ശിവഭദ്ര: ഭാഗം 7
എഴുത്തുകാരി: ദേവസൂര്യ
അവന്റെ ചോദ്യം കേൾക്കെ ഞെട്ടലോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി….അവന്റെ ചെന്നിയിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന വിയർപ്പ് തുള്ളികളിൽ കണ്ണുടക്കി…അവന്റെ നിശ്വാസം മുഖത്തടിച്ചപ്പോൾ പേടിയോടെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു…. ഇത്തിരി നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും അനക്കമൊന്നും ഇല്ലാഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നു…കൈകൾ പിണച്ചു കെട്ടി തന്നെ നോക്കുന്നവനെ കാൺകെ ജാള്യതയോടെ കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി…. “”ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ നിന്നോട്…എന്നേ ചൊറിയാൻ വരണ്ടാ ന്ന്…രാവിലെ നോക്കി വച്ചതാ ഞാൻ ഒന്ന് തരാൻ…ഇനി ചൊറിയാൻ വന്നാൽ ഞാൻ ശേരിക്കും മാന്തി വിടും കേട്ടല്ലോ…”” പുരികം ചുളിച്ചു അവളോട് അലറിയപ്പോൾ പേടിയോടെ അവൾ…
തലയാട്ടി പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി…വിലങ്ങായി നിന്നപ്പോൾ ഇനിയെന്ത് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവനെയൊന്ന് നോക്കി… “”നിനക്കെന്താടി ഉണ്ടക്കണ്ണി രാവിലെ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയാൽ??…ഒന്നുല്ലേലും കഷ്ടപ്പെട്ട് ഈ താടിയൊക്കെ കളഞ്ഞു യൂണിഫോമിൽ വന്നതല്ലേ ഞാൻ…”” അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഇടംകണ്ണിട്ട് അവനെയൊന്ന് നോക്കി…ആളുടെ മുഖത്ത് രാവിലെ നോക്കാത്തതിന്റെ ദേഷ്യം ഉണ്ട്…മനസ്സിൽ തോന്നിയ ചെറിയൊരു പേടി എവിടെയോ പോയ് ഒളിച്ച പോലെ… “”ഉണ്ടക്കണ്ണി ന്ന് വിളിച്ചതല്ലേ..ശെരിയാക്കി കൊടുക്കാം…””അവൾ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു കൊണ്ട് അവനെയൊന്ന് നോക്കി… “”ഓഹ്..നോക്കാനും പറ്റിയ ഒരു മുതല്…
സത്യം പറയാലോ ശിവേട്ടാ ആ താടി അങ്ങട് പോയപ്പോ.. കാണാൻ ഉണ്ടായിരുന്ന ഇത്തിരി കോലം അങ്ങ് പോയി…ഇത് ഒരുമാതിരി എലി കരണ്ട പോലെയൊരു മീശ മാത്രം…അയ്യേ… ഒരു ഭംഗിയും ഇല്ല…പിന്നെ യൂണിഫോം ഇട്ടപ്പോ കാണാൻ ഇത്തിരി ചന്തം ഒക്കെ ണ്ട്…ന്നാലും ആ താടി..അതൊരു മുതലായിരുന്നു.ആഹ്ഹ് പറഞ്ഞിട്ടെന്താ യോഗല്ല അമ്മിണിയെ…ന്നാ ശെരി ഞാൻ പോട്ടെ…ദാ.ഇത് കുടിച്ചോളൂ…ഉമ്മിക്കാൻ വന്നതല്ലേ വല്ലാതെ വിയർത്തു ട്ടൊ…”” “”ഡീ നിന്നെ ഞാൻ….”” അവൻ അവളെ തല്ലാനായി ഓങ്ങിയതും…അവൾ മുറിയുടെ പുറത്തേക്ക് ഓടിപോയിരുന്നു….
“”ശെരിക്കും എലി കരണ്ട പോലെ ആണോ… ആവണക്കെണ്ണ വേണ്ടി വരും…”” കണ്ണാടിക്ക് മുൻപിൽ നിന്ന് മീശ പിരിച്ചു വച്ച് സ്വയം നെടുവീർപ്പിട്ട് പറയുന്നവനെ കണ്ടപ്പോൾ…മുറിയുടെ വാതിൽ പടിക്കൽ നിന്ന് പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ടു… “”താടി ഇല്ലേലും എന്താ…ആ നുണക്കുഴി പോരെ മാഷേ…പിന്നെ സൂചി മാത്രല്ല ആവണക്കെണ്ണയും വീക്നെസ് ആണല്ലേ..”” “”നീയിത് വരെ പോയില്ലേ…ഇത് വല്ലാത്ത കുരിശായല്ലോ കൃഷ്ണ…”” “”അമ്മ കഴിക്കാൻ വിളിക്കുന്നുണ്ട്…ഞാൻ പോവാ…”” ആകെ മൊത്തം ഒന്നാക്കി മൂളി കൊണ്ട് ഭദ്ര പോയതും…ശിവയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു കള്ളച്ചിരി വിരിഞ്ഞു… 
“”അതിനെന്താ മോളെ…ഞങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നും കരുതി…ശീലങ്ങൾ ഒന്നും മാറ്റണ്ട…നിനക്ക് വരാലോ…കുളിക്കേം ചെയ്യാം…”” ഫ്രഷ് ആയി അടുക്കളയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ..ഭദ്രയും വൈഗയും അമ്മയും അടുക്കളയിൽ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു…ഭദ്രയോട് എന്തോ പറയുവാണ് അമ്മ…തന്നെ കണ്ടതും…പിടപ്പോടെ നോട്ടം മാറ്റി വൈഗക്ക് അരികിലായി വന്നിരുന്നു ഭദ്ര… “”ന്നാ ഞാൻ പോവാ ട്ടൊ അമ്മേ…രുദ്രേട്ടനും അമ്മയും അന്വേഷിക്കണുണ്ടാവും…”” “”പോവാണോ…ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞിട്ട് പോവാം ഭദ്രേ…”” വൈഗ പറയുമ്പോളും ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ..മേശമേൽ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ശിവയിൽ ആയിരുന്നു…
“”ഏയ്യ്…പോവാ ചേച്ചി..പിന്നെ വരാം… “” കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാതെ പോകുമ്പോളും ഭദ്രയുടെ ചുണ്ടിൽ ചെറുപുഞ്ചിരി മിന്നിമാഞ്ഞിരുന്നു…ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയായിരുന്നുവെങ്കിലും ഇടംകണ്ണിട്ട് അവനും അവളുടെ പോക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. ഭദ്ര മുറിയിൽ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് തുണികൾ മടക്കി വെക്കുമ്പോൾ ആയിരുന്നു രുദ്രൻ മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നത്… “”എന്താ ഏട്ടാ…”” അവന്റെ വരവ് കണ്ട് സംശയത്തോടെ ഭദ്ര ചോദിച്ചു… “”ഗോപിയേട്ടൻ വിളിച്ചിരുന്നു കുഞ്ഞി…മേലേടത്ത് പുതിയ ആൾക്കാർ വന്നത് കൊണ്ട്…അവരുടെ അപ്പാർട്മെന്റിൽ ഒരു ജോലി തരപ്പെടുത്തി തരാം ന്ന് പറഞ്ഞു…”” “”റാങ്ക് ഹോൾഡർ ആയ ഏട്ടന് അതിലേറെ നല്ല ജോലി കിട്ടില്ലേ ഏട്ടാ…നമുക്കത് വേണോ??….
“” ഭദ്ര അവനെ പതിയെ നോക്കി… “”വേണം കുഞ്ഞി….ജോലിക്ക് വേണ്ടിയല്ല…ഗോപിയേട്ടൻ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട്…കാരണം അദ്ദേഹം ഇല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ ഇന്നില്ല…നാളെ ഒന്ന് പോട്ടെ ഞാൻ…ജോലി ന്ന് മാത്രേ പറഞ്ഞുള്ളു…അവിടെ ചെന്നാലേ എന്ത് ജോലി എന്നറിയൂ…”” ഭദ്ര പതിയെ അവനരികിൽ വന്ന് നിന്നു…. “”എന്ത് ജോലി ആയാലും വേണ്ടില്ല…നിക്കും അമ്മയ്ക്കും ആ പഴയ രുദ്രേട്ടനെ തിരിച്ചു തന്നാൽ മതി…ദേവു ഏടത്തി ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആ രുദ്രേട്ടനെ…. “” അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക് വേദന നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി മറുപടിയായി നൽകി…അവൻ മുറിവിട്ടിറങ്ങി…അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്തിനോ എന്നപോലെ ഈറനണിഞ്ഞു…
പുലർച്ചെ അലാറത്തിന്റെ ശബ്‌ദം കേട്ടാണ്..ഭദ്ര ഉറക്കമുണർന്നത്…കൈ എത്തിച്ചു ക്ലോക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ സമയം 5 മണി ആവുന്നേ ഉള്ളൂ…പതിയെ ബെഡിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ്…അവൾ മേശക്കരികിലേക്കായി നടന്നു….പാതി തുറന്നിട്ട ജനലഴികൾക്കിടയിലൂടെ ഇളം ധനമാസകാറ്റ് വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. മേശമേൽ ഇരുന്ന ഡയറി എടുത്ത് അവൾ പതിയെ ശബ്‌ദം ഉണ്ടാക്കാതെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി….അടുക്കള വഴി പുറത്തേക്കിറങ്ങി…പിന്നാമ്പുറത്തൂടെ കുളപ്പടവിലേക്ക് നടന്നു… പൂർണചന്ദ്രന്റെ ശോഭയാൽ ഓളങ്ങൾ തിരതല്ലും തെളിമയിൽ വെള്ളപൊട്ട് തെളിഞ്ഞു കണ്ടിരുന്നു…. അവൾ പതിയെ പടവിലിരുന്ന് ഡയറി മറിച്ചു.. “”എൻ വിരൽ സ്പർശം… നിൻ പ്രണയത്തെ ഉണർത്തുന്നുവെങ്കിൽ…
എന്നിലേ കൺമുനകൾ… നിനക്കായി പിടക്കുന്നുവെങ്കിൽ…. എന്നിലേ തൂലിക… നിൻ പ്രണയത്തെ വർണിക്കുന്നുവെങ്കിൽ…. അത്രമേൽ നീയെന്ന പ്രണയം… എന്നിൽ വേരുറച്ചിരിക്കുന്നു…. നീയെന്ന രണ്ടക്ഷരം എന്നെ കവർന്നിരിക്കുന്നു…..”” അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ വിരലോടിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ നാണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു…അവൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ്…കെട്ടിവെച്ചിരുന്ന മുടി അഴിച്ചിട്ടു….കുളത്തിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി… പതിയെ പടവുകൾ ഇറങ്ങി…തെളിഞ്ഞ വെള്ളത്തിൽ അവളുടെ പ്രതിബിംബം നിലാവിന്റെ ശോഭയിൽ കണ്ടു….അവൾ പതിയെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു….
പതിവ് പോലെ…പുലർച്ചെ എഴുന്നേറ്റു… വാം അപ്പും…വർക്ക്‌ ഔട്ടും കഴിഞ്ഞു…കുളിക്കാനായി ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ്…ശിവ കുളത്തെ പറ്റി ഓർത്തത്… “”നല്ല നാടൻ കുളക്കടവ് ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിനാ വെരുതേ ബാത്‌റൂമിൽ കുളിക്കുന്നെ.. “” അവൻ ടർക്കിയും എടുത്ത് നേരെ കുളം ലക്ഷ്യം വച്ചു നടന്നു… കുലപടവുകൾ ഇറങ്ങുമ്പോൾ…ശിവ കാണുന്നത്…കുളത്തിലേക്ക് ചാടുന്ന ഭദ്രയെയാണ്…പടവിൽ ഇരിക്കുന്ന ഡയറിയും കൂടെ കണ്ടപ്പോൾ….അവന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി… “”കൃഷ്ണ…ഈ പെണ്ണ് ബുദ്ധിമോശം വല്ലതും കാണിക്കാൻ പോകുവാണോ….”” അവൻ ചോദിക്കുമ്പോളേക്കും ഭദ്ര കുളത്തിൽ മുങ്ങിയിരുന്നു… അവൻ അവൾക്ക് പിന്നിലായി എടുത്ത് ചാടിയെങ്കിലും അവളെ കാണാനില്ല…
അവൻ അവളെ വെള്ളത്തിനടിയിൽ തിരയാനായി മുങ്ങിയതും എന്തോ വീണ ശബ്‌ദം കേട്ട് ഭദ്ര പെട്ടെന്ന് കുളപ്പടവിലേക്ക് കയറി… “”ഈശ്വരാ…വല്ല കള്ളന്മാരും ആണോ…”” അവൾ വേഗം…നനഞ്ഞൊട്ടിയ ദാവണി ദേഹത്ത് ചുറ്റി…ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി… ശിവ മുങ്ങി പൊന്തിയപ്പോൾ കാണുന്നത് പേടിയോടെ ചുറ്റും നോക്കുന്ന ഭദ്രയെ ആണ്. “”ഓഹോ.. അപ്പൊ ആത്മഹത്യ ഒന്നുമല്ല..പുള്ളിക്കാരി കുളിക്കാൻ ഇറങ്ങിയതാണ്.. മ്മ്മ്മ്.. എന്നെ കൊറേ ഇട്ട് കളിയാക്കിയതല്ലേ…ഇപ്പൊ ശെരിയാക്കി തരാം… “” അവൻ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു…വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങുന്നപോലെ ഉയർന്നു താണു… “”ഭഗവാനെ.. ശിവേട്ടൻ അല്ലേ അത്‌…പുള്ളിക്ക് നീന്താൻ അറിയില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു…
“” അവൾ മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു…കൂടുതൽ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ വെള്ളത്തിലേക്ക് ചാടി… ആയാസപെട്ടാണെങ്കിലും…അവനെ പടവിലേക്ക് കിടത്തി… “”ശിവേട്ടാ…ശിവേട്ടാ….”” അവൾ കുറേ തട്ടി വിളിച്ചെങ്കിലും അവൻ ബോധം കെട്ടപോലെ കിടന്നു….പെണ്ണിന്റെ സ്വരം ഇടറുന്നതും…വയറിൽ ഞെക്കി വെള്ളം കളയാൻ ശ്രമിക്കുന്നതും അവൻ അറിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും…അനങ്ങാതെ തന്നെ കിടന്നു…. “”ന്റെ കൃഷ്ണ…അനങ്ങുന്നില്ലല്ലോ…ഇങ്ങേർക്ക് ഈ വെളുപ്പാൻ കാലത്ത് തന്നെ അറിയാത്ത പണിക്ക് പോണായിരുന്നു…”” ഭദ്രയുടെ ശബ്‌ദം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൾ കരയ്യാണ് എന്ന് അവന് മനസ്സിലായി…
ഇനിയും അവളെ പറ്റിക്കണ്ട എന്ന് ചിന്തിച്ചു ശിവ…അതേസമയം ശിവയെ ഉണർത്താനായി കൃത്രിമ ശ്വാസം കൊടുക്കാൻ…ഭദ്ര അവനരികിലേക്ക് കുനിഞ്ഞു… ശിവ കണ്ണ് തുറന്നതും…അവന്റെ ചുണ്ടിനോട് അവളുടേത് ചേർന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു… ആ നനുത്ത സ്പർശം ചുണ്ടിൽ തൊട്ടറിഞ്ഞതും ശിവ കണ്ണ് മിഴിച്ചു അവളെ നോക്കി…പാവം കാര്യമായി മുഷ്ടി ചുരുട്ടി ചുണ്ടുകൾ ചേർത്ത് ഉള്ളിലേക്ക് ഊതുകയാണ്….അവളുടെ ശ്വാസത്തിന് പ്രണയത്തിന്റെ താളം ഉള്ള പോലെ ശിവക്ക് തോന്നി….ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് മാറാതെ..ശിവ അവളെ നോക്കിയതും…ചുണ്ടിൽ നിന്ന് ചുണ്ട് മോചിപ്പിച്ചു അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ പരസ്പരം ഇടഞ്ഞു….
അവന് ബോധം വന്നല്ലോ എന്ന സമാധാനത്തിൽ അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ചെങ്കിലും അവന്റെ നോട്ടം കാൺകെയാണ് താൻ എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന് അവൾക്ക് ബോധം വന്നത്… “”അ…അത്‌…ശിവേട്ടാ…ഞാൻ….”” അവൾ എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ പതറുമ്പോളും…നടന്നതിന്റെ ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് ശിവ മുക്തനായിരുന്നില്ല…. അവൾ ഒന്നു ചിന്തിക്കും മുൻപേ അവളെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തണച്ചിരുന്നു ശിവ…അവന്റെ നോട്ടം താങ്ങാനാവാതെ മിഴികൾ താഴ്ത്തുമ്പോളും…ഇരുവരുടെ ഉള്ളിലും പേരറിയാത്തൊരു വികാരം മുളപൊട്ടുന്നതറിഞ്ഞു……….(തുടരും )
