നിനക്കായ് : ഭാഗം 86
എഴുത്തുകാരി: ഫാത്തിമ അലി
“അന്ന മോളെ ഞങ്ങളുടെ മകന്റെ പെണ്ണായിട്ട് തന്നേക്കാമോ….?” സൂസന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അലക്സ് ഒരു നിമിഷം തറഞ്ഞ് നിന്നു… അവന്റെ കണ്ണുകൾ അന്നയെ തേടി പോയ സമയത്താണ് അവളും അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞത്…. അന്നയുടെ നോട്ടം തനിക്ക് നേരെ ആവും എന്ന് അറിയാവുന്ന അലക്സ് ഞൊടിയിടയിൽ തന്നെ കൈയിലിരുന്ന ഫോണിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി വെച്ച് ഇരുന്നു…. അന്ന നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു ഭാവമാറ്റവും ഇല്ലാതെ അവിടെ പറഞ്ഞതൊന്നും കേട്ടിട്ടില്ലന്ന പോലെ ഇരിക്കുന്ന അലക്സിനെ ആണ് കണ്ടത്… അവനിൽ നിന്നും അങ്ങനെ ഒരു പ്രതികരണം ലഭിച്ചതും അന്നയുടെ മിഴിക്കോണിൽ നീരുറവ വന്നു തുടങ്ങി…
“എന്നാടോ മാത്യൂ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നത്….അവള് ഒരു ആഗ്രഹം പറഞ്ഞൂ എന്നേ ഉള്ളൂ..നിങ്ങൾക്ക് എല്ലാവർക്കും താൽപര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ ആലോചിക്കാം….അത്ര മാത്രം….” ഒരു മറുപടി പറയാതെ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ഇരിക്കുന്ന റീനയെയും മാത്യൂവിനെയും കണ്ട് ഔസേപ്പ് പറഞ്ഞു… “ഏയ്….പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോ ഒന്ന് ഞെട്ടി പോയീ എന്നേ ഉള്ളൂ….” മാത്യൂ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയാൾക്ക് മറുപടി കൊടുത്തു…. “മോളെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത്….അമ്മച്ചി ചോദിച്ചത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേ…?” അവർ ചോദിക്കുന്നതോ പറയുന്നതോ ഒന്നും കേൾക്കാതെ അലക്സിലേക്ക് മാത്രം ദൃഷ്ടി ഊന്നി നിൽക്കുന്ന അന്നയെ തട്ടി വിളിച്ച് കൊണ്ട് സൂസൻ ചോദിച്ചതും അവൾ ഞെട്ടലോടെ മുഖം അവർക്ക് നേരെ തിരിച്ചു…
“ഏഹ്…അത്….ഞാൻ….” അന്ന എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയാതെ സൂസന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…. ഒരിക്കലെങ്കിലും അലക്സ് അവർക്ക് മുന്നിൽ തന്നെ ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിച്ചെങ്കിൽ തന്റെതെന്ന് ഒന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞെങ്കിൽ എന്നവൾ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു….എന്നാൽ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് പോലും അവൻ തന്നെ കടാക്ഷിക്കുന്നില്ലെന്നത് അവളുടെ ഹൃദയത്തെ കീറി മുറിച്ചു…. “മോള് പെട്ടെന്ന് നീ ചോദിച്ചതിന്റെ ഞെട്ടലിൽ ആയിരിക്കും….” ഔസേപ്പ് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും അന്നയുടെ മുഖത്തെ പതർച്ച മറച്ച് വെച്ച് അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… “അമ്മച്ചിക്ക് ഓർമ ഉണ്ടോ ക്രിസ്റ്റിയെ….ചെറുപ്പത്തിൽ എങ്ങാണ്ട് കണ്ടതല്ലേ…?” സൂസൻ അമ്മച്ചിയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് ചോദിച്ചതും അവർ കൂർപ്പിച്ച് നോക്കി…
“ഒന്ന് പോ കൊച്ചേ…അങ്ങനെ നീയന്നെ കിളവി ആക്കണ്ട… അവന് നാലോ അഞ്ചോ വയസ്സായപ്പോ അല്ലേ നിങ്ങൾ ഇവിടുന്ന് പെട്ടിയും കിടക്കയുമായി താമസം മാറിയേ….അത് വരെ എന്റെ ഒക്കത്ത് കളിച്ച് നടന്ന ചെക്കനല്ലേ അവൻ…. ഇപ്പോ വല്യ ഉദ്ധ്യോഗം ഒക്കെ ആയല്ലേ..അമ്മച്ചിക്ക് സന്തോഷം ആയി…” അമ്മച്ചിയുടെ മുഖത്ത് നല്ല തെളിച്ചം കാണാമായിരുന്നു… “ജോലി കിട്ടിയപ്പോ തുടങ്ങിയതാ സൂസന്ന അവനോട് പെണ്ണ് കെട്ടാൻ ഉള്ള പറച്ചിൽ…ഈ അടുത്താ അവനൊന്ന് സമ്മതം മൂളിയത്….അതിന് ശേഷം മൊത്തം ഇവൾക്ക് പറ്റിയ ഒരു മരുമോൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള തിരച്ചിലിൽ ആണ്..” ഔസേപ്പ് കളിയായി പറഞ്ഞതും സൂസന്റെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു….
“ഇതിയാൻ വെറുതേ എന്നെ കളിയാക്കുവാ അമ്മച്ചീ….” ഔസേപ്പിനെ നോക്കി മുഖം കോട്ടിക്കൊണ്ട് സൂസൻ പറഞ്ഞതും എല്ലാവരും ചിരിച്ചു….എന്തിനോ വേണ്ടിയെന്ന പോലെ അലക്സും…. എന്നാൽ അവന്റെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ചിരി അവിശ്വസനീയതയോടെ ആണ് അന്ന നോക്കിയത്…. ഒരൽപം പോലും സങ്കടം അവനിൽ ഇല്ലേ എന്നോർത്ത് അവളുടെ നെഞ്ച് വിങ്ങി… “വന്നേ….അമ്മച്ചി ചോദിക്കട്ടേ….” ഏതോ ലോകത്തെന്ന പോലെ നിൽക്കുന്ന അന്നയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് കിച്ചണിലേക്ക് പോയ റീനക്ക് പിന്നാലെ ചെന്നു… പോവുന്ന പോക്കിലും മുഖം പതിയെ ചെരിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ നോക്കിയെങ്കിലും അലക്സിന്റെ ഒരു നോട്ടം പോലും അവൾക്ക് നേരെ വന്നില്ല… അലക്സ് വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു അപ്പോൾ….
അന്നയുടെ പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ നോട്ടം പലപ്പോഴായി തന്നിലേക്ക് വരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും അവളുടെ നേരെ തല ഉയർത്തി നോക്കാൻ പോലും അവന് കഴിഞ്ഞില്ല…അവളെ വിട്ട് കൊടുക്കരുതെന്ന് ഹൃദയം പറയുമ്പോഴും അത് അംഗീകരിക്കാൻ അവന്റെ തലച്ചോർ വിസമ്മതിച്ചു…നെഞ്ചിനകത്ത് വല്ലാത്തൊരു ഭാരം പോലെ… എങ്ങനെയെങ്കിലും അവന് അവിടെ നിന്നൊന്ന് പോവാൻ തോന്നി….എന്നാൽ അവർ എന്ത് കരുതും എന്ന ചിന്തയിൽ അവനാ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു…. സെറ്റിയിൽ ഇരുന്ന് ഞെരി പിരി കൊള്ളുന്ന സമയത്താണ് ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്…. അലക്സ് ഒരു ആശ്വാസത്തോടെ ഫോൺ എടുത്ത് കുറച്ച് മാറി നിന്നു… “പപ്പ….ഞാൻ ഇറങ്ങുവാണേ….എനിക്ക് അത്യാവശ്യം ആയിട്ട് ഒരിടം വരെ പോവാനുണ്ട്….” ഫോൺ വെച്ച് കഴിഞ്ഞ് മാത്യൂവിനോടായി പറഞ്ഞ് അലക്സ് വേഗം അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി…
അവിടെ ഇരുന്ന് ശ്വാസം മുട്ടിയിട്ടാണ് എങ്ങോട്ടും പോവാനില്ലെങ്കിൽ കൂടിയും കള്ളം പറഞ്ഞ് അവൻ പുലിക്കാട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത്… അലക്സ് പോയതൊന്നും അറിയാതെ സൂസനയുടെ ആ സ്നേഹലാളനകൾ ഏറ്റ് അസ്വസ്ഥതയോടെ അന്ന കിച്ചണിൽ നിൽപ്പായിരുന്നു… ഏറെ നേരത്തിന് ശേഷം അവർ തിരിച്ച് പോവാനായി ഇറങ്ങി… “പോട്ടേ മോളേ…..” അന്നയുടെ നെറ്റിയിൽ മൃദുവായി ചുണ്ടമർത്തിക്കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞതും അന്ന വേണോ വേണ്ടയോ എന്ന രീതിയിൽ ഒന്ന് ചിരിച്ച് കൊടുത്തു… അത്രയും നേരം അവരുടെ ചേർത്ത് പിടിക്കലിൽ ശ്വാസം കഴിക്കാൻ പോലും മറന്ന് നിന്ന അവൾക്ക് അവർ പോവുകയാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം ആയിരുന്നു തോന്നിയത്…
“എന്നാ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുവാ അമ്മച്ചീ….ഞാൻ പറഞ്ഞതിനെ കുറിച്ച് നിങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടെ ആലോചിച്ച് ഒരു തീരുമാനം അറിയിക്കണേ…” ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതും എല്ലാവരോട് കൂടെയും ആയി സൂസൻ പറഞ്ഞു… കാറിൽ കയറാൻ നേരം എല്ലാവരെയും ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ച് ഔസേപ്പും സൂസനും ഇറങ്ങി…. അന്നയുടെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റിലും അലക്സിന് വേണ്ടി തിരഞ്ഞെങ്കിലും അവനെ അവിടെ എങ്ങും കണ്ടില്ല…. “ഇച്ചായാ…അലക്സ് മോൻ എവിടെ പോയീ….?” അലക്സിനെ കുറിച്ച് മാത്യൂവിനോട് ചോദിക്കാൻ നിന്ന സമയത്താണ് അവൾക്ക് പകരമായി റീന ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചത്… “അവന് അത്യാവശ്യമായി എവിടെയോ പോവാനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് കുറച്ച് മുൻപേ ഇറങ്ങി….”
മാത്യൂവിന്റെ മറുപടി കേട്ടതും അവൾ എന്തോ മനസ്സിൽ തീരുമാനിച്ച പോലെ മുകളിലേക്ക് പോയി… “അന്നാ….നീ ഇത് എങ്ങോട്ടാ…?” റൂമിൽ പോയി ഡ്രസ് ചെയിഞ്ച് ചെയ്ത് താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയ അന്നമ്മയെ കണ്ട് റീന സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി.. “ഞാനൊന്ന് പുറത്ത് പോയേച്ചും വരാം മമ്മാ….” റീനയുടെ കവിളിൽ നോവിക്കാതെ മെല്ലെ ഒന്ന് പിച്ചിക്കൊണ്ട് അവൾ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.. അന്ന നേരെ അലക്സിന്റെ വീട്ടിലേക്കായിരുന്നു പോയത്….. അവനെ കണ്ട് ഇന്ന് തന്നെ എല്ലാത്തിലും ഒരു തീരുമാനം ഉണ്ടാക്കണം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചാണ് പടികൾ ഓരോന്നായി ചവിട്ടി കയറിയത്…. ഉമ്മറത്തെ ഡോർ തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾ ഒന്ന് സംശയിച്ച് കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി…. ഹാളിലൊന്നും ആരെയും കാണാതെ വന്ന അന്ന പമ്മി പമ്മി അടുക്കളയിലേക്ക് എത്തി നോക്കി…
പിന്നാമ്പുറത്തെ വരാന്തയിലായി ഇരുന്ന് എന്തോ സംസാരിച്ച് ചിരിക്കുന്ന ചേടത്തിയെയും വല്യമ്മച്ചിയെയും ഒന്ന് നോക്കി അവൾ തിരികെ അകത്തേക്ക് നടന്നു… അലക്സിന്റെ റൂമിന് അടുത്തെത്തിയതും ഡോറിന് തട്ടണോ വേണ്ടെയോ എന്ന സംശയത്തിലായിരുന്നു അവൾ… പിന്നെ എന്തോ ആലോചിച്ച് പതിയെ ഹാൻഡിലിൽ പിടിച്ച് തിരിച്ചതും വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ട് അത് തുറന്ന് പോന്നു…. അന്ന ഒന്ന് ആശ്വസിച്ച് കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കാലെടുത്ത് വെച്ചു… റൂമിലെ ബെഡിലായി കണ്ണിന് കുറുകെ കൈ വെച്ച് കൊണ്ട് കിടക്കുകയായിരുന്നു അലക്സ്…. നെഞ്ചിൽ ഏതോ ഒരു നോവൽ പതുകി വായിച്ച് പുറം ചട്ട കാണുന്ന വിധത്തിൽ നിവർത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്…
അവൾ വന്നത് അറിയാതെ കിടക്കുന്നത് കണ്ട് മയക്കമാവും എന്ന് കരുതി അന്ന അവന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു… “ഇച്ചായാ….” അവളുടെ പതിഞ്ഞ സ്വരം അവനെ കണ്ണുകൾ തുറപ്പിച്ചു….മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അന്നയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഇമവെട്ടാതെ നോക്കുന്ന അലക്സിനെ കണ്ട് അവളും സ്വയം മറന്ന് നിന്ന് പോയി… എനനാൽ പെട്ടെന്ന് സ്വബോധം വന്നപോലെ ബെഡിൽ നിന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റ അലക്സ് അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി…. “നീ…നീ എന്താ ഇവിടെ….?” ഉള്ളിലെ പതർച്ച മറച്ച് വെച്ച് കൊണ്ട് അന്നയെ നോക്കി ഗൗരവത്തോടെ അവൻ ചോദിച്ചു… ******
“ഇച്ചായാ…നമ്മൾ ഇതെങ്ങോട്ടാണേ പോവുന്നേ….?” ബുള്ളറ്റിന്റെ പുറകിൽ സാമിനെയും ചുറ്റി പിടിച്ച് അവന്റെ ചുമലിലേക്ക് മുഖം അമർത്തി വെച്ചാണ് ശ്രീയുടെ ചോദ്യം…. എന്നാൽ അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടിട്ടും മറുപടി കൊടുക്കാതെ കുസൃതി ചിരിയോടെ ഡ്രൈവിങിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു…. “സാമിച്ചോ…..” അവന്റെ പ്രതികരണം ഒന്നും കിട്ടാതെ വന്ന ശ്രീ ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ച് വെച്ച് ചൂണ്ടുവിരലാൽ പുറത്ത് കോറി വരച്ചു…. “ഹാ….കുറുമ്പ് കാണിക്കാതെ അടങ്ങി ഇരിക്ക് കൊച്ചേ… എന്റെ ശ്രദ്ധ തെറ്റുന്നു….” ശ്രീയുടെ കുസൃതി സഹിക്കാനവാതെ കടുപ്പിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞതും അവളുടെ ചുണ്ട് കൂർത്തു… “പോ….മിണ്ടൂല….” തുടുത്ത കവിൾ ഒന്ന് കൂടെ വീർപ്പിച്ച് വെച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീ മുഖം വെട്ടിച്ചത് അവൻ മിററിലൂടെ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
“എങ്ങോട്ടാ പോവുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞാൽ എന്താ ഇങ്ങേർക്ക്…. കാലൻ….ഹും….” ശ്രീ തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇടക്കിടെ മുറുമുറുക്കുന്നത് കണ്ട് അവന് ചിരി വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് അടക്കി പിടിച്ചു…. അവൻ മൈന്റ് ചെയ്യുന്നില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞതും ശ്രീ പിന്നെ അവനെ നോക്കാതെ ചുറ്റുമുള്ള കാഴ്ചകളെ ആസ്വദിച്ചു…. വിടർന്ന കണ്ണുകൾ വിടർത്തി ഓരോന്നും ഒപ്പിയെടുക്കുന്ന ശ്രീയെ ഡ്രൈവിങിനിടയിൽ സാം നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. താനങ്ങനെ പറഞ്ഞ ശേഷം പിന്നെ പെണ്ണ് അവന്റെ നേരെ നോക്കിയില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞതും അവന്റെ കണ്ണൊന്ന് കൂർത്തു… അപ്പോഴും അവനെ വിടാതെ അരയിലൂടെ ഇറുകെ ചുറ്റിപിടിച്ചിരിക്കുന്ന ശ്രീയുടെ കൈയെ സാം അവന്റെ വിരലുകളുമായി കൊരുത്തു… ശ്രീയുടെ കൈയിൽ അവന്റെ പിടിത്തം മുറുകിയതും അവൾ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി….. “ദേ….ഇച്ചായാ…കളിക്കാതെ വണ്ടി ഓടിക്കന്നേ….”
അവളുടെ ഓരോ വിരലുകളിലായി ചുണ്ടമർത്തുന്ന സാമിനെ കണ്ട് പതർച്ചയോടെ ശ്രീ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു… “സാമിച്ചാ…..പ്ലീസ്….” മിറലിലേക്ക് നോട്ടമെറിഞ്ഞ അവന്റെ കുസൃതി നിറഞ്ഞ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി കെഞ്ചിയതും സാം അവളുടെ കൈയെ അവന്റെ അരയിലേക്കായി കൊണ്ട് വെച്ചു…. “എന്നെ നോക്കാതിരുന്നാ ഇനിയും ഇത് പോലെ ഓരോന്ന് തന്നുകൊണ്ടിരിക്കും….” ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചുള്ള പറച്ചിൽ കേട്ട് അവൾ അറിയാതെ തലയാട്ടി പോയി…. കുറച്ച് നേരത്തെ യാത്രക്കൊടുവിൽ എവിടെയോ സാം ബുള്ളറ്റ് കൊണ്ട് നിർത്തി…. ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയത് കൊണ്ട്….അവൾ ഒന്ന് കൂടെ അവനിലേക്ക് ആഞ്ഞ് പോയിരുന്നു…. “എന്റെ കൊച്ചേ അറിയാതെ പറ്റി പോയതാ….
അതിന് നീ ഇങ്ങനെ ഈ ഉണ്ടക്കണ്ണ് ഉരുട്ടി വെച്ച് എന്നെ പീഡിപ്പില്ലേ….” ശ്രീയുടെ കൂർത്ത നോട്ടം കണ്ട് സാം കുറുമ്പോടെ അവളെ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി…. “ഹാ…എന്നെ വായി നോക്കി നിൽക്കാതെ ഇറങ്ങെന്റെ ദുർഗക്കൊച്ചേ….” സാമിന്റെ കള്ളച്ചിരിയോടുള്ള പറച്ചിൽ അവളിലും പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചെങ്കിലും അത് സമർത്ഥമായി മറച്ച് വെച്ച് കൊണ്ട് അവൾ വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി…. ഒരു പള്ളിയുടെ സൈഡിൽ ആയിട്ടാണ് അവൻ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്ത് വെച്ചേക്കുന്നത്…. “എന്റെ കൊച്ച് ആസ്വദിച്ചത് മതി…ബാ…” ചുറ്റിലും കണ്ണോടിച്ച് മാറിൽ കൈ പിണച്ച് കെട്ടി നിൽക്കുന്ന ശ്രീയുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ മുന്നിലേക്ക് നടന്നു… “ഇച്ചായോ….ഇതെവിടെയാന്നേ നമ്മൾ വന്നേക്കുന്നത്…?”
അവന്റെ കൈകുഴയിൽ ചുറ്റി പിടിച്ച് കൊണ്ട് കൊഞ്ചലോടെ അവൾ ചോദിച്ചത് കേട്ട് സാം ഒന്ന് ചിരിച്ചു… “ഇതോ…ഇതാണ് അയ്യൻപാറ…എന്റെ കൊച്ച് ആദ്യായിട്ടല്ലേ വരുന്നത്….നമുക്ക് ഒരുപാട് കാണാനുണ്ട്…വേഗം നടന്നേ….” ശ്രീയുടെ കവിളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയെങ്കിലും അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല… “എന്നെ എടുക്കാവോ….?” ഇരു കൈകളും വിടർത്തി കാണിച്ച് കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ നിൽക്കുന്ന അവളെ കണ്ട് അവന് എന്തെന്നില്ലാത്ത വാത്സല്യം തോന്നി… “അയ്യടാ…എന്നെക്കൊണ്ട് വയ്യ….” ചുണ്ടിലെ ചിരി മറച്ച് വെച്ച് കപട ദേഷ്യം നടിച്ച സാമിനെ കണ്ട് അവൾ ചുണ്ട് പിളർത്തി… “പ്ലീച്ച്…” അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് അവൻ മൈന്റ് ചെയ്യാതെ ശ്രീയ്ക്ക ദേഷ്യം വന്നു… “പോടാ ദുഷ്ടാ….ഞാൻ കൂട്ട് വെട്ടി…”
വീർപ്പിച്ച് കെട്ടിയ മുഖത്തോടെ ചാടി തുള്ളിക്കൊണ്ട് പിൻതിരിഞ്ഞ് പോവാൻ ഒരുങ്ങിയ ശ്രീയെ ഒരു നിമിഷം പോലും പാഴാക്കാതെ അവൻ ഇരു കൈകളിലുമായി കോരി എടുത്തിരുന്നു… “ഈ കവിളിങ്ങനെ വീർപ്പിച്ച് വെക്കല്ലേ ടീ…ഞാൻ കടിച്ചെടുത്ത് പോവും….” വീർത്ത കവിളിലായി മൂക്ക് കൊണ്ട് ഉരസിയതും അവൾ നേർത്ത ചിരിയോടെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഒതുങ്ങി കൂടി… ശ്രീയെയും കൈയിൽ എടുത്ത് കൊണ്ട് സാം റോഡിൽ നിന്നും ഒരു ചെറിയ പാതയിലേക്ക് കയറി…. അവർ നടക്കുന്നതിന്റെ ഇരു വശങ്ങളാലുമായി നെല്ലിയും പേരറിയാത്ത മരങ്ങളും ഒരു കാട്ടിനുള്ളിലൂടെ നടക്കുന്ന പ്രതീതി ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു…. “എന്നെ ഈ കാട്ടിനുള്ളിലൂടെ എങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് പോകുവാ ഇച്ചായാ…?”
സാമിന്റെ ഷർട്ടിന് മുകളിലത്തെ ബട്ടണിൽ തെരുപ്പിടിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചതും അവൻ നടത്തം നിർത്തി…. “നിന്നെ കളയാൻ കൊണ്ട് പോകുവാ….എന്നാ…?” അവന്റെ മറുപടി കേട്ട് പുച്ഛിച്ച് ചുണ്ട് ഇരു വശത്തേക്കും കോട്ടിക്കൊണ്ട് അവൾ കണ്ണുകൾ ചുറ്റിലും പായിച്ചു… വെയിൽ താഴ്ന്നതിനാൽ നേരിയ തോതിൽ തണുപ്പ് അടിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… ശ്രീ ഇമ ചിമ്മാതെ സാമിന്റെ ഓരോ ഭാവങ്ങളും ഒപ്പി എടുക്കുകയായിരുന്നു…. കട്ടിയേറിയ പിരികക്കൊടികളും ഇടതടവില്ലാതെ ചലിക്കുന്ന കണ്ണിലെ കുറുത്ത ഗോളങ്ങളും അവൾ പ്രണയത്തോടെ നോക്കി…. കട്ടി മീശയ്ക്കും താടിക്കും ഇടയിലായി മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ചുവന്ന അധരങ്ങളും അവയിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിയും അവൾക്ക് കാണാമായിരുന്നു…
അവന്റെ ഇടനെഞ്ചിലെ തുടിപ്പ് കാതോർത്ത് കൊണ്ട് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കിക്കൊണ്ട് ആ കൈകൾക്കുള്ളിൽ കിടന്നു… സാമിന്റെ നടത്തം നിന്നതൊന്നും അറിയാതെ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ സ്വയം മറന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ… ശ്രീയുടെ നോട്ടം കണ്ട് കുസൃതിയോടെ ആവൻ പയ്യെ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ച് ഒന്ന് ഊതി… ഒരു പിടച്ചിലോട് കൂടെ കണ്ണുകൾ ചലിപ്പിച്ച അവളോട് മുന്നിലേക്ക് നോക്കാനായി ആംഗ്യം കാണിച്ചു… ശ്രീ കാര്യം അറിയാനായി അവൻ കാണിച്ച ഇടത്തേക്ക് നോക്കിയതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വികസിച്ച് വന്നു…. കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം പച്ച വിരിച്ച് നിൽക്കുന്ന മലനിരകളെ കൗതുകം നിറച്ച് കൊണ്ടായിരുന്നു അവൾ നോക്കി നിന്നത്…
അസ്തമയ സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങൾ മനോഹരമാക്കിയ ആകാശവും തിങ്ങി നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന മേഘക്കൂട്ടങ്ങളും കാണെ അവളുടെ മിഴികൾ സന്തോഷത്താൽ വികസിച്ച് വന്നു… “ഇച്ചായാ….എന്നെ താഴെ ഇറക്കിക്കേ….” ശ്രീ അവന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും സാം ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ താഴെ നിർത്തി…. ഒരു പരന്ന പാറയുടെ മുകളിലായിട്ടാണ് അവർ ഇരുവരും നിൽക്കുന്നത്…. അവൾ പതിയെ മുന്നിലേക്ക് കയറി നിന്ന് കണ്ണുകളാൽ ചുറ്റും വീക്ഷിച്ചു… ഏക്കറുകളോളം പരന്ന് കിടക്കുന്ന പാറയും അതിന്റെ ദിക്കുകളിലായുള്ള ആഗാത ഗർത്തങ്ങളും ആയിരുന്നു ആ സഥലത്തിന്റെ പ്രത്യേകത…. താഴ്വാരത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ പൊട്ട് പോലെ കുറേ വീടുകളും മറ്റുമായി കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു… “ഇഷ്ടായോ എന്റെ കൊച്ചിന് ഇവിടെ….?”
കുഞ്ഞ് കുട്ടികളുടെ കൗതുകത്തോടെ ഓരോന്നും നോക്കി കാണുന്ന ശ്രീയെ പിന്നിലൂടെ വന്ന് പുണർന്ന് കൊണ്ട് സാം ചോദിച്ചു… “മ്മ്ഹ്…ഒത്തിരി ഇഷ്ടായീ…എന്ത് രസമാ അല്ലേ ഇച്ചായാ ഇവിടെ കാണാൻ…” അവൾക്ക് അവിടം ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് ശ്രീയുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തമിയിരുന്നു… മറുപടിയെന്നോണം പയ്യെ ഒന്ന് മൂളി സാം അവളെ ഇറുകെ പുണർന്ന് നിന്നു… കുറച്ച് നേരം അവിടെ നിന്ന് അവർ പതിയെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി… ശ്രീയുടെ ചൂണ്ടുവിരലിൽ വിരലുകളാൽ കോർത്ത് ഓരോന്ന് സംസാരിച്ച് കൊണ്ടാണ് അവരുടെ നടപ്പ്…. വയലറ്റും റോസും നിറങ്ങളിൽ കാട്ട് പൂക്കൾ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും ശ്രീ ചെറുതായി ഒന്ന് കുനിഞ്ഞ് അവയെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു… “ഇച്ചായാ….ദേ അതെന്താ…?” നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ശ്രീ തട്ടി വിളിച്ച് കൊണ്ട് എങ്ങോട്ടോ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു… “അത് അയ്യപ്പന്റെ ഒരു അമ്പലം ആണ്….”
ഏകദേശം പാറയുടെ നടുക്കായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു അമ്പലം ആയിരുന്നു അത്…. നടത്തം തുടരുന്നതിനിടയിലും ശ്രീ പല സംശയങ്ങളും അവനോട് ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അവളുടെ സംശയങ്ങൾക്ക് ഒക്കെയും മറുപടി കൊടുത്ത് കൊണ്ട് സാം അവളയും കൂട്ടി ഒരു പാറക്കെട്ടിലായി ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു… “ഏയ് ദുർഗക്കൊച്ചേ….” തൊടാടടുത്തിരിക്കുന്ന ശ്രീയുടെ തോളിൽ കൈയിട്ട് കൊണ്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ച് വിളിച്ചതും അവൾ മുഖം ചെരിച്ച് അവനെ നോക്കി… “നമുക്കൊരു സെൽഫി എടുത്താലോ…?” കണ്ണിറുക്കി കുസൃതി ചിരിയോടെ അവൻ ചോദിച്ചത് കേട്ട് ശ്രീ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു… പിന്നെ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തലയാട്ടിയതും സാം പോക്കറ്റിൽ ഇരുന്ന ഫോൺ എടുത്തു…. ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ഫോട്ടോയ്ക്ക പോസ് ചെയ്ത് നിന്ന അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ കൈയിട്ട് തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു…..
അവന്റെ പ്രവർത്തി പ്രതീക്ഷിക്കാത്തത് കൊണ്ട് ശ്രീയുടെ കണ്ണ് തള്ളി പോയിരുന്നു… അവളുടെ ഞെട്ടൽ അതേ പോലെ പകർത്തിക്കൊണ്ട് സാം ഫോട്ടോ ക്ലിക്ക് ചെയ്തു… “അയ്യേ….ഇച്ചായാ….ഇത് പറ്റില്ലാ ട്ടോ…ഞാൻ എന്തോ പോലെ ഉണ്ട്..മര്യാദക്ക് ഡിലീറ്റ് ചെയ്തേ…” അവനെടുത്ത ഫോട്ടോ കണ്ട് മുഖം വീർപ്പിച്ച ശ്രീയെ കണ്ട് സാം അടക്കി ചിരിച്ചു… “ഹാ…സോറീ….നമുക്ക് വേറെ എടുക്കാം….” അടുത്തതിൽ വെച്ച് നിർത്താൻ പറയും എന്ന സാമിന്റെ പ്രതീക്ഷകളെ കാറ്റിൽ പറത്തിക്കൊണ്ട് പിന്നെ അങ്ങോട്ട് ശ്രീയുടെ നിർത്താതെ ഉള്ള ഫോട്ടോ എടുക്കലായിരുന്നു… ചെരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും ഓരോ കോപ്രായങ്ങൾ കാണിച്ച് കൊണ്ട് അവന്റെ ഗാലറി മൊത്തം ഫുൾ ആക്കി എന്ന് വേണം പറയാൻ…
“എന്റെ പൊന്ന് കൊച്ചേ ഇന്നത്തേക്ക് ഇത്രയും മതി….” ശ്രീയുടെ കൈയിൽ നിന്നും ഫോൺ പിടിച്ച് വാങ്ങിച്ച് കൊണ്ട് കൈ കൂപ്പി പറഞ്ഞതും അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചു… “നിനക്ക് ഈ പ്രാന്തും ഉണ്ടായിരുന്നല്ലേ….ആരും പറഞ്ഞില്ല….” സാമിനെ നോക്കി പല്ലിളിച്ച് കാണിച്ച് ശ്രീ എഴുന്നേറ്റ് അതിലൂടെ ചുറ്റിലും നടക്കാൻ തുടങ്ങി…. “ഇച്ചായാ…….” ഫോണിൽ അവളെടുത്ത ഫോട്ടോസ് എല്ലാം പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കുന്ന സമയത്താണ് ശ്രീയുടെ അലർച്ച കേൾക്കുന്നത്…. അവൻ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് ചാടി എഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ വിളി കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി….. അവിടെ കണ്ട കാഴ്ചയിൽ അവൻ കാലുകൾ ചലിപ്പിക്കാനാവാതെ നിശ്ചലനായി നിന്നു……..തുടരും
