🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 11

രചന: സൽവ

 ""പോലീസ്…"" അവൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും അയാൾ ഉമിനീർ ഇറക്കിയവളെ നോക്കി..ആ പച്ച കണ്ണുകളിൽ ആളി കത്തുന്ന തീ അയാളെ ചുട്ടേരിക്കാൻ പാകമുണ്ടായിരുന്നു.. എന്തിനവൾ ഇത് ചെയ്യുന്നെന്ന് പോലുമറിയാതെ അയാൾ പകച്ചു നിന്നു.. എന്തോ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. മരണത്തെ മുന്നിൽ കാണുന്നയവസ്ഥ അല്ലെ… ഭാര്യയെ വിളിക്കാൻ ശബ്ദം തൊണ്ട കുഴിയിൽ നിന്ന് വരുന്നില്ലാ… ""ഇന്ദൂ…"" എങ്ങനെയൊക്കെയോ അയാൾ വിളിച്ചതും അവരുടെ ഭാര്യയാണെന്ന് തോണിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്നു.. തന്റെ ഭർത്താവിന് നേരെ തോക്ക് ചൂണ്ടി നിൽക്കുന്ന ലക്കിയെ കണ്ടതും അവരിലും ഭയം ഉടലെടുത്തു.. ""വിട് എന്റെ ചേട്ടനെ വിട്…"" ലക്കിയുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു പറഞ്ഞതും അവൾ തോക്ക് പിടിച്ച കൈ ഒന്നന്നയ്ക്കുകപോലും പോലും ചെയ്യാതെ മറു കൈ കൊണ്ട് അവരെ തള്ളി മാറ്റി.. മുഖം ഒരല്പം പോലും അനങ്ങിയില്ലാ.. ഒന്ന് മാത്രം മനസ്സിലാവാം കണ്ണിൽ കാണുന്നത് പകയാണ്.. തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടയാരെയോ വേദനിപ്പിച്ചവരോടുള്ള പക… പക്ഷേ എന്തിനെന്നു അയാൾക് മനസ്സിലായില്ലാ… ""ചേട്ടൻ നിങ്ങളോട് എന്ത്‌ ചെയ്തു… എന്തിനാ എന്റെ ചേട്ടനെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്..""

എങ്ങനെ ഒക്കെയോ കൈ കുത്തി നിലത്ത് നിന്നെഴുന്നേറ്റ ശേഷം ആ സ്ത്രീ അവൾക് നേരെ തിരിഞ്ഞു ചോദിച്ചതും അവളൊന്ന് കഴുത്തു തിരിച്ചു അവരെ നോക്കി… ""He killed my Father….എന്റുപ്പയെ കൊന്നു…"" അവൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും അയാൾ ഒരു തരം വിറയലോടെ അവളെ നോക്കി.. ഒരിക്കൽ എങ്കിലും തന്നെ തേടി ഈ അവകാശം പറഞ്ഞു വരുമെന്ന് അറിയുമായിരുന്നു.. പക്ഷേ ഇത്രയും പെട്ടെന്ന്.. ""ലത്തീഫിന്റെ മകൾ ആണല്ലേ…."" അയാൾ ചോദിച്ചതും അവൾ പുച്ഛത്തോടെ മുഖം കോട്ടി… ""അപ്പോൾ ഓർമയുണ്ടല്ലേ…"" അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അൽപ നേരം മുൻപ് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഓടിയെത്തി… •°•°•°•°•°•°•°•°•• ""മാമ് നിങ്ങളെ കാണാൻ ഒരാൾ വന്നിട്ടുണ്ട്…"" തന്റെ ഉപ്പാന്റെ കേസ് ഫയൽ മുഴുവൻ വായിച്ചു.. ഉമ്മാന്റെ കേസ് ഫയൽ ഷെൽഫിൽ തിരയുന്നതിനിടയിൽ അങ്ങനെയൊരു ശബ്ദം കേട്ടതുമവൾ കൈയ്യിലുള്ള ഫയൽ ടേബിളിൽ വെച്ചു ചെയറിൽ ചെന്നിരുന്നു.. മുന്നിലേക്ക് നടന്നു വന്നയാളെ കണ്ടു അവൾ പോലുമറിയാതെ അവൾ ചെയറിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു..

അയാൾ ടേബിൾ ലെ അവളെ പേരൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവൾക് മുന്നിലുള്ള സീറ്റിൽ ചെന്നിരുന്നു അവളെ നോക്കി.. യാന്ദ്രികം എന്നോണം അവൾ തന്റെ സീറ്റിലേക്ക് തന്നെ ഇരുന്നു.. പതിയെ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു.. ""ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ എന്നറിയാൻ വന്നതാണോ…"" മുഖം കൊട്ടിയവൾ ചോദിച്ചതിന് അയാളൊന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞില്ലാ.. ചുണ്ടിൽ ചെറു മന്ദഹാസം അപ്പോയുമുണ്ടായിരുന്നു.. ""എങ്കിൽ പോയിക്കോ.. ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്.. ആരും കൊന്ന് തന്നില്ലാ.. പിന്നേ പുന്നാര മോൾ മനസ്സിനെ കൊന്ന് തന്നല്ലോ.. ഒരുപാട് സന്തോഷം…"" ""മോളേ.. ഞാൻ.."" അയാൾ ബാക്കി പറയുന്നതിന് മുൻപേ അവൾ കൈ ഉയർത്തി തടഞ്ഞിരുന്നു.. തന്നെ അങ്കിൾ എന്ന് വിളിച്ചു സ്നേഹത്തോടെ നോക്കുന്നവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഇന്ന് സ്നേഹമില്ലാ പക മാത്രം.. അയാളുടെ കൺകോണിൽ ചെറു നോവ് പടരുന്നതയാൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ""മോൾക് വക്കാലത് പറയാൻ ആണെങ്കിൽ വേണ്ടാ.. അവൾ എന്നോട് ചെയ്തതൊന്നും മറക്കാൻ മാത്രം വിശാലമനസ്കയല്ല ഞാൻ.. കുത്തി നോവിച്ച എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ മുറിവുകൾ നികത്താൻ വാക്കുകൾക്ക് ആവില്ല ഫഹീം അങ്കിൾ.."" അവൾ പറയുന്നത് നിസ്സഹായൻ ആയി അവളെ നോക്കാൻ മാത്രമേ അയാൾക് സാധിച്ചുള്ളൂ..

""അവൾ നിന്നോട് എന്ത്‌ ചെയ്തു എന്നെനിക്കറിയില്ല.. ഒന്ന് മാത്രം അറിയാം.. അതിന് ശേഷം എന്റെ മോളേ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ടല്ലാതെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ലാ.."" അത്‌ കേട്ടതുമവൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.. ""അപ്പോൾ ഞാനോ.. ഈ കഴിഞ്ഞ കാലമൊക്കെ ഞാൻ ചിരിച്ചതായിരുന്നല്ലോ.. നിങ്ങളെ മോൾക് എന്ത്‌ നഷ്ടപ്പെട്ടു.. എനിക്ക്‌ നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്തൊക്കെയാ.. ജീവനെ പോലെ സ്നേഹിച്ച സഹോദരൻ.. എന്തിനും കൂടെ നിന്നയെന്റെ സൗഹൃദം..ഹൃദയത്തിന്റെ പാതിയായെന്റെ പ്രണയം… ഇതെല്ലാം നഷ്ടപെട്ട ഞാൻ കരഞ്ഞത് ആരും കണ്ടില്ലാ.. ഹൃദയം തകർന്ന് പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു.. ആരെങ്കിലുമൊന്ന് കൊന്ന് തന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്… ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചു… സ്വയം മരിച്ചാലോ എന്ന് തോന്നി.. പക്ഷേ.. എന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ എന്നേ അനുവദിച്ചില്ല.. "" കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നെങ്കിലും അവൾ നിർത്തിയില്ലാ… ""ഞാൻ ഇന്ന് ഇങ്ങനെ തകരാനുള്ള കാരണം നിങ്ങളെ മോൾ… ഡൗലാ ഫറാൽ… ഏറ്റവും വെറുപ്പോടെ ഞാൻ ഉരുവിടുന്നാ നാമം.. പറയ് നിങ്ങളെ മോളോട് ഇവരെയൊക്കെ എനിക്ക്‌ തിരിച്ചു നൽകാൻ.. പറ്റില്ലാ.. ആർക്കും പറ്റില്ലാ…""

സ്വയം ഉരുവിട്ടവൾ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ അയാളെ നോക്കി.. ""എനിക്കറിയില്ലാ.. മോൾ മരിച്ചെന്നു തന്നെയാണ് കരുതിയത്.. കാരണം അന്ന് ദുആ മരിച്ച സമയത്ത് മോളും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ.. എന്റെ മോളോട് നീ പൊറുത്തു കൊടുക്കാത്തത് എന്തിനെന്നു എനിക്കറിയേണ്ട.. ഞാൻ അതിനല്ലാ വന്നത്…"" കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹമില്ലാത്ത പോലവൾ മുഖം തിരിച്ചു… ശേഷം അയാൾ പറയുന്നത് കെട്ടവൾ ആകാംഷയോടെ അയാളെ നോക്കി.. ""നീ ഒരിക്കലും ചിത്രത്തിൽ പോലും തെളിഞ്ഞു കാണാത്ത.. എന്നും നീ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കരയുന്ന.. നിന്റെ ഉപ്പാന്റെയും ഉമ്മാന്റെയും കഥയറിയേണ്ടേ.. അവർക്കെന്ത് സംഭവിച്ചെന്ന് അറിയേണ്ടേ…"' അവളെ മറുപടിക്ക് പോലും കാക്കാതെ അയാൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. ',',',',',',',,, ചാർമിനാറിന് അരികിലുള്ള ചെറു കച്ചവടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ അവൻ ദൃതിയോടെ മുന്നോട്ട് നടന്നു.. വേഗതയ്ക്ക് ഇടയിൽ അതിന്റെ മനോഹരിതയൊന്നും അവന് ആസ്വദിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… അപ്പോഴും അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഗസലുകൾ മൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ആൾ കൂട്ടത്തിൽ പലരുമവനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അതൊന്നും കാണാത്ത മട്ടിലവൻ നടന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.. തലയിലുള്ള കിരീടം വീയാൻ പോയതും അവനത് കൈ കൊണ്ട് നേരയാക്കി..

ഒരു രാജകുമാരൻ.. തന്റെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത് എത്തിയതും അവൻ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു തന്റെ മുന്നിലുള്ളവരെ നോക്കി.. ""എവിടെ പോയി കിടക്കുകയായിരുന്നു ലത്തീഫ്...."" അയാൾ ചോദിച്ചതുമവൻ ഇളിച്ചു കൊടുത്തു.. ""അത്‌ ഞാൻ…"" അവനെ പറഞ്ഞു തീർക്കാൻ അനുവദിക്കാതെ അയാൾ അവനെ പിടിച്ചു സ്റ്റേജിലേക്ക് വലിച്ചു കയറ്റി..തിരശീല മാറ്റിയതും നാടകം അരങ്ങിൽ കയറി..നല്ല രീതിയിലുള്ള അവന്റെ അഭിനയം എല്ലാരുടെയും ശ്രദ്ധ ആകർഷിച്ചിരുന്നു.. അഭിനയിച്ചു കിട്ടുന്ന തുക അവന് ആവശ്യമൊന്നും ഇല്ലാ.. ഇതിന്റെ ആൾകാർ പിടിച്ചു കൂട്ടിയതാണ്.. ഹൈദരാബാദ് ൽ അത്തറിന്റെ വലിയ കട നടത്തുന്നവനെ പിടിച്ചു നാടകത്തിലെ രാജകുമാരൻ ആക്കിയതാണ്..ഏതായാലും തകർത്തഭിനയിക്കുന്നയവനെ ഓരോരുത്തരും നോക്കി നില്കുന്നുണ്ട്.. ""ഡീ… ഇത് കാണാൻ നിന്റെ വാപ്പ പൈസ തന്നിക്കുന്നോ…"" തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള പൈസ എന്നിതിട്ടപ്പെടുത്തി തന്റെ സുഹൃത്തു പറയുന്നതൊന്നും കേൾക്കാതെയവൾ അകത്തോട്ടു കയറി.. ""സാജിതാ… അവിടെ നിൽക്…"" പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിക്കുന്നതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെയവൾ അൽപ്പം മുൻപ് കേട്ടയാ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉടമയെ തേടി പോയി.. സ്റ്റേജിൽ നിൽക്കുന്ന ലത്തീഫിനെ കണ്ടവളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.. ',',',',',',,,,

അന്ന് മുതൽ അവളവന്റെ പിന്നാലെ ആയിരുന്നു.. അവളെ കുറേ കാലത്തെ പരിശ്രമഫലം എന്നോണം അവൻ അവളോടും ഇഷ്ടം അറിയിച്ചു.. പിന്നീട് അവരുടെ നാളുകൾ ആയിരുന്നു.. അതിനിടയിൽ പലതും അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചു.. പലപ്പോഴും സാജിത പൊട്ടി കരയുന്നത് കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.. കാരണം അന്വേഷിച്ചാൽ മറുപടിയൊന്നും പറയില്ലാ.. അങ്ങനെ വർഷങ്ങൾ മരത്തിലെ ഇലകൾ പോലെ പൊഴിഞ്ഞു പോയി.. ആ നാട്ടിൽ ഉള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഒരു കാര്യസ്ഥൻ എന്നോണം നിന്റെ ഉപ്പ നോക്ക്കി നടത്തി.. പണം കൊടുത്തു പാവ പെട്ടവരെ സഹായിച്ചു.. നിന്റെ ഉപ്പ ഒരു നാട്ട് കാരുടെ എല്ലാം ആയിരുന്നു.. ആരെയും ഒരു നുള്ള് കൊണ്ട് പോലും നോവിക്കാത്ത അവനെ തേടി ശത്രുക്കൾ വരാൻ തുടങ്ങി.. അപ്പോഴും അവൻ പതറിയില്ലാ...അവരുടെ ആദ്യ മകനായി നിന്റെ ഇക്ക ജനിച്ചു.. രണ്ടാമതായി നീ ജനിച്ച ദിവസം.. അന്നാണ് വീണ്ടും അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ വഴി തിരിവുകൾ സംഭവിച്ചത്… മരിച്ചെന്നു ഉറപ്പിച്ച നിന്നെ തിരിച്ചു ലഭിച്ചതിൽ അതി സന്തോഷമുള്ളവരായിരുന്നു നിന്റെ ഉമ്മയും ഉപ്പയും.. നിന്നെയും നിന്റെ ഉമ്മാനേയും മാത്രം റൂമിലാക്കി ഒരിടം വരേ പോയി..

തിരിച്ചു വന്ന ഞങ്ങൾ കണ്ടത് ആശുപത്രിയിലെ ഫാനിൽ കെട്ടി തൂങ്ങിയ സാജിതയെയും അതിന്റെ അരികിൽ പൊട്ടി കരയുന്ന നിന്നെയും ആണ്. അന്ന് ദൈവനുഗ്രഹം കൊണ്ട് നിന്റെ ഉമ്മ രക്ഷപെട്ടു.. അന്നവൾ അതിന് ശ്രമിച്ചതിന് കാരണം ഇന്നും എനിക്കറിയില്ലാ.. അതിന് ശേഷം നിന്റെ ഉമ്മ പുഞ്ചിരിച്ചിട്ടില്ല.. ആർക്കോ വേണ്ടിയുള്ളയൊരു ജീവിതം.. നിന്നെ ചേർത്ത് നിർത്താൻ പോലുമവൾ ഭയക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. നീ ഉമ്മാ എന്ന് വിളിച്ചു പിന്നാലെ ചെല്ലുമ്പോൾ അവൾ നിന്നിൽ നിന്ന് അകലാൻ ശ്രമിച്ചു.. അതൊരിക്കലും നിന്നോട് സ്നേഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ലായിരുന്നു.. പലപ്പോഴും ഒറ്റക്കിരുന്നു കരയുന്നത് കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.. അവളുടെ സങ്കടം അവളിൽ മാത്രം ഒതുക്കി.. നിന്റെ ഉപ്പാനോട് മാത്രം എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കും.. നിന്നെ കാണുമ്പോയേക്ക് പൊട്ടി കരയും.. നിന്റെ ഇക്കാന്റെ അരികിൽ പോവും… ""എനിക്ക്‌ ഹൈദരാബാദ് ൽ പോവണം.. എനിക്ക്‌ ഇവിടെ ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹമില്ലാ.. നിങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിൽ എനിക്ക്‌ ഒട്ടും വിശ്വാസമില്ലാ.. നിങ്ങളെ മക്കളെ നിങ്ങൾ തന്നെ നോക്കിയാ മതി…""

ഒരിക്കൽ ലത്തീഫിനോട് അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടു എനിക്കവളോട് വെറുപ്പ് തോന്നിയിരുന്നു.. അപ്പോഴും ലത്തീഫ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.. ഒരു പക്ഷേ അവന് മനസ്സിലായി കാണും ഉള്ളം ഒരുപാട് നൊന്താ അവളത് പറഞ്ഞതെന്ന്.. ലത്തീഫിന്റെ മനസ്സിൽ ആയത്തിൽ പതിച്ചത്.. നിങ്ങളെ മക്കളെ എന്ന വാക്കായിരുന്നു.. പക്ഷേ അപ്പോഴും അവനവളെ ആവിശ്വസിച്ചില്ല.. അന്ന് തന്നെ ആ വീട്ടിൽ നിന്ന് തനിക്കവകാശം ഇല്ലാത്തതൊന്നും എടുക്കാതെ അവൾ ഇറങ്ങി.. നിന്നെയും നിന്റെ ഇക്കയെയും ചേർത്ത് നിർത്തി.. ""നന്നായി ജീവിക്കണം..ആർക്കും ഒരുപദ്രവം ആവരുത്.."" ഇടരുന്ന ശബ്ദത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു അവൾ നിങ്ങൾക് രണ്ട് പേർക്കും മുത്തം നൽകി.. വെറും നാല് വയസ്സുള്ള നിന്റെ ചുണ്ടിൽ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി ആയിരുന്നു.. തന്റെ ഉമ്മ തനിക്ക് മുത്തം നൽകിയതിലുള്ള സന്തോഷം ആയിരുന്നു.. അന്ന് നീ അറിഞ്ഞു കാണില്ലാ ഇതാണ് നിനക്കവളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ആദ്യത്തെയും അവസാനത്തെയും മുത്തമെന്ന്.. നിന്റെ ഇക്ക ചിരിച്ചില്ല.. അവന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു വരികെ മാത്രമായിരുന്നു.. ""നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ പോലെ ഞാൻ ലക്കി മോളേ നോക്കിക്കോളാം…"" അവൻ അവന്റെ ഉമ്മാനോട് പറഞ്ഞ അവസാന വാക്ക് അതായിരുന്നു.. അന്ന് നിന്റെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചു.. പിന്നീടൊരിക്കലും ആ കൈ അവൻ വീട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.. പക്ഷേ അവിടെയും മാറ്റം സംഭവിച്ചു.. അവൻ നിന്നെ വിട്ടു പോയി..

അന്നവൾ പോയ ശേഷം പിന്നീട് അറിഞ്ഞത് അവളുടെ മരണ വാർത്തയായിരുന്നു.. നിന്റെ ഉപ്പയാകെ കരഞ്ഞു തളർന്നു.. നിന്റെ പേരും പറഞ്ഞു നിന്റെ ഉപ്പാനെ കൊണ്ട് വേറെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു..അവൾ ഗർഭിണി ആയിരിക്കെ.. ""കൈയ്യിലെന്താ…"" ഞാൻ ചോദിച്ചതും നിന്റെയുപ്പാ കൈ പിന്നോട്ട് ആക്കി പിടിച്ചു.. വേഗം വണ്ടിയിൽ കയറിപ്പോയി.. അതിന് ശേഷം അറിഞ്ഞത് ലത്തീഫിന്റെ മരണ വാർത്തയാണ്..* അത്രയും പറഞ്ഞു നിർത്തി അയാൾ ലക്കിയെ നോക്കി.. അവളുടെ ഇരുകണ്ണുകളിൽ നിന്നു കണ്ണീർ കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു.. ""ഞാൻ കാരണമാണോ എന്റെ ഉമ്മ മരിച്ചത്…"" അവളുടെ മനസ്സിലാ ചോദ്യം ഉയർന്നു കേട്ടു… ""ഉമ്മയന്ന് ആത്മഹത്യക്ക് ശ്രമിച്ചതിന്റെ കാരണം അറിയുമോ…"" അവൾ ഇടരുന്ന ശബ്ദത്തോടെ ചോദിച്ചതും അയാൾ ഇല്ലാ എന്ന മറുപടി നൽകി.. ആ മറുപടി അവളുടെ ഹൃദയത്തെ കീറി മുറിക്കാൻ പാകമായിരുന്നു.. വെറും രണ്ടക്ഷരം ഇല്ലാ അവൾക്കത്രയും വേദന തോന്നാൻ മാത്രം അതിലെന്തുണ്ട്.. ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നു വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചോദിക്കാൻ ശബ്ദം പുറത്ത് വരുന്നില്ല.. അവളുടെ മനസാക്ഷി അവളിൽ പഴി ച്ചുമത്തുന്ന പോലെ.. ""അന്ന് നിന്റെ ഉമ്മയെന്തിന് അങ്ങനെ പെരുമാറി എന്നറിയില്ല… നിന്നെ ചേർത്ത് നിർത്താൻ അവളൊരുപാട് ഭയന്നിരുന്നു..

ഒന്ന് മാത്രം എനിക്കറിയാം അന്ന് നിന്റെ ഉപ്പയെന്നിൽ നിന്ന് മറച്ചു വെക്കാൻ ശ്രമിച്ചയാ സാധനം ഒരുപാട് മൂല്യമുള്ളതാണ്… അതിന് വേണ്ടിയാവാം നിന്റെ ഉപ്പാനെ കൊന്നത്.."" അയാൾ പറഞ്ഞതും അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് അയാളെ നോക്കി.. ""ഉപ്പാനെ കൊന്നതാണെന്ന് ഉറപ്പാണോ.."" ""ഉറപ്പാണ്.. കാരണം നിന്റെ ഉപ്പ അത്യധികം വെപ്രാളത്തിൽ ആയിരുന്നു.. പിന്നേ ആക്‌സിഡന്റ് നടന്ന സ്ഥലം ഏതോ ഒരു ഉൾ കാടാണ്.. അവിടെ എന്തിനവൻ പോയി.."" അതും പറഞ്ഞു അയാൾ അവൾക് നേരെ ഒരു പേപ്പർ നീട്ടി… '"ഇത് മിഥുൻ എന്നയാളുടെ അഡ്രെസ്സ് ആണ്.. നിന്റെ ഉപ്പയെ ഇടിച്ചു എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന വാഹനത്തിന്റെ ഉടമ.. ഒരുപക്ഷെ ഇയാളാവും നിന്റെ ഉപ്പാനെ കൊന്നത്.. ഇത് പറയാൻ ആയിരുന്നു വന്നത്.. ഡൗലയെ ഒന്നും അറിയിച്ചില്ല.. നീ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ എന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു.. നിന്റെ അനിയനോട് പറയാൻ വന്നതായിരുന്നു.. പിന്നെയാണ് നീ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന് പോലും അറിഞ്ഞത്… "" അയാളുടെ വാക്കുകൾ സൂക്ഷിച്ചു കേട്ടു അവളാ പേപ്പർ ലേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കി.. ""താൻ തേടുന്ന എല്ലാത്തിന്റെയും ഉത്തരമാവുമോ അത്‌..??"" അതിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി സ്വയം ചോദിക്കുന്നയവളെ ഒന്ന് നോക്കിയയാൾ കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.. അയാൾ കസേര തള്ളിയ ശബ്ദം കെട്ടവൾ അയാളെ നോക്കി.. മിഴികൾ ഉയർത്തി നോക്കാൻ അവൾക് സാധിച്ചില്ല.. ആദ്യമായിട്ട് അവളുടെ ധൈര്യം ചോർന്നു പോവുന്ന പോലെ.

. ""നീ പറഞ്ഞല്ലോ.. എന്റെ മോൾക് ഒന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്ന്.. അവൾക്കും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.. നഷ്ടപ്പെട്ടെന്ന് ഒരാളോട് പറയാൻ പോലുമാവാതെ അവൾ നീറി ജീവിച്ചിട്ടുണ്ട്.. നീയൊന്ന് ഓർക്കണം ലക്കീ.. നിയൊക്കെ കാണുന്നതിന് മുൻപും ഡൗല ജീവിച്ചിട്ടുണ്ട്… അതിനിടയിൽ ആഗ്രഹിക്കാത്തത് പലതും അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ നടന്നിട്ടുണ്ട്…"" അതും പറഞ്ഞു പോകുന്നയാളോട് അവൾക് പുച്ഛം തോന്നി…കാരണം ഡൗല അവളിൽ നിന്ന് അടർത്തി മാറ്റിയത് ഒക്കെയോ…അതിനാര് പകരം നൽകും..?? അല്ലെങ്കിലും എല്ലാവരും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്.. തന്റെ വേദനകൾ മാത്രമാണ് എല്ലാവർക്കും വലുത്..!! •°•°•°•°•°•°•°•• ""പറയെടാ...എന്തിനാ എന്റെയുപ്പയെ കൊന്നത്.. '" ഒരു കാൽ കൊണ്ടയാളെ ചവിട്ടി വീഴത്തിയവൾ അയാൾക് നേരെ കുരച്ചു ചാടി.. ഭയത്തോടെ അവളെ നോക്കുന്നുണ്ടെന്നല്ലാതെ അയാൾ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലാ… അവൾ കണ്ണുകൾ മുറുകെ അടച്ചു ദേഷ്യം കടിച്ചു പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. പക്ഷേ ആവുന്നില്ല.. ഒരു കൈ കൊണ്ട് ഇരു കവിളിലും മാറി മാറി കുത്തി.. ചുട് രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങി അവളുടെ കൈയ്യിൽ പതിച്ചിട്ടും അവളിൽ ഒരല്പം പോലും ദയ തോന്നിയില്ലാ… ""ചേട്ടാ.. ഇനിയെങ്കിലും സത്യം പറയ്.."" അയാളെ ഭാര്യ പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞതും അയാൾ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു ലക്കിയെ നോക്കി..

""ഞാൻ… ഞാൻ പറയാം…"" അയാൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവളുടെ ചുണ്ടിലൊരു പ്രേത്യേക ചിരി വിരിഞ്ഞു.. ""എന്റെ വാഹനം കാണാതെ പോയിരുന്നു.. പത്രത്തിലും മറ്റും പരസ്യം നൽകിയെങ്കിലും അത്‌ തിരികെ ലഭിച്ചില്ല.. ഒരിക്കൽ എന്നേ പോലീസ് കൊണ്ട് പോയി.. എന്റെ വാഹനം വെച്ചു ഒരാളെ കൊന്നു എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞു ഒരുപാട് ഉപദ്രവിച്ചു.. എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായിരുന്നില്ല..അതിന് പിന്നാലെ ഒരുപാട് കേസ് നടന്നു.. അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ ഞാൻ ഒരു വർക്ഷോപ്പിന് മുന്നിലൂടെ നടന്നു പോവുമ്പോൾ ആയിരുന്നു ആ കാഴ്ച കണ്ടത്.. അലസമായി കിടക്കുന്ന എന്റെ വാഹനത്തിന്റെ നമ്പർ പ്ലേറ്റ്.. അന്നയാളോട് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അയാളെനിക് ആ കാഴ്ച കാണിച്ചു തന്നൂ.. ഒന്നിനും പറ്റാത്ത രീതിയിൽ തകർന്നു കിടക്കുന്നയെന്റെ വാഹനം..പേടിച്ചിട്ട് ആരോടും സത്യം പറഞ്ഞില്ലാ.. ഇന്ന് നിങ്ങളോടും മറച്ചു വെച്ചത് ഇതിന്റെ പേരിൽ വീണ്ടും കോടതി കേറിയിറങ്ങണം എന്ന് ഭയത്തിലാണ്.."" അയാൾ പറഞ്ഞു തീർന്നതും അയാളുടെ ഭാര്യ അയാൾക് വെള്ളം എടുത്ത് കൊടുത്തു.. അയാളെ കണ്ണുകളിൽ കളങ്കമില്ലെന്ന് കണ്ടതും അവൾക് വിശ്വാസം തോന്നി.. "" ആ വർക്ക്‌ ഷോപ്പിന്റെ അഡ്രെസ്സ് ഒന്ന് തരാമോ.."" അവൾ ചോദിച്ചതും ആ സ്ത്രീ അകത്തു കയറി ഒരു കാർഡ് എടുത്തു കൊടുത്തു..

അവളാ കാർഡും കൈയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു കോളനിയുടെ പുറത്തിറങ്ങി.. _____🦋______ ""ഉമ്മാ .."' അങ്ങനെയൊരു കൊച്ചു ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ ചുറ്റും നോക്കി… ദൂരെയായി അവളാ കാഴ്ച കണ്ടു.. നീല നിറമുള്ള ചിറകുകൾ ഉള്ള ഒരു കൊച്ചു മാലാഖ… അവളാ കുട്ടിക്ക് അരികിലേക്കോടി. എത്തുന്നില്ല… ഒരുപാട് ദൂരമുള്ളത് പോലെ… അവളാ കുട്ടിക്ക് അരികിലേക്ക് എത്തിയതും അവിടമാകെ പുക മറഞ്ഞു…താനെവിടെയാ ഈ നിൽക്കുന്നത്… കെട്ടിടങ്ങൾ ഇല്ലാ.. പൂക്കൾ ഇല്ലാ.. എങ്കിലും ചുറ്റും നല്ലൊരു ഗന്ധം... പെട്ടെന്നവൾ ഞെട്ടിയെണീറ്റു.. കിതച്ചു കൊണ്ട് ടേബിൾ ൽ നിന്ന് വെള്ളമെടുത്തു കുടിച്ചു… ""താൻ എപ്പോയാണ് ഉറങ്ങി പോയത്.."" സ്വയം ചോദിക്കുമ്പോഴും അവളുടെ ചെവിയിൽ ആ കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ ഉമ്മാ എന്ന വിളി പ്രതിഫലിച്ചു കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..ഹൃദയമിടിപ്പ് വർധിച്ചു വന്നു… ""എന്തിനാണവൾ എന്നെയങ്ങനെ വിളിച്ചത്.."" സ്വയം ചോദിച്ചവൾ ടോയ്‌സ് വെച്ചു കളിച്ചിരിക്കുന്ന ദിയാനെ നോക്കി.. ""ഡൗലാ ദീ.. ഒന്ന് കണ്ണാടിയിൽ നോകിയെ.."" അവളെ നോക്കിയവൻ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞതുമവൾ കണ്ണാടിയിൽ ചെന്നു തന്നെ നോക്കി… ""ദിയാൻ…"" അവൻ അലറി വിളിച്ചതും അവൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.. ""ഡൗലാ ദീ ക്ക് ഒരുമീശയുടെ കുറവുണ്ടായിരുന്നല്ലോ..

എന്റെ ഫ്രണ്ട്സിന്റെ ഒക്കെ പപ്പമാർക് മീശയുണ്ടല്ലോ.. ദീ അല്ലെ പറഞ്ഞത് ദീ എന്റെ പപ്പയും മമ്മയും എല്ലാമാണെന്ന്.."" അവൻ പറഞ്ഞതും അവൾക് നോവ് തോന്നി.. അവന്റെ പപ്പ അതോർക്കും തോറും ഹൃദയം വേദനിക്കുന്നു..അവളാ വേദന മറച്ചു വെച്ചു അവനെ നോക്കി പല്ല് കടിച്ചു… '"നിന്നെ ഞാൻ…നിനക്കെവിടെ ഫ്രണ്ട്‌സ്..."" അവൾ പുരികമുയർത്തി ചോദിച്ചതും അവൻ ഇളിച്ചു കാണിച്ചു.. ""ദീദിയോട് പറയരുതെന്ന് പറഞ്ഞു.. ഉപ്പാപ്പ എന്നേ പാർക്കിൽ കൊണ്ടുവാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.."" അവൻ പറഞ്ഞതിന് അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ലാ… അവനെ എടുത്ത് കവിളിലൊരു മുത്തം നൽകി… അവനെ അവിടെ വെച്ചു അവൾ ബാഗിൽ നിന്ന് fair in love കൈയ്യിൽ എടുത്ത്.. ""എന്റെ ഇത്രനാളത്തെ കണ്ണീരിനും അന്ത്യമായി മിയാ… അവൾ വന്നൂ…"" കണ്ണ് നിറച്ചവൻ അവളോട് പറഞ്ഞതും അവളവനെ ഒന്ന് കൂടെ അവളിലേക്ക് ചേർത്തു… വരികൾ വായിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു… ആ രചനയെന്ന ലഹരിയിൽ അവൾ അലിഞ്ഞു ചേർന്ന പോലെ.. _____🦋______ ""ഈ നമ്പറിൽ ഉള്ള കാർ ഇവിടെയാരാ കൊണ്ട് വന്നതെന്ന് അറിയുമോ.."" ലക്കി ആ വർക്ക്‌ ഷോപ്പിൽ ഉള്ളയാളോട് ചോദിച്ചതും അയാൾ ആ നമ്പറിലേക്കും അവളിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കി..

""ഇതൊക്കെ എത്രെയോ വർഷങ്ങൾക് മുൻപേയുള്ളതല്ലേ… ഒന്നും ഓർമയില്ലാ…"" അയാൾ പറഞ്ഞതുമവൾ നിരാശയോടെ പുറത്തിറങ്ങി.. അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയതും അയാൾ ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു ദൃതിയിൽ ഫോൺ എടുത്ത് ആർക്കോ ഡയൽ ചെയ്തു… ""നിങ്ങൾ സെന്റ് ചെയ്ത ഫോട്ടോയിൽ ഉള്ള കുട്ടി അൽപ്പം മുൻപ് ഇവിടെ വന്നിരുന്നു…'" അയാൾ പറഞ്ഞത് കെട്ടു മറുതലക്കൽ ഉള്ളയാളിൽ ഞെട്ടൽ അനുഭവപ്പെട്ടില്ലാ.. അയാൾ അതെല്ലാം പ്രതീക്ഷിച്ചതായിരുന്നു.. ""എന്നിട്ട് നീയെന്ത് പറഞ്ഞു…"" ""ഓർമയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു.."" മറുതലക്കൽ ഉള്ളയാൾ അയാളുടെ മറുപടി കേട്ടതും ഉള്ളിലൊന്ന് ചിരിച്ചു.. ""അവൾ വരും.. വരണമല്ലോ.. അതിനല്ലേ ഇതെല്ലാം.."" ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ ക്രൂരമായൊരു ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞു അയാൾ കാൾ അവസാനിപ്പിച്ചു.. വർക്ക്‌ ഷോപ്പിൽ ഉള്ളയാളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അയാൾ ഭയത്തോടെ ഓർക്കുന്നയോരോ സംഭവങ്ങളും ഓടിയെത്തി..ഉള്ളമൊന്ന് വിറച്ചു.. ""താൻ ചെയ്യുന്നത് തെറ്റല്ലേ…"" അയാളുടെ മനസാക്ഷിയുടെ ചോദ്യത്തിന് അയാൾക്കുമുണ്ടായിരുന്നു ഒരു ഉത്തരം.. ""ഞാൻ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എന്റെ കുടുംബത്തെ അയാൾ നശിപ്പിക്കും..! " ______•🦋 ( ലക്കി..) എന്റെ അവസാന പ്രതീക്ഷയും അസ്തമിച്ചു.. ഇപ്പോഴും വ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞത് ഒന്ന് മാത്രം..

എന്റെ ഉപ്പ കൊലപ്പെട്ടതാണ്.. പക്ഷേ എന്തിന്.. എന്താവും ഉപ്പ മറച്ചു വെച്ചത്…. എന്റെ മനസ്സിൽ എണ്ണിയാൽ തീരാത്ത അത്രയും ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നു കെട്ടു.. ഒന്നും എനിക്കറിയില്ലാ… ഞാൻ കാണുന്നത് തന്നെയാണോ ലോകം എന്ന് പോലും മനസ്സിലാവുന്നില്ലാ… "" എന്റെ ഇക്കാ.."" അവനെയോർത്തതും ചെറു നോവ് പടർന്നു… ''ഇപ്പോഴും അറിയില്ലാ.. അവനെന്തിന് എന്നേ വേദനിപ്പിച്ചെന്ന്.. അതിന് മാത്രം ഞാൻ അവനോടെന്ത് ചെയ്തു.. ജീവനെ പോലെ അവനെ സ്നേഹിച്ചതോ… " നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുകളെ വാശിയോട് തുടച്ചു കളഞ്ഞു ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു.. അപ്പോയായിരുന്നു എന്റെ കണ്ണിൽ അതുടക്കിയത്… മറക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച പലതുമെൻ ഓർമയിലേക്ക് തിരികെയതി.. നിന്ന നിൽപ്പിൽ അനങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല… ചുറ്റും വാഹനങ്ങൾ പോകുന്നുണ്ടെങ്കിലും ശബ്ദങ്ങൾ ഞാൻ കേൾക്കുന്നില്ല.. കണ്ണുകൾ അങ്ങോട്ടി തന്നെ.. മിഴികൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നില്ലാ.. പക്ഷേ എന്തോ ഒരു നിർവികാരം...….... തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...