നിനക്കായ് : ഭാഗം 103
എഴുത്തുകാരി: ഫാത്തിമ അലി
ശാന്തമായി ഉറങ്ങുന്ന അന്നയുടെ മുഖത്തേക്ക് പാറി വീഴുന്ന മുടിയിഴകൾ ഒതുക്കി വെച്ചതും ചിണുങ്ങലോടെ അവൾ അവന്റെ കൈ എടുത്ത് കവിളിന് അടിയിലായി വെച്ചു… ഉറക്കിനിടയിൽ ചെയ്തതാണെന്ന് മനസ്സെലായെങ്കിലും അലക്സ് കൈ എടുത്ത് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചില്ല…. അവളെ നോക്കി അങ്ങനെ കിടന്ന് എപ്പോഴോ ആണ് അവന്റെ കണ്ണുകളെ ഉറക്കം തഴുകിയത്…. ******* വാഷ് റൂമിൽ നിന്ന് മൂളിപ്പാട്ടോടെ ഇറങ്ങിയതാണ് ശ്രീ…. നനഞ്ഞ മുടി ഒന്നാകെ കെട്ടി വെച്ച ടവലിനെ അഴിച്ച് മാറ്റി മുടി മുഴുവൻ ഒരു വശത്തേക്ക് ഇട്ട് നനവ് ഒപ്പുന്നുണ്ട്…. അവളുടെ മിഴികൾ റൂമിൽ മുഴുവൻ ഇടതടവില്ലാതെ സഞ്ചരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.. “ഇച്ചായൻ ഇത് എവിടെ പോയി…?”
ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു… ബാൽക്കണിയിലേക്കുള്ള കർട്ടൺ മാറി ഗ്ലാസ് ഡോർ അൽപം തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ടതും സാം അവിടെ ആണ് ഉള്ളതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി…. ഒരു കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരിയോടെ ഡ്രയർ ഉപയോഗിച്ച് മുടി നല്ലത് പോലെ ഉണക്കി ചീകി വെച്ച് ശ്രീ നേരെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് ചെന്നു… സാം ആദ്യം തന്നെ ഫ്രഷ് ആയിരുന്നു…. ഷോർട്സും ലൂസ് ടീഷർട്ടും ഇട്ട് ആട്ടുകട്ടിലിൽ ചാരി ഇരുന്ന് ആരോടോ ഫോണിൽ സംസാരിക്കുകയായിരുന്ന സാമിനെ അവൾ കുറച്ച് സമയം നോക്കി നിന്നു… പിന്നെ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ പിറകിലൂടെ ചെന്ന് അവന്റെ തിങ്ങി നിറഞ്ഞ താടി രോമത്തിൽ ഇരു കൈയിലേയും വിരലുകൾ കടത്തിക്കൊണ്ട് പതിയെ ചലിപ്പിച്ചു…. അവളുടെ തണുത്ത മൃദുലമായ വിരലുകളുടെ സ്പർശനം അറിഞ്ഞതും അവന്റെ ചുണ്ടിൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു….
പതിയെ താടിയിലൂടെ ഇഴഞ്ഞിരുന്ന വിരലുകൾ മുകളിലൂടെ ചലിച്ച് അവന്റെ തലമുടിയിൽ കോർത്തു…. സാവധാനം അവിടെ മസ്സാജ് ചെയ്ത് കൊടുത്തതും അത് ആസ്വദിച്ചെന്ന് അവൻ സംസാരം തുടർന്നു… കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞതും ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് ഒരു കൈ പതിയെ പിന്നിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി ശ്രീയുടെ കൈതണ്ടയിൽ പിടുത്തമിട്ട് അവളെ മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി… അവന്റെ ആ നീക്കം പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയത് കൊണ്ട് ശ്രീ ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും പിന്നെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനടുത്തായി ആട്ടുകട്ടിൽ വന്ന് ഇരുന്നു…. “ആരാ…?ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നായിരുന്നോ…?” “മ്മ്…” “നാളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവുന്നുണ്ടോ…?” സാം ശ്രീയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്ന് അവളെ എടുത്ത് ഉയർത്തി മടിയിലേക്ക് വെച്ചു… “ഇല്ല കൊച്ചേ…അർജന്റ് വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കിൽ വിളിക്കും…അപ്പോ ചെന്നാൽ മതി…” ശ്രീയുടെ കാലിലൂടെ വിരലോടിച്ച് അവളുടെ കൊലുസിൽ പിടുത്തമിട്ട് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… “അന്നക്കുട്ടി ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട് എന്തോ പോലെ അല്ലേ ഇച്ചായാ…മിസ്സ് ചെയ്യുന്നു അവളെ…” അവൾ സാമിന്റെ കഴുത്തിലൂടെ ഇരു കൈകളും ഇട്ട് അവന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച് വെച്ചു…
“ഹാ…അവളിന്ന് പോയതല്ലേ ഉള്ളൂ…. അപ്പഴേക്ക് മിസ്സ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയോ…?” സാം ചിരിയോട് കൂടെ ചോദിച്ചത് കേട്ട് അവൾ അവനെ കൂർപ്പിച്ച് നോക്കി… “ഓ പിന്നേ….പറയുന്ന ആൾക്ക് പിന്നെ തീരെ മിസ്സ് ചെയ്യാത്ത പോലെ….ചുമ്മാ അഭിനയിക്കല്ലേ സാമിച്ചാ… എനിക്കറിഞ്ഞൂടെ ഈ മനസ്സ്…” കുറുമ്പോട് കൂടി അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞിന് മറുപടിയായി സാം ഒരു ചിരി മാത്രമാണ് തിരികെ നൽകിയത്… “ചിരിക്കല്ലേ…എന്ത് പറഞ്ഞാലും മനുഷ്യനെ മയക്കുന്നൊരു ചിരി ചിരിച്ചോളും…കള്ള ഡോട്ടർ…” ചിരിക്കുമ്പോൾ ചെറുതാവുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകളെ നോക്കി അവളാ കൺപീലിയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു… “മതി…വാ…കിടക്കണ്ടേ…സമയം ഒരുപാടായി…. ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും അവര് അതേ ഇരുപ്പിൽ നിന്ന് അനങ്ങിയില്ല…. അവസാനം അന്തരീക്ഷത്തിൽ തണുപ്പ് അധികമാവാൻ തുടങ്ങവേ സാം അവളെയും എടുത്ത് റൂമിലേക്ക് പോയി…
ബെഡിൽ സാമിനോട് ചേർന്ന് കിടക്കവേ തന്നിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ ശ്രീക്ക് അറിയാൻ സാധിച്ചിരുന്നു… വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഇതുവരെ അധരങ്ങൾ ബന്ധിച്ച ചുംബനത്തിനപ്പുറം മറ്റൊന്നും ഇരുവർക്കും ഇടയിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല… സാമിനോടുള്ള പ്രണയം തന്റെ രക്തത്തിൽ പോലും അലിഞ്ഞ് ചേർന്നതാണെങ്കിൽ കൂടിയും ശരീരങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള പങ്കുവെക്കലിന് ശ്രീക്ക് അൽപം കൂടെ സമയം ആവശ്യമായിരുന്നു… അവളുടെ മനസ്സ് നന്നായി അറിയാൻ സാധിച്ച സാം ലവലേശം ഭയമില്ലാതെ,,,,, എപ്പോഴാണോ അവനെ പൂർണ്ണമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നത്,,,അത് വരെ കുഞ്ഞ് കുസൃതികൾ അല്ലാതെ മറ്റൊരു തരത്തിലും അവളെ ശല്യം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല… എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവന്റെ ഓരോ സ്പർശനത്തിൽ പോലും തന്നിലെ സ്ത്രീ ഉണരുന്നതും അവന്റെ ചുംബനത്തിനായി ശരീരത്തിലെ ഓരോ അണുവും കൊതിക്കുന്നതും ശ്രീ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… തന്റെ ചെറു ചുംബനത്തിൽ പോലും വിവശയാവുന്ന ശ്രീയിലെ മാറ്റങ്ങളെ സാമിന് കൃത്യമായി തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞു…. തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കുന്ന ശ്രീയുടെ നെറുകിൽ മുകർന്ന് കൊണ്ട് അവൻ അവളെ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചു..
******* എപ്പോഴോ ഉറക്കിൽ നിന്നും ഞെട്ടി ഉണർന്ന അന്ന തൊട്ടടുത്ത് ശാന്തമായി കിടന്നുറങ്ങുന്ന അലക്സിനെ നോക്കി… ബെഡ് ലാംപിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ കൊച്ച് കുഞ്ഞിനെ പോലെയുള്ള അവന്റെ മുഖം കാണെ അവളിൽ ചെറു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… “ഉറങ്ങുമ്പോ എന്ത് ക്യൂട്ടാ ഇച്ചായാ നിങ്ങൾ…” കാറ്റിൽ നെറ്റിയിലേക്ക് വീണ് കിടക്കുന്ന അവന്റെ മുടിയിഴകൾ പതിയെ ഒതുക്കി വെച്ച് അവന്റെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി കിടന്നു….. “ഞാൻ മൈന്റ് ചെയ്യാത്തതിൽ വിഷമം ഉണ്ടോ ഇച്ചായാ… എനിക്കറിയാം.. ഈ മുഖം വാടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു… ഇച്ചായൻ സംസാരിക്കാൻ വരുമ്പോ മൈന്റ് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ ഞാൻ എന്ത് മാത്രം കഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് എന്നറിയാവോ… പക്ഷേ എന്നെ ഒരുപാട് വിഷമിപ്പിച്ചതല്ലേ.. അപ്പോ ഇത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്യണ്ടേ….” അവന്റെ കവിളിൽ നോവിക്കാതെ കുത്തിക്കൊണ്ടാണ് അവൾ പരിഭവം പറയുന്നത്….
“ഈ കൈ കൊണ്ടൊരു മിന്ന് എന്റെ കഴുത്തിൽ അണിയാൻ എന്ത് മാത്രം കൊതിച്ചതാണെന്ന് അറിയുവോ… ഇപ്പോ ദേ ഇച്ചായന്റെ മിന്നിന് അവകാശിയായി ഇങ്ങനെ ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോ..ഞാൻ..ഞാൻ എത്ര ഹാപ്പിയാണെന്നറിയുവോ ഇച്ചായന്… അത്രക്ക് ഇഷ്ടാണന്നേ എനിക്ക്….” പറയുന്നതിനൊപ്പം അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ മെല്ലെ മുത്തിയിരുന്നു… “ഈ നെഞ്ചിൽ എന്നോട് ഒരു കുഞ്ഞ് ഇഷ്ടം ഉണ്ടെന്ന് അറിയാം…പക്ഷേ എനിക്കത് പോരാ….ഈ ചെകുത്താന്റെ പ്രണയം മുഴുവൻ എനിക്ക് മാത്രമായി വേണം….കേട്ടോ ചെകുത്താനേ…” അലക്സിന്റെ നെറ്റിയിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ച് അവനെ പുണർന്ന് ഉറക്കിലേക്ക് വീഴുമ്പോഴും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി ബാക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ***** മുഖത്ത് പടരുന്ന തണുപ്പാണ് ശ്രീയെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചത്… ഈർശ്യയോടെ മുഖത്തേക്ക് വീണ വെള്ളത്തുള്ളികളെ തുടച്ച് മാറ്റി അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നു… “എന്ത് പണിയാ ഇച്ചായാ കാണിച്ചേ….”
നിറ ചിരിയോടെ മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന സാമിനെ അവൾ കൂർപ്പിച്ച് നോക്കി… “എഴുന്നേൽക്ക് കൊച്ചേ….” അവന്റെ നനഞ്ഞ താടി അവളുടെ കവിളിലൂടെ ഉരസിയതും അവൾ ചിണുക്കത്തോടെ മുഖം വെട്ടിച്ചു… “നമുക്ക് ഒരിടം വരെ പോവാനാണ്… ഇച്ചായന്റെ കൊച്ച് ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റ് റെഡിയാവ്…” സാം പറഞ്ഞത് കേട്ട് മൂളി എന്നല്ലാതെ അവൾ ബെഡിൽ നിന്ന് അനങ്ങിയില്ല… “മ്മ്…” “നിന്നോട് പറയുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് പ്രവർത്തിക്കുന്നതാ…” അവസാനം അവൾ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് കാണാഞ്ഞ് സാം പുതപ്പ് വലിച്ച് മാറ്റി ശ്രീയെ രണ്ട് കൈയിലും കോരി എടുത്ത് ബാത്രൂമിലേക്ക് ചെന്നു… അവളെ ഷവറിന് ചുവട്ടിൽ നിർത്തി അവനൽപം മാറി നിന്ന് കൊണ്ട് ടാപ്പ് തുറന്നു… “ശ്ശെ….എന്ത് പണിയാ ഇച്ചായാ കാണിച്ചേ… ഫുൾ നനച്ചു…ദുഷ്ടൻ…” ദേഹം മുഴുവൻ നനഞ്ഞ് തന്നെ നോക്കി പല്ല് കടിക്കുന്ന ശ്രീയെ സാം കൂർപ്പിച്ച് നോക്കി… “ടെൻ മിനിറ്റ്സ് തരാം…അതിനുള്ളിൽ ഫ്രഷ് ആയി ഇറങ്ങിക്കോളണം..” അവളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് സാം വെളിയിലേക്ക് പോയി…
“ഹും…” മുഴുവൻ നനഞ്ഞത് കൊണ്ട് വേറെ വഴിയില്ലാത്ത ശ്രീ വേഗം ഫ്രഷ് ആയി ഡ്രസ് ചെയിഞ്ച് ചെയ്ത് വന്നു… നേരം വെളുക്കാത്തത് കൊണ്ട് ആരും എഴുന്നേറ്റിരുന്നില്ല… അവർ വേഗം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി പോർച്ചിൽ നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന കാറിലേക്ക് കയറി… കയറി ഇരുന്നപ്പോൾ മുതൽ എങ്ങോട്ടാണ് പോവുന്നതെന്ന് ചോദിച്ച് സ്വര്യം തരാത്ത ശ്രീയുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നും അനക്കമൊന്നും കേൾക്കാതെ ആയപ്പോഴാണ് അവൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി…. ഡോറിലേക്കും ചാരി കിടന്നുറങ്ങുന്ന ശ്രീയെ കണ്ടതും അവന്റെ ചൊടികൾ വിരിഞ്ഞു… “ഈ പെണ്ണ്…” ശ്രീയെ നോക്കി ചിരിയോട് കൂടെ തല കുടഞ്ഞ് അവൻ ഡ്രൈവിങിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു… കുറച്ച് നേരത്തെ യാത്രക്കൊടുവിൽ എസ്റ്റേറ്റ് ബംഗ്ലാവിലേക്ക് സാമിന്റെ കാർ കടന്ന് ചെന്നു… സീറ്റ് ബെൽട്ട് അഴിച്ച് കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയതും സ്ലീവാച്ചായൻ ബംഗ്ലാവിന്റെ വാതിൽ തുറന്നിരുന്നു… സാം കോ ഡ്രൈവർ സീറ്റിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് ശ്രീയെ ഉണർത്താതെ ഇരു കൈയിലും കോരി എടുത്ത് അകത്തേക്ക് നടന്നു…
ശ്രീയെയും കൊണ്ട് സ്റ്റെയർ കയറി മുകളിലെ ഒരു വിശാലമായ റൂമിലേക്കായിരുന്നു സാം ചെന്നത്… തന്റെ കഴുത്തിലൂടെ ചുറ്റി പിടിച്ച് സുഖമായി ഉറങ്ങുന്ന ശ്രീയെ അവൻ ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി പുതപ്പിച്ചു… പുലർച്ചെ അഞ്ച് മണി അടുത്ത് ആയിട്ടേ ഉള്ളൂ എന്നത് കൊണ്ട് അവനും അൽപ നേരം മയങ്ങാനായി ശ്രീയുടെ അടുത്ത് കിടന്നു… ******* ഉറക്കിൽ നിന്നും ഉണർന്ന അലക്സ് കണ്ണുകൾ പതിയെ തുറന്നതും അന്നയുടെ വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ കഴുത്തിൽ പറ്റി ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന മിന്ന് ആയിരുന്നു കണ്ടത്… അവളുടെ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞ കഴുത്തിൽ അതങ്ങനെ ചേർന്ന് കിടക്കുന്നത് കാണാൻ വല്ലാത്ത ഭംഗിയുള്ളത് പോലെ അവന് തോന്നി… ആ മിന്നിൽ അമർത്തിയൊന്ന് ചുംബിക്കാൻ തോന്നി അവന്… അലക്സ് മുഖം അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു… തൊടാടു തൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ അവന്റെ അധരം എത്തിയതും താൻ ചെയ്യാൻ പോയതിനെ കുറിച്ച് അവന് ബോധം വന്നത്….
അലക്സ് ഞെട്ടലോടെ മുഖം പിന്നിലേക്ക് വലിക്കവേ അന്ന ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട് അവന്റെ പിൻകഴുത്തിൽ ചുറ്റിയ കൈയാൽ അവനെ ഒന്നു കൂടെ അവളിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ചു… ഉറക്കിലാണെങ്കിലും അലക്സിന്റെ തലമുടിയിൽ അവളുടെ കൈവിരലുകൾ പതിയെ തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അവളുടെ മാറിൽ മുഖം അമർന്നതും അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് ഉയർന്നിരുന്നു… എന്നാൽ അവന്റെ നീളൻ മുടിയിഴകൾക്കിടയിലൂടെയുള്ള അവളുടെ വിരലുകളുടെ ചലനം നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിനെ താളത്തിലാക്കി… മാറിലമർന്ന അവന്റെ മുഖം മെല്ലെ ഉയർത്തി നോക്കിയതും സുഖമായി ഉറങ്ങുന്ന അന്നയെ കണ്ട് അലക്സിന്റെ ചൊടികൾ വിരിഞ്ഞു… ഉറക്കത്തിലാണെങ്കിലും അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ ഒരു കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരി ഒളിഞ്ഞ് കിടപ്പുണ്ടെന്ന് അവന് തോന്നി… കളിപ്പാട്ടം കിട്ടിയ കൊച്ച് കുഞ്ഞിന്റെ മുഖഭാവം ആയിരുന്നു അവനപ്പോൾ…
ഇത്ര നേരം ഇമ ചിമ്മാതെ അവളെ നോക്കിയിട്ടുണ്ടാവും എന്ന് നിശ്ചയമില്ല… അവളുടെ മുഖത്തൂടെ കണ്ണുകൾ ഇടതടവില്ലാതെ സഞ്ചരിക്കവേ തന്റെയുള്ളിൽ ഉടലെടുക്കുന്ന വികാരങ്ങളെ എന്ത് പേരിട്ട് വിളിക്കും എന്നവന് അറിയില്ലായിരുന്നു… “ഒരുപാട് വേദനിപ്പിച്ചു അല്ലേ ഞാൻ…. പേടിയായിരുന്നു അന്നാ….വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി ഒരു കോമാളിയാവാൻ വയ്യായിരുന്നു… നിന്നെ നോവിച്ചതും അവഗണിച്ചതും വിട്ട് പൊയ്ക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതിയാ… പക്ഷേ….ഞാൻ തോറ്റ് പോയി…തോൽപ്പിച്ച് കളഞ്ഞു നീ…” പതിഞ്ഞതെങ്കിലും അവന്റെ ശബ്ദം പലപ്പോഴായി ഇടറി പോയിരുന്നു… “നീ എന്നോട് കാണിക്കുന്ന അവഗണന ഞാൻ തന്നെ വരുത്തിവെച്ചതാണെന്ന് അറിയാം…അതിന് നീ എന്ത് ശിക്ഷ നൽകിയാലും സ്വീകരിച്ചോളാം….പക്ഷേ ഈ ദേഷ്യവും വിഷമവും ഒക്കെ മാറുമ്പോ ഒന്ന് എന്നെ കേൾക്കുമോ അന്നാ…? എന്നെ പഴയ പോലെ സ്നേഹിക്കുമോ നീ…?
നിന്നെ സ്നേഹിക്കാനും നിന്റെ സ്നേഹം അനുഭവിക്കാനും വല്ലാതെ കൊതിയാവുന്നു…” നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവൻ അവളുടെ മാറിൽ പറ്റി ചേർന്നു… പണ്ടെങ്ങോ നഷ്ടപ്പെട്ട മമ്മയുടെ മാറിലെ ചൂടാണ് അവൾക്കുമെന്ന് അലക്സിന് തോന്നി… ആ സമയത്ത് അമ്മയുടെ മാറിൽ പതുങ്ങി ചേരുന്ന കൊച്ച് കുട്ടിയായിരുന്നു അവൻ… ആ സ്നേഹച്ചൂടിലേക്ക് ഒതുങ്ങിയ അവനെ അന്ന ഒന്നുകൂടി അവളിലേക്ക് പറ്റി ചേർത്തിരുന്നു… ******* അലാറം അടിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് സാം എഴുന്നേറ്റത്… ശ്രീയെ ഒന്ന് നോക്കി മുടിയിൽ പതിയെ തലോടി അവൻ ഫ്രഷ് ആവാനായി പോയി… താഴേക്ക് ചെന്നതും സ്ലീവാച്ചായൻ കിച്ചണിൽ ഫുഡ് കൊണ്ട് വെച്ചിരുന്നു…. അയാൾക്ക് ജോലിക്ക് പോവാൻ സമയം ആയത് കൊണ്ട് ബാക്കി അവര് ചെയ്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞ് നിർബന്ധിച്ച് സ്ലീവാച്ചനെ പറഞ്ഞയച്ചു…. തുറന്നിട്ട ജനാലയിലൂടെ വെളിച്ചം മുഖത്തേക്ക് പതിച്ചതും ശ്രീ കണ്ണുകൾ ചിമ്മി തുറന്നു… ബെഡിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മൂരി നിവർന്നപ്പോഴാണ് താൻ എവിടെയാണെന്നുള്ള ചിന്ത അവളിൽ വന്നത്…
അവരുടെ റൂം അല്ലെന്ന് കണ്ടതും അവൾ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് ചുറ്റിലും നോക്കി… “ഓ…എസ്റ്റേറ്റിലേക്കാണല്ലേ വന്നത്….” കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് പുള്ളിക്കാരിക്ക് ഏകദേശം കാര്യങ്ങളൊക്കെ വ്യക്തമായത്… “എന്നിട്ട് ഈ ഇച്ചായൻ ഇതെവിടെ പോയി…?” റൂമിലെങ്ങും സാമിനെ കാണാതെ വന്നപ്പോൾ പുറത്തേക്ക് ചെന്ന് നോക്കാമെന്ന് കരുതി നടന്നതും ടേബിളിന് മുകളിൽ ഇരുന്ന ഫോൺ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തിരുന്നു…. റീന ആയിരുന്നു വിളിച്ചത്…പിന്നാലെ വസുന്ധരയും സുമയും അവളോട് സംസാരിച്ചു….അരെല്ലാം ഇന്ന് തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് പോവും… സാം ഇന്നലെ രാത്രി തന്നെ ശ്രീയെയും കൂട്ടി പുറത്തേക്ക് പോവും എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു… അവരോട് സംസാരിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഫോൺ വെച്ചപ്പോഴാണ് ശ്രീക്ക് അന്നയെ ഒന്ന് വിളിക്കാമെന്ന് തോന്നിയത്… അന്നയോട് വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ച് ഫോൺ വെച്ചതും ശ്രീ നേരെ വാഷ് റൂമിലേക്ക് ചെന്നു…. പുലർച്ചെ കുളിച്ചത് കൊണ്ട് പല്ല് തേച്ച് മുഖമൊക്കെ ഒന്ന് കഴുകിയാണ് അവൾ താഴേക്ക് ചെന്നത്…
ഹാളിലും ഉമ്മറത്തുമൊന്നും ആളെ കാണാതെ ചുറ്റിത്തിരിയുമ്പോഴാണ് കിച്ചണിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നത്… സ്റ്റൗ ഓൺ ചെയ്ത് ചൂടായ പാനിലേക്ക് മാവൊഴിച്ച് വട്ടത്തിൽ ചുഴറ്റുമ്പോഴാണ് അരയിലൂടെ മുറുകുന്ന കൈകളെ അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്… “ഇച്ചായന്റെ കൊച്ചിന്റെ ഉറക്കം തെളിഞ്ഞോ….?” മാവൊഴിച്ച പാൻ അടച്ച് വെച്ച് ശ്രീയെ മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി അവളുടെ ഇരു തോളിലും കൈയിട്ട് നെറ്റിയിൽ നെറ്റി മുട്ടിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു… “മ്മ്….” “ഹായ്….വെള്ളയപ്പമാണോ ഇന്ന്…” അവൾ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി കൊണ്ട് തൊട്ടടുത്ത പാത്രം തുറന്ന് നോക്കി… നല്ല ആവി പറക്കുന്ന ബീഫ് വരട്ടിന്റെ സ്മെൽ മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചതും ശ്രീ അറിയാതെ ചുണ്ട് നനച്ചു… “എന്റെ കൊച്ച് ചെന്ന് കോഫി ഇട് അപ്പഴേക്കും ബാക്കി അപ്പവും കൂടെ ചുട്ട് നമുക്ക് കഴിക്കാനിരിക്കാം…” സാമിനെ നോക്കി തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ശ്രീ രണ്ട് പേർക്കുള്ള കോഫി കപ്പിലേക്ക് പകർന്നപ്പോഴേക്കും അപ്പം ചുട്ടെടുത്ത് അവൻ സ്റ്റൗ ഓഫ് ചെയ്തിരുന്നു… രണ്ട് പേരും ഓരോന്ന് സംസാരിച്ച് കൊണ്ട് കിച്ചണിൽ ഇരുന്ന് തന്നെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചു…
****** ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത അന്ന മൂരി നിവർന്ന് കൊണ്ട് ബെഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു… വേഗം ചെന്ന് ഫ്രഷ് ആയി കിച്ചണിലേക്ക് പോവാൻ നേരമാണ് ഉമ്മറത്തെ ഡോർ തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്… അലക്സ് അവിടെ ആവും ഉണ്ടാവുക എന്ന തോന്നിലിൽ അവളുടെ കാലുകൾ ഉമ്മറത്തേക്ക് ചലിച്ചു… വിചാരിച്ച പോലെ ഒരു മുണ്ടും സ്ലീവ്ലെസ് ഇന്നർ ബനിയനും ഇട്ട് ചാരുപടിയിൽ ഇരുന്ന് പത്രം വായിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ… ഒരു സൈഡിൽ ആയി ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അന്ന വാതിൽ പടിയിൽ ചാരി നിന്നാണ് അവനെ നോക്കിയത്… ന്യൂസ് വായിക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ അവന്റെ മുഖത്ത് വിരിയുന്ന ഭാവങ്ങളെല്ലാം ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കുകയായിരുന്നു അവൾ… ഇടക്കെപ്പോഴോ അവന്റെ കവിളിലെ നുണക്കുഴി തെളിഞ്ഞതും അന്നക്ക് ഓടി ചെന്ന് അവിടെ അമർത്തി ഒന്ന് കടിച്ചെടുക്കാൻ തോന്നി… “കർത്താവേ….ഇത് എന്നേം കൊണ്ടേ പോവൂ….”
ഇനിയും അവനെ നോക്കി നിന്നാൽ ശരിയാവില്ലെന്ന തോന്നലിൽ തല ഒന്ന് കുടഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അകത്തേക്ക് ചെന്നു… ഇടക്കെപ്പോ കണ്ണൊന്ന് തെറ്റിയതും അന്ന ഡോറിനടുത്തായി നിൽക്കുന്നതും തിരിഞ്ഞ് പോവുന്നതും അലക്സ് കണ്ടിരുന്നു… അന്ന കിച്ചണിൽ ചെന്നപ്പോൾ വല്യമ്മച്ചിയും ചേടത്തിയും അവിടെ സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു… അന്നയെ കണ്ടതും ചേടത്തി കോഫി എടുത്ത് ഗ്ലാസിലേക്ക് പകർന്ന് അവൾക്ക് കൊടുത്തു… അന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ അത് വാങ്ങി അവരുടെ കൂടെ സംസാരിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് അലക്സിന്റെ ഉറക്കെയുള്ള വിളി അവർ കേൾക്കുന്നത്… “ചേടത്തീ….കോഫി…” അന്ന പോയ വഴിയിലേക്ക് നോക്കി ഒട്ടൊരു സമയം എന്തോ ആലോചിച്ച പോലെ ഇരുന്ന് അകത്തേക്ക് നോക്കി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…. അന്ന ആവും കൊണ്ടുവരിക എന്ന ഒരൊറ്റ പ്രതീക്ഷയിലാണ് അവനങ്ങനെ ചെയ്തത്… ആരോ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്ന് വരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞതും അവൻ വേഗം പത്രത്തിലേക്ക് കണ്ണുകൾ നട്ടു… “മോനേ കോഫി…”
കപ്പും നീട്ടി പിടിച്ച് നിൽക്കുന്ന ചേടത്തിയെ കണ്ടതും അവന്റെ മുഖം കാറ്റഴിച്ച് വിട്ട ബലൂൺ പോലെ ആയിരുന്നു… അവൻ അവരെ നോക്കി കഷ്ടപ്പെട്ടൊന്ന് ചിരിച്ച് കോഫി വാങ്ങി പത്രത്തിലേക്ക് തന്നെ കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി… അലക്സ് കോഫി കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞ് കിച്ചണിലേക്ക് ചെന്നെങ്കിലും അവിടെ ചേടത്തിയെയും വല്യമ്മച്ചിയെയും മാത്രമേ കണ്ടിരുന്നുള്ളൂ…. ടേബിളിന്റെ മുകളിൽ കപ്പ് വെച്ച് ചുറ്റിലും കണ്ണുകളാൽ പരതുന്നത് അവർ ഇരുവരും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു… “മോനെന്താ തിരയുന്നത്…?” “ഏഹ്…ആഹ്….അത് ഒന്നൂല്ല…” “അന്ന മോളെ ആണെങ്കിൽ ഇവിടെ നോക്കണ്ട…റൂമിലോട്ട് പോയിട്ടുണ്ട്…” വല്യമ്മച്ചിയുടെ ആക്കിയുള്ള ചിരിയും പറച്ചിലും കേട്ട് ചമ്മിയെങ്കിലും അത് മുഖത്ത് കാണിക്കാതെ അവരെ കൂർപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ വേഗം പുറത്തേക്ക് പോയി… റൂമിൽ ചെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ നനഞ്ഞ മുടി ഡ്രൈയർ ഉപയോഗിച്ച് ഉണക്കുന്ന അന്നയെ ആണ് അവൻ കണ്ടത്… ഒരു വൈറ്റ് ഫുൾ സ്ലീവ് ടീ ഷർട്ടും പിങ്ക് പലാസയുമായിരുന്നു അവളുടെ വേഷം…
ഏതോ ഒരു മൂളിപ്പാട്ടോടെ മിററിന് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അന്നയെ മാത്രം നോക്കിക്കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക് കയറിയതും മുറിവ് പറ്റിയ കൈ ഡോറിന്റെ ഹാൻഡിലിൽ അത്യാവശ്യം നല്ലത് പോലെ തട്ടിയിരുന്നു… “ശ്ശ്…” അലക്സിൽ നിന്ന് വേദനയിൽ കുതിർന്ന ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോഴാണ് അന്ന അവനെ കാണുന്നത്… ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി ജാഡ ഈട്ട് നിൽക്കണമെന്നാണ് കരുതിയത് എങ്കിലും അവന്റെ കൈയിലെ മുറിവും അതിൽ നിന്ന് ഇറ്റി വീഴാൻ തുടങ്ങിയ രക്തവും അവൾ കാണുന്നത്… “ഇച്ചായാ….” അത് കണ്ടതോട് കൂടെ അവളുടെ ദേഷ്യവും വാശിയുമെല്ലാം മറന്ന് അന്ന ഓടി അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നിരുന്നു… “ഇതെന്നാ പറ്റിയതാ ഇച്ചായാ…” വെപ്രാളത്തോടെ തന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച അന്നയെ ഒട്ടൊരു കൗതുകത്തോടെ ആയിരുന്നു അവൻ നോക്കിയത്… അതിനേക്കാൾ ഉപരി അവളുടേ ഇച്ചായാ എന്നുള്ള വിളിയൊച്ച ഹൃദയത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിലാണ് വന്ന് പതിച്ചതെന്ന് അവന് തോന്നി… താൻ ചോദിച്ചതിനൊന്നും മറുപടി തരാതെ നിൽക്കുന്ന അലക്സിനെ കാണെ അന്നക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
അവനെ ഒന്ന് കൂർപ്പിച്ച് നോക്കിക്കൊണ്ട് കൈയും പിടിച്ച് ബെഡിൽ കൊണ്ട് പോയി ഇരുത്തി… സൈഡ് ടേബിളിലും മറ്റും ഓരോന്ന് പിറുപിറുത്ത് കൊണ്ട് എന്തിനോ വേണ്ടി തിരയുന്ന അവളെ അവൻ ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കി… “ടോ…ഫസ്റ്റ് എയ്ഡ് ബോക്സ് എവിടെയാ…?” അവളുടെ ഗൗരവത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം കേട്ടതും അലക്സ് അറിയാതെ അവന്റെ ബുക്സൊക്കെ വെച്ച ഷെൽഫിന് നേരെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു… അവനെ ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കി ഷെൽഫിൽ നിന്ന് ബോക്സ് എടുത്ത് ബെഡിലേക്ക് വന്ന് ഇരുന്നു… “സ്സ്…” മരുന്നിൽ മുക്കിയ പഞ്ഞി അവന്റെ മുറിവിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നതും അവനൊന്ന് എരിവ് വലിച്ചു…. “സോറീ…സോറി….വേദനിച്ചോ ഇച്ചായാ…. ഞാൻ പതിയെ ചെയ്യാമേ….” മുറിവിലേക്ക് പതിയെ ഊതിക്കൊണ്ട് മരുന്ന് വെക്കുകയായിരുന്നു അവൾ… അവളുടെ മുഖത്തെ പേടിയും വേദനയും കണ്ട് തന്റെ വേദന അനുഭവിക്കുന്നത് അവളാണോ എന്ന് വരെ അലക്സിന് തോന്നിപ്പോയി… അന്നയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കെ ഹൃദയത്തിൽ വല്ലാത്തൊരു വേദന നിറയുന്നത് പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു…
താൻ ഓരോ തവണ വേദനിപ്പിക്കുമ്പോഴും കണ്ണ് നിറഞ്ഞാലും ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരി മായാതെ അവനെ നോക്കി ഓടി മറയുന്ന അന്നയെ കുറിച്ച് ഓർക്കവേ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി… മുറിവിൽ മരുന്ന് പുരട്ടി കഴിഞ്ഞതും മുഖം ഉയർത്തി നോക്കിയ അന്ന തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കുന്ന അലക്സിനെ കണ്ട് ഒരു നിമിഷം പതറി… അവനിൽ നിന്നും വിട്ട് മാറി എഴുന്നേറ്റ് പോവാനൊരുങ്ങിയ അന്നയുടെ കൈയിൽ അലക്സ് പിടുത്തമിട്ടിരുന്നു… മുഖത്ത് ദേഷ്യം വരുത്തിക്കൊണ്ട് അവനെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാനൊരുങ്ങിയതും ഞൊടിയിടയിൽ അലക്സ് അവളെ നെഞ്ചിലേക്കിട്ട് ഇറുകെ പുണർന്നിരുന്നു… അവന്റെ നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ നിന്നും അകന്ന് മാറാൻ അവൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല… ഏറെ കൊതിച്ച അവന്റെ സാമിപ്യം….അലക്സിന്റെ കൈകളാൽ ശ്വാസം മുട്ടുന്ന രീതിയിൽ വരിഞ്ഞ് മുറുക്കി അവനിലേക്ക് ചേരാനായിരുന്നു അവൾ കൊതിച്ചത്…. അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ താളം ചെവിയോർത്ത് കൊണ്ട് അവളങ്ങനെ നിന്നു…
അലക്സും അവളിൽ നിന്നും അകലാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തവണ്ണം അന്നയെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു… അവളുടെ മുഖത്തെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ച് കൊണ്ട് അവളുടെ നെറുകിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു… നെറുകിൽ പതിയുന്ന അലക്സിന്റെ ചുണ്ടുകളെ അവളുടെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ രോമകൂപങ്ങൾ പോലും ഏറ്റ് വാങ്ങി… പതിയെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കിയ അന്ന അവന്റെ കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീരിനെ ഇരു കൈകളാലും തുടച്ച് മാറ്റി….കരയരുതെന്ന് അവളുടെ മിഴികൾ തന്നോട് അപേക്ഷിക്കുന്നത് പോലെ അവന് തോന്നി… “സോറീ….” കാതിൽ പതിയുന്ന അവന്റെ നിശ്വാസത്തിന്റെ ചൂടിനൊപ്പം കേട്ട വാക്കുകൾ അവളിലെ വാശിക്കാരിയെ ഉണർത്തി… അവനിൽ നിന്നും പിടഞ്ഞ് മാറി കണ്ണുകളാൽ കൂർത്ത നോട്ടമെറിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോയ അന്നയെ ഒരു പകപ്പോടെ ആണ് അവൻ നോക്കിയത്… തന്റെ പ്രവർത്തി അവളെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്ന ചിന്തയിൽ അവൻ തലയിൽ കൈ കൊടുത്ത് ബെഡിൽ ഇരുന്ന് പോയി…എന്നാൽ ഈ സമയം ഉമ്മറത്തെ ചാരുപടിയിൽ ഇരുന്ന് ഓരോന്ന് പിറുപിറുക്കുകയായിരുന്നു അന്ന… “ദുഷ്ടൻ ചെകുത്താൻ….
ആർക്ക് വേണം അങ്ങേരുടെ ചോറി…അല്ലെങ്കിലും എന്നോടെന്തിനാ ഇച്ചായൻ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നേ…കുറച്ച് വിഷമിച്ച് എന്ന് വെച്ച് ഞാൻ ഇച്ചായനോട് ക്ഷമിക്കാതിരിക്കുവോ…ആ കൈകൾ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചപ്പോ എന്റെ എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും മാറിയതല്ലേ…ഇപ്പോ ഞാനിങ്ങനെ മിണ്ടാതാരിക്കുന്നത് പോലും ആ വായിൽ നിന്നും എന്നെ ഇഷ്ടമാണ് എന്ന് കേൾക്കാനല്ലേ…എന്നിട്ടിപ്പോ ഒരു സോറിയും ആയി വന്നിരിക്കുന്നു… ആ സമയത്ത് ഒരു ഐ ലവ് യൂ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എന്താ ആ ചെകുത്താന്..ഹും..” കൈവിരലുകൾ മിന്നിൽ കൊരുത്ത് കൊണ്ടാണ് അന്ന പരാതി പറയുന്നത്… “എന്നാലും ആ മുറിവ് എപ്പോ പറ്റിയതാ… ഞാൻ കണ്ടിരുന്നില്ലല്ലോ…നല്ലത് പോലെ വേദനിക്കുന്നുണ്ടാകുമോ…?” “ആ മോൾ ഇവിടെ ഇരിക്കുവാ…വാ വന്നേ…ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാം….”ചേടത്തി അന്നയെ നോക്കി ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നതും അവർക്കൊരു പുഞ്ചിരിച്ച് നൽകി കൊണ്ട് അന്ന അവരുടെ കൂടെ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു… ഫുഡ് ഒക്കെ ടേബിളിൽ എടുത്ത് വെച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അലക്സ് കഴിക്കാനായി വന്നത്…
അന്നയുടെ ഓപ്പോസിറ്റ് ആയിട്ടായിരുന്നു അലക്സ് ഇരുന്നത്… കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ പലപ്പോഴായി അലക്സിന്റെ കണ്ണുകൾ അവളിലേക്ക് പോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു…എങ്കിലും കണ്ടിട്ടും കാണാത്ത പോലെ മുഖം കുനിച്ച് ഇരുന്ന് അവൾ കഴിപ്പ് തുടർന്നു… ****** ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ച് കുറച്ച് സാമും ശ്രീയും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി… സ്ലീവാച്ചന്റെയും മറ്റും വീടുകളിലേക്കായിരുന്നു അവർ പോയത്… അവിടെ ചെന്ന് ചേടത്തിയെയും ഏഞ്ചൽ മോളുടെയും അടുത്ത് ഇരുന്ന് സംസാരിച്ച് സമയം പോയത് അറിഞ്ഞില്ല… ഉച്ചക്കത്തേയും വൈകുന്നേരത്തെയും ഫുഡ് കഴിപ്പിച്ച ശേഷമാണ് ചേടത്തി അവരെ പോവാൻ സമ്മതിച്ചത്… ഏതാണ്ട് സന്ധ്യയോട് അടുത്താണ് അവർ തിരിച്ചെത്തിയത്… ഹെവി ഫുഡ് കഴിച്ചത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇനി രാത്രിയിലേക്ക് രണ്ട് പേർക്കും ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു… ഫ്രഷ് ആയി കഴിഞ്ഞ് ഹാളിലെ ടിവിയിൽ പുതിയ സിനിമയും കണ്ട് ഇരുന്നപ്പോഴേക്കും കിടക്കാൻ ആയി… അപ്പോഴേക്കും സാമിന് ഏതോ കോൾ വന്നിരുന്നു…
അവൻ സംസാരിച്ച് നിൽക്കുന്ന നേരം ശ്രീ ടി.വി ഓഫ് ചെയ്ത് മുകളിലെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു… അപ്പോഴാണ് ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന കവർ അവളുടെ ശ്രദ്ധയി പെട്ടത്… കൗതുകത്തോടെ അവളത് തുറന്ന് നോക്കിയതും കറുത്ത കരയുള്ള നേര്യതും അതിന് ചേരുന്ന ബ്ലൗസും ആയിരുന്നു…. ചുണ്ടിൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അതുമായി അവൾ വാഷ് റൂമിലേക്ക് കയറി… നേര്യതുമണിഞ്ഞ് അവൾ റൂമിലേക്ക് വന്ന് അഴിഞ്ഞ് വീണ മുടി കോതി ഒതുക്കുമ്പോഴാണ് അവളുടെ കണ്ണുകൾ ബാൽക്കണി ലക്ഷ്യമാക്കി പോയത്…. റൂമിനോട് ചേർന്ന് ഒരു ബാൽക്കണി ഉണ്ട്…എന്തോ ഓർത്തെന്ന പോലെ അവൾ ബാൽക്കണിലേക്കുള്ള ഡോർ തുറന്ന് അങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങി… ബാൽക്കണിയിലെ കൽതൂണിലേക്ക് ചുറ്റി പടർന്ന് കിടക്കുന്ന മുല്ലവള്ളിയും അതിൽ നിറയെ സൗരഭ്യം പരത്തിക്കൊണ്ട് മുല്ലപൂക്കളും നിറഞ്ഞിരുന്നു… കുറച്ചധികം പൂക്കൾ പറിച്ച് കൈവെള്ളയിലാക്കി അവൾ അവയിലെ വശ്യമായ സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ചു…. “ഏയ് ദുർഗക്കൊച്ചേ….” കാതിനരികിൽ പതിക്കുന്ന സാമിന്റെ സ്വരം അവളിൽ പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചിരുന്നു…
ശ്രീയെ തിരിച്ച് നിർത്തി എന്തോ ചോദിക്കാൻ ആഞ്ഞ അവന്റെ ചുണ്ടിന് മുകളിലായി വിരൽ കൊണ്ട് തടഞ്ഞ് അവളവനെ ഇറുകെ പുണർന്നിരുന്നു…. നേർത്തൊരു ചിരിയോടെ ശ്രീയെയും കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക് കയറിയ സാമിന്റെ കണ്ണുകളിൽ അവളോടുള്ള പ്രണയം മാത്രമായിരുന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്… ആ പ്രണയം ഒരു ചാറ്റൽ മഴ പോലെ അവളിലേക്ക് പെയ്യാൻ തുടങ്ങി…. പതിയെ അത് ശക്തിയാർജിച്ചു…. ഒടുവിലൊരു പേമാരിയായി അവളെയാകെ നനയിച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീയിൽ പെയ്തിറങ്ങി… എത്രയോ ജന്മമായ് നിന്നെ ഞാൻ തേടുന്നു… ഉം.. ഉം.. അത്രമേലിഷ്ടമായ് നിന്നെയെൻ പുണ്യമേ.. ഉം.. ഉം.. ദൂര തീരങ്ങളും മൂകതാരങ്ങളും സാക്ഷികൾ…. ഉം… എത്രയോ ജന്മമായ് നിന്നെ ഞാൻ തേടുന്നു…… തലയണയിലേക്ക് മുഖമമർത്തി കിടക്കുന്ന ശ്രീയുടെ ചെവിയിലായി പതിയെ അവൻ മൂളിയതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു………………….തുടരും………