💟 സങ്കീർത്തനം 💟: ഭാഗം 20

രചന: കാർത്തിക

വിമൽ...... തന്നെ പിടിച്ചു വലിച്ച ആളുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ കീർത്തിക്ക് ഞെട്ടലൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. കാരണം ഒരു അപകടം പതിയിരിപ്പുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോഴേ വിമലിന്റെ മുഖമാണ് കീർത്തിക്ക് ഓർമ്മ വന്നത്. '' എന്താ പെണ്ണേ പേടിച്ചു പോയോ...... " " ഞാനെന്തിനാ നിന്നെ പേടിക്കുന്നത്....." "ഹാ.... ശരി.... നിനക്ക് എന്നെ പേടിയില്ലല്ലോ... അപ്പോൾ മോളൊരു കാര്യം ചെയ്യ് എന്നെ ഒന്ന് സ്നേഹിക്ക്.... ഇവിടിപ്പൊ ആരും ഇല്ലല്ലോ നമുക്ക് കുറച്ചു നേരം പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചിട്ടൊക്കേ പോവാന്നേ... " ഒരു വഷളൻ നോട്ടത്തോടെ അവൻ പറഞ്ഞു. "ച്ചീ.... " അവൾ അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു. "എന്താടി....." എന്നും ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളെ അവിടെയുള്ള തൂണിലേക്ക് പിടിച്ച് ചേർത്ത് നിർത്തി..... ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു അവൾ.... " അടങ്ങി നിൽക്കടി...." എന്നും പറഞ്ഞ് അവൻ അവളിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി അമർന്നു. അവന്റെ മുഖം അവളുടെ കഴുത്തിലമർന്നതും...

കീർത്തി കരുതിയിരുന്ന ബ്ലെയ്ഡ് അവന്റെ കയ്യിൽ ശക്തിയായി വരഞ്ഞു. ഷോക്കേറ്റതു പോലെ അവൻ ഞെട്ടി മാറി അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കും അവന്റെ കൈകളിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കി ഒരു നിമിഷം എടുത്തു അവന് കാര്യം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാവാൻ ആ സമയം കൊണ്ട് കീർത്തി അവനിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ട് ഓടാൻ തുടങ്ങി. "ഡീ..... നിൽക്കടി....." അവൾ നോക്കുമ്പോൾ അവൻ പുറകെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആരുമില്ലാത്ത ആ ഇടനാഴിയിലൂടെ ബാഗും നെഞ്ചോടുക്കി അവൾ ഓടി..... ഈശ്വരാ ഞാനിത് അന്ന് സ്വപ്നം കണ്ടതുപോലെ സംഭവിക്കുകയാണല്ലോ, സ്വപ്നത്തിലേതു പോലെ ഇവിടിപ്പോ എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ ആരു വരാനാ, കോളേജ് കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒരു പാട് നേരമായി എല്ലാവരും പോയിട്ടുണ്ടായിരിക്കും. എനിക്ക് ഇത് എന്തിന്റെ കേടായിരുന്നു.... ശബ്ദം കേട്ടിടത്തേയ്ക്ക് വന്ന് നോക്കാൻ തോന്നിയ നിമിഷത്തെ പഴിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ഓടി .....

തിരിഞ്ഞ് നോക്കി ഓടുന്നതിനിടയിൽ മുന്നിലുള്ള തൂണ് ഞാൻ കണ്ടില്ല, അതിൽ തലയിടിച്ചു ഞാൻ തെറിച്ച് ആരുടേയൊ ദേഹത്ത് ചെന്നിടിച്ചു... ഞാൻ വീഴാതെയിരിക്കാനാവും അയാൾ പെട്ടെന്ന് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. ദൈവമെ രക്ഷപ്പെടാനായിട്ട് ഓടിയെങ്കിലും ഇവന്റെ കൈകളിൽ തന്നെ ഞാൻ വീണ്ടും പെട്ടല്ലൊ.. തലയാണെങ്കിൽ നന്നായിട്ട് വേദനിക്കുന്നുമുണ്ട്.... ഓടുന്നതിനിടയ്ക്ക് കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ബ്ലെയ്ഡും എവിടെയോ പോയി.... ഒരു പേടിയോടെ ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അയാളുടെ നെഞ്ചോട് ചേർന്നാണ് ഞാനിപ്പോൾ നിൽക്കുന്നത്. പെട്ടെന്ന് എന്റെ കണ്ണുകളുടക്കിയത് അയാളുടെ നെഞ്ചിലെ മധ്യഭാഗത്തായി ഉണ്ടായിരുന്ന മറുകിലേക്കാണ്, അത് മറയ്ക്കാനെന്നോണം അയ്യപ്പന്റെ ലോക്കറ്റുള്ള ഒരു ചെയിനും ഉണ്ടായിരുന്നു. പതിയെ ആളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി, ഞാനൊന്നു ഞെട്ടി കാരണം അത് വിമൽ അല്ലായിരുന്നു രുദ്ര സംഗീത് സർ ആയിരുന്നു.....

സാറിന്റെ പുറകിലായി റിനു മിസ്സും ശ്രീലതാ മിസ്സും ഉണ്ടായിരുന്നു.... 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 കോളേജ് മാഗസിനിന്റെ വർക്ക് ഉള്ളതുകൊണ്ട് വൈകുന്നേരം ഇറങ്ങാൻ താമസിച്ചു. ഞാനും ടീച്ചർമാരും കൂടി പാർക്കിംഗിലേക്ക് പോകാനിറങ്ങുമ്പോഴാണ് വരാന്തയുടെ ഒരു ഭാഗത്ത് നിന്നും എന്തോ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നത്... എന്താണെന്ന് നോക്കുവാനായിട്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങിയതും പേടിച്ച മുഖഭാവത്തോടെ ഓടി വരുന്ന കീർത്തിയെ ആണ് കാണുന്നത്..... ഇവളെന്താ ഇത്രയും നേരമായിട്ടും വീട്ടിൽ പോകാതെ ഇവിടെ ചുറ്റി തിരയുന്നേ.... എനിക്കെന്തോ ദേഷ്യം വന്നു ഞങ്ങൾ നിൽക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടില്ല, അവിടുള്ള തൂണിൽ തട്ടി എന്റെ പുറത്തേക്കാണ് അവൾ വന്നിടിച്ചത് വീഴാൻ തുടങ്ങിയ അവളെ ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. മുഖമുയർത്തി എന്നെ നോക്കുമ്പോൾ പേടിച്ചരണ്ട അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരാശ്വാസം നിഴലിക്കുന്നത് കണ്ടു. "എന്താ എന്തു പറ്റി കീർത്തി..... "

റിനു മിസ്സ് ഒന്നും പറയാനാവാതെ നിന്നു കിതയ്ക്കുകയായിരുന്നു അവൾ. അപ്പോഴേക്കും വിമൽ ഓടി അവിടെ എത്തിയിരുന്നു, കീർത്തിയുടെ കൂടെയുള്ളവരെ കണ്ടതും അവനവിടെ തന്നെ സ്റ്റാക്കായി നിന്നു. പെട്ടെന്നു തന്നെ അവൻ തിരിഞ്ഞോടി സംഗീത് പിറകെ പോയെങ്കിലും അവനെ പിടിക്കാനായില്ല. അവനെ പിടിക്കാനാവാതെ സംഗീത് തിരികെ വരുമ്പോഴേക്കും അവിടുള്ള ഒരു ക്ലാസ് റൂമിലിരുന്ന് റിനു മിസ്സ് കൊടുത്ത വെള്ളം ആർത്തിയോടെ കുടിക്കുവായിരുന്നു കീർത്തി. ഇടിയുടെ ആഘാതത്തിൽ അവളുടെ നെറ്റി നല്ലതുപോലെ മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ശ്രീലതാ മിസ്സ് കർച്ചീഫ് കൊണ്ട് മുറിവിലെ രക്തം ഒപ്പിയെടുക്കുവായിരുന്നു. എന്താ അവിടെ സംഭവിച്ചത്.. താനെന്തിനാ അങ്ങോട്ട് പോയത് ദേഷ്യത്തോടെ സംഗീത് ചോദിച്ചു. "അത് സർ ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകാനിറങ്ങുകയായിരുന്നു, അപ്പോഴാണ് ആ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ നിലവിളി കേട്ടത്..... അപ്പോൾ എന്താന്ന് നോക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ പോയത്....

പക്ഷെ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ ആരെയും കണ്ടില്ല....." " എന്തെങ്കിലും ശബ്ദം കേട്ടാലുടനെ മുന്നും പിന്നും നോക്കാതെ ചാടി പുറപ്പെട്ടോളണം..... ഞങ്ങളിപ്പോൾ ഇവിടെ ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ തന്റെ അവസ്ഥ എന്താകുമായിരുന്നു എന്നൊന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്ക്... കൂടുതൽ എന്നെ കൊണ്ട് ഒന്നും പറയിപ്പിക്കണ്ട.... അതാരാ ടീച്ചറെ ഇവിടുന്ന് പോയ പയ്യൻ....." ''അത് ആ പി.ജി യിലെ വിമലാണ്..... " ശ്രീലതാ മിസ്സ് കീർത്തി പറഞ്ഞതൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ സംഗീതിന് എന്തൊക്കെയൊ സംശയങ്ങൾ തോന്നിയിരുന്നു... " നീ എന്താ കീർത്തി വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ഇത്രയും ലേറ്റായത്...."റിനു " ഞാൻ ലൈബ്രറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോൾ കുറച്ചു ലേറ്റായിരുന്നു മിസ്സ്, മാത്രമല്ല ഞാനിപ്പോൾ ഹോസ്റ്റലിലാണ് നിൽക്കുന്നത്..... " " എന്തായാലും ശരി നാളെ രാവിലെ വന്ന് പ്രിൻസിപ്പാളിന് കംപ്ലയിന്റ് കൊടുക്കണം.... " ശ്രീലത ടീച്ചർ "അതൊക്കെ നമുക്ക് നാളെ നോക്കാം കീർത്തിയെ ഇപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടു പോകാം, മുറിവ് നല്ല ആഴമുണ്ടെന്നാ തോന്നുന്നേ......"

റിനു ടീച്ചർ "അയ്യോ അതൊന്നും വേണ്ട, മുറിവ് സാരമില്ല ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയിട്ട് മരുന്നു വച്ചോളാം...... " കീർത്തി " അത് താനാണോ തീരുമാനിക്കുന്നേ...." സംഗീത് കീർത്തിയേയും കൊണ്ട് അവർ പാർക്കിംഗിലേക്ക് പോയി, കുറച്ചു നടന്നപ്പോഴേക്കും അവൾക്ക് നന്നേ ക്ഷീണം തോന്നി തുടങ്ങി എവിടെയെങ്കിലും വീഴുമോ എന്നവൾ പേടിച്ചു. അവളുടെ ക്ഷീണം മനസ്സിലാക്കി എന്നോണം റിനു മിസ്സ് അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. "സർ...." കീർത്തി പേടിയോടെ വിളിച്ചു. "എന്താ..... " "അത് ഹോസ്റ്റലിലെ മേഡത്തിനോട് പറയണം.... " "പോകുന്ന വഴിക്ക് അവിടെ ഇറങ്ങി പറഞ്ഞിട്ടു പോകാം..... റിനു ടീച്ചറുടെ വണ്ടി ഇവരുടെ ഹോസ്റ്റലിന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ട് പാർക്ക് ചെയ്താൽ തിരികെ വന്ന് ടീച്ചറിന് പോകാൻ എളുപ്പമാകും....." "അങ്ങനെ ചെയ്യാം സർ..... പിന്നെ ശ്രീലത ടീച്ചർ പൊയ്ക്കോളു..... ഞാനുണ്ടല്ലോ കൂടെ...." " എന്നാൽ ശരി ടീച്ചർ...." സംഗീതിന്റെ കാറിലാണ് കാർത്തി കയറിയത്, അവിടുന്ന് ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തി റിനു മിസ് മേഡത്തിനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു എന്നെയും കൂട്ടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി................... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...