അനു : ഭാഗം 30
എഴുത്തുകാരി: അപർണ രാജൻ
(ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നാണ് തുടങ്ങുന്നത് കേട്ടോ ….. ) 
“എപ്പോഴാ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത് ???? ” കസേരയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ടു ഫോണിൽ നോക്കുന്ന ശങ്കറിനെ നോക്കി അനു ചോദിച്ചു . “എനിക്ക് എങ്ങനെ അറിയാൻ ആണ് .??? . നീ നിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടു വന്ന ആളിനോട്‌ പോയി ചോദിക്ക് ……. എപ്പോഴാ ഡിസ്ചാർജ് ആകുന്നതെന്ന് …… ” നിന്നെ ഞാൻ വിശ്വക്ക് തീറെഴുതി കൊടുത്തു എന്ന രീതിയിലുള്ള ശങ്കറിന്റെ സംസാരം കേട്ടതും അനുവിന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു . “ആര് കൊണ്ടു വന്നാലും എനിക്ക് ഒരു ചുക്കും ഇല്ല ,,,, എനിക്ക് ഇപ്പോൾ ഡിസ്ചാർജ് വേണം …….. ” അനുവിന്റെ ഒച്ചപ്പാട് കേട്ടു കൊണ്ടാണ് വിശ്വ അകത്തേക്ക് വന്നത് . “എനിക്ക് ഡിസ്ചാർജ് വേണം ……. ” റൂമിലേക്ക് കയറി വരുന്ന വിശ്വയെ കണ്ടതും അനു പറഞ്ഞു . “നാളെ പോകാമെന്നാണ് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് …….. ” തന്റെ നേരെ സമ്മതിക്കരുത് സമ്മതിക്കരുതെന്ന രീതിയിൽ കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിക്കുന്ന ശങ്കറിനെ കണ്ടു വിശ്വ അനുവിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു .
“അതിന് എനിക്ക് ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല ……… പിന്നെ എന്തിനാ ഞാൻ ഇവിടെ കിടക്കുന്നത് ???? ” വാങ്ങി കൊണ്ടു വന്ന ഓയ്ന്റ് മെന്റും മറ്റും മേശ പുറത്തു അടക്കി വച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന വിശ്വ , അനു പറയുന്നത് കേട്ടതും വിശ്വ തലയുയർത്തി അവളെ നോക്കി . അവന്റെ നോട്ടം നേരെ ചെന്നത് ബാൻഡേജ് ചുറ്റിയ അവളുടെ കാലിലേക്കും തലയിലെയും കൈയിലെയും വലിയ കെട്ടിലേക്കുമാണ് . ശരിയാ …… നീലിക്ക് ചിലപ്പോൾ ഇതൊക്കെ വളരെ കുറവായിരിക്കും …. ഇതെങ്ങാനും എന്റെ പെങ്ങളെന്ന് പറഞ്ഞവൾക്കാണ് പറ്റുന്നതെങ്കിൽ , ഒരാഴ്ച അവൾ കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേൽക്കില്ല ….. “ഞാൻ ഡോക്ടറിനോട്‌ ചോദിച്ചിട്ട് പറയാം ……. ” എനിക്കിതല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും അറിയില്ല എന്റെ അങ്കിളെ എന്ന രീതിയിൽ ശങ്കറിനെ ഒന്ന് നോക്കി കൊണ്ടു വിശ്വ പുറത്തേക്ക് നടന്നു .
വിശ്വ മുറിക്ക് വെളിയിൽ കടന്നതും ശങ്കർ ചിറഞ്ഞു കൊണ്ടു അനുവിനെ നോക്കി . നിനക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ ഇവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങണം അല്ലെടി ???? എന്ന ഭാവത്തിലുള്ള ശങ്കറിന്റെ നിൽപ്പ് കണ്ടതും അനു അയാളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു . ഇങ്ങനെ ഒന്നും എന്നെ പേടിപ്പിക്കാമെന്ന് വിചാരിക്കണ്ട മിസ്റ്റർ അച്ഛൻ ….. ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും പേടിക്കില്ല … എന്ന രീതിയിൽ തിരിച്ചൊന്ന് ആക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു അനു കണ്ണടച്ച് കിടന്നു . “നിങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് വന്നത് ,, വണ്ടിക്ക് ആണോ ???? ” ബില്ലടിച്ചു കഴിഞ്ഞു , ഒരു വീൽ ചെയറും ഉന്തി കൊണ്ടു വന്ന വിശ്വയെ കണ്ടു ശങ്കർ ചോദിച്ചു . “അഹ് ,, കാറിൽ ……. ” വീൽ ചെയർ അനുവിന്റെ അരികിൽ വച്ചു കൊണ്ടു , വിശ്വ അവളുടെ നേരെ കൈ നീട്ടി . കിടക്കയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റിരുന്ന അനു , തന്റെ നേരെ നീണ്ടു വരുന്ന വിശ്വയുടെ കൈ കണ്ടതും , അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ടു തിരിഞ്ഞു ശങ്കറിനെ നോക്കി .
അത്രയും നേരം വിശ്വയെയും അനുവിനെയും തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്ന ശങ്കർ അനുവിന്റെ നോട്ടം കണ്ടതും , ചെറു ചിരിയോടെ വന്നു അനുവിനെ കിടക്കയിൽ നിന്നും കോരി എടുത്തു . ഒരു കുഞ്ഞിനെ എടുക്കുന്ന അതെ ലാഘവത്തിൽ അനുവിനെ എടുത്തു വീൽ ചെയറിലിരുത്തുന്ന ശങ്കറിനെ കണ്ടു വിശ്വ പിന്നെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ പോയില്ല . ഇതൊക്കെ കൊണ്ടാവും ലെ പെൺകുട്ടികൾക്ക് എപ്പോഴും അച്ഛന്മാരെ ആയിരിക്കും കൂടുതൽ ഇഷ്ടമെന്ന് പറയുന്നത് . “അല്ല , ഞാൻ ഇട്ടോണ്ട് വന്ന ഷർട്ട് എന്ത്യേ ??? ” റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങാൻ നേരമാണ് , അനു തന്റെ സന്തത സഹചാരിയായ കറുപ്പിനെ പറ്റി ഓർത്തത് . “അതിൽ നിറയെ ചോരയായിരുന്നു ……. അത് കൊണ്ടു അവർ അത് കളഞ്ഞു ” റൂമിന്റെ വാതിൽ അടച്ചു കൊണ്ടു വിശ്വ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അനു ദേഷ്യത്തിൽ വിശ്വയെ നോക്കി . അതിന് നീ എന്നെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിക്കുന്നത് ???
ഞാൻ അല്ല അതിൽ ചോര ആക്കി വച്ചത് . അല്ല കറുത്ത ഷർട്ട് ഇല്ലെങ്കിൽ എന്താ മോളിപ്പോൾ തുണി ഇല്ലാതെ ഒന്നും അല്ലല്ലോ പോകുന്നത് . നല്ല അടിപൊളി ചുരിദാർ ഇട്ടോണ്ട് അല്ലെ ???? അതിന് ഒരു താങ്ക്സ് പോലും ഈ ശവി പറഞ്ഞില്ല . എന്നിട്ടിപ്പോ അവളുടെ കറുത്ത ഷർട്ട് ഞാൻ കളഞ്ഞു പോലും …. പിറുപ്പിറുത്തു കൊണ്ടു വിശ്വ നേരെ നോക്കിയത് , തങ്ങളെ രണ്ടു പേരെയും നോക്കി ചിരി അടക്കാൻ പാട് പെടുന്ന ശങ്കറിനെയാണ് . “എങ്കിൽ പിന്നെ തനിക്ക് ഒരു ബനിയനോ ഷർട്ടോ വാങ്ങിയാൽ പോരായിരുന്നോ ??? ഇതൊരു വക പൂന്തോട്ടത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി വന്നപ്പോലെ ……… ” പൂക്കൾ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന തന്റെ ചുരിദാറിലേക്ക് നോക്കി നെറ്റി ചുളിച്ചു അനു പറഞ്ഞതും , വിശ്വ ശങ്കറിനെ നോക്കി . “എന്റെ പൊന്നനു ……. നിനക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഷർട്ട് ഞാൻ വാങ്ങി തരാം ഇപ്പോൾ എന്റെ മോളു ഒന്ന് മിണ്ടാതെ ഇരി ……. ” ദയനീയമായ വിശ്വയുടെ നോട്ടം കണ്ടതും ശങ്കർ , അനുവിനെ നോക്കി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു .
ശങ്കർ തന്നെയാണ് അനുവിനെ തിരികെ കാറിനടുത്തേക്ക് കൊണ്ടു പോയതും സീറ്റിലേക്ക് എടുത്തിരുത്തിയതും . “മരുന്ന് ഒക്കെ മര്യാദക്ക് കഴിക്കണം കേട്ടല്ലോ ????? ” “ആ അച്ഛേ …… ” അനുവിന്റെ തലയിൽ പതിയെ കൊട്ടി കൊണ്ടു ശങ്കർ പറഞ്ഞതും അനു ചിരിച്ചു കൊണ്ടു തലയാട്ടി . “അപ്പോൾ ടാറ്റൂ കണ്ടിട്ട് അച്ഛൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലേ ???? ” അനുവിന്റെ കൈയിലെ പേരുകളിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ടു വിശ്വ ചോദിച്ചതും അനു ചിരിച്ചു . “എന്തിന് ???? അച്ഛൻ തന്നെയാണ് ബെറ്റ് വച്ചത് ……. ” അനുവിന്റെ മറുപടി കേട്ടതും വിശ്വ തല തിരിച്ചു അവളെ നോക്കി . ഇത് ഞാൻ വിശ്വസിക്കണോ എന്ന ഭാവത്തിലുള്ള വിശ്വയുടെ നോട്ടം കണ്ടതും , വേണെങ്കിൽ വേണ്ട എന്ന രീതിയിൽ അനു തന്റെ ചുമൽ അനക്കി കാണിച്ചു . 
പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന ഫോൺ വൈബ്രേറ്റു ചെയ്യുന്നപ്പോലെ തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് വിശ്വ ഫോണെടുത്തു നോക്കിയത് .
