🔥അസുരാധിപതി 🔥 : ഭാഗം 30

എഴുത്തുകാരി: സ്മൃതി ബിജുകുമാർ

അവൻ കിടക്കാൻ നോക്കുബ്ബോൾ ആണ് അവന്റെ കണ്ണിൽ അലമാരയുടെ മുകളിൽ ഇരിക്കുന്ന ആ ബാഗ് ഉടക്കിയത്…. “”ആ ബാഗിൽ എന്താവും…..? എന്തായാലും എന്താ ഞാൻ എന്തിനാ അതൊക്കെ അന്നേക്ഷിക്കുന്നത്… വെറുതെ മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യത്തിൽ ഇടപെടേണ്ട…. “” എന്നെല്ലാം മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ കിടന്നു… പക്ഷെ അവന്റെ മനസ്സിൽ ദേവൂ എന്ത്കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ എല്ലാം പെരുമാറുന്നു എന്നുള്ളത് ആയിരുന്നു….. ആ ബാഗിൽ ദേവുവിനെ കുറിച്ച് ഉള്ള എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമോ എന്ന് മനസ്സിൽ ഇരുന്നു ആരോ പറയുന്നത് പോലെ… അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഇടക്ക് ഇടക്ക് ആ ബാഗിൽ ഉടക്കി കൊണ്ടിരുന്നു… അവനു ഉറക്കം പോലും നക്ഷടപ്പെടുമോ എന്നവൻ ചിന്തിച്ചു… ഇനിയും വൈകികൂടാ ദേവിക ബാലകൃഷ്ണൻ ആരാണെന്നു എനിക്ക് അറിഞ്ഞേ പറ്റു…… എന്നു ദൃഢനിശ്ചയം എടുത്തു കൊണ്ട് അവൻ ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അലമാരയുടെ മുകളിൽ നിന്നും ആ ബാഗ് എടുത്തു…

അത് എടുത്തപ്പോൾ തന്നെ അവൻ ചുമ്മയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… അതിൽ നിന്നും തന്നെ മനസിലാക്കാം നല്ലോണം പൊടി അതിൽ ഉണ്ടെന്ന്….. കുറെ നാളായി എന്നു തോന്നുന്നു അത് അവിടെ നിന്നും എടുത്തിട്ട്….. അവൻ ചുമച്ചുകൊണ്ട് ആലോചിച്ചു… അവൻ അത് താഴെ വച്ചുകൊണ്ട് അതിനു മുകളിലെ പൊടി എല്ലാം തട്ടികളഞ്ഞു… അതൊരു ബ്ലാക്ക് കളറിൽ ഉള്ള ഒരു സ്കൂൾ ബാഗ് ആയിരുന്നു…. ഒരു മിഡിയം വലുപ്പം…. അവൻ ആ ബാഗ് തുറന്നു… ബാഗ് തുറക്കുന്ന സമയം എന്നതിനെന്നില്ലാതെ അവന്റെ ഹൃദയം ഉച്ചത്തിൽ ഇടിച്ചു… ആ ബാഗിൽ അതികം സാധനങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല എന്നു അവനു അത് എടുത്തപ്പോൾ തന്നെ മനസിലായിരുന്നു… അവൻ ആ ബാഗ് തുറന്നു അതിൽ അധികം പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലായിരുന്നു… അതിൽ ആകെ കൂടി ഒരു രണ്ട് മൂന്ന് കവറുകൾ മാത്രം.. അവനിൽ അത് തെല്ലു സങ്കടം ഉണ്ടാക്കി…. ആ ബാഗ് എടുത്തു വെക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആണ്.. അതിന്റെ സൈഡ്ൽ നിന്നും ഒരു കീ താഴേക്ക് വീണത്….

എന്നാലും ഇത് എന്തിന്റെ കീ ആണ് എന്നത് അവനെ ചിന്തയിലാഴ്ത്തി…. വേദ ആ കീ കൈയിൽ എടുത്തു കൊണ്ട് കുറെ നേരം ഇരുന്നു…. എന്തോ ഒരു ഉൾ പ്രേരണയിൽ ചെയുന്നത് തെറ്റാണെന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ അലമാരയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…. താക്കോൽ ഉപയോഗിച്ചു അത് തുറക്കാൻ ഒരു ശ്രെമം നടത്തി.. പക്ഷെ അവനെ പോലും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് അതിന്റെ ഡോർ തുറന്നു വന്നു.. അവന്റെ കണ്ണിൽ ആദ്യം ഉടക്കിയത് അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ് ഹാൻഡ് ബാഗ് ആണ്… അവൻ അതെടുത്തുകൊണ്ട് ബെഡിൽ ഇരുന്നു…. ആ ബാഗ് തുറന്നതും അതിൽ ഒരു കവറിൽ എന്തൊക്കെയോ ഡോക്യുമെന്റ് ഉള്ളത് പോലെ അവനു തോന്നി കാരണം. ആണ് ബാഗിൽ ആണ് കവർ മാത്രമേ ഉള്ളു…ആ കവർ ആണെങ്കിൽ സ്റ്റെടി ആയാണ് നിൽക്കുന്നത്… അവൻ ആ കവർ പുറത്തേക്ക് എടുത്തുകൊണ്ട് ബെഡിൽ പോയി ഇരുന്നു…. “”ഈ കവറിൽ എന്തായിരിക്കും….

ഇതിൽ നിന്നും ദേവുവിനെ കുറിച്ച് അറിയാൻ പറ്റുമോ…? “”അവൻ ആ കവർ കൈയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ആലോചിച്ചു.. ആ. സമയം മഴ നിന്നിരുന്നു… പുറത്ത് ഒച്ചപ്പാടുകൾ ഒന്നും തന്നേ ഉണ്ടായില്ല…. എന്തായാലും വരുന്നിടത് വച്ചു കാണാം എന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ആ കവറിൽ ഉള്ള ഡോക്യുമെന്റ്സ് എല്ലാം പുറത്ത് എടുത്തു…. അതിൽ ആകെ നാലഞ്ചു പേപ്പറുകൾ മാത്രം ആണ് ഉണ്ടായത്…. അവൻ ആണ് പേപ്പറുകൾ കൈയിൽ എടുത്തുകൊണ്ടു അത് സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങി… ആദ്യത്തെ പേപ്പറിൽ ഒരു കുട്ടിയുടെ മനോഹരമായ ചിത്രം വരച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത് ആണ്….. വെറും മാസങ്ങൾ മാത്രം പ്രായമുള്ള ഒരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞിന്റെ ചിത്രം….. വളരെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖത്തോട് കൂടി ആ കുട്ടി ആരെയോ നോക്കി കൊച്ചരി പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരിക്കുകയാണ്…… വേദ ആണ് ചിത്രത്തെ തന്റെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തു എന്നാലും ആരാവും ഇത് എന്ന ചിന്ത അവനെ ആശയകുഴപ്പത്തിൽ ആക്കി……

അവൻ അത് ബെഡിൽ എടുത്തു വച്ചുകൊണ്ട് അടുത്ത പേജ് കൈയിൽ എടുത്തു.. അതിൽ നേരത്തെ കണ്ട ആ കുട്ടിയെ ആരൊക്കെയോ ചേർന്ന് ഹോമാകുന്ദത്തിലേക്ക് എറിയുന്ന പോലെ വരച്ചിട്ടുണ്ട്… ആരൊക്കെയോ ചേർന്ന് കൊണ്ട് ആ കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കാൻ പാഴ്ശ്രെമം നടത്തുന്നുണ്ട്.. ഏതോ ഒരു സ്ത്രീ വാ വിട്ടു നിലവിളിക്കുന്നു….എന്തോ അത് കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു….. കാരണം ആ ചിത്രത്തിന് ജീവനുള്ളത് പോലെ അവനു തോന്നി….. അവൻ അത് എടുത്തു വച്ചുകൊണ്ട് അടുത്ത പേജ് കൈയിൽ എടുത്തു… അതൊരു ജനനസർട്ടിഫിക്കേറ്റ് ആയിരുന്നു….. അവൻ വിറക്കുന്ന കൈയോടെ ആ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് കയ്യിലെടുത്തു……. ഞാൻ ആരാ….. മനസ് എന്റെ കൈയിൽ അല്ല എന്റെ ശരീരം ഞാൻ വിചാരിക്കാത്ത രീതിയിൽ പ്രതികരിക്കുന്നു…. പലപ്പോഴെക്കൊക്കെ ഞാൻ ഒരു ഭ്രാന്തിയാണ്……. വേദ അവൻ എന്റെ ആരാ….

അവനു വേദനിച്ചാൽ എനിക്ക് ആ വേദന എങ്ങനെ അറിയാൻ സാധിക്കും…… ഹരിവേദനാഥിലെ വേദയെ അല്ല ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്നത് അവനിലെ ഹരിയെ ആണ്…… അവനിലെ മഹാദേവനെ…… അച്ഛനും അമ്മയും നക്ഷപെട്ടു എനിക്ക് ഞാൻ എന്തിനാ ഇനി…… നിങ്ങൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുകയാണല്ലേ…….. എനിക്ക് അറിയാം നിങ്ങൾ സന്തോഷിക്കുകയാണ്… എല്ലാ പ്രാരാബ്ദങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു….. എന്നെ മാത്രം ഒറ്റക്ക് ആക്കി… ഇനിയും എന്തൊക്കെയോ ഞാൻ അറിയാൻ ബാക്കി ഉണ്ട് ഇല്ലെ….. എന്നെല്ലാം ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ ജനലിൽ കൂടി പുറത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് അവൾ നക്ഷത്രങ്ങളോട് പറഞ്ഞൂ കൊണ്ടിരുന്നു… ആകാശത്തിലെ രണ്ട് കുഞ്ഞ് നക്ഷത്രങ്ങൾ ആ സമയം അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു……..

ആ നക്ഷത്രങ്ങൾ വളരെ സന്തോഷത്തിൽ ആണ്…. അത് ചിലപ്പോൾ അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും ആവും… അവൾ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ പെട്ടന്ന് ആ നക്ഷത്രങ്ങൾ അവിടെ നിന്നും മാഞ്ഞു പോയി….. ആകാശം ഇരുണ്ടു കൂടി… കുറച്ചു മുന്നേ നിന്ന മഴ വീണ്ടും പെയ്യാൻ വെമ്പി…മഴത്തുള്ളികൾ ഭൂമിയിൽ പതിക്കാൻ തുടങ്ങി… മഴ അതിന്റ ഉഗ്രരൂപം പ്രാപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു………”തുടരും

അസുരാധിപതി : ഭാഗം 29