അലീന : ഭാഗം 6
എഴുത്തുകാരി: സജി തൈപ്പറമ്പ്
രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് സിബിച്ചനെ, ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഡിസ്ചാർജ്ജ് ചെയ്തപ്പോൾ,അലീനയെയും സിബിച്ചനെയും വീട്ടിലേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ട് പോകാൻ, സ്കറിയാ മാഷാണ് കാറുമായി വന്നത്. ഈ പ്രൈവറ്റ് ഹോസ്പിറ്റല്കാര് എന്നാ കഴുത്തറുപ്പാടാ ഉവ്വേ ? രണ്ട് ദിവസത്തെ ബില്ല് ഒൻപതിനായിരം രൂപാ, ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഇവൻമാര് കുറെയുണ്ടാക്കുമല്ലോ ? ഡാ സിബിച്ചാ… നമ്മളന്നാ, തീയറ്ററ് വാങ്ങിയ സമയത്ത്, ഒരു ഹോസ്പിറ്റല് പണിതാൽ മതിയായിരുന്നല്ലേടാ? കാറിൽ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ ,സ്കറിയാ മാഷ് പുറകിലിരുന്ന സിബിച്ചനോട് തമാശയായി ചോദിച്ചു. ഓഹ് എന്തിനാ ഡാഡി, നമ്മള് മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെയാവുന്നത്, എത്ര സമ്പാദിച്ച് കൂട്ടിയാലും, ഒരസുഖം വന്നാൽ എല്ലാം കഴിഞ്ഞില്ലേ?
സിബിച്ചൻ തത്വം പറയുന്നത് കേട്ട്, സ്കറിയാ മാഷിന് ആശ്ചര്യം തോന്നി, ഒപ്പം സന്തോഷവും ,കുറച്ച് നാള് മുമ്പ് വരെ, സഹികെട്ട് താൻ ശപിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന തൻ്റെ മകൻ്റെ ,പുനർജന്മമാണിതെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി. ഓഹ്, ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേടാ ഉവ്വേ.. അല്ലെങ്കിലും, നമുക്കെന്തിനാടാ ഒരു പാട് പണം, പത്ത് തലമുറയ്ക്ക് തിന്ന് മുടിക്കാനുള്ളതൊക്കെ, അപ്പനപ്പൂപ്പൻമാരായിട്ട് ഉണ്ടാക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്, എൻ്റെ കാലം കഴിഞ്ഞാൽ, അത് നിങ്ങള് നാല് മക്കൾക്കും കൂടിയുള്ളതാ സിബിച്ചനോട് , ഇത്ര കാര്യ ഗൗരവമായി ഡാഡി സംസാരിക്കുന്നത്, ഇതാദ്യമായാണ് അലീന കേൾക്കുന്നത് ,അതിലവൾക്ക് ചാരിതാർത്ഥ്യം തോന്നി, അത് ,സിബിച്ചനെ പഴയ സ്വഭാവത്തിൽ നിന്നും ,പരമാവധി മാറ്റിയെടുക്കാൻ തനിക്ക് കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ടാണെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി.
അഭിമാനത്തോടെയവൾ സിബിച്ചൻ്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ, അയാൾ പുറത്തെ കാഴ്ചകളിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും ഇടത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞ്, ഇരുവശവും ബോഗൺവില്ലകൾ ഇടതൂർന്ന് നില്ക്കുന്ന പ്രൈവറ്റ് റോഡിലേക്ക് കയറിയ മെഴ്സിഡസ് ബെൻസ് കാറ്, മാളിയേക്കൽ തറവാടിൻ്റെ വിശാലമായ പോർച്ചിലെത്തി ബ്രേക്കിട്ട് നിന്നു. സിബിച്ചൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി റസ്റ്റെടുത്തോ ,ഞാൻ കിച്ചണിൽ പോയി കുടിക്കാനെന്തെങ്കിലും എടുത്ത് കൊണ്ട് വരാം അത് പറഞ്ഞിട്ട് അലീന ,ഡിക്കിയിലിരുന്ന ബാഗുകളെടുത്ത് പുറത്ത് വച്ചു., ഞാൻ സഹായിക്കാം മോളേ… സ്കറിയാ മാഷ് അവളുടെയടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു. വേണ്ട ഡാഡീ .. ഇതെനിക്ക് എടുക്കാവുന്നതേയുള്ളു, വിരോധമില്ലെങ്കിൽ, ഡാഡിയോട് ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞോട്ടെ? ചുറ്റിനും നോക്കി ആരുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചിട്ട്, അവൾ ചോദിച്ചു.
എന്താ മോളേ? എന്താണെങ്കിലും ചോദിച്ചോളു.. നമ്മുടെ കുടുംബത്തിൽ എല്ലാവരും ജോലിയുള്ളവരും വരുമാനമുള്ളവരുമാണ് ,പക്ഷേ സിബിച്ചന്, ഇത് രണ്ടുമില്ലല്ലോ? എനിക്കോ, സിബിച്ചനോ എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ, എപ്പോഴും ഡാഡിയെ ആശ്രയിക്കണ്ടേ? അത് കൊണ്ട് ഡാഡിയുടെ ഏതെങ്കിലും സ്ഥാപനത്തിൽ, ശബ്ബളത്തോട് കൂടി, സിബിച്ചനൊരു ജോലി കൊടുത്താൽ, മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ ഞങ്ങൾക്കും അന്തസ്സായി ജീവിക്കാമായിരുന്നു, സിബിച്ചനിപ്പോൾ പഴയത് പോലെയല്ല, നല്ല മാറ്റമുണ്ട് ഡാഡി.. അലീനയുടെ ആ ചോദ്യം, സ്കറിയാ മാഷ് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതായിരുന്നു. മോളേ… എൻ്റെ കാശെന്ന് പറഞ്ഞാൽ, അവനും കൂടിയുള്ളതാ, പിന്നെ മോള് പറഞ്ഞത് പോലെ സ്വന്തം ഭർത്താവ് അദ്ധ്വാനിച്ച് കൊണ്ട് വരുന്ന കാശ് മാത്രമേ, അവകാശത്തോടെ ഏതൊരു ഭാര്യയ്ക്കും കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ തോന്നുകയുള്ളു,
മോള് പറയാതെ തന്നെ, ഞാനത് അറിഞ്ഞ് ചെയ്യേണ്ടതായിരുന്നു ,സാരമില്ല, ഇനി മുതൽ നമ്മുടെ ബിസിനസ്സൊക്കെ, അവൻ നോക്കി നടത്തട്ടെ, ഡാഡിക്കിപ്പോൾ, പഴയത് പോലൊന്നും ഓടിനടക്കാൻ വയ്യ ,സിബിച്ചൻ ഉത്തരവാദിത്വമില്ലാത്തവനായത് കൊണ്ട്, ഡേവിസിനോടും, ബിനോയിയോടും ഞാനാകുന്നത് പറഞ്ഞതാ, ജോലി രാജി വച്ചിട്ട് ഇതൊക്കെയൊന്ന് നോക്കാൻ, അപ്പോൾ അവർക്ക് രണ്ട് പേർക്കും ജോലി കളയാൻ മടി ,ങ്ഹാ, ചിലപ്പോൾ കർത്താവ് നിശ്ചയിച്ചത് സിബിച്ചനെയായിരിക്കും, എന്തായാലും ഞാനവനോട് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് ,നാളെ തന്നെ എല്ലാം ഏല്പിച്ച് കൊടുക്കാം ശരി ഡാഡീ… പിന്നെ, ഞാനാണ് ഇത് പറഞ്ഞതെന്ന് സിബിച്ചനറിയണ്ടാ ഇല്ല മോളേ… അതൊക്കെ ഡാഡി കൈകാര്യം ചെയ്തോളാം സന്തോഷത്തോടെ അലീന അകത്തേയ്ക്ക് കയറി പോയപ്പോൾ ,വാത്സല്യത്തോടെ സ്കറിയാ മാഷ് അവളെ നോക്കി നിന്നു.
നിനക്കെന്താടീ.. ഇന്ന് പതിവില്ലാത്ത ഒരു ധൃതി, ഞങ്ങൾക്കിന്ന് അവധിയാണെന്നും ഓഫീസിൽ പോകേണ്ടെന്നുമറിയില്ലേ? അടുക്കളയിൽ ഓടിനടന്ന് eബ്രക്ക് ഫാസ്റ്റ് തയ്യാറാക്കുന്ന അലീനയോട് സൂസി ചോദിച്ചു. അത് ചേച്ചീ … സിബിച്ചനോട് രാവിലെ മില്ലിലേക്ക് പോകണമെന്ന് ഡാഡി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, കൂപ്പിൽ നിന്നും ലോഡുമായി ലോറികൾ വരുന്നുണ്ടത്രേ, അപ്പോൾ ഉത്തരവാദിത്വപ്പെട്ടവർ ആരെങ്കിലും അവിടെയുണ്ടാവണമെന്നും അവർക്ക് കാശ് കൊടുക്കണമെന്നും പറയുന്നത് കേട്ടു, സിബിച്ചനൊരുങ്ങുവാ, പോകുന്നതിന് മുമ്പ് രാവിലെ കഴിക്കാനുള്ളത് കൊടുത്തില്ലങ്കിൽ പുറത്ത് നിന്ന് വല്ലതുമൊക്കെ വാങ്ങിക്കഴിച്ച് വയറ് കേടായാലോ?അതാ ഞാനീ വെപ്രാളം പിടിക്കുന്നത്, ചേച്ചി ഫ്രീയാണെങ്കിൽ, ആ തേങ്ങയൊന്ന് തിരുമ്മി താ അലീന പറഞ്ഞത് കേട്ട് സൂസിയും ,
