💟 സങ്കീർത്തനം 💟: ഭാഗം 24

രചന: കാർത്തിക

കീർത്തി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തിയിട്ടും അവൾ വന്നത് കാണാതെ അവർ സംസാരം തുടർന്നു, "ഏട്ടാ.." ന്നുള്ള അവളുടെ വിളി കേട്ടപ്പോഴാണ് അവരുടെ ശ്രദ്ധ മാറിയത് , "കീർത്തി.. മോളേ... " എന്നും വിളിച്ച് കുഞ്ഞേട്ടൻ അവളുടെ അടുത്തെത്തി അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു കാശിയും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. ഏട്ടൻമാരെ രണ്ടു പേരേയും കണ്ടപ്പോൾ കീർത്തി അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ധൈര്യമെല്ലാം ചോർന്നു പോയതുപോലെ കുഞ്ഞേട്ടനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചവൾ കരഞ്ഞു തുടങ്ങി, " എനിയ്ക്ക് മാത്രം എന്താ ഏട്ടാ ഇങ്ങനെ... ഞാനിന്നലെ എത്ര പേടിച്ചൂന്നറിയോ, എന്നെ കൂടി കൊണ്ട് പോവുമോ ഏട്ടാ വീട്ടിലേക്ക് ഞാനിനി ഇവിടെ പഠിക്കുന്നില്ല അവൻ ഇനിയും എന്നെ ഉപദ്രവിക്കാൻ ശ്രമിക്കും...... " "അയ്യേ എന്റെ കീർത്തി കൊച്ച് കരയുവാണോ, ഇത്ര ധൈര്യമേയുള്ളോ ഞങ്ങളുടെ വായാടിക്ക്.... " കാശി അവളെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് സംഗീതിന് നേരേ തിരിഞ്ഞു. "ഡാ... രുദ്രാ.. ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ അനിയത്തി കീർത്തി... "

"ഹാ... കീർത്തിയെ എനിക്കറിയാം എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ് ആണ്... നിന്റെ അനിയത്തി ആണെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു അത്രേയുള്ളു... പിന്നെ കീർത്തി ഇങ്ങനെയുള്ള ചെറിയ കാര്യത്തിനൊക്കെ ആരെങ്കിലും പഠിത്തം മതിയാക്കി വീട്ടിലിരിക്കുമോ.. ഇനി അവന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാവാതെ ഞാനും നോക്കിക്കോളാം....." "സർ പറഞ്ഞതാ ശരി, ഞങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലേ ഇവിടെ ഞാനിന്നലെ ഇല്ലാതിരുന്ന അവസരം മുതലാക്കിയതല്ലേ അവൻ, അതോ നീനക്ക് എന്നെ വിശ്വാസമില്ലേ കീർത്തി... " അച്ചു " നീ സെന്റിയാവണ്ട, നീ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്നുള്ള ധൈര്യത്തിൽ തന്നയാ ഞങ്ങൾ ഇവളെ ഇവിടെ തുടർന്ന് പഠിക്കാൻ അയച്ചത്..... അല്ലാ രുദ്രേട്ടൻ എങ്ങനെയറിഞ്ഞു ഇന്നലത്തെ കാര്യം വേറാരും അറിഞ്ഞില്ലന്നാണല്ലോ അച്ചു പറഞ്ഞേ.... " കൈലാസ് " അത് ഏട്ടാ സാർ ആണ് ഇന്നലെ എന്നെ വിമലിന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും എന്നെ രക്ഷിച്ചതും ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോയതും.... " കീർത്തി '

'എന്റെ കാശി ഞാൻ രക്ഷിച്ചതൊന്നുമല്ല... എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ ഓടിക്കളഞ്ഞു അത്രേയുള്ളു. പിന്നെ ഇന്ന് പ്രിൻസിക്ക് കംപ്ലയിന്റ് കൊടുക്കുന്നുണ്ടോ.... " സംഗീത് " അവൾ പറഞ്ഞത് ശരിയല്ലേടാ നീ ആ സമയത്ത് അവിടെ എത്തിയത് കൊണ്ടല്ലേ ഇവൾ അവനിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടത്... പിന്നെ കംപ്ലയിന്റ് ഇനി അതിന്റെ ആവശ്യമൊന്നും ഇല്ലടാ..." കാശി "അതെന്താ.... " സംഗീത് " അതോ... അത് ഞങ്ങളുടെ പെങ്ങളെ തൊട്ടവനെ ഞങ്ങൾ കാര്യമായിട്ട് ഒന്നു സത്കരിച്ചു ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ തന്നെ... അല്ലേടാ അച്ചു.... "കൈലാസ് "അതെ... നല്ല ചങ്കുറ്റമുള്ള ആങ്ങളമാർ അവൾക്ക് ഉണ്ടെന്ന് അവൻ ഇനിയെങ്കിലും അറിയണ്ടേ... അതു കൊണ്ട് അവന്റെ വീട്ടിൽ കയറി തന്നെ ഞങ്ങൾ അവനുള്ളതങ്ങ് കൊടുത്ത്... കുറഞ്ഞത് ഒരു മൂന്നു നാല് മാസത്തേക്ക് ഇനി ഒന്നനങ്ങാൻ പോലും ആവാതെ അവൻ കിടക്കും.... അത് കഴിഞ്ഞ് അവന് കൊടുക്കാനായിട്ട് ഒരു ഉഗ്രൻ ഗിഫ്റ്റ് ഒരുക്കുന്നുണ്ട് ഞാൻ, അതിന് നിങ്ങളുടെയൊക്കെ ഹെൽപ്പ് എനിക്ക് വേണ്ടി വരും.. " അച്ചു

"ഇതാരാ മോളേ നിന്റെ ഫ്രണ്ടാണോ...." കാശി, ഇതെന്താ ഇപ്പോ ഇവിടെ നടക്കുന്നതെന്നറിയാതെ കിളി പോയി നിൽക്കുന്ന ദേവികയെ ചൂണ്ടി ചോദിച്ചു. "അതെ ഏട്ടാ ദേവിക, ഹോസ്റ്റലിലും ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ആണ്...." കീർത്തി " കാശി... ഇന്നലെ കീർത്തി കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു അത് സത്യമാണോ.... " സംഗീത് "എന്താട...." കാശി സംഗീത് ഇന്നലെ കീർത്തിയുമായി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയപ്പോൾ അച്ചുവിനേയും അഭിയേയും കണ്ടതും അവരുടെ അടുപ്പം കണ്ട് സംശയം തോന്നിയതും, കീർത്തിയോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞതും ഒക്കെ പറഞ്ഞു..... " ശരിയാ രുദ്രേട്ടാ... അന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് പറ്റിയ ചതിയാണ് ഇന്നും എന്റെ പെങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നത്.... എല്ലാവരും അവളെ വെറുത്തപ്പോൾ അച്ചു മാത്രമാണ് അവളുടെ കൂടെ നിന്നത്...." കൈലാസ് "എന്തായാലും ഞങ്ങൾക്ക് പറ്റിയ തെറ്റ് ഞങ്ങളായിട്ട് തന്നെ തിരുത്താമെന്ന് വച്ചു.... " അതും പറഞ്ഞ് കാശി ഒരു കവർ എടുത്ത് കീർത്തിക് നേരേ നീട്ടി അവളതു വാങ്ങി തുറന്നു നോക്കി.

ആ പേപ്പറിന്റെ ഉൾവശം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ കീർത്തിയുടെ കൈകൾ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.... അഭിയ്ക്ക് എതിരെയുള്ള ഡിവോസ് നോട്ടീസ് ആയിരുന്നു അത് " എട്ടാ ഇത്... " "മോളിത് സൈൻ ചെയ്ത് തരണം, അഭിജിത്തിനും എതിർപ്പ് ഒന്നും ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് ഒരു മ്യൂച്ചൽ ഡിവോസ് കിട്ടും....." കാശി "സൈൻ ചെയ്ത് കൊടുക്കടോ..." അച്ചു വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ കീർത്തി അതിൽ ഒപ്പുവച്ചു. എന്തിനു വേണ്ടിയോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... പിന്നെ അവരോട് പോകുവാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ദേവികയുടെ കൈയ്യും പിടിച്ച് അവൾ ക്ലാസിലേക്ക് പോയി.. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 ഇത്രയും നേരം ദൂരെ വരാന്തയിൽ നിന്നും എല്ലാം നോക്കി കാണുവായിരുന്നു അഭിജിത്ത്, അവസാനം ഒരു പേപ്പറിൽ കീർത്തി സൈൻ ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ അത് ഡിവോസ് നോട്ടീസ് ആണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി. തന്റെ നേർക്കായി നടന്നു വരുന്ന കീർത്തിയിലായി അഭിയുടെ നോട്ടം, അവന്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവൾ മുഖമുയർത്തി അവനെയൊന്നു നോക്കി,

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവന് ആദ്യമായി ഒരു വല്ലായ്മ തോന്നി... എന്തോ ഒരുൾപ്രേരണയിൽ അവൻ കീർത്തിയെ വിളിച്ചു. "എന്താ സർ...." കീർത്തി " അത്.... തന്റെ.... മുറിവ് എങ്ങനെയുണ്ട് " ഒരു മടിയോടെ അവൻ ചോദിച്ചു " ഇപ്പോൾ ഭേദമുണ്ട്... " അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൾ നടന്നു, അവൾ പോയതും അവൻ ഫോണെടുത്ത് വിജിതയെ ഒന്നൂടെ വിളിച്ചു. ബെല്ലടിച്ചു തീർന്നിട്ടും അവൾ ഫോണെടുത്തില്ല.... ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ ഉണ്ടായ സംഭവം അവൻ ഓർത്തു, കീർത്തി ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും പോയി കുറേ കഴിഞ്ഞ് ഒരു ഫോൺ വന്നപ്പോൾ അച്ചുവും പുറത്തേക്ക് പോയി... ഞാനും അച്ഛനും കൂടി ICU ന് മുന്നിൽ ഇരിക്കുവായിരുന്നു കുറേ കഴിഞ്ഞ്, ഞാൻ വിജിതയെ വിളിച്ചു അപ്പോൾ ബിസി പറഞ്ഞു പിന്നീട് രണ്ട് മൂന്നു പ്രാവശ്യം വിളിച്ചപ്പോഴും ഇതു തന്നെയാണ് അവസ്ഥ ഇവൾക്കിതെന്തു പറ്റി.. അവൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് നടന്നു, റിസപ്ഷനിൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു സ്ടെക്ച്ചറിൽ കിടത്തി കൊണ്ടു വരുന്ന വിമലിനെ കാണുന്നത്, അപ്പച്ചി കരച്ചിലും മുക്ക് തുടക്കലുമായി ഒപ്പമുണ്ട് അവനെ കണ്ടിട്ടും അവർ കാണത്തതു പോലെ നടന്നു പോയി....

പുറകിൽ നിന്നും വന്ന അമ്മാവനാണ് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞത്.. വിജിതയുടെ ഏതോ ഫ്രണ്ട് വന്നാണ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വരാൻ സഹായിച്ചത് എന്നും പറഞ്ഞു. താനറിയാത്ത ഏത് ഫ്രണ്ട് ആണ് അവൾക്കുള്ളത്, അവളെവിടേന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ പിറകേ വരുന്നുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു. അഭിജിത്ത് സംശയത്തോടെ അങ്ങോട്ടു പോയി, ചെല്ലുമ്പോൾ ആരോടോ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുവാണ് അവൾ അയാൾ കാറിനുള്ളിൽ ആയത് കൊണ്ട് അഭിക്ക് ആളിനെ കാണാൻ പറ്റിയില്ല അടുത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോഴേക്കും അയാൾ വണ്ടിയുമായി പൊയ്കഴിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവളൊന്നു ഞെട്ടി, എങ്കിലും ആ ഞെട്ടൽ മറച്ചുകൊണ്ട് അഭിയോട് സങ്കടപ്പെട്ട് കരച്ചിലായി... അച്ചുവും കീർത്തിയുടെ ഏട്ടൻമാരും ചേർന്ന് വിമലിനെ തല്ലി അവശനാക്കി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു.

പിന്നിട് അമ്മാവൻ പറഞ്ഞറിഞ്ഞു അവൾ വീട്ടിലേക്ക് പോയി എന്ന്... അതിന് ശേഷം അഭി അവളെ വിളിച്ചപ്പോഴൊന്നും അവൾ കാൾ എടുത്തില്ല, കോളേജിലേക്കും വന്നില്ല.. സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് കയറി വരുന്ന അഭിയെ കണ്ടപ്പോൾ റിനു മിസ്സ് ചോദിച്ചു "ഇന്നെന്താ സർ വിജിത ടീച്ചർ വന്നില്ലേ..." "ഇല്ല... വന്നിട്ടില്ല അവളുടെ ബ്രദറിന് ഒരു ആക്സിടന്റ് പറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ്.. " അഭി " ആഹ്.... സാറിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് ഇപ്പോഴെങ്ങനെയുണ്ട്... " " കുറവുണ്ട് ടീച്ചർ...." ഇതൊക്കെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന സംഗീതിന്റെ ഒരു പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 ക്ലാസിലെത്തിയപ്പോൾ ദേവിക കീർത്തിയെ കൈയ്യോടെ പിടിച്ചു "ഡീ.... സത്യം പറയ് എന്തൊക്കെയാ ഇവിടെ നടക്കുന്നേ... എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല..." " പറയാം ഞാൻ ഇപ്പോഴല്ല, ഹോസ്റ്റലിൽ ചെന്നിട്ട് അതുവരെ നീയൊന്ന് ക്ഷമിക്ക്.. " ...... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...