ദേവതാരകം : ഭാഗം 26 – അവസാനിച്ചു

എഴുത്തുകാരി: പാർവതി പാറു

രാത്രി താര ഉറങ്ങുന്നതും നോക്കി അവൻദേവ ആ ചാരുകസേരയിൽ ഇരുന്നു… എപ്പോഴോ അവളെ നോക്കി നോക്കി അവൻ ഉറങ്ങി… സൂര്യകിരണങ്ങൾ കണ്ണിലേക്കു അടിച്ചപ്പോഴാണ് അവൻ കണ്ണു തുറന്നത്.താര എഴുന്നേറ്റ് പോയിരുന്നു… അവളെ അവൻ ഇന്നലെ പുതപ്പിച്ച പുതപ്പ് അവന്റെ ദേഹത്ത് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്…. അവന്റെ ചുണ്ടിൽ അറിയാതെ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു…. അവൻ കുളിച്ചു താഴേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ അടുക്കളയിൽ അമ്മ ദോശ ഉണ്ടാക്കുകയാണ്…. അവന്റെ കണ്ണുകൾ താരയെ തിരഞ്ഞു…

പക്ഷെ താരയെ അവിടെ ഒന്നും കണ്ടില്ല… അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടുകൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞു… അവൾ അച്ഛന്റെ കൂടെ അമ്പലത്തിൽ പോയതാണ്… അവൾ തന്നെ വിളിക്കാതെ പോയതിൽ അവന് വിഷമം തോന്നി… അവൻ ഉമ്മറത്ത് വന്നിരുന്നു പേപ്പർ എടുത്തു… അപ്പോഴാണ് ഗേറ്റ് കടന്ന് താരയും അച്ഛനും വരുന്നത്… അവൾ അച്ഛനോട് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്… അച്ഛൻ ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട്… അവൾ തന്നോടിങ്ങനെ സംസാരിച്ചിട്ട് എത്ര നാളായി അവൻ ഓർത്തു… വന്നുകയറുമ്പോൾ ഉമ്മറത്തിണ്ണയിൽ ദേവയെ കണ്ടപ്പോൾ താര ചിരിച്ചു… അവളുടെ കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഇലച്ചീന്തിലെ ചന്ദനം അവന് തൊട്ട് കൊടുത്തു…

ഒരു നിമിഷം അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി… അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ വീണ്ടും പ്രണയം നിറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു… അവന്റെ നോട്ടം നേരിടാനാവാതെ അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു… രാവിലെ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ഇരുന്ന് ചായ കഴിച്ചു… താരേ നമുക്ക് വേഗം ഇറങ്ങണം… കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ദേവ പറഞ്ഞു… എങ്ങോട്ടാ മോനേ… ഇന്ന് പോണോ… ഇന്നലെ വന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ… ക്ഷീണം മാറീട്ട് പോരേ… പിന്നെ നാളെ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോണ്ടതല്ലേ…. അമ്മ പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾ ഇന്ന് ആ വഴി കാഞ്ഞങ്ങാട്ടേക്ക് പോകും… രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞേ വരൂ… ലീവ് തീരും മുന്നെ അമ്മമ്മയുടെ അടുത്ത് രണ്ട് ദിവസം നിൽക്കണം.. അത് നല്ലതാ മോനേ.. നിങ്ങൾ പോയി വാ.അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. അവൻ വേഗം കഴിച്ചു എഴുന്നേറ്റ് റെഡി ആവാൻ പോയി… താര മുറിയിലേക്ക് വന്നപ്പോഴേക്കും അവൻ ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങിയിരുന്നു… അവളും വേഗം ഒരുങ്ങി ഡ്രസ്സ്‌ പാക്ക് ചെയ്ത് ഇറങ്ങി…. കാറിനുള്ളിൽ നിശബ്ദത ആയിരുന്നു… രണ്ടു പേർക്കും സംസാരിക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹം ഉണ്ട്… പക്ഷെ തുടങ്ങാൻ ഒരു മടി…ഇടക്ക് അവർ ഇരുവരും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ചിരിക്കും… ആ മൗനത്തിന് വല്ലാത്തോരു ഭംഗി ആയിരുന്നു..

ഒടുവിൽ ദേവ സ്റ്റീരിയോ ഓൺ ചെയ്തു….

എന്നിട്ടും നീയെന്നെ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ…
എന്നാർദ്ര നയനങ്ങൾ തുടച്ചില്ലല്ലോ…
എന്നാത്മ വിപഞ്ചികാതന്ത്രികൾ മീട്ടിയ
സ്‌പന്ദനഗാനമൊന്നും കേട്ടില്ലല്ലോ…
(എന്നിട്ടും…)

അറിയാതെ അവിടുന്നെന്നടുത്തുവന്നു…
അറിയാതെ തന്നെയെന്നകത്തു വന്നു…
ആ. . ആ. . ആ. .
അറിയാതെ അവിടുന്നെന്നടുത്തുവന്നു…
അറിയാതെ തന്നെയെന്നകത്തു വന്നു…
ജീവന്റെ ജീവനിൽ സ്വപ്‌നങ്ങൾ വിരിച്ചിട്ട
പൂവണിമഞ്ചത്തിൽ ഭവാനിരുന്നു…
(എന്നിട്ടും…)

നിൻ സ്വേദമകറ്റാനെൻ‍ സുന്ദരസങ്കല്‌പം
ചന്ദനവിശറി കൊണ്ടു വീശിയെന്നാലും (2)
വിധുരയാമെന്നുടെ നെടുവീർപ്പിൻ ചൂടിനാൽ
ഞാനടിമുടി പൊള്ളുകയായിരുന്നു…

എന്നിട്ടും നീയെന്നെ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ…
എന്നാർദ്ര നയനങ്ങൾ തുടച്ചില്ലല്ലോ…
എന്നാത്മ വിപഞ്ചികാതന്ത്രികൾ മീട്ടിയ
സ്‌പന്ദനഗാനമൊന്നും കേട്ടില്ലല്ലോ…

താരയുടെ മനസ്സിൽ നിന്നെന്ന പോലെ കാറിൽ ആ പാട്ട് ഒഴുകി… ദേവ അവളെ നോക്കി.. അവൾ കണ്ണടച്ച് പാട്ടിൽ മുഴുകി ഇരിക്കുകയാണ്… ചുണ്ടുകൾ മൂളുന്നുണ്ട്… അവൻ സ്റ്റീരിയോയിലെ ശബ്ദം കുറച്ചു…. അവളുടെ ശബ്ദം മെല്ലെ പുറത്ത് വന്നു…

എന്നിട്ടും നീയെന്നെ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ…
എന്നാർദ്ര നയനങ്ങൾ തുടച്ചില്ലല്ലോ…
എന്നാത്മ വിപഞ്ചികാതന്ത്രികൾ മീട്ടിയ
സ്‌പന്ദനഗാനമൊന്നും കേട്ടില്ലല്ലോ…

അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു സീറ്റൽ ചാരി ഇരുന്ന് പാടി… അവളുടെ കിളിക്കൊഞ്ചൽ പോലെ ഉള്ള ശബ്ദം ദേവയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നു… പാടി നിർത്തുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ കാവിളിലേക്ക് ഇറങ്ങി… അത് കണ്ടപ്പോൾ ദേവക്കും വേദന തോന്നി… അതെ ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ… അവളുടെ പ്രണയം അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ… അവളുടെ മനസ് അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ… അവനും ഉള്ളിൽ വിഷമം തോന്നി… അവൻ വണ്ടി ഒതുക്കി നിർത്തി… അവന്റെ മനസ് വായിച്ച പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു… മാഷേ… എന്ത് പറ്റി…. അവൻ ഒന്നും പറയാതെ തലകുനിച്ചിരുന്നു… അതെല്ലാം മറന്നേക്ക്…

ഞാനും എല്ലാം മറന്നു…. അന്നെന്നോട് പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഈ ചെവിയിലൂടെ കേട്ട് ആ ചെവിയിലൂടെ വിട്ടു.. അവൾ പഴയ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ചിരിച്ചു… ഇനി ഈ കണ്ണുകളിൽ എന്നോടുള്ള കുറ്റബോധം വേണ്ട… പ്രണയം മാത്രം മതി..എന്നോടുള്ള നിലക്കാത്ത പ്രണയം… താരേ നിനക്കെങ്ങനെ എന്നോട് ഇത്ര പെട്ടന്ന് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയുന്നു…. എനിക്ക് കഴിയും..മാഷേ… എനിക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ… കരണമെന്താണെന്നോ…. അവൾ അവന്റെ മുഖം കൈകളിൽ കോരി എടുത്തു… എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ വർഷങ്ങൾ മുൻപേ വേരിറങ്ങിയ ഒരു മുഖം ഉണ്ട്..അതിന്റെ വേരുകൾ എന്റെ മനസിനെയും തലച്ചോറിനെയും…

കൈകളെയും കാലുകളെയും.. എന്തിന് എന്റെ മൂക്കിൻ തുമ്പിനെ വരെയും ആഴത്തിൽ കീഴടക്കി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു….ഈ മുഖം….എന്റെ മാഷിന്റെ ഈ ചിരിച്ച മുഖം… ഈ മുഖം എന്നും സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കണം എന്ന് എനിക്ക് നിർബന്ധം ഉണ്ട്…. അത് പറഞ്ഞു അവളവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു… അവൻ അവളെ ഇറുകെ പുണർന്നു… അവളുടെ മുഖം ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി… സോറി താരേ…. ഞാൻ ഒരിക്കൽ പോലും നിന്നെ അറിയാൻ ശ്രമിച്ചില്ല… ഇനി ഒരിക്കലും ഞാൻ കാരണം ഈ കണ്ണ് നിറയാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല… ഇനി ഒരിക്കലും ഒന്നിന് വേണ്ടിയും ഞാൻ നിന്നെ കൈവിടില്ല….

അവർ യാത്ര തുടർന്നു…. ഒത്തിരി സംസാരിച്ചു… ഉള്ളിലുള്ള വിഷമങ്ങൾ എല്ലാം രണ്ടുപേരും മറന്നു… ഏകദേശം സന്ധ്യയോട് അടുത്തപ്പോൾ അവർ മായയുടെ അടുത്ത് എത്തി… അവളുടെ അച്ഛൻ അവരെ അവൾക്ക് അരികിൽ കൊണ്ടുപോയി… ഒന്നും മിണ്ടാതെ എങ്ങോട്ടോ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന മായയെ താര വേദനയോടെ നോക്കി…. യാമി….. അവൾ വിളിച്ചു… മായ തലചെരിച്ചവളെ നോക്കി…. മുഖത്ത് ഭാവങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു… കുറച്ചു നേരം മായ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. പിന്നെ ഓടി വന്ന് അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു… സിത്തു…. നീ എന്നോട് പിണങ്ങല്ലേ… എന്നോട് പൊറുക്കണം… സിത്തു ഞാൻ നിന്നെ… ഞാനാ.. ഞാൻ കാരണമാ…

അവൾ എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി അവളുടെ കാൽചുവട്ടിലേക്ക് ഊർന്നു വീണു… താര അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചു.. ദേവയും അച്ഛനും ചേർന്ന് അവളെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി… താര അവളുടെ മുടിയിഴകളെ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു… അവളുടെ അച്ഛൻ അവൽക്കരികിൽ വന്നിരുന്നു… താരമോളെ… ഒരിക്കലും പൊറുക്കാൻ പറ്റാത്ത തെറ്റാണ് അവൾ ചെയ്തത്…. എന്റെ യാമിയോട് മോള് ക്ഷമിക്കണം…. എന്താ അച്ഛൻ പറയുന്നേ… അവൾ എന്നോട് എന്ത് തെറ്റാണ് അതിന് ചെയ്തത്… ഞാനല്ലേ അവളോട്‌ ഒന്നും പറയാതിരുന്നത്…. ഇവളുടെ ഈ അവസ്ഥക്ക് ഞാൻ കൂടി കാരണം അല്ലേ…

ഞാനല്ലേ ക്ഷമ ചോദിക്കേണ്ടത്… താരയുടെ വാക്കുകൾ അയാൾക്ക് വലിയ ഒരു ആശ്വാസം ആയിരുന്നു. അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് ദേവക്കരികിൽ ചെന്നു… ഭാഗ്യം ചെയ്തവൻ ആണ്‌ നീ… ഇവളെ പോലെ ഒരു ഭാര്യയെ കിട്ടിയില്ലേ… നല്ലതേ വരൂ… അവൻ ചിരിച്ചു…. അച്ഛനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു അവർ അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി…. മാഷേ നമുക്ക് സംഗീതേട്ടനെ കൂടി കണ്ടിട്ട് പോവാം… കാറിൽ കയറി അവൾ പറഞ്ഞു… അവർ നേരേ പോയത് സംഗീതിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ആയിരുന്നു… മായയുടെ അവസ്ഥ കണ്ട് തളർന്നു പോയിരുന്നു സംഗീത്… പക്ഷെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ താരയുടെയും ദേവയുടെയും മുഖം അവന് ആശ്വാസം നൽകി…

രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് അവിടെ നിൽക്കാൻ അവന്റെ അമ്മ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവർ സമ്മതിച്ചു… സംഗീതേട്ടാ നമുക്ക് ബീച്ചിൽ പോവാം.. രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ താര പറഞ്ഞു… ആർക്കും എതിർപ്പ് ഇല്ലായിരുന്നു.. അവർ മൂന്ന് പേരും കൂടി ബീച്ചിലൂടെ നടന്നു… അവൾക്ക് ഇരുപുറവും അവളെ സ്നേഹിച്ചു വീർപ്പുമുട്ടിക്കുന്ന ഈ രണ്ട് ഹൃദയങ്ങൾ എന്നും കൂടെ ഉണ്ടാവാൻ അവൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു… കുറേ നടന്നു മടുത്തപ്പോൾ അവർ മണലിൽ ഇരുന്നു… സംഗീത് എന്താണ് നിന്റെ തിരുമാനം… ദേവ ചോദിച്ചു… അവന് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു…

മായ അവളെ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടക്കി കൊണ്ടുവരാൻ ഇനി നിനക്കെ സാധിക്കൂ… ദേവ പറഞ്ഞു… എനിക്കിനി അവളെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്ന് അറിയില്ല… സംഗീത് എവിടേക്കോ നോക്കി പറഞ്ഞു.. എന്ത് കൊണ്ട് എന്നെയും മാഷെയും ചതിച്ചത് കൊണ്ടാണോ…. ആയിരിക്കാം… നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചാൽ വേദനിക്കുന്നത് എനിക്കും കൂടി അല്ലേ… സിത്തു … എനിക്ക് വേദന ഉണ്ടെന്ന് ആരു പറഞ്ഞു… ഈ ലോകത്ത് ഇന്ന് ഏറ്റവും സന്തോഷിക്കുന്നത് ഞാൻ ആവും.. അതും പറഞ്ഞവൾ ദേവയുടെ തോളിലേക്ക് ചാരി… അവൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു… അത് കണ്ടപ്പോൾ സംഗീതിന്റെ മനസും നിറഞ്ഞു…

ബാക്കിവായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…