💚 പ്രാണനായ് 💚 : ഭാഗം 16

എഴുത്തുകാരി: വാസുകി വസു

“വിച്ചൂട്ടാ ഡാ വിച്ചൂട്ടാ..എഴുന്നേൽക്കെടാ” നീലിമയാണാദ്യം രാവിലെ എഴുന്നേറ്റത്..തന്നെ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചിരുന്ന കൈകൾ എടുത്ത് മാറ്റി നെറ്റിയിലൊരു ചുംബനം നൽകി അവൾ എഴുന്നേറ്റു.. അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ വാർമുടിച്ചുരുൾ കെട്ടിവെച്ചു പതിയെ എഴുന്നേറ്റു. നരനെ രാവിലെ തോളിൽ തട്ടി കുലുക്കി വിളിച്ചു.. “ഡാ വിച്ചൂട്ടാ ഓഫീസിൽ പോകണ്ടേ..എഴുന്നേൽക്കെടാ മടിയാ” കണ്ണുകൾ തുറന്ന് നീലിമയെ നോക്കി ആലസ്യം വിട്ടൊഴിയാത്ത കണ്ണുകൾ അടച്ചു..കൈകൾ മെല്ലെ ഇടുപ്പിൽ കുത്തി നോക്കി നിന്ന ശേഷം ബാത് റൂമിൽ കയറി.. തണുത്ത വെള്ളം മേനിയെ പുണർന്നപ്പോൾ കുളിരു കോരി.

വേഗം ഫ്രഷായി ഇറങ്ങി..അപ്പോഴും നരൻ ഗാഢമായ നിദ്രയിലായിരുന്നു.. “മടിയൻ വീണ്ടും ഉറങ്ങുവാ ല്ലേ” നീലിമക്കൊരു കുറുമ്പു തോന്നി..നരനു അരികിൽ ചെന്ന് കെട്ടിവെച്ച തോർത്ത് അഴിച്ചെടുത്ത് വാർമുടിച്ചുരുൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്കിട്ട് കുടഞ്ഞു..ഈറൻ തുള്ളികൾ മുഖത്തേക്ക് പതിച്ചതും ഞെട്ടിയുണർന്നു.. ചേർന്ന് നിന്ന നീലിമയെ ഇടുപ്പിലൂടെ കയ്യിട്ട് വലിച്ചു നെഞ്ചിലേക്കിട്ടു..കുസൃതിയോടെ ചുണ്ടിൽ മുഖം അമർത്തി..കവിളിൽ തുരുതുരെ ചുംബിച്ചു. “മതിയെടാ ചെറുക്കാ..എഴുന്നേറ്റ് ഓഫീസിൽ പോകാൻ നോക്ക്” “എന്തിനാടീ ഞാൻ പോയിട്ട് ഇവിടെ കിടന്ന് കരയാനാണോ” പൊടുന്നനെ നീലിമയുടെ മുഖം വാടി..കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു..നരൻ കൈക്കുമ്പിളിൽ മുഖമെടുത്ത് അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് പ്രണയത്തോടെ നോക്കി..

“ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ ലച്ചൂട്ടാ..അപ്പോഴേക്കും പിണങ്ങിയോ” “ഞാൻ ആരോടും പിണങ്ങിയില്ല” നിറ കണ്ണുകൾ വിരലാൽ തുടച്ചു മാറ്റി..ചെറിയൊരു നെടുവീർപ്പ് ഉയർന്നു. “ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാടോ..ഇന്നലെ ഔട്ടിംഗിനു പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ..പോകാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ.അതുകൊണ്ട് നമ്മൾ ഇന്ന് വെളിയിൽ പോകുന്നു..രാവിലെ.. ഉച്ച കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ഓഫീസിലേക്ക് പോണുള്ളൂ” “സത്യം” വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാതെ കണ്ണുകൾ തുറിച്ചു. “സത്യം” നരൻ പറഞ്ഞു.. നീലിമയുടെ നീലനയനങ്ങൾ സന്തോഷത്താൽ വികസിച്ചു.. കുറുമ്പോടെ നരന്റെ കവിളുകളിൽ മുഖമിട്ടുരസി…പതിയെ വികാരങ്ങൾക്ക് ചൂടു പിടിക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു.. വല്ലാത്തൊരു അഭിനിവേശമാണ് നീലിമയോട്…

അവളുടെ സാമീപ്യം അത്രയേറെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്..ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞ് പൊന്തുകയാണ് പ്രണയം.. ഒരു വീഞ്ഞായി..ലഹരിയായി മാറുകയാണ്.. “പ്ലീസ് വിച്ചൂട്ടാ വേണ്ടെടാ..നിക്ക് ഇനി കുളിക്കാൻ വയ്യ.. നല്ല തണുപ്പാടാ..” ലക്ഷ്യം മനസ്സിലായതും കുറുകി പറഞ്ഞു. “അതിനെന്താ ഞാൻ ചൂട് പകർന്ന് ഒന്നൂടെ കുളിപ്പിക്കാം” “പോടാ..വഷളാ..കളളത്തെമാടി” കുഞ്ഞരിപ്പല്ലുകൾ മാറിൽ അമർത്തി അവനെ നോവിച്ചു..നീലിമ മുകളിൽ നിന്ന് മാറിയതും നരൻ എഴുന്നേറ്റു.. അവൻ ബാത് റൂമിൽ കയറിയതും നീലിമ ചായ എടുക്കാൻ കിച്ചണിലേക്ക് പോയി.. “മോൾ എഴുന്നേറ്റോ..കുറച്ചു സമയം കൂടി കിടക്കായിരുന്നില്ലേ” ഇന്നലത്തെ ഓരോന്നും ഓർത്താണ് ലക്ഷമിയമ്മ പറഞ്ഞത്…

പാവം കൊച്ച് “അയ്യോ അമ്മേ ഇപ്പോൾ തന്നെ സമയം ഒരുപാടായി..ഏട്ടനും ഞാനും പുറത്തേക്കൊന്ന് പോകുവാ..അമ്മക്ക് എന്താ കൊണ്ടു വരേണ്ടത്” മനസ്സ് നിറഞ്ഞു… സന്തോഷത്താൽ..മരുമകളെ അടുത്തേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു വാത്സല്യത്തോടെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി..തല കുനിച്ച് മൂർദ്ദാവിലൊന്ന് മുത്തി.. “അമ്മക്കൊന്നും വേണ്ടാ..നിങ്ങൾ സന്തോഷമായി ജീവിച്ചാൽ മതി” നീലിമയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു… തന്റെ അമ്മ കൂടെയുളളത് പോലൊരു ആശ്വാസം അനുഭവപ്പെട്ടു.. “നിക്ക് ഇഷ്ടാ അമ്മേ ഏട്ടനെ..ഒരുപാട് ഒരുപാട് ഇഷ്ടാ…” നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊടുത്തു അമ്മ വീണ്ടും നിറുകയിൽ ചുബിച്ചു..

ചായ എടുത്ത് കൊടുത്തു.. രണ്ടു പേർക്കുമുളള ചായയുമായി നീലിമ മുറിയിലെത്തി..നരൻ കുളി കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയിരുന്നു.. “വിച്ചൂട്ടാ ചായ” ചായക്കപ്പ് അവനു നേർക്ക് നീട്ടി.. “അവിടെ വെച്ചേക്ക്” സ്വരത്തിൽ വല്ലാത്ത ഗൗരവം…ഇത്രപെട്ടന്ന് ഇതെന്ത് പറ്റി..കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞ് തുടങ്ങി.. ടേബിളിൽ രണ്ടു കപ്പ് ചായ വെച്ചിട്ട് നിറ കണ്ണുകളുമായി പിന്തിരിഞ്ഞു.. ഇടുപ്പിലൂടെ കയ്യിട്ട് നീലിമയുടെ അണിവയറിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു പൊക്കിയെടുത്ത് വട്ടം കറക്കി.. “എന്നെ വിട്…വിടാൻ” കൈകാലിട്ട് അടിച്ചു നീലിമ കുതറിയെങ്കിലും നരൻ പിടി വിട്ടില്ല..ജാലക വാതിലിനു അരികിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി പിൻ കഴുത്തിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു.. വലത് ചെവിയിൽ മൃദുവായി കടിച്ചു… “സ്….സ്…. സ്…” മുഖം അവളുടെ കഴുത്തിലൂടെ ചേർത്ത് കവിളിൽ മുത്തി..അണിവയറിൽ അമർത്തി പിടിച്ചതും നീലിമ പിടച്ചു..

“അപ്പോഴേക്കും എന്റെ പെണ്ണ് പിണങ്ങിയോ” കാതിനരികിൽ പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെ ചുടു നിശ്വാസം.. ഒന്ന് പുളഞ്ഞു..ശബ്ദം മാത്രം പുറത്ത് വന്നില്ല..എന്തിനെന്ന് അറിയാതെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞിറങ്ങി.. മിഴിനീര് കവിളിനെ സ്പർശിച്ചപ്പോൾ നീലിമയെ അഭിമുഖമായി നിർത്തി… “എന്തിനാ ലച്ചൂട്ടാ കരയുന്നത്” “എന്നോട് ദേഷ്യത്തോടെ പെരുമാറല്ലേ വിച്ചൂട്ടാ..നിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല..” വിതുമ്പി കരഞ്ഞു മാറിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി‌‌..നെഞ്ചിൻ കൂടാകെ അവളുടെ കണ്ണുനീർ നനച്ചൊഴുകി.. “ഞാൻ വെറുതെയൊന്ന് വട്ടാക്കാൻ നോക്കിയതാ…വിഷമം ആയോ തനിക്ക്” മാറിൽ നിന്ന് മുഖം വലിച്ചെടുത്ത് കൈക്കുമ്പിളിലാക്കി മിഴികളിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി… “ഹ്മ്മ്മ്മ്…ഹ്മ്മ്മ്മ്” ഒരുമൂളൽ മാത്രം….

“എന്റെ ലച്ചൂട്ടാ നീയിത്ര പാവം ആകരുത്… എപ്പോഴും കണ്ണുനിറച്ചിരിക്കരുത്..പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരിക്കണം” “ഹ്മ്മ്..ഹ്മ്മ്..” മനസ്സിലായെന്ന അർത്ഥത്തിൽ തല ചലിപ്പിച്ചു…ഇമകളനക്കി… “ദാ…ചായ കുടിക്ക്” ഒരുകപ്പ് എടുത്തു നീലിമക്ക് നേരെ നീട്ടി…മടിയില്ലാതെ വാങ്ങി ചുണ്ടോട് ചേർത്തു..നരനും ചായ ഒരിറക്ക് കുടിച്ചു.. കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കി.. “ഇനിയൊന്ന് ശ്രീമതി ചിരിച്ചേ..ഭവാനൊന്ന് കാണട്ടേ” ചെറിയൊരു മന്ദഹാസം നീലിമയുടെ ചെഞ്ചൊടിയിൽ വിരിഞ്ഞു…പതിയെയത് മുഖമാകെ പ്രകാശം പരത്തി.. “ദാ… മുഖം എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കണം..നമുക്ക് കണ്ണുനീർ വേണ്ട ലച്ചൂട്ടി” “ഹ്മ്മ്ം…ഹ്മ്മ്ം” “ഈ മൂളൽ അല്ലാതെ ഒന്നൂല്ലെ” “ഹ്മ്മ്ം…ഹ്മ്മ്ം” “ഡീ നിന്നെ ഞാൻ…” “പോടാ.. പുല്ലേ” കൈ ഓങ്ങിയതും നീലിമ പുഞ്ചിരിയോടെ തെന്നിയകന്നു…

അപ്പോഴത്തെ അവളുടെ പുഞ്ചിരിയിൽ നറുനിലാവിന്റെ അഴകായിരുന്നു.. രാവിലത്തെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിഞ്ഞു ഇരുവരും പോകാനായി ഇറങ്ങി… “,ബുളളറ്റ്,കാറ് .. ഏതാ തന്റെ ഇഷ്ടം” “ബുളളറ്റ് മതി” പെട്ടെന്ന് ഉത്തരം കിട്ടി.. “ശ്രീമതിയുടെ ഇഷ്ടം” നരൻ ചിരിയോടെ ബുളളറ്റ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു… നീലിമ പിന്നിൽ കയറി കാലുകൾ ഇരുവശത്തേക്കും വെച്ചു..കൂടുതൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് അവന്റെ മാറിലൂടെ കയ്യിട്ട് തല ചുമലിൽ ചേർത്ത് വെച്ചു.. പ്രിയപ്പെട്ടവനൊപ്പം ഒട്ടിച്ചേർന്ന് പ്രണയം നുകർന്നു യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള സുഖം ബൈക്കിനോളം മറ്റൊരു വാഹനത്തിനു നൽകാൻ കഴിയില്ലെന്ന് നീലിമ ഓർത്തു.. ടെക്സ്റ്റൈൽ ഷോറൂമിൽ കയറി തുണികൾ എടുത്തു…റസ്റ്റോറന്റിൽ കയറി ഐസ്ക്രീം കഴിച്ചു..

പാർക്കിൽ ചുറ്റിക്കറങ്ങി…അവരുടേതു മാത്രമായ സ്വകാര്യ നിമിഷങ്ങൾ പ്രണയത്തോടെ ചിലവഴിച്ചു…. “വിച്ചൂട്ടാ നിക്കൊരു ഫോൺ വാങ്ങി തരാമോ?” മടങ്ങാൻ നേരം തെല്ലൊരു മടിയോടെ നീലിമ ചോദിച്ചു…ഫോൺ നിലത്തെറിഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചതിന്റെ കടുത്ത ദുഖം മുഖമാകെ നിഴലിച്ചു..ഒന്ന് നോക്കിയെന്നല്ലാതെ നരൻ വഴക്ക് പറഞ്ഞില്ല..ചിതറി തെറിച്ച ഫോൺ ഇന്നലെ കണ്ടിരുന്നു… വില കൂടിയൊരു ഫോൺ നീലിമക്ക് വാങ്ങി കൊടുത്തു.. “എല്ലാത്തിനും മ്യൂല്യമുളളതാ ലച്ചൂട്ടി…വെറുതെ പാഴാക്കരുത് ഒന്നും..നമ്മൾ കഴിക്കുന്ന ആഹാരം പോലും..ഒരുനേരത്തെ വിശപ്പടക്കാൻ കഴിയാത്തവർ നമുക്കിടയിൽ ഇന്നുമുണ്ട്” സ്നേഹപൂർണ്ണമായ ശ്വാസിക്കൽ…

ഓരോന്നിന്റെയും മ്യൂല്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ..കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. “സോറിയെടാ വിച്ചൂട്ട” “സോറിയൊന്നും പറയണ്ടാ ലച്ചൂട്ടാ…ഞാൻ ഓർമ്മപ്പെടുത്തീന്നെയുള്ളൂ…പുതിയ ഒരെണ്ണം വാങ്ങാൻ കഴിയും.. പക്ഷേ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനു പകരമാകില്ല ഒന്നും” “ഹ്മ്മ്ം..ഹ്മ്മ്മ്മ്…” തിരികെ വരുമ്പോൾ കുറ്റബോധത്താൽ മനസ്സ് നീറിയിരുന്നു…എറിഞ്ഞ് ഉടക്കേണ്ടി ഇരുന്നില്ല‌.ക്ഷമിക്ക് വിച്ചൂട്ടാ… ഒരായിരം പ്രാവശ്യം മനസ്സാൽ ക്ഷമ ചോദിച്ചു.. വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ ഉച്ച കഴിഞ്ഞു… ഊണും കഴിഞ്ഞു നരൻ ഓഫീസിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങി.. നീലിമയെ ആലിംഗനം ചെയ്തു ചൊടികളിൽ ചുംബിച്ചു… “ഇന്ന് ഇനി കരയോ എന്റെ പൊന്ന്” “ഇല്ല” ആലോചിക്കാൻ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു നീലിമക്ക്…വിച്ചൂട്ടനു സങ്കടം ആകുന്നത് ഒന്നും ചെയ്യില്ലെന്ന് തീരുമാനം എടുത്തു.. മനസ്സാൽ..

“കാണണമെന്ന് തോന്നിയാലൊ” “ന്റെ വിച്ചൂട്ടന്റെ ഫോട്ടോ എടുത്ത് അതിൽ നോക്കിയിരിക്കും” “സ്വരം കേൾക്കണമെന്ന് തോന്നിയാലെന്ത് ചെയ്യും” “റിക്കോർഡ് ചെയ്ത സ്വരം ഞാൻ ഫോണിൽ കേൾക്കും” “എങ്ങനെ… ഇത് പുതിയ ഫോൺ അല്ലേ” നരൻ അമ്പരന്നു.. “നമ്മുടെ ഇപ്പോഴത്തെ സംഭാഷണം എല്ലാം ഞാൻ റിക്കോർഡ് ചെയ്തു” കയ്യിലിരുന്ന ഫോൺ ഉയർത്തി കാട്ടി…നരൻ പോയാൽ തകർന്ന് പോകുമെന്ന് അറിയാം..ആ സാമീപ്യം അത്രയേറെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്…പക്ഷേ ഏട്ടനെ വിടാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല‌‌.ഉയർത്ത് എഴുന്നേൽക്കണം..അതിനു ഏട്ടന്റെ സ്വരം ആവശ്യമാണ്.. “മിടുക്കി” കവിളൊന്ന് തട്ടി അഭിനന്ദിച്ചു…

അഭിമാനത്താൽ മിഴികൾ തുടിച്ചു… വിട്ടു പോകാൻ നരനും കഴിയില്ലായിരുന്നു..പോകാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല…പ്രിയതമയുടെ മുഖം കൈകളിലെടുത്ത് അധരങ്ങളിൽ അമർത്തി.. പതിയെ ചൊടികൾ നുണഞ്ഞു…ലഹരിയോടെ.. “,മതിയെടാ കളളാ…ഓഫീസിൽ പോകാൻ നോക്ക്” വീഞ്ഞിന്റെ ലഹരി പകർന്ന് നൽകിയ പ്രാണന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്ന് ചൊടികൾ വേർപെടുത്തി അവനെ ഉന്തി തള്ളിയകറ്റി… പുഞ്ചിരിയോടെ നരൻ നടന്ന് മറയുന്നത് മുറിയിലവൾ നോക്കി നിന്നു.. നരൻ പോയ ശേഷം വല്ലാത്തൊരു ശൂന്യത മനസ്സിൽ ഉടലെടുത്തു…

അത്രയേറെ സ്വാധീനം അവളിൽ അവൻ ചെലുത്തിയിരുന്നു… ഫോണിൽ നരന്റെ ഫോട്ടോയിൽ നോക്കിയും സ്വരം കേട്ടും കിടക്കയിലേക്ക് മലർന്നു…പതിയെ ഇമകളിൽ മയക്കം ബാധിച്ചു… ഫോൺ റിങ്ങ് ചെയ്യുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നത്… “വിച്ചൂട്ടൻ… മനസ്സ് തുടിച്ചു…ആവേശത്തോടെ ഫോൺ കയ്യിലെടുത്തു… ” അർജ്ജുനൻ കോളിങ്ങ്… ഒരുമാത്ര നീലിമ വിറങ്ങലിച്ചിരുന്നു…കയ്യിലിരുന്ന ഫോൺ പൊള്ളിത്തുടങ്ങി… കുറച്ചു ദിവസമായി അലട്ടുന്ന ഫോൺ കോൾ‌‌‌..വിച്ചൂട്ടനിൽ നിന്ന് മറച്ചുവെച്ച രഹസ്യം…പറയാൻ കഴിയാതെ വെന്തുരുകിയ നിമിഷങ്ങൾ..

വിച്ചൂട്ടന്റെ സാമീപ്യത്തിനായി കൊതിച്ചത് എല്ലാം മറക്കാൻ ആയിരുന്നു… അറിയാതെ കോൾ വിരലുകൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു…. ഫോൺ ചെവിയോട് ചേർത്തു…ആകെയൊരു മരവിപ്പായിരുന്നു… “നീലൂ…” കാതരമായ അർജ്ജുനന്റെ ശബ്ദം.. പ്രണയാർദ്രമായ സ്വരം.. “എനിക്ക് വയ്യ നീലു ഇനിയിങ്ങനെ കാത്തിരിക്കാ…എനിക്ക് വേണം.നിന്നെ..കൊണ്ട് വരാൻ ഞാൻ വരുവാ…” പൊള്ളിപ്പിടഞ്ഞു പോയി…എഴുന്നേറ്റു എങ്കിലും നിലത്തേക്ക് വീണു പോയി.. വിച്ചൂട്ടൻ അവഗണിച്ചപ്പോൾ പറഞ്ഞു പോയൊരു പാഴ്വാക്ക്…അതിപ്പോൾ തന്നെ പൊള്ളിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു… “നിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല അർജ്ജുനൻ.. എന്നെ വന്ന് വേഗം കൊണ്ട് പോ” പക്ഷേ ഇപ്പോൾ അങ്ങനെ ആണോ…

വിച്ചൂട്ടനെ മനസ്സ് അറിഞ്ഞ് സ്നേഹിക്കുന്നു…ശരീരവും മനസ്സും നൽകി..വിച്ചൂട്ടനു തന്നെ പ്രാണനാണ്..തകർന്നു പോകും ആ പാവം മനുഷ്യൻ… തടയണം…തടഞ്ഞേ പറ്റൂ…വിച്ചൂട്ടൻ ആണ് എന്റെ ശ്വാസം… അവനില്ലാതെ തനിക്ക് പറ്റില്ല.. “ഇല്ല… അർജ്ജുനൻ ഞാൻ വരില്ല…എന്റെ വിച്ചൂട്ടനെ കളഞ്ഞ് ഞാൻ വരില്ല..ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു പോയ പാഴ് വാക്കിനു ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു… മാപ്പ്… മനസ്സ് നീറി..ഉടലാകെ എരിഞ്ഞു…ക്ഷമ ചോദിച്ചു…മറുപുറം കനത്ത നിശബ്ദത.. “നീ എന്നെ ചതിക്കുകയായിരുന്നല്ലേ..കൊതിപ്പിച്ചു മറ്റൊരുത്തനെ കിട്ടിയപ്പോൾ എന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.. അല്ലേ” “ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അർജ്ജുനൻ വിവാഹത്തിനു മുമ്പ് കൊണ്ട് പോകാൻ..

അപ്പോൾ ഓരോന്നും പറഞ്ഞു ഒഴിവാക്കിയത് ഞാനോ..നീയോ” “വിവാഹം കഴിഞ്ഞും നീയല്ലേ മോഹിപ്പിച്ചത്…” “തെറ്റാണ് അർജ്ജുനൻ.. പക്ഷേ എന്റെ അപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ..അവഗണ..സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലാ‌‌.അതാ ക്ഷമിക്ക്..ഞാൻ ഭർതൃമതിയാണ്..അദ്ദേഹം കെട്ടിയ താലി എന്റെ കഴുത്തിൽ ഉണ്ട്..എനിക്ക് ചതിക്കാൻ കഴിയില്ല” തകർന്നു പോയി… നിലവിളിച്ചു.. “.വിച്ചൂട്ടൻ പ്രാണനാണ്..ജീവശ്വാസമാണ്…നിക്ക് പറ്റില്ല എന്റെ പ്രാണനെ കളയാൻ… ” ശരി…നമുക്ക് ഒരു ഒത്തു തീർപ്പിലെത്താം…കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പറഞ്ഞത്..ഒരേയൊരു പ്രാവശ്യം.. ഒരൊറ്റ പ്രാവശ്യത്തേക്ക് ഉടലോടെ നിന്നെ വേണം..ആരും ഒന്നും അറിയില്ല…

നീയും സേഫ്റ്റി..ഞാനും സേഫ്റ്റി..” “നോ…” അതൊരു അലർച്ചയായിരുന്നില്ല…പ്രണൻ വിട്ടൊഴിഞ്ഞ് പോകുന്ന പിടച്ചിലായിരുന്നു…കുറച്ചു ദിവസമായി അർജ്ജുനൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നത്..തന്റെ ശരീരം.. കഴിയില്ല വിട്ടു നൽകാൻ… എല്ലാം നല്ലപാതിക്ക് സമർപ്പിച്ചു.. പ്രണയത്തോടെ…പൂർണ്ണമനസ്സോടെ.. മറ്റൊരാൾക്കും നൽകാൻ കഴിയില്ല… മനസ്സും ശരീരവും… എന്റെ പ്രാണനു മാത്രമാണ് സർവ്വവും…. വിച്ചൂട്ടനോടു പോലും പറഞ്ഞട്ടില്ല..പറയാൻ കഴിയില്ല..തളർന്ന് പോകും..എന്റെ പ്രാണൻ…എന്റെ വിച്ചൂട്ടൻ… “എനിക്ക് പറ്റില്ല അർജ്ജുനൻ…. ഇവിടെ കൊണ്ട് നിർത്തിക്കോണം” “നിനക്ക് രണ്ടു ദിവസം കൂടി സമയം തരാം..ഒന്നുകൂടി നന്നായി ആലോചിക്കാൻ…വാട്ട്സാപ്പിൽ ഒരു ഫോട്ടോ വരും…

അതു നോക്കിയട്ട് നീ ചിന്തിക്ക്…നെറ്റിൽ നീ വൈറലാകണോന്ന്…. സംസാരം മുറിഞ്ഞു…വെന്തുരുകിയ മനസ്സുമായി വാട്ട്സാപ്പ് ഓൺ ചെയ്തു… പിക് കണ്ടതും ജീവനോടെ നീറി എരിഞ്ഞ് തുടങ്ങി…. ഒരുമാത്ര ആഗ്രഹിച്ചു പോയി…ഭൂമി പിളർന്നു ജാനകിയെ പോലെ മറയാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലെന്ന്…മരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലെന്ന്.. അത്രയേറെ ആത്മാർത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചു പോയി…തളർച്ചയോടെ നീലിമ നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീണു..കയ്യിൽ നിന്ന് ഫോൺ നിലത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണു…..തുടരും….

പ്രാണനായ് : ഭാഗം 15