🦋 THE TITALEE OF LOVE🦋: ഭാഗം 71

രചന: സൽവ

 (ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ.. ഞാൻ കഥയിൽ തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്.. മിയടെ കൂടെ അവൾ മരിക്കുമ്പോൾ കൂടെയുള്ള സുഹൃത് തന്നെയാണ് ഈ ഗ്രേസ് ആദം ജോൺ എന്ന ആദം…) _____•🦋 ഇന്നും ആ ജനങ്ങളിൽ ആ കനൽ കത്തി എരിയുന്നുണ്ട്… അവരുടെ ഗ്രേസിനെയും മിയയെയും കൊന്നവരെ കൊല്ലാനുള്ള പക…!!! •°•°•°•°•°•°•°• ലൈത്തും ദൗലയും ചേർന്ന് അത് പറഞ്ഞു തീരുന്നതിന്റെ ഇടക്ക് തന്നെ ആഹി ലെഫ്റ്റ് ആയിരുന്നു.. ലക്കി ഒരുതരം മരവിപ്പോടെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു… "ഞാൻ ആഹിക്ക് മുൻപ് ഒരാളെ പ്രണയിച്ചിരുന്നെന്നോ.. ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.. അത് പോലെ തന്നെ ഹബ്ദയുടെ ആഹി തന്നെയാവുമോ എന്റെയും ആഹി… അന്നത്തെ ആക്‌സിഡന്റിൽ ഗ്രേസ് മരണപ്പെട്ടോ… അങ്ങനെയെങ്കിൽ അവന്റെ ശവശരീരം എവിടെ.. ഇനി അവൻ ജീവനോടെ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവനെന്നെ തേടി വരാതെ ഇരിക്കുമോ.. അവൻ വന്നാൽ ഞാൻ ആരുടെ കൂടെ പോവും.. ആഹിയല്ലേ എനിക്ക് വലുത്.. എന്റെ ഓർമയിൽ ഉള്ളത് ആഹിയല്ലേ…" മനസ്സിൽ വന്ന ആശങ്കകൾ എല്ലാം സ്വയം ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്ത് കൊണ്ടോ നിറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു.. "എന്നെ അത്രമേൽ ഏവരും സ്നേഹിച്ച കാലം ഉണ്ടായിട്ടും എന്തിനാ ദൈവമേ എന്നെ എല്ലാവരും വെറുത്ത ഈ കാലം തന്നെ എന്റെ ഓർമയിൽ വെയ്ക്കുന്നത്..?"

സ്വയം ചോദിച്ചവൾ ഫോൺ എടുത്തു ആഹിയെ കാൾ ചെയ്തു.. എത്ര വിളിച്ചിട്ടും അവൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്യുന്നില്ലെന്ന് കണ്ട് അവൾ ദേഷ്യത്തിൽ ഫോൺ ബെഡിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി… ____•🦋•______ "ഇഷാ… താനങ് നന്നായി പുണ്യാളത്തി ആയെന്ന് കേട്ടല്ലോ.. ഇനി നിനക്കെന്നെ കുറിച്ച് അറിയാവുന്ന സത്യങ്ങൾ എന്റെ ആഹിയോട് പറയാനാണ് പ്ലാൻ എങ്കിൽ കൊന്ന് കളയും…" മറുതലക്കൽ ഉള്ള നൈലയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ഇഷയിൽ ആദ്യം ഒരു ഭയം ഉടലെടുത്തിരുന്നെങ്കിലും അവൾ ധൈര്യം സംഭരിച്ചു… "ഞാൻ പറയും നൈലാ.. നിന്റെയീ ചതി അറിയുന്ന നിമിഷം അവൻ നിന്നെ കൊല്ലും കാത്തിരുന്നോ…." ഇഷ ഭീഷണി മുഴക്കിയതും മറുതലക്കൽ ഉള്ളവളിൽ പുച്ഛം വിരിഞ്ഞു… "ആഹിയുടെ കൈ കൊണ്ടുള്ള മരണം പോലും എനിക്ക് ലഹരിയാണ് ഇഷാ..ഒരിക്കൽ ഞാൻ തന്നെ സത്യങ്ങൾ അവനോടു പറയും.. പക്ഷേ അതിന് മുൻപ് ഒരുത്തൻ പോലും സത്യങ്ങൾ അവനോടു പറയരുത്… പറഞ്ഞാൽ അറിയാലോ.. പറഞ്ഞ വാക്ക് പാലിക്കുന്നവളാ ഞാൻ.." അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നൈല കാൾ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്തതും ഇഷ ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചു.. "ഇനി ഒരു നിമിഷം പോലും വയിക്കിക്കരുത് സത്യങ്ങൾ എല്ലാം അവനോട് ഈ നിമിഷം തന്നെ പറയണം.. ഇത്രയും കാലം അവരോട് ചെയ്ത ക്രൂരതകൾക് പകരമായി എനിക്കിത് മാത്രമേ അവരോട് ചെയ്യാൻ പറ്റുള്ളൂ…"

അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ആഹിയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയപ്പോൾ കണ്ടത് വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിൽ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി വരുന്ന ആഹിയെ ആണ്.. "ആഹി എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്.." "ഒന്ന് പോയ് തരോ ഇഷാ…." ദേഷ്യത്തിൽ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പോകുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകൾ തെളിഞ്ഞു കാണുന്നത് എന്തോ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ് നഷ്ടപ്പെടാൻ പോവുന്നതിന്റെ വേദനായായിരുന്നു… പിന്നീട് അവനോടു ഒന്നും പറയാതെ അവൾ അകത്തേക്ക് പോയി.. ആഹി ബാൽക്കനയിൽ പോയി ആകാശത്തേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.. കണ്ണുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… "ഞാൻ അവളെ ചതിക്കുകയാണെന്ന സത്യം അവൾ തിരിച്ചറിയാൻ ഇനി കുറഞ്ഞ ദിവസങ്ങളെ ഉണ്ടാവുള്ളു….ഞാൻ അവളെ പ്രണയിക്കുന്നത് ആത്മാർത്ഥമായിട്ടാ.. പക്ഷേ എനിക്കവൾ അർഹത പെട്ടതല്ലാ.. അവളെ ഞാൻ കള്ളങ്ങളുടെ കൊട്ടാരം കൊണ്ട് സ്വന്തമാക്കിയതാണ്.. ഇനിയെന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് പോലും എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല…" ആകാശത്തേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു.. പെട്ടെന്ന് ഫോൺ റിങ് ചെയ്തതും സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന ലക്കിയുടെ പേര് കണ്ടവൻ കാൾ ഡിസ്‌ക്കണക്ട് ചെയ്തു.. "വേണ്ടാ… ഇനി സത്യങ്ങൾ എല്ലാം നീ അറിയാതെ നിന്നെയൊന്നു നോക്കാൻ പോലുമുള്ള ധൈര്യം എനിക്കില്ല.. എല്ലാം ഞാൻ തന്നെ നിന്നെ അറിയിക്കും..

അത് വരേ എനിക്ക് നിന്നിൽ നിന്ന് അകന്നെ തീരുള്ളൂ.. നീ ആദമിന്റെ പെണ്ണാ.. ആഹിയുടേത് അല്ലാ… അതൊരു സത്യം ആണ്.. പക്ഷേ ഒരിക്കലും നിന്നെ ഞാൻ ഒരുത്തനും വിട്ട് കൊടുക്കില്ല.. പഴയതിലും ശക്തിയോടെ ഞാനും നീയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം കൂട്ടിയുറപ്പിക്കും…" ഫോണിലേക്ക് തന്നെ ഉറ്റ് നോക്കി അതും പറഞ്ഞവൻ ആകാശത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. പിന്നിൽ നിന്ന് ആരുടെയോ കരസ്പർശം അനുഭവപ്പെട്ടതും അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി… "ഉപ്പാ.." പിന്നിൽ ഉള്ളവനെ നോക്കി അതും പറഞ്ഞവൻ അയാളോട് ചേർന്ന് പൊട്ടി കരഞ്ഞു.. "കരയരുത് നീയൊരു ആണെന്ന് ഞാൻ പറയുന്നില്ല.. കരയേണ്ടത് ആണായാലും പെണ്ണായാലും കരഞ്ഞു തീർക്കണം.. എന്താ നിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശ്നം..??" അയാൾ അവന്റെ തലയിലൂടെ തലോടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവനിൽ എന്തോ ചെറിയൊരു ആശ്വാസം ഉടലെടുത്തിരുന്നു… "ഗ്രേസ് ആദം ജോൺ….!!" അവന്റെ മറുപടി കേട്ട അയാൾ ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും പിന്നീട് ഒരല്പം നേരത്തേക്ക് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. "മരണപ്പെട്ടെന്ന് വിശ്വസിച്ച ആദം എന്ന ചാപ്റ്റർ വീണ്ടും എങ്ങനെ ഓപ്പൺ ആയി.. നിനക്കെന്നോട് വെറുപ്പുണ്ടോ.. ഞാൻ അന്നങ്ങനെ പറഞ്ഞത് കൊണ്ടല്ലേ..നിനക്കന്ന് ലക്കിയെ ചതിക്കേണ്ടി വന്നത്…" അയാളിലും സങ്കടം നിറഞ്ഞിരുന്നു… "ഇല്ലാ… അന്ന് നിങ്ങൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് കൊണ്ടല്ലേ അവളെയെനിക്ക് കിട്ടിയത്.. " അതും പറഞ്ഞവൻ അയാളിലേക്ക് ഒന്ന് കൂടെ ചേർന്ന് നിന്നു..… _____•🦋•_____

"ലൈത് നിന്റെ ഭാര്യ മരിച്ചപ്പോൾ നിനക്ക് അവളെ കൊന്നവരോട് പക തോന്നിയില്ലേ.. നീയെന്താ അവരെയൊന്നും കൊല്ലാതെ ഇരുന്നത്…??" ദൗലയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവളെയൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവൻ ഷെൽഫ് തുറന്നു ഒരു പത്രത്തിന്റെ കഷ്ണം അവളുടെ കൈയ്യിൽ കൊടുത്തു.. "ആക്‌സിഡന്റിൽ വികലാങ്കന് ദാരുനാന്ത്യം.. ക്രിസ്റ്റി (25) ആണ് ഇന്നലെ ഹൈദരാബാദ് ടൗണിൽ വെച്ച് നടന്ന ആക്‌സിഡന്റിൽ മരണപ്പെട്ടത്.." എന്ന് തുടങ്ങുന്നയാ പത്രവാർത്ത വായിച്ച ശേഷം അവൾ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. "അപ്പോൾ ക്രിസ്റ്റിയെ നീ കൊന്നല്ലേ…" "അവൾക് വേണ്ടി അതെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്യേണ്ടേ.. കൂടെ നിന്ന് ചതിക്കുന്നവർക്ക് ഒരിക്കലും മാപ്പില്ല…" അതും പറഞ്ഞോണ്ട് പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവ വ്യത്യാസം ഒന്നുമില്ലാതെ എലയുടെ അടുത്ത് പോയി അവൾക് ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്ന അവനെ കണ്ട് അവളിൽ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. "വേണ്ടാ… അതികം കഴിച്ചാൽ തടിച്ചു പോവും…" ഫുഡ്‌ നോക്കി മുഖ വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് എല പറഞ്ഞതും ലൈത് അവളെ നോക്കി പല്ല് കടിച്ചു. "കുറച്ചു തടിച്ചോട്ടെ…എന്തായാലും ഇത് കഴിക്കണം.. രാവിലെ കഴിച്ചതിൽ പിന്നെ ഒരു സാധനം അവൾ തൊണ്ടെടെ തായത്തേക്ക് ഉറക്കില്ല..." "എന്താ ലൈത്.. ഞാൻ ഭയങ്കര ബ്രൂട്ടി കോംപ്ലെൻ ആണ്…"

അതും പറഞ്ഞോണ്ട് എല തിരിഞ്ഞതും അത് കേട്ട് വന്ന ദൗലയും ലൈത്തും കൂടെ പൊട്ടി ചിരിച്ചു. "എന്തിനാ ചിരിക്കൂന്നേ…" അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചു പറഞ്ഞതും ഇരുവരും ചിരി നിർത്തി അവളെ നോക്കി… "നീ പറഞ്ഞത് തെറ്റാ…" ദൗല പറഞ്ഞതും എലയൊന്ന് ചിന്തിച്ചു.. "സോറി സോറി..ഞാൻ ഭയങ്കര ബ്രൂട്ടി കണ്ടൻസ്ഡ് ആണ്.." അവൾ വീണ്ടും പറയുന്നത് കേട്ട് ലൈത്തും ദൗലയും ചിരി കടിച്ചു പിടിച്ചു.. "ഓക്കേ… നീ ഭയങ്കര ബ്രൂട്ടി കോംപ്ലയനോ കണ്ടൻസ്ഡ് മിൽക്കോ എന്തെങ്കിലും ആവട്ടെ… ഈ ഫുഡ്‌ ഒന്ന് കഴിച്ചേ…" ചിരിയോടെ ലൈത് അത് പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ എല എഴുന്നേറ്റ് oഓടിയിരുന്നു….മേശക്ക് ചുറ്റും അവളും അവൾക് പിന്നാലെ സ്പൂണും നീട്ടി കൊണ്ട് അവനും ഓടി.. അവസാനം ക്ഷീണിച്ചു രണ്ടും അവിടെയിരുന്നു… ലൈത്തിന്റെ പിറകിൽ ആയിട്ടായിരുന്നു എല ഇരുന്നിരുന്നത്.. "ലൈത് എലമോളെ നോക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് തന്നാൽ എലമോൾ കഴിക്കാം.." എല പറഞ്ഞതും അവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് സ്പൂൺ അവൾക് നീട്ടി.. അവളത് കഴിചെന്നു കണ്ടത് അവൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ തിരിഞ്ഞോണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു… "ഗുഡ് ഗേൾ.." എന്ന് പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോൾ ആയിരുന്നു അവൻ ഫുഡ്‌ ചവച്ചോണ്ട് അവനെ നോക്കി ഒലിക്കുന്ന ദൗലയെ കണ്ടത്..

അവൻ ദൗലയുടെ കവിളിൽ നിന്ന് കൈ എടുത്തു.. "പറ്റിച്ചേ…." അതിന്റെ അടുത്തുള്ള എല ഇളിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞതും അവൻ ദൗലയെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം എലയെ കൈയ്യിൽ എടുത്തു മടിയിൽ ഇരുത്തി ഫുഡ്‌ കഴിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.. "ലൈത്..എനിക്കൊരു സംശയം കൂടെയുണ്ട്.." ദൗല പറഞ്ഞതും അവൻ ഒന്ന് മൂളി കൊടുത്തു. "ഹൈദരാബാദിൽ കിടന്ന ആ ബോട്ട് എങ്ങനെ ഇവിടെ കേരളത്തിൽ എത്തി.." "ഞാൻ അത് ആ ബോട്ടിന്റെ അടുത്ത് താമസിക്കുന്ന ഒരു വീട്ടിൽ ഉള്ളവരോട് ചോദിച്ചിരുന്നു… അവരന്ന് പറഞ്ഞത് എനിക്കത്രക്ക് വിശ്വാസം വന്നില്ല. "മോനെ… അത് സത്യം ആണെന്ന് എനിക്ക് പോലും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.. അന്ന് അന്മിയ മോൾ മരിച്ച ദിവസം രാത്രി ഞാൻ ഉറക്കത്തിന്റെ ഇടക്ക് എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ കണ്ടത് ആ ഹൗസ് ബോട്ട് ഇങ്ങനെ ആകാശത്തു കൂടെ പറക്കുന്നതാണ്.. ഒരു കൂട്ടം നീല ശലഭങ്ങൾ അതിനേം വഹിച്ചോണ്ട് പോവുന്നു…" അന്ന് ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞത് അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു.. "നീ ഇതിനെല്ലാം വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ ലൈത്…" "കണ്മുൻപിൽ ഒരുപാട് തവണ കണ്ടതാ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ല… എങ്കിലും ആ നീല ശലഭത്തെ ഇഷ്ടമില്ല..ഭയമാ അതിനെ എന്ന് വേണമെങ്കിലും പറയാം…" അവൻ പറഞ്ഞതും അവളൊന്ന് മൂളിയ ശേഷം മറ്റെന്തിലോ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തി… _____•🦋•_____

മുറിയിൽ ശക്തമായ കാറ്റ് ആഞ്ഞു വീശുന്നത് കണ്ട ഫെർനാന്റസ് ജനലുകൾ അടയ്ക്കാൻ വേണ്ടി എഴുന്നേറ്റു… "ഇതിപ്പോയെന്താ ഇങ്ങനെയൊരു കാറ്റ്.." സ്വയമത് ചോദിച്ചു മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോഴും അയാളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് കരിയിലകൾ പാറി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പെട്ടെന്ന് ആകാശത്തു നിന്ന് ഒരു ഇടി മുഴങ്ങിയതും അയാൾ ഒന്ന് ഭയന്ന് പോയിരുന്നു.. എങ്കിലും അയാൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു.. ജനലുകൾ കാറ്റിൽ ആടിയിട്ട് ചുവരിൽ തട്ടിയിട്ടുള്ള ആരോചകമായ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ കഴിയാനിട്ട് അയാൾ ചെവി പൊത്തി പിടിച്ചിരുന്നു… അയാൾ വേഗം പോയി ജനൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ട് തിരിഞ്ഞു ഒരല്പം മുന്നോട്ട് നടന്നപ്പോയെക്കും വീണ്ടും ആ ജനലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു.. അയാളിൽ ഭയം ഉടലെടുത്തെങ്കിലും അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. ആ ജനലുകൾ തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ട് അയാളിൽ ഒരു തരം വിറയൽ കടന്നു വന്നു.. ചെന്നിയിലൂടെ വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ ഒലിച്ചിറങ്ങി.. "ആരാ അവിടെ…" വിറയൽ കലർന്ന സ്വരത്തോടെ അയാൾ ചോദിച്ചതും ഒരു നീല ശലഭം അതിലൂടെ അകത്തേക്ക് പറന്നു വന്നു അയാൾക് ചുറ്റും പാറി കളിച്ചു.. ശേഷം അത് എന്തോ എഴുതുന്നത് പോലെ പറന്നു… "Its near to you….!!" ആ ശലഭം പറന്നപ്പോൾ വർശിച്ച നീല നിറമുള്ള ശക്തി അൽപ നേരം അന്തരീക്ഷത്തിൽ താങ്ങി നിന്നപ്പോൾ കണ്ട കാര്യം അയാൾ മൊഴിഞ്ഞു.. അയാളെ എന്തോ ഒരു ഭയം വന്നു പൊതിഞ്ഞു.. അയാൾ ഫോൺ എടുത്തു വിഘ്‌നേഷിന്റെ ഫോണിലേക്കു ഡയൽ ചെയ്തു.

. "വിഘ്‌നേഷ്.. അവളവിടെ..?? ഇതിനെല്ലാം നമുക്ക് കൂട്ട് നിന്നവൾ…" അയാൾ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്ത് പാടെ ഫെർണന്റ്സ് ചോദിച്ചു.. "അവളോ അവൾ ഇന്ന് വരേ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഇന്ന് രാത്രി പത്തരയുടെ ഫ്‌ളൈറ്റിന് അവൾ ഹൈദരാബാദിലേക്ക് പോയി..എന്താ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ..." "ഏയ്യ് ഇല്ലാ.. കേസ് അന്വേഷണം ഒക്കെയാണല്ലോ.. ഇനിയെങ്കിലും അവളെ കുറിച്ച് പുറത്ത് വീട്ടില്ലെങ്കിൽ കേസ് മുഴുവൻ നമ്മുടെ തലയിലാവും.. നമ്മളാ മിയയെ കൊന്നത് എന്നത് അവർക്കറിയാം.. തെളിവില്ലെന്നേ ഉള്ളു…നമുക്കും നാളെ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഹൈദരാബാദിലേക്ക് പോവണം.. ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയ്തോ…" അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടയാൾ ഫോൺ വെച്ച് ചുറ്റും നോക്കി… അന്തരീക്ഷം അപ്പോയെക്കും ശാന്തമായിരുന്നു.. "അന്ന് എന്റെ കൂടെ ഉള്ളവർ എല്ലാം കൊലപ്പെട്ടു..ഇനി ഞാനും അവനും അവളും മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളൂ.. " അയാൾ ഓർത്തു.. ___🦋 "നിന്റെ അന്ത്യം എന്റെ കൈ കൊണ്ടല്ല അതിന് അർഹതയുള്ള പലരുമുണ്ട്..," ചുണ്ടുകളാൽ അത്രയും മൊഴിഞ്ഞ ശേഷം മിയയുടെ ആത്മാവ് അപ്രത്യക്ഷമായി.. [പിറ്റേ ദിവസം..] "എൻ ഉയിരിൻ ഉയിരായി നീയും നിൻ ഉടലിൻ പാതി ഞാനും എൻ ഹൃദയം പിടയും വരെയും നിൻ പ്രണയം ഞാൻ തിരയും..". മെഹബൂബ പാട്ടിലെ വരികൾ മൂളി കൊണ്ട് ദൗല കോഫി എടുത്തു എലയുടെ റൂമിൽ പോയി.. "എലാ.." കാര്യമായിട്ട് ഒരു ബൂട്ട്സ് പോളിഷ് ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്ന എല തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. "ഇതെന്തിനാ ബൂട്ട്സ്..??"

"അതൊക്കെ ഒരാവശ്യം ഉണ്ട്…" അതും പറഞ്ഞോണ്ട് എല വന്നു കോഫി എടുത്തു കുടിച്ചു.. ഷൂസും ഷോക്ക്സും കാലിൽ ഇട്ടു കൊടുത്താൽ മാത്രം പുറത്തിറങ്ങുന്ന കൊച്ച് സ്വന്തമായിട്ട് ബൂട്ട്സ് പോളിഷ് ചെയ്യുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഡൗലക്ക് പന്തികേട് തോന്നാതെ ഇരുന്നില്ല…അവളെ എലയെ ആകെയൊന്ന് നോക്കി… "എന്താ എല മോളേ നോക്കുന്നെ…" "Nothing.. നിന്റെ ലൈത് എവിടെ…" "മോളിൽ ഉള്ള ആ മരുന്നൊക്കെ വെയ്ക്കുന്ന മുറിയിൽ ഉണ്ട്.." എല ഉദ്ദേശിച്ചത് ലാബ് ആവുമെന്ന് അവൾ ഊഹിച്ചിരുന്നു… കോഫിയും കൊണ്ട് ആ മുറിയിലേക്ക് പോയപ്പോൾ കണ്ടത് ഒരു ടെസ്റ്റ്‌ ട്യൂബ് തന്നെ സൂക്ഷമമായി വീക്ഷിക്കുന്ന ലൈത്തിനെ ആണ്… അവളൊന്നും പറയാതെ അവന്റെ അടുത്ത് കോഫി കൊണ്ട് വെച്ചു… "ഇന്ന് പോവില്ലേ…" അവൻ വർക്കിൽ തന്നെ കോൺസെൻട്രേറ്റ് ചെയ്ത് കൊണ്ട് അവളോട് ചോദിച്ചു… "അയ്യട.. മോന്റെ പൂതി നോക്കണേ… ബൈ ദി ബൈ എന്ത് ചെയ്യാ…" അവൾ അവനെ പുച്ഛിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞു… "ഇതൊരു കെമിക്കൽ ആണ്.. ശാസ്ത്ര ലോകം പോലും ഇന്നേ വരേ ഇതെന്താണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിത്തില്ല.. കണ്ടപ്പോൾ വെറുതെ ടെസ്റ്റ്‌ ചെയ്ത് നോക്കിയതാ കാര്യമൊന്നും കിട്ടിയില്ല.." അവൻ ആ കെമിക്കൽ അവിടെ വെച്ചോണ്ട് കൈ കഴുകി കോഫി എടുത്തു കുടിച്ചു അവനെയൊന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവൾ പുറത്തിറങ്ങി അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയി… കാളിങ് ബെൽ അമർത്തിയിട്ടും ആരും വരില്ലെന്ന് കണ്ട അവൾ കുറച്ചു നേരം ഡോറിൽ മുട്ടി..

"പ്രാണാ… പ്രാണിച്ചേ…" അവൾ ശബ്ദത്തിൽ വിളിച്ചെങ്കിലും മറുപടി ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… "ഇവളിത് എവിടെ പോയി.. " അവൾ ചുറ്റും നോക്കി കൊണ്ട് സ്വയം ചോദിച്ചു.. "മോളേ നീ ആരെയാ നോക്കുന്നെ.. നിന്റെ കൂടെയുള്ള ആ കുട്ടിയെ ആണോ.. അവൾ ഇന്നലെ രാത്രി എങ്ങോട്ടോ പോയി.. ചോദിച്ചപ്പോൾ പറഞ്ഞു രാത്രി പത്തരയുടെ ഫ്ലൈറ്റിന് അവൾക് ഹൈദരാബാദിൽ പോവണമെന്ന്..മോളോട് പറയരുതെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു… ഞാൻ പിന്നെ മോൾ പാവായോണ്ട് പറഞ്ഞതാ…" അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലുള്ള ചേട്ടൻ പറഞ്ഞതും അവൾ ഞെട്ടി കൊണ്ട് അയാളെ നോക്കി… "ഉറപ്പാണോ…" "ആഹ്.." അയാൾ പറഞ്ഞതും അവൾ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു നടന്നു… "പ്രാണ എവിടെ പോയി.. എന്തിന് പോയി.. എന്നോട് പറയാതെ അവൾ പോവില്ലല്ലോ.. ഞാനവളെ തനിച്ചാക്കി പോയതിൽ പിണങ്ങിയാവുമോ അവൾ പോയത്… ഏയ്യ് ആയിരിക്കില്ല… എന്തൊക്കെയോ എവിടെയൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങൾ പോലെ…" സ്വയം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ ഫോൺ എടുത്തു പ്രാണയുടെ നമ്പർ ഡയൽ ചെയ്തെങ്കിലും അവളുടെ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു.. അവൾ വീട്ടിൽ ചെന്നു അത് ലൈത്തിനോട് പറഞ്ഞു. "എന്തൊക്കെയോ ഇതിനിടക്ക് നമ്മൾ അറിയാതെ നടക്കുന്നുണ്ട്.." അത് കേട്ട പാടെ അവൻ പറഞ്ഞു… _____•🦋•______

കാളിങ് ബെല്ലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട ആ സ്ത്രീ പതിയെ പതിയെ നടന്നു കൊണ്ട് ഡോർ തുറന്നു… "മോൾ എന്താ ഒരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ.." തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന പ്രാണയെ നോക്കി കൊണ്ട് അവർ ചോദിച്ചതും പ്രാണയൊന്ന് ചിരിച്ചു… "എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരണമെങ്കിൽ മുന്നറിയിപ്പ് ഒക്കെ വേണോ അമ്മേ…" അതും ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അകത്തു കയറി തന്റെ മുറിയിൽ കയറി ബാഗിൽ നിന്ന് അത് പുറത്തെടുത്തു...അതിലേക്ക് തന്നെ കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്ന ശേഷം അവൾ അത് അലമാരയിലേക്ക് വെച്ചു… "ഏതായാലും സംഭവിച്ചത് ഞാൻ ഒരിക്കലും വിചാരിക്കാത്തത് ആണ്… ഇനി കളി പ്രാണ കളിക്കും… " പലതും തീരുമാനിച്ചു ഉറപ്പിച്ച കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.. _____•🦋•______ ലക്കി അകത്തേക്ക് കയറി വരുന്നത് കണ്ട് ആഹിയുടെ ഉമ്മയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു… "ആഹി ഇവിടെയല്ലേ…??" അവൾ ചോദിച്ചതും അവർ തലയാട്ടി കൊടുത്തു… അവൾ അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ കണ്ടത് എന്തോ ചിന്തയിൽ ഇരിക്കുന്ന ആഹിയെ ആണ്.. "ആഹീ… നീയെന്താ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാതെ.." അവൾ ചോദിച്ചതും അവൻ ഞെട്ടി കൊണ്ട് അവളെ നോക്കി.. "നീ… ലക്കീ ഇവിടെ…" "എന്റെ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം എന്താ.. ഞാൻ ഗ്രേസിനെ പ്രണയിച്ചത് കൊണ്ട് നിന്നെ ഇനി വെറുക്കും എന്ന് കരുതിയിട്ടാണോ… പാസ്റ്റ് ഈസ്‌ പാസ്റ്റ് ആഹി….ഞാൻ ഇതിന് മുൻപേ ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിരുന്നോ.. എന്നോ അല്ലെങ്കിൽ നീ ആരെയെങ്കിലും പ്രണയിച്ചിരുന്നു

എന്നുള്ളതിന് ഇവിടെ പ്രാധാന്യം ഇല്ലാ.. സ്റ്റിൽ ഐ ലവ് യൂ..ആൻഡ് ആ ലവ് യൂ ട്ടിൽ മൈ ഡെത്ത്.. " അവൾ പറഞ്ഞതും അവനിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… "ഇനി നമ്മൾ അറിയാൻ പോവുന്നത് പലതും നിനക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല… എന്ത് വന്നാലും എന്റെ കൂടെ നിൽക്കുമോ…" അവൻ ചോദിച്ചതും അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. "ഉറപ്പായും…ബട്ട്‌ നീയിങ്ങനെ ആരുമില്ലാത്തവരെ ഒക്കെ പോലെ ഇരിക്കരുത്.." അവൾ പറഞ്ഞതും അവൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു… "എനിക്ക് നീയില്ലേ പെണ്ണെ...നീ മാത്രം…!!" അവൻ പറഞ്ഞതും അവളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… _____•🦋•_____ "ഹബ്ദാ നിന്നെ കാണാൻ acp മാം വന്നിട്ടുണ്ട്…" ഒരു കോൺസ്റ്റബിൾ സ്ത്രീ വന്നു പറഞ്ഞതും ഹബ്ദയിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു… "നീ എന്നെ തേടി വരുമെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ലക്കീ…" സ്വയം പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ എഴുന്നേറ്റ് അവരുടെ കൂടെ പോയി.. ലക്കി അകത്തുണ്ടായിരുന്നു… ഹബ്ദയെ കണ്ടതും എഴുന്നേറ്റു.. "എന്നെ തേടി വന്നല്ലേ…" ഹബ്ദ ചോദിച്ചതും ലക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു.. "എനിക്ക് നിങ്ങളിൽ നിന്ന് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ അറിയണമായിരുന്നു…" "ഞാൻ ഊഹിച്ചു.. ഞാനും നിന്റെ ആഹിയും തമ്മിൽ എന്താ ബന്ധമെന്ന് അല്ലെ.. അത് പറയാൻ ഞാൻ അർഹയല്ലാ.. അതിന്റെ സമയമാവുമ്പോൾ അവൻ തന്നെ പറയും.. " "സോറി.. ഞാൻ ചോദിക്കാൻ വന്നത് ഇതല്ലായിരുന്നു.. അന്ന് നിങ്ങളും മിയയും തമ്മിൽ സംസാരിച്ചത് എന്തിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു എന്തായിരുന്നു ആ സത്യം…"

ലക്കി പറഞ്ഞതിം ഹബ്ദ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു.. "അന്ന് ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചത് അഗ്നി ഹോത്രി ബംഗ്ലാവ് നില നിൽക്കുന്ന കാട്ടിൽപോവുന്നതിനു കുറിച്ചായിരുന്നു… അവിടെ പോയി മിയ ഹോത്രി മാണിക്യം സുരക്ഷിതമായി അതിന്റെ സ്ഥാനത് വെച്ചു… പിന്നെ ആർക്കും അറിയാത്ത ആ സത്യം പുറത്ത് കൊണ്ട് വരിക.. എന്നത്… പക്ഷേ അപ്പോൾ ആയിരുന്നു അവളുടെ ഏതോ ഒരു സുഹൃത് ഞങ്ങള്ക്ക് എതിരെ നില്കുന്നു എന്ന വിവരം ഞങ്ങള്ക്ക് ലഭിച്ചത്.. ഞാനും അവളും മറിക്കും എന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു.. അത് കൊണ്ട് അവൾ വേഗം ഹോത്രി മാണിക്യവും കൊണ്ട് പോയി…" ഹബ്ദ പറഞ്ഞു നിർത്തി.. "എന്തായിരുന്നു ആ സത്യം…??" ലക്കിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് ഹബ്ദ നൽകിയ മറുപടി കേട്ട് ലക്കിയിൽ ഞെട്ടൽ ഉടലെടുത്തു.. അത് പോലെ തന്നെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞു വന്നു.. "എവിടെയാ ആ കാട്… ഹോത്രി മാണിക്യം ശെരിക്കും എവിടെയാ ഉള്ളത്.." "എനിക്കറിയില്ല… മിയക്ക് മാത്രമേ അറിയിള്ളൂവായിരുന്നു… അന്നത്തെ തിതലീ കുടുംബം തമ്മിൽ ഉള്ള യുദ്ധത്തിൽ ജീവനോടെ രക്ഷപ്പെട്ട ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അവർക്ക് അറിയാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.." ഹബ്ദ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ലക്കിക്ക് ഓർമ വന്നത് അമയ്നിനെ ആയിരുന്നു.. അവൾ ജയിലിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ഫോൺ എടുത്തു ലൈത്തിനെ വിളിച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു.. _____•🦋•______ "ആഹ്….എന്നെ വെറുതെ വിട്.. എനിക്ക് ഭ്രാന്തൊന്നുമില്ല…"

ഡോക്ടറുടെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് കുതറി കൊണ്ട് അലറി വിളിക്കുന്ന അവളെ കണ്ട് അർഷാദ് കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.. "മോളേ മിയാ ശബ്ദമുണ്ടാക്കരുത്.. ഒരു ചെറിയ സൂചിയല്ലേ…." അർഷാദ് അവളോടായി പറഞ്ഞതും അവൾ അവന്റെ കൈയ്യിൽ ഉള്ള കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് നോക്കി.. "ഇല്ലാ വേണ്ടാ….ഇയാളോട് എന്നെ വെറുതെ വിടാൻ പറയ്… എനിക്ക് എന്നെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയവരെയൊക്കെ കൊല്ലണം… അവരിപ്പോൾ എന്റെ ലക്കിയെ കൊല്ലാൻ നോക്കുന്നുണ്ടാവും.." അവൾ പറഞ്ഞതും അവനിൽ വേദന കലർന്ന… എപ്പോഴും അവളുടെ ഓർമ ലക്കിയിൽ ആയിരുന്നു.. അവളുടെ സൗഹൃദംമല്ലേ... ഒരു മാനസിക പ്രശ്നത്തിനും അവരെ തമ്മിൽ അകറ്റാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല.. "എന്റെ ലക്കിയെയും അവർ കൊല്ലും…" നിറഞ്ഞ കണ്ണാലെ വിതുമ്പി കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു തീരുന്നതിനു മുൻപേ ഡോക്ടർ സിറിഞ്ച് അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് കുത്തിയിറക്കിയിരുന്നു.. അവൾ തളർന്നു ബെഡിലേക്ക് വീണതും കുഞ്ഞു കരച്ചിൽ തുടങ്ങി.. അവൻ ദയനീയ ഭാവത്തിൽ അവളെയും കുഞ്ഞിനേയും മാറി മാറി നോക്കി. _____•🦋•_____

"നിങ്ങൾക്ക് ഈ ഹോത്രി മാണിക്യം വെയ്ക്കുന്ന സ്ഥലം ഏതാണെന്നു അറിയാമോ.." ലൈത്തിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അമയ്ൻ ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.. "അതൊക്കെ അവർ റെഗുലകളുടെ കാര്യമായിരുന്നു.. ഞാൻ അതിലൊന്നും തലയിടാർ ഇല്ലായിരുന്നു… എനിക്കെന്റെ ഖിസ്മത്തിനെ മതിയായിരുന്നു.. അന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട മറ്റാരെങ്കിലും ഉണ്ടാവും..." അയാൾ പറഞ്ഞതും അവനൊന്ന് മൂളിയ ശേഷം അയാളുടെയും അവന്റെ ഫുഡിന്റെ ബില്ല് പേ ചെയ്തു പുറത്തിറങ്ങി അയാളെ അയാൾ താമസിക്കുന്ന വില്ലയിൽ കൊണ്ടാക്കി കാറിൽ തിരിച്ചു കയറിയപ്പോൾ ആയിരുന്നു അവന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത് അവൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു ഫോൺ ചെവിയോട് അടുപ്പിച്ചു… "ഹലോ….അതെ..ഇത് ബെഹ്‌നാം ലൈത് ആണ്… എന്തായിരുന്നു…??" പിന്നീട് അവർ പറഞ്ഞ കാര്യം കേട്ട് അവന്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു....... തുടരും....

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...