Dear Comrade 🥀: ഭാഗം 22

രചന: Zquadiee

 2 years later " മ്മാ..... എനിച്ചാ തുമ്പിയെ പിച്ചെരോ...... " ഇലകൾക്കിടയിലൂടെ പാറി കളിക്കുന്ന തുമ്പിയെ നോക്കി യുക്ത ചോദിച്ചതും കൃതിയുടെ കണ്ണുകൾ എന്തെന്നില്ലാതെ നിറഞ്ഞു..... " മ്മാ..... വാവ് ന് തുമ്പി വെന്ത....... മ്മ കരയണ്ട....." കുഞ്ഞികൈകൾ കൊണ്ടവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച് വിതുമ്പി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞതും കൃതി മെല്ലെ ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു നിറഞ്ഞു തൂവാൻ നിന്ന അവളുടെ കണ്ണുകളും പതിയെ തഴുകി..... " പ്പാ..... " അവളിൽ നിന്ന് അങ്ങനെ ഒരു ശബ്ദം ഉയർന്നതും കൃതി മെല്ലെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി...... അവർക്ക് അരികിലേക്ക് നടന്നു വരുന്ന ആരവ് നെ കണ്ടതും അവൻ കാണാതെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചവൾ കുഞ്ഞിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നിന്നും...... " അമ്മയും മോളും എന്നാ ചെയ്യുവാ എന്നെ കൂട്ടാതെ..... ഹ്മ്മ്..... " ( ആരവ് ) " അത് പ്പാ..... വാവ മ്മനോട് തുമ്പി നെ പിചേരാൻ പഞ്ഞതും മ്മ കരഞ്ഞു..... " ( യുക്തി ) യുക്തി പറഞ്ഞതും ആരവ് കൃതിയെ നോക്കി..... അവൾ അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ ദൂരേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുവാ...... ആരവ് കൃതിയിൽ നിന്നും യുക്ത യെ വാങ്ങി അകത്തേക്ക് പോയതും കൃതി നിർവികരതയോടെ തന്നെ ദൂരേക്ക് നോക്കി നിന്നും...... 🥀 " പ്പാ..... സഖാവ് ആരാ.....?? "

കളിക്കുന്നതിനിടയിൽ എന്തോ ഓർത്തെന്ന പോലെ യുക്ത പറഞ്ഞതും ആരവ് അവളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ മാറ്റി..... " ആരാ വാവ ക്ക് സഖാവിനെ പറ്റി പറഞ്ഞു തന്നെ..... " ( ആരവ് ) " മ്മ..... " " വാവ ഇവിടെ ഇരുന്നു കളിക്കെ..... അപ്പ ഇപ്പൊ വരാവേ..... " ( ആരവ് ) യുക്ത ന്റെ കവിളിൽ തലോടി കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു കൃതിക്കരികിലേക്ക് നടന്നു...... കണ്ണുകലടച്ചു ഊഞ്ഞാലിലേക്ക് ചാരി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു കൃതി..... ആരവ് ന്റെ സാമീപ്യം അറിഞ്ഞെങ്കിലും അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ അവൾ ഇരുന്നു.... അതവനെ ഏറെ ചൊടിപ്പിച്ചു..... പടർന്നു കയറുന്ന ദേഷ്യം നിയന്ത്രിച്ചവൻ അവൾക്കരികിൽ വന്നിരുന്നു..... " യുക്തയോട്‌ നീയാണോ അവ്യുക്ത് നെ പറ്റി പറഞ്ഞത്...... " ( ആരവ് ) " ഹ്മ്മ്..... " ( കൃതി ) " എന്തിന്..... " ( ആരവ് ) കൃതിയിൽ നിന്നും യാതൊരു മറുപടിയും ഇല്ലായിരുന്നു..... ആരവ് ഒന്ന് ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ട് അടുത്തുള്ള ഗ്ലാസ് എടുത്ത് നിലത്തേക്കെറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചതും ഞെട്ടലോടെ കൃതി എഴുന്നേറ്റു...... ദേഷ്യപ്പെടാറുണ്ടെങ്കിലും ആദ്യം ആയ അവനിൽ നിന്നും ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രവർത്തി.....

അതവളിൽ ചെറിയൊരു ഭയം സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നു...... " എന്തിനാണെന്ന്...... " ( ആരവ് ) " ആരവ്...... " ഒരു സ്ത്രീശബ്ദം അവനൊപ്പം ഉയർന്നതും കണ്ണടച്ചവൻ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചവരെ നോക്കി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി..... അവൻ പോയെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തിയതും അവർ കൃതിക്കരികിലേക്ക് വന്നു..... " അവനെ മോൾക്കറിയില്ലേ..... അവ്യുക്ത് നെ പറ്റി പറയുന്നതേ അവന് ഇഷ്ടം അല്ല..... അതല്ലേ..... ഈ താലി വരെ മോളെ നിർബന്ധത്തിന് പുറത്താ ഞാൻ അഴിച്ചു വെക്കാൻ പറയാത്തത്..... യുക്ത മോൾക്ക് അവളുടെ അപ്പ ആരവാ.... " " പക്ഷെ അവളിലെ രക്തം നിങ്ങൾ മറക്കാൻ പറയുന്ന ആ അവ്യുക്ത് ന്റേതാണ്..... എത്രയൊക്കെ അകന്നാലും രക്തബന്ധം എന്നൊന്ന് ഉണ്ടല്ലോ..... " ( കൃതി ) " പക്ഷെ മരണപ്പെട്ട ഒരാൾക്ക് വേണ്ടി........ " " സ്റ്റോപ്പ്‌..... എനിക്ക് നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ല..... പ്ലീസ്..... ദയവ് ചെയ്തു ഒന്ന് പോവണം..... " ( കൃതി ) കൃതി പറഞ്ഞതും മറുത്തൊന്നും പറയാൻ നിൽക്കാതെ അവർ പുറത്തേക്കിറങ്ങി...... പറഞ്ഞിട്ടും ഫലമില്ലെന്ന് അവർക്കറിയാമായിരുന്നു.. കൃതിയുടെ ഓർമ്മകൾ പതിയെ പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി...... 🥀 [ past ] നിവിയുടെ നെഞ്ചോട് ചാരി കിടക്കുവാണ് കൃതി..... അവന്റെ കൈകൾ പതിയെ അവളെ മുടിയിഴകളികൂടെ കടന്നു പോയി.....

പ്രകടമായ ക്ഷീണം അവളുടെ മുഖത്താകെ നിറഞ്ഞിരുന്നു...... " വന്നേ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാം...... " ( നിവി ) അവളെ തന്നിൽ നിന്ന് അടർത്തി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് നിവി പറഞ്ഞതും ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് അവനിലേക്ക് ഒന്ന് കൂടി ചേർന്ന് കിടന്നവൾ....... " തുമ്പി..... " ( നിവി ) ചെറിയൊരു ഗൗരവത്തോടെ അവൻ വിളിച്ചെങ്കിലും അവളിൽ നിന്നും യാതൊരു പ്രതികരണവും ഇല്ലായിരുന്നു..... സംശയത്തോടെ അവളെ അകറ്റി മാറ്റിയതും വാടിയ താമര പോലെ അവൾ അവനിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു...... അമരാവദിയിൽ അടുത്തൊരു പുലരി പിറന്നത് കൃതിയുടെ ഉള്ളിൽ തുടിക്കുന്ന സഖാവിന്റെയും തുമ്പിയുടെയും പ്രണയത്തിന്റെ വരവേൽപ്പോടെയാണ്...... അറിഞ്ഞത് മുതൽ ആകെ സന്തോഷത്തിൽ ആണ് എല്ലാവരും..... കൃതിയുടെ പിന്നാലെ തന്നെ നടപ്പാണ് ആധു..... വേറൊന്നുമല്ല..... പ്രേഗ്നെന്റ് അല്ലെ..... സൊ കൃതി നെ ശ്രദ്ധിക്കുവാ എന്ന പേരിൽ ഫുൾ ഡേ ഫ്രീ ആയി ഇരിക്കാനാ...... കോളേജ് എന്നൊരു കാര്യവേ ഓർമ ഇല്ലാത്ത പോലെയാ...... ഫുൾ ടൈം കൃതി ന്റെ കൂടെ കാർട്ടൂൺ കണ്ടും ഫിലിം കണ്ടും നടന്നും കളിച്ചും ഒക്കെ നടക്കുവാ...... ഇങ്ങനെ പോയാൽ ശെരി ആവില്ല എന്ന് കണ്ടതും നിവി ആധു നെ കൃതിക്ക് അരികിലേക്ക് അടുപ്പിക്കാതായി.....

അങ്ങനെ അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി..... ആധു കോളേജിൽ പോവാൻ തുടങ്ങി..... കൃതി ക്ക് ഇപ്പോൾ 4 മാസം ആണ്..... നിവി ബിസിനസ് ഒക്കെ വിട്ട് കൃതിയുടെ പിന്നാലെയാ..... അഖി ക്ക് ഇപ്പോൾ ഓവർ ജോബ് ആണ്..... നിവിയുടെ പാർട്ണർ അല്ലെ..... സൊ അവന്റേം കൂടി ഇപ്പോൾ അഖി ന്റെ തലയിൽ ആണ്...... 🥀 " ബേബി ഷവർ മസ്റ്റ്‌ ആണ്...... " ( ആധു ) " ഹ്മ്മ്..... " ( അഖി ) " വളൈകാപ്പും മസ്റ്റ്‌ ആണ്..... 😌 " ( ആധു ) " ഹ്മ്മ്..... ഒക്കെ..... " ( അഖി ) " ചേച്ചി നെ ഇവിടെ തന്നെ നിർത്തണം..... അതും മസ്റ്റ് ആണ്..... " ( ആധു ) " ഏഹ്..... അത് നടക്കും ന്ന് തോന്നുന്നില്ല..... " ( അഖി ) " അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല..... നടക്കണം...... " ( ആധു ) " അല്ല ഇതൊക്കെ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ കാര്യം..... " ( അഖി ) " പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നൂല്ല..... എന്നാലും..... 😌 " ( ആധു ) " പോയി നിന്റെ ഏട്ടനോട് പറയാൻ നോക്ക് കൊച്ചേ..... എനിക്ക് വേറെ പണിയുണ്ട്..... 🤧 " ( അഖി ) അഖി ഫോൺ വെച്ചതും ആധു ഫോണിലേക്ക് നോക്കി മുഖം വീർപ്പിച്ചിരുന്നു നിവി യെ നോക്കി നടന്നു...... 🥀 " മതി.... എനിക്കിനി നടക്കാൻ വയ്യ..... 🙁 " ( തുമ്പി )

" അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല..... നടന്നെ തുമ്പി....." ( നിവി ) കൃതി ഇല്ലെന്ന ഭാവത്തിൽ തലയാട്ടി മുഖം വീർപ്പിച്ചിരുന്നതും നിവി അവൾക്ക് മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തി നിന്നും..... " അമ്മ നെ ഇങ്ങനെ വിഷമിപ്പിക്കാതെ വേഗം വായോ വാവേ..... എന്നാൽ അല്ലെ അമ്മ ക്ക് ഇത് പോലെ എപ്പോഴും മടി പിടിച്ചിരിക്കാൻ കഴിയൂ..... " ( നിവി ) നിവി പതിയെ അവളെ വയറിൽ തലോടി പറഞ്ഞതും കൃതി ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചവനെ നോക്കി എഴുന്നേറ്റ് അവനെ മൈൻഡ് ആക്കാതെ നടന്നു...... " പിണക്കവാണോ തുമ്പി..... " ( നിവി ) " ഹ്മ്മ്..... " ( കൃതി ) " നല്ലതാ..... അതെ ഇത്ര സ്പീഡ് വേണ്ട..... മെല്ലെ നടന്നാലും മതി..... " ( നിവി ) " എനിക്ക് ഇഷ്ടം ഉള്ള പോലെ ഞാൻ നടക്കും..... താനാരാ..... " ( കൃതി ) " ഞാൻ നിന്റെ സഖാവ് അല്ലെ.... ഹം.... " ( നിവി ) " അല്ല എന്റെ സഖാവ് ഇങ്ങനെ ഒന്നും അല്ല..... " ( കൃതി ) " അല്ലെ.... പി..... " ( നിവി ) നിവി പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കും മുന്നേ അവനിലൂടെ ശരവേഗത്തിൽ ബുള്ളറ്റ് കയറിയിറങ്ങിയിരുന്നു..... മുട്ട് കുത്തി നിലത്തേക്ക് വീഴുമ്പോൾ അവന്റെ കൈകൾ കൃതിയിൽ മുറുകിയിരുന്നു..... ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് എല്ലാതും നിശ്ചലമായത് പോലെയായിരുന്നു കൃതിക്ക്...... ബോധം മറഞ്ഞവൻ നിലത്തേക്ക് പതിക്കുമ്പോൾ അവളിൽ നിന്നും ഒരു മരവിപ്പ് മാത്രം ആയിരുന്നു..... " ഏട്ടാ...... " ആധുവിന്റെ ശബ്ദം കാതുകളിലേക്കെത്തിയതും ബോധം വീണ്ടെടുത്ത പോലവൾ അവനരികിലേക്ക് വേച്ചു വീണു..... " സഖാവേ..... "

നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന മിഴികളെ വകവെക്കാത്തവൾ അവനെ വിളിച്ചെങ്കിലും അവനിൽ നിന്നും മറുപടി ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു..... തന്റെ പാതിയുടെ ജീവൻ തന്നിൽ നിന്ന് അകലുകയാണെന്നറിയാതെ അവനരികിൽ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ കൃതി നിശ്ചലമായിരുന്നു...... 🥀 " കൃതി..... നീ വന്നേ..... അവന് ഒന്നൂല്ല ഡാ..... എത്ര നേരം എന്ന് വെച്ചാ ഇങ്ങനെ നില്ക്കാ...... " ( അഖി ) അവന്റെ നെഞ്ചോടു ചാരി നിന്ന് കരയുന്നവളോട് പറയെ അവന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു...... അപ്രതീക്ഷിതമായി ഡോക്ടർ പുറത്തേക്ക് വന്നതും ആകാംഷയോടെ എല്ലാവരും അയാൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു..... " ഡോക്ടർ..... അവ്യുക്ത്...... " ( അഖി ) " സോറി..... He is no more...... " ( ഡോക്ടർ ) " നോ..... നോ....." ( കൃതി ) കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കൃതി നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീണു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും എല്ലാവരിലും ഡോക്ടറിൽ നിന്ന് കേട്ടതിന്റെ ഷോക്ക് ആയിരുന്നു....... കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്ന് മനസ്സിലെന്തോ ഉറപ്പിച്ചത് പോലെ നിറഞ്ഞ മിഴികൾ തുടച്ചു മാറ്റി കൃതി പുറത്തേക്ക് നടന്നു..... അപ്പോഴും അനുസരണ ഇല്ലാതെ അവളുടെ കടും കാപ്പി മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി കൊണ്ടേയിരുന്നു...... ഹോസ്പിറ്റൽ എൻട്രൻസ് കടന്ന് റോഡിലേക്കെത്തിയതും ബോധം മറഞ്ഞവൾ നിലത്തേക്ക് വീണു..... ഇളം നിലാവ് അവളെ തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി അവൾക്കൊരു കാവൽ മാലാഖയെ പോൽ അവളോട് അലിഞ്ഞു ചേർന്നു..... 🥀____To Be Continued____

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...