🔥അസുരാധിപതി 🔥 : ഭാഗം 54

എഴുത്തുകാരി: സ്മൃതി ബിജുകുമാർ

“” ഓ നാശം.. “”അതും പറഞ്ഞു യദു പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്തത് ഡിസ്പ്ലേയുടെ നോക്കി… “‘ഓ ഈ തെണ്ടി യാഷിക്ക് വിളിക്കാൻ കണ്ട സമയം..””അവൻ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.പക്ഷേ മരിയ ആണെങ്കിൽ ആ ഫോൺ വിളിച്ച ആളോട് നൂറാവർത്തി മനസ്സിൽ നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട്..ഒരിത്തിരി ശ്വാസം പോലും എടുക്കാൻ പറ്റാതെ കൊച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ടത് അവൾക്കല്ലേ അറിയൂ … അപ്പോഴേക്കും അവൻ ആ കോൾ കട്ട് ചെയ്തിരുന്നു.. “”എന്തുവാ മനുഷ്യ എന്നെ ഇങ്ങനെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ച് കൊല്ലുവോ?”” അതും പറഞ്ഞു അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി.. “”എന്റെ പൊന്നു കണ്ണു നീ ഇങ്ങനെ ദേഷ്യം പിടിക്കല്ലേ… നിന്റെ ഈ ചുവന്നു തുടുത്ത മുഖം കാണുമ്പോൾ കടിച്ചു തിന്നാൻ ആണ് തോന്നുന്നത് പ്ലീസ് എന്റെ കണ്ട്രോള് കളയരുത്…””അവൻ വശ്യമായ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു… “”ഹോ ഇങ്ങനെ ഒരു മനുഷ്യൻ…””

അതും പറഞ്ഞ് അവൾ അവനെ തള്ളി മാറ്റി തിരിഞ്ഞു പോകാൻ നിന്നതും അവൻ അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പൂവെടുത്ത് ഓടിവന്നു കണ്ണുന്റെ മുൻപിൽ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു…. “”ഒരാൾ ശല്യപെടുത്തുമ്പോ ഒരിക്കലും നമുക്ക് ആ ആളുടെ വില മനസിലാവില്ല… പക്ഷെ അവർ അവഗണിക്കുമ്പോ ഉള്ള വേദന പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവില്ല… നീയെന്നെ നോക്കാതെ പോയപ്പോൾ ആണ് എനിക്ക് നിന്നോടുള്ള ആ സ്നേഹത്തിന്റെ ആഴം മനസിലായത്… എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ നീ മാത്രം ഉള്ളു കണ്ണു….പക്ഷെ ഒരിക്കലും നിന്നെ മിസ്സ്‌ ചെയാൻ ഉള്ള അവസരം എനിക്ക് നീതന്നിട്ടില്ല… എപ്പോഴും എന്നെ ശല്യം ചെയ്തപ്പോൾ തോന്നാത്ത വേദന ആണ് നീ എന്നെ തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കാതെ പോയപ്പോ എനിക്ക് തോന്നിയത്.. എനിക്ക് നീ ഇല്ലാതെ പറ്റില്ലടി.. നീ വിചാരിക്കുന്ന പോലെ ഇന്നോ ഇന്നലെയോ തുടങ്ങിയ ഇഷ്ടം ഒന്നും ഇല്ല എപ്പോഴോതോന്നിയ ഒരിഷ്ടം….

പക്ഷെ നീ അത് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഒരു അവസരം പോലും തന്നിട്ടില്ല…. നീ എന്റെ പിന്നാലെ നടക്കുന്നതും നിന്നെ ഇട്ട് വട്ടം ചുറ്റിക്കുമ്പോൾ ഒക്കെ ഞാൻ മനസ്സിൽ ചിരികുകയായിരുന്നു.. പക്ഷെ നീ എന്നിൽ നിന്ന് അകന്ന് പോകുന്ന ഈ പോക്ക് ഉണ്ടല്ലോ എന്റെ ഹൃദയം ഓരോ നിമിഷവും വിങ്ങി കൊണ്ട് ഇരിക്കുവാ…. I love you കണ്ണു…… യദുവിന്റെ മനസിൽ ഒരു പെണ്ണെ ഉള്ളു അത് നീയാ… ഈ കല്യാണം നടന്നില്ലേൽ യദു ജീവനോടെ കാണില്ല…. ഇനി നിനക്ക് തീരുമാനിക്കാം. എനിക്ക് ഓർമ മാത്രം മതി ഇനി ജീവിക്കാൻ “”അതും പറഞ്ഞു അവൻ അവളുടെകയിൽ ആ പൂവ് കൊടുത്ത് തിരിഞ്ഞു നടന്നു… അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷെ അവൻ സമർത്ഥമായി അത് തുടച്ചു.. പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും കണ്ണു ഓടി വന്നു അവന്റെ പിറകിൽ കൂടി കെട്ടിപിടിച്ചു… അവന്റെ ചുണ്ടിലും ആ സമയം പ്രണയത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞിരുന്നു…

ദേവുവും വേദയും വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഏകദേശം 7 മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. അവർ അകത്തേക്ക് കയറിയതും കണ്ടത് ഹാളിൽ എല്ലാവരും കൂടി എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നതാണ്… ദേവ വേഗം മുത്തശ്ശന്റെ അടുത്ത് പോയിരുന്നു.,, “” നിങ്ങൾ എവിടെ പോയതാ എന്താ ഇത്ര വൈകിയത്? “” മുത്തശൻ അവളുടെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. ”ഞങ്ങൾ പുറത്തു പോയതാ… എല്ലാവരും കൂടി ഭയങ്കര ചർച്ച ആണല്ലോ? “”ദേവു പറഞ്ഞു,,, “”അത് വേറെ ഒന്നും അല്ല മോളേ യദുവിനെയും യാഷിയുടെയും എൻഗേജ്മെന്റ് കഴിഞ്ഞല്ലോ… ഇനി കല്യാണത്തിനുള്ള കാര്യങ്ങളെല്ലാം നോക്കണ്ടേ..? എന്തായാലും ദിയമോളുടെ പരീക്ഷ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇനി ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ എന്തായാലും നാളെ ഒരു ഹോമത്തിന് പൂജാരിയെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു എന്താ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം? “”മുത്തശ്ശൻ വേദയെ നോക്കി. ”എനിക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല..””

അതും പറഞ്ഞ് വേദ മുകളിലേക്ക് കയറി.. “”എന്ന മോളും കൂടി പോയി ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വാ…പുറത്തുനിന്ന്വന്നതല്ലേ… ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ആവുമ്പോൾ വിളിക്കാട്ടോ”” അതും പറഞ്ഞ് സുഭദ്ര അവളെ മുകളിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു എല്ലാവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പതിയെ സ്റ്റെയർ കയറി മുകളിലേക്ക് എത്തി.. “” അല്ല സുഭദ്രേ…, മോളെ ഇങ്ങനെ എപ്പോഴും മുകളിലേക്ക് കയറ്റി ഇറക്കുന്നത് ശരിയാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. എന്തെങ്കിലും പറ്റിയാലോ നമുക്ക് താഴെ എവിടെയെങ്കിലും റൂമ് ശരിയാക്കാണോ മോൾക്ക് വേണ്ടി..””മുത്തശി “” വേദയോടുകൂടി ഒന്ന് സംസാരിച്ചിട്ട് നോക്കാം…അവൻ എന്താ പറയുന്നത് എന്ന് നോക്കാലോ… അല്ലെങ്കിലും അവനല്ലേ മുകളിലേക്ക് കയറ്റുന്നതും ഇറക്കുന്നതും ഒക്കെ അവന് പ്രശ്നമില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ നമുക്ക് എന്താ പ്രശ്നം..?

“”പൂർണിമ “”അത് ശരിയാ””എല്ലാരും അതിനെ ശരി വച്ചു.. പിന്നെ അവരുടെ ചർച്ചയിലേക്ക് കടന്നു… മുകളിലേക്ക് പോയ ദേവുവും വേദയും പിന്നെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ആണ് താഴേക്ക് വന്നത്. അപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും ഭക്ഷണം എല്ലാം എടുത്തു വച്ചിരുന്നു. കുടുംബത്തിലുള്ള എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണമെല്ലാം കഴിച്ചു അവരവരുടെ റൂമിലേക്ക് ചേക്കേറി….പോകുന്ന നേരത്ത് പൂർണിമ എല്ലാവരെയും രാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേൽക്കണം എന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കാൻ മറന്നിരുന്നില്ല… വാതിൽ തുടരെ തുടരെയുള്ള കൊട്ട് കേട്ടാണ് വേദയുടെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്ന ദേവു എഴുന്നേറ്റത്… അവൾ തിരിഞ്ഞുകിടന്ന് പതിയെ കാലുകൾ തറയിൽ വെച്ച് വയറും താൻ പിടിച്ചുകൊണ്ട് വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടന്നു..

അവൾ വാതിൽ തുറന്നതും കാണുന്നത് അവളെയും പ്രതീക്ഷിചെന്നപോലെ വാതിലിന്റെ അടുത്ത് നോക്കി നിൽക്കുന്ന അംബികയെ ആണ്.. ആ… മോൾ ഇപ്പോ എഴുന്നേറ്റെയുള്ളു? വേഗം പോയിട്ട് ഫ്രഷ് ആയി വാ… ഇപ്പൊ പൂജാരി വരും… പിന്നെ അവനെ എഴുന്നേല്പിക്കൻ മറക്കണ്ട…””അതും പറഞ്ഞു അംബിക അവളുടെ തലയിൽ തലോടി താഴേക്ക് നടന്നു…. പിന്നെ ദേവ പതിയെ നടന്ന് അവന്റെ അടുത്ത് എത്തി തട്ടിവിളിച്ചു… അവൻ ഉറക്കത്തിൽ എന്നപോലെ അപ്പോഴേക്കും അപ്പുറത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു കിടന്നതും അവൾ ജഗിൽ നിന്നും വെള്ളമെടുത്തു അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് കമിഴ്ത്തി… “” എന്താ ദേവ കാണിക്കുന്നത് ഞാനൊന്ന് ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ””അവൻ മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.,. ‘”ഉറക്കം ഒക്കെ പിന്നെ മതി വേഗം എഴുന്നേറ്റ് കുളിക്ക് താഴേക്ക് പോകാൻ ഉള്ളതാ… ഞാൻ പോയി കുളിച്ചിട്ട് വരാം അപ്പോഴേക്കും എന്റെ ഭർത്രു ഒന്ന് എഴുന്നേൽക്ക് ”

“എന്ന് പറഞ്ഞ് ദേവു ഡ്രസ്സും എടുത്തു വാഷ്‌റൂമിലേക്ക് കയറി…. ദേവ കുളിച്ചു ഇറങ്ങിയതും വേദയും ഫ്രഷ് ആവാൻ കേറി .. ഒരു സെറ്റ് സാരി ആയിരുന്നു അവളുടെ വേഷം. മുടി നിവർത്തിയിട്ട് നെറ്റിയിൽ ഒരു കുഞ്ഞു പൊട്ടും നെറുകയിൽ സിന്ദൂരവും മാത്രം ചാർത്തി അവൾ മുടി കോതുകയായിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും വേദ കുളി കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയിരുന്നു… “”എടാ ഈ പൂജക്ക്‌ ഒന്നും അധികം താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത ഞാൻ നിനക്ക് വേണ്ടിയാണ് നീ അവിടെ പോയിരിക്കുന്നത് .എനിക്ക് ബോറടിച്ചാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങി പോകുമ്ട്ടോ..””അവൻ അവളുടെ വയറിൽ തലോടി… ”എന്താന്നു വെച്ചാ ചെയ്തോ….. എനിക്ക് പോയേ പറ്റൂ”” അതും പറഞ്ഞു ദേവു അവനെ തള്ളിമാറ്റി ഡോർ തുറന്ന് താഴേക്കിറങ്ങി… ഇതേസമയം താഴെ പൂജാരി വന്ന് മന്ത്രകളത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ ചെയ്യുകയായിരുന്നു.കുടുംബാംഗങ്ങളെല്ലാം പൂജാരിയ്ക്ക് ചുറ്റും കൂടി നിന്നിരുന്നു…

കാളിയുടെ രൂപം ഉള്ള ഒരു കള്ളം തന്നെയാണ് പൂജാരിയുടെ ശിഷ്യന്മാർ തറയിൽ ഒരുക്കിയിരുന്നത്.എല്ലാവരും അതിന്റെ ഭംഗി നോക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു പിന്നീട് പൂജാരി തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള എന്തൊക്കെയോ വസ്തുക്കൾ തീയിലേക്ക് ഇട്ടു മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങൾ ചെയ്യ്തു കൊണ്ടിരുന്നു…. പെട്ടന്ന് എന്തൊക്കെയോ ഒരു അദൃശ്യശക്തി തനിക്കു ചുറ്റും വ്യാപിക്കുന്നത് മനസ്സിലാക്കിയ അയാൾ തന്റെ സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. അയാൾ കണ്ണ് തുറന്നതും കാണുന്നത് സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങി ദേവൂനെ ആണ്…. അയാൾ അവളെ നോക്കുന്തോറും അവളുടെ രൂപം മാറി മാറി വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു…. പുഞ്ചിരിച്ചു ഇറങ്ങിവരുന്നവളിൽ നിന്ന് പെട്ടന്ന് അവൾ ഉഗ്രരൂപീണി ആവുന്നു…. പിന്നെ വീണ്ടും പുഞ്ചിരി…. അയാൾ അവളുടെ യഥാർത്ഥ രൂപത്തെ കണ്ണിമവെട്ടാതെ നോക്കിനിന്നു..

അയാളുടെ കണ്ണുകൾ പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു..ഒരുതരം പേടിയോടെ എന്നാൽ അതിലുപരി ആദരവോടെ അയാൾ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.,, ദേവ ഇറങ്ങി വന്നതും എല്ലാവരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദിയയുടെ അടുത്തേക്ക് പോകാൻ നിന്നതും പൂജാരി അവളെ വിളിച്ചു,,, “”നിൽക്ക് ഇതാരാ?”” പൂജാരി മുത്തശ്ശനോടെന്ന പോലെ ചോദിച്ചു.. “”ഇതെന്താ മകന്റെ ഭാര്യയാണ്… ദേവിക…..”” “”കുട്ടിയുടെ പേര് ദേവിക എന്ന് തന്നെയാണോ?”” അയാൾ ഒരു സംശയത്തോടെ അവളുടെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി ചോദിച്ചു.. അവൾ ഒരുതരം പേടിയോടെ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കാതെ വേറെ എവിടേയോ നോക്കി”അതെ” എന്ന് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..,.. “”ഗർഭിണിയാണ് അല്ലെ… എത്ര മാസം കഴിഞ്ഞു..?””. . “”ഏഴാം മാസം കഴിഞ്ഞു..”” അവൾ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും അയാളുടെ മനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ മിന്നി മറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. “”

കുട്ടി ഇവിടെ വന്നിരിക്കൂ “” അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ ഒരു ചെയർ എടുത്ത് അവിടെ മന്ത്രാലയത്തിനു മുൻപിൽ കൊണ്ടിട്ടു.., എന്നിട്ട് ആയ്യാൾ ദേവയുടെ എതിർവശത്ത് പോയിരുന്ന് മുത്തശ്ശനെ നോക്കി… “” ഈ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ കാര്യം ഞാൻ അറിഞ്ഞുരുന്നില്ലല്ലോ എന്നോട് എന്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞില്ല? “”അയാൾ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.. “” അതങ്ങനെ പറയാൻ പറ്റുന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല ഞങ്ങൾ… എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം കാണുന്നുണ്ടോ? “”മുത്തശ്ശനു സങ്കടം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അതുപോലെ അവിടെയുള്ള എല്ലാവരും അയാളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് പേടിച്ചിട്ടാണ്നിൽക്കുന്നത് പക്ഷെദേവുവിന് മാത്രം ഒരു പുഞ്ചിരി ആയിരുന്നു…. ”ഞാനൊന്നു നോക്കട്ടെ “”അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന കവടിപ്പലക എടുത്ത് തനിക്കു മുൻപിൽ വെച്ച് എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു. അയാൾ കവടിപ്പലക നോക്കുന്ന സമയം അയാളുടെ മുഖത്ത് പല ഭാവങ്ങൾ ആയിരുന്നു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്m. ഭയമോ?സന്തോഷമോ?ദുഃഖമോ? അത്ഭുതമോ?

അങ്ങനെ പോലും പറയാൻ കഴിയാത്ത ഏതോ ഒരു ഭാവം…. അപ്പോഴേക്കും വേദ ഇറങ്ങിയ വന്നിരുന്നു അവനെ കണ്ടതും അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… “”വീട്ടിൽ പുതിയതായി വരാൻ പോകുന്ന കുട്ടിക്ക് എന്തൊക്കെയോ അപകടങ്ങൾ ഞാൻ കാണുന്നുണ്ട്…… അതിനു പരിഹാരം ചെയ്തേ പറ്റു..””അയ്യാൾ മുത്തശ്ശനെ നോക്കി പറഞ്ഞു…. “” അയ്യോ എന്താണ്?കുട്ടിക്ക് ഒരു ആപത്തൊന്നും വരാതെ ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടണം എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്? അത് എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ ഞങ്ങൾ അത് ചെയ്തിരിക്കും “മുത്തശ്ശൻ അത് പറഞ്ഞാൽ ഒരുതരം ഭയത്തോടെ ആയിരുന്നു… “”അങ്ങ് പടിഞ്ഞാറൻ പ്രദേശത്ത് കാളി പ്രതിഷ്ഠയുള്ള ഒരു അമ്പലമുണ്ട്… ഘോരവനം ആണത് അവിടേക്ക് ഈ കുട്ടി പോയേ പറ്റൂ എത്രയും പെട്ടെന്ന് തന്നെ…..”” “”ഘോരവനം…. നിങ്ങൾക്ക് തലയ്ക്ക് വല്ല അസുഖവും ഉണ്ടോ? ഞാൻ ഇവളെയും കൊണ്ട് എങ്ങനെ ആ കാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ആണ്…

ഇവൾക്ക് യാത്ര ചെയ്യാനൊന്നും പറ്റില്ല “വേദക്ക് ദേഷ്യം വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു… “” പക്ഷേ പോയേ പറ്റൂ….. ഞാൻ പറഞ്ഞതൊന്നും ഇതുവരെ തെറ്റിയിട്ടില്ല എന്ന് അറിയാലോ ഇവൾ പോയേ പറ്റൂ…. “”അയാൾ പറഞ്ഞു… “” എവിടെയാണ് അമ്പലം? “”മുത്തശ്ശൻ നിർവികാരനായി ചോദിച്ചു… “”ആൻഡമാൻ നിക്കോബാർ….”” “” ആ പേര് കേൾക്കാത്തതും മുത്തശ്ശൻ ഒന്ന് വെച്ചു വീഴാൻ പോയി.. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയം ശരവേഗത്തിൽ പ്രകമ്പനംകൊണ്ടു വേദനയ്ക്ക് തന്നെ ചെവികളെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല അവൻ ഒരു തരം ഭാവത്തോടെ ദേവുവിനെനോക്കി.. അവളാണെങ്കിൽ ഇനിയെന്താ? എന്നുള്ള ഭാവത്തിൽ ഇരിക്കുകയാണ് അവളുടെ ഹൃദയം അവളോട് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടേയിരുന്നു അവിടേക്ക് പോകണം പോയേ പറ്റൂ… “”വേദ ജനിച്ച സ്ഥലത്തെക്കോ ?ഇല്ല അവൻ പോകില്ല “”മുത്തശ്ശി മുന്നോട്ട് വന്നു കൊണ്ട് ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു.. … ആ സമയം അവിടെ കൂടി നിന്നവർ പോലും ശ്വാസമെടുക്കാൻ മറന്നു പോയി….. “”വേദ ജനിച്ച സ്ഥലം “” ആ വാക്ക് അവിടെ മുഴുവൻ പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു……”തുടരും

അസുരാധിപതി : ഭാഗം 53