💕ഐഷ 💕: ഭാഗം 39

രചന: HAYA

പണ്ട് നീ പറഞ്ഞായിരുന്നു അല്ലെ.. നീ ഇലേലും മാറ്റാരെ എങ്കിലും കെട്ടി സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കണം എന്ന്. അതിന് എനിക്ക് ഒരിക്കലും പറ്റില്ല. നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിക്കും... എന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ... എന്നെ തനിച്ചാക്കി പൊയ്ക്കളയരുത് വന്നേക്കണം..... നീ പണ്ട് പറഞ്ഞപോലെ മരണം വരെ എന്റെ പെണ്ണായി ജീവിക്കാൻ.... നീ എന്റെ ജീവനാ.... നീ ഇല്ലാ..ജീവിതം എനിക്ക് നരകതുല്യമാ.... ഐഷ.... നീ ജോണിന് വേണ്ടി തിരിച്ചു വരില്ലേ . നീ എന്റെ പെണ്ണെല്ലെടി......വരും എന്ന് ഒരു വാക്ക് പറ പ്ലീസ്..... ജോണേ എന്ന് ഒന്ന്..വിളിക്കയെ..ങ്കിലും ഒന്ന്..ചെയ്യടി... എന്ന് പറയലും നിയത്രണം ഇല്ലാതെ ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്ന് പൊട്ടികരഞ്ഞിരുന്നു.എന്തോ പിന്നീട് എനിക്ക് അവിടെ നില്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അതോണ്ട് ഞാൻ അവിടന്ന് നേരെ കാറും എടുത്തുവീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.. പോണവയിക്കൊക്കെ നിയന്ത്രണം ഇല്ലാതെ എന്റെ കണ്ണുനീര് ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വീട്ടിലെത്തിയതും അവിടെ കാറും പാർക്ക് ചെയ്ത് ഞാൻ നേരെ അകത്തേക്ക് കയറി.

നോക്കുമ്പോ ദിയയുടെ ഫാദർ എന്റെ പപ്പയോടും മമ്മിയോടൊക്കെ എന്തൊക്കെയോ കാര്യമായിട്ട് സംസാരിച്ചോണ്ടിരിക്കുകയാണ്. "അഹ് ഇതാര് ജോണോ... മ്മ്ഹ് നിന്റെ മാര്യേജിന്റെ കാര്യ ഞങ്ങള് സംസാരിച്ചോണ്ടിരിക്കണെ.... ദിയ മോളെ നിനക്ക് ഇഷ്ടമാവതിരിക്കില്ല. അത് മമ്മിക്ക് അറിയാം........ ഞങ്ങള് ഒക്കെ കൂടി ഈ കല്യാണം അങ്ങ് തീരുമാനിക്കുവാന്നെ.. നിന്നോട് അഭിപ്രായം ചോദിക്കണ്ട നിനക്ക് സമ്മതായിരിക്കും എന്നൊക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞതായിരുന്നു. പിന്നെ നിന്റെ പപ്പ പറഞ്ഞോണ്ട് മാത്രം.. ആഹ് എന്നതാ നിനക്ക് സമ്മതം അല്ലെ. മമ്മി അത് ചോദിച്ചു അവസാനിപ്പിച്ചതും സങ്കടവും അതിലുപരി എന്നോട് തന്നെ ആകെ വെറുപ്പും ആയിരുന്നു എനിക്ക്.... അതോണ്ട് തന്നെ അതിനൊന്നും മറുപടി നൽകാതെ ഞാൻ നേരെ സ്റ്റൈയർ കേസ് കയറാൻ നേരെ മുൻപോട്ടേക്ക് നടന്നു. "ജോണേ.. ഡാ.. പറഞ്ഞേച്ചും പോടെടാ..... പപ്പയാണ്. നോ.... ഈ മാര്യേജ് നടക്കില്ല..

"മോനെ നീ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയണേ... മമ്മിയാണ്. ഐ സെ നോ..... കാരണം എന്നെയും കാത്ത് ഞാൻ കാരണം വര്ഷങ്ങളോളം ഒരു പെൺകുട്ടി പാതിജീവൻ പോയ ശരീരവുമായി ആ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുന്നുണ്ട്.. അതാരാണ്ന്ന് അറിയോ നിങ്ങൾക്ക് ഷി ഈസ്‌ മൈ വൈഫ്..... ജോൺ ഇന്നേവരെ ഒരാളെ മാത്രേ സ്നേഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ... എന്റെ ഐഷയെ..... ഇനി ഒരുപക്ഷെ അവള് എന്നെ വിട്ടു പോയാ കൂടി ഞാൻ തനിച്ചു ജീവിക്കും..... അവൾക്ക് പകരമാവൻ മറ്റാർക്കും പറ്റത്തില്ല. എല്ലാരും കേൾക്കെ പറയുവാ.. എനിക്ക് വേണ്ടി നിങ്ങള് രണ്ടാളും കൂടി ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ട.... ദേഷ്യത്തോടെ പറയുവല്ല.. ഇതെന്റെ ഒരു അപേക്ഷയാ...ഐആം സോറി അങ്കിൾ... എന്ന് ദിയയുടെ പപ്പയോടു പറഞ്ഞ ശേഷം ഞാൻ നേരെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.ശേഷം കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയി.. അങ്ങനെ റൂമിൽ എത്തിയപ്പോ തന്നെ ആൽബിടെ ഫോൺ കാൾ.... വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ വേഗം അത് അറ്റൻഡ് ചെയ്തു. "ഹലോ...ജോണേ ഡാ..

നീ ഒരു സ്ഥലം വരെ പോരുന്നോ... എങ്ങിഡാ..... അതും ഈ നേരത്ത്.... "അതൊക്കെ സർപ്രൈസ് നീ വരണോ അതോ ഇല്ലയോ... ..അഹ് എന്നതായാലും ഞാൻ വരാം... എന്ന് പറഞ് പറഞ് ഡ്രസ്സും ചേഞ്ച്‌ ചെയ്ത് നേരെ തായേത്തെക്ക് വിട്ടു.അപ്പോയെക്കും ദിയയുടെ ഫാദർ അവിടന്ന് പോയിരുന്നു. മമ്മിയാണെൽ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ വരണ് ണ്ടേലും ഞാൻ അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും മുഖം കൊടുക്കാതെ നേരെ വീടിന് വെളിയിലോട്ടിറങ്ങി. അപ്പോയെക്കും ആൽബി കാറും എടുത്തു അവിടെ എത്തിയിരുന്നു ഞാൻ നേരെ അതിലോട്ടു ചെന്ന് കേറി. അവനാ ഡ്രൈവ് ചെയ്തിരുന്നത്.ഞാൻ ആണേൽ അതിലോട്ടു കേറിയതും എന്നതാ എന്നറിയില്ല പെട്ടന്ന് തന്നെ മയങ്ങി പോയിരുന്നു. കുറച്ചു കയിഞ്ഞ് എണീറ്റ് നോക്കിയതും ഇത് ഏതാ സ്ഥലം എന്ന് നോക്കിയിരിക്കയാണ് ഞാൻ.. ആൽബി.. പറയെടാ എങ്ങോട്ടാ ഈ പോണേ...ഇതേതാ സ്ഥലം.. ഇവിടെയെങ്ങും ആൾതാമസം ഒന്നുല്ലേ... നല്ല റോഡും റോഡ് സൈഡിൽ ആണേൽ ഒരുമാതിരി കാട് പിടിച്ച മാതിരി ഉള്ള ഏരിയയും....

ഓഹ് ഗോഡ്.. നീ എന്നെ കൊല്ലാൻ വല്ലോം കൊണ്ട് പോവാണോടാ... അങ്ങനെ കുറച്ചു ദൂരം കൂടി മുൻപോട്ടു പോയതും എന്ത്‌ കൊണ്ടോ എനിക്ക് അവിടെ മുൻപ് കണ്ടത് പോലൊരു തോന്നൽ.. ആൽബി.. സ്റ്റോപ്പ്‌.. വണ്ടി നിർത്ത്...ആൽബി നിന്നോടാ പറഞ്ഞെ വണ്ടി നിർത്താൻ.. എന്ന് ശബ്ദം ഉയർത്തി ഞാൻ പറഞ്ഞതും അവൻ കാർ അവിടെ നിർത്തി. ഞാൻ വേഗം അതിന്ന് ഇറങ്ങി കാർ നിർത്തിയിട്ട സ്ഥലത്തു നിന്ന് കുറച്ചു പിറകിലോട്ട് നടന്നു. ആൽബിയാണെൽ അവനും എന്റെ പിന്നാലെ ജോണേ എന്ന് വിളിച്ചു വരണ് ണ്ട്. എനിക്ക് ഈ സ്ഥലം.... ഞാൻ എവിടെയോ.. ഇത്.. എന്നാലും ഞാൻ കണ്ട് മറന്നപോലെ ഒരു സ്ഥലം.. അവിടെ റോഡിന്റെ സെന്ററിൽ ചെന്ന് നിന്നതും ഞാൻ എന്റെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് ആ നിമിഷം ആയ്ന്നിറങ്ങി.. പെട്ടന്ന എന്തൊക്കെയോ എന്റെ ചിന്തകളിലേക്ക് പല മുഖങ്ങളും ഒരു മിന്നായം പോലെ കടന്നുപോയത്. ആ നിമിഷം തന്നെ എന്റെ തലയ്ക്ക് ഉള്ളിൽ നിന്നാണേൽ എന്തോ വല്ലാത്ത വേദന പോലെ..

പെട്ടന്ന ആൽബി വന്ന് എന്നെ അവിടന്ന് തള്ളി മാറ്റിയത്. ആ സമയം അവനെന്നെ അവിടെന്ന് മാറ്റിയില്ലായിരുന്നേൽ മെയ്‌ബി ഇപ്പൊ എന്നെ ഇടിക്കാൻ താക്കോണം വന്ന കാർ എന്നെ ഇടിച്ചു തെറിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടായിരിക്കുമായിരുന്നു. ശേഷം ആ കാർ ഞങ്ങടെ കുറച്ചു മുന്നേ കൊണ്ടുപോയി നിർത്തിയതും.. എന്റെ ചിന്തകളിലെക്ക് എന്റെ ജീവിതം ആകെ മാറ്റി മറിച്ച ആ രാത്രിയിലെ ദൃശ്യങ്ങൾ കടന്നു വന്നിരുന്നു. ഇത്രനാളും ഒരു മിന്നായം പോലെ കടന്നു പോയിരുന്ന ഓരോ ആളുകളെയും സംഭവത്തെയും ഒക്കെ എനിക്ക് ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞങ്ങടെ കോളേജ്... അന്ന് ആദ്യായിട്ട് അവളെ ഞാൻ കണ്ടത് റാഗിംഗ്.... ആ ബീച്ച്.. സഹൽ.. എന്റെ ഫ്രണ്ട്സ്... അന്ന് ലൈബ്രറിയിൽ വെച്ച് അവളെ രക്ഷിച്ചത്.. പിന്നെ അബിടെ ബർത്ത്ഡേ ടെ അന്ന് ഞാൻ അവളോടൊപ്പം ഡാൻസ് കളിച്ചത്... ഐഷയുടെ ആ എപ്പോളും ചിരിച്ചോണ്ടിരിക്കണ മുഖം.. ജോണേ എന്നുള്ള വിളി..... അവസാനം ആയിട്ട് അന്ന് അവളുടെ കല്യാണത്തിന്റെ തലേന്ന് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ..അന്ന് തലക്ക് അടിയേറ്റ് ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട് അബോധാവസ്ഥയിലേക്ക് പോണ സമയത്തും ആൽബിടെ മടിയിൽ തലവെച്ചു ശരീരം ആകെ രക്തം വാർന്നോയുകണ സമയത്തുകൂടി പതിയെ മുഖം തിരിച്ചു എന്നെ നോക്കി

ആ വേദനയിലും ഞാൻ രക്ഷപെട്ടല്ലോ എന്നാ സന്തോഷത്തിൽ എന്നെ നോക്കുന്ന ആ ദയനീയമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ മുഖം... എന്റെ ഓർമ്മകളിലേക്ക് വന്നതും.. ഞാൻ ആകെ ഭ്രാന്തനെ പോലെയായിരുന്നു. 'ഐഷ.......' എന്ന് ഒരു അലർച്ചയോടെ വിളിച്ചു കൂവിയതും.. ഞാൻ നേരെ അവിടന്ന് എണീറ്റ് നേരത്തെ ഞങ്ങളെ ഇടിക്കാൻ നോക്കിയിട്ട് കുറച്ചു മുൻപിൽ കൊണ്ട് പോയി നിർത്തിയിട്ട ആ കാറിനു നേർക്ക് കുതിച്ചു.. അന്ന് നടന്ന ആ സംഭവം അത് തന്നെയായിരുന്നു അപ്പോളും എന്റെ മനസിൽ.. ആൽബിയാണേൽ ഡാ.. നിക്ക് എങ്ങോട്ടാ ഈ പോണേ... എന്നൊക്കെ പറയണ് ണ്ടേലും ഞാൻ അതൊന്നും ചെവികൊള്ളതെ ആ കാറിന്റെ അരികിൽ ചെന്ന് അതിന്റെ ഡോർ തുറന്നു അതിൽ നിന്നും കാർ ഡ്രൈവ് ചെയ്തായാളെ വെളിയിലോട്ട് ഇറക്കി.. ശേഷം അയാളുടെ കോളറയിൽ പിടി മുറുക്കി. ഹൈസം.... എന്നാത്തിനാടാ...പാവം അവളെ നീ.. ഈ അവസ്ഥയിൽ ആക്കിയത്. പാവം ആയിരുന്നില്ലെടാ എന്റെ ഐഷ.... എന്ത്‌ തെറ്റാടാ നിന്നോടൊക്കെ അവള് ചെയ്തേ.. എന്റെ ജീവനായിരുന്നെടാ .. നീ ഒക്കെ കൂടി അവളെ ആ ആക്‌സിഡന്റിൽ പെടുത്തി ഈ അവസ്ഥയിൽ ആക്കില്ലേ... പറയെടാ..

എന്നിൽ നിന്നും അവളെ എന്തിനാ അകറ്റിയത്. പറയാൻ....നീ നോക്കിക്കോ.. നീ അന്ന് അവളെ... അവളെ കാർ കൊണ്ട് തട്ടി തെറിപ്പിച്ചപ്പോ അവളനുഭവിച്ച വേദന.. അത് ഞാൻ നിന്നെ കൊണ്ടും അനുഭവിപ്പിക്കും.. ഇതെ സ്ഥലത്തു വെച്ച്... എന്ന് ഞാൻ അലറിയതും ആൽബി എന്റെ അരികിൽ എത്തിരിയുന്നു. "ജോണേ.... നീ അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളറയിൽ നിന്നും പിടി വിട്... അത് ഹൈസമല്ല ജോൺ... നമ്മടെ നോയലാ.... എന്ന് പറഞ് ആൽബി എന്നെ പിടിച്ചു മാറ്റിയപ്പോയാണ് ഞാൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്... നോക്കുമ്പോ എന്റെ മുൻപിൽ ദേ നോയൽ... അപ്പൊ ഞാൻ ഇത്രയും നേരം ഹൈസം എന്ന് കരുതി ഇത്രയും പറഞ്ഞത് നോയലിനോട്‌ ആണോ... "ഡാ... ഇപ്പൊ നിനക്ക് എല്ലാം ഓർമ്മ വന്നു എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ശുഅർ ആണ്‌. അതിന് വേണ്ടി ഞങ്ങള് കളിച്ച അവസാന നാടകം.. എന്ന് ആൽബി പറഞ്ഞതും എനിക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഞാൻ അവിടെ പ്രതിമ കണക്കെ നിന്നു.

"അതെഡാ.. ഇത് ഞങ്ങടെ ഒക്കെ ഒരു പ്ലാൻ ആയിരുന്നു. നോയൽ അത് പറഞ്ഞതും പോളും മുന്നിയും ആഷിലും കിച്ചുവും കൂടി ആ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന് എന്റെ മുൻപിൽ വന്ന് നിന്നു. അവരെ കണ്ടതും എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ആയിരുന്നു. ഞാൻ വേഗം ചെന്ന് അവരെ ഒക്കെ കെട്ടിപിടിച്ചു. യെസ് എന്റെ ചങ്ങായിമാര്.. അതെ എനിക്ക് ഇപ്പൊ മുന്നിനെയും കിച്ചുനെയും ആഷിനെയും ഒക്കെ ഓർമ്മയുണ്ട്. ആ നിമിഷം എന്റെ പോലെ തന്നെ അവരുടെ ഒക്കെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. "ഡാ.. കിഴങ്ങ... നിനക്ക് അറിയോ.. നീ ദേ ഈ അടുത്ത് ലണ്ടനിൽന്ന് വന്നപ്പോ ഞങ്ങളൊക്കെ എയർപോർട്ടിൽ കാണാൻ വന്നിരുന്നു.മൂന്നു വർഷത്തിന് ശേഷം ...... ഞങ്ങളോടൊന്നും ഒരു യാത്ര പോലും പറയാതെ പോയ നിന്നെ കാണാൻ.. പക്ഷെ അപ്പൊ ഞങ്ങളെ മൂന്നു പേരെയും തൊട്ടടുത്ത് കണ്ടിട്ട് കൂടി....നീ ഒന്ന് മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യാതെ വല്യ പുള്ളിയായി അങ്ങ് പോണത് കണ്ടല്ലോ... നീ മറന്നാലും ഞങ്ങൾക്ക് അങ്ങനെ അങ്ങ് മറക്കാൻ പറ്റുവോ നിന്നെ... അതോണ്ട് നീ വർക്ക്‌ ചെയ്യണ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഒക്കെ ഒരു കാരണവും ഇല്ലാതെ ഞങ്ങള് വരും നിന്നെ കാണാൻ...

ദൂരെ നിന്ന് നിന്നെ കാണാറുണ്ട് എന്നല്ലാതെ അരികിൽ വന്ന് സംസാരിക്കാറൊന്നുല്ലാ.. കാരണം അപ്പോളൊക്കെ ഞങ്ങളൊന്നും നിനക്ക് ആരും അല്ലായിരുന്നല്ലോ.... ഞങ്ങളെ ഒന്നും മുഖം പോലും ഓർമ്മയില്ലാതെ ഒരു അപരിചിതരെ പോലെ നീ ഞങ്ങളൊടൊക്കെ പെരുമാറണത് കാണാൻ വയ്യാഞ്ഞിട്ട പിന്നെ അടുത്ത് വന്ന് സംസാരിക്കാതിരുന്നേ... കിച്ചുവാണ്. "ഇതും മ്മളെ ഒക്കെ ഒരു പ്ലാൻ ആയിരുന്നു. നിന്റെ ഓർമ്മകൾ തിരിച്ചു കൊണ്ട് വരാനുള്ള അവസാനം അടവ്. അതാ അതെ സ്ഥലത്തു വച്ചു തന്നെ അതെ സംഭവം മറ്റൊരു തരത്തിൽ റീക്രീയേറ്റ് ചെയ്തത്. ആൽബി നിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വരുമ്പോ അതിന് പിന്നാലെ തന്നെ കാറും എടുത്തു ഞങ്ങളും ഇണ്ടായിരുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് സംശയം തോന്നത്ത വിധത്തിൽ ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ ഈ സ്ഥലം ഒന്ന് കാണിച്ചു തരണം എന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. ഞങ്ങളൊക്കെ കരുതിയത് നിനക്ക് ഇവിടെ ഓർമ്മ കാണില്ലെന്ന അപ്രതീക്ഷിതമായി ആണ്‌ നീ കാർ നിർത്താൻ പറഞ്ഞത്. ആ സമയത്തു ആൽബിടെ ഫോൺ മുകേനെ നിങ്ങടെ രണ്ട് പേരെ സംസാരവും നോയലിന്റെ ഫോണിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾക്ക് കേക്കമായിരുന്നു.

പെട്ടന്ന് നീ അന്ന് ഐഷു വീണുകിടന്നിടത്ത് ചെന്ന് നിന്നതും നിന്റെ ഓർമ്മ വീണ്ടെടുക്കാൻ സാധിക്കും എന്ന പ്രതീക്ഷ ഞങ്ങളിൽ ഉണ്ടായി അത് നീ അവിടെ നിക്കണ ടൈംമിൽ ആൽബിയോട് ഫോണിലൂടെ ഞങ്ങൾ അറിയിച്ചിരുന്നു. അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെയാ നിന്നെ നിനക്ക് അപകടം പറ്റത്ത വിധത്തിൽ കാർ കൊണ്ട് ഇടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും ആൽബി നിന്നെ അവിടന്ന് തള്ളി മാറ്റിയതും. ശേഷം ഹൈസം അന്ന് അവൻ അന്ന് ഇടിച്ചു വീയ്ത്തിയത് ആയിശുനെ ആണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും കാർ അവിടെ നിർത്തിയതും ഒക്കെ... അതെ പോലെ തന്നെ ഞങ്ങളും ഇപ്പൊ ഒരു ചെറിയ നാടകം കളിച്ചു.. മുന്നിയാണ്‌. അതിന് ശേഷം ഞങ്ങള് എല്ലാരും കൂടി ഞങ്ങള്ടെ സ്ഥിരം ഫുഡ്‌ അടിക്കണ കടയിലോട്ട് ചെന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അവിടെ ഉള്ള ചേട്ടന് ഞങ്ങളെ ഒക്കെ കുറേ കാലത്തിനു ശേഷം കാണുംമ്പോ എന്നാ സന്തോഷം ആണെന്നറിയോ. ഞാനൊരു ഡോക്ടർ ആണ്‌ എന്നൊക്കെ അറിഞ്ഞപ്പോ കുറച്ചുടെ ആ മുഖത്ത് സന്തോഷം ഞങ്ങൾക്ക് കാണാമായിരുന്നു. ആരെ മറന്നാലും ആ ചേട്ടൻ ഞങ്ങളെ മറക്കൂല.. കാരണം കോളേജിൽ ക്ലാസ്സ്‌ കട്ട് ചെയ്തു ഞങ്ങള് പോയി ഇരിക്കണ സ്ഥലമായിരുന്നു ആ ചേട്ടന്റെ കട..

പിന്നെ അന്ന് മുഴുവൻ ഞങ്ങള് പണ്ടത്തെ ഫ്രണ്ട്സ് ഒക്കെ ഒരുമിച്ചത് കൊണ്ടുള്ള പരുപാടിസ് ആയിരുന്നു.ഞങ്ങടെ അതിക പ്ലാനിങ്സും നടക്കണത് അതികവും അവിടെ വച്ച.. അങ്ങനെ ഇപ്പൊ ഞങ്ങള് എല്ലാരും ഒരു പ്ലാൻ കൂടി ഇട്ടു അതും വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം.. ഒരു കമ്പനി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്യാൻ... ഞങ്ങടെ സ്ഥിരം ടോപ്പിക്ക് ആയിരുന്നു പണ്ട് മുതൽക്കേ ഉള്ളെ എല്ലാരും ഷെയർ ഇട്ട് ഒരു ബിസ്സിനെസ്സ് തുടങ്ങാം എന്ന്..... ************* അപ്പൊ നിങ്ങളൊക്കെ പോയിക്കോ ബാക്കി ഞാൻ പിന്നെ പറയാം. "സാർ....... ബാക്കി... അപ്പൊ ആയിശു.... ആയിശു എവിടെ..... അപ്പൊ ബിസ്സിനെസ്സ്.. അത് ഒക്കെ എങ്ങനെ പോണ്‌ സക്‌സെസ്സ് ആയോ... "അതെ... ഐഷുന് എന്ത്‌ പറ്റി സാർ.. പിന്നെ സാർ എപ്പോളാ... നാട്ടിന്നു പിന്നേം ഇങ്ങോട്ടേക്ക് തിരിച്ചു വന്നത്... "എന്താ... ഐഷത്ത എവിടെ... സാർക്ക് അത്രക്ക് ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് എന്നാ.. ലണ്ടനിലോട്ട് തിരിച്ചു പോരുമ്പോ കൂട്ടാഞ്ഞേ.... അവരെ ഒക്കെ ഒന്ന് നോക്കി നിസ്സഹായതയോടെ പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം ഞാൻ വീണ്ടും തുടർന്നു. എന്റെ 'ഐഷ...അവള്..അവള്...എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയി..എനിക്ക്.. അവൾക്ക് കൊടുത്ത വാക്ക് പാലിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.. ഞാൻ ശ്രമിച്ചതാ..

അവളുടെ ലോകത്തേക്ക് പോവാൻ പക്ഷെ എന്തോ... എന്റെ മനസ് അനുവദിച്ചില്ല. എനിക്ക് അവളെ തനിച്ചാക്കേണ്ടി വന്നു..... പിന്നെ ബിസ്സിനെസ്സ് അത് നാട്ടിൽ എന്റെ പപ്പയും ഫ്രണ്ട്സ് ഒക്കെ ചേർന്ന് നല്ല പോലെ നടത്തി കൊണ്ട് പോണ് ണ്ട് ഒരുപാട് ബ്രാഞ്ചസും സ്റ്റാഫ്സ് ഒക്കെയായിട്ട് ഇപ്പൊ ഞങ്ങടെ കമ്പനി ഒരുപാട് വളർന്നു. ഇനി ഈ വരണ സൺ‌ഡേ കിച്ചുടെയും ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ മീനാക്ഷി അവളുടെയും മാര്യേജ് ആ.. പോണം... ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം നാട്ടിലേക്ക് പോവാണ്. ഞാൻ ഒരുപാട് ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ നോക്കിയതാ വരാനില്ലന്ന് പറഞ് ബട്ട്‌ കിച്ചു അവൻ വരണം എന്ന ഒറ്റ നിർബന്ധ.. അതോണ്ട് പോവാതിരിക്കാൻ വയ്യ... "അപ്പൊ ആയിശു... മരിച്ചോ... എന്ന് വെപ്രാളപ്പെട്ട് അതിൽ ഒരു സ്റ്റുഡന്റസ് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ നിസ്സഹായനായി കണ്ണ്നീര് തുടച്ചു കൊണ്ട് അതെ എന്നവണ്ണം പതിയെ മൂളി. ഞാനത് പറയലും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന മുഴുവൻ സ്റ്റുഡന്റസിന്റെയും കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു. സാർ പ്ലീസ്... ബാക്കി..

ആ ബിസിനെസ്സ് ചെയ്യാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചശേഷം അതൂടെ പറയാവോ പ്ലീസ്.... മ്മ്.. പറയാം.. *********** അങ്ങനെ അന്ന് ഞങ്ങള് അടിച്ചു പൊളിച്ചു ഞങ്ങടെ പണ്ടത്തെ കോളേജിൽ ഒക്കെ പോയ ശേഷവാ വീട്ടിലോട്ട് മടങ്ങിയത്.. അന്ന് എനിക്ക് ഒട്ടും ഉറങ്ങാൻ സാധിച്ചില്ല. രാത്രിയും പകലും ഒക്കെ ഉറക്കം ഒഴിച്ചിരുന്ന്.. ഓർമ്മയിലുള്ള അവളുടെ മുഖം പല നിറച്ചായങ്ങൾ ചേർത്ത് ഞാൻ വലിയൊരു പേപ്പറിൽ പകർത്തി... ഞാൻ ഇന്നേവരെ വരച്ചതിൽ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട പെയിന്റിംഗ് പിക്ചർ അത് അവളുടെയാ...... അപ്പോഴാ വല്യമ്മച്ചിടെ കാര്യം എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നത് അതോണ്ട് കാലത്ത് തന്നെ നേരെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വിട്ടു. ഒരു പേര് കേട്ട ഡോക്ടർ ടെ മകൻ ആയോണ്ടും പിന്നെ അതിലുപരി ഞാനും ഒരു ഡോക്ടർ ആയോണ്ടും ICU യിൽ ചെന്ന് വല്യമ്മച്ചിയെ കാണാൻ ആരുടേയും അതികം പെർമിഷൻ ഒന്നും വേണ്ടിവന്നില്ല. പക്ഷെ ഞാൻ പോയപ്പോ വല്യമ്മച്ചി നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു. അതോണ്ട് തന്നെ വിളിച്ചു ശല്യപ്പെടുത്താൻ മുതിരാതെ ഞാൻ ICU യിൽ നിന്നും വെളിയിലോട്ടിറങ്ങി.. അപ്പോഴാ ഞാൻ അവളെ കണ്ടത്....... 【തുടരും】

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...