💙നന്ദനം💙: ഭാഗം 19

രചന: MUFI

വല്ല്യമ്മ വിഷമിക്കരുത്...... വിമൽ അവൻ തെറ്റുകൾ ഒരുപാട് ചെയ്തു കൂട്ടിയവൻ ആണ്...പക്ഷെ അതിൽ അവനെ മാത്രം കുറ്റകാരൻ ആക്കാൻ പറ്റില്ല കാരണം അവൻ ഇന്ന് ഇങ്ങനെ ആയി തീർന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിനു വലിയ ഒരു പങ്ക് മാതാപിതാക്കൾ ആയ നിങ്ങൾക്ക് രണ്ട് പേർക്കും ഉണ്ട്....അവൻ തെറ്റ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടാൽ അവനെ സ്നേഹം കൊണ്ട് ശകാരിച്ചു അവനെ നേർ വഴിയിൽ കൂടെ നടത്തേണ്ട വല്ല്യമ്മ അത് ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ... അവൻ വീണ്ടും തെറ്റുകൾ ആവർത്തിക്കാൻ ഉള്ള സാഹചര്യം ഒരുക്കി കൊടുത്തത് എല്ലാതെ..... കുടുംബത്തിന് വേണ്ടി അധ്വാനിക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ വല്യച്ഛൻ വിട്ട് പോയ ഒന്നാണ് മക്കൾ എങ്ങനെ വളർന്നു വരുന്നു എന്ന് നോക്കേണ്ടത്.... അക്കാര്യത്തിൽ വല്യച്ഛനും വലിയ പരാജയം തന്നെ ആണ്... ആരെയും കുറ്റ പെടുത്താൻ വേണ്ടി പറയുന്നത് എല്ല.... മക്കൾ ചെറിയ തെറ്റുകൾ ചെയ്തു കൊണ്ടാണ് പിന്നീട് വലിയ തെറ്റുകളിൽ എത്തി നിൽക്കുന്നത്.... ആ ചെറിയ തെറ്റ് ചെയ്യുന്നത് കാണുമ്പോൾ തന്നെ അത് ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്നും അത് തെറ്റാണു എന്നും പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ ആ കുട്ടി ആ ഒരു ചെറിയ തെറ്റ് ആവർത്തിക്കില്ല അവന്റെ ഉള്ളിൽ അത് തെറ്റ് ആണ് എന്നുള്ള ബോധം ഉണ്ടാവും....

മാതാപിതാക്കൾക്ക് എന്നും അവരുടെ മക്കൾ നല്ലവർ ആയിരിക്കും.... ചെറിയ തെറ്റുകൾ ഒക്കെ ചെയ്യുമ്പോൾ അത് ചെറുതല്ലേ അതൊന്നും കുഴപ്പം ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു തള്ളി കളയും.... അവിടെ ആണ് നിങ്ങളെ പോലെ ഉള്ള മിക്ക രക്ഷിതാക്കൾക്കും പിഴവ് സംഭവിക്കുന്നത്....... കഴിഞ്ഞു പോയത് പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു കാര്യവും ഇല്ല.... വിമലിന് ഇപ്പോൾ ഒന്ന് പ്രതികരിക്കാൻ പോലും ആവില്ല... ഈ കാലയളവിൻ ഉള്ളിൽ അവൻ കുറ്റ ബോധം വന്നിട്ടുണ്ടാവും... അവനെ ഇനി കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടോ വഴക്ക് പറഞ്ഞിട്ടോ ഒന്നും ഒരു കാര്യവുമില്ല.... അവൻ മനോധൈര്യം നൽകി പഴയ ജീവിതത്തിലോട്ട് തിരികെ കൊണ്ട് വരാൻ ശ്രമിക്കുക..... അത് മാത്രമേ നമ്മുക്ക് ഇനി ചെയ്യാൻ പറ്റുള്ളൂ.... ഒരു സഹോദരൻ ഇല്ലാത്ത നിക്ക് സഹോദര സ്നേഹം തന്നു ചേർത്ത് പിടിച്ചപ്പോൾ സത്യമാവും എന്ന് വിശ്വസിച്ചു.... അവിടെ ആണ് നിക്ക് പറ്റിയ തെറ്റ്....പെങ്ങളെ പോലെ കാണേണ്ടവളെ മറ്റൊരു കണ്ണ് കൊണ്ട് നോക്കിയത് തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റാണു... അത്‌ പോരാതെ അവളെ മാർവാടിക്ക് മറിച്ച് വിറ്റു കൊണ്ട് പണം ഉണ്ടാക്കാൻ ഉള്ള അത്യാഗ്രഹവും..... ഇതിനെല്ലാം ഉള്ള തല്ല് തന്നെ ആണ് അന്ന് രാത്രി അരുണേട്ടൻ അവൻ നൽകിയത്.... ആ ശിക്ഷ അവൻ അർഹിക്കുന്നത് തന്നെ ആണ്....

അതിൽ നിക്ക് കുറ്റ ബോധം ഇല്ല.... ആർക്കും ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ലായിരുന്നു.... മാലതി സ്വന്തം തെറ്റുകൾ ഓർത്ത് കണ്ണുനീർ വാർത്തു..... ഗീതിക നന്ദുവിനെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.... ഇവിടെ നിന്ന് പോകുമ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന നന്ദുവിൽ നിന്നും ഒത്തിരി മാറ്റം ഉണ്ട്...അന്നത്തെ തൊട്ടാ വാടി നന്ദു എല്ല തനിക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് പകരം ഗൗരവവും കാര്യപ്രാപ്തിയും ഒക്കെ ഉള്ള പതറാതെ സംസാരിക്കാൻ കഴിവുള്ള നന്ദു.... വല്ല്യമ്മേ ഞാൻ പോയി ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വരാം..... നന്ദു കോണിപടികൾ കയറി കൊണ്ട് അവളുടെ മുറിയിലോട്ട് പോയി.... ബാഗിൽ നിന്നും ഡ്രസ്സ്‌ എടുത്തു അവൾ കുളപ്പടവ് ലക്ഷ്യം വെച്ച് നടന്നു..... തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി നിവർന്നു..... മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഭാരം ഏറെ കുറെ ഒഴിഞ്ഞു പോയത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്...... ആ തണുത്ത വെള്ളം ശരീരത്തിലെ ചൂട് ക്ഷമിപ്പിക്കുന്നത് അറിഞ്ഞു അവളുടെ ഉള്ളിൽ കുളിർമ ഏകി..... അവൾ കുളി കഴിഞ്ഞ് വരുമ്പോയേക്കും ടാബിളിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ ഒക്കെയും കഴിഞ്ഞിരുന്നു..... അരുണിനെയും മാനസിയെയും ഒക്കെ നന്ദു തന്നെ ആണ് വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്ന് ഇരുത്തിയത്.... മാലതിയും അവരെ ആദിത്യ മര്യാദയോട് കൂടെ തന്നെ സൽക്കരിച്ചു.... ബാനുമതി അമ്മ പതിയെ നന്ദുവിന്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.... ആ ഒരു കാഴ്ച നേട്ടലോഡ് കൂടെയാണ് അവിടെ ഉള്ളവർ നോക്കി കണ്ടത്...

നന്ദു പോയതിൽ പിന്നെ ഇന്നേ വരെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കാതെ കിടന്ന ആളാണ്..... നന്ദു എന്ന ബിന്ദുവിൽ ആണ് ബാനുമതി അമ്മയുടെ ജീവിതം പോലും എന്ന് തിരിച്ചറിയുക ആയിരുന്നു..... കളിയും ചിരിയുമായി തന്നെ അവർ സമയം ചിലവഴിച്ചു..... രാത്രി അത്തായം കഴിഞ്ഞാണ് നന്ദു വിമലിനെ കാണുവാൻ അവന്റെ മുറിയിലോട്ട് പോയത്.... അവൾക്ക് ഒപ്പം തന്നെ അരുണും മാനസിയും മാലതിയും ഉണ്ടായിരുന്നു..... കണ്ണടച്ച് കിടക്കുക ആയിരുന്ന വിമൽ വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കെ പതിയെ മിഴികൾ തുറന്നു നോക്കി... ഉച്ചക്ക് അവൻ ആഹാരം കൊടുക്കാൻ വന്നപ്പോൾ മാലതി നന്ദു വന്ന കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു...... അതെ പോലെ ബാക്കി ഉള്ള കാര്യങ്ങളും..... സ്വന്തം ഉദരത്തിൽ പിറവിയെടുത്ത മകൻ ആയത് കൊണ്ടും അവൻ ഇന്ന് ഈ ഒരു അവസ്ഥ വന്നതിൽ പകുതിയും തന്റെ തെറ്റ് ആണെന്നും മനസ്സിലാക്കിയത് കൊണ്ട് തന്നെ മാലതി അവനെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.... നന്ദു തന്നെ ആവും വന്നത് എന്ന് അറിയുന്നത് കൊണ്ട് അവൻ മിഴികൾ തുറന്നു കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് വന്നവരെ ഉറ്റ് നോക്കി..... നന്ദുവിന്റെയും മാലതിയുടെയും പിറകിലായി വന്ന മാനസിയെ കാണെ അവൻ വിടർന്ന കണ്ണാലെ അവളെ ഉറ്റ് നോക്കി എന്നാൽ അവൾക്ക് തൊട്ട് പിറകിൽ ആയിട്ട് കടന്നു വന്ന അരുണിനെ കാണെ വിമലിന്റെ മിഴികളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു.... അന്നത്തെ രാത്രി ഏറെ മികവോടെ അവനിൽ തെളിഞ്ഞു....

അതിന്റെ ഫലം എന്ന പോലെ നേത്ര ഗോളങ്ങൾ ചുറ്റിലും സഞ്ചരിച്ചു..... നെറ്റിയിൽ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞു... ചലനമില്ലാത്ത അവന്റെ കൈ കാലുകൾ അനക്കാൻ ഉള്ള ശ്രമം അവനിൽ നേരിയ ചലന ശേഷി കൊണ്ട് വന്നു.... മാലതി യും ബാക്കി ഉള്ളവരും അവന്റെ അവസ്ഥ കാണെ അവനിൽ തന്നെ ശ്രദ്ധ പതിപ്പിച്ചു..... അവനിൽ ഉണ്ടായ ചെറിയൊരു ചലനം കാണെ മാലതിയുടെ മാതൃ ഹൃദയം നിറഞ്ഞു.... നന്ദുവിനോട് അവൻ ചെയ്ത ക്രൂരതകൾ മനസ്സിലോട്ട് കടന്ന് വന്നതും അവർ പൊട്ടി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി..... മാലതിയുടെ അവസ്ഥ അവരിൽ വേദന നിറച്ചെങ്കിലും വിമലിന്റെ ക്രൂരതകൾ ഓർക്കേ അവൻ ഇതിന് അർഹൻ ആണെന്ന് അവർ ഉറപ്പിച്ചു..... വിമൽ ഏട്ടൻ സുഖം തന്നെ എല്ലേ....അന്ന് ഇവിടെ നിന്ന് ഇവർ എന്നെ കൊണ്ട് പോവുമ്പോൾ എനിക്ക് ബോധം ഇല്ലായിരുന്നു അത് എന്ത് കൊണ്ടാണെന്നു ഏട്ടൻ ഞാൻ പറഞ്ഞു തരേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ലല്ലോ..... അന്ന് നല്ല മയക്കത്തിൽ ആയത് കൊണ്ട് ഇവർ ഏട്ടൻ സമ്മാനം നൽകുന്നത് കാണാൻ പറ്റിയില്ല.... എന്നെ വല്ലാതെ അങ്ങ് സ്നേഹിക്കാൻ നോക്കിയത് എല്ലേ എന്റെ വക ഞാനും വല്ലതും ഗിഫ്റ്റും നൽകേണ്ടെ.... എല്ലെങ്കിൽ മോശം എല്ലേ വിമലേട്ടാ......പക്ഷെ ഏട്ടൻ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും സമ്മാനം കിട്ടാനുള്ള ഭാഗ്യം ഇല്ലാതെ പോയി....

ജീവച്ഛവം പോലെ കിടക്കുന്ന ഏട്ടൻ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും എന്ത് സമ്മാനം കിട്ടിയിട്ടും കാര്യം ഇല്ലല്ലോ........ അവനെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചു കൊണ്ട് നന്ദു പറഞ്ഞു നിർത്തി..... അവളുടെ കുത്തി കൊണ്ടുള്ള വാക്കുകൾ കേൾക്കാൻ താൻ അർഹൻ ആണെന്ന ബോധം ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ അവളിൽ തന്നെ മിഴികൾ ഊഞ്ഞി കിടന്നു..... ഇപ്പോൾ എന്നെ നോക്കുന്ന ഏട്ടന്റെ കണ്ണിൽ എന്ത് കൊണ്ടാണ് കാമത്തിന്റെ ഒരംശം പോലും ഇല്ലാത്തത്......അന്ന് ഇവിടെ നിന്ന് അരുണേട്ടൻ വന്ന് എന്നെ രക്ഷിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ന് ഏട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചു ഞാൻ കണ്ണടച്ച് വിശ്വസിച്ച നി എന്നെ എവിടെ എങ്കിലും കൊണ്ട് പോയി കളയില്ലായിരുന്നോ...... എന്ത് തെറ്റ ഞാൻ ചെയ്തത്.....ഓർമ വെച്ച നാൾ മുതൽ ഏട്ട എന്ന് വിളിച്ചു പിറകെ നടന്നിട്ടല്ലേ ഉള്ളു.... എന്നെ കളിക്ക് കൂട്ടാതെ മാറ്റി നിർത്തിയിട്ടും കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങളിൽ ഒക്കെയും ദ്രോഹിച്ചിട്ടും വീണ്ടും ഞാൻ പിറകെ വന്നില്ലേ..... ഏട്ട എന്നും വിളിച്ചു നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം കിട്ടാൻ കൊതിച്ചു കൊണ്ട് എത്രയോ തവണ ഞാൻ പിറകെ വന്നു..... അപ്പോയൊക്കെ എന്നെ ആട്ടി ഓടിച്ചു..... കുട്ടിത്തം വിട്ട് ബാല്യം എന്ന വസന്തത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ മുതൽ കൗമാര പ്രായം ഉള്ള നി ഒരു അനിയത്തി ആയിട്ട് കാണേണ്ട എന്നെ മറ്റൊരു കണ്ണിൽ കണ്ട് തുടങ്ങി....

അന്ന് മുതൽ ഏട്ട എന്നും വിളിച്ചു നിന്റെ പിറകെ വന്ന ഞാൻ പേടി കാരണം നിന്റെ കൺ വെട്ടത്തു പോലും വരാതെയായി..... നിന്റെ കാമം നിറഞ്ഞ നോട്ടങ്ങളിൽ നിന്നും എത്രയോ രാവും പകലും ഒളിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..... ഇത്രയൊക്കെ നി ചെയ്തിട്ടും ഒരു ദിവസം നി വന്ന് മാനസാന്തര പെട്ടപ്പോൾ ആദ്യം എല്ലാം വിശ്വസിച്ചില്ല... പിന്നെ ഏട്ടൻ എന്ന ഒരാളുടെ സ്നേഹം കൊതിച്ച എന്റെ മനസ്സ് നിന്റെ കാപട്യം നിറഞ്ഞ സ്നേഹം സത്യമാണെന്നു വിശ്വാസിച്ചു പോയി..... അതിനു പിന്നിൽ വലിയ ചതി മറഞ്ഞു ഇരിപ്പുണ്ടെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല...... ഇത്രയും ക്രൂരത ചെയ്യാൻ മാത്രം ഞാൻ എന്ത് തെറ്റാണ് ചെയ്തത്...... ഏട്ടൻ ഇല്ലാതിരുന്ന കുറവ് നിങ്ങളിലൂടെ നികത്താൻ ശ്രമിച്ചതോ.... ഒരു ഏട്ടന്റെ തണൽ ആഗ്രഹിച്ചതോ..... അവളിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഒന്നും തന്നെ ഉത്തരം അവനിൽ ഇല്ലായിരുന്നു.... അവളോട് ചെയ്തത് ഓർക്കേ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... അനിയത്തി ആയിട്ട് കാണേണ്ടവളെ മറ്റൊരു കണ്ണ് കൊണ്ട് കണ്ട അവന്റെ കണ്ണുകളോട് അവൻ തന്നെ സ്വയം വെറുപ്പ് തോന്നി.....

തന്നെ നേർവഴിക്കു നടത്താതെ വീണ്ടും തെറ്റിലേക്ക് തള്ളി വിട്ട അമ്മയായ മാലതിയോട് അവൻ വെറുപ്പ് തോന്നി...... അവന്റെ ഹൃദയം മുറിഞ്ഞു ചോര പൊടിയുന്നത് അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒഴുകി വരുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു..... നന്ദു അവനെ ഒന്ന് കൂടെ നോക്കി അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി പിന്നെ അവളുടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുറിയിലോട്ട് പോയി വാതിൽ വലിച്ചു അടച്ചു.... അരുണും മാനസിയും അവന്റെ നിസ്സഹായമായ കിടപ്പ് നോക്കി അവരും അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി..... ഒറ്റപെട്ടു കൊണ്ട് ആ നാല് ചുവരിനുള്ളിൽ ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും ആവാതെ കിടക്കുമ്പോൾ അവൻ തിരിച്ചറിയുക ആയിരുന്നു നന്ദുവിനോട് ചെയ്തു കൂട്ടിയ പാപ ഭാരം എത്രത്തോളം ആണെന്ന്...... ചെയ്തത് വെച്ച് നോക്കിയാൽ കിട്ടാവുന്നതിൽ ഏറ്റവും ചെറിയ ശിക്ഷ മാത്രം ആണ് ഇതെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കി.....

അവന്റെ ഉള്ളകം നന്ദുവിനോട് മാപ്പ് തേടി കൊണ്ടിരുന്നു....... **** ആര്യ നിങ്ങൾ ഇരുവരുടെയും തീരുമാനം പോലെ തന്നെ നിങ്ങൾ വിവാഹ മോചിതർ ആയിരിക്കുക ആണ്.... ഇനി രണ്ട് പേർക്കും സ്വന്തം തീരുമാനം നോക്കി ജീവിക്കാം.... മീറ്റിങ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ദേവമംഗലത്തു തിരിച്ചെത്തിയ ആര്യന്റെ കയ്യിലോട്ട് അവന്റെ അച്ഛൻ ജയശങ്കർ ഡിവോഴ്സ് പേപ്പർ എടുത്തു കൊടുത്തു..... ഇനി എന്താ മോനെ നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരുടെയും തീരുമാനം..... ജീവിതം ഹോമിച്ചു തീർക്കാൻ ആണ് ഇരുവരുടെയും ഉദ്ദേശം എങ്കിൽ അത് നടക്കത്തില്ല..... രണ്ടാളും ഉടനെ തന്നെ വേറെ ഒരു വിവാഹം കഴിക്കണം ഇത് എന്റെ തീരുമാനം ആണ്... ഇന്നേ വരെയും ഒന്നും നിങ്ങളിൽ ഞാൻ അടിച്ചേൽപ്പിച്ചിട്ടില്ല പക്ഷെ ഇത് നിങ്ങൾ രണ്ടാളും സമ്മതിച്ചേ പറ്റുള്ളൂ...... ആര്യനും വൃന്ദയും അച്ഛനെ പകപ്പോടെ ഉറ്റ് നോക്കി..................തുടരും.......

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...