അലീന : ഭാഗം 7

എഴുത്തുകാരി: സജി തൈപ്പറമ്പ്

മകളും മരുമകനും വരുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ അന്നാമ്മ ,രാവിലെ തന്നെ അയൽവക്കത്തെ ത്രേസ്യയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ഒരു പൂവൻ താറാവിനെ വാങ്ങിച്ച് കറി വച്ചു. ഡീ പിള്ളേരെ നിങ്ങള് പൗലോച്ചായൻ്റെ വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് ആ ടേബിളും, കസേരകളും, ഒന്ന് കൂടി തരാൻ പറ, ആ കൊച്ചൻ വന്നാൽ, നമ്മുടെയീ പഴന്തുറാവ് ബെഞ്ചിലും ഡെസ്കിലും ആഹാരം വച്ച് കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ? തിളച്ച് മറിഞ്ഞ ചോറും കലവുമെടുത്ത് വാർത്തിട്ടതിന് ശേഷം , പപ്പടം കാച്ചാനുള്ള ചീനച്ചട്ടി സ്റ്റൗവ്വിന് മുകളിൽ വച്ച് കൊണ്ട് അന്നാമ്മ മക്കളോട് പറഞ്ഞു. ഡീ അന്നാമ്മോ… ചോറായെങ്കിൽ ലേശമിങ്ങെടുത്തോ, വല്ലാത്ത വിശപ്പ് അകത്തെ മുറിയിൽ നിന്നും അവറാച്ചൻ വിളിച്ച് ചോദിച്ചു. ഓഹ് ഇറച്ചിക്കറിയുടെ മണം അവിടെ വരെയെത്തിയല്ലേ? അതാ പതിവില്ലാതെ ഇന്ന് നേരത്തെ വിശന്നത് ,അവരൊന്ന് വന്ന് കഴിച്ചോട്ടെ മനുഷ്യാ.. ഒന്നടങ്ങ് ഭാര്യയുടെ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ വായിൽ നിറഞ്ഞ ഉമിനീരയാൾ തൊണ്ടയിലേക്കിറക്കി.

എന്താ അമ്മേ.. അവരെ ഇത് വരെ കണ്ടില്ലല്ലോ? ആൻസി അക്ഷമയോടെ റോഡിലേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു. അലീനേച്ചി, അവൾക്ക് പോർക്ക് ഫ്രൈ കൊണ്ട് വരുമെന്നും പറഞ്ഞാണമ്മേ.. ഈ വെപ്രാളം ഇളയവൾ ആമി, കളിയാക്കി പറഞ്ഞു. ഓഹ് ,ഈ പിള്ളേരുടെയൊരു കാര്യം ,നിങ്ങടെയീ ആക്രാന്തമൊന്നും ആ കൊച്ചൻ്റെ മുന്നിൽ കാണിക്കല്ലേ? രണ്ട് പേരും നല്ല അച്ചടക്കത്തോടെ വേണം അവരോട് പെരുമാറാൻ എനിക്കെന്തുവായിരിക്കുമമ്മേ ചേച്ചി കൊണ്ട് വരുന്നത് ,ഞാനും എന്തേലും വിളിച്ച് പറയേണ്ടതായിരുന്നു ആമി, നിരാശയോടെ പറഞ്ഞു. അവളെല്ലാവർക്കുമുള്ളത് മറക്കാതെ കൊണ്ട് വന്നോളും കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ആദ്യമായിവിടെ വരുവല്ലേ? പുത്തനുടുപ്പുകളും മധുര പലഹാരങ്ങളുമൊക്കെയുണ്ടാവും അന്നാമ്മ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.

ഈ സമയം മാളിയേക്കൽ തറവാട്ടിലെ കിച്ചണിൽ പോർക്ക് ഫ്രൈ ചെയ്യുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അലീന. ഇതാർക്കാടീ..പൊരിക്കുകയും കരിക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്, ഞങ്ങള് പുറത്തുന്ന് കഴിച്ചോളാം ഇപ്പോൾ തന്നെ ഒരു പാട് വൈകി, ഇനിയും താമസിച്ചാൽ അവിടെത്തുമ്പോൾ രാത്രിയാകും റെയ്ച്ചൽ മേയ്ക്കപ്പ് ഒക്കെ ചെയ്ത് അടുക്കളയിൽ വന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ,അലീന അമ്പരന്നു. അതിന് നിങ്ങളെവിടെ പോകുന്നു? അപ്പോൾ, വേളാങ്കണ്ണിയിൽ പോകുന്ന കാര്യം സൂസി ചേച്ചി നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ? എന്നോടാരുമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, അല്ലെങ്കിലും ഞങ്ങളില്ല എങ്ങോട്ടും, ഞാനും സിബിച്ചനുമായി എൻ്റെ വീട്ടിൽ പോകാനൊരുങ്ങുവാ അതിന് നിന്നെ ആര് ക്ഷണിച്ചു, ഞങ്ങള് എല്ലാ വർഷവും മുടങ്ങാതെ മാതാവിൻ്റെ പെരുന്നാളിന് പോകാറുള്ളതാണ് നാളെ കൊടിയിറങ്ങും ,ഇന്ന് വൈകിട്ടത്തെ വിശുദ്ധ കുർബാനയും നെവേനയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് നാളെ വൈകിട്ടേ തിരിച്ച് വരു അപ്പോൾ ഡാഡിയും മമ്മിയും വരുന്നുണ്ടോ?

ഡാഡി രാവിലെ എസ്‌റ്റേറ്റിൽ പോയിരിക്കുവാ, മമ്മിക്ക് അത്രയും ദൂരം യാത്ര ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, ഇപ്രാവശ്യം നീയിവിടെയുള്ള ഉറപ്പിലാ ഞങ്ങള് പോകുന്നത്, ആരെങ്കിലും സമയത്ത് ആഹാരം കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ മമ്മി ആഹാരം കഴിക്കില്ല ,മമ്മിക്ക് ഷുഗറുള്ള കാര്യം നിനക്കറിയാമല്ലോ ? സമയത്ത് ഇൻസുലിൻ കുത്തിവയ്ക്കണം, മറക്കരുത് ഞങ്ങളിന്ന് ചെല്ലുമെന്ന് അമ്മച്ചിയോട് വിളിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു, അവരവിടെ കാത്തിരിക്കും അലീന സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. അതിന് നീ അമ്മച്ചിയെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വച്ച് കണ്ടതല്ലേ ?ഇനിയിപ്പോൾ കുറച്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് കണ്ടാലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല, ഞങ്ങളിറങ്ങുന്നു പറഞ്ഞതൊന്നും മറക്കണ്ടാ റെയ്ച്ചലും സൂസിയും കുടുംബത്തോടെ കാറിൽ കയറിപ്പോകുന്നത് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അലീന നോക്കി നിന്നു. രാവിലെ റെയ്ഞ്ചോഫീസറെ കാണാൻ പോയിരുന്ന സിബിച്ചൻ മടങ്ങി വന്നപ്പോൾ അലീന കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടക്കുന്നതാണ് കണ്ടത് എന്ത് പറ്റി നിനക്ക് സുഖമില്ലേ ?

സിബിച്ചൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ടവൾ കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു നീയെന്താ കരയുവായിരുന്നോ? സിബിച്ചാ.., ഞാനൊരു പാവപ്പെട്ട വീട്ടിലെ പെണ്ണായത് കൊണ്ടാണോ എന്നെ ആർക്കുമിവിടെ കണ്ടു കൂടാത്തത്? അതിനിപ്പോൾ എന്തുണ്ടായി നീ പറ നടന്ന സംഭവങ്ങൾ, അലീന അവനോട് പറഞ്ഞു. എല്ലാവർഷവും അവർ വേളാങ്കണ്ണി മാതാവിൻറെ അടുത്ത് പോകുമെന്ന് പറഞ്ഞത് സത്യമാണ് ,പക്ഷേ ,ഇന്ന് തന്നെ പോയത് ,നമ്മൾ നിൻറെ വീട്ടിൽ പോകുമെന്നറിഞ്ഞപ്പോഴുണ്ടായ കുശുമ്പ് കൊണ്ടാണ്, സാരമില്ല എടീ… നിനക്ക് നിൻറെ വീട്ടുകാരെ കാണണമെന്നല്ലേയുള്ളൂ ,അതിന് നമ്മളവിടെ പോകണമെന്നില്ലല്ലോ ?അവരെ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടു വന്നാലും മതിയല്ലോ? അത് കേട്ടവൾ ,അത്ഭുതത്തോടെ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. എന്താ സിബിച്ചൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് നിൻ്റെ അപ്പച്ചന് ,അരയ്ക്ക് കീഴയല്ലേ, സ്വാധീന കുറവുള്ളു , അവരെയെല്ലാവരെയും ഞാൻ ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നിൻ്റെ മുന്നിലെത്തിച്ച് തരും,

രണ്ട് ദിവസം അവരിവിടെ നിൽക്കട്ടെ, നിന്നോടൊപ്പം ഇവിടെ നില്ക്കാനുള്ള കൊതിയൊക്കെ അവർക്കുമുണ്ടാവില്ലേ ? നീ അമ്മച്ചിയെ വിളിച്ച് വേഗം റെഡിയാവാൻ പറ അവിശ്വസനീയതയോടെ നില്ക്കുന്ന, അലീനയുടെ തോളിൽ തട്ടി സമാധാനിപ്പിച്ചിട്ട് സിബിച്ചൻ പുറത്തേയ്ക്ക് പോയി. മമ്മിക്ക് ഇൻസുലിൻ ഇഞ്ചക്ഷൻ എടുത്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ പുറത്ത് കാറിൻ്റെ ഹോണടി കേട്ട് ആഹ്ലാദത്തോടെ അലീന ഓടി പുറത്തേയ്ക്ക് ചെന്നു. അമ്മച്ചിയും അനുജത്തിമാരും, കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയപ്പോൾ മുൻവശത്തെ ഇടത് സീറ്റിൽ ചാരിയിരിക്കുന്ന അപ്പൻ്റെയടുത്തേക്ക് അവൾ ചെന്നു സിബിച്ചൻ അപ്പച്ചനെ ,ഒറ്റയ്ക്ക് പൊക്കിയെടുത്ത് കൊണ്ടിരുത്തിയതാ മോളേ… അന്നാമ്മ അത്ഭുതത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും പറഞ്ഞു എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നപ്പാ കാറിൽ യാത്ര ചെയ്തിട്ട് ബുദ്ധിമുട്ട് വല്ലതുമുണ്ടായിരുന്നോ? അലീന ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു. ഒന്നുമറിഞ്ഞില്ല മോളേ…

ബാക്കിവായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…