മനം പോലെ മംഗല്യം : ഭാഗം 21
എഴുത്തുകാരി: ജാൻസി
“നീ കെമിസ്ട്രി ലാബിൽ കയറുന്നതും ശിവാനിയെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്നതും ഞാൻ കണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ഒരു അർജന്റ് കാൾ വന്നു എനിക്ക് പോകേണ്ടിവന്നു… ഞാൻ വന്നു നോക്കിയപ്പോഴേക്കും ശിവയെയൊ നിന്നെയോ കണ്ടില്ല.. നിങ്ങളെ അന്വേഷിച്ചു ലാബിലേക്ക് വന്നപ്പോഴാണ് ഞാൻ എന്തോ താഴെ വീണ് ഉടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്… അപ്പോഴേ എനിക്ക് മനസിലായി എന്തോ അപകടം ഉണ്ടന്ന്… വന്നു നോക്കിയപ്പോൾ ഡോർ പുറത്തു നിന്നു അടച്ചിരിക്കുന്നു…. ശിവയുടെ മുഖത്തെ പേടികൂടി കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു…
നീ അവളോട്‌ അരുതാത്തതു എന്തോ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഞാൻ കതകു തുറന്നതു എന്ന്… ” ദേവ് പറയുന്നത് കേട്ട് സ്തംഭിച്ചു നിൽക്കുവാന് അഥിതി.. ദേവ് തുടർന്നു “ഇന്ന് ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെന്നപ്പോൾ അവരുടെ വായിൽ നിന്നു സത്യങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്കും ഞെട്ടി പോയി… അഥിതി… നീ… നിനക്ക് എങ്ങനെ… ” അപ്പോഴും അഥിതി അവളുടെ ഭാഗം ന്യായികരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. “ഇല്ല ദേവ്.. അവർ നുണ പറഞ്ഞതാ.. അങ്ങനെ ഒന്നും…. ” അഥിതി പറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ദേവിന്റെ കൈ അവളുടെ മുഖത്തു പതിച്ചിരുന്നു.. “മിണ്ടരുത് നീ… തെറ്റ് ചെയ്തിട്ട് അതിനെ ന്യായികരിക്കാൻ നോക്കുന്നോ..
അന്ന് ഞാൻ ശിവാനിയോട് സംസാരിച്ചത് നീ എന്നെ വിലക്കിയപ്പോഴേ പന്തി കേട് തോന്നിയതാ… പക്ഷേ നീ ഇത്ര ക്രൂരത ചെയ്യും എന്ന് സ്വാപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരിച്ചില്ല.. ” ദേവ് ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവളിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ചു.. “നീ… നീ… എന്നെ തല്ലി അല്ലെ…. അതും ഏതോ ഒരുത്തിക്കു വേണ്ടി നീ ഈ അതിഥിയെ തല്ലി അല്ലെ…എന്നെ തല്ലാൻ വേണ്ടി അവൾ നിനക്ക് ആരാ… പറയടാ ” അഥിതി അലറി.. “നിനക്ക് അറിയണോ അവൾ എന്റെ ആരാ എന്ന്… എന്റെ പ്രണയം… എന്റെ പ്രാണൻ “… അതു കേട്ടതും അഥിതി ഞെട്ടി… “നീ… നീ എന്താ പറഞ്ഞത്… അവൾ നിന്റെ… ഇല്ല ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല…
നീ വെറുതെ പറഞ്ഞ് അല്ലെ ദേവ് എന്നെ പറ്റിക്കാൻ.. പറ ദേവ് പറ.. എന്നെ പറ്റിക്കാൻ അല്ലെ.. ” അവൾ ദേവിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി… “അല്ല.. സത്യം… i love her.. ” “അപ്പോൾ ഞാൻ… എന്നെ നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടം അല്ലെ… ” “നീ എന്താ അഥിതി ഈ പറയുന്നത്… ഞാൻ നിന്നെ അങ്ങനെ കണ്ടിട്ട് കൂടി ഇല്ല… ” “ഇല്ല ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല.. നീ എന്റെയാ… എന്റെ മാത്രം ” അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഭ്രാന്തമായി പറയാൻ തുടങ്ങി.. “അഥിതി.. just stop it… മതി നിന്റെ നാടകം ” അതും പറഞ്ഞു ദേവ് അവളെ പിടിച്ചു തള്ളി… അവൾ ടേബിളിൽ പോയി തട്ടി നിന്നു… പെട്ടന്ന് അദിതിയുടെ മുഖഭാവം മാറി… ഒരു ക്രൂരത നിറഞ്ഞ ചിരി വിരിഞ്ഞു… “അതേടാ… നിന്റെ ഊഹം ശരിയാ…
നീ കേട്ടതെല്ലാം സത്യം തന്നെയാ… ഞാൻ… ഞാനാ…. ഇതെല്ലാം ചെയ്തത്… അതേടാ.. ഈ ഞാൻ തന്നെയാ അവൾ കുടിച്ച വെള്ളത്തിൽ ഉറക്കഗുളിക ഇട്ടതു… അവളുടെ മുഖത്തു ആസിഡ് ഒഴിക്കാനായി ലാബിൽ വിളിപ്പിച്ചതും ഈ ഞാൻ തന്നെയാ… “ഡി ” ദേവ് അലറി “നീ അറിയാത്ത വേറെ ഒരു കാര്യം കൂടി കേട്ടോ അന്ന് ഇലക്ഷന് സമയത്തു ഉണ്ടായ അടിയും ഞാൻ create ചെയ്തതാ.. അവളെ തീർക്കാൻ… പക്ഷേ.. “അവൾ പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ ദേവിന്റെ കൈകൾ പിന്നെയും അവളുടെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞു… “ഡി…. പന്ന…. നീ എന്തു പറഞ്ഞാടി… “അവൻ അവളുടെ മുടിയിലും കഴുത്തിലും പിടിച്ചു.. അഥിതി അവന്റെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റാൻ നോക്കി… “നിനക്കു ഭ്രാന്താടി..
പോയി വല്ല മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കു “അതും പറഞ്ഞു ദേവ് കൈകൾ വിട്ടു.. “അതേടാ എനിക്ക് ഭ്രാന്താ… നീ എന്ന ഭ്രാന്ത്… നീ വേറെ ഒരാളോട് മിണ്ടുന്നതു എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം അല്ല… നിന്നെ എനിക്ക് വേണം ദേവ്.. നീ എന്റെയാ എന്റെ മാത്രം…. “അതും പറഞ്ഞു അവൾ അവനെ കെട്ടി പിടിച്ചു… ദേവ് അവളെ പിടിച്ചു മാറ്റിട്ടു പറഞ്ഞു.. “ഇനി നിന്റെ കണ്ണു ശിവാനിയുടെ മേൽ പതിഞ്ഞാൽ… പിന്നെ നീ ജീവനോടെ കാണില്ല… ദേവ് ആണ് പറയുന്നത്… ശിവാനിയുടെ സ്വന്തം ദേവ് ” അതും പറഞ്ഞു ദേവ് അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.. ദേവ് പോകുന്നതും നോക്കി നിന്ന അഥിതി കവിളും തടവികൊണ്ടു പറഞ്ഞു “ഇല്ല ദേവ് നീയും ശിവാനിയും തമ്മിൽ ഒന്നിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല…. എന്റെ കൊക്കിനു ജീവൻ ഉണ്ടകിൽ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല… ”
ദേവ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ശിവ പോകാൻ ഉള്ള തയ്യാറെടുപ്പിൽ ആയിരുന്നു… “ആഹാ ദേവോ.. ഞങ്ങൾ പോകാൻ ഇറങ്ങുവായിരുന്നു “ഹരി പറഞ്ഞു “ഞാൻ ഡോക്ടറെ കണ്ടായിരുന്നു. തനുവും മരിയയും? ” “അവർ കുറച്ചു മുന്നേ പോയി “ദേവിക പറഞ്ഞു.. “ദേവ് എന്തായാലും ഇവിടെ വരെ വന്നതല്ലേ വീട്ടിൽ കൂടെ കയറിട്ടു പോകാം ” ഹരി പറഞ്ഞു “ശരി അങ്കിൾ.. നിങ്ങൾ പോയിക്കോ ഞാൻ പുറകെ എത്താം.. ” “ഓക്കേ എന്നാൽ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുവാ ” ഹരി പറഞ്ഞു അവർ പോയതും ദേവ് ശിവയുടെ അടുത്ത് വന്നു.. “എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഇപ്പോൾ “ദേവ് ചോദിച്ചു “കുഴപ്പം ഇല്ല… നേരത്തെ വന്നിട്ട് ഇവിടെ പോയി.. “ശിവ ചോദിച്ചു “അതോ ഞാൻ എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന് ഒരു കാര്യം കൊടുക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഇവിടെ വന്നപ്പോഴാ ഓർത്തത്‌..
