അയാൾക്ക് ഒരു കയ്യില്ല.
മറ്റേ കൈ മുട്ടിൻറവിടെ തുന്നി യോജിപ്പിച്ചതാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ മനസ്സിലാകും.
” ഇത് യാര് സെയ്തതെന്ന് തെരിയുമാ…. ഉന്നുടെ അപ്പൻ…. അവനുടെ പൊന്താട്ടി ഇല്ലയാ അന്ത നിർമ്മല… ഉന്നുടെ അമ്മ… അവളെ തൊട്ടതുക്ക് അവനുടെ സമ്മാനം താ ഇത് ”
നിർമ്മയി രണ്ട് കണ്ണുകളും വീണ്ടും ഇറുക്കി അടച്ചു.
” ഇന്നേക്ക് അതിനുള്ള പണിഷ്മെൻറ് നാൻ അവനുക്ക് കൊടുക്കപ്പോറേ ”
പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞതും അയാൾ അവളുടെ മേലെ ചാടി വീണു.
അവളുടെ വസ്ത്രം ഒന്നൊന്നായി കീറിപ്പറിച്ചെറിയുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ക്രൗര്യമായിരുന്നു… അവളുടെ നിലവിളി അയാളുടെ ആവേശം കൂട്ടി. അയാളുടെ ഒറ്റകൈയ്യുടെ ബലത്തിൽ നിർമ്മയി ഞെരിഞ്ഞമർന്നു.
******************************
മണിക്കൂറുകൾ കഴിഞ്ഞു …. രാഘവനേയും കൊണ്ട് പോയ വണ്ടി വീണ്ടും തമ്പാനൂർ റെയിൽവേ സ്‌റ്റേഷനിന് മുൻപിൽ ചെന്ന് നിന്നു.
വണ്ടിയിൽ നിന്നൊരുവൻ രാഘവനെ വലിച്ച് പുറത്തിറക്കി കുറച്ച് സൈഡിലായി പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന മറ്റൊരു കാറിന്റെ പിൻസീറ്റിൽ കയറ്റി.
” തമ്പാൻ ”
” മറക്കലെയാ രാഘവാ ”
എടാ ന്ന് ആക്രോശിച്ചു കൊണ്ട് രാഘവൻ അയാളുടെ ജുബ്ബയുടെ കോളറിൽ പിടിച്ചുലച്ചു.
” എന്റെ മോളെവിടെടാ ”
മറുപടി ആയി തമ്പാൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“ട്രയിനുക്ക് ടൈമായിടിച്ച് രാഘവാ…. ഉന്നുടെ പെണ്ണ് അന്ത ട്രയിനിലിരുക്ക്….. അപ്പറം ഇതൂടെ തെരിഞ്ച്ക്കോ ഉനക്കുള്ള പണിഷ്മെന്റ് ഉൻ പൊണ്ണുക്ക് നാൻ കൊടുത്തിട്ടേൻ…. ആനാ അവക്കതു പണിഷ്മെന്റ് ഇല്ലിയേ സുഖം താ”
വീണ്ടും അയാൾ അലറി ചിരിച്ചു.
ഒന്നും മറുപടി പറയാനാവാതെ രാഘവൻ കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയോടി…
…തുടരും
Nb: നോവൽ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരൊക്കെ ഒന്ന് ലൈക്ക് ചെയ്ത് പറ്റുന്നവർ ഷെയർ ചെയ്യണേ…
