🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 36

രചന: സൽവ

പെട്ടന്ന് ആ വിടവിൽ ഉള്ള ഗ്രിൽസ് ആരോ ഇളക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയതും അവൾ ഭയത്തോടെ അങ്ങോട്ട് നോക്കി.. "ആരാ അത്…??" അവൾ ഒരല്പം ഭയത്തോടെ ചോദിച്ചു.. ആ ഗ്രിൽസ് ആരോ ഊരി മാറ്റിയത് പോലെ തോന്നിയതും അവൾ ഭയത്തോടെ എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് അങ്ങോട്ട് നോക്കി.. "നീയോ… നിനക്കെങ്ങനെ ഇവിടെ കയറാൻ മാത്രം ധൈര്യം വന്നൂ…" അവൾ തന്റെ മുന്നിൽ ഉള്ളവനെ നോക്കി ചോദിച്ചതും അവനൊന്നു ചിരിച്ചു കൊടുത്ത ശേഷം നിലത്തേക്ക് ചാടി.. "ബെഹ്‌നാം ലൈത്തിനെ സംബന്തിച്ചോളാം ഇതൊക്കെ നിസാരമാണ്.. എന്നെ എതിർക്കാൻ ഇവിടത്തെ ഒരു പോലീസും വളർന്നിട്ടില്ല.. പിന്നെ അന്ന് ജെയിംസ് നെ നീ അടിക്കാൻ തുടങ്ങിയ ദിവസം വന്നത് ഞാൻ ആണ്.. ഇതിൽ കൂടുതൽ എന്റെ ധൈര്യം അളക്കാൻ നിനക്കെന്താ വേണ്ടത്.." അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് അവനെ നോക്കി.. "അത്.. അത്.. നീ ആയിരുന്നോ.. കൈയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ കൊല്ലാൻ നിന്നതായിരുന്നു.." അവൾ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞതും അവൻ അവളെ പുച്ഛിച്ചു മേശയുടെ മുകളിൽ കയറി ഇരുന്നു.. "എന്നാൽ കൊന്നോ.. കൊല്ലുന്നതിനു മുൻപ് ഞാൻ പല സത്യങ്ങളും പുറത്ത് വിടും.. നീ ലോകത്തിന് മുന്നിൽ മറച്ച വെക്കുന്ന ആ സത്യങ്ങൾ ലോകം അറിഞ്ഞാൽ ഇന്ന് നിന്നെ വെറുക്കുന്നതിനേക്കാൾ അവരെല്ലാം നിന്നെ വെറുക്കും.."

അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവൾ അവനെ തന്നെ ഭയത്തോടെ ഉറ്റ് നോക്കി.. "എന്ത് സത്യം…" വിറയൽ കലർന്ന ശബ്ദത്തോടെ അവനോട് അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവനുദ്ദേശിച്ചത് താൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് തന്നെ ആവല്ലേ എന്ന് മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു.. "നീ ഉദ്ദേശിച്ചത് തന്നെ…" അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും അവൾ ഒരല്പം ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി.. അവനിലേക്ക് ഉറ്റ് നോക്കും തോറും അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അന്ന് ആശുപത്രിയിലെ രംഗം തെളിഞ്ഞു വന്നു.. "മിയാ…!! " അവന്റെ വിളി കേട്ടതും അവൾ തല ചെരിച്ചു അവനെ നോക്കി.. "ആരാ ഈ മിയ.. ഞാനല്ല മിയാ.." അവൻ പെട്ടന്ന് തല കുടഞ്ഞു താൻ പറഞ്ഞു പോയത് ഓർത്തു അവളെ നോക്കി.. "ആരാ മിയ എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം നീ തന്നെയാണ് നിന്നിൽ തന്നെയാണ്…" അവൻ മനസ്സിലോർത്തു അവളെ നോക്കി.. അവളിലേക്ക് നോക്കും തോറും മനസ്സിൽ എന്തോ വേദന തോന്നി.. തനിക് ഏറ്റവും അടുത്തത് ഇന്ന് അടുത്തായിട്ട് പോലും അകന്നത് പോലെയായി.. "മിയ.. അതൊരു കാർട്ടൂൺ കഥാപാത്രം ആണ്.. നിന്റേത് പോലത്തെ നീല കണ്ണുകൾ ആണ്..

അതോണ്ടാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ.." അവൻ എങ്ങനെയൊക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചതും അവൾ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ച ശേഷം അവനെ നോക്കി.. "അതൊക്കെ ശെരി.. ഇയാളെന്തിനാ ഇപ്പോളിങ്ങോട്ട് വന്നത്.." "മാപ്പ് ചോദിക്കാൻ.. നീ ഇന്ന് ഇവിടെ കിടക്കാൻ ഉള്ള കാരണം ഞാനാ.. എനിക്ക് പറ്റിയൊരു തെറ്റ് കാരണമാ..അതിന് മാപ്പ് ചോദിക്കണം എന്ന് കരുതി.." അവൻ പറഞ്ഞതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ അവൾ അവനെ തന്നെ കണ്ണും മിഴിച്ചു നോക്കി നിന്നു.. "അപ്പൊ താനാണോ ഈ കൊലപാതകങ്ങൾ ചെയ്തത്.. നീയാണോ ഈ ടാറ്റുവൊക്കെ വരച്ചത്.." ഞെട്ടൽ വിട്ട് മാറാതെ അവൾ ചോദിച്ചതും അവൻ ചെറുതായൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. "അല്ലാ… ഈ കൊലപാതകങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്തത് അവളാ.. ആ ടാറ്റു വരയ്ക്കാൻ അറിയുന്ന ഏകയാൾ..അവളെ തടുക്കേണ്ടത് എന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം ആയിരുന്നു.. എന്റെ അശ്രദ്ധ മൂലം..അങ്ങനെ അല്ലാ.. ഞാൻ കൊന്ന് കളയാൻ വിജാരിച്ച ആൾക്കാരെ ആയിരുന്നു അവൾ കൊന്നത്.. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവളെ തടുക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല..പക്ഷേ ഈ കേസ് നിന്റെ തലയിൽ ആയപ്പോഴാ എനിക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നിയത്.. ഈ കൊലപാതകങ്ങൾക് ഇടയിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ നിന്നെ കുറിച്ച് ഓർത്തില്ല..

ഈ കേസ് പോലീസ് അന്വേഷിച്ചാൽ ഉറപ്പായും നിന്റെ തലയിൽ ആവുമെന്ന് അവളെ അറിയുന്ന ആർക്കും ഉറപ്പായിരുന്നു.." അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അവൾ മിഴികൾ ഉയർത്തി അവനെ നോക്കി.. "ആരാ ആ ആൾ..??.. എന്തിനാ എന്നെ ഇതിന് മാത്രം ദ്രോഹിക്കുന്നെ.. ഇതാദ്യമായിട്ടല്ല.. പലപ്പോഴും ഹൈദരാബാദിൽ വെച്ച് പലരും എന്നെ ദ്രോഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.. അവരെ ആരെയും എനിക്ക് അറിയില്ല.. പക്ഷേ അവർക്കെല്ലാം എന്നെ അറിയാമായിരുന്നു..ആരാ ഞാൻ എന്നെങ്കിലും പറഞ്ഞു തരോ.. നിനക്ക് എന്നെ കുറിച്ച് എല്ലാം അറിയാമെന്ന് എനിക്കറിയാം.. ഒന്ന് പറഞ്ഞു തരോ.." അവൾ ദയനീയതയോടെ പറഞ്ഞതും അവന്റെ മനസ്സിലും എന്തെന്നില്ലാത്ത വേദന തോന്നി… "നീ ആരാണെന്നും.. നിനക്ക് ഇങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിക്കാൻ കാരണം എന്താണെന്നും എനിക്കറിയാം എങ്കിലും.. വിധി എന്നെ അതിന് അനുവദിക്കില്ല…" മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ അവന്റെ കണ്ണുകൾ എന്ത് കൊണ്ടോ ഈറൻ അണിഞ്ഞിരുന്നു.. "നീ നീയല്ലേ.. പുറത്തിറങ്ങാൻ എന്തെങ്കിലും സഹായം വേണോ.." "വേണ്ടാ..എന്റെ കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചാ ഞാനിങ്ങോട്ട് വന്നത്.. Any way.. എനിക്ക് നിന്നെ ഒരിക്കൽ കൂടെ കാണണം..

ഞാൻ ജയിലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയ പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ നിന്നെ കാണാൻ എത്തിയിരിക്കും.." അവൾ പറഞ്ഞതിന് മറുതൊന്നും പറയാതെ അവൻ ഗ്രില്സിൽ വലിഞ്ഞു കയറി.. "ഒന്നവിടെ നിന്നെ…" പിന്നിൽ നിന്ന് അവള്ടെ വിളി കേട്ടതും അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. "കൈയ്യിൽ ഫോണ് ഉണ്ടോ.." അവൾ ചോദിച്ചതും അവൻ ഫോൺ എടുത്ത് അവള്ടെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു… അവന്റെ ഫോൺ തുറന്നത് ലോക്ക് സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന അവന്റെയും അവളുടെയും കണ്ണുകൾ ചേർന്നുള്ള ഫോട്ടോ കണ്ടതും അവൾ ഫോണിൽ നിന്ന് മിഴികൾ ഉയർത്തി അവനെ നോക്കി.. ആകാശത്തുള്ള നക്ഷത്രങ്ങളിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവന്റെ അതെ നിറമുള്ള കണ്ണുകൾ തന്നെയാണ് അതെന്നും അതിന്റെ അടുത്തുള്ളത് തന്റെ കണ്ണുകൾ തന്നെയാണെന്നും മനസ്സിലായതും അവൾ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു. "ഇതെങ്ങനെ.. ഇങ്ങനെ ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തത് പോയിട്ട് അവനെ ഇതിന്റെ മുൻപ് കണ്ടത് പോലും എനിക്ക് ഓർമയില്ല.." അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി. അവനിൽ നിന്ന് മറുപടി ഒന്നും ലഭിക്കില്ലെന്ന് ഉറപ്പായത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ ഫോൺ തുറന്നു.. ഹോം സ്ക്രീനിന്റെ വോൾപേപ്പറിൽ ഉള്ള ഒരു പാവയെയും ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയെയും പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവനെ കണ്ടതും അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അന്ന് താൻ ടാറ്റു വരയ്പ്പിച്ച സ്ഥലത്തുള്ള പാവയുടെ രൂപം ഓടിയെത്തി.. "ബാർബീ ബോയ്…!!"

യാന്ത്രികം എന്നോണം അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിഞ്ഞു.. "കഴിഞ്ഞോ…" അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഫോൺ എടുത്ത് പ്രാണയുടെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തു.. "ഹെലോ ലൈത്…" ഫോൺ എടുത്തപാടെ പ്രാണ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടികൊണ്ട് അവൾക്കെങ്ങനെ ഇവന്റെ നമ്പർ കിട്ടിയെന്ന് ചിന്തിച്ചു.. "ഇത് ഞാനാ ഡൗലാ..നിനക്കെങ്ങനെ ഇത് ലൈത്തിന്റെ നമ്പർ ആണെന്ന് മനസ്സിലായി.." "അത്.. എന്റെ ഫോണിൽ എന്നോ എന്തോ സേവ് ചെയ്ത് വെച്ചിരുന്നു… പ്രാണ ഞെട്ടൽ മറച്ചു വെച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.. "ആഹ്.. പ്ലാൻ ഒക്കെ സെറ്റ് ആയില്ലേ.." "മ്മ്.. എല്ലാം ഞാൻ ശെരിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷേ ആരെയാ വക്കീൽ ആക്കുക എന്നതൊരു പ്രശ്നമാണ്..if you don't mind അഡ്വക്കേറ്റ് അഹ്‌സാൻ ബാഖിറിനെ നമ്മുടെ ഭാഗത്തെ വക്കീൽ ആക്കിക്കൂടെ..." പ്രാണയത് പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോൾ ഡൗലയുടെ മുഖത്തെ ഭാവം മാറുന്നതും ആ നീല കണ്ണുകളിൽ ആരോടോ ഉള്ള പകയുടെ തീ നാളങ്ങൾ ആളി കത്തുന്നതും ലൈത് നോക്കി കണ്ടു.. "അവൻ വാദിച്ചിട്ട് എനിക്ക് കേസ് ജയിക്കേണ്ടത്.. എന്നെ തൂക്കി കൊന്നാലും അവൻ എനിക്ക് വേണ്ടി വാദിക്കേണ്ട..അത്രയ്ക്ക് വെറുപ്പാ എനിക്കവനോട്.. അവനൊറ്റ ഒരുത്തൻ കാരണമാ ഞാനും ലക്കിയും പിരിഞ്ഞത്..

എന്റെ ജീവിതം വീണ്ടും ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആയി തീർന്നത്.." വല്ലാത്തൊരു അമർഷത്തോടെ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കാൾ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്ത് അവൾ തന്റെ കണ്ണുകൾ അടച്ചിരുന്നു..കണ്ണുകൾ അടച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ ഫോൺ എടുത്ത് അവന്റെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു.. അവൻ ഗ്രില്സിൽ വലിഞ്ഞു കയറുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ എന്തിനെന്നില്ലാതെ അവൾ മിഴികൾ ഉയർത്തി.. ആ നീല കണ്ണുകളിൽ താൻ വർഷങ്ങൾക് മുൻപ് കണ്ട അതെ പ്രണയമാണെന്ന് കണ്ടതും അവന്റെ ചുണ്ടിൽ തളം കെട്ടി നിന്നിരുന്ന പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞു തുടങ്ങി.. "ഇല്ലാ ഒരിക്കലും ഇവളെന്നെ പ്രണയിക്കരുത്…" മനസ്സിൽ ഓർത്തു കൊണ്ട് അവൻ വേഗം ഗ്രിൽസ് ചാടിയിറങ്ങി.. ഇതേ സമയം അവളുടെ ചിന്ത അവൻറെ കാലിൽ കണ്ട നീല ചിത്ര ശലഭത്തിന്റെ ടാറ്റുവിന്റെ അടിയിൽ ആയിട്ട് ലവ് എന്ന് എഴുതിയതിൽ ആയിരുന്നു.. "അവനും ഈ ടാറ്റുവും തമ്മിലെന്താ ബന്ധം…" സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ടവൾ കോൺസ്റ്റബിൾ ചേച്ചിയെ നോക്കി.. അവർ അപ്പോഴും ഉറങ്ങുക തന്നെയാണെന്ന് കണ്ടതും.. ഇവർക്കൊക്കെ ആരാ ശമ്പളം കൊടുക്കുന്നത് എന്ന് ചിന്തിച്ചു മേശയിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു.. അൽപ നേരം കഴിഞ്ഞതും അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ആണ്ടു.. _____•🦋•______

ഡൗല കാൾ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്തതും പ്രാണ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചോണ്ട് കരയുന്ന ദിയാനെ നോക്കി.. "പ്രാണിച്ചിടെ ദിയാൻ അല്ലെ.. കരയരുതിട്ടോ.." അവൾ അവന്റെ കവിളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞെങ്കിലും അവൻ വീണ്ടും കരഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു.. "രാഷസൻ ഇനിയും വരും.." അവൻ കരച്ചിലിനിടയിൽ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഒരല്പം മുൻപ് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ഓടിയെത്തി.. •°•°•°•°•°•°•°•°• "ആരാ അത് ദിയാൻ…??" "രാഷസൻ…." അതും പറഞ്ഞോണ്ട് അവൻ പ്രാണക്ക് പിന്നിലേക്ക് മാറി നിന്നതും പ്രാണ ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവനെ മുറുകെ പിടിച്ചു മുന്നോട്ട് നോക്കി.. "ഹലോ… പപ്പേടെ മോൻ എന്തിനാ പേടിക്കുന്നേ…" അയാൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നൊണ്ട് ചോദിച്ചതും പ്രാണ അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി ദിയാനെ അവിടെന്ന് മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു.. "പ്രാണിച്ചീ ഈ രാഷ്‍സനാ ദിയാനെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോവാൻ വന്നേ.. അവരോട് ദിയാന് പപ്പയില്ലെന്ന് പറ… ദിയാൻ ദീദിടെ മാത്രം ബേബിയാ…ദിയാന് പേടിയാ ഇവരെ. " അവൻ വിതുമ്പി വിതുമ്പി പറഞ്ഞതും പ്രാണ ഒരല്പം പുച്ഛത്തോടെ തന്റെ മുന്നിലുള്ളവനെ നോക്കി.. "ഇവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടല്ലോ.. അവൻ ഇയാളെ പേടിയാ.. അവനിങ്ങനെയൊരു തന്തയുള്ളത് പോലും അവനറിയില്ല..പറ്റുമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ തന്നെ താങ്ങൾ ഇറങ്ങി തരണം.. വേറെ ഒരു കാര്യം കൂടെ പറയാനുണ്ട്.. ഇനി ഇവന്റെ അച്ഛനാണെന്നുള്ള അവകാശത്തിൽ ഇവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നാൽ നിയമപരമായി നേരിടും.. അറിയാല്ലോ പ്രാണ ഒന്ന് പറഞ്ഞാൽ അത് പോലെ ഇരിക്കും.."

അവസാനമെത്തിയപ്പോൾ ഭീഷണിയുടെ സ്വരത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു.. "അതറിയാടീ.. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണല്ലോ ഇവന്റെയാ ദീദി എന്ന് പറയുന്ന ഡൗലാ ഫറാൽ ഇവനെ ഇത്രയും ധൈര്യത്തോടെ നിന്നെ ഏല്പിച്ചു പോയത്.. അങ്ങനെ എന്റെ മോനെ അന്യരാരും നോക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല… അത് കൊണ്ട് ഇവനെ കൊണ്ട് പോവാൻ വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ വന്നത്…" അയാൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വരും തോറും അവന് അവളിൽ ഉള്ള പിടി മുറുകിയിരുന്നു.. "ഓഹ് ഉത്തരവാദിത്തം ഉള്ള തന്ത ഇത്രയും കാലം എവിടെയായിരുന്നു.. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ആ ആൾ കൂട്ടിയുറപ്പിച്ച ബന്ധമല്ലേ നിങ്ങളുടേത്.. എന്നിട്ടും…" "എന്തിനും… ഏതിനും.. നിങ്ങൾക്കൊക്കെ ആ ആൾ….ആ ആൾ കാരണമാ. ഞാൻ ഇവന്റെ തള്ളയെന്ന് പറയുന്ന ആ സാധനത്തെ ചുമക്കേണ്ടി വന്നത് …" അയാൾ ദേഷ്യത്തിൽ മേശയിൽ ഉള്ള ഫ്ലവർ വേസ് എറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചോണ്ട് അലറി വിളിച്ചു.. "ആൾ ആൾക്ക് പറ്റിയ ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റും അത് തന്നെയായിരുന്നു..ഇപ്പോൾ താൻ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങി പോയെ പറ്റുള്ളൂ.. നിനക്ക് നിന്റെ മോനെ വേണം എന്നുണ്ടേൽ നമുക്ക് കോടതിയിൽ വെച്ച് കാണാം.." "കാണാം… കണ്ടിരിക്കും ..!! " താകീതിന്റെ സ്വരത്തിൽ അവൾക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി കൊണ്ട് അയാൾ ഇറങ്ങി പോയതും അവളൊന്ന് നിശ്വസിച്ചോണ്ട് കരച്ചിലൂടെ വാതിലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് തന്നെ ഭയത്തോടെ നോക്കുന്ന ദിയാനെ നോക്കി..

അവൾ അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി തിരിഞ്ഞപ്പോയെക്കും അവളുടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തിരുന്നു.. ഡിസ്പ്ലേ യിൽ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന ലൈത്തിന്റെ നമ്പർ കണ്ടതും അവളുടെ ചൊടിയിൽ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. •°•°•°•°•°•°•°•°•°• "നിക്ക് ന്റെ ദീദിയീ കാണണോ.." ദിയാൻ കരഞ്ഞോണ്ട് അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു കുലുക്കി പറഞ്ഞതും അവൾ ചിന്തയിൽ നിന്ന് ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി. "നാളെ കാണാട്ടോ…ഇപ്പോ നമുക്ക് റൂമിൽ പോവാം.. പ്രാണിച്ചിയൊരു കഥ പറഞ്ഞു തരാം..'" അവനെ കൈയ്യിൽ എടുത്തോണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞതും അവൻ പിന്നെയൊന്നും മിണ്ടാതെ അവളുടെ കൈയ്യിൽ ഒതുങ്ങി.. അവനെ ബെഡിൽ കിടത്തിയ ശേഷം അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. "ഘാധ പറഞ്ഞു തരോ പ്രാണിച്ചീ .." അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ അവന്റെ തലയെടുത്ത അവളുടെ മടിയിലേക്ക് വെച്ചു.. "ഒരിടത്തൊരിടത്തു ഒരു മാലാഖ ഉണ്ടായിരുന്നു.. നീല കണ്ണുള്ള മാലാക..മാലാഖയ്ക്ക് ചിത്രം വരയ്ക്കാൻ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായിരുന്നു.. മാലാഖ വളരെ ചെറുതായപ്പോൾ മാലാഖയുടെ അടുത്തേക്ക് ഒരു നീല ശലഭം പറന്നു വന്നു.. അന്ന് മുതൽ നമ്മുടെ മാലാഖായുടെ ജീവിതം മാറി മറിഞ്ഞു..മാലാഖയ്ക്കൊരു ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ടും ഉണ്ടായിരുന്നു… മാലാഖയെ പോലെ തന്നെ ചിത്രം വരയ്ക്കാനറിയുന്നൊരു ഫ്രണ്ട്..

അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഒരു കൂട്ടം ശത്രുക്കൾ വന്നു നമ്മുടെ മാലാഖയെ വേദനിപ്പിച്ചു.. അതിന് ശേഷം ആരും നമ്മുടെ മാലാഖായേ കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.. എങ്കിലും നമ്മുടെ മാലാഖായുടെ ഫ്രണ്ട് വിട്ട് കൊടുത്തില്ല.. അവൾ ഈ ലോകം മുഴുവൻ മാലാഖായേ തിരഞ്ഞു.. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അവൾ ആ നീല കണ്ണുള്ള മാലാഖായേ കണ്ട് മുട്ടി.. മാലാഖ പോലും അറിയാതെ മാലാഖയെ വേദനിപ്പിച്ചവരോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി അവൾ ജീവിക്കുന്നു…" പ്രാണ പറഞ്ഞു തീർന്നിട്ടും ദിയാൻ ഉറങ്ങിയില്ലെന്ന് കണ്ടതും അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചു അവനെ നോക്കി. "ഇത് ഫൗൾ ആണിട്ടോ കഥ കഴിഞ്ഞാൽ ദിയാൻ ഉറങ്ങണം.." "വാവോ ങാ… മാലാഖ ദീദിയെ പോലാണോ..നീല കണ്ണുള്ള ന്റെ ദീദിയെ പോലെ…" "മ്മ്.. നിന്റെ ദീദിയെ പോലെയാ…" അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്തിനെന്നില്ലാതെ തിളങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു.. "ഇനി ദിയാൻ വാവോ ഉറങ്ങിക്കോ…" അവൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ അവൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചിരുന്നു.. _____•🦋•_____ "ലൈത്…." എലയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും ലൈത് ഞെട്ടി കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നോക്കി.. "ലൈത് എവിടെ പോയതായിരുന്നു.. ലൈത്തും ഒളിച്ചോടാൻ പോയതായിരുന്നോ…" എല അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ടോർച് അടിച്ചോണ്ട് ചോദിച്ചു..

"ഞാൻ ബാത്‌റൂമിൽ പോയതാ.." "ബാത്റൂമിൽ ആണോ.. ലൈത്തിന്റെ ടീച്ചർ പറന്നിട്ടുണ്ടോ ബാഗും കൊണ്ട് ബാത്റൂമിൽ പോവാൻ…" അവൾ അവന് നേരെ പുരികം ഉയർത്തി ചോദിച്ചു… "ഡീ.. നീ എന്റെ ഡയലോഗ് തിരിച്ചടിക്കുന്നോ…" അവൻ പല്ല് കടിച്ചു ചോദിച്ചതും അവൾ ഇളിച്ചോണ്ട് തലയാട്ടി.. അവളെ എങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞു ശെരിയാക്കിയ ശേഷം അവൻ അവളെയും കൂട്ടി ഉറങ്ങാൻ പോയി.. രണ്ട് പേരുടെയും കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞതും അവർ ഇരുവിർക്കും ഇടയിൽ കിടന്നിരുന്ന ആ പാവ അവർ ഇരുവരുടെയും കൈ മുറുകെ പിടിച്ചു… ആ പാവയുടെ കണ്ണുകൾ വെട്ടി തിളങ്ങി.. _____•🦋•_____ "അപ്പോൾ രാവിലെ എയർപോർട്ടിൽ വെച്ച് കാണാം…" ലെന ചിരിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞതും ആഹിയും ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊടുത്തു.. "എന്താ സാറേ ചിരിക്കൊരു ഉഷാറില്ലാതെ…" "അത് പിന്നെ.. ലക്കി ഇവിടെ…" അവൻ വാക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി പരതി കൊണ്ടിരുന്നു.. "ആരും കേൾക്കേണ്ടാ സാറേ പെൺ കോന്തൻ എന്ന് വിളിക്കും…" ലെന ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. "അതെന്താ.. ഞാൻ എന്റെ ഭാര്യയെ സ്നേഹിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.. ഇന്നേ വരേ അതെനിക്കൊരു കുറവായി തോന്നിട്ടിയില്ല.. " അവൻ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞതും ലെനയൊന്ന് ചിരിച്ചു this is man.. എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് പോയതും.. അവളുടെ നടത്തതിന്റെ സ്റ്റൈൽ കണ്ട് അവനും ചിരി വന്നു.. "ഭ്രാന്ത്…" ഒരു ചെറു ചിരിയാലെ അതും മൊഴിഞ്ഞോണ്ട് അവൻ ഫയൽസ് ഒക്കെ കറക്റ്റ് ചെയ്തു ..

കിടക്കാൻ നേരം എന്തോ അസ്വസ്ഥത തോന്നിയതും ബാഗ് തുറന്നു ഡ്രഗ് എടുത്തു.. സിറിഞ്ച് എടുത്ത് കൈയ്യിലേക്ക് കുത്താൻ നേരാം ലക്കിയുടെ മുഖം മനസ്സിലേക്ക് വന്നതും ആ സിറിഞ്ച് അവിടെ തന്നെ വെച്ചു ബെഡിലേക്ക് കിടന്നു… "നാളത്തെ കേസ് വിജയിക്കുന്നത്തോടെ അഹ്‌സാൻ ബാഖിർ എന്ന സത്യം പൂർണമാവും.." അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു.. _____•🦋•_____ ആകാശത്തുള്ള നീലയും ചുവപ്പും ഇട കലർന്ന ഗോളത്തിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് അയാൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു.. നീണ്ട് വന്ന മുടിഴിയകൾ മുന്നോട്ട് വന്നെങ്കിലും അയാളത് ഒതുക്കി വെച്ചില്ല.. ആ കണ്ണുകൾ മറ്റെന്തോ തേടിയുള്ള യാത്രയിൽ ആയിരുന്നു.. മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം കൈ കൊണ്ട് മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ നടത്തതിന് ഒരല്പം കൂടെ വേഗത കൂടി.. "എങ്ങോട്ടാ.. ഈ സമയം ആരും അങ്ങോട്ട് കടക്കരുത്…" ഒരാൾ അയാളെ തടഞ്ഞോണ്ട് പറഞ്ഞതും അയാൾ തല ചെരിച്ചു അയാളെ നോക്കി.. ഒരല്പം വിറയലോടെ അയാളെ നോക്കി കൊണ്ട് മറ്റേ ആൾ മാറി നിന്നു.. ഒരല്പം കൂടെ മുന്നോട്ട് നടന്നതും ഒരു സ്ഥലത്ത് എത്തിയ അയാൾ നിശ്ചലമായി.. കൈകളാൽ മുറുകെ പിടിച്ച തന്റെ വസ്ത്രത്തിൽ നിന്ന് അയാളുടെ കൈ അഴഞ്ഞു വന്നു.. ചുണ്ടുകളാൽ എന്തോ മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ ആ ബംഗ്ലാവിന്റെ കവാടം തള്ളി തുറന്നു.. അപ്പോഴും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ആകാശത്തുള്ള ആ ഗോളത്തിൽ ആയിരുന്നു.. "എങ്ങോട്ടാ…" പിന്നിൽ നിന്ന് അങ്ങനെയൊരു ശബ്ദം കേട്ടതും അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…...... തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...