ഈ യാത്രയിൽ : ഭാഗം 4

നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: സേഷ്മ ധനേഷ്‌

“പിന്നെ ഡോക്ടർ സാറേ… ഇപ്പൊ കിട്ടിയതു എനിക്ക് ഇന്നലേയും ഇന്നും തന്നതിന്റെ കണക്കല്ല… ഇതിനു കുറച്ചു കാലപ്പഴക്കമുണ്ട്… ഒരു രണ്ടു വർഷത്തോളം… ഡോക്ടർ സാറിനു ഓർമയുണ്ടോ” അവളുടെ ചോദ്യത്തിൽ അവൻ കണ്ണു മിഴിഞ്ഞു പോയി… ഇതേതു കണക്കു…അവന്റെ തലയും പുകയാൻ തുടങ്ങി…

“സാറിനു മുൻപ് എന്നെ കണ്ട വല്ല മുഖ പരിചയവും തോന്നുന്നുണ്ടോ…” അവൾ പുരികമുയർത്തി കഥകളിക്കാരെ പോലെ കണ്ണുകൾകൊണ്ടും ചോദ്യമാവർത്തിച്ചു. അവൻ ഒന്നു ആലോചന പൂണ്ടു… ഈ കണ്ണുകൾ… കണ്ണുകൾ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എവിടെയോ കണ്ട നല്ല പരിചയം തോന്നിയിരുന്നു… പ്രത്യേകിച്ചു ദേഷ്യം വരുമ്പോൾ കണ്ണുകളിൽ പടരുന്ന ആ രക്ത വർണ്ണം… ആ ചുവപ്പു… അതെവിടെയോ മുൻപ് കണ്ടു മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞതാണെന്നു തോന്നിയിരുന്നു… പക്ഷെ… ഓർമ കിട്ടുന്നില്ല… എവിടെയാണെന്ന്…. കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ അറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു തന്നെ നോക്കിനിന്നു….
ഇയാളോട് ഓർത്തുനോക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടു ഇയാളെന്താ എന്റെ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി നിക്കുന്നെ… അവൾ ആത്മഗതം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനോട് പുരികമുയർത്തി ചോദ്യമാവർത്തിച്ചു….
അവൻ ഇല്ലായെന്നു ചുമൽ കൂച്ചിയപ്പോൾ അവൾ രൂക്ഷമായ നോട്ടം തൊടുത്തു. അതുകണ്ട് മഹി വാ തുറന്നു പറഞ്ഞു “ഇല്ല”. മഹിയുടെ വാ തുറന്നുള്ള മറുപടിയിൽ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി പൊട്ടിയുതിർന്നു. പരമാവധി അവളതു അടക്കി പിടിക്കുന്നത് കണ്ടു അവൻ ക്രോധം പൂണ്ടു… “ഡി…” അലറി വിളിച്ചു അവൾക്കരികിലേക്കു മഹി പാഞ്ഞു ചെന്നു. അവന്റെ വരവിനെ ദേവി അവളുടെ കൈകൾ കൊണ്ടു തന്നെ തടഞ്ഞു നിർത്തി. മഹി ദേഷ്യം കൊണ്ടു നിന്നു വിറച്ചു…. “ഒരു പീറ പെണ്ണു തന്നെ കൈ വച്ചിരിക്കുന്നു… ഇതിനുള്ളത് തിരിച്ചടി തന്നില്ലെങ്കിൽ മഹിയൊരു ആണല്ല…”
മഹിയുടെ രോക്ഷവും ദേഷ്യവും മനസിലാക്കിയ ദേവി പിന്നെ അവനെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ നിന്നില്ല. തങ്ങൾക്കിടയിലെ മഹി മറന്നുപോയ ആ കഥ അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

ഏകദേശം രണ്ടു വർഷം മുൻപ് അടുത്ത വീട്ടിലെ രേഖ ചേച്ചിയുടെ കുട്ടിയെയും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വന്നതായിരുന്നു. അന്ന് കുട്ടികളുടെ ഡോക്ടർ ലക്ഷ്മി നല്ല പേരെടുത്തു തുടങ്ങുന്നതെയുള്ളൂ. രേഖ ചേച്ചിയുടെ മോൾ മാളൂട്ടിക്കു നല്ല പനിയായിരുന്നു. കാഷ്യലിറ്റിയിൽ കാണിച്ചപ്പോൾ ഡോക്ടർ op യിൽ ഉണ്ട് അവിടേക്ക് ചെന്നാൽ മതി വേഗം കാണാമെന്നു പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ കുട്ടിയെയും കൊണ്ടു ചെല്ലുമ്പോൾ അധികം തിരക്കൊന്നുമില്ല. എന്നാലോ ഡോക്ടറുടെ ക്യാബിനിൽ ഉള്ളിൽ നിൽക്കേണ്ട സിസ്റ്റർ പുറത്തു ഡോർ ഹാൻഡിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നുമുണ്ട്. മാളുവിന് നല്ല ഹൈടെംപേറെച്ചറായിരുന്നു. അതുപോലെ ഒട്ടും വയ്യാതിരിക്കുന്ന കുറച്ചു കുട്ടികൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങിയതും സിസ്റ്റർ തടഞ്ഞു നിർത്തി. അകത്തു ഡോക്ടർ മറ്റൊരു ഡോക്ടർ ആയിട്ടു എന്തോ കാര്യമായ ചർച്ചയിലാണ് പോലും. ആരുടെയോ കേസ് നോക്കുകയാണെന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞു. ശരി, കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങൾ പുറത്തു കാത്തു നിന്നു. അപ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞിന്റെ പനി ചൂടിൽ കുട്ടിയെ പിടിച്ച അമ്മപോലും പൊള്ളി തുടങ്ങിയിരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും അകത്തെ ചർച്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പുറത്തു കാത്തു നിന്നവരിൽ കുറച്ചു പേര് മുറു മുറുപ്പു തുടങ്ങിയിരുന്നു. പുറത്തു നിന്ന സിസ്റ്റർ ആണെങ്കിലോ ഉള്ളിലേക്ക് കടത്തി വിടുന്നതുമില്ല. ഞാൻ കുറെ ആ സിസ്റ്ററോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു. കാര്യമില്ലെന്ന് മനസിലായപ്പോൾ ഞാൻ ആ ഡോർ തള്ളി തുറന്നു അകത്തേക്ക് കയറിയ ഞാൻ കണ്ട കാഴ്ച…. ഹൊ… ഡോക്ടർ ലക്ഷ്മി അവിടെ കൂടെ ഉണ്ടായ ഡോക്ടർ ആയിട്ടു വലിയ ചർച്ച തന്നെയായിരുന്നു…. ചുംബന സമരത്തെ കുറിച്ചായിരുനെന്നു മാത്രം…. ആ ഡോക്ടറെ ഇയാൾ അറിയും…നിങ്ങളുടെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെയുള്ള കാർഡിയാക് ഡിപ്പാർട്മെന്റിലെ ഡോക്ടർ വിശാൽ….
“വാട്ട്… ലച്ചു…. dr.വിശാൽ ആയിട്ടു… അതും ” മഹി അതിശയം കൊണ്ട് ദേവിയെ മുഴുവൻ പറയിക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ല. “നീ… നീ നുണ പറയുകയാണ്…. അങ്ങനെയൊന്നും… അതും പബ്ലിക് ആയി….” മഹിക്കു ഒട്ടും വിശ്വസിക്കാനായില്ല…
“പബ്ലിക് ആയി…. ആരാ ഈ പറയുന്നേ…. പബ്ലിക് ആയി ഒന്നും ചെയ്യാത്ത ഒരാള്” നിറഞ്ഞ ഒരു പുച്ഛത്തോടെ മഹിയെ നോക്കി കൊണ്ടു അവൾ തുടർന്നു…. “ഞാൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞില്ല…. ആ രംഗം കണ്ടതും എനിക്കങ്ങു പെരുത്തു കയറി. അവിടെ നടന്നത് തികച്ചും അവരുടെ പേർസണൽ കാര്യങ്ങളാണ്. എന്നിരുന്നാലും അതൊരു ഹോസ്പിറ്റൽ അല്ലെ അവിടെ പേർസണൽ കാര്യങ്ങളെക്കാൾ വരുന്ന രോഗികൾക്കല്ലേ മുൻഗണന കൊടുക്കേണ്ടത്…. ഒന്നും നോക്കിയില്ല കൊടുത്തു തനിക്കു ഇപ്പൊ തന്നതുപോലെ അവളുടെ രണ്ടു കരണത്തും ഓരോന്നും… അന്ന് അതവിടെ വലിയ പുകിലായി… ലേബർ റൂമിൽ ആയിരുന്ന താൻ വിവരമറിഞ്ഞു എത്തിയപ്പോൾ കേട്ട കഥയിൽ ഒരു ആവശ്യവുമില്ലാതെ ഞാൻ ലക്ഷ്മിയെ തല്ലിയത് മാത്രേ അറിഞ്ഞുള്ളൂ. കേട്ട പാതി കേൾക്കാത്ത പാതി നിങ്ങൾ ഓടി വന്നു നിങ്ങളുടെ മഹാലക്ഷ്മിയെ വന്നു പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചതും ദേഷ്യം കൊണ്ടു നിങ്ങൾ എന്നെ അടിച്ചതും ഓർക്കുന്നുണ്ടോ” ദേവി പറഞ്ഞു നിർത്തിയ നിമിഷം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ വീണ്ടും രക്ത വർണ്ണം വിതറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അതു അങ്ങിങ്ങായി ചിതറി വീണിരുന്നു… ആ കണ്ണുകൾ അന്നത്തെ ദിവസത്തെ വീണ്ടും ഓർമിപ്പിച്ചു.
ലക്ഷ്മിയെ ഒരു പെങ്കൊച്ചു തല്ലിയെന്നു മാത്രേ അറിഞ്ഞുള്ളൂ. ഓടി അവൾക്കരികിലേക്കു ചെല്ലുമ്പോൾ കരഞ്ഞു രണ്ടു കവിളുകളും അഞ്ചു വിരലുകൾ പതിഞ്ഞു തിണർത്തിരിക്കുന്ന ലച്ചുവിന്റെ മുഖം വല്ലാത്ത വേദനയുണ്ടാക്കിയിരുന്നു മനസ്സിൽ. ആ വേദനയും വിങ്ങലും അധികരിച്ച്… പിന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കയറി ഒരു ഡോക്ടറെ തല്ലാൻ മാത്രം അതും ഒരു പീറ പെണ്ണു…. ആ ദേഷ്യത്തിൽ അവളുടെ മുഖം പോലും നോക്കാതെ അവൾക്കും കൊടുത്തു തിരിച്ചു ഒന്നു… അവളുടെയും കരണത്ത് തന്നെ…. അപ്പോഴും ദേഷ്യത്തിൽ ചുവന്ന ആ രണ്ടു ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾ എന്തൊക്കെയോ എന്നോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പോലീസിൽ അറിയിക്കാമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ ലച്ചു ആയിരുന്നു വിലക്കിയത്…. അവൾക്കു കേസും പൊല്ലാപ്പും ഒന്നും പറ്റില്ല പറഞ്ഞിട്ടു…. അതു… അതപ്പോൾ ഒരു അടവായിരുന്നു അല്ലെ… മഹി അന്നത്തെ ദിവസത്തിലേക്ക് ഒരു ഓട്ട പ്രദിക്ഷണം നടത്തി നോക്കി…. എത്ര വലിയ ചതിയായിരുന്നു ലക്ഷ്മി തന്നോട് ചെയ്തതെന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ അവനു അവളോട്‌ അറപ്പും വെറുപ്പും തോന്നി… ആ സംഭവം കഴിഞ്ഞും അവൾ തന്നെ പ്രണയിച്ചു പറ്റിക്കുകയായിരുന്നോ… അവൻ ആകെ ചിന്ത ഭാരത്തോടെ പിൻ കഴുത്തിൽ കൈകൾ ചേർത്തു തലയിൽ അള്ളി പിടിച്ചു ദേഷ്യത്തിൽ നിന്നു …..
“ഒരു ഡോക്ടറുടെ ഉത്തരവാദിത്യം മറന്നതുകൊണ്ടാണ് ആദ്യ അടി അവൾക്കു കൊടുത്ത്… രണ്ടാമത്തെ അടി നിങ്ങളെ ചതിച്ചു നിങ്ങളുടെ കണ്മുന്നിൽ വച്ചു തന്നെ പ്രണയത്തിന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും പൊടികൾ നിങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ തൂകി നിങ്ങളുടെ കാഴ്ചയെ മറച്ചു നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വച്ചു നടത്തിയ ആ പ്രണയ നാടകത്തിനു കൂടിയായിരുന്നു അടുത്ത അടി..” ദേവി പറഞ്ഞു നിർത്തി മഹിയെ നോക്കുമ്പോൾ അവൻ അവിടെ അതിശയം പൂണ്ടു നിൽക്കുകയാണ്. ഇവൾക്കിതു… എങ്ങനെ…. കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിൽ ഈ കാര്യം എഴുന്നള്ളിച്ചപ്പോൾ കരുതിയത് അമ്മ പറഞ്ഞതായിരിക്കുമെന്നാണ്… പക്ഷെ ഇതു… അതിക്കു മുന്നേ അവൾക്കു അറിയാമായിരുന്നു…. അവന്റെ തലയിൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങളിൽ ഒരേ സമയം മിന്നി മാഞ്ഞു… അവന്റെ എന്തോ പോയുള്ള നിൽപ്പു കണ്ടു ഉള്ളിലൂറിയ ചിരി മറച്ചു കൊണ്ടു ദേവി അവനെ അറിയിച്ചു. “എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ പ്രണയം എങ്ങനെ അറിയമെന്നല്ലേ… ഇതിപ്പോ പറഞ്ഞപോലെ വഴിയേ പറയാം… നമുക്ക് മുന്നിൽ ദിവസങ്ങൾ നീണ്ടു നിവർന്ന് കിടക്കുവല്ലേ… അവളെപോലെ ഒരുത്തിക്കു വേണ്ടി തന്റെ ജീവിതത്തിലെ നല്ല ദിവസങ്ങൾ വെറുതെ കളഞ്ഞതിനും സ്വയം ജീവിതം നശിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനുമാണ് തനിക്കു ഇപ്പൊ എന്റെ കയ്യിന് കിട്ടിയതു… പിന്നെ ആവശ്യമില്ലാതെ ഇനിയെന്റെ ശരീരത്തു കൈവെച്ചാൽ…. ഇപ്പോ കിട്ടിയ അനുഭവം ഓര്മയിലിരിക്കട്ടെ” അവസാന വാചകം ഒരു താക്കീതോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവി മുറി വിട്ടു പുറത്തേക്കു പോയി.

മഹി അപ്പോഴും ചിന്തമഗ്‌ധനായിരുന്നു. അപ്പൊ താനറിയാതെ എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ നടക്കുന്നുണ്ട്. ലക്ഷ്മിയുടെ ചതി. വിശാലിന് അറിയാമായിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങളുടെ റിലാഷൻഷിപ്പ്. എന്നിട്ടും.. അപ്പൊ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ ചതിക്കുകയായിരുന്നോ… അവനാകെ ഭ്രാന്തു പിടിക്കുമ്പോലെ തോന്നി… ദേഷ്യത്തിൽ മുറിയിലെ ടേബിളിൽ ഇരുന്ന ഫ്ലവർവെയ്‌സ് എറിഞ്ഞുടച്ചു… കണ്ണിൽ ലക്ഷ്മിയോടുള്ള ദേഷ്യമായിരുന്നു….

മഹി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയിരുന്നില്ല. സന്ധ്യയോടെ അടുപ്പിച്ചു അവനൊരു എമെർജൻസി കേസ് ഉണ്ടെന്നു ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും വിളി വന്നു. ഗൈനക്കോളജി ഡോക്ടർ എന്ന നിലയിൽ അവന്റെ പ്രൊഫഷനിൽ അവൻ നല്ല കൈപുണ്യമുള്ള ഡോക്ടർ എന്നൊരു നല്ല പേരു സമ്പാദിച്ചിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെ പ്രസവ കേസുകൾ ധാരാളം ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. അവൻ അപ്പോൾ തന്നെ പോകാൻ റെഡിയായി. അവന്റെ ബാഗുമായി ഇറങ്ങിയ അവൻ അത്യാവശ്യം എന്തോ മറന്നപ്പോലെ തിരികെ കയറി അലമാര തുറന്നു അവന്റെ ഷർട്ടുകൾക്കു ഇടയിൽ നിന്നും കോണ്ടം പാക്കറ്റ് കയ്യിലെടുത്തു… അതിൽ നിന്നും ഒന്നു രണ്ടെണ്ണം കൂടി എടുത്തു പോക്കറ്റിൽ തിരുകി ബാക്കിയുള്ളത് അലക്ഷ്യമായി അലമാരയിൽ വച്ചു അവൻ ദൃതിയിൽ ഇറങ്ങി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക്.

മഹിയുടെ കാർ കണ്ണിൽ നിന്നും മറയും വരെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും നോക്കി കണ്ടു ദേവി. കണ്ണുകളടച്ചു ഒരു കൈപിഴയും അവനുണ്ടാകരുതെന്നു മൗനമായി പ്രാർത്ഥിച്ചു അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി. അപ്പോഴാണ് അലമാര ശരിക്കും അടയ്ക്കാതെ തുറന്നു കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്. ദേവി അവിടം ഒതുക്കി വയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴാണ് കോണ്ടം പാക്കറ്റുകൾ അവളുടെ കയ്യിൽ തടഞ്ഞത്. ഒരു നിമിഷം അവൾ അതിലേക്കു നോക്കി നിന്നു. എല്ലാ പാക്കറ്റും എടുത്തു ഭദ്രമായി തന്നെ എടുത്തു വയ്‌ക്കുകയും ചെയ്തു. തിരികെ ബെഡിൽ വന്നിരിക്കുമ്പോഴേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു…. മഹേഷ് ഡോക്ടറിന്റെ ഒരുപാട് ദുശീലങ്ങളേ കുറിച്ചു കേട്ടിരിക്കുന്നു. അതിലൊന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിലെ തന്നെ ചില സ്റ്റാഫ് പെണ്കുട്ടികളുമായി… നാട്ടിൽ പരസ്യമായ രഹസ്യം… ആ സത്യം അഗീകരിച്ചേ മതിയാകൂ… ദേവി താലിയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു… തന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു കണ്ണുനീർ ധാരയായി ഒഴുകിയിരുന്നു… അവളുടെ കണ്ണുനീർ വീണു താലിപോലും പൊള്ളിയുരുകുംപോലെ….

മഹി ലേബർ റൂമിലേക്ക് കേറും മുന്നേ

ബാക്കി വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…