🔥അസുരാധിപതി 🔥 : ഭാഗം 59

എഴുത്തുകാരി: സ്മൃതി ബിജുകുമാർ

“”ദേവ ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് നീയൊന്നു മനസ്സിലാക്ക്.നിന്റെ വയറ്റിൽ….””അവൻ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ അവൾ തന്റെ കൈപത്തി അവനു നേരെ നീട്ടി അവനെ തടഞ്ഞിരുന്നു.. “” അവനെ നിഗ്രഹിക്കാൻ ഉള്ള ഉചിതമായ സമയം ഇതുതന്നെയാണ് ഹരി… എനിക്ക് അവനെ കൊന്നേ മതിയാവൂ…. അവൻ ചെയ്ത എല്ലാ തെറ്റുകൾക്കും അവന് കൊടുക്കാൻ പോകുന്നതും മരണം.., മരണം മാത്രമാണ് “” അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുച്ഛം വിരിഞ്ഞിരുന്നു… കണ്ണുകൾ രക്തവർണ്ണം ആയി ചോര പുറത്തോട്ട് ഒഴുകാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്നത് പോലെ ആയിരുന്നു.. അവളുടെ കൈകളുടെ പേശികൾ എല്ലാം വലിഞ്ഞു മുറുകി കൊണ്ടിരുന്നു….

അവളെ എന്തുപറഞ്ഞാലും തടയാൻ കഴിയില്ല എന്ന് മനസ്സിലായ സ്വാമി വേദിയെ തടഞ്ഞു,. പക്ഷേ ക്ഷണനേരംകൊണ്ട് ദേവ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി എങ്ങോട്ടോ നടന്നു…അവൾ നടക്കുന്ന വഴിയിലൂടെ വേദയും സ്വാമിയും പിന്നാലെ ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷേ ഒരിക്കൽ പോലും അവളുടെ അടുത്ത് അവർക്ക് എത്താൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.. കാരണം അത്രയും വേഗതയിലാണ് അവൾ നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്.. അവൾ നടക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവളുടെ കാൽപ്പാടുകൾ പതിക്കുന്ന സ്ഥലം പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു… അവൾ നടക്കുന്ന വീഥികൾ അവൾക്കായി ഭൂമി വഴിയൊരുക്കി.. അവൾ ചെന്നു നിന്നത് ഒരു കാടിന്റെ മുൻപിലാണ്.. പക്ഷേ ആ കാട്ടിലെ മരങ്ങളെല്ലാം അവൾ നടക്കുന്നതിന് അനുസരിച്ച് കത്തിക്കരിഞ്ഞു..

അവൾ പോകുന്ന വഴിയെല്ലാം തരിശുഭൂമികൾ ആയി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു…സൂര്യൻ പോലും അറബിക്കടലിൽ അസ്തമിക്കാൻ വെമ്പി.. ഇനിയുള്ള മുഹൂർത്തങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാൻ സൂര്യനു പോലും താൽപര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല ഒരുപക്ഷേ പേടി കൊണ്ടായിരിക്കാം… പതിവിനു വിപരീതമായി ആകാശം കാർമേഘങ്ങൾ മൂടി… അവൾ നടക്കുന്ന വഴി കണ്ടാൽ ഇപ്പോൾ വെറും തരിശുഭൂമി ആണ്.. ഒരു തുള്ളി ദാഹജലം പോലും കുടിക്കാൻ അവിടെ ഉണ്ടാകുമോ എന്നുപോലും സംശയം… അവൾ നടന്ന് അവസാനം എത്തിയത് അഘോരിയുടെ ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ആ കെട്ടിടത്തിനു മുൻപിൽ ആണ്…

ഭിത്തികളിൽ ഇഴഞ്ഞു നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന സർപ്പങ്ങൾ പോലും ഒരു നിമിഷം സ്തംഭിച്ചു നിന്നു… പതിയെ ആ സർപ്പങ്ങളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഭയഭക്തി ബഹുമാനം ഉണ്ടായി ആ സർപ്പങ്ങൾഎല്ലാം ഇഴഞ്ഞു ദേവുവിന്റെ കാൽ ചുവട്ടിൽ വന്നു… അവൾ പെട്ടെന്ന് ദേഷ്യത്തിൽ തന്റെ ഇടതു കാൽ കൊണ്ട് ഭൂമിയെ ആഞ്ഞു ചവിട്ടിയപ്പോൾ ഭൂമിയിൽ ഒരു പ്രകമ്പനം തന്നെയാണ് ഉണ്ടായത്.. അതിന്റെ ഫലമെന്നോണം അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്ന പാമ്പുകൾ എല്ലാം ഒരു പേടിയോടു കൂടി പല സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് ആയി പിരിഞ്ഞു പോയി…. ആ പഴയ കൊട്ടാരത്തിനു ചുറ്റും നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന വള്ളിപ്പടർപ്പുകൾ എല്ലാം കരിഞ്ഞുണങ്ങി ഭൂമിയെ ചുംബിച്ചു.. “” എവിടെയാണ് അഘോരി നീ…

എന്നെയും പേടിച്ചു നീ ഒളിച്ചിരിക്കുകയാണോ?ധൈര്യമുണ്ടെങ്കിൽ പുറത്ത് വാ “”അവൾ വീറോടെ പറഞ്ഞു.. അവളുടെ വാക്കുകൾ അവിടം മുഴുവൻ പ്രകമ്പനം കൊണ്ടു… അവൾ ദേഷ്യത്തിൽ വിറച്ചു നിൽക്കുന്ന സമയത്താണ് അഘോരി ആ വീടിന് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത്.. അയാൾക്കു പിന്നാലെ ഒരു വാലാട്ടി പട്ടി പോലെ ബിർഷയും ഉണ്ടായിരുന്നു… കൂടാതെ ആ കെട്ടിടത്തിന് പലഭാഗത്തുനിന്നും ധാരാളം തടിമാടന്മാർ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു അവരെയെല്ലാം കണ്ടതും ദേവുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.. “”ആരെയാണ് ഡിവേന്ദ്രഷിക നീ പേടിപ്പിക്കാൻ നോക്കുന്നത്… ഒരു കൊച്ച് പെണ്ണിനെ കണ്ടാൽ പേടിക്കുന്നത് ഒന്നുമല്ല ഞാൻ അത് നീ ആദ്യം മനസ്സിലാക്ക്… ജീവൻ വേണമെങ്കിൽ തിരികെ പോ…അല്ലെങ്കിൽ മൃഗീയമായി ഞാൻ നിന്നെ കൊല്ലും.””

“” നീ കൊല്ലും എന്നുപറഞ്ഞാൽ പേടിച്ച് പോകാൻ ഞാൻ ഒരു സാധാരണ സ്ത്രീ എന്ന അല്ല എന്നുള്ള കാര്യം നിനക്കറിയാമല്ലോ… പിന്നെ എന്തിനാണ് ഈ പ്രഹസനം കാണിക്കുന്നത്? “”അവൾ അവനെ പുച്ഛിച്ചു ചിരിച്ചു.. “”പ്രഹസനമോ…. നിന്നെ കൊല്ലാൻ ഞാൻ തന്നെ വേണമെന്ന് ഒന്നുമില്ല,.. ദേ എന്റെ കൂട്ടാളികളെ കണ്ടോ ഇവർ മാത്രം മതി നിന്നെ ചിതയിലേക്ക് എടുക്കാൻ..”” . “”എന്നാ ഏറ്റുമുട്ടാൻ പറ നിന്റെ വാലാട്ടി പട്ടിളോട് എന്നെ എതിർക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയുമോ എന്ന് നോക്കട്ടെ…”” അവൾ ശൗര്യത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവരിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ചു “”എന്നോട് വെറുതെ ഏറ്റുമുട്ടാൻ നിൽക്കേണ്ട നീ.. അഥവാ എന്നോട് ഏറ്റുമുട്ടിയാൽ അത് നിനക്കും നിന്റെ വയറ്റിൽ കിടക്കുന്ന ആ അസുരവിത്തിനും താങ്ങാൻ കഴിയില്ല കൊന്നുകളയും ഞാൻ രണ്ടു പേരെയും..””

അതു കേട്ടതും ദേവുവിന് എവിടെനിന്നാണ് ദേഷ്യം വന്നത് എന്ന് അറിയില്ല തന്റെ കുഞ്ഞിനെ അസുരവിത്ത് എന്ന് അവൻ പറഞ്ഞത് അവളുടെ ദേഷ്യത്തെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു അവൾ പോലുമറിയാതെ അവളുടെ തൃക്കണ്ണ് തുറന്നു….അതുകണ്ടതും അഘോരി ഒന്നു പിറകിലോട്ട് വന്നു വീഴാൻ പോയി.. പതിയെ അവളുടെ രൂപം മാറാൻ തുടങ്ങി… അവളുടെ മൃദുവാർന്ന കർകൂന്തൽ ജടപിടിച്ചു…. അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ രക്തവർണമായി…. കഴുത്തിൽ അസ്ഥികൾ കൊണ്ടുള്ള മാല….അവൾ ഉടുത്തിരുന്ന സാരിയ…പെട്ടന്ന് ആണ് എല്ലാരേയും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ പിറകിൽ അവൾക്ക് 10കൈകൾ പ്രത്യക്ഷമായത്…. ആ 10 കൈകളിൽ എതോകെയോയോ പിടിച്ചിരുന്നു പക്ഷെ വെറും നിമിഷങ്ങൾ മാത്രമേ അവ അവിടെ ഉണ്ടായുള്ളൂ…

അവളുടെ വലതു കൈയിൽ ഒരു വാൾ പ്രത്യക്ഷപെട്ടിരുന്നു… അവളുടെ നാവ് ചുവന്ന കൊണ്ടിരിക്കുന്നു…. “”നീ എന്താടാ പറഞ്ഞത്…. എന്റെ കുഞ്ഞിനെ… “”അവൾ പൂർണമായും കാളിയായി മാറിയിരുന്നു… അവളിൽ ആ സമയം മാതൃത്വം ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഏത് അമ്മയ്ക്കാണ് തന്റെ കുഞ്ഞിനെ പറഞ്ഞാൽ നോവാത്തത്…? അവൾ അയാൾക്ക് നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു… പക്ഷെ അയാൾക്ക് ഒരു രക്ഷ പോലെ അയാളുടെ കൂട്ടാളികൾ അയാളെ അവളിൽ നിന്നു പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു… അവൾ സംഹാര രൂപത്തോടെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി… അവൾക്ക് ആ സമയം വയറ്റിൽ ഭാരം പോലും തോന്നിയില്ല…. അവൾ അവളുടെ ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവളെ നേരിടാൻ വന്ന ഒരുത്തനെ വെട്ടി വീഴ്ത്തി…അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ആണ് വെട്ട് കൊണ്ടത്.. അവൾ അവനെ വീണ്ടും വീണ്ടും ആഞ്ഞു വെട്ടി…

അവന്റെ അലർച്ച അവിടം മുഴുവൻ അലയടിച്ചു… “”നീയല്ലേ എന്റെ നന്ദുവിനെ ഇഞ്ചിഞ്ഞായി കൊന്നത്….. “”അതും പറഞ്ഞു അവന്റെ ഹൃദയം അവൾ തുരന്നെടുത്തു…. അവന്റെ കണ്ണുകൾ തന്റെ ഇരു കൈകൾ കൊണ്ട് ചൂഴ്നെടുത്തു…. അവന്റെ അവയവങ്ങൾ അവൾ ചവിട്ടി മേതിച്ചു… അവന്റെ ചോര കൈകളിലേക്ക് എടുത്തു അവൾ ആർത്തിയോടെ കുടിച്ചു… അപ്പൊഴും അവളുടെ കലി അടങ്ങിയിരുന്നില്ല…. തന്റെ നന്ദുവിനെ മൃഗീയമായി പീഡിപ്പിച്ചു കൊന്നവനോടുള്ള പ്രതികാരം അവൾ അവിടെ തീർക്കുകയായിരുന്നു… പിന്നീട് അവളുടെ സംഹാര രൂപം തന്നെ ആണ് അവിടെയുള്ളവർ എല്ലാം കണ്ടത്.. അവളെ പേടിച്ചു ഓടാൻ നോക്കിയവരെ അവൾ വെട്ടി വീഴ്ത്തി…

അവരുടെ ചുടു ചോര അവൾക്ക് ആനന്തമായിരുന്നു…. എല്ലാരേയും കൊന്നതിനു ശേഷം അവൾ അവളുടെ നാവ് കൊണ്ട് ചുണ്ട് ആകമാനം തുടച്ചു….. അവിടം ആ സമയം ഒരു സ്മശനം ആയി മാറിയിരുന്നു… ഇതിനിടയിൽ ഓടാൻ ശ്രെമിച്ച ബിർഷയെയും അവൾ വക വരുത്തിയിരുന്നു…അവൾ ഇട്ടിരിക്കുന്ന സാരി എല്ലാം രക്തതാൽ കുതിർന്നിരുന്നു.. ഇതെല്ലാം കണ്ട് സ്തംഭിച്ചു നിൽക്കുകയാണ് വേദ…. സ്വാമി ഇതെല്ലാം പ്രതീഷിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട് അയാൾക്ക് അധികം ഞെട്ടൽ ഒന്നും ഇല്ല…. അവൾ പകയോടെ അഘോരിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..അയാൾക്ക് പക്ഷെ പേടി ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല…. അയ്യാൾ അപ്പോഴും മുഖത്തു പുച്ഛം നിറച്ചു അവളെ നോക്കുകയാണ്.. ,

“”നിനക്ക് മതിയായില്ലേ അഘോരി… “”ആവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു…. പക്ഷെ.. അവന്റെ അടുത്ത് ഓടി എത്തിയതും അവൾ അതിനെക്കാൾ ശക്തിയിൽ പിറകിലേക്ക് കമ്മന്നടിച്ചു വീണു…. അവൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കി എങ്കിലും അവൾക്ക് അതിന് കഴിഞ്ഞില്ല.. പക്ഷെ നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് വേദ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടിയെത്തി…. അവന്റെ കണ്ണുകളും ചുവന്നിരുന്നു.. അവന് ആ സമയം തന്റെ കുഞ്ഞിനും ദേവക്കും എന്തെങ്കിലും പറ്റുമോ എന്ന പേടി ആയിരുന്നു…. അവൻ അവളുടെ വയറിൽ കൈ വച്ചു…. അവൾ അവനെ ദയനീയതയോടെ നോക്കി… ഇതേ സമയം ആഘോരി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു…. പെട്ടന്ന് വേദയുടെ ഭാവം മാറി… അവനിലെ അച്ഛനും ഭർത്താവും ആ സമയം വിഷമിച്ചു എങ്കിൽ അവനിലെ അസുരൻ….. അസുരാധിപതി….. ക്രോധത്താൽ ജ്വലിച്ചു…

അവൻ ആഘോരിയുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു… പക്ഷെ അവന്റെ സംരക്ഷണകവചം വേദയെ അകത്തേക്ക് കയറ്റി വിട്ടില്ല…ആർക്കും ആ കവചം കാണാൻ പറ്റില്ല എങ്കിലും വേദക് അത് കാണമായിരുന്നു.. അവൻ ദേഷ്യത്തൽ തന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് അവ കീറി മുറിച്ചു…. അവ രണ്ട് പാളികളായി വിഭജിച്ചു.. അവൻ അഘോരിയെ ചവിട്ട് വീഴ്ത്തി… അഘോരിയിയെ സ്പർശിച്ചതും അവന്റെ മനസിൽ എന്തൊക്കെയോ തെളിഞ്ഞു വന്നു… അവന് തല പൊട്ടി പിളരുന്നപോലെ തോന്നി… പക്ഷെ അപ്പോഴും അവന്റെ മനസ്സിൽ അഘോരിയുടെ മുഖം ആയിരുന്നു… താൻ ആരാണെന്ന് അവനു പറയാൻ കഴിയും എന്ന് വേദയുടെ മനസ്സിൽ ഇരുന്നു ആരോ മന്ദ്രിച്ചു.. അയാൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ നിൽക്കുമ്പോഴേക്കും അവൻ അഘോരിയുടെ കഴുത്തിൽ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി..

അവൻ പെട്ടന്ന് കാലെടുത്തു മാറ്റി അയ്യാളുടെ കഴുത്തിൽ കുത്തി പിടിച്ചു.. ഞാൻ ആരാ…….. അവൻ അയ്യാളുടെ മുഖത്തു നോക്കി ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചു.. ഇതേ സമയം അഘോരി പേടിയാൽ വിറച്ചു.. “”പറയടാ… ഞാൻ ആരാ…. ഞാനും നീയും ആയി എന്ത് ബന്ധം ആണ് ഉളത്…. പറയടാ…… പറയാൻ……. “”…… തുടരും….

അസുരാധിപതി : ഭാഗം 58