💟 സങ്കീർത്തനം 💟: ഭാഗം 40

രചന: കാർത്തിക

പുതിയൊരു ജീവിതം തുടങ്ങിയ സന്തോഷത്തിൽ കീർത്തിയും സംഗീതും നിദ്രയെ പുൽകിയപ്പോൾ മറ്റൊരിടത്ത് പകയെരിയുന്ന മനസുമായി കീർത്തിയെ തകർക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ മെനെഞ്ഞെടുക്കുകയായിരുന്നു അവളുടെ ശത്രുക്കൾ. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 പുലർച്ചെയുള്ള അലാറാം കേട്ട് ആദ്യം ഉണർന്നത് സംഗീതായിരുന്നു അലാറാം ഓഫ് ചെയ്ത് തന്റെ ഇടനെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് ഉറങ്ങുന്ന കീർത്തിയെ കാൺകെ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പ്രണയം നിറഞ്ഞു, അവൻ പതിയെ തലതാഴ്ത്തി അവളുടെ നെറുകയിൽ ചുംബിച്ചു. അവൾ കുറുകി കൊണ്ട് ഒന്നുകൂടി അവനോട് ചേർന്ന് കിടന്നു. അപ്പോഴേക്കും സംഗീത് അവളെ ഉണർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. ''ചിന്നൂ.... എഴുന്നേൽക്ക്.... നേരം ഒത്തിരിയായി...." "ഏട്ടാ കുറച്ചു നേരം കൂടെ കിടന്നോട്ടേ.... പ്ലീസ്..... " എന്നത്തേയും പോലെ മടിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു. " എഴുന്നേൽക്കടി അങ്ങോട്ട്..... " അവൻ കപട ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. ''അയ്യോ.... " സംഗീത് ഒച്ചയെടുത്തപ്പോൾ അവൾ ചാടി വീണ് എഴുന്നേറ്റു, അപ്പോഴേക്കും അവൾ പുതച്ചിരുന്ന ഷീറ്റ് നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീഴാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു പെട്ടെന്നവൾ ഷീറ്റിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് അവൾ മൊത്തത്തിൽ ഒന്നു നോക്കി,

തന്റെ രൂപം കണ്ടവൾക്ക് ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഇന്നലെ രാത്രി സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മ വന്നതും എഴുന്നേറ്റതിനെക്കാൾ വേഗത്തിൽ അവൾ സംഗീതിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമമർത്തി കിടന്നു. തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം തന്നെ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ അവനവളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു. " എന്തേ..... എഴുന്നേറ്റ് പോണില്ലേ..... എന്റെ കൊച്ച് ഇന്നലെ നടന്നതൊക്കെ ഒരു നിമിഷം മറന്നു പോയൊ...." "ഉം...'' "എങ്കിലേ ഞാനോർമ്മിപ്പിച്ചു തരട്ടേ..... " "വേണ്ടാ.... " ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു " എനിക്കു വേണം മോളൂട്ടീ..... " അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനവളെ തന്റെ ദേഹത്തു നിന്നും അടർത്തിമാറ്റി ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി. അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാനുള്ള മടി കാരണം കണ്ണുകൾ അടച്ചുപിടിച്ചാണ് അവൾ കിടക്കുന്നത് പ്രണയത്തോടെ അവളെ നോക്കി അവനും അവളോടൊട്ടി കിടന്നു. അവന്റെ ശ്വാസംമുഖത്തേക്ക് പതിക്കും തോറുമുള്ള അവളുടെ മിഴികളുടെ പിടച്ചിൽ ഒരു കൗതുകത്തോടെ അവൻ നോക്കി കണ്ടു.

''ചിന്നൂ.... കണ്ണു തുറക്ക് പെണ്ണേ.... ' കാണട്ടേ എന്റെ കുട്ടിയുടെ നാണം..... " പ്രണയാതുരമായി അവളുടെ കവിളിൽ ഉമ്മവച്ചു കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു. അവൾ കണ്ണ് തുറക്കാതിരുന്നതുകൊണ്ട് അവനവളുടെ കവിളിലൊന്നു കടിച്ചു, പുളഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.... പ്രണയത്തോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന സംഗീതിനെ കണ്ടതും അവളുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നിരുന്നു.... പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ കവർന്നെടുത്തവൻ നുകരാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു, ഏറെ നേരത്തിനു ശേഷം ആ ചുണ്ടുകളെ മോചിപ്പിച്ചവൻ അവളുടെ കഴുത്തിലായി മുഖം പൂഴ്ത്തി, അവിടെ അവന്റെ പല്ലുകൾ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ നിമിഷം വേദന കൊണ്ട് അവളൊന്നു പിടഞ്ഞു. അവളുടെ കുഞ്ഞു കുഞ്ഞ് എതിർപ്പുകളെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി അവനവളിലേക്ക് അലിഞ്ഞു.... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 കീർത്തിയേയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ക്ലാസിലേക്ക് പോകാതെ വാകമരച്ചുവട്ടിലായിട്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ദേവിക. അപ്പോഴാണ് അനഘയും കൂട്ടുകാരും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്. " ഓഹ്.... നീ കീർത്തിയേയും കാത്തിരിക്കുവായിരിക്കും അല്ലേ.... " അനഘ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു. " ആഹ്... അതെ.... " വലിയ താൽപ്പര്യമില്ലാതെ അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു.

"എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ കടയ്ക്കലാണ് അവൾ കത്തി വച്ചത്, സാറിനോടൊപ്പം സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാൻ അവളെ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല..... പിരിക്കും ഞാനവരെ അതിനി എന്ത് നാറിയ കളി കളിച്ചിട്ടായാലും ഞാനത് ചെയ്തിരിക്കും ..... അവളോട് പറഞ്ഞേക്ക് ഒന്നു കരുതിയിരിക്കാൻ....." അനഘ പകയോടെ ദേവികയോട് പറഞ്ഞു. "നിനക്ക് അവളെ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.... രുദ്രൻ സർ സമ്മതിക്കില്ല..... അതിനു വേണ്ടി നീ അധികം മഞ്ഞുകൊള്ളേണ്ട..... " ദേവിക തിരിച്ചടിച്ചു. " നമുക്ക് കാണാം.... " അനഘ " നീ പോടീ..... " ദേവിക ചവിട്ടി തുള്ളി അനഘ കൂട്ടുകാരികളേയും കൂട്ടി അവിടെ നിന്നും പോയി. അപ്പോഴാണ് സംഗീതും കീർത്തിയും കൂടി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത് , ''എന്താടി... എന്തു പറ്റി നീ ആകേ ദേഷ്യത്തിലാണല്ലോ.... " കീർത്തി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു "ഹേയ്... ഒന്നുമില്ല... നിനക്ക് തോന്നിയതാവും..... ഗുഡ് മോർണിംഗ് സർ....." അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് വിഷയം മാറ്റി "മോർണിംഗ്..... നിന്നോട് ഞാൻ എന്താ ദേവു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്..... "

സംഗീത് കപടദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു. " അത്.... സർ വേണ്ടാ ഏട്ടാന്ന് വിളിച്ചാൽ മതിയെന്ന്..... " അവൾ നാവ് കടിച്ച് പറഞ്ഞു. " ആണോ... എന്നിട്ട് നീ ഇതുവരെക്കും എന്നെ അങ്ങനെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ടോ.... '' " ഇല്ല.... മറന്നു പോകും, അറിയാതെ വിളിച്ചു പോകുന്നതാ സർ എന്ന്...." "അപ്പോൾ അഭിജിത്തിനെ വിളിക്കുന്നതോ ഏട്ടാന്ന്.... അതു മറക്കുന്നില്ലല്ലോ..... " പരിഭവത്തോടെ സംഗീത് പറഞ്ഞു. "അയ്യോ... ഇങ്ങനെ സെൻറിയാവല്ലേ ഏട്ടാ.... ഞാനിനി സർ എന്ന് വിളിക്കില്ല.... " " ആഹ്... അങ്ങനെ.... ഗുഡ് ഗേൾ...." ദേവികയുടെ കിവിളിലൊന്ന് തട്ടി, കീർത്തിയെ നോക്കി വശ്യമായി ഒരു പുഞ്ചിരിയും സമ്മാനിച്ച് സംഗീത് സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് പോയി. ആ പുഞ്ചിരി കീർത്തിയിൽ നാണമായി മാറാൻ അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. അവളിലെ മാറ്റം നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു ദേവിക. "എന്താ മോളെ പതിവില്ലാത്ത നാണവും പുഞ്ചിരിയുമൊക്കെ.... " അവൾ കളിയാക്കി കീർത്തിയോട് ചോദിച്ചു. '' എന്ത്... ഒന്നൂല്ലാ... നിനക്ക് തോന്നുന്നതാ.. " " ഉവ്വ്... ഉവ്വ്... എനിക്ക് മനസ്സിലായി എല്ലാം..." "പോടി... അവിടുന്നു... "

അവളുടെ കൈയ്യിൽ അടിച്ചു കൊണ്ട് കീർത്തി പറഞ്ഞു. അവളുടെ സന്തോഷം കണ്ടപ്പോൾ അനഘ തന്നോട് പറഞ്ഞതൊന്നും ദേവിക കീർത്തിയോട് പറഞ്ഞില്ല, വെറുതെ അവളെ ടെൻഷനാക്കണ്ട എന്നു തോന്നി... ദിവസങ്ങൾ ഓരോന്നായി കഴിഞ്ഞു പോയി, കീർത്തിയും സംഗീതും പരസ്പരം മത്സരിച്ച് പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.... ഒരു ദിവസം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് സംഗീതിനേയും പ്രതീക്ഷിച്ച് കീർത്തി വാകച്ചുവട്ടിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു വിധം കൂട്ടികളെല്ലാം പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അനഘ ആരെങ്കിലും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോന്ന് നോക്കി നോക്കി ലൈബ്രറിയിലേക്ക് കയറിപ്പോയത്. ഒരു സംശയം തോന്നി അവളും അനഘയ്ക്ക് പിന്നാലെ പോയി. അവിടൊന്നും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇവളിതെവിടെപ്പോയി എന്നാലോചിച്ചു കൊണ്ട് ഓരോയിടത്തും ചെന്നു നോക്കി, ആരോ സംസരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി ആ ഭാഗത്ത് ചെന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അവിടുത്തെ കാഴ്ച കണ്ട് കീർത്തി വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു നിന്നു പോയി........... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...