🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 22

രചന: സൽവ

"എനിക്ക് നീയില്ലേ പെണ്ണെ… നീ മാത്രം..!!" അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും മനസ്സ് അവനോടൊപ്പമുള്ള പ്രണയ നിമിഷങ്ങളിൽ എത്തി ചേർന്ന്.. എന്തോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു.. "ലാക്ക്…" അവന്റെ വിളി കേട്ടതുമാവളൊന്ന് വിറച്ചു.. ത്വലേഹാ എന്ന് തന്നെ വിളിച്ചിരുന്നവൻ ഇന്ന് തന്റെ പേര് വരേ മാറ്റി.. "എനിക്ക് പൊറുത്തു തന്നൂടെ പെണ്ണെ.. നീയെന്നെ വേദനിപ്പിച്ചോളാം ഒന്നും ഞാൻ ചെയ്തില്ലല്ലോ…" അവനത് പറയുമ്പോൾ അവൾക്കവനെ ഒന്ന് വാരി പുണരണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷേ അവൻ തന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയവൻ ആണെന്ന് ഓർത്തതും അവൾ മുഖത്ത് ദേഷ്യം വരുത്തി.. "ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഞാൻ തന്റെ പ്രണയമല്ലെടി..??" അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി ചോദിച്ചതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു.. "എന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നോട് ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രണയത്തെ നീ കൊന്ന് കളഞ്ഞു.. ഞാൻ പ്രണയിച്ച അഹ്‌സാൻ ഇതല്ലാ… എന്റെ അഹ്‌സാനെ നീ കൊന്നു.. എന്റെ അഹ്‌സാൻ മദ്യം കൈ കൊണ്ട് പോലും തൊടില്ല…ഞാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വെറുക്കുന്നത് നിന്നെയാ.."

അവൾ അങ്ങിങായി ചിഞ്ഞി ചിതറി കിടക്കുന്ന മദ്യക്കുപ്പികൾ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു മങ്ങിയ ചിരി വിരിഞ്ഞു.. "എല്ലാത്തിനും കാരണം നീ തന്നെ ആയിരുന്നു.. നീ എനിക്ക് തന്ന വിരഹം ആയിരുന്നു.. ആറ് മാസമായി ഓരോ ദിവസവും ഞാൻ നിന്നെയൊരുത് വേദനിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ കൂടെ പോയാൽ നിന്നെ ആര് താങ്ങി നിർത്തുമെന്ന ഭയം ആയിരുന്നു.. പക്ഷേ നീയിപ്പോൾ ഒരുപാട് മാറി.. ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച സ്വഭാവമുള്ള എന്റെ പെണ്ണായി മാറി.." "സാഹചര്യങ്ങൾ ആരെയാ മാറ്റാത്തതായിട്ടുള്ളത് അഹ്‌സാൻ…??" അവൾ പുച്ഛം വിരിഞ്ഞൊരു ചിരിയാലെ അതും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞതും അവനവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു അവനോട് ചേർത്ത് നിർത്തി..അവളുടെ ഹൃദയം ഉയർന്ന ഗതിയിൽ മിടിച്ചു.. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ കാണുന്ന പ്രണയം അവൾക് താങ്ങാൻ ആവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു… "എന്താ പെണ്ണെ.. നമ്മൾ ഒരു യുദ്ധം തുടങ്ങിയാൽ ആര് ജയിക്കും എന്നുള്ളത് നിനക്കറിയുന്നതല്ലേ…" അവൻ അവളെ തന്നിലേക്ക് ഒന്ന് കൂടെ ചേർത്ത് വെച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

"നിനക്ക് മുന്നിൽ ഞാൻ തോറ്റു പോവും എന്നാണോ കരുതുന്നത്...." അവൾ അവന്റെ കൈ വിടുവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവൻ ആഹ് എന്ന് ചൊല്ലി എരിവ് വലിച്ചു… അവൾ ഭീതിയുടെ അവന്റെ കൈയ്യിലേക്ക് നോക്കിയതും അവന്റെ കൈയ്യിലുള്ള മുറിവ് കണ്ട് അവൾക് വേദന തോന്നി.. "എനിക്ക് വേണ്ടി എന്തിനാ ഇവനിങ്ങനെ സ്വയം വേദനിപ്പിക്കുന്നത്..അവന് വേദനിക്കുമ്പോൾ വേദനിക്കുന്നത് എന്റെ ഹൃദയം തന്നെയല്ലേ…" സ്വയം ചോദിച്ചവൾ ആ മുറിവിലേക് തന്നെ നോക്കി.. "എന്താ ലാക്ക്.. ഞാൻ വന്നത് സർപ്രൈസ് ആയി പോയോ.." അവൻ ചോദിച്ചതും അവൾ അല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.. "ഇന്നലെ ആ വർക്ഷോപ് കത്തിച്ചപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് ക്ലൂ തന്നിരുന്നല്ലോ.. എനിക്കും അറിയാമായിരുന്നു നീയവിടെ പോകും എന്നുള്ളത്.. കാരണം ലാകിയയെ വേദനിപ്പിച്ചവർ ഒരിക്കൽ എങ്കിലും അഹ്‌സാനെ കാണേണ്ടത് ആണല്ലോ… എനിക്കറിയാമായിരുന്നു എന്റെ ചുറ്റും നിന്റെ ആൾകാർ ഉണ്ടെന്ന്.. എന്റെ ഓരോ ചലനവും നീ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടെന്ന്… കാരണം ഞാൻ നിന്റെ പ്രണയമല്ലേ..

ഒരുപക്ഷെ നീ ഈ പ്രണയം ആറ് മാസം മുൻപ് കാണിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെയൊന്നു ചേർത്ത് നിർത്തിയിരുന്നെങ്കിൽ… നമ്മളിന്ന് ഒരുമിച്ചു ആയിരുന്നേനെ..ഒപ്പം നമ്മുടെ കുഞ്ഞും ഉണ്ടായിരുന്നേനെ.." അതും പറഞ്ഞവൾ അവന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും കൈ പൂർണമായി ബേധിച്ചു… "നമ്മുടെ കുഞ്ഞും പോയല്ലേ…" വേദനയോടെ അവൻ ചോദിച്ചതും അവൾ തന്റെ കൈ വയറിലേക് ഓടിച്ചു.. ലോകം കാണുക പോലും ചെയ്യാതെ അവളിൽ നിന്ന് അകന്നു പോയ കുഞ്ഞിനെ ഓർത്തതും അവളിലെ വേദനയുടെ അളവ് കൂടി.. "അറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ…" ഗൗരവത്തിൽ അതും പറഞ്ഞവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നതും അവനൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. "നീ എന്നെ പ്രണയിക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റുമോ ലാക്.. ഒരിക്കലുമില്ലല്ലേ…" അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് അവൾക് ഉത്തരം ഇല്ലായിരുന്നു.. മനസ്സിൽ എത്രത്തോളം വെറുപ്പാണെന്ന് പറഞ്ഞാലും അവളും അവനെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവളൊന്നും പറയാതെ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങിയതും അവന്റെ ചൊടിയിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. "നീ എന്റെതാ പെണ്ണെ.. എത്ര വാശി പിടിച്ചാലും അത് മാറാഞ്ഞൊന്നും പോകുന്നില്ല.." പുഞ്ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞു അവൻ ചെയറിലേക് ഇരുന്നു ആ വീട് മുഴുവൻ ഒന്ന് വീക്ഷിച്ചു..

"നിനക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഓർമകൾ നൽകിയ വീട്.. എനിക്ക് താമസിക്കാൻ ഈ വീട് തന്നെ കിട്ടിയപ്പോൾ എന്റെ പെണ്ണിന്റെ ഓർമയിൽ ഇവിടെ നിൽക്കാമല്ലോ എന്നോർത്തു ഒരുപാട് സന്തോഷം ആയിരുന്നു.." ആ വീടിന്റെ അങ്ങിങായി തൂക്കിയിട്ട ചിത്രങ്ങളിലേക് നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ മൊഴിഞ്ഞു.. _____•🦋•_____ "മാം എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയോ…" വിശാൽ ലക്കിയേ കണ്ടപാടേ ചോദിച്ചതും അവൾ ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞു… "മാമിന് ഈ പ്രേതത്തിൽ വിശ്വാസമുണ്ടോ…." "No…" അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് അങ്ങനെയൊരു മറുപടി പറഞ്ഞ ശേഷം അവൾ അവിടെ ഉള്ള ഓരോരുത്തരെയും ചോദ്യം ചെയ്തു..ഓരോരുത്തരെയും ചോദ്യം ചെയ്തു അവസാനമെത്തിയതും അവളുടെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. "മാം എന്തിനാ ചിരിക്കുന്നത്.. അവർ എല്ലാവരും പറഞ്ഞത് ഒന്നും കണ്ടില്ലാ എന്നല്ലേ.. അതിൽ നിന്ന് എന്താ മാമിന് കിട്ടിയത്…." വിശാൽ അവളുടെ ചുണ്ടിലെ ചിരി കണ്ട് ചോദിച്ചതും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ഒന്ന് കൂടെ വിടർന്നു.. "നീ അവരുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും കണ്ണിലേക്കു നോകിയെ..

ഞാനെന്തിന് ചിരിച്ചെന്ന് തനിക്ക് മനസ്സിലാവും.." ലക്കി പറഞ്ഞത് കെട്ട് വിശാൽ നിരന്നു നിൽക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിലേക്കു നോക്കി.. പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും കിട്ടാതെ വന്നപ്പോൾ അവനൊന്നു തല കുടഞ്ഞ ശേഷം മീഡിയ കാരും ആയി സംസാരിക്കുന്ന ലക്കിയിലേക് നോട്ടം പായിച്ചു… "മാം.. ഈ കൊലപാതകങ്ങളുമായി മാമിന് എന്തോ ബന്ധമുണ്ടെന്നുള്ള വാർത്ത പ്രചരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. ആ വാർത്തയിൽ എന്തെങ്കിലും സത്യങ്ങൾ ഉണ്ടോ…" ഒരു റിപ്പോർട്ടർ അവൾക് നേരെ മൈക്ക് നീട്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചത് കെട്ട് അവൾ അയാളെ ആകെ ഒന്ന് ഉഴിഞ്ഞു നോക്കിയോന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. "ഈ കൊലപാതകങ്ങൾ ആറുമായിട്ടാണ് ബന്ധമുള്ളതെന്ന് നമുക്ക് വഴിയേ അറിയാം…" അതും പറഞ്ഞവൾ അവരെ വകഞ്ഞു മാറ്റി മുന്നോട്ട് നടന്നു.. "ഏയ്‌ മാം.. ഈ കൊലപാതകങ്ങൾ എല്ലാം ഇതിന് മുൻപ് എഴുതപ്പെട്ട ഒരു രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നും ആ പുസ്തകത്തിന്റെ ഫോട്ടോയും വാട്സാപ്പ് വഴി പ്രചരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.. അതിനെ കുറിച്ച് എന്താണ് മാമിന്റെ അഭിപ്രായം.." അവൾ ജീപ്പിൽ കയറാൻ നേരം ഒരു റിപ്പോർട്ടർ അവൾക് നേരെ മൈക്ക് നീട്ടി ചോദിച്ചതും അവൾ നിശ്ചലമായി അയാളെ നോക്കി… "ക്യാമറ ഓഫ്‌ ചെയ്.." അവൾ ആ ചാനലിന്റെ ക്യാമറ മാനിനെ നോക്കി പറഞ്ഞതും അയാൾ ക്യാമറ ഓഫ്‌ ചെയ്തു..

"നിങ്ങളെന്താ പറഞ്ഞത്… ആ മെസ്സേജ് എനിക്കൊന്ന് കാണിച്ചു തരാമോ.." അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടയാൽ ഫോൺ എടുത്ത് ആ മെസ്സേജ് കാണിച്ചു കൊടുത്തു.. അവളാ ചിത്രം തന്റെ ഫോണിലേക്ക് സെന്റ് ചെയ്തു ജീപ്പിൽ കയറി സ്റ്റേഷനിലേക് ചെന്നു. "മാം may i കം ഇൻ.." വിശാലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ വായിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഫയൽ മേശയിൽ വെച്ചു.. "നിന്റെ ബ്രദറിന്റെ കൊലപാതകത്തിന്റെ കേസ് രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിട്ടുണ്ടല്ലേ…" അവളാ ഫൈലിലേക് നോക്കി ചോദിച്ചതും അവൻ അതേയെന്ന് പറഞ്ഞു അവിടെയിരുന്നു. "മാമിന് എന്ത് എവിഡൻസ് കിട്ടിയെന്നാ മാം പറഞ്ഞത്.." "ഇത് നോക്.. ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ ഒരു പേജിൽ തന്നെ ഇത് വരേ മരിച്ചതിൽ ഒരു പോറൽ പോലും പറ്റാതെ മരിച്ച ഓരോരുത്തരുടെയും പേരുകളുണ്ട്.. ഈ ബുക്ക്‌ ഏതാണെന്നു നിനക്കറിയുമോ…" അവൾ അവന്റെ നേരെ അവളുടെ ഫോൺ നീട്ടി ചോദിച്ചതും അവൻ ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞു.. " FAIR IN LOVE 2 ആ അനശ്വര പ്രണയത്തിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം… നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും വായിച്ചതിൽ ഉപരി എന്തോ അതിന് പിന്നിലുണ്ട്.. ഒരുപക്ഷെ മിയാ എന്നൊരാൾ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട് അല്ലെങ്കിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു..

അവളുമായി ഈ കൊലപാതകങ്ങൾക് ഒരുപാട് ബന്ധമുണ്ട്.. " അവൾ ആ ചിത്രത്തിന്റെ അറ്റതായി ഉള്ള പുസ്തകത്തിന്റെ പേര് സൂം ചെയ്തു പറഞ്ഞതും അവൻ അതിലേക്ക് നോക്കി.. "അതിന് fair in love 2 ഇത് വരേ പ്രസിദ്ധീകരിക്ക പെട്ടിട്ടില്ലല്ലോ.. പിന്നെയെങ്ങനെ ഇങ്ങനെയൊന്ന് എങ്ങനെ വരും…" അവൻ തന്റെ സംശയം ചോദിച്ചു.. "ഇതിൽ നിന്ന് ഒന്നേ മനസ്സിലാവുന്നുള്ളു.. ഇത് ഇതിന്റെ രചയിതാവിന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നാണ് ലീക് ആയത്.. അഥവാ ഇത് വരേ ഒരു മീഡിയ പോലും ആരെന്ന് കണ്ടെത്താത്ത ആൻ എന്ന എഴുത്തു കാരിയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്ന്.. അവൾക് ഉറപ്പായും ഈ കൊലപാതാഗവും ആയിട്ട് ബന്ധമുണ്ടാവും…" "അതിന് ആൻ ആരെന്ന് നമുക്കെങ്ങനെ മനസ്സിലാവും.." (വിശാൽ ) "സൈബർ സെല്ലിന്റെ സഹായത്തോടെ ഈ ഫോട്ടോയുടെ ഒർജിൻ കണ്ട് പിടിക്കണം… ഒരുപക്ഷെ അത് ആൻ തന്നെയാവും…" ലക്കി പറഞ്ഞത് കെട്ട് വിശാൽ സൈബർ സെല്ലിലോട്ട് കാൾ ചെയ്തു കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു സെറ്റാക്കി.. "മാം ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞോട്ടെ.." വിശാൽ ചോദിച്ചത് കെട്ട് അവൾ സമ്മതമെന്നോണം തലയാട്ടി..

"ഈ കൊലപാതകം ചെയ്തത് ഒരു പ്രേതം ആണെങ്കിലോ.. അല്ലാതെ ഒരു മനുഷ്യൻ ഇത്രയും സൂക്ഷ്മമായി കൊല്ലാൻ സാധിക്കുമോ.." വിശാൽ പറഞ്ഞത് കേട്ടവൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.. "ബെസ്റ്റ്.. പ്രേതത്തിന് ആളെ കൊന്ന് തെളിവായി ഒരു ടാറ്റു വരച്ചു കായലിലേക് എറിയലാണല്ലോ പണി…ഇതേതോ മനുഷ്യൻ തന്നെയാ.. ആ ബോട്ടിൽ വെച്ചാണ് ഫുൾ പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നത്.." അവൾ പരിഹാസത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു മുഖം കോട്ടി.. വിശാൽ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അവന്റെ മനസ്സാകെ പ്രേതം എന്ന ഒന്ന് തന്നെ ആയിരുന്നു.. "നീയിപ്പോൾ പ്രേതം എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ പുച്ഛിക്കും.. സ്വന്തം മുൻപിൽ സംഭവിക്കുമ്പോൾ ഇതൊക്കെ നീ തന്നെ വിശ്വസിച്ചോളും.." മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞവൻ അവളോട് കേസിന്റെ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചു.. _____•🦋•______ "ഞാൻ ആവുമോ ആൻ.. ഞാൻ ആവുമോ മിയാ.. ഉപ്പാനെ വിളിച്ചു അന്നത്തെ ആക്‌സിഡന്റ് നെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചാലോ.." സ്വയം ഓരോന്ന് ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ഡൗല അഹമ്മദ്‌ ഹാഷിംമിനെ നോക്കി.. "നീയെന്താ എന്നയിങ്ങനെ നോക്കുന്നത്..ഞാൻ എന്റെ ഒരു സംശയം പറഞ്ഞെന്നെ ഉള്ളു.."

"മനുഷ്യന്റെ നെഞ്ചിൽ കനൽ വാരി എറിഞ്ഞാ കിഴവന്റെ ഒരു സംശയം..ഇങ്ങേരെ ഒക്കെ കൂടെ ഇറങ്ങി തിരിക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട് അപ്പുറത്തെ ഫ്ലാറ്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആന്റിയുടെയും അങ്കിൾ ന്റെയും കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനം ആക്കായിരുന്നു.." അവൾ പിറുപിറുത് മൂക്ക് ചീറ്റി മുന്നോട്ട് നടന്നു.. "ഞാൻ ആൻ ആണോ അല്ലയോ എന്നത് അല്ലാ.. ഈ മിയ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് നിങ്ങൾക് ഉറപ്പാണോ." അവൾ എന്തോ ഓർത്ത പോലെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചോദിച്ചു.. "ആഹ് അതുറപ്പാ.." "അത്രമേൽ സങ്കടവും സന്തോഷവും ആരെങ്കിലും അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ…അതൊരു പക്ഷെ ഒരു കഥ തന്നെ ആയിരിക്കും.." "നാം അനുഭവിക്കാത്ത ജീവിതങ്ങൾ എല്ലാം നമുക്ക് വെറും കെട്ട് കഥകൾ മാത്രമാണ്..ആടുജീവിതത്തിലെ ഈ വരികൾ നീ ഓർക്കണം.." കാര്യമായിട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാവാത്ത നിർവൃതിയിൽ ഡൗല അതും ചിന്തിച്ചു അവിടെ നിന്നു.. _____•🦋•_____ "ഇതെന്ത് കോലമാണ് ലൈത്…ഈ കോലത്തിൽ എല മോൾ എങ്ങനെ സ്കൂളിൽ പോവും " എല തന്റെ മുടി പിടിച്ചു അവനെ നോക്കി പല്ല് കടിച്ചു പറഞ്ഞതും ലൈത് ഇളിച്ചു കാണിച്ചു.. "കൊച്ചേ… എനിക്കിങ്ങനെ ഒക്കെ അറിയുള്ളു.." "അല്ലെങ്കിലും ഈ ലൈത്തിന് ഒന്നും അറിയില്ല.. ന്നേ ദച്ചു നഴ്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് ആക്കി ത്താ.. ഓര് എനിക്ക് കെട്ടി തരും.."

"എന്നാ പോയിക്കോ.." അവളതൊന്നും മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പിറു പിറുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.. "ഇന്ന് സ്കൂളിൽ പോവാതെ ഇരുന്നാലോ ലൈത്…അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ടാ എന്റെ ബോയ്ഫ്രണ്ടിന് സങ്കടം ആവും.." അവൾ സങ്കടം മുഖത്ത് വരുത്തി പറഞ്ഞു.. "ആ ഉമ്മയുടെ അല്ലെ മോൾ.. ഇതും ഇതിലും വലുതും ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കണമായിരുന്നു.. അഞ്ച് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ഒരുത്തനെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്ത മൊതലാ ഇവളെയുമ്മാ.." മനസ്സിലത് മൊഴിയുമ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവൻ യൂട്യൂബിൽ നോക്കി എങ്ങനെയൊക്കെയോ അവളുടെ മുടി കെട്ടി കൊടുത്തു… "ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ ടാറ്റു കൊലപാതകങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിലേക് രണ്ട് പേര് കൂടെ.. കൊലപാതകത്തെ കുറിച്ചുള്ള വിശദ വിവരങ്ങൾ ഇത് വരേ പോലീസ് പുറത്ത് വീട്ടിട്ടില്ല.. The titalee series എന്ന ഈ കൊലപാതകത്തിലെ titalee യുടെ പിന്നിൽ എന്താനുള്ളത് ഇന്നുമൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നമാണ്.." ടീവിയിൽ നിന്ന് റിപ്പോർട്ടർ പറയുന്നത് കെട്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… "ആ ടാറ്റുവും ആയി ഏറെ ബന്ധമുള്ളവർ ഞാനും ജഹാനാരയും തന്നെയാണ്." മനസ്സിൽ മൊഴിഞ്ഞവൻ എലയെയും കൊണ്ട് സ്കൂളിലേക്ക് ഡ്രൈവ് ചെയ്തു.. _____•🦋•_____ ബെഹ്‌നാം ലൈത്..

വിറയലോടെ മൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് വിഘ്‌നേഷ് എലയെ സ്കൂളിൽ ആക്കി തിരിച്ചിറങ്ങുന്ന ലൈത്തിനെ നോക്കി.. "ഹൈദരാബാദ് നഗരത്തിലെ കടുവാ… ഇവൻ ഇവിടെയെന്തിന് വന്നൂ…" സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ട് വിഘ്‌നേഷ് തന്റെ ബോസ്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. "താനെന്താ തിരിച്ചു വന്നത്.." "ബോസ്സ്.. ഞാൻ അവനെ കണ്ടൂ.. ആ ബെഹ്‌നാം ലൈത്തിനെ…" അവന്റെ വിറയലോടെയുള്ള വാക്കുകൾ കേട്ടു ബോസ്സ് ഞെട്ടി നിന്നു.. "ഇത്രയും കാലം തന്റെ പെങ്ങളെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഇരുന്ന അവനിന്ന് തിരിച്ചു വന്നെങ്കിൽ ഒന്നുറപ്പാ.. ഒന്നെങ്കിൽ അവൻ അവന്റെ സ്വന്തം പെങ്ങളായ ലാക്കിയക്ക് വേണ്ടി വന്നതാവും അല്ലെങ്കിൽ അവൻ പെങ്ങളെ പോലെ കണ്ട ദുആമിയക്ക് വേണ്ടിയാവും…" ബോസ്സിന്റെ കണ്ണുകളിൽ എന്തോ ഓർത്തൊരു ഭയം ഉടലെടുത്തു.. "അവന്റെ പെങ്ങളെ വേദനിപ്പിച്ചവരെ അവൻ വെറുതെ വിടുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ… ഇനി അവൻ വെറുതെ വിട്ടാലും ആ അഹ്‌സാൻ വന്നാൽ അവന്റെ പെണ്ണിനെ വേദനിപ്പിച്ചവരെ വെറുതെ വിടുമോ.." വിഘ്‌നേഷിന്റെ ചോദ്യം കെട്ട് അയാളുടെ ബോസ്സ് സീറ്റിലേക് ഇരുന്നു… "അഹ്‌സാൻ അവൻ വന്നൂ എന്നത് ഉറപ്പാണ്.. ആ വർക്ക്‌ ഷോപ്പ് കത്തിയപ്പോയേ ഞാനത് ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു..

നമുക്കെതിരെ ഒരേ സമയം രണ്ടാൾ കളിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നു.. പക്ഷേ അതിലൊന്ന് ലാക്കിയ യുടെ ആങ്ങള ലൈത് ആണെന്നുള്ളത് ഇപ്പോയാ മനസ്സിലായത്…" "ഇനി ഇത് അവർ രണ്ടും പ്ലാൻ ചെയ്താണോ ഒരേ സമയം നമുക്കിട്ടു വെക്കുന്നത്... " "നെവർ… ഒരിക്കലുമല്ല.. അവർ രണ്ടും ഒരുമിച്ചു ആയിരുന്നേൽ ഇത്രയും കുറഞ്ഞ ശക്തിയൊന്നും ആയിരിക്കില്ല.. അവർ രണ്ടും ഒന്നിച്ചാൽ ഒരു ശക്തിക്കും അവരെ തകർക്കാനാവില്ല.. കാരണം രണ്ട് പേരും അതി ശക്തരാണ്… ബെഹ്‌നാം ലൈത്.. അവൻ ലാക്കിയയുടെ ഹീറോ ഇക്ക ആണേൽ അഹ്‌സാൻ ദുആമിയയുടെ സൂപ്പർ ഹീറോ ഇക്കയാണ്.. നമ്മൾ വേദനിപ്പിച്ചത് ഇവരുടെ രണ്ട് പേരുടെയും പെങ്ങളെയും.." അയാളിൽ ഭീതി പടർന്നിരുന്നു.. ഗ്ലാസിലുള്ള വെള്ളം അയാൾ ഒറ്റയടിക്ക് കുടിച് തീർത്തു കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു കണ്ണുകളടച്ചു… "ഇത്രകാലം ലാക്കിയക്ക് എതിരെ നിൽക്കാൻ ഉള്ള ധൈര്യം കൂടെ അവർ രണ്ടും ഇല്ലാ എന്നതായിരുന്നു.. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ രണ്ട് പേരും വന്നൂ.. ഒരേ സമയം രണ്ട് സ്ഥലത്ത് വെച്ച് നമ്മുടെ ഓരോ പ്ലാനും ഫ്ലോപ്പ് ചെയ്യുന്നു…" "നിങ്ങൾ തോറ്റു കൊടുക്കാൻ പോവാണോ ബോസ്സ്.." വിഘ്‌നേഷിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ഗൂഢമായൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു..

"ഒരിക്കലുമില്ല എതിരാളികൾക് ശക്തി കൂടുമ്പോൾ അല്ലെ കളിക്കൊരു രസം.. ഇനി ഞാൻ തോറ്റു കൊടുത്താലും അവർ ഒരിക്കലും വിജയിക്കില്ല.. കാരണം അവരെ കാത്തിരിക്കുന്നത് ശക്തമായ വില്ലൻ തന്നെയല്ലേ…" അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ മുഖത്തൊരു പ്രത്യേക ചിരിയായിരുന്നു.. _____•🦋•_____ "ഇത്രയും കാലം ലുക്മാൻ അലി ലത്തീഫ് എന്ന വ്യാജ പേരിൽ ഞാൻ അവിടെ ജീവിച്ചത് ഒക്കെ ലക്കി അറിഞ്ഞു.. ഞാൻ ഇവിടെ വന്നത് എന്റെ പെങ്ങൾക് വേണ്ടിയാ.. ഞാൻ എന്റെ ലക്കിയെയും കൊണ്ട് തിരിച്ചു വന്നിരിക്കും ഉമ്മാ…" ഫോണിൽ ആലിയയോട് അതും പറഞ്ഞു ലൈത് വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു ബ്ലൂതൂത് ആയി കണക്ട് ചെയ്തു.. "നീ ഞാൻ പറഞ്ഞ മറ്റേ കാര്യവും ചെയ്യണേ…" "ഇത്രയും കാലം എനിക്കവിടെ അഭയം നൽകി കർമം കൊണ്ട് എന്റെ ഉമ്മയും ഉപ്പയും ആയ നിങ്ങൾക് വേണ്ടി ഇതെങ്കിലും എനിക്ക് ചെയ്തു തെരണ്ടെ..." പുഞ്ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞവൻ ഫോൺ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്തു.. വീട്ടിലെത്തിയതും പുറത്തിറങ്ങി തന്റെ റൂമിൽ ചെന്നു.. ഒരു നിമിഷം മേശയിലുള്ള പാവയിൽ കണ്ണുകളുടേക്കിയതും അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു.. "ബാർബീ ബോയ്…" അവളുടെ ശബ്ദം ഓർമയിലേക്ക് വന്നതും ചുണ്ടുകൾ വിടർന്നിട്ടാണെങ്കിലും അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..

അവൻ കണ്ണുകൾ തുടച് തന്റെ ബാഗിൽ നിന്ന് ആ പുസ്തകം പുറത്തെടുത്തു തന്നോട് ചേർത്ത് വെച്ചു.. FAIR IN LOVE 2 ആ പുസ്തകത്തിന്റെ പുറം ചട്ടയിൽ എഴുതിയത് വായിച്ച അവൻ ആ പുസ്തകം മുറിയിലെ ലോക്കറിലേക്ക് മാറ്റി… "ഇതൊരിക്കലും പുറത്ത് വരരുത്…" അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലൈത് അവന്റെയും ലക്കിയുടെയും ചെറുപ്പത്തിലുള്ള ഫോട്ടോസ് എടുത്ത് നോക്കി.. _____•🦋•____ "ആഹ് ആരിത്.. എന്തിനാവോ ഇങ്ങോട്ട് എഴുന്നള്ളിയത്…" കാലിന് മേൽ കാല് കയറ്റി വെച്ച് ചിപ്സ് കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവൾ അവനെ കണ്ടതും പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.. "ഇത് എന്റെ വീടാ… എനിക്ക് തോന്നുമ്പോൾ ഞാനിവിടെ കേറും ഇറങ്ങും അത് ചോദ്യം ചെയ്യാനുള്ള ഒരു അധികാരവും ഇഷ ഇബ്രാഹിമിന് ഇല്ല…" അഹ്‌സാൻ പുച്ഛത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു അകത്തു കയറാൻ നിന്നതും ഇഷ കൈ വെച്ച് തടഞ്ഞു.. "എന്തെടോ ഇത്ര ഇളക്കം.. ഒരുത്തിയെ പ്രേമിച്ചു കെട്ടിയിരുന്നല്ലോ അവളുടെ അടുത്ത് മതി നിന്റെ ഈ അഹങ്കാരം.. ഞാൻ നിന്റെ ഇക്കാന്റെ ഭാര്യയാണ് അതിന്റെ ബഹുമാനം വേണം.." "അതിന് എന്റെ ഇക്ക കൂടെ അംഗീകരിക്കണം.."

അവളുടെ കൈ ബലത്തിൽ തട്ടി മാറ്റി കൊണ്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് കയറി.. "ആഹീ…" വിറയലോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെയുംമ അവന്റെ മുഖത്തോടെ കൈയ്യോടിച്ചു അവനെ വാരി പുണർന്നു.. "മോന് ഉമ്മാനോടും ഉപ്പാനോടും ദേഷ്യണ്ടോ.. ഞങ്ങളും കൂടെ കാരണം അല്ലെ നിന്റെ ലക്കി പോയത്… ആ പാവം ഞങ്ങളെ കാലിൽ വീണു നിന്നെ ചോദിച്ചു പൊട്ടി കരഞ്ഞിരുന്നു.. പക്ഷേ ഞങ്ങളിലെ സ്വാർത്ഥ അതിന് സമ്മതിച്ചില്ല..ഞാൻ എന്റെ ഈ നാവ് കൊണ്ടാണ് എന്റെ മോൻ മരിച്ചെന്നു അവളോട് പറഞ്ഞത്.. അപ്പോഴും ഇല്ലാ... എന്റെ ആഹി എന്നെ തനിച്ചാക്കില്ല..എന്നായിരുന്നു ഓരോ നിമിഷവും അവൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നത്.." ഇടരുന്ന ശബ്ദത്തോടെ ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞതും അവൻ അവരെ തന്നിൽ നിന്നകറ്റി ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ മുകളിലോട്ട് കയറി പോയി..

ആ സ്ത്രീയിൽ വേദന പടർന്നു.. മുകളിൽ ചെന്ന് തന്റെ റൂമിൽ കയറിയതും വാളിൽ തൂക്കിയിട്ട അവനും ലക്കിയും ദുആയും ചേർന്നുള്ള ഫോട്ടോയിലേക്ക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചു.. നിമിഷ നേരം കൊണ്ടവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പകയാളി കത്തി.. "എന്റെ തിരിച്ചു വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം ലക്കി മാത്രമല്ലാ..അമൻ ഷയാൻ അവന്റെ അന്ത്യം കൂടെയാണ്.. എനിക്ക് കൊല്ലണം അവനെ.. ജീവന് തുല്ല്യം അവനെ സ്നേഹിച്ച എന്റെ പെങ്ങളോട് ഇത് ചെയ്ത അവനെയെനിക്ക് ഇല്ലാതാക്കണം…എന്റെ ദുആക്ക് വേണ്ടി ഇതെങ്കിലും ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ എങ്ങനെ അവളുടെ സൂപ്പർ ഹീറോ ഇക്കയാവും.." വാശിയോടെ മൊഴിഞ്ഞവൻ മേശയുടെ വലിപ്പിൽ നിന്ന് ഗൺ കൈയ്യിലെടുത്തു.. _____•🦋•______ "മാം… ആ ഫോട്ടോ എവിടെ നിന്നാണ് ആദ്യം ഷെയർ ചെയ്തതെന്ന് കിട്ടി.. ദേ ഈ നമ്പറിൽ നിന്നാണ്.." വിശാൽ അവൾക് നേരെ നീട്ടിയ നമ്പർ സ്റ്റേഷനിലെ ലാൻ ഫോണിൽ ഡയൽ ചെയ്ത് ലക്കി ഫോൺ ചെവിയോട് അടുപ്പിച്ചു....... തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...