🌸എന്നെന്നും എന്റെ മാത്രം 🌸: ഭാഗം 1

രചന: അനു

"ജോ.... ഇന്നും നമ്മള് ലാസ്റ്റ് ബസിന് തന്നെയാ ല്ലേ...." ജോന്റെ കൂടെ ഓടി നടന്ന് കിതപ്പോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു..... "മമ്മം.... നിന്റെ പറച്ചില് കേട്ടാ തോന്നും നമ്മൾ എന്നും ഫസ്റ്റ് ബസിന് പോവറുണ്ടെന്ന്....!" വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി തിരക്കിട്ട് നടന്ന് അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു... സത്യം..!!!ഞാനൊന്ന് ദീർഘമായി നിശ്വസിച്ചു... "എന്റെ കൃഷ്ണാ... ഇന്നും വാഡൻന്റെ വായിലിരിക്കുന്ന ചീത്ത മുഴുവൻ ഞാൻ കേൾക്കണല്ലോ...." നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ഛ് മുകളിലേക്ക് നോക്കി മുഷിച്ചിലോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും ബസിന്റെ ഹോണ് മുഴങ്ങി... ജോ വേഗത്തിൽ എന്റെ കൈ പിടിച്ഛ് വലിച്ഛ് ബസിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി.... "എന്റെ ഈശോയേ ദേ വന്നു... മാനത്ത് നോക്കി നിൽക്കാതെ ഒന്ന് വേഗം വാ കൊച്ചേ... ബസിപ്പോ അതിന്റെ പാട്ടിനങ്ങ് പോവും.. ഇതും കൂടി പോയാൽ പിന്നെ ഇവിടെ കിടക്കേണ്ടി വരും..."

ബസിനെ നോക്കി ഓടി കൊണ്ട് ജോ വേഗത്തിൽ പറഞ്ഞു.... "ആയ്യോ.....ദാ വന്നു..." അവൾക്കൊപ്പം ഞാനും ബസിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടി കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു... ഞാനും ജോയും മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ കേറാൻ... വേഗം കയറി ജോ ഇരുന്നെങ്കിലും വിൻഡോ സീറ്റ് അവള് എനിക്ക് വേണ്ടി ഒഴിഞ്ഞ് വെച്ചു... ഒരു ചിരിയോടെ അവളെ മറികടന്ന് ഞാൻ എന്റെ സ്വന്തം വിൻഡോ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു... വിൻഡോ സീറ്റ് എന്നും എന്റെ ഒരു വീക്നെസ് ആണ്..... ടിക്കറ്റ് കൊടുത്ത് സീറ്റിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി... ആകാശം നിലാവിൽ മുങ്ങി നീരാടുന്ന മനോഹരമായ രാത്രി.... വിൻഡോയിൽ കൈമുട്ട് കുത്തി താടി താങ്ങി ഞാൻ പുറത്തേക്ക് തല ചരിച്ചു.... പരിചയപ്പെട്ടാൻ മറന്നു... ഞാൻ അനുരാധ.. അനുരാധ നാരായണൻ... ഇവിടെ കൊച്ചിയിൽ ഒരു മൾട്ടി നാഷണൽ കമ്പനിയിൽ വർക്ക് ചെയ്യുന്നു...

എന്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഇരിക്കുന്നവൾ ജോ എന്ന് ഞാൻ വിളിക്കുന്ന ജ്യോതി വിൻസെന്റ്... നല്ല അസ്സൽ കോട്ടയം അച്ചായത്തി... ഇവിടെ വന്നപ്പോ തൊട്ട് കിട്ടിയ ഒരേയൊരു കൂട്ട്.... പാതിരാ തണുപ്പുള്ള കാറ്റ്.... കുളിരുന്നു... ഞാൻ ജോന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്നു... തല ചരിച്ഛ് അവളെന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു... "അല്ല അനൂ... നീ എന്നാ നാട്ടിലേക്ക് പോവുന്നത്..." ഞാൻ ഒന്നൂടെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചാഞ്ഞ് കൈ തണ്ടയിൽ കൈ കോർത്ത്‌ പിടിച്ചു.... "നാളെ... നാളെ.. രാവിലത്തെ ബസിന് പോവും... മറ്റന്നാളേ വരൂള്ളൂന്നാ പറഞ്ഞേക്കുന്നത്... നാളെ തന്നെ പോണം.. അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും അമ്മൂനും ഒരു കിടിലൻ സർപ്രൈസ് ആയിക്കോട്ടെ...." ഞാൻ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു... കാറ്റിനാൽ പാറുന്ന മുടിയിഴക്കളെ ഞാൻ മാടി ചെവിക്കരികിലേക്ക് ഒതുക്കി... "ഞാറാഴ്‍ച്ച അല്ലേ എൻഗേജ്മെന്റ് ഇന്ന് വ്യാഴാഴ്ച... വെള്ളി,ശനി..... മ്മ്മ്,,, രണ്ടുദിവസം കുശാൽ അല്ലേ...???"

ജോ കളിപോലെ പറഞ്ഞു... ഞാൻ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.... മനസ്സ് അപ്പോഴേക്കും വീട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നു... വീട്, നാട്, കാവ്, കുളം, അച്ഛൻ, അമ്മ, അമ്മു.... എന്റെ എല്ലാമെല്ലാം അവിടെയാണ്... ഞാൻ ഞാനാവുന്ന ഗ്രാമം... ഓർമയിൽ വിരിഞ്ഞ നറു ചിരിയോടെവീണ്ടും പുറത്തേക്ക് നോക്കി... "ആള് നിന്നെ വിളിക്കാറൊന്നും ഇല്ലേ അനൂ...??? നീയിത് വരെ പറഞ്ഞും കേട്ടില്ല,ഞാൻ ഇത് വരെ കണ്ടതും ഇല്ല്യാ....???" ജോ സംശയത്തോടെ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു... ഞാൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ഛ് ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.. "ഏയ്... അതൊക്കെ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞിട്ട്...." കാര്യമായി പറഞ്ഞ് ഞാൻ വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് നോക്കി.... "അയ്യേ,,,, നീയിത് ഏത്‌ നൂറ്റാണ്ടില്ലാ കൊച്ചേ ജീവിക്കുന്നേ....??? ഞാൻ എങ്ങാനും ആവണായിരുന്നു... ഇപ്പഴേക്കും ഫാമിലി പ്ലാനിങ് വരേ കഴിഞ്ഞേനെ...!!!"

എന്നെ നോക്കി ജോ ഗമയിൽ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ഒരു ചിരിയോടെ നേരെയിരുന്ന് അവളുടെ താടിയിൽ പിടിച്ഛ് കുലുക്കി... "അതിന് നീയല്ലല്ലോ ഞാൻ...!!!" അവളെ കൊഞ്ചിച്ഛ് ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ഒരു നേടുവീർപ്പോടെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി... "നിനക്കറിയാവുന്നതല്ലേ ജോ എന്റെ ഫാമിലിയെ കുറിച്ഛ്...??? നാട്ടിലെ അറിയപ്പെടുന്ന തറവാട്... മാളികക്കൽ... വളരെ ഓർത്തഡോക്സ് ആയ ഒരുകൂട്ടം ആൾക്കാർ... ലോകം ഇത്രയേറെ പുരോഗമിച്ചിട്ടും, ഇപ്പഴും ജാതിയും മതവും തൊട്ടലും തീണ്ടലും വെച്ഛ് പുലർത്തുന്നവർ... സീറ്റിൽ ചാരിയിരുന്ന് കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു... തല മൂത്ത കുടുംബക്കാരുടെ മുഖങ്ങൾ ഓരോന്നായി മനസിലൂടെ കയറിയിറങ്ങി... "നിന്റെ അബിനാഥ് എങ്ങനെ...???" ജോ വിടാൻ ഉദ്ദേശമില്ലാതെ അടുത്ത ചോദ്യം ചോദിച്ചതും ഞാൻ ഒരു നേടുവീർപ്പോടെ തല ചരിച്ഛ് അവളെ നോക്കി... "അബി...??? എനിക്കറിയില്ല ജോ... ആള് അങ്ങനെയാന്നോ എന്താന്നോ ഒന്നും അറിയില്ല... എന്നെ ഇഷ്ടാണോ ന്ന് പോലും അറിയില്ല... ഞങ്ങളിത് വരെ കാഷ്യലായിട്ട് പോലും ഞങ്ങള് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല...

എന്തിന് മര്യാദയ്ക്ക് കണ്ടിട്ട് പോലും ഇല്ല....!!!" ഒരു ചിരിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ജോ അത്ഭുതത്തോടെ എന്നെ നോക്കി.... "ഞങ്ങളേക്കാൾ വലിയ തറവാട്ടുക്കാരാ അവര്... കല്യാണവും നിശ്ചയവും ഒക്കെ അവന്റെ അമ്മാവന്മാരാണ് സംസാരിച്ചതും ഉറപ്പിച്ചതും....!!!" ഞാൻ പറയുന്നത് ആശ്ചര്യത്തോടെയാണ് അവൾ കേട്ടിരുന്നത്.... "അവർക്ക് കല്യാണം വേഗം വേണംന്നാ... നിശ്ചയം വേണ്ട, നേരിട്ട് കല്യാണം ന്നാ പറഞ്ഞിരുന്നത്... പിന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ഛ് സമയം വേണം ന്ന് ഉറപ്പിച്ഛ് പറഞ്ഞതോണ്ട് മാത്രാ ഇപ്പോ ഈ നിശ്ചയം കഴിക്കുന്നത്..." ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി ഞാൻ വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് നോക്കി... "പക്ഷേ അനൂ... എൻഗേജ്മെന്റ് കഴിഞ്ഞ് ഒരു വണ് എയർ എങ്കിലും ഗ്യാപ് എടുത്തിട്ട് കല്യാണം, ആളെ നന്നായിട്ട് മനസ്സിലാക്കണം, ലൈസൻസോടെ പ്രേമിച്ഛ് നടക്കണം, അങ്ങനെ അങ്ങനെ കല്യാണത്തെ കുറിച്ചും അതു കഴിഞ്ഞുള്ള ജീവിതത്തെ കുറിച്ചും നീ ഒരിക്കൽ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ.....??? അതൊക്കെ...???"

അവളെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്ന് ചിരിച്ചു... ശെരിയാണ്... അങ്ങനെ കുറച്ഛ് ആഗ്രഹങ്ങൾ എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു... "നമ്മൾ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു ജോ...???? അതൊക്കെ നടക്കുന്നുണ്ടോ....???" ഞാൻ അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു... അവളെന്റെ മുഖത്തേക്ക് സാകൂതം നോക്കി.... "നിനക്കറിയോ,,, ഞാൻ ഇത്രയും ദൂരെ നിന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്നതിനോട് എന്റെ ഫാമിലിയിൽ ആർക്കും താൽപര്യമില്ല... എന്നിട്ടും ഞാൻ ഇവിടെ നിന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്നതിന് കാരണം എന്റെ അച്ഛനാ... അച്ഛൻ ഒരാളുടെ ബലത്തിലാ ഞാനീ ജോലി ചെയ്യുന്നത്... അമ്മ പോലും സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല... ഞാനൊരുപാട് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് ന്ന് അച്ഛന് അറിയാം.. അതോണ്ടാ എല്ലാരേയും എതിർത്ത് അച്ഛനെന്നെ ഇവിടേക്ക് വിട്ടത്..." ഞാൻ വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് കണ്ണ് നട്ടു... "എന്റെയോ അമ്മൂന്റെയോ ഒരാഗ്രഹത്തിനും അച്ഛൻ ഇത് വരെ എതിര് നിന്നിട്ടില്ല... അച്ഛന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒന്നും ഞങ്ങളിൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കാനും ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല... എല്ലാം ഞങ്ങളെ ചോയ്സ് ആണ്, ഞങ്ങളെ ഇഷ്ടം.....!!!

എനിക്ക് താൽപ്പര്യമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് പ്രൊപ്പോസൽസ് ഒന്നും അച്ഛൻ വലിയ കാര്യമാക്കാറില്ലായിരുന്നു... പക്ഷേ അബിയുടെ ആലോചന വന്നപ്പോ അച്ഛൻ എന്നെ വിളിച്ഛ് സംസാരിച്ചു... ആ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി, അച്ഛന് താല്പര്യം ഉണ്ടെന്ന്... പിന്നെയൊന്നും നോക്കിയില്ല... കണ്ണുംപൂട്ടി സമ്മതിച്ചു..." ഒരു കളിപോലെ പറഞ്ഞു ഞാൻ ജോനെ നോക്കി... "എന്റെ അച്ഛനല്ലേ ജോ,,, എനിക്ക് നല്ലതേ അച്ഛൻ ഇന്നേ വരെ തന്നിട്ടുള്ളൂ ഇനി തരൂള്ളു... എന്റെ സന്തോഷാ അച്ഛന്റെ സന്തോഷം,, തിരിച്ചും അങ്ങനെ തന്നെ... പിന്നെ അബി റെയിൽവേയില്ലായത് കൊണ്ട് എനിക്കും പോകാല്ലോ... ഞങ്ങൾ അടിച്ചു പൊളിക്കും...." ജോ ന്റെ തോളിൽ തട്ടി കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവള് തലയാട്ടി മൂളി... "മ്മ്മ്,,,,ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ലേ.... എനിക്കിറങ്ങാനുള്ള സ്റ്റോപ് എത്തി.... നീയും നിന്റെ അബിയും കൂടി ഇവിടെ ഇരുന്ന് പൊളിക്കോ, തകർക്കോ എന്താന്ന് വെച്ചാ ചെയ്യ്‌ ഞാൻ ഇറങ്ങി...." ഇത്രയും പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് നോക്കി മടിയിലെ ബാഗ് എടുത്ത് തോളിലേക്കിട്ട് ജോ പതിയെ സീറ്റിൽ നിന്ന് എണീറ്റു നിന്നു..

"ജോ... ഞാറാഴ്‍ച എന്റെ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാവണം നീ...കേട്ടല്ലോ.." ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നിർത്തുന്നതിന് മുന്നേയായി ഞാൻ പറഞ്ഞു... ജോ മുകളിൽ പിടിച്ഛ് നിന്ന് കൊണ്ട് എന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.... "ഞാറാഴ്ച്ച രാവിലെ ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടിന്റെ മുന്നിൽ ഉണ്ടാവും... പോരെ...??" ജോ ചോദിച്ചത് കേട്ട് ഞാൻ ആവേശത്തോടെ തലയാട്ടി... അവളെന്നെ നോക്കി വിടർന്ന് ചിരിച്ചു... ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിർത്തിയതും ജോ വേഗം ഇറങ്ങി നിന്ന് എന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി... "ബൈഡീ... ഗുഡ് നെറ്റ്..!!! ജോ എന്നെ നോക്കി കൈ വീശി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ഞാൻ തിരിച്ചും പറഞ്ഞു... ബസ് മുന്നോട്ട് നീക്കിയതും ഞാൻ വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് നോക്കി സീറ്റിൽ ചാരിയിരുന്നു.... ജോ ഇവിടെ അവളുടെ അങ്കിളിന്റെ കൂടെ അവരുടെ ഫ്ലാറ്റിലാണ് താമസം... ഞാനാണെങ്കിൽ ഒരു വൃത്തിക്കേട്ട വാർഡന്നുള്ള വർക്കിംഗ് വുമൺ ഹോസ്റ്റലിലും...

പത്ത് മണി വരെയാണ് ടൈം, ഞാനാണെങ്കിൽ എന്നും ലേറ്റ്.. കഷ്ടകാലത്തിന് ഇന്ന് കുറച്ചധികം വൈകി... ഞാൻ ടെൻഷനോടെ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി.. സമയം പതിനൊന്ന് കഴിയുന്നു... ജോ ഇറങ്ങി രണ്ടാമത്തെ സ്റ്റോപ്പാണ് എന്റേത്... സ്റ്റോപ്പിൽ നിർത്തി ക്ലീനർ മണി അടിച്ചതും ഞാൻ വേഗം ബസിൽ നിന്നിറങ്ങി നിന്നു... ബസ് എടുത്തതും ഞാൻ ഓപ്പോസിറ്റ് സൈഡിലെ ഓട്ടോ സ്റ്റാന്റിലേക്ക് നോക്കി... ഒറൊറ്റ ഓട്ടോ പോലുംല്ലാ...!! ഒരു നേടുവീർപ്പോടെ ഞാൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു... ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് ബസ്സിറങ്ങി തൊട്ടടുത്തുള്ള പോക്കറ്റ് റോഡിലൂടെ കുറച്ഛ് നടക്കാന്നുണ്ട്.. ലേറ്റ് ആവുന്ന ദിവസം ഓട്ടോ വിളിക്കാറാണ് പതിവ്.. ഇത്ര വൈകിയാലും ഒന്നോ രണ്ടോ ഓട്ടോ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്.. പക്ഷേ ഇന്ന്..??? ആദ്യമായാണ് ഒരു ഓട്ടോ പോലും ഇല്ലാതെ നിൽക്കുന്നത്... ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി... ആരും ഇല്ല... രാത്രി ആരെങ്കിലും ഉള്ളതിനേക്കാൾ നല്ലതാണ് ആരും ഇല്ലാത്തത്... സൈഡ് ബാഗ് ഒന്നൂടെ ഷോള്ഡറിലേക്ക് കയറ്റി ഒതുക്കി, ഒരു ദീര്ഘ നിശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു...

മനസ് നിറയെ സന്തോഷമാണ്.. നിശ്ചയത്തിന്റെയല്ല,,, നാളെ നാട്ടിൽ പോവുന്നതിന്റെ... ജോലിയിൽ കയറിയത്തിൽ പിന്നെ ഇത്രയും ദിവസം ലീവെടുക്കുന്നത് ഇതാദ്യ.. "ചേച്ചീ...... ഈ അഡ്രസ്‌ ഒന്ന് പറഞ്ഞു തരവോ...???" പെട്ടന്നുള്ള വിളിയിലും ചോദ്യത്തിലും ഞാൻ നന്നായി പേടിച്ഛ് ഞെട്ടി... നെഞ്ചിൽ തണുപ്പുള്ള ഇടി വെട്ടിയ പോലെ... നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ഛ് വെപ്രാളതോടെ ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.... "ഈ അഡ്രസ്സ് ഒന്ന് പറഞ്ഞ് തരാവോ..???" ഒരു തുണ്ട് പേപ്പർ കഷ്‌ണം എന്റെ നേരെ നീട്ടി ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ വീണ്ടും അഭ്യർത്ഥിച്ചു.. അവന്റെ മുഖം വളരെ ദയനീയമായിരുന്നു.... "നാട്ടീന്ന് വരാ... എന്റെ ചേച്ചി ഇവിടെയാണ് സ്റ്റേ ചെയ്യുന്നത്.. ബസ് എത്തിയപ്പോ ലേറ്റ് ആയി.. എന്റെ ഫോണിലെ ചാർജും തീർന്നു... ഒന്ന് പറഞ്ഞ് തരാവോ പ്ലീസ്...??? ഇവിടെ എവിടെയോ ആണ്...???" അവൻ വീണ്ടും അഭ്യർത്ഥിച്ചു... ഞാൻ വേഗം അവൻ നീട്ടി പിടിച്ച പേപ്പർ കഷ്ണം വാങ്ങി വായിച്ചു... എന്റെ ഹോസ്റ്റലിന്റെ അഡ്രസ്സ് ആണല്ലോ...??? ഞാൻ ചിരിയോടെ പേപ്പറിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി... "

ഇത് ഇവിടെ അടുത്താ.. ഞാനും അവിടെയാ.... സ്സ്....!!!!" പറഞ്ഞ് മുഴുമിക്കും മുന്നേ വലത് കഴുത്തിൽ എന്തോ കുത്തിയ പോലെ നൊന്തു.. വല്ല പ്രാണിയോ മറ്റോ ആവും ന്ന് കരുതി എരിവ് വലിച്ഛ് ഞാൻ മുഖം ചുളുക്കി കൈ കൊണ്ട് വേഗം കഴുത്തിൽ തൊട്ടു നോക്കി... അതൊരു സിറിഞ്ച് ആണെന്ന് മനസ്സിലായതും ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി... പുച്ഛം നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവനെന്നെ നോക്കി.... നിലവിളിക്കാൻ വാ തുറന്നതും ഒരു തൂവാലാ കൊണ്ട് അവനെന്റെ വാ പൊത്തി.... കുതറി മാറാൻ പിടഞ്ഞെങ്കിലും നടന്നില്ല.... ഞൊടിയിടയിൽ തന്നെ കണ്ണുകൾ അടയാൻ വെമ്പി... കാലുകൾ കുഴഞ്ഞു... അവസാന കാഴ്ച്ചയിൽ ഞാൻ കണ്ടു ഒരു ബ്ലാക്ക് സ്ക്രോപിയോ എന്റെ അടുത്തായി വന്ന് നിൽക്കുന്നത്...!!! ********* കണ്ണുകൾ വലിച്ച് തുറക്കാൻ പോലും ഞാനൊരുപാട് കഷ്ടപ്പെട്ടു... തല കഴുത്തിൽ ഉറയ്ക്കുന്നില്ല..

ആടി കളിക്കുന്ന പോലെ... തളർച്ച തോന്നുന്നു... കണ്ണുകൾ ഞാൻ ബലമായി വലിച്ഛ് തുറന്നു... ആദ്യം അവ്യക്തതമായ കാഴ്ച പതിയെ തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു വന്നെങ്കിലും ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുയില്ല... ഇരുട്ട്... കണ്ണിലേക്ക് കുത്തികയറുന്ന ശൂന്യമായ ഇരുട്ട്.. ഞാൻ എവിടെയോ ഇരിക്കുകയാണ്.... കസേരയിൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.. ഞാൻ എണീക്കാൻ ഒരുങ്ങി... പറ്റുന്നില്ല,, അനങ്ങാൻ പറ്റാത്ത വിധം കൈകൾ കസേരയുടെ കയ്യിൽ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു.... "എന്റെ കൃഷ്ണാ... ഞാനിതെവിടെയാ.. ഇത്...?? ഇതേതായീ സ്ഥലം..??? ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല... ഞാൻ എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി...??? ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇവിടെ...??? അവനെന്തിനാവും എന്നെ....??? ഞാൻ മനസ്സിൽ ചോദിച്ചോണ്ടിരുന്നു.. കിതയ്ക്കുന്നു... വല്ലാതെ കിതയ്ക്കുന്നു... ദാഹിക്കുന്നു... തൊണ്ട വറ്റി വരണ്ട് കിടക്കാ... തലയൊക്കെ വെട്ടിപ്പൊളിയുന്ന പോലെ...... കഴുത്ത് ഇപ്പഴും ഉറച്ചിട്ടില്ല... എനിക്ക് പേടിയും വെപ്രാളവും തോന്നി... തൊണ്ട ഉണങ്ങി പൊട്ടുന്നു... സങ്കടത്താൽ വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകൾ കടിച്ഛ് പിടിച്ഛ് ഞാൻ വീണ്ടും ചുറ്റും പരതി....

എന്റെ ഈശ്വരാ... ഞാൻ മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു... കണ്ണിൽ കണ്ണീർ ഉരുണ്ട് കൂടി... ഭയത്തോടെ ഞാൻ ഉമിനീര് ഇറക്കി.... തൊണ്ട നീറുന്നു... "ഇവിടെ...??? ഇവിടെ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ.....???" ചുറ്റും നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി പേടിയോടെ ഞാൻ വിറയ്ച്ഛ് ചോദിച്ചു... എന്റെ ശബ്‌ദം എവിടെയോ തട്ടി എന്നിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ഛ് വന്നു... ഞാൻ കരച്ചിലടക്കി വീണ്ടും ചോദിച്ചു.... "പ്ലീസ്,,, ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ ഇവിടെ..??? Please help me...???" സങ്കടത്തോടെ ഇത്രയും പറഞ്ഞ് പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഞാൻ മുഖം താഴ്ത്തി... പെട്ടെന്നാണ് അവിടെ മുഴുവൻ പ്രകാശിതമായത്... ഞെട്ടി വെപ്രാളതോടെ ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.... എനിക്ക് ചുറ്റിലും ഒരു നിശ്ചിത ഡിസ്റ്റൻസിൽ കൈ രണ്ടും പുറക്കിലേക്ക് കെട്ടി ഒരുപാട് പേര് സ്റ്റഡിയായി നിൽക്കുന്നു... ഞാൻ പേടിയോടെ ചുറ്റും നോക്കി.. വളരെ വിശാലമായൊരു മുറിയാണിത്.... എന്നെ കെട്ടിവെച്ച കസേരയ്ക്ക് മുന്നിൽ ഒരു ചെറിയ ടേബിളും മറ്റൊരു ചെയറും ഉണ്ട്... ഞാൻ കയ്യിലെ കെട്ടിലേക്ക് നോക്കി കുതറി... "പ്ലീസ്,,, നിങ്ങളൊക്കെ ആരാ...???എന്തിനാ എന്നെ പിടിച്ചോണ്ട് വന്നത്....

എങ്ങനെ കെട്ടിവെച്ചിരിക്കുന്നത് എന്തിനാ....???" എല്ലാരേയും നോക്കി ഞാൻ കരഞ്ഞ് ചോദിച്ചു..... പക്ഷേ അവരാരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല... "പ്ലീസ്.... എന്നെയൊന്ന് അഴിച്ചു വിട്ട്...???" കയ്യിലെ കെട്ടഴിക്കാൻ ശ്രമിച്ഛ് കൊണ്ട് ഞാൻ അവരോട് യാചിച്ചു... പക്ഷേ അവരാരും എന്നെ സഹായിച്ചില്ല.. നോക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല... എനിക്ക് സങ്കടവും ദേഷ്യവും വന്നു.... ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും അഴിച്ഛ് വിട്ടാൻ അലറി പറഞ്ഞു.... പക്ഷേ...??? ഞാൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് മുഖം താഴ്ത്തി.. അപ്പഴാണ് ഒരു കാലടി ശബ്‌ദം എന്നെ ലക്ഷ്യമാക്കി വരുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ഛത്.... ഞാൻ സംശയത്തോടെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി.. കോട്ടും സ്യൂട്ടുമൊക്കെയിട്ട് സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ.... നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവനെനിക്ക് ഓപ്പോസിറ്റുള്ള ചെയറിൽ വന്നിരുന്നു... "ഹായ് മിസ് അനുരാധ നാരായണൻ... ആർ യൂ ഓകെ...???" അവൻ കാര്യമായി ചോദിച്ചത് കേട്ട് ഞാൻ അന്തം വിട്ട് അവനെ നോക്കി.... "ഛെ,,, ആരാ ഇത് ചെയ്തത്....????എന്റെ നവവധുവിനെ ആരാ എങ്ങനെ കെട്ടിവെച്ചത്....??

വേഗം അഴിച്ചേ..??? ഛേ... ഛേ... മോശം.. മോശം....!!!ഇങ്ങനെയാണോ അതിഥികളെ സൽക്കരിക്കുന്നത്...??? അനു നമ്മുടെ സ്‌പെഷ്യൽ ഗസ്റ്റ് അല്ലേ...?? ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാൻ പാടുണ്ടോ...??? നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ചുറ്റും കൂടി നൽകുന്നവരോട് ശാസനയോടേയും എന്നോട് സൗമ്യമാവും പറഞ്ഞ് അവനെന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് കയ്യിലെ കേട്ട് അഴിച്ഛ് മാറ്റി... കെട്ട് മുറുക്കി ചുവന്നു ഭാഗം തിരുമ്മി കൊണ്ട് ഞാനവനെ നോക്കി... എന്റെ കണ്ണുകൾ പെയ്തു... "സർ,,, നിങ്ങളൊക്കെ ആരാ.. എന്തിനാ എന്നെ ഇങ്ങനെ...???" പറഞ്ഞ് മുഴിമിക്കാൻ കഴിയാത്തെ ഞാൻ വിങ്ങി പൊട്ടി... ചങ്കിലെന്തോ കുത്തി ഇറങ്ങുന്ന പോലെ നീറി..... ചെയർ എന്റെ അരികിലേക്ക് വലിച്ചിട്ട് എനിക്ക് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു... "ഹേയ്,,, അനൂ ജസ്റ്റ് റിലാക്സ്... തന്നെ ഞങ്ങൾ ഒന്നും ചെയ്യില്ല... തനിക്ക് ഇപ്പൊ തന്നെ തിരിച്ഛ് പോവാം... but....???" അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി... ഞാൻ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി... "താനൊരു ചെറിയ ഹെല്പ് ചെയ്യണം.." പേടിയോടെ നെറ്റി ഞുളിച്ഛ് ഞാനവനെ നോക്കി... "ഹെൽ..പ്പോ.... എ.. എന്ത് ഹെൽപ്പ്...???"

കിതപ്പോടെ വിക്കിവിക്കി ഞാൻ തിരക്കി.. "ഏയ്‌,,, താൻ ഓവർ ടെൻസ്ഡ് ആവൊന്നും വേണ്ട... വളരെ ചെറിയൊരു കാര്യം... ഒന്നുല്ല,,,, താനീ പേപ്പേഴ്സിലൊന്നു സൈൻ ചെയ്യണം... താറ്റ്സ് ഓൾ...!!!!!" ചുമൽ പൊക്കി നിസ്സാരം പോലെ അവൻ പറഞ്ഞു... ഞാൻ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി.. ഞാൻ സൈൻ ചെയ്തിട്ട് ഇവനെന്ത് കിട്ടാനാ..??? അവൻ പിറക്കിലേക്ക് കൈ കാണിച്ചതും കൂട്ടത്തിൽ ഒരുവൻ ഒരു ഫയൽ അവന്റെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്തു.... " ഈ ഡോക്യൂമെന്റ്സിൽ സൈൻ ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞ്, തൊട്ടടുത്ത റൂമിൽ ഒരു രജിസ്റ്റർ കൂടി ഉണ്ട്.. അതിൽ കൂടി സൈൻ ചെയ്താൽ തന്നെ എവിടുന്ന് പിക്ക് ചെയ്തോ അവിടെ തന്നെ ഇവർ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യും...!!!" ഡോക്യൂമെന്റ്‌സ് മുന്നിലെ ടേബിളിലിന്റെ മുകളിലേക്ക് വെച്ഛ് കൊണ്ട് അവൻ വളരെ കാഷ്യലായി പറഞ്ഞു..... ഞാൻ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി... അവൻ കണ്ണുകൊണ്ട് ഫയൽ കാണിച്ഛ് തന്നതും ഞാൻ പേടിയോടെ ഫയൽ തുറന്നു.... കുറച്ചു മുദ്രപത്രങ്ങളാണ്... പക്ഷേ അതിന്റെ മുകളിൽ കൊടുത്ത പേര് വായിച്ചതും ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി...

ചിരിച്ച മുഖവായി എന്നെ നോക്കി കസേരയിൽ കാലിന്മേൽ കാലും കയറ്റിവെച്ഛ് ഇരിക്കുന്ന അവനെ കണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും പേപ്പേഴ്സിലേക്ക് നോക്കി... "marriage registration form" വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടിൽ നിന്ന് ആ വാക്കുകൾ അടർന്ന് വീണു... എനിക്ക് തല പെരുക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.. "സർ,,, ഇത്... ഇതില്... ഇതിലെത്തിനാ ഞാൻ സൈൻ ചെയുന്നത്....?" പേടിയോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു... അവൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു... "ഹാ... ഇതെന്ത് ചോദ്യാ അനൂ....??? മാരേജ് രജിസ്ട്രേഷൻ ഫോമിൽ വധൂവരന്മാർ അല്ലേ സൈൻ ചെയ്യാ..?? വരൻ ഈ ഞാൻ സൈൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്... വധു നീ അനുരാധ നാരായണൻ... ഇറ്റ്സ് യുവർ ട്യൂർണ്.." അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഒരുവേള ഞാൻ വിറഞ്ഞലിച്ഛ് പോയി.. ഒരു മരവിപ്പോടെ ഞാനവനെ അന്തിച്ഛ് നോക്കി... "വധുവോ....??? ആരുടെ വധു..?? സറെന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്...?? എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല..!!!" ഞാൻ സംശയത്തോടെ ഇടറുന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു "ഇതിലിപ്പോ തനിക്ക് മനസ്സിലാവാത്തതായി എന്താ ഉള്ളത്...??? ഇന്ന്... ഇപ്പോ.... ഇവിടെ വെച്ച്.... നമ്മൾ വിവാഹിതരാവുന്നു.. തറ്റ്സ് ഓൾ.....!!!"

അവൻ പറയുന്നതൊക്കെ കേട്ടിട്ട് എനിക്ക് സംശയവും അമ്പരപ്പും തോന്നി.... ഇയാളെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത്....??? കല്യാണം കഴിക്കാനോ..?? എന്തിന്...??? ഇയാള് ആരാന്നോ എന്താന്നോ ഒന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല... മുൻപ് കണ്ടിട്ടോ കേട്ടിട്ടോ പോലുമില്ല.... ഓരോന്ന് ചിന്തിക്കേ എനിക്ക് തല പെരുത്ത്... " സാറെന്താ പറയുന്നതെന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പഴും മനസ്സിലാവുന്നില്ല... ഞാനെന്തിന് സാറിനെ കല്യാണം കഴിക്കണം... സർ,,, പ്ലീസ് എനിക്ക് പോണം... സാറിന് ആള് മാറിപോയതാവും... എനിക്ക് നിങ്ങളെ അറിയില്ല... ഞാൻ ഇതിന് മുൻപ് കണ്ടിട്ട് പോലും ഇല്ലാ... പ്ലീസ് സർ എന്നെ വെറുതെ വിട്ടണം....!!" ഞാൻ ദയനീയമായി അവനെ നോക്കി യാചനയോടെ പറഞ്ഞു... അവൻ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ശാന്തമായി നോക്കി... "ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ സൈൻ ചെയ്താൽ ദേ ഇപ്പോ,,, ഞാൻ തന്നെ ഇയാളെ ഹോസ്റ്റലിൽ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാ... ബട്ട് സൈൻ ചെയ്യണം...!!!" അവൻ വീണ്ടും സൈൻ ചെയ്യുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞത് കേട്ടതും എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു... ആരാന്നോ എന്താന്നോ ഒന്നും അറിയില്ല... "

കുറേ നേരമായി ഞാനിത് കേൾക്കുന്നു... ഞാനെന്തിന് നിങ്ങളെ കല്യാണം കഴിക്കണം...??? എന്തിന് ഈ ഡോക്യൂമെന്റ്‌സിൽ സൈൻ ചെയ്യണം...??? എനിക്ക് നിങ്ങളെ ഒരു മുൻ പരിചയവുമില്ല... ഞാനിത് വരെ കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ല...!!!" അല്പം ഉയർന്ന ശബ്ദത്തിൽ കാര്യമായി തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു... പക്ഷേ അതൊന്നും അവനെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമല്ല എന്ന മട്ടിലായിരുന്നു അവന്റെ ഇരുപ്പും നോട്ടവും... പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ഛ് അവൻ മുഖം വെട്ടിച്ചതും ഞാൻ ധൈര്യത്തോടെ എണീറ്റ് നിന്നു... "എനിക്ക് പോണം..!!" സധൈര്യം പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നെങ്കിലും അവനെന്റെ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചു... ഒരു ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി... ചെയറിൽ നിന്ന് എണീറ്റ് കൊണ്ട് തന്നെ അവനെന്നെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വലിച്ഛ് നിർത്തി... ഞാൻ സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി കൈ വിട്ടീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... "സൈൻ ചെയ്യാതെ നീ ഇവിടുന്ന് എങ്ങോട്ടും പോവില്ല...!!!" കൈ കുടഞ്ഞ് വിട്ടീച്ഛ് ഞാൻ മുഷിച്ചിലോടെ മുഖം വെട്ടിച്ചു... എന്റെ ദൈവമേ ഇതെന്തൊരു കഷ്ടമാണ്...

"ഇയാൾക്കെന്താ വട്ടുണ്ടോ....??? പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവില്ലേ...??? എനിക്ക് നിങ്ങളെ അറിയുക പോലും ഇല്ലാ... ഞാനെന്തിന് നിങ്ങളെ വിവാഹം ചെയ്യണം..?? കുറേ നേരമായി ഞാനിത് കേട്ട് സാധിക്കുന്നു... പറ,,, എന്നെ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ട് നിങ്ങൾക്ക് എന്താ കിട്ടാൻ പോകുന്നത്...??? ഇതെന്താ പുതിയ രീതിയാണോ...?? തട്ടി കൊണ്ട് വന്ന് ഇങ്ങനെ ഭീക്ഷണി പെടുത്തി കല്യാണം...??? ഞാൻ കിതപ്പോടെ ചോദിച്ചു... എല്ലാം കൂടി ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്നു... "എനിക്ക് തന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല...!!!" അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഉറപ്പോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു... അവന്റെ ചുണ്ടിൽ അപ്പോഴും പരിഹാസം നിറഞ്ഞ ചിരി തങ്ങി നിന്നു... "താൻ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യോന്നും വേണ്ട... എനിക്കറിയാം പോകാൻ....!!!" ഇത്രയും പറഞ്ഞ് കണ്ണ് തുടയ്ച്ഛ് കൊണ്ട് ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു... """ഠോ""" രണ്ടടി നടന്നതും പുറക്കിൽ എന്തോ വീണുടഞ്ഞ സൗണ്ട് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിവിറയ്ച്ചു... ഇരു കൈ കൊണ്ടും ചെവി കൊട്ടിയടച്ഛ് കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ഛ് ഞാൻ പേടിച്ചരണ്ട് നിന്നു... പെട്ടെന്ന് ആരോ എന്റെ കൈയ്യിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു.. ഞെട്ടലോടെ കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കുമ്പോഴേക്കും ആ കൈ എന്നെ അവന്റെ മുന്നിലേക്ക് വലിച്ഛ് നിർത്തിയിരുന്നു....

"നിനക്ക് വായിൽ തോന്നിയത് വിളിച്ഛ് കൂവി കൂളായി ഇറങ്ങി പോവാന്നല്ല നിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നത്... ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ട് അനുസരിക്കാനാ... കേട്ടോ...??? ആ ഡോക്യൂമെന്റ്‌സിൽ ഞാൻ കാണിച്ഛ് തരുന്ന സ്‌ഥലത്ത്‌ സൈൻ ചെയ്യാതെ നിനക്ക് ഇവിടുന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയില്ല...!!!" ഇത് വരേ ഞാൻ കണ്ട ചിരിച്ച മുഖമായിരുന്നില്ല അവന്... ആ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ വിറയ്ച്ചു... കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് കലങ്ങി... ഞാൻ പേടിയോടെ അവനെ നോക്കി... അത്രയും പറഞ്ഞ് അവനെന്റെ കൈ പിടിച്ച് കറക്കിയതും ഞാൻ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞു നേരെ കസേരയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു പോയി... എന്റെ ചെയറിന് ചുറ്റുമായി ചിതറി കിടക്കുന്ന ചെയർ കഷ്ണങ്ങൾ കാണേ നേരത്തെ കേട്ട ശബ്ദം ഇത് ഉടഞ്ഞത്തിന്റെ ആവും ന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു... ഞാൻ ഇരിക്കുന്ന കസേരയുടെ കയ്യിലേക്ക് അവൻ അവന്റെ വലത്തേ കാൽ കയറ്റിവെച്ച് എന്റെ അടുത്തേക്ക് ആഞ്ഞു നിന്നു...

പേടിയോടെ കിതയ്ച്ഛ് കൊണ്ട് ഞാനവന്റെ ഇരു കണ്ണിലേക്കും മാറിമാറി നോക്കി... അവന്റെ ചുണ്ടിൽ വീണ്ടും പരിഹാസ ചിരി വിടർന്നു.... "ഞാൻ പറയുന്നത് അനുസരിക്കുന്നതാ നിനക്ക് നല്ലത്...!!!" അവൻ വീണ്ടും ഭീക്ഷണി പോലെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഉള്ളിലെ പേടി അടക്കിപ്പിടിച്ഛ് ഞാനവന്റെ മുഖത്തേക്ക് രൂക്ഷമായി നോക്കി... "ഇല്ലെങ്കിൽ...??? അനുസരിച്ചില്ലെങ്കിൽ താനെന്നെ എന്ത്‌ ചെയ്യും....???" രൂക്ഷമായി നോക്കിയുള്ള എന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് സൈഡിലേക്ക് കോട്ടി ചിരിച്ഛ് വീണ്ടും അഹങ്കാരത്തോടെ എന്നെ നോക്കി നേരെ സൈഡ് ചരിഞ്ഞ് നിന്ന് കോട്ട് നേരെയാക്കി.. "ഞാൻ അനുസരിപ്പിക്കും..!!!" തുടരും