💕ഐഷ 💕: ഭാഗം 38

രചന: HAYA

പോവുന്നേൽ മുന്നേ നിനക്ക് അവളെ ഒന്ന് കൊണ്ട് പോയി കാണിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്.. പിന്നെ വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു.അന്ന് നിന്റെ ചിന്തകളിൽ അവളുടെ ഓർമ്മകൾ പോലും ഇല്ലായിരുന്നു.. പിന്നെ.. വെറുതെ എന്തിനാ... ഒരു പരീക്ഷണം. അവളുടെ ഓർമ്മകൾക്ക് സ്ഥാനമില്ലാത്തിടത്ത് അവൾക്കും സ്ഥാനം ഇല്ലല്ലോ...... ഇതൊക്കെ നോയൽ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കുമ്പോ എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ ദേഷ്യം ആയിരുന്നു. മനപ്പൂർവം അല്ലെങ്കിൽ കൂടി അവൾക്ക് ഞാൻ കൊടുത്ത വാക്ക്.. ആ ഡയറിയിൽ ഞാൻ വായിച്ചിരുന്നു. മരണം വരെ അവളെ കൂടെ കാണുമെന്നു പക്ഷെ... ഞാൻ... എന്നെ കൊണ്ട് അതിന് കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നുള്ള കുറ്റബോധവും. അപ്പൊ അവള്...... എന്ന് ഒരു വിങ്ങലോടെ ഞാൻ തിരക്കിയതും അവർ വീണ്ടും തുടർന്നു. "അന്ന് അവളെ അവിടെ കൊണ്ട് പോയി ആക്കിയതിനുശേഷം പിന്നെ നീ കണ്ണ് തുറന്ന അന്ന ഞങ്ങള് അവളെ കാണാൻ വേണ്ടി ആ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പിന്നീട് പോയത്. അതിന് മുന്നേ ചെന്ന് കാണണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ ഒരു പ്രാവശ്യം പോയതും ആണ്‌.പക്ഷെ അവളുടെ ഫാമിലി ഒക്കെ ഉള്ളോണ്ട് ഞങ്ങള് അവിടന്ന് തിരിച്ചു പോന്നതാണ്..

അന്ന് ഞങ്ങള് അവിടെ പോയി നോക്കുമ്പോ അവളെ അവിടന്ന് അവളുടെ ഫാമിലി ഒക്കെ കൂടെ വേറെ എങ്ങോട്ടോ കൊണ്ട് പോയി തുടർചികിത്സയ്ക്ക് വേണ്ടിന്ന പറഞ്ഞെ... അന്ന് മുതൽ ഞങ്ങള് ഒരുപാട് സ്ഥലത്ത് തിരഞ്ഞിരുന്നു... അവളെ ഏത് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ്‌ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തത് എന്നറിയാൻ പക്ഷെ... ഞങ്ങൾക്ക് അവളെ കണ്ടെത്തതാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..... സഹൽ അവനേം ഒരുപാട് പ്രാവശ്യം വിളിച്ചു നോക്കിയതാ ബട്ട്‌.. അവന്റെ ഫോണിലോട്ടും കാൾ പോവുന്നില്ലായിരുന്നു. നിന്നെ പോലെ തന്നെ മൂന്നോ നാലോ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം തന്നെയാ ഞങ്ങക്കും അവള് എവിടെയാ ഉള്ളത് എന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്... അതും കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കു മുൻപ് നിന്റെ അമ്മച്ചിനേം കൂട്ടി അന്ന് നീ വർക്ക്‌ ചെയ്യണ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വന്നപ്പോ......... ഞങ്ങള് ഒക്കെ പോയിരുന്നു അന്ന് നിന്നെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് പോയി ആക്കിയ ശേഷം അവളെ വീണ്ടും കാണാൻ ഞാനും മുന്നിയും ആഷിലും കിച്ചുവും ഒക്കെ... ആൽബിക്ക് ഈ അവസ്ഥയിൽ അവളെ കാണാൻ ആവില്ലന്ന് പറഞ് അവൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്റെ കൺസള്റ്റിംഗ് റൂമിൽ ഇരുന്നു എന്നല്ലാതെ അവൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നില്ല.

ആ കൊച്ച് ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടക്കണ കാണുമ്പോ... പറ്റണില്ലടാ.... ഒന്നുല്ലേലും നമ്മളൊക്കെ കാരണം അല്ലേടാ.. അവള്.. മരണത്തിലേക്കോ അതോ ജീവിതത്തിലേക്കോ എന്നറിയാതെ വർഷങ്ങളായി ഈ കിടപ്പ് കിടക്കണത്. അന്ന് അവിടന്ന് അവളെ കൂട്ടികൊണ്ട് പോവണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പോവാ... ഇപ്പൊ...അതല്ലെ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിക്കാൻ കാരണം... അവൻ ആ ഹൈസം ആ റസ്കലിനെ കുറിച്ച് ആ ഒരു സംഭവത്തോടെ യാതൊരു വിവരവും ഇല്ലാ.. മിക്കവാറും അവൻ നാട് കടന്നു കാണും.. ഇതിനെല്ലാം കാരണം ആ ദുഷ്ടനാ.... (നോയൽ ആണ്‌.) ഇതൊക്കെ കേട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പൊ എന്തൊക്കെ ഓർമ്മകൾ എന്റെ ചിന്തയിലൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു...എന്തോ എന്റെ തലയൊക്കെ ആകെ എന്തോ മാതിരി ആവണപോലെ... കണ്ണുകളിൽ നിന്നും അവരുടെ മൂന്നുപേരുടെയും മുഖം മെല്ലെ മങ്ങി തുടങ്ങി.. 'ജോൺ '... എന്നുള്ള എന്റെ പേര് അവര് വിളിക്കണത് ചെറുതായി എനിക്ക് കേക്കമായിരുന്നു..... അല്പനിമിഷങ്ങൾക്ക് അകം ഞാൻ അവിടെ നിലം പതിച്ചു. പിന്നെ ഒരു മയക്കത്തിൽ നിന്ന് എണീറ്റ പോലെയായിരുന്നു എനിക്ക്.... നോക്കുമ്പോ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കയാണ്.

"സാർ.....എണീറ്റോ.... നേഴ്സ് ആണ്‌. ഞാൻ എന്നാ ഇവിടെ... എനിക്ക് എന്നതാ പറ്റിയെ... "ചെറിയ ഒരു തലകറക്കം.. സാറിന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് ആ ഇവിടെ എത്തിച്ചേ.... അവരൊക്കെ ഫുഡ്‌ കഴിക്കാൻ പുറത്ത് പോയേക്കുവാ... സാറേ വിളിക്കണ്ട.. കുറച്ചു നേരം റസ്റ്റ്‌ എടുത്തോട്ടെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു അതാ പിന്നെ സാറിനോട്‌ പോവുമ്പോ പറയാഞ്ഞേ.... നേഴ്സ് അതൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോ ചുമ്മാ കേട്ടിരുന്നു എന്നല്ലാതെ ഞാൻ മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. "അത് പിന്നെ.. സാറിന്റെ സ്ഥലം എവിടെയാ.. വീട്ടില് ആരൊക്കെ ഇണ്ട്... എടോ.. എന്നെ സാർ എന്നൊന്നും വിളിക്കണ്ട.. എന്റെ പേര് ജോൺ... വീട് ഇവിടെ അടുത്ത് തന്നെയാ ... വീട്ടില് പപ്പാ മമ്മി പിന്നെ സിസ്റ്റർ വല്യമ്മച്ചി.. ഹാ ഇവരൊക്കെ തന്നെ...മെയ്‌ബി ഇയാൾക്ക് എന്റെ പപ്പയെ അറിയായിരിക്കും. "എനിക്കോ... സാറിന്റെ... ഓഹ് സോറി.. ജോൺ...ജോണിന്റെ പപ്പയെ എനിക്ക് എങ്ങനെ അറിയാനാ.... "ഓഹ് അത്രക്ക് വല്യ പുള്ളി ആണോ ഇയാളുടെ പപ്പാ..എല്ലാർക്കും അറിയാൻ മാത്രം... അപ്പോഴാ ഞങ്ങളുടെ സംസാരം കേട്ടെന്ന വണ്ണം മറ്റൊരു നേഴ്സ് അങ്ങോട്ടേക്ക് കടന്നു വന്നതും ഒരു പുച്ഛത്തോടെ ഇത് ചോദിച്ചതും. അത്രക്ക് വല്യ പുള്ളിയൊന്നുവല്ല...

പേര് കേട്ടാൽ ഒരുപക്ഷെ അറിയായിരിക്കും... സെബാസ്റ്റ്യൻ... പുത്തൻ വീട്ടിൽ.. പിന്നെ പേരിന്റെ മുൻപിൽ ഒരു ഡോക്ടർ പതവി കൂടി ഇണ്ട്ട്ടോ..... "സാർ... ഐആം സോറി... ഞാൻ ആളറിയാതെ... കുറച്ചു കനപ്പിച്ചു പറഞ്ഞുന്ന് തോന്നണ്. പ്ലീസ്.. ക്ഷെമിക്കണം... (രണ്ടാമത് വന്ന നേഴ്സ് ആണ്‌ ). ഇറ്റ്സ് ഒക്കെ..... നിങ്ങള് അതിന് മാത്രം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ... അതിന് സോറി ചോയിക്കണ്ട ആവശ്യം ഒന്നുല്ല. അങ്ങനെ അവരോട് സംസാരിച്ചോണ്ടിരിക്കണ സമയത്ത അവന്മാരൊക്കെ അങ്ങോട്ടേക്ക് കേറി വന്നത്.അവരെ കണ്ടതും രണ്ട് നേഴ്സ് മാരും അവിടന്ന് ഇറങ്ങി പോയി.അതിൽ ഒരാള് പോവണ ടൈംമിൽ ഒരുപുഞ്ചിരിയോടെ മ്മളെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കികൊണ്ടാണ് ഇറങ്ങിയത്. "മോനെ ജോണേ... അവൾക്ക് നിന്നെ നല്ലോണം അങ്ങ് ബോധിച്ചു എന്ന് തോന്നണ്. അമ്മാതിരി നോട്ടം ആണ് നോക്കണേ... നോയൽ ആണ്‌. ഒന്ന് പോയെടാ ഉവ്വേ... "അല്ല മറ്റവള്.. നേരത്തെ പുലി പോലെ ഇരുന്ന പെണ്ണാണല്ലോ..

ഇതിപ്പോ എന്നാ പറ്റി.. നനഞ്ഞ പൂച്ചയെ പോലെ പോണെ.. നേരത്തെ ഞങ്ങള് എന്തോ നീ എപ്പോളാ എണീക്ക എന്ന് എങ്ങാൻ ചോദിച്ചതിനാ എന്റബ്ബോ എന്നതൊക്കെയാ അവള് പറഞ്ഞെന്നറിയോ.. നീ അതിന് മാത്രം എന്താടാ അവളോട് പറഞ്ഞേ.. ആൽബിയാണ്. ഏയ്‌ അതികം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. പപ്പയുടെ പേര് ഒന്ന് സൂചിപ്പിച്ചായിരുന്നു. അതോണ്ട് ആയിരിക്കും. "അത് പറ.... ഇത് നിന്റെ പപ്പയുടെ ഹോസ്പിറ്റൽ അല്ലെ അതോണ്ട് എന്തേലും പറഞ്ഞ നീ വിചാരിച്ച എപ്പോ വേണേലും അവളുടെ പണി പോവുമെന്ന് അറിയണത് കൊണ്ടായിരിക്കും പോയികളഞ്ഞത്. പക്ഷെ എന്തിരുന്നാലും മറ്റേ കൊച്ചിന് നിന്നെ നല്ലോണം അങ്ങ് ഇഷ്ടായിട്ട്ണ്ട് എന്ന് തോന്നണ്. പോൾ ആണ്‌. മതി.. മതിയെടാ.... അവരെ മാലാഖ മാര അവരെ കൊണ്ട് അങ്ങൊന്നും പറയല്ലേ... "മിക്കവാറും ആ മാലാഖ നിന്നെ വളച്ചെടുക്കാൻ ഉള്ള എല്ലാ ലക്ഷണവും ഇണ്ട്ട്ടോ.... എന്നാ ഇവിടന്ന്...പോയാലോ.. ജോണേ..ഞങ്ങൾ വരണ വഴിക്ക് ഡോക്ടറേ കണ്ടായിരുന്നു.. പിന്നെ നീ കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് ഉറങ്ങാത്തതിന്റേം സ്‌ട്രെസ്‌ ഒക്കെ കൊണ്ടുള്ള പ്രശ്നം ആണെന്ന പറയണേ.....അതോണ്ടാ തലകറക്കം ഉണ്ടായത് പോലും. ആൽബിയാണ്.

"നീ ഇത് ആരോടാ ഈ പറയണേ ആൽബി അവനും ഈ ഡോക്ടർ ടെ പണിയും പഠിച്ചല്ലേ ലണ്ടനിന്ന് ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുത്തെ.. ഇതൊക്കെ അവനറിഞ്ഞൂടെ... പോൾ ആണ്‌. അങ്ങനെ ഞങ്ങള് ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചു അവിടന്ന് ഇറങ്ങി. അപ്പോളാ ഓർത്തത് എന്തായാലും ഇവിടെ വരെ വന്നതല്ലേ വല്യമ്മച്ചി ഇവിടെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തേക്കുവാ എന്നാ കാര്യം.. അവന്മാരോടൊക്കെ വലിയമ്മച്ചിനെ കണ്ടെച്ചും വരാം എന്ന് പറഞ് ഞാൻ നേരെ വല്യമ്മച്ചിടെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. എന്നെ കണ്ടതും പുള്ളിക്കാരീടെ മുഖം ഒന്ന് കാണേണ്ടതായിരുന്നു. "ഇതാര് ജോണിക്കുട്ടനോ... വാ.. ഞാൻ...ജൂലി മോളോട് വാക്ക് പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെ ദേ.. ഈ വല്യമ്മച്ചി നിന്നെ നാട്ടിലെത്തിച്ചില്ലേ.... എന്നതാ വല്യമ്മച്ചി.... ജൂലിയോ... എന്ത്‌ വാക്ക്... ഇതെന്തൊക്കെയാ വല്യമ്മച്ചി പറയണത് എന്ന് മനസ്സിലാവാതെ ഞാൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ പുള്ളിക്കാരിയെ നോക്കി. "അതെന്ന... കുറച്ചു ദിവസം മുന്നേ എന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ ജൂലി മോള് വന്നായിരുന്നു.

അന്ന് നീ വീട്ടിലോട്ട് കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നില്ലേ.. അതെ പോലെ തന്നെ...തട്ടം ഒക്കെ ഇട്ട് സുന്ദരിയായിട്ട് ..ഉണ്ടായിരുന്നു അപ്പോളും കാണാൻ.. എന്നിട്ട് എന്നോട് പറയാ.... അവൾക്ക് നിന്നെ കാണണം..ഒരു നോക്ക് കണ്ടമതി..വല്യമ്മച്ചി സഹായിക്കണം.. എന്നൊക്കെ.. പക്ഷെ എന്നാ പറയാനാ നീ അങ്ങ് ലണ്ടനിൽ അല്ലായിരുന്നോ.. അതോണ്ട് നിന്നെ നാട്ടിലോട്ടു എത്തിക്കാൻ വല്യമ്മച്ചി മനപ്പൂർവം കട്ടിലിന്ന് തായേ വീണതാന്നെ...എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു എന്നെ കാണാൻ നീ എന്നായാലും ഇങ് വരും എന്ന്....... അതൊക്കെ കേട്ട് ആകെ വണ്ടർ അടിച്ചു നിക്കുമ്പോയാ ഡോക്ടർ അങ്ങോട്ട് കേറി വന്നത്. "ജോൺ... അല്ലെ... ലണ്ടനിൽന്ന് വന്നകാര്യം സെബാസ്റ്റ്യൻ സാർ പറഞ്ഞായിരുന്നു. അത് പിന്നെ.. ജോൺ ഞാൻ തന്നെ കാണാൻ ഇരിക്കയായിരുന്നു... ആരാ ഈ ജൂലി.... ജൂലിയെ ഡോക്ടർക്ക്... ഡോക്ടർക്ക് എങ്ങനെ.. "അറിയാം എന്നല്ലേ... തന്റെ ഗ്രാൻഡ്മാ പറയണത് കേട്ടു... ആ കുട്ടി ഇപ്പൊ എവിടെയാ ഉള്ളെ...

അത് പിന്നെ ഡോക്ടർ അവള്.. അവള്.. മരിച്ചു.. "മ്മ്... ഞാൻ ഊഹിച്ചു.വല്യമ്മച്ചിക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടായിരുന്നല്ലേ ആ കുട്ടിയെ.... ആ കുട്ടീടെ മരണം അത് ഇന്നേവരെ വല്യമ്മച്ചിക്ക് അക്‌സെപ്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റിയിറ്റില്ല. അതാണ് കാര്യം.... രണ്ട് ദിവസായിട്ട് തന്നെ അന്വേഷിക്കലായിരുന്നു അതികം സമയവും..ഇടക്ക് ജൂലി വന്നുന്നോ എന്തോ പറഞ്ഞുന്നോ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ പറയും. അത് ഒരുപക്ഷെ ഇപ്പൊ കഴിക്കണ ടാബ്‌ലെറ്സ് ഇന്റെ ഒക്കെ ഒരു ആഫ്റ്റർ എഫക്ട് ആയിരിക്കും.. കുറച്ചു കഴിമ്പോ മാറിക്കോളും.. അത് കാര്യം ആക്കണ്ട.. അപ്പൊ ശെരി കാണാട്ടോ... എന്ന് പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ പോവുമ്പോ എനിക്ക് എന്തോ വല്യമ്മച്ചി പറയണേൽ എന്തൊക്കെയോ കാര്യം ഉണ്ടെന്ന് ഒക്കെ തോന്നയാണ്. അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു നടക്കുമ്പോയാ അപ്രതീക്ഷിതമായി ഒരാളെ ചെന്ന് കൂട്ടിഇടിച്ചത്.നോക്കുമ്പോ നേരത്തെ എന്നെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്ത റൂമിൽ വന്ന ആ നേഴ്സ്.. സോറി.... എന്തായിരുന്നു പേര് പറഞ്ഞെ...

"ആൻ.. ആൻ മരിയ.... ഓഹ് നൈസ് നെയിം... സോറി ആൻ... ഞാൻ എന്തോ ആലോചിച്ചു വന്നപ്പോ അറിയാതെ... "സാരമില്ല...ജോൺ... എന്ന് പറഞ് അവള് എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചതും ഞാനും നൈസ് ആയിട്ട് ഒന്ന് ചിരിച്ചു അവളോട് ബൈ പറഞ് അവിടന്ന് തിരിച്ചു നടന്നു. ജസ്റ്റ്‌ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോ അവളാണെൽ ഞാൻ പോണതും നോക്കി അതെ നിപ്പ് നിക്കാണ്.ഇനിപ്പോ ലെവന്മാർ നേരത്തെ പറഞ്ഞതിലും വല്ല കാര്യവും ഉണ്ടാവോ കർത്തവേ... ആ കൊച്ചിന്റെ നിൽപ്പും ഭാവവും ഒക്കെ കണ്ടിട്ട് കാര്യം ഇല്ലാതില്ല.... അവിടന്ന് ചെന്ന് നേരെ എന്റെ കാറിൽ കയറി ഇരുന്നു. ആൽബിയോടും പോളും നോയലിനോടും മമ്മി വിളിച്ചായിരുന്നു വീട്ടിലോട്ട് എത്തിയേക്കാൻ പറഞ്ഞു എന്ന കള്ളവും പറഞ്ഞു നേരെ ഞാൻ വർക്ക്‌ ചെയ്യണ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് തിരിച്ചു. എന്റെ ഐഷയെ കാണാൻ..... അവിടെ എത്തിയതും കാറും അവിടെ പാർക്ക് ചെയ്ത് കാറിന്ന് ഇറങ്ങി അവള് കിടക്കണ ആ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി ഞാൻ വേഗം നടന്നു ....

ഞാൻ അവിടെ എത്തിയതും അവിടെയാണൽ സഹൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ അവനെയും പ്രതീക്ഷിച്ചായിരുന്നു അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്... അവളെ കണ്ടതും എനിക്ക് കുറ്റബോധം കൊണ്ട് ആകെ വല്ലാണ്ട് ആവാണ്. കയ്യൊക്കെ വിറക്കണ് ണ്ട്. കണ്ണിന്ന് കണ്ണുനീർ ഓരോ തുള്ളികളായി ഉതിർന്ന് വീണോണ്ട് ഇരിക്കയാണ്. ഞാൻ പതിയെ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നു ജീവനറ്റ് കിടക്കണ പോലെ ഒരു ചലനവും ഇല്ലാത്ത അവളുടെ കൈ എന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ ചേർത്ത് വച്ചു...അപ്പോഴും അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് എന്റെ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ഉതിർന്നു വീയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഐഷ..... നീ എന്തിനാ എന്നോട്... എന്നോടിങ്ങനെ... എന്തിനായിരുന്നു അന്ന് എന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചത്. നിനക്ക് അന്ന് എന്നെ മരണത്തിനു വിട്ടുകൊടുത്തൂടായിരുന്നോ... വെറുതെ നീ എന്നാത്തിനാ നിന്റെ ജീവൻ ബലി കൊടുത്തു എന്നെ... വേണ്ടിയിരുന്നില്ല. മൂന്നോ നാലോ വർഷം ഞാൻ നിന്നെ കാണാതെ നിന്റെ ഓർമ്മകൾ ഇല്ലാതെ ഞാൻ ജീവിച്ചു...

പക്ഷെ ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ മനസ്സ് തുറന്നു ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ടില്ല അറിയോ.. നിനക്ക്... എന്തിനെന്നോ എന്ത്‌ കൊണ്ടെന്നോ ഒന്നും അറിയില്ലെങ്കിലും ഇത്രയും നാൾ എന്നിൽ നിന്ന് എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ടതായി എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു. പക്ഷെ എന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. എനിക്ക് അത്രക്കും വേണ്ടപ്പെട്ട ഒന്ന്... ഈ കഴിഞ്ഞ വർഷമത്രയും ഓരോ രാത്രികളും എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തി... ഇന്ന് ഉറക്കഗുളികയുടെ സഹായത്തലാണ് നേരെ ചുവെ ഉറങ്ങാൻ പോലും എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ..... നീ അന്ന് പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ ഇന്ന് സംഭവിച്ചു അല്ലേടി.... എന്നേലും നമ്മക്ക് പിരിയേണ്ടി വന്നാൽ നിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്നിൽ നിന്നും... മായ്ച്ചു കളയാൻ.. നീ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ... നിന്റെ പടച്ചോനോട്... പുള്ളി അത് കേട്ടു.. എന്ന് തോന്നാണ്.... ഇന്ന്.... എന്നിൽ നിന്റെ ഓർമ്മകളില്ല. അത്.. അതൊക്കെ... ആൽബി തന്ന ഡയറി വായിച്ചപ്പോളാ...എനിക്ക് ഏറെകുറെ എല്ലാം മനസ്സിലായത്. പക്ഷെ അതൊന്നും ഈ നിമിഷം വരെ എന്റെ ഓർമ്മയിലില്ല ഐഷ..... ഒന്നും... പക്ഷെ എന്തൊക്കെയോ.. ഞാൻ പോലും അറിയാതെ എന്റെ ചിന്തകളിൽ എപ്പോയെക്കെയായി വന്ന് പോകാറുണ്ട്.

അതിൽ വ്യക്തമാല്ലാത്ത തന്റെ മുഖവും ഉണ്ടായിരുന്നു........ നിന്റെ ഓർമ്മകൾ ഇല്ലാത്ത ലോകത്തു ജീവിക്കണതിലും ബേധം എനിക്ക് മരിക്കണതായിരുന്നു..... വിധി അത് എന്നതാടി നമ്മളോട് മാത്രം ഇത്രയും ക്രൂരത കാണിക്കണേ..... എന്റെ ഓർമ്മകൾ നശിച്ചിട്ടും.. ഞാൻ നിന്നെ തേടി വന്നു ഐഷ....നിന്നെ ഞാൻ എവിടെയാണേലും തനിച്ചാക്കില്ല അത് ഞാൻ തന്ന വക്കാ... നീയില്ലാത്ത ലോകത്തു ഞാനും ഇല്ലാ.... പണ്ട് നീ പറഞ്ഞായിരുന്നു അല്ലെ.. നീ ഇലേലും മാറ്റാരെ എങ്കിലും കെട്ടി സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കണം എന്ന്. അതിന് എനിക്ക് ഒരിക്കലും പറ്റില്ല. നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിക്കും... എന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ... എന്നെ തനിച്ചാക്കി പൊയ്ക്കളയരുത് വന്നേക്കണം..... നീ പണ്ട് പറഞ്ഞപോലെ മരണം വരെ എന്റെ പെണ്ണായി ജീവിക്കാൻ.... നീ എന്റെ ജീവനാ.... നീ ഇല്ലാ..ജീവിതം എനിക്ക് നരകതുല്യമാ.... ഐഷ.... നീ ജോണിന് വേണ്ടി തിരിച്ചു വരില്ലേ . നീ എന്റെ പെണ്ണെല്ലെടി......വരും എന്ന് ഒരു വാക്ക് പറ പ്ലീസ്..... ജോണേ എന്ന് ഒന്ന്..വിളിക്കയെ..ങ്കിലും ഒന്ന്..ചെയ്യടി... എന്ന് പറയലും നിയത്രണം ഇല്ലാതെ ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്ന് പൊട്ടികരഞ്ഞിരുന്നു..... 【തുടരും】

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...