❤️കലിപ്പന്റെ വായാടി❤️ : ഭാഗം 45

എഴുത്തുകാരി: ശിവ നന്ദ

“ഗൗരി.. മോളെ കണ്ണൊന്നു തുറക്കടാ” ഇടർച്ചയോടെയുള്ള ശിവേട്ടന്റെ വിളി കേട്ടാണ്‌ ഞാൻ ഉണരുന്നത്.കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടത് പരിഭ്രമത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ശിവേട്ടന്റെ മുഖമാണ്.പെട്ടെന്ന് തന്നെ എന്റെ കൈ വയറിലേക് നീങ്ങി.അവിടെ വീർത്ത് തന്നെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടും എന്റെ പേടി മാറിയിട്ടില്ല. “എന്റെ കുഞ്ഞ്..ശിവേട്ട..കുഞ്ഞ്” “ഒന്നുമില്ലടാ..നീ പേടിക്കാതെ” “അല്ലേട്ടാ.. ഞാൻ കേട്ടതാ എന്റെ കുഞ്ഞ് കരയുന്നു..ഏട്ടാ നമ്മുടെ കുഞ്ഞിന്” “അത് നിനക്ക് തോന്നിയതാ മോളെ.നമ്മുടെ കുഞ്ഞിന് ഒന്നും പറ്റിയില്ല. നമ്മളെ വിട്ട് വാവ എങ്ങും പോവൂലാ” “സത്യം പറ ഏട്ടാ..എന്റെ കുഞ്ഞ് ” “നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് ഞാൻ എന്തിനാ മോളെ കള്ളം പറയുന്ന.

ഡോക്ടർ സ്കാൻ ചെയ്തിട്ടാണ് പറഞ്ഞത് ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ലെന്ന്” “വാവക്ക് വേദനിച്ചേട്ടാ.. ആ വേദന അല്ലേ ഞാൻ അനുഭവിച്ച” മറുപടി പറയാതെ എന്റെ വയറിൽ കൈചുറ്റികൊണ്ട് കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീർ ചുണ്ടിനാൽ ഒപ്പിയെടുത്ത് ഇരുകണ്ണുകളും ഏട്ടൻ മാറി മാറി ചുംബിച്ചു. അപ്പോഴും നിശബ്ദമായി ശിവേട്ടൻ കരയുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ട്.നെഞ്ചിലേക്ക് എന്റെ മുഖം എടുത്ത് വെച്ച് നെറുകയിൽ ചുണ്ട് ചേർത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് വാതിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന നന്ദുവേട്ടനെയും സച്ചിയേട്ടനെയും കാണുന്നത്.വേദന കടിച്ചമർത്തിയുള്ള ആ നിൽപ് കണ്ടപ്പോൾ നെഞ്ചോന്ന് വിങ്ങി.വാടിയ ചിരിയോടെ അവർ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നപ്പോഴേക്കും ശിവേട്ടൻ എന്റെ അടുത്ത് കട്ടിലിലേക്ക് ഇരുന്നു.”ഇവന്റെ അല്ലേ വിത്ത്..അതോണ്ട് ഈ വീഴ്ചയൊന്നും ഞങ്ങടെ ചെക്കന് ഒരു വിഷയമേ അല്ല..അല്ലേടാ ശിവ” എന്റെ വയറിൽ ഒന്ന് തഴുകി ശിവേട്ടന്റെ തോളിൽ കൈ ചേർത്ത് സച്ചിയേട്ടൻ അത് പറയുമ്പോഴും നിറഞ്ഞുവന്ന കണ്ണുനീർ മറയ്ക്കാൻ പാടുപെടുകയായിരുന്നു സച്ചിയേട്ടൻ.അപ്പോഴും മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ച് കൈകെട്ടി നിൽകുവാണ് നന്ദുവേട്ടൻ. “നന്ദുവേട്ടാ..” മെല്ലെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന എട്ടൻ തലയിൽ ഒന്ന് തഴുകി നെറ്റിയിൽ നേർത്ത ചുംബനം നൽകി. “എന്റെ മോള് പേടിക്കണ്ടാട്ടോ..കുഞ്ഞിന് ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല” “ശിഖ ചേച്ചി?” ചെറുതായി ഒന്ന് മൂളികൊണ്ട് അടുത്തുള്ള കസേരയിലേക്ക് നന്ദുവേട്ടൻ ഇരുന്നു. “പാവം..അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചെയ്തത് അല്ല.

ഇപ്പോൾ എല്ലാവരും ചേച്ചിയെ വഴക്ക് പറയുവായിരിക്കും” “ഇനി ആരും അവളെ ഒന്നും പറയില്ല പെങ്ങളെ..അതിനുംകൂടി ചേർത്തല്ലേ ഇവൻ കൊടുത്തത്” നന്ദുവേട്ടനെ ചൂണ്ടി അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ സച്ചിയേട്ടൻ അത് പറയുമ്പോൾ കാര്യം മനസിലാകാതെ ഞാൻ ശിവേട്ടനെ ഒന്ന് നോക്കി. “അവനെ നോക്കിയിട്ട് കാര്യമില്ല.എല്ലാം നേരിട്ട് കണ്ടത് ഞാൻ അല്ലേ” “എന്താ സച്ചിയേട്ടാ..എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല” “സിദ്ധുവേട്ടനാ നിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നത്.വരുന്ന വഴിയിൽ തന്നെ ഞങ്ങളെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.ഞങ്ങൾ എത്തിയപ്പോഴേക്കും നിന്നെ സ്കാനിംഗിന് കയറ്റി.അപ്പോഴാ നീ വീണതാണെന്നും ശിഖയാ കാരണക്കാരിയെന്നും ഏട്ടൻ പറഞ്ഞത്.നിനക്കും കുഞ്ഞിനും കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അനന്ദു എന്നെയും കൊണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് പോയി.””എന്നിട്ട്??” “എന്നിട്ട് എന്താ..ഇവന്റെ അമ്മേടെ മടിയിൽ പേടിച്ച് കിടന്ന ശിഖയെ പിടിച്ച് വലിച്ച് എഴുനേൽപ്പിച്ച് ഇവൻ ശെരിക്ക് അടിച്ചു.പിടിച്ചുമാറ്റാൻ ചെന്ന എനിക്കും കിട്ടി ഒരെണ്ണം.അല്ലെങ്കിലും കലി കയറിയാൽ പണ്ടേ ഇവന് പ്രാന്താണല്ലോ” “എന്തൊക്കെയാ നന്ദുവേട്ടാ ഈ കേൾക്കുന്നത്..ചേച്ചിയുടെ അവസ്ഥ നന്നായിട്ട് അറിയാവുന്ന ഏട്ടൻ തന്നെ…” “പിന്നെ ഞാൻ എന്താ ഗൗരി ചെയ്യേണ്ടത്?? അറിയാം..അവൾ മനഃപൂർവം ചെയ്തത് അല്ലെന്ന്.ഒന്നും ചിന്തിക്കാനുള്ള ബുദ്ധി അവൾക്കിപ്പോൾ ഇല്ലെന്നും.പക്ഷെ എന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ട് പോയി.നീ അനുഭവിച്ച വേദന ഓർത്തപ്പോ അത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ മുതലുള്ള എന്റെ ജിത്തൂന്റെ അവസ്ഥ ഓർത്തപ്പോ..പറ്റി പോയി..”

അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നന്ദുവേട്ടൻ ആകെ തളർന്നു.പിന്നെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി പോയി. “ശിവേട്ട..ഏട്ടനൊന്നും പറയാനില്ലേ? ” “ഞാൻ എന്ത് പറയാനാ..ശിഖയെ ന്യായീകരിക്കാനോ കുറ്റപ്പെടുത്താനോ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലാണ് ഞാൻ.പക്ഷെ ഇന്ന് നിനക്കോ കുഞ്ഞിനോ എന്തെങ്കിലും പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ പിന്നീടുള്ള എന്റെ മാനസികാവസ്ഥ എന്തായിരിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് പോലും പറയാൻ പറ്റില്ല” ശിവേട്ടന്റെ വാക്കുകളിൽ നിന്ന് തന്നെ മനസിലാക്കാം എന്ത് മാത്രം എന്റെ ഏട്ടൻ പേടിച്ചെന്ന്. “ശിവേട്ട…ഗിരിയേട്ടൻ??” “പറഞ്ഞിട്ടില്ല..അവനോട് പറയാനുള്ള ധൈര്യം ആർക്കുമില്ല.” “പറയണ്ട ഏട്ടാ..ഗിരിയേട്ടൻ അറിഞ്ഞാൽ മുന്നും പിന്നും ചിന്തിക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യും” “മ്മ്മ്..നിന്റെ വീട്ടിൽ പറയണ്ടെന്ന് അച്ഛമ്മയോടും ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”

“നമുക്ക് വീട്ടിലേക്ക് പോകാം ഏട്ടാ” “വൈകുനേരം വരെ ഇവിടെ കിടക്കാൻ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.അത് കഴിഞ്ഞ് പോകാം” “സച്ചിയേട്ടാ..നന്ദുവേട്ടനെ പോയി വിളിച്ചുകൊണ്ടു വാ” “അവൻ അവിടെ ഇരിക്കട്ടെ പെങ്ങളെ.ശിഖയെ അടിച്ചതിന്റെ സങ്കടം ആണിപ്പോൾ” “നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ ഗൗരി ശിഖയുടെ അടുത്തേക്ക് അധികം പോകരുതെന്ന്” “ശിഖ ചേച്ചിയ്ക്ക് അമ്മൂട്ടിയെ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ..” “എല്ലാവരുടെയും പ്രാർത്ഥന കൊണ്ടുമാത്രമാ കുഴപ്പം ഒന്നും സംഭവിക്കാഞ്ഞതെന്ന ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്.അതുകൊണ്ട് നിന്നെ ഞാൻ വീട്ടിൽ കൊണ്ടാകട്ടെ ഗൗരി” “വേണ്ട ഏട്ടാ..ഇനി ഒരാഴ്ച കൂടിയല്ലേ ഉള്ളു.അതുകഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിൽ തന്നെയല്ലേ.അതുവരെ..പ്ലീസ് ഏട്ടാ” “മ്മ്മ്…” ****

വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ മുതൽ തുടങ്ങിയതാ മുത്തശ്ശിയുടെ കരച്ചിൽ.ആളുടെ മുന്നിലേക്കാണല്ലോ ഞാൻ വന്ന് വീണത്.അതിന്റെ പേടി ഇതുവരെ മുത്തശ്ശിയിൽ നിന്നും പോയിട്ടില്ല.ഒരുവിധം സമാധാനിപ്പിച്ച് ശിവേട്ടൻ എന്നെയും കൊണ്ട് റൂമിൽ കയറി.എന്നെ കട്ടിലിലേക്ക് കിടത്തി എന്റെ വയറിൽ മുഖം ചേർത്ത് വെച്ച് ഏട്ടനും കിടന്നു.അപ്പോഴാണ് നന്ദുവേട്ടന്റെ അമ്മ വന്നത്.എന്നെ ചേർത്ത്പിടിച്ച് അമ്മ ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോൾ വാതിലിന്റെ മറവിൽ നിൽക്കുന്ന ശിഖ ചേച്ചിയെ ഞാൻ കണ്ടു. “ചേച്ചി…” “പേടിച്ച് നിൽകുവാ മോളെ..നീ വീണപ്പോൾ മുതൽ കരച്ചിൽ ആയിരുന്നു.

അനന്ദു വന്ന് അടിച്ചപ്പോൾ പാവം ഒത്തിരി കരഞ്ഞു.പിന്നെ എങ്ങനെയെങ്കിലും മരുന്നൊക്കെ കൊടുത്ത് ഒന്ന് ഉറക്കി.ഉണർന്നപ്പോൾ മുതൽ ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്നു മുറ്റത്തേക്കും നോക്കി ഇരിക്കുവായിരുന്നു” “അമ്മ പൊയ്ക്കോ..ശിഖയെ ഞങ്ങൾ നോക്കിക്കോളാം” അമ്മ പോയപ്പോൾ ചേച്ചിയും കൂടെ പോകാൻ തുനിഞ്ഞു.പക്ഷെ ശിവേട്ടൻ ചെന്നു പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു.എന്നിട്ട് ഏട്ടൻ എന്റെ അടുത്തിരുന്നു. “ഇതാരാണെന്ന് അറിയുമോ മോൾക്?” “മ്മ്..” “ആരാ?” “ശിവേട്ടന്റെ…പെണ്ണ്” അത്ഭുതത്തോടെ ഞാൻ ശിവേട്ടനെ നോക്കിയപ്പോൾ ഏട്ടൻ ഒന്ന് കണ്ണടച്ച് കാണിച്ചു. ” ‘അവന്റെ പെണ്ണിന് എന്തേലും സംഭവിച്ചെങ്കിൽ അവൻ നിന്നെ കൊന്നേനെ’ എന്ന് പറഞ്ഞ നന്ദു അടിച്ചത്.

അത് കേട്ട് പഠിച്ചത ‘ശിവേട്ടന്റെ പെണ്ണെന്ന’ പ്രയോഗം” കേട്ടപ്പോൾ സങ്കടം തോന്നി..ആ പഴയ ശിഖ ചേച്ചി ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നിവിടെ മറ്റാരേക്കാളും നന്നായി എന്റെ കാര്യങ്ങൾ ചേച്ചി നോക്കുമായിരുന്നു. “ശിവേട്ടന്റെ പെണ്ണിനെ മോൾക് ഇഷ്ടല്ലേ?? ” “അതേ” എന്നർത്ഥത്തിൽ ചേച്ചി തലയാട്ടിയപ്പോൾ ശിവേട്ടൻ ചേച്ചിയുടെ കൈ എടുത്ത് എന്റെ വയറിന് മുകളിൽ വെച്ചു. “ഇവിടെ ഒരു വാവ ഉണ്ട്.ഇന്ന് വീണപ്പോൾ ആ വാവക്ക് ഒത്തിരി വേദനിച്ചു” അത് കേട്ടതും ചേച്ചി കരയാൻ തുടങ്ങി.ശിവേട്ടൻ ആശ്വസിപ്പിക്കാനും. “ആ വാവ മോൾടെ സ്വന്തം അല്ലേ..അപ്പോൾ മോള് വേണ്ടേ വാവയെ നോക്കാൻ” “എന്റെ സ്വന്താണോ??” കരച്ചിൽ മാറി പെട്ടെന്നാ മുഖത്ത് സന്തോഷം നിറയുന്നത് ഞങ്ങൾ കണ്ടു.

“മ്മ്മ്..മോൾടെ വാവയാ.പക്ഷെ വേദനിപ്പിച്ചതിന് ഗൗരിയോട് സോറി പറയണം” ചെറിയ പേടിയോടെ ചേച്ചി എന്നെ നോക്കിയപ്പോൾ ശിവേട്ടൻ തന്നെ എന്റെ അടുത്ത് പിടിച്ചിരുത്തി.എന്നിട്ടും ഏട്ടന്റെ കൈവിടാതെ പിടിച്ചിരിക്കുവാ കക്ഷി. “എന്തേ..സോറി പറയില്ലേ?” “പേടിയാ..” “എന്തിന്??” “അടിക്കും..അവൻ..അവൻ അടിക്കും” നന്ദുവേട്ടൻ അടിച്ച കാര്യമാണ് ചേച്ചിയീ പറയുന്നത്.പാവം നല്ലത് പോലെ വേദനിച്ചു കാണും. “ഗൗരിയോട് സോറി പറഞ്ഞാൽ അവന് ഞാൻ നല്ല ഇടി കൊടുക്കാം” “കൊടുക്കോ??” “മ്മ്മ്..ഉറപ്പായിട്ടും കൊടുക്കും.” അതോടെ ആള് ഹാപ്പി ആയി.എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി സോറി പറഞ്ഞു. “എനിക്ക് സോറി വേണ്ട..ഞാൻ കൂട്ടല്ല” അത് കേട്ടതും സങ്കടത്തോടെ ചേച്ചി ശിവേട്ടനെ ഒന്ന് നോക്കി.

എന്നിട്ട് വിതുമ്പലോടെ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കിയിരുന്നു. “ഒരുമ്മ തന്നാൽ ഞാൻ കൂട്ടാകാം” കുസൃതിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിലും കുസൃതിയോടെ ചേച്ചി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.എന്നിട്ട് എന്റെ ഇരുകവിളിലും മാറി മാറി മുത്തി.എന്നിട്ട് ബാക്കി ഉമ്മ എന്റെ വയറിൽ നൽകി.വാവയെ വേദനിപ്പിച്ചതിന് വാവയോട് സോറിയും പറഞ്ഞു.ഇതെല്ലാം കണ്ട് കണ്ണുതുടയ്ക്കുന്ന ശിവേട്ടനെ ഞാൻ എന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് കിടത്തി. ****** രണ്ട് ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ എന്റെ ചടങ്ങ് ആണ്.അതുകൊണ്ടാണ് ഇന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചത്.ഇനി കുഞ്ഞ് വന്നതിന് ശേഷമേ ക്ഷേത്രദര്ശനം പറ്റു.അതിരാവിലെ തന്നെ അമ്പലത്തിൽ വന്നപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു പോസിറ്റീവ് എനർജി ആയിരുന്നു.

അകത്തേക്ക് കയറുന്നതിനു മുൻപ് വലംവെക്കുമ്പോൾ ആണ് ഞങ്ങൾ ആ കാഴ്ച കണ്ടത്..ശയനപ്രദക്ഷിണം കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേൽക്കുന്ന നന്ദുവേട്ടൻ.ഞങ്ങളെ കണ്ട് ഏട്ടനും ഒന്ന് ഞെട്ടി. “നിങ്ങൾ എന്താ ഇത്ര രാവിലെ? ” “ഇത്ര രാവിലെ വന്നത് കൊണ്ടാണല്ലോ ഈ കാഴ്ച കാണാൻ പറ്റിയത്…എന്ന് തൊട്ട് തുടങ്ങിയടാ ഇത്?” “ഒരാഴ്ചയായി” “ശിഖയുടെ അസുഖം മാറാനോ അതോ അവളെ അടിച്ചതിലെ കുറ്റബോധമോ?” “രണ്ടിനും അല്ല..ഇവളുടെ വയറ്റിലെ കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി” “ഏട്ടാ…” “അന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വെച്ച് നേർന്നത..നിനക്കും കുഞ്ഞിനും ഒരാപത്തും വരുത്തരുതെന്ന്..

എങ്കിൽ ഒരാഴ്ച മുടങ്ങാതെ ശയനപ്രദിക്ഷണം വെച്ചോളാമെന്ന്.” “എന്താടാ നന്ദു..നീ ഞങ്ങളെ ഇങ്ങനെ തോൽപിക്കല്ലേ” “എന്ത് തോൽവിയാടാ..ഇവൾ എന്റെ കുഞ്ഞിപ്പെങ്ങൾ അല്ലേ.” “മ്മ്മ്..നീ വാ..കയറി തൊഴുതിട്ട് പോകാം.” ശ്രീകോവിലിനുളളിലേക്ക് നോക്കി നിൽകുമ്പോൾ പ്രാർത്ഥിക്കാൻ ഉള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ നന്ദി പറയാനാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത്.എന്റെ കുഞ്ഞിന് ചുറ്റും സ്നേഹവും വാത്സല്യം നിറയ്ക്കാൻ മത്സരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രിയപെട്ടവരെ എനിക്ക് തന്നതിന്… *****

ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ എന്തിനോ എന്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു.വൈകുന്നേരം അങ്ങ് എത്താമെന്ന് ശിവേട്ടൻ വാക്ക് തന്നെങ്കിലും കുറച് നാളത്തേക്കുള്ള ഈ അകൽച്ച ഏട്ടനും സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.പക്ഷെ ഗിരിയേട്ടന്റെ മുഖത്ത് ആശ്വാസമായിരുന്നു.ഇനി ഏട്ടന്റെ കൺവെട്ടത് തന്നെ ഞാൻ ഉണ്ടാകുമല്ലോ.എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഇനി ഏട്ടന് കണ്ടറിഞ്ഞ് ചെയ്യാം.. പറഞ്ഞത് പോലെ വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ ശിവേട്ടൻ എത്തി.ഇതുവരെ കാണാത്തൊരു പുഞ്ചിരി എന്റെ മുഖത്ത് കണ്ടപ്പോൾ തുടങ്ങിയ കളിയാക്കലാണ് ഗിരിയേട്ടൻ.അവസാനം അച്ഛൻ ഒന്ന് ഒച്ചയെടുത്തപ്പോൾ ആണ് ആള് ഒന്ന് അടങ്ങിയത്. രാത്രിയിൽ ഉറക്കം വരാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നപ്പോൾ പാവം ശിവേട്ടനും ഉറങ്ങാൻ പറ്റാതായി.

പിന്നെ കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നം കാണലും ചർച്ചകളുമായി ആ രാത്രിയും കടന്ന് പോയി. ഓരോ ദിവസങ്ങളും പ്രതീക്ഷളോടെ കൊഴിഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ എന്റെ അസ്വസ്ഥതകളും കൂടി വന്നു.ഇവിടെ നിന്നാൽ ഓഫീസിൽ പോക്ക് നടക്കില്ലെന്ന് മനസിലായപ്പോൾ അച്ഛനായിട്ട് തന്നെ ശിവേട്ടനെ പറഞ്ഞ് വിട്ടു.മനസില്ലാമനസോടെ പോയെങ്കിലും ആഴ്ചയിൽ രണ്ട് ദിവസം ഏട്ടൻ എന്റെ കൂടെ വന്ന് നില്കും.അല്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ എന്റെ ഊണിലും ഉറക്കത്തിലും കൂട്ടിരിക്കാൻ സ്വയം തയാറായി ഗിരിയേട്ടൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.കൈനിറയെ മിട്ടായിയും ചില ദിവസങ്ങളിൽ മാങ്ങയുമായി സ്കൂളിൽ നിന്നും ഓടിവരുന്ന കുട്ടിപട്ടാളവും എന്റെ സന്തോഷത്തിന്റെ മാറ്റ് കൂട്ടി.സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ സച്ചിയേട്ടനും നിഹിലയും സൗഭാഗ്യയും നന്ദുവേട്ടനും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഇടയ്ക്ക് ഒരു ദിവസം ശിഖ ചേച്ചിയെ ശിവേട്ടൻ കൊണ്ട് വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടിപോയി.എന്നെ കാണാനായി ചേച്ചി നിർബന്ധം പിടിച്ചത്രേ.പക്ഷെ ചേച്ചി വന്നപ്പോൾ മുതൽ പോകുന്നത് വരെ ഒരു കവചം പോലെ എന്റെ അടുത്ത് നിന്നും മാറാതെ നിൽക്കുന്ന ഗിരിയേട്ടനെ കണ്ടപ്പോൾ ചിരിക്കണോ കരയണോന്ന് അറിയാൻ വയ്യാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു. ***** അങ്ങനെ കാത്തുകാത്തിരുന്ന ദിവസം അടുത്തെത്തി.ഈ സ്നേഹം മുഴുവനും നേരിട്ട് അനുഭവിക്കാൻ ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞ് വരാൻ സമയമായി.നാളെയാണ് അഡ്മിറ്റ്‌ ആകേണ്ടത്.ഇന്ന് തന്നെ ബാഗ് എല്ലാം റെഡി ആക്കി വെച്ചു.ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് ലീവ് വിളിച്ച് പറയുന്ന ഗിരിയേട്ടനെ പറ്റുന്നത് പോലൊക്കെ ശകാരിക്കുവാണ് അച്ഛൻ.

ഇതൊക്കെ കണ്ട് എന്റെ മടിയിൽ കിടക്കുന്ന ശിവേട്ടന് പെട്ടെന്നാണ് ഓഫീസിൽ നിന്നും കാൾ വരുന്നത്. അര്ജന്റ് ആയിട്ട് പോയെ പറ്റു.പെട്ടെന്ന് വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഏട്ടൻ പോയപ്പോൾ മുതൽ എന്തെന്നില്ലാത്തൊരു ടെന്ഷൻ.റൂമിൽ ഞാൻ ശോകമടിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ടാണ് ഗിരിയേട്ടൻ വന്നത്.പിന്നെ എന്റെ മൂഡ് മാറ്റാനായി എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ തുടങ്ങി.എല്ലാം കേട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് വയറ്റിൽ ഒരു വേദന തോന്നിയത്.ആദ്യം അത് കാര്യമാക്കിയില്ല.പക്ഷെ പോകപ്പോകെ വേദന കൂടി വരുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.ശരീരം ആകെ തളരുന്നത് പോലെ.ഉള്ളിൽ നിന്നും എന്തോ ഒലിച്ചുപോകുന്നത് പോലെ തോന്നുന്നതിനോടൊപ്പം വേദന അസഹ്യമായി.

ഗിരിയേട്ടന്റെ കൈകളിൽ അമർത്തി പിടിക്കുമ്പോൾ ഏട്ടൻ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് അമ്മയെ വിളിച്ചിരുന്നു.വേദന തുടങ്ങിയെന്നു മനസ്സിലായതും ഏട്ടൻ എന്നെ താങ്ങിയെടുത്ത് വണ്ടിയിൽ കയറ്റി.അച്ഛനും അമ്മയും കൂടെ കയറുമ്പോഴും വേദനയാൽ ഞാൻ പുളയുവായിരുന്നു.അതിനിടയിലും ശിവേട്ടനെ വിളിക്കാൻ എങ്ങനെയോ ഞാൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. ടെന്ഷൻ കാരണമാകും പലപ്പോഴും ഗിരിയേട്ടന്റെ കണ്ട്രോൾ വിട്ട് വണ്ടി പോകുന്നത് അറിഞ്ഞു.അമ്മ എന്റെ തലയിൽ തടവി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.പക്ഷെ അതൊന്നും ആ വേദന കുറച്ചില്ല.ഓരോ നിമിഷവും എന്നിൽ നിന്നും ജീവൻ പോകുന്നത് പോലെ തോന്നി.ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയതും പെട്ടെന്ന് തന്നെ എന്നെ ലേബർ റൂമിലേക്ക് കയറ്റാൻ പോയി.

പോകുന്ന വഴിയിൽ ഗിരിയേട്ടന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് വേദന ശമിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. “ഏ..ട്ടാ…ശിവേ..ട്ടൻ…” “വിളിച്ചിട്ടുണ്ട് മോളെ.അവനിപ്പോ എത്തും” “നിക്ക്..എ..നിക്ക് കാണണം..കണ്ടിട്ടേ ഞാൻ പോകു” “കരയാതെ മോളെ.അവൻ ദേ ഇപ്പോൾ എത്തി” ലേബർ റൂമിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് എന്നെ കയറ്റുമ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടു ഓടിപ്പിടച്ച് വരുന്ന എന്റെ ശിവേട്ടനെ.ഏട്ടൻ അടുത്തെത്തുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ എന്നെ അകത്തേക്ക് കയറ്റി. വയറ് ഇടിഞ്ഞ് താഴേക്ക് പോകുന്നത് പോലെ തോന്നി.എല്ലുനുറുങ്ങുന്ന വേദനയിൽ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചത് എന്റെ ശിവേട്ടന്റെ സാമിപ്യം ആണ്.മരിച്ചാലും എന്റെ കുഞ്ഞിനേയും ശിവേട്ടനെയും കണ്ടിട്ട് മരിക്കണം. ഒടുവിൽ എന്റെ വാശിക്ക് മുന്നിൽ ഡോക്ടർ ശിവേട്ടനെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറ്റി.ഏട്ടനെ കണ്ടപ്പോൾ തളർന്ന് പോയി ഞാൻ.നാക്ക് കുഴയുന്നത് പോലെ. “എന്താ മോളെ ഇത്..ഒന്നുമില്ല..നീ പേടിക്കാതെ” “ഞാ..മരിക്കുവോ ഏട്ടാ” “ഇല്ലടാ..ദേ നമ്മുടെ കുഞ്ഞ് ഇപ്പോൾ വരും.മോളൊന്ന് സഹിക്ക്.” അടുത്ത നിമിഷം എന്റെ ജീവൻ പോകുന്ന വേദനയോടെ ഞാൻ ഏട്ടന്റെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.ഒപ്പം എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിലും… “ആൺകുഞ്ഞാണ്‌” ഡോക്ടർ പറയുന്നത് മങ്ങുന്ന ഓര്മയിലും ഞാൻ കേട്ടു.കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ശിവേട്ടൻ എന്റെ നെറുകയിൽ ചുംബിക്കുമ്പോൾ പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു എന്റെ ചുണ്ടിൽ.. “കുഞ്ഞ് കരയുമ്പോൾ അമ്മ ചിരിക്കുന്ന ഒരേ ഒരു നിമിഷം”..അതേ..ആ നിമിഷം ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിയുക ആയിരുന്നു……. (തുടരും)

കലിപ്പന്റെ വായാടി : ഭാഗം 44