🍁തിരികെ 🍁 : ഭാഗം 5

എഴുത്തുകാരി: SHITHI

” കയറിക്കോ” അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പൊട്ടിവന്ന കരച്ചിലോടെ അവനെ ഇറുകെ പുണർന്നവൾ അവന്റെ ഉള്ളംകൈയിലൊന്ന് മുത്തി തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ ട്രെയിനിൽ കയറി.. അവന്റെ രൂപം പൊട്ടു പോലെയായി മായും വരെ അവനെ തന്നെ നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി..പിന്നീടൊരിക്കലും ആ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിട്ടില്ല..ഇടയ്ക്ക് വരുന്ന അമ്മായിടെ കത്തിൽ നിന്നും വിശേഷങ്ങൾ അറിഞ്ഞു പോന്നു.. രാധികചേച്ചി ഗർഭിണിയായതും ഒടുക്കം സ്വന്തം ജീവൻ നൽകി കുഞ്ഞിന് ജന്മം കൊടുത്ത് രാധിക ചേച്ചി എല്ലാരേയും വിട്ടു പോയതും.. പിന്നീട് കുറേക്കാലത്തേക്ക് ആ കത്തുകൾ വന്നില്ല..

തിരിച്ചു പോകാൻ മനസ്സ് ഒരുപാട് വട്ടം പറഞ്ഞെങ്കിലും ബുദ്ധി അതിന് സമ്മതിച്ചില്ല.. മാസങ്ങൾക്കുശേഷം ഓഫീസിലേക്ക് തന്നെ തേടിയെത്തിയ അമ്മായിടെ ഫോൺ വീണ്ടും ഉള്ളിൽ ഒരാശ്വാസം നിറച്ചു ഒപ്പം നൊമ്പരവും.. പിന്നീടുള്ള ഫോൺ കോളിലൂടെ പലവട്ടം തിരിച്ചുവരാൻ നിർബന്ധിച്ചെങ്കിലും അതിനെ എതിർത്തു.. പതിയെ അമ്മായിയും അതിനെക്കുറിച്ച് പറയാതെയായി.. ഇടയ്ക്ക് ഒരു കുഞ്ഞി പെണ്ണിന്റെയും അവളുടെ അച്ഛന്റെയും സ്വരം കേൾക്കുമായിരുന്നു.. മാസങ്ങൾ കടന്നു പോകവേ അമ്മായിക്ക് പകരം കുഞ്ഞി പെണ്ണിന്റെ സംസാരം കൂടിവന്നു.. ഋതുക്കൾ മാറിമറിയവേ വ്യക്തമല്ലാത്ത വാക്കുകൾക്ക് വ്യക്തത വന്നു..

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അമ്മായിക്ക് പകരം അവളിൽ നിന്നും വിശേഷങ്ങൾ അറിയാൻ തുടങ്ങി.. ഒരിക്കൽപോലും രഘുവേട്ടൻ തന്നോട് സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല.. എങ്കിലും ഇടയ്ക്ക് ഫോണിലൂടെ ആ സ്വരം കേൾക്കുമായിരുന്നു..സ്കൂളിൽ ചേർന്ന വിവരവും കൂട്ടുകാരുടെ വിവരവും കോളേജിലെ വിവരവും അവളുടെ പ്രണയവും എല്ലാം അവൾ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിക്കുമായിരുന്നു.. ഞാൻ അവൾക്ക് നല്ലൊരു കാൾവികാരിയായി.. അന്നും പതിവുപോലെ അവൾ വിളിച്ചു. ” കല്ലു മോളെ.. ഇന്നിത്തിരി വൈകീട്ടോ.. ഞാൻ എത്ര നേരായി കാത്തിരിക്കുന്നു” മറുവശം ഒരനക്കവുമില്ല.

“കല്ലു…കല്ലു മോളെ..” വീണ്ടും വിളിച്ചുനോക്കി. “അമ്മു…” ആർദ്രമായ് ആ വിളി 24 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം വീണ്ടും കാതുകളിൽ പതിച്ചപ്പോൾ ശ്വാസം എടുക്കാൻ പോലും മറന്നുപോയി.. നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളാൽ അൽപനേരം മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചു. “അമ്മു… കേൾക്കുന്നില്ലേ.. അമ്മു..”ഉത്തരമൊന്നും കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ടാവും രഘുവേട്ടൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു. “മ്മ്ഹ്.. കേൾക്കുന്നുണ്ട് ” കരച്ചിലിന്റെ ചീളുകൾ പുറത്തേക്ക് വരാതിരിക്കാൻ പാടുപെട്ടു.. പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും കൈ കൊണ്ട് വായ പൊത്തി പിടിച്ചു. ” സുഖാണോ നിനക്ക് “രഘുവേട്ടൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന കരച്ചിൽ പുറത്തേക്ക് വരാതിരിക്കാൻ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.

“അമ്മു..കല്ലു മോൾടെ കല്യാണാ അടുത്തമാസം.. ആദ്യം തന്നെ നിന്നെ അറിയിക്കണമെന്ന് അവൾക്ക് നിർബന്ധം.. നിന്നോട് ഞാൻ തന്നെ പറയണമെന്ന്..വരോ നീ കല്യാണത്തിന്.. വരോ നീ നാട്ടിലേക്ക്.. വരില്ലെന്ന് മാത്രം പറയരുത്..കാത്തിരിക്കും” അത്രയും പറഞ്ഞ് രഘുവേട്ടൻ ഫോൺ കല്ലുവിന് കൊടുത്തു. “വരോ എന്റെ കല്യാണത്തിന്.. എന്റെ കൂടെ നിൽക്കാൻ വരോ “കല്ലു ചോദിച്ചു. “മ്മ്ഹ് വരാം ” രഘുവേട്ടന്റെ പ്രതീക്ഷയും അപേക്ഷയും നിറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേട്ടില്ലെന്ന് വെക്കാനായില്ല ഒപ്പം കല്ലു മോളുടെ ആഗ്രഹവും.. ഞാൻ സമ്മതം അറിയിക്കേണ്ട താമസം എല്ലാരോടും ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറയുന്നുണ്ട് എന്റെ വരവിനെക്കുറിച്ച്. നീണ്ട 24 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം വീണ്ടും നാട്ടിലേക്കൊരു തിരിച്ചുപോക്ക്..

ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.. ഓഫീസിൽ രണ്ടുമാസത്തെ ലീവ് പറഞ്ഞ് ബാഗുകൾ ഒക്കെ പാക്ക് ചെയ്തു നാട്ടിലേക്കൊരു തിരിച്ചു പോക്കിനായി.. തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ ഓർമ്മയിൽ നിന്നും മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയ പല കാഴ്ചകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നു.. ട്രെയിൻ ഷൊർണൂർ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിയതും നെഞ്ചിടിപ്പ് ക്രമാതീതമായി ഉയർന്നു.. ബാഗുകൾ എടുത്തു പുറത്തിറങ്ങിയതും ആരോ വന്ന് കയ്യിൽ പിടിച്ചു.. ആളുടെ മുഖം കാണുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ വാരിപ്പുണർന്നിരുന്നു. ” ഇപ്പോളെങ്കിലും വരാൻ തോന്നിയല്ലോ.. എത്ര കാലമായി ഞാൻ വിളിക്കുന്നു.. ഞാൻ വിളിച്ചാൽ വരില്ല അച്ഛൻ വിളിച്ചാലേ വരൂ ലെ ” അടർന്നുമാറി പരിഭവം പറയുന്നവളെ ഇമചിമ്മാതെ നോക്കിനിന്നു..

ഫോട്ടോയിലൂടെയും വീഡിയോ കോളിലൂടെയും മാത്രം കണ്ടു പരിചയമുള്ള ആ മുഖം അടുത്ത് നിന്ന് നോക്കിക്കണ്ടു..രഘുവേട്ടനെ പോലെ തന്നെയാണ്.. പതിയെ അവളുടെ കവിളിലൂടെ ഒന്ന് തലോടി ആ കവിളിൽ മുത്തി. ” ബാക്കി വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട്.. അവിടെ എല്ലാരും കാത്തിരിക്ക്യാ “തന്റെ ബാഗുകൾ എടുത്തവൾ മുൻപേ നടന്നു കാറിൽ കയറി.. ഒരുപാട് മാറ്റങ്ങൾ വന്നിട്ടുണ്ട് എല്ലാത്തിനും.. ഒരുപാട് കടകൾ, കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം പരന്നു കിടന്നിരുന്ന നെൽവയലുകൾക്ക് പകരം വീടുകൾ, വാഴത്തോട്ടങ്ങൾ, പച്ചക്കറി തോട്ടങ്ങൾ സ്ഥാനം പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ഇടവഴികൾ കോൺക്രീറ്റ് റോഡുകളായി മാറിയിരിക്കുന്നു.. മൺപാതകളിൽ ടാർ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.. എല്ലാത്തിനും വല്ലാത്ത മാറ്റങ്ങൾ.. കാർ വീടിന്റെ മുൻപിൽ ചെന്ന് നിർത്തിയതും ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു.. മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്..

വീട് ഒന്നുകൂടി മോടിപിടിപ്പിച്ച് പഴയതുപോലെയല്ല ഇപ്പോൾ.. ഉമ്മറത്ത് കുറച്ചു ദൂരം വരെ ഇന്റർലോക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ” ഇറങ്ങുന്നില്ലേ” കല്ലു വന്ന് ഡോർ തുറന്ന് തന്നു.. പുറത്തിറങ്ങിയതും വീണ്ടുമൊന്ന് ചുറ്റിലും കണ്ണോടിച്ചു.. ഒടുവിൽ അതെത്തി നിന്നത് ഉമ്മറത്തു നിൽക്കുന്ന വ്യക്തിയിലാണ്.. രഘുവേട്ടൻ…രഘുവേട്ടൻ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ തല പതിയെ കുനിഞ്ഞു.. എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്തതു പോലൊരു തോന്നൽ.. രഘുവേട്ടൻ അടുത്തെത്തിയതും കല്ലു വീട്ടിലേക്ക് കയറി പോയി. “അമ്മു….” ആ വിളിയിൽ തലയുയർത്തി.. കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടാണ് രഘുവേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയത്..

താടിയും മുടിയും അങ്ങിങ്ങായി നിരച്ചിട്ടുണ്ടെന്നതൊഴിച്ചാൽ പണ്ടത്തെ പോലെ തന്നെയുണ്ട്.. ആ മുഖത്ത് സന്തോഷമോ, പരിഭവമോ, വേദനയോ എന്തെല്ലാമോ ഭാവങ്ങൾ മിന്നിമാഞ്ഞു.. കണ്ണുകൾ പരസ്പരം കഥകൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. “അച്ഛ.. രണ്ടാളും അവിടെത്തന്നെ നിൽക്കാ.. അമ്മുസേ കേറി വരുന്നില്ലേ” കല്ലുവിന്റെ ഒച്ച കേട്ടതും വേഗം അകത്തേക്ക് കയറി.. നേരെ പോയത് അമ്മയുടെ റൂമിലേക്കാണ്..ഇപ്പൊ കിടപ്പിലായിട്ട് രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞു.. എടുത്ത് ചെന്ന് പതിയെ ആ കൈക്കുമേൽ കൈ വെച്ചു. “വന്നു ലെ ” അമ്മായിടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ” ഇത്രയും കാലം വരാൻ തോന്നിയില്ല.. ഇപ്പൊ അവൻ വിളിച്ചതകൊണ്ട് വന്നു.. അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ നേരത്തെ അവനെക്കൊണ്ട് വിളിപ്പിക്കാമായിരുന്നു” പരിഭമായിരുന്നു ആ വാക്കുകളിൽ നിറയെ..

കുറച്ചുനേരം അവിടെയിരുന്നു..പിന്നീട് കല്ലു വന്ന് അവളുടെ റൂമിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി..അവൾക്ക് പറയാൻ കുറെ കഥകളുണ്ടായിരുന്നു.. അവളുടെ അച്ഛന്റെ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ച്.. എന്നോ അവളുടെ കയ്യിൽ കിട്ടിയ അമ്മു രഘുവിനായി എഴുതിയ കത്തുകളെ കുറിച്ച്..മുത്തശ്ശിയിൽ നിന്നും അറിഞ്ഞ അവരുടെ കഥയെക്കുറിച്ച്..എല്ലാം കേൾക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും ആ പാവാടക്കാരി ആയതുപോലെ..കാലങ്ങൾ പിന്നിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിലെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചുപോയി..രഘുവിന്റെ അമ്മുവായി ആ കൈകോർത്തുപിടിച്ച് പാടവരമ്പിലൂടെ കളി പറഞ്ഞു നടക്കാൻ കൊതി തോന്നി..പഴയപോലെ പ്രണയം പങ്കിടാൻ മോഹം തോന്നി.

വട്ടംചുറ്റി സഞ്ചരിച്ച് ക്ലോക്കിലെ സൂചിയോടൊപ്പം താൻ വീണ്ടും ആ വീട്ടിലെ ഒരു അംഗമായി മാറി.. മോളുടെയും അവളുടെ അച്ഛന്റെയും കളിചിരികൾകൊപ്പം കൂടി.. താൻ വന്നതിൽ പിന്നെയാണ് അച്ഛൻ ഇങ്ങനെ സന്തോഷത്തോടെ കാണുന്നതെന്ന് കല്ലു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവരുടെ ഒപ്പം കൂടാൻ ആവേശം കൂടി.. താൻ കാരണം ആ മനുഷ്യൻ സന്തോഷിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഉത്സാഹം കൂടി….(തുടരും )….

തിരികെ : ഭാഗം 4