💔 മൊഴിയിടറാതെ 💔 : ഭാഗം 18

എഴുത്തുകാരി: തമസാ

ഉച്ച വെയിലും കൊണ്ട് വാടി തളർന്നു വന്ന ഗീതു, അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് കിടക്കാമെന്നോർത്ത് അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു…. മോളേ ഒക്കത്തു വെച്ച് ചെല്ലുമ്പോൾ, അമ്മ കണ്ണടച്ച് ഉറങ്ങുകയാണ്……. അടുത്തിരുന്നു മെല്ലെ നോക്കി….. നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, നെഞ്ച് പട പടാന്ന് ഇടിച്ചു……. മെല്ലെ കൈവെള്ളയിൽ പിടിച്ചു നോക്കി….. തണുത്തിരിക്കുന്നു……. മോളേ തറയിലേക്കിരുത്തി, അമ്മയെ തട്ടി വിളിച്ചു…… ഇല്ല…… ഒരനക്കവും ഇല്ല…… പുതപ്പിച്ചിരുന്നതൊക്കെ വാരി വലിച്ചു തറയിലേക്കിട്ട് അമ്മയുടെ വയറിലും നെഞ്ചിലുമെല്ലാം തൊട്ടു……

എല്ലായിടത്തും തണുപ്പാ…….. “””” അമ്മേ…… അമ്മച്ചിയേ….. ഒന്ന് മിണ്ടമ്മേ……. “””” അവരുടെ കൈകൾ വേഗത്തിൽ തിരുമ്മി ചൂടാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു അവൾ……… കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി……..ഉള്ളം കാലെല്ലാം മരവിച്ച പോലെ…… “”” ഒന്ന് കണ്ണ് തുറക്കമ്മേ…. എന്നെ ഇങ്ങനെ പേടിപ്പിക്കല്ലേ……. അറിയാലോ….. ന്റെ അമ്മ ജീവനോടെ ഉണ്ടല്ലോന്നുള്ള ധൈര്യത്തിലാ ഈ വീടിനകത്ത് ഇത്തിരിപ്പോന്ന കൊച്ചിനേം വെച്ചോണ്ട് കിടക്കുന്നെ….. അമ്മേം കൂടി എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോവല്ലേമ്മേ…… “””” മുഖം മുഴുവൻ അവൾ ചുംബനം കൊണ്ട് മൂടി…….അവൾ കുറേ വിളിച്ചിട്ടും അവരെഴുന്നേറ്റില്ല…. “”” ന്നേ ഇട്ടിട്ട് പോയതാണോ …. പൊയ്ക്കോ….. ല്ലാരും പൊയ്ക്കോ…..

അപ്പോ ഗീതൂനാരൂലാണ്ടാവുലോ ……. “”” അവരുടെ വയറിനു മേലേക്ക് തലചായ്ച്ചു കിടന്നുകൊണ്ടവൾ കരഞ്ഞു വിളിച്ചു……. ആ മകളെ പെറ്റ വയർ അവളുടെ സങ്കടം കണ്ടു കണ്ട് മനസ് തകർന്ന് പോയതായിരുന്നു…….. ഒന്നുകൂടി പിറവിയെടുത്തു വരാൻ….. ആ മകളെ ഒരിക്കൽ കൂടി വയറ്റിൽ ചുമന്നു പ്രസവിക്കാൻ കൊതിച്ച്……. മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറിയ വിസർജ്യത്തിന്റെ മണം, അവളിൽ ആ മരണം ഉറപ്പിച്ചു…… മരണ വെപ്രാളം പലപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ചിലത് ബാക്കി വെച്ചിട്ടാകും ശ്വാസത്തെ കൊണ്ട് പോവുന്നത്… തറയിൽ നിന്ന് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് വന്ന് ഗീതുവിന്റെ മേലേക്ക് ചാരി നിന്നു നന്ദൂട്ടി….. ആ കുഞ്ഞിന് അവളുടെ അമ്മ കരയുന്നത് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…..

കുറച്ചു നിമിഷത്തേക്ക് കുഞ്ഞിനെ തന്നെ മറന്നു പോയിരുന്നു ഗീതു…… വയ്യാതെ കിടന്നിട്ടും അമ്മ മരിച്ചു കിടക്കുന്ന നിമിഷം ഇതുവരെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല….. ദാ….. ഇപ്പോൾ കണ്മുന്നിൽ….. അനക്കമില്ലാതെ…… “””” ഒന്ന് കണ്ണ് തുറക്കുവോ…… ഒരു തവണ….. ഒന്ന് നോക്കുവോ….. ഗീതൂനു പേടിയായിട്ടാമ്മേ…… “””” അവളുടെ കൈകൾ അമ്മയുടെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു വിതുമ്പിയ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു……. അവളുറക്കെ കരഞ്ഞു….. ഒരുപാട് ഉറക്കെ……… ഇത്രയും നാളും കരഞ്ഞതിനോടെല്ലാം കൂട്ടിച്ചേർത്തു വെയ്ക്കാൻ ഒരു കുടം കണ്ണുനീർ കൂടി അവളുടെ വാടിയ കവിളിൽ കൂടി ഒലിച്ചിറങ്ങി….. ദീപൻ ബൈക്ക് നിർത്തി, ഇറങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ടു……

സ്റ്റാൻഡിൽ വണ്ടി വെച്ചിട്ട് കുതിക്കുകയായിരുന്നു ഉള്ളിലേക്ക്……. ഭയം കൊണ്ട് ഇതുവരെ കയറാൻ മടിച്ച ആ അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് തന്നെ അവന് വരേണ്ടി വന്നു….. അമ്മയെ തെരുതെരെ ഉമ്മ വെച്ച് ഉറക്കെ നിലവിളിക്കുന്ന ഗീതുവും അതിനടുത്തു വിതുമ്പി നിൽക്കുന്ന മോളേയും കണ്ടപ്പോൾ അവൻ കാര്യങ്ങൾ ഊഹിച്ചു…… ഓടിച്ചെന്ന് മോളേ എടുത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളെ വിളിച്ചു…… ദീപന്റെ തോളിലേക്ക് കിടന്നു കരഞ്ഞു, നന്ദൂട്ടി പെട്ടെന്ന്…… ആരെ ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്ന് ഒരുവേള അവൻ സംശയിച്ചു പോയി….. “”” ഗീതൂ……. എണീക്ക് ഗീതൂ… “”” അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു തിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ വിളിച്ചു… “””” ഇല്ല….. ന്റെ അമ്മ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ…….

അമ്മയ്ക്കറിയാലോ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാന്ന്…. അങ്ങനൊന്നും എന്നെ ഇട്ടിട്ട് പോവാൻ പറ്റില്ല…. ഇച്ചിരി ജീവൻ എവിടെങ്കിലും കാണും…… എനിക്കുറപ്പാ…… “””” കരച്ചിലിനിടയിൽ ചിലതൊന്നും അവന് വ്യക്തമായില്ല….. അവരുടെ കാലുകളിൽ തൊട്ട് നോക്കുമ്പോൾ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ച് പിളർന്നു….. മാപ്പ്……. തിരുത്താൻ പറ്റാത്ത തെറ്റായിപ്പോയി…… അല്ലെങ്കിൽ……. ഞാൻ എങ്ങനെയാ ഈ അമ്മയുടെ രണ്ട് മക്കളെയും പഴേ പോലെ തിരിച്ചു തരുന്നത്….. അല്ലായിരുന്നേൽ…….. കാലിന്റെ അടിഭാഗത്തെ തണുപ്പറിഞ്ഞിട്ട്, അവളെ ഒന്ന് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ മോളെയും പിടിച്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങി….. ഇറയത്തു മോളെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവൻ ആലോചിച്ചു ഇനി എന്ത് വേണമെന്ന്……

അവസാനം ഗീതുവിന്റെ മൊബൈൽ തപ്പിയെടുത്ത്, നിനിലിനെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു…. കൂടെ ഒരു ഡോക്ടറെയും കൺഫേം ചെയ്യാനായി കൊണ്ടുവരാൻ പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ തിരിച്ചു ഗീതുവിന്റെ അടുത്ത് തന്നെ എത്തി….. അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന ആ പാവം നിസ്സഹായയായ പെണ്ണിന്റെ ശബ്ദം ഇടറിപ്പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു…….ഏങ്ങലുകൾക്കൊപ്പം ശ്വാസം വലിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റാതെ ഉലഞ്ഞുപോയിരുന്നു അവൾ………അമ്മയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് ബലമായി തന്നെ പിടിച്ചു മാറ്റിയ കരങ്ങളെ ബലം പിടിച്ചു തള്ളിമാറ്റി പിന്നെയും അവളാ മാറിലേക്ക് ഒതുങ്ങിക്കൂടാൻ കൊതിച്ചിരുന്നു…… അതിനായ് സകല ബലവും പ്രയോഗിച്ചു ഗീതു…..

മോളെയും കൊണ്ട് ബലപ്രയോഗത്തിനു പറ്റാതെ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടൊടുവിൽ തോളോട് കൂടി ഗീതുവിനെ വലിച്ചു പൊക്കി, അവൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു……. അടുത്ത് നിൽക്കുന്നവൻ ആരെന്നോ ഏതെന്നോ അറിയാതെ, അടുത്ത് നിന്ന മനുഷ്യന്റെ വയറിന്റെ ചൂടിലേക്ക് മുഖമമർത്തി തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ഒട്ടിക്കിടന്നു…… തന്റെ മുന്നിൽ ഫണമുയർത്തി നിന്ന സർപ്പം, ചേരയായി ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്നത് കണ്ട് അവനും ഹൃദയത്തിൽ നോവുണ്ടായി…… ആരുമില്ലാത്ത ഒരുത്തി…… ഇനി എങ്ങനെ…….. !!!! ഇപ്പുറത്തെ കൈകൊണ്ട് അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു പുറം തലോടി അവൻ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു…… പക്ഷെ അവൾ കണ്ണ് തുറന്നതേ ഇല്ല…… ഏങ്ങലുകൾ ഒടുങ്ങിയതുമില്ല….

അകത്തേക്ക് കയറി വന്ന നിനിലും നീനയും കണ്ടതും അതായിരുന്നു…… മോളെയും അവളെയും എങ്ങനെ സമാധാനിപ്പിക്കണം എന്ന് അറിയാതെ ഉഴലുന്ന ദീപനെ……. നിനിലിനൊപ്പം വന്ന ഡോക്ടർ കുറച്ചു നേരത്തിനുള്ളിൽ മരണം സ്ഥിരീകരിച്ചു….. ഡോക്ടറിനെ കൊണ്ട് വിടാൻ ഉള്ളത് കൊണ്ട്, ദീപനെ ദയനീയമായി ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് നിനിൽ പുറത്തേക്കിറങ്ങി…… നിനിൽ നേരത്തെ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഓർമയിൽ ഉള്ളതിനാൽ, ഗീതുവിനെ പിടിച്ചു മാറ്റി സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നീന ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഏങ്ങലുകൾ മാത്രമാക്കി വാടിത്തളർന്ന അവൾ ദീപനിൽ ചാരി ഇരുന്നു…. “

“” മോളേ പിടിച്ചാൽ മതി…. ഞാൻ മാറ്റിക്കോളാം… “”” നീനയുടെ കയ്യിലേക്ക് മോളേ കൊടുത്തു, ദീപൻ…… ഗീതുവിന്റെ കവിളിൽ തട്ടി വിളിച്ചിട്ടും അവൾ എണീറ്റില്ല….. വിളിച്ചപ്പോഴൊക്കെ മൂളിയെങ്കിലും അവൾ മിണ്ടിയതേ ഇല്ല…… രണ്ട് കയ്യിലും പിടിച്ചെണീപ്പിക്കാൻ ദീപൻ നോക്കിയപ്പോൾ തളർന്നൊടിഞ്ഞവൾ കീഴ്‌പോട്ട് പോയി…… വീഴും മുൻപേ രണ്ടു കൈകൊണ്ടും ദീപൻ വാരിയെടുത്തു ഗീതുവിനെ…… ഗീതുവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് അവളെ കൊണ്ട് ചെന്നു കിടത്തി, മോളെയും നീനയെയും അവൻ അടുത്തിരുത്തി….. അടുക്കളയിലിരുന്ന വെള്ളം എടുത്തു കൊണ്ട് വന്ന് മുഖം തുടച്ചും നാവ് നനച്ചും കൊടുത്തു……. എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഇരിക്കുവായിരുന്നു നീന…..

ബാക്കി വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…