ചെമ്പകം പൂക്കും യാമങ്ങൾ : ഭാഗം 27

എഴുത്തുകാരി: അഷിത കൃഷ്ണ (മിഥ്യ )

എന്താണ് വസു അറിയാൻ പാടില്ലാത്ത ഇത്ര വല്ല്യ രഹസ്യം? അത് ചോദിച്ചു വസു മഹിയുടെ അരികിൽ ചെന്നിരുന്നതും അടുത്തിരുന്ന അവന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തു. മഹിയെ ഒന്ന് നോക്കികൊണ്ട് വസു ഫോണെടുത്തു സ്പീക്കർ ഓൺ ചെയ്തു. മറുപുറത്ത് നിന്നും അനുപമ പറഞ്ഞ കാര്യം കേട്ട് വസുവിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ ഊർന്ന് താഴെ വീണു… മഹി ഫോൺ എടുത്തുകൊണ്ട് ചെവിയോട് ചേർത്തു വെച്ചു. ഹാ ശരി…

അത്രയും പറഞ്ഞവൻ വസുവിനെ നോക്കി.. നേരത്തെ നിന്ന അതേ നിൽപ്പിലാണ് അവളിപ്പോഴും… കണ്ണുകൾ ചാലിട്ടൊഴുകുന്നുണ്ട്… ചുണ്ടുകൾ സങ്കടഭാരത്താൽ കടിച്ചു പിടിച്ചാണ് നിൽക്കുന്നത്. കുറച്ചു നേരം അതേ നിൽപ് തുടർന്നു… നിക്കി… എനിക്ക് കാണണം… പഴയ ബന്ധത്തിന്റെ പേരിലല്ല… പകരം… വേണ്ട വസു അത് ശരിയാവില്ല.. നിക്കി പറഞ്ഞു.. എന്നാൽ അവനെ മുഴുവൻ പറയാനനുവദിക്കാതെ വസു മുറിവിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി.. മുറിയിലെത്തി വേഗം തന്റെ പേഴ്സും ഫോണുമെടുത്തു.. പുറത്തേക്ക് നടന്നു..

സുജയോട് ആശുപത്രി വരെ പോകുവാണെന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞവൾ ഇറങ്ങി. പാറുവും മറ്റുള്ളവരും എത്തുമ്പോഴേക്കും അവൾ സിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിചേർന്നു. റിസപ്ഷനിൽ ഇരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയോട് വിവരങ്ങൾ തിരക്കി. അതേ… വൺ മിസ്റ്റർ അനന്ത് പദ്മനാഭ്? വസു ചോദിച്ചതും റിസപ്ഷനിൽ ഇരിക്കുന്ന ആൾ തല പൊക്കി അവളെ നോക്കി. ഏത്.. ആ ആക്സിഡന്റ് കേസ് ആണോ? ആ അതേ… രാവിലെ കൊണ്ടുവന്നതാണ്.. വസു പറഞ്ഞു.. ഓകെ… സെക്കന്റ് ഫ്ലോറിൽ ആണ്… ഐ സി യൂ വിൽ..

അയാളുടെ മറുപടി വന്നതും.. ഓക്കേ താങ്ക്സ്… അത്രയും പറഞ്ഞു വസു അങ്ങോട്ടേക്ക് ധൃതിയിൽ കുതിച്ചു. എടൊ ഇപ്പോൾ പോയത് ദേവ് ഡോക്ടറുടെ ഭാര്യയല്ലേ.. അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്ന അറ്റൻഡർ ചോദിച്ചു.. അറിയില്ല.. പക്ഷേ അവര് തിരക്കിയത് ആ ആക്സിഡന്റ് കേസ് ആണല്ലോ.. ആ കൊച്ചിന്റെ മുഖത്തെ വിഷമോം ഭാവോം ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ധരിച്ചു ആ പയ്യന്റെ ഭാര്യയാവും എന്ന്. റിസെപ്ഷനിസ്റ് പറഞ്ഞു. ഹാ എന്തായാലും ഞാൻ ദേവ് ഡോക്ടറുടെ അങ്ങോട്ടേക്കാണ്.. ഞാൻ ഒന്ന് ചോദിക്കട്ടെ.. അത്രയും പറഞ്ഞയാൾ നടന്നു നീങ്ങി..

നീണ്ട വരാന്തയിലൂടെ അങ്ങേയറ്റത്ത് കാണുന്ന ഐ സി യു വിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി വസു നിന്നു. ഓടി അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്താൻ പക്ഷേ കാലുകൾ ചലിക്കുന്നില്ല.. ഐ സി യു വിനു തൊട്ടടുത്തുള്ള കസേരയിൽ കരഞ്ഞു തളർന്നിരിക്കുന്നു മിഥുനയെയും ആനിയെയും വസു കണ്ടു.. കാലുകൾ തളരുന്നത് പോലെ തോന്നി.. അത് വഴി പോകുന്ന നേഴ്സ്മാർ പറഞ്ഞത് കാതിൽ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. പാവം ആ പെങ്കൊച്ച്… കല്യാണം കഴിഞ്ഞധിക നാളായിട്ടില്ലെന്ന കേട്ടത്..

വന്നപ്പോൾ തൊട്ട് ഒന്നും കഴിക്കാതെയും കുടിക്കാതെയും താലിയും കയ്യിൽ പിടിച്ചു ആ ഇരിപ്പ് തുടങ്ങിയതാണ്.. സ്നേഹിച്ചു കല്യാണം കഴിച്ചതാത്രെ.. എല്ലാം വിധി.. വസു മിഥുനയെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കി കൊണ്ടവിടെ നിന്നു. പാറി പറന്ന മുടിയിഴകളും കണ്ണുനീർ പെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മിഴികളും.. വരൾച്ച ബാധിച്ച ചുണ്ടുകൾ.. ആരോ കുപ്പി വെള്ളം നീട്ടിയപ്പോൾ നിർവികാരമായി അതിലേക്ക് നോക്കി പിന്നെ വീണ്ടും മാറിൽ പതിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന താലി കയ്യിലെടുത്തു എന്തോ ഓർമയിൽ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു..

കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.. അറിയാതെ തന്നെ വസുവും തന്റെ താലി കയ്യിലെടുത്തു… അതിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിയതും.. തന്റെ തൊട്ടരികിൽ നിഷ്കളങ്കമായി കിടന്നുറങ്ങിയ ഒരു മുഖം മനസിലേക്കോടി എത്തി.. കൈകളിൽ തണുപ്പനുഭവപ്പെട്ട് കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു.. തന്നെ മാത്രം നോക്കി നിൽക്കുന്ന കണ്ണനെ.. ഞാൻ… എനിക്ക് അറിഞ്ഞപ്പോൾ വരാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… പിന്നെ മിഥുനയെ ചൂണ്ടി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു…

മറ്റൊരാവകാശിയുണ്ടെന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ മറന്നു പോകുവാണ്.. വേണമെന്ന് വച്ചിട്ടല്ല… പക്ഷേ എന്തോ പറ്റുന്നില്ല.. തന്റെ കയ്യിൽ പിടിമുറുക്കി കരയുന്ന ഏകദേശം ഇരുപത്തി രണ്ടോളം വയസ്സുള്ള ഒരു സാധാരണ പെൺകുട്ടി.. കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു കണ്മഷിയെല്ലാം പടർന്നിരിക്കുന്നു.. കരച്ചിലാക്കം കൂടുമ്പോൾ ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.. നോട്ടമത്രയും ഐ സി യൂ വിന്റെ വാതിലിലും അതിന്റെ തൊട്ട് അടുത്തിരിക്കുന്ന മിഥുനയിലുമാണ്.. നിങ്ങൾ എന്തൊരു ഭാഗ്യവാനാണ് അനന്തൻ…

കണ്ണന്റെ മനസ് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.. നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞിട്ടും അറിയുന്നില്ലെന്ന് നടിച്ചപ്രണയവും… മറു വശത്തു നിങ്ങളെ പ്രാണനായി കാണുന്ന നിങ്ങളുടെ ആത്മാവിന്റെ അവകാശിയും … നിങ്ങളുടെ തിരിച്ചു വരവിനായി ഞാനും പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു… വസുവിനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു കണ്ണൻ മിഥുനയെ നോക്കി… തന്റേടിയായ തന്റെ കൂട്ടുകാരി… ഇന്ന് ആ തന്റേടമൊക്കെ എവിടെ പോയി.. അനന്തനോടുള്ള പ്രണയത്തിൽ കുത്തിയൊലിച്ചു പോയിരിക്കുന്നു…

തന്റെ കയ്യിലൊരു ഭാരമനുഭവപെട്ടപ്പോഴാണ് കണ്ണൻ വസുവിനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.. തന്നോട് ചാരി നിന്ന് ഒരു കൈ തലയിലായി അമർത്തി പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.. എന്താ മോളെ… എന്താ പറ്റിയെ? ആകുലതയോടെ അവളെ നോക്കിയവൻ ചോദിച്ചു. തല പൊട്ടിപിളരുന്നത് പോലെ തോന്നുവാണ് നന്തൂട്ടാ… അവൻ അവളെ കൂടുതൽ തന്നോട് ചേർത്തു നിർത്തി. കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കിയ വസു കാണുന്നത് തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന കണ്ണനെയാണ്..

ധൃതിയിൽ എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കിയതും കണ്ടു കയ്യിൽ ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഡ്രിപ്.. ഒന്ന് തലകറങ്ങിയതാണ്… ഭക്ഷണമൊക്കെ തോന്നുമ്പോലെ അല്ലേ?? കണ്ണൻ പറഞ്ഞു.. നന്ദന്? നന്ദന് എങ്ങനുണ്ട്? വസു കണ്ണനോട് ചോദിച്ചു.. അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും സൂക്ഷിച്ചു നീഡിൽ ഊരി മാറ്റി.. മരുന്ന് വെച്ചു.. തിരികെ പോകാനാഞ്ഞ കണ്ണൻ അവളെ നോക്കാതെ തന്നെ ചോദിച്ചു.. നിനക്ക്… നിനക്ക് കാണണോ…

നിന്റെ.. നിന്റെ നന്ദനെ… മുറിഞ്ഞു പോയ വാക്കുകൾ തുന്നി ചേർത്തവൻ ചോദിച്ചു.. മെ ഐ കം ഇൻ സർ..? പുറത്തു നിന്നു ശബ്‌ദം കേട്ടതും അവൻ ഓക്കേ പറഞ്ഞു.. അകത്തേക്ക് വന്ന നേഴ്സിനോട് പറഞ്ഞു. ആ ഇരിക്കുന്ന ആൾക്ക് കൊടുത്തേക്ക്… അത്രയും പറഞ്ഞവൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു… അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയതും നേഴ്സ് അവൾക്ക് നേരെ ഒരു പൊതി നീട്ടി.. ഇതിട്ടിട്ട് വേണം ഐ സി യൂ വിൽ കയറാൻ.. അതും വാങ്ങി ഒരു പുഞ്ചിരി തിരികെ നൽകി വസു..

ബാക്കിവായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…