🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 26

രചന: സൽവ

അവൻ തലക്ക് സ്വയമൊരു മേട്ടം കൊടുത്ത ശേഷം ആ മലയുടെ തായൊട്ട് നോക്കി..അവിടെയുള്ള കാഴ്ച കണ്ട് അവനിൽ അത്ഭുതം നിറഞ്ഞു.. ഒരു പൂന്തോട്ടത്തിലൂടെ പറന്നു കളിക്കുന്ന നീല ശലഭങ്ങൾ അവന്റെ മനസ്സിൽ കയറി… എന്തോ ആ മനോഹര കാഴ്ചയിലേക്ക് നോക്കും തോറും അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ വിടർന്നു.. "മോൻ പോയില്ലേ…" പിന്നിൽ നിന്ന് നേരത്തെ കണ്ടയാളുടെ സ്വരം കേട്ടതും അവൻ ഞെട്ടി കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. "ആരാ…" അവന്റെ സ്വരങ്ങളിൽ ഭീതി പടർന്നിരുന്നു.. "ആർക്കുമെന്ന് ഓർമ ഉണ്ടാവില്ല.. അല്ലെങ്കിലും ഒരു വലിയ കോട്ടയല്ലേ ഇന്ന് ഇഷ്ടകകളായി പലയിടത്തും ചിഞ്ഞി ചിതറി കിടക്കുന്നത്..!! നീണ്ടു വന്ന തന്റെ മുടി ഒതുക്കി താടിയിലൊന്ന് ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാൾ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് പോലും അവന് മനസ്സിലായിരുന്നില്ല.. "പോവുന്നില്ലേ…" അയാളുടെ സ്വരം കടുത്തിരുന്നു.. "ഇല്ലാ…" "നേരം സന്ധ്യയോടെടുത്തു .. പൗർണമി കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒരാഴ്ച പോലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.. Rekkalugala ഗൾക്കു ഏറ്റവും നല്ലതും ചീത്തയും ഈ ഒരാഴ്ചയാണ്.. പോരാത്തതിന് ഇവിടെ കള്ളന്മാരും മറ്റും വരാഞ്ഞുള്ള സമയമായി.. മോന് പേടിയാവും…" അയാൾ കൈയ്യിൽ ഉള്ള കൂർത്ത വടി അവിടെ വെച്ച് അവനെ ഒന്ന് തടവി.. •°•°•°•°•°•°•°•

" അന്നത്തെ എന്റെ ഈ അനുഭവത്തിന് ശേഷമാ ഞാൻ അഗ്നിഹോത്രി കുടുംബത്തെ കുറിച്ചും നസീറാ ഖിസ്മത്തിനെ കുറിച്ചും അന്വേഷിച്ചു തുടങ്ങിയത്..ഇപ്പോഴും എന്നിൽ ഒരു ചോദ്യം മാത്രമേ ഉള്ളൂ.. അയാൾ എന്തിനാ എന്നേ പരിജയം ഉള്ളത് പോലെ പെരുമാറിയത് എന്നുള്ളത്.. " വിശാൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി എവിടെയോ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആരതിയെ നോക്കി.. "ആരതീ…" വിശാൽ വിളിച്ചത് കേട്ട് ആരതി ഞെട്ടികൊണ്ട് അവനെ നോക്കി.. "എന്റെ പൊന്ന് വിച്ചേട്ടാ… നിങ്ങൾ എല മോളെക്കാൾ അസ്സലായി തള്ളുന്നുണ്ട്.. ഇനിയും ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് എന്റെ അടുത്ത് വന്നു പറഞ്ഞാൽ ഇവിടെ മൂന്നാമതൊരു കൊലപാതകവും നടക്കും.." പല്ല് കടിച്ചു പറയുന്ന അവളുടെ കൺ കോണിൽ എവിടെയോ ഒരു നനവുള്ളത് പോലെ അവന് തോന്നി. _____•🦋•_____ ഗായകരുടെ ഗാനത്തിന് ചുവടുകൾ വെയ്ക്കുമ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുറ്റും ആരെയോ പരതുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ചുറ്റുമുള്ള ഓരോ വ്യക്തകളും തന്നിൽ തന്നെയാണെന്ന് കണ്ടതും അവളിൽ ചെറിയ നിരാശ പടർന്നു..

ഈ നൃത്തം മുഴുവനായിട്ട് കഴിയാതെ അവൾക്കാവിടുന്ന് പോവാൻ സാധിക്കില്ലെന്ന് മനസ്സിലായത്തും അവളുടെ ചുവടുകളുടെ വേഗത കൂടി.. ഗായകർ ആലാപനം അവസാനിപ്പിച്ചു..അവിടമാകെ ഒരു നിശബ്ദത പടർന്നു.. കഴുത്തിലേക്ക് അഴിഞ്ഞു വീണ ദുപ്പട്ട തലയിലേക്കിട്ട് ശേഷം അവൾ മുന്നോട്ട് വന്ന തന്റെ മുടിയിഴകളെ ഒതുക്കി വെച്ചു.. തന്റെ ഉടുപ്പ് ഉയർത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ടവൾ പുറത്തേക്ക് ഓടി.. മുറ്റത് എത്തിയതും ഒരു നീല ചിത്രശലഭ അവൾക് ചുറ്റും പറന്നു കളിച്ചു.. അവളുടെ ചുണ്ടുകളൊന്ന് വിടർന്നു… "അമയ്ൻ……" ചുറ്റും നോക്കിയുള്ള അവളുടെ വിളിയിൽ അവളുടെ പ്രണയം മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു… എവിടെ നിന്നും മറുപടിയില്ലെന്ന് കണ്ടതും അവൾ വീണ്ടും ചുറ്റും നോക്കി.. "അമയ്ൻ… കളിപ്പിക്കാതെ.. നീയിന്നെന്താ നൃത്തം കാണാൻ വരാതിരുന്നത്..ഞാൻ ആൾക്കൂട്ടം മുഴുവൻ നിന്നെ പരതുകയായിരുന്നു…" അവൾ എവിടെക്കെണ്ണില്ലാതെ പറഞ്ഞു.. "ഖിസ്മത്…." അവളുടെ ചെവിക്കരികിൽ വെച്ച് അവന്റെ സ്വരം കേട്ടതും അവളൊന്ന് പിടഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി.. "എന്തേ കാണാൻ വരാതിരുന്നത്…" അവൾ പരാതിയുടെ സ്വരത്തിൽ അതും പറഞ്ഞു അവന്റെ നെഞ്ചത്തടിച്ചു.. "ഞാൻ കണ്ടിരുന്നല്ലോ…"

അവൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വെച്ച് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ലാ.. അവനോട് ഒന്ന് കൂടെ ചേർന്ന് നിന്നു.. അവളുടെ കഴുത്തിന് പിന്നിലുള്ള നീല ചിത്രശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റുവിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവൻ അവളോടൊപ്പം ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നൂ.. അത്രയും മനസ്സിലോർത്തു ആ സ്ത്രീ തന്റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. ആ നാടോടി സ്ത്രീയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഈറൻ അണിഞ്ഞിരുന്നു.. "രണ്ട് ദിവസം മുൻപ് ഞാൻ ആ രണ്ട് പെൺകുട്ടികളെയും കണ്ടെങ്കിലും എന്ത് കൊണ്ട് എന്റെ മനസ്സ് ശാന്തമാവുന്നില്ലാ… എനിക്കെവിടെയോ തെറ്റ് പറ്റിയത് പോലെ… ഇനി ഞാൻ ആ അഞ്ച് പേരെയും കണ്ട് പിടിക്കണോ.. ഹോത്രി മാണിക്യത്തിന് എതിരെയുള്ള ഏറ്റവും ശക്തമായ ശത്രുക്കളിൽ നിന്ന് അതിനെ രക്ഷിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ആ അഞ്ച് പേരെ…!!" സ്വയം ചോദിക്കുന്ന ആ നാടോടി സ്ത്രീയുടെ മനസ്സിലേക്ക് പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ വെച്ച് ലക്കിയെ കണ്ടത് ഓടിയെത്തി.. ആ സ്ത്രീയോന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം മുന്നോട്ട് നടന്നു.. അവരുടെ കൈയ്യിലെ കുപ്പി വളകളുടെ ശബ്ദം ചുറ്റും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

തന്റെ ലക്ഷ്യത്തിന് വേണ്ടി മുന്നോട്ട് നടക്കുന്ന ആ സ്ത്രീക്ക് ചുറ്റും ആ നീല ചിത്ര ശലഭം പാറി കളിച്ചു.. _____•🦋•_____ "ഇത്… ഇത് നീ അല്ലെ…." തന്റെ ബോസ്സിന്റെ വിറയലോടെയുള്ള സ്വരം കേട്ടതും വിഘ്‌നേഷ് അയാൾ നീട്ടിയ കത്തിലേക്ക് നോക്കി.. അതിൽ ഉള്ള തന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അയാൾ നെറ്റി ചുളിച്ചു തന്റെ ബോസ്സിനെ നോക്കി.. "ഇതെന്താ…" "നമ്മുടെ ഒക്കെ വലിയ ബോസ്സ് അയച്ചതാണ്… ഇതെന്തിന്റേത് ആണെന്നറിയോ.." അയാളുടെ ചോദ്യത്തിന് വിഘ്‌നേഷ് ഇല്ലെന്ന് മറുപടി പറയുമ്പോഴും അയാളുടെ മുഖത്ത് ഭീതി പടർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. "ഈ ആഴ്ച കൊല്ലേണ്ട ആളുകളുടെ ഫോട്ടോയും ഡീറ്റൈൽസും ആണ്…" "എ.. എന്ത്… എന്നെയെന്തിന് അയാൾ കൊല്ലാൻ പറയണം… ഞാനയാളോട് ഒന്നും ചെയ്തില്ലല്ലോ…" വിഘ്‌നേഷിന്റെ ഭീതി നിറഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ട് അയാൾ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ചിന്തയിലാണ്ട്.. "എന്തിനാവും അയാൾ ഇവനെ കൊല്ലാൻ ഏല്പിച്ചത്… ഇവൻ അതിന് മാത്രം എന്ത് തെറ്റാ ചെയ്തത്… അയാളും ഇവനും ചെയ്യുന്നത് ഒന്ന് തന്നെയല്ലേ.. ഗുണ്ടായിസം…" അയാൾ സ്വയം ചോദിച്ചു… വിഘ്‌നേഷിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നു വന്നു…മനസ്സിൽ വല്ലാതെ ഭീതി തോന്നി.. ഇനി തന്റെ ബോസ്സ് തന്നെ കൊന്ന് കളയുമോ…

എന്ന ഭയവും അയാളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അയാൾ തന്റെ ബോസ്സിൽ നിന്ന് രണ്ടടി പിന്നോട്ട് നീങ്ങി.. "എന്തിനാവും അയാൾ അങ്ങനെയൊന്നും അയച്ചത്.. ആരായിരിക്കും അയാൾ.. ഞാൻ ഇതിന് മുൻപ് ഉണ്ടായിരുന്ന ഏതെങ്കിലും ഗുണ്ടാ സംഗത്തിന്റ ശത്രുവാണോ.. ഇനി ആ ആളെ മരണത്തിന് പിന്നിൽ ഞാനുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടാവുമോ.. പക്ഷേ…." അയാൾ ആശയ കുഴപ്പത്തിൽ ആയിരുന്നു.. കണ്ണുകൾ മുറുകെയടച്ചെങ്കിലും മനസ്സ് ശാന്തമായില്ല..കണ്ണുകൾ അടച്ചപ്പോൾ അയാളുടെ മനസ്സിലേക്ക് "എന്റെ ബാർബീ ബോയെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്…." ഒരു പാവയെ തന്നോട് ചേർത്ത് വെച്ചു പറയുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയുടെ നീല മിഴികളിൽ കണ്ട ഭാവവും.. പലപ്പോഴും സിനിമയിൽ കാണാറുള്ള ഡൗലയുടെ മുഖവും ഓടിയെത്തുകയായിരുന്നു… "അന്നാ പെൺകുട്ടി മരിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നോ.. അവൾക് ഓർമ നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണോ അവളിപ്പോൾ ഞങ്ങള്ക്ക് നേരെ വരാത്തത്.. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ആക്ടര്സ് ഡൗലാ ഫറാൽ ആണോ മിയ…?" അയാൾ ഭീതിയുടെ ഓർത്തു ആ ഫോട്ടോയിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കുന്ന തന്റെ ബോസ്സിനെ നോക്കി.. _____•🦋•_____ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ശേഷം വിശാൽ മുന്നിലുള്ള നീലയും ചുവപ്പും കലർന്ന ബോർഡിൽ എഴുതിയതിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി.. Office of the Assistant Commissioner of Police'....

അതും വായിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അകത്തു കയറി.. ചെയറിൽ ചാഞ്ഞിരുന്നു കണ്ണുകൾ അടച്ചു കിടന്നിരുന്നു ലക്കി അവന്റെ കാലടി ശബ്ദം കേട്ട് കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. അപ്പോഴും എന്തെനെന്നില്ലാതെ തന്റെ മഹറിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു.. " മാം may i കമിങ്…" വിശാലിനോട്‌ അകത്തേക്ക് കയറാൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ മേശയിൽ ഉള്ള ചില ഫയലുകൾ അടക്കി വെച്ചു.. "എന്തിനാ മാം ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പറഞ്ഞത്.." വിശാൽ അവൾക് മുന്നിലുള്ള സീറ്റിൽ ചെന്നിരുന്നു ചോദിച്ചു.. "ഇന്നലത്തെ കൊലപാതകം ചെയ്തത് ആരാണ് എന്നറിയുന്ന ഒരാൾ കൂടെയുണ്ട്.. നമ്മൾ ഇന്നലെ കണ്ടതിൽ ജഹനാരാ എന്ന പെൺകുട്ടി മിസ്സിംഗ്‌ ആണ്.. പക്ഷേ എനിക്കെവിടെയോ കണ്ടത് പോലെ തോന്നുന്നു.. അഹ്‌സാനിൽ നമുക്കൊന്നും കിട്ടില്ലാ.. കാരണം അവൻ അതിവിദഗ്തമായി ആരെയോ രക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്.. അങ്ങനെ ഉള്ള നമ്മളെ സമ്മന്തിച്ചെടുത്തോളം ആ കൊലപാതകിയെ കണ്ട മൂന്നാമത്തെ ആളൊരു കച്ചി തുമ്പ് ആണ്.. അയാളിലൂടെ നമുക്ക് ഉറപ്പായും കില്ലേറെ പിടിക്കാം.." അവൾ തന്റെ തൊപ്പി ശെരിയാക്കുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.. "ബട്ട്‌ മാം… ആരാ അത്…" അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ അത് ആരാണെന്നും എങ്ങനെ എന്നുമെല്ലാം പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.. അതെല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ വിശാലിന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഒന്ന് വിടർന്നു..

"മാം പറഞ്ഞ ഐഡിയ ഒക്കെ ഓക്കെ… പക്ഷേ അയാളെ നമുക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റോ.." അവൻ തന്റെ ഉള്ളിലെ സംശയം ചോദിച്ചതും അവൾ അതിനുള്ള പരിഹാരവും പറഞ്ഞു കൊടുത്തു..അതെല്ലാം കേട്ട് അവളോട് ഓക്കേ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ പുറത്തിറങ്ങി.ആരെയോ കാൾ ചെയ്ത് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒരു ചിരിയോടെ അവൻ തന്റെ ജീപ്പിൽ കയറി.. "ഒരിക്കലും ഈ കേസ് പൂർണമായി പരിഹരിക്കാൻ ഈ മാർഗത്തിന് കഴിയില്ല.. പക്ഷേ ഈ കൊലപാതകം ഞാൻ കരുതിയത് പോലെ തന്നെ ഓരോ പ്രാവശ്യതത്തിലും ഒന്നൊരു അമാനുഷിക ശക്തിയും മറ്റൊന്നൊരു മനുഷ്യനും ചെയ്യുന്നുന്നതാണെങ്കിൽ ആ മനുഷ്യനെ മാമിന്റെ ഈ ഐഡിയ കൊണ്ട് സാധിക്കും.. എനിക്കെന്റെ അനിയന്റെ കൊലപാതകിയെ കണ്ട് പിടിക്കാൻ പറ്റും…" എന്തോ നേടിയെടുത്ത ചിരിയോടെ അതും മൊഴിഞ്ഞു അവൻ വണ്ടിയിൽ പോയി.. ____•🦋•_____ {ലക്കി } "ബേബി… എങ്ങനെയുണ്ട്…." എനിക്ക് വന്നൊരു അങ്കനൗൻ നമ്പറിൽ നിന്ന് കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്ത പാടെ ഉള്ള ചോദ്യം കേട്ടതും ഞാൻ പല്ല് കടിച്ചു അതിലേക്ക് നോക്കി..

ഈ കോപ്പിന് വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലേ.. മനുഷ്യനെ ദ്രോഹിച്ചിട്ട് അവന്റെയൊരു കോബി… "ബേബി….മനസ്സിൽ പറയുന്നത് കുറച്ചു ശബ്ദത്തിൽ ആണോന്നോര് ഡൌട്ട്…" ലെവൻ പറഞ്ഞതും ഞാൻ സ്വയം തലക്കൊരു മേട്ടം കൊടുത്തു.. "ഡോ കെട്ടിയോനാണെന്ന് വെച്ച് എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വെറുപ്പിക്കുന്നു.. ഞാൻ തന്നൊട് എത്ര തവണ ആവർത്തിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എനിക്ക് നിന്നോട് വെറുപ്പാണെന്ന്… പിന്നെയെന്തിനാ ഒരുളുപ്പും ഇല്ലാതെ പട്ടിയെ പോലെ എന്റെ പിന്നാലെ നടക്കുന്നത്…" ദേഷ്യത്തിൽ ഞാൻ പല്ലിരുമ്മി പറഞ്ഞതും മറുതലക്കൽ നിന്ന് നിശബ്ദത ആയിരുന്നു.. "ആഹീ…" നീണ്ട നേരം നിശബ്ദത താളം കെട്ടി നിന്നതും ഞാൻ തന്നെ അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു.. "ആഹീ.. എന്തായീ കാണിക്കുന്നത്.. ശേ ആരെങ്കിലും കാണും…" മറുതലക്കൽ നിന്ന് കുണുങ്ങി കൊണ്ടുള്ള ഒരു പെൺ ശബ്ദം കേട്ടതും ഞാൻ ഒന്ന് കൂടെ ചെവി കൂർപ്പിച്ചു… ഇത് അവളുടെ ശബ്ദമല്ലേ ആ ലെനയുടെ…ഓഹ് മൈ ഗോഡ്… അവളെന്റെ ചെക്കനെ വളച്ചു..അല്ലെങ്കിലും അതിനെനിക്കെന്താ.. അവനന്ന് എന്നോട് ഒരിറ്റ് ദയ പോലും കാണിക്കാത്തവൻ അല്ലെ..

അവൻ ആരെയെങ്കിലും പ്രേമിച്ചോട്ടെ.. സ്വയം അങ്ങനെ പറയുമ്പോഴും മനസ്സിനുള്ളിൽ ആരോ കുത്തി വലിക്കുന്ന വേദന തോന്നി.. എത്രയൊക്കെ വെറുക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അവനെന്നിൽ നിന്ന് അകലുന്നില്ല.. പക്ഷേ ഒരിക്കലും അവന് മാപ്പ് കൊടുക്കാൻ എന്നെ കൊണ്ട് സാധിക്കുകയും ഇല്ലാ… "അവൻ എന്റേതായിരുന്നു.. ഇനി മാറ്റാരുടേതും ആവാൻ അവനെ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല…" ഫോണിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ഞാൻ പിറുപിറുത്തു..എനിക്ക് അസൂയ ഉണ്ടായിട്ടൊന്നുമല്ലട്ടോ ഞാനിങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത്.. എന്റെ അത്രയും നല്ലൊരു കുട്ടിയെ നിങ്ങൽകീ ജില്ലയിൽ കിട്ടില്ല.. ലോകത് തന്നെ നല്ല കുട്ടികളിൽ ഫസ്റ്റ് സൽവക്ക് ആണെങ്കിൽ സെക്ക്കന്റ് എനിക്കാ… ______•🦋• ഫോണിൽ നിന്ന് വീണ്ടും ആഹിയുടെയും ലനയുടെയും ശബ്ദം കേട്ടതും ലക്കി ചവിട്ടി തുള്ളി കാൾ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്തു സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.. കണ്ണുകൾ അടച്ച നിമിഷം അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അവളുടെ ജീവിതം മുഴുവൻ മാറ്റി മറിച്ചായാ ദിനം ഓടിയെത്തി… അന്ന് താൻ ഏറ്റവും വെറുത്തതും ഇന്ന് ഞാൻ ഏറെ ഓർത്തു സന്തോഷിക്കുന്നതുമായ ആ ദിവസം…!! അവളുടെ ചുണ്ടുകളൊന്ന് വിടർന്നു… പക്ഷേ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി........ തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...