ചെമ്പകം പൂക്കും യാമങ്ങൾ : ഭാഗം 5

എഴുത്തുകാരി: അഷിത കൃഷ്ണ (മിഥ്യ )

എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റ് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും, അവളും ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു നിന്നു. മുൻപിൽ ദേഷ്യത്തോടെ വലിഞ്ഞു മുറുകിയ മുഖവുമായി നിൽക്കുന്ന അനന്തനെ കണ്ടതും എന്ത് വേണമെന്നറിയാതെ മുഖം കുനിച്ചു നിന്നു.

വസിഷ്ഠ ലക്ഷ്മി… ഉറക്കെ ശബ്ദമുയർത്തി അവൻ വിളിച്ചു..

ഞാൻ ക്ലാസ്സിൽ വന്നില്ലെങ്കിലും നിങ്ങൾക്ക് കറക്റ്റ് സമയത്തു തന്നെ പോർഷൻസ് തീരുന്നതാണ്. ഈ ദിവസമത്രയും എന്റെ
അമ്മച്ചിക്ക് സുഖമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ നേരം വൈകിയാണ് കോളേജിൽ വന്നിരുന്നത്.

അതൊരു അധ്യാപകൻ എന്ന നിലയിൽ എസ്ക്യൂസ്‌ അർഹിക്കുന്ന ഒന്നല്ലെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. പക്ഷെ ഒരധ്യാപകനാകാൻ ഒരു മനുഷ്യനാകാൻ ഞാൻ മാത്രം വിചാരിച്ചാൽ പോരല്ലോ. എന്റെ അമ്മച്ചി കൂടെ മനസ് വെക്കണ്ടേ. അച്ഛൻ ഇല്ലാത്ത എന്നേം ചേച്ചിയെയും വളർത്തിയതും പഠിപ്പിച്ചതും എല്ലാം അമ്മച്ചിയാണ്.

അമ്മച്ചിയെ കഴിഞ്ഞേ എനിക്കെന്തുമുള്ളു. ഒരു മകന്റെ കടമകൾ നിർവഹിച്ച ശേഷം മാത്രമേ ഞാൻ നല്ലൊരു അധ്യാപകനാകാൻ ശ്രമിക്കുള്ളു. ഇതുവരെ എന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് വീഴ്ചയൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. ഇനിയും സംഭവിക്കില്ലെന്ന് എനിക്ക് വിശ്വാസമുണ്ട്.

ബാക്കിവായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…