🌸എന്നെന്നും എന്റെ മാത്രം 🌸: ഭാഗം 16

രചന: അനു

ഒരു പെട്ടിയിൽ കുറച്ഛ് ഫോട്ടോ ഫ്രൈയിസ് കണ്ടു... കമിഴ്ന്നു വീണ് കിടക്കാണ്.... ഞാൻ വേഗം അതെടുത്ത് നേരെ തിരിച്ചു നോക്കി.... ഗ്ലാസ്സ് മുഴുവൻ പൊടിപിടിച്ഛ് കിടക്കാ,, മുഖം വ്യക്തമായില്ല... ചുറ്റും പരതി നോക്കി അടുത്തുള്ള പെട്ടിയിൽ നിന്ന് ഒരു പഴകിയ തുണിയെടുത്ത് പതിയെ ഗ്ലാസ്സിലെ പൊട്ടി തുടച്ചു.... ആ തുടച്ചു മാറ്റപ്പെട്ട ഭാഗത്ത് നിവാരണമായ മുഖം കണ്ടതും ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ അറിയാതെ എണീറ്റുപോയി.... കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു... ഫോട്ടോ എന്റെ കയ്യിൽ കിടന്നു വിറച്ചു... ഞാൻ പോലുമറിയാതെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു... ""ആ.... ആമി..... "" പെട്ടെന്ന് തോളിൽ ഒരു കരസ്പർശനമേറ്റ് ഞാൻ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു നോക്കി...എന്റെ ഞെട്ടൽ കണ്ട് സംശയത്തോടെ എന്നെ നോക്കുന്ന അമ്മയെ ഒരു വേള ഏതോ ലോകാതെന്ന പോലെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നു.. അമ്മ തോളിൽ തട്ടിയതും ഞാൻ ഒന്നൂടെ ഞെട്ടി ചുറ്റും നോക്കി, അപ്പോഴേക്കും എന്നിലെ അമ്പരപ്പ് അത്ഭുതത്തിനും വെപ്രാളതിനും വഴിയൊരുക്കിയിരുന്നു..... അതേ അത്ഭുതത്തോടെയും വെപ്രാളത്തോടേയും സംശയത്തോടെ ഞാൻ അമ്മയോട് നോക്കി.... "അമ്മേ.... ഇത്... ഈ ഫോട്ടോ....?" കയ്യിലെ ഫോട്ടോ അമ്മയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു ഞാൻ ചോദിച്ചുതും അമ്മയുടെ മുഖത്തെ സംശയം മാറി സങ്കടം നിറഞ്ഞു....

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ വാത്സല്യത്തോടെ ഫോട്ടോ കൈയിലെടുത്ത് അമ്മ അതിൽ പതിയെ തലോടി.... ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ ഫോട്ടോയിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ പറഞ്ഞു...... "എന്റെ മോളാ.... സിന്ധുജ.... ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം ആമി.... നിമ്മിയെ കൂടാതെ എനിക്ക് മകൾക്കൂടി ഉണ്ട് നിമ്മിയുടെ മൂത്തത്..... മാസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് അവൾക്ക് വേണ്ടി ഉയർന്ന കല്യാണപന്തലിൽ സുമംഗലി ആകേണ്ടിയിരുന്നവൾ.... പക്ഷേ.... എല്ലാ സന്തോഷവും ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് തല്ലിത്തകർത്തു അവള് പോയി.... സ്നേഹിച്ച പയ്യനോടൊപ്പം.... അത് കണ്ട് അപമാനഭാരം താങ്ങാനാവാതെ അവളെ അച്ഛൻ...... " ഇടിമുഴക്കം പോലെയാണ് 'അമ്മ പറഞ്ഞ 'മകൾ'എന്ന വാക്ക് എന്റെ ചെവിയിൽ വന്ന് പതിച്ചത്.... ഏതോ സ്വപ്നത്തിലെന്നപ്പോലെയാണ് പിന്നീട് അമ്മ പറഞ്ഞെത്തെല്ലാം ഞാൻ കേട്ടത്....മൊത്തത്തിൽ ഒരു മരവിപ്പ് ആയിരുന്നു....ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾ ചിന്താമണ്ഡലിത്തിലൂടെ തലങ്ങും വിലങ്ങും കടന്ന് പൊയ്കൊണ്ടിരുന്നു....... അപ്പോ..... സിദ്ധു.....? സിദ്ധു ആമിയുടെ... അമ്മയുടെ ശക്തിയായുള്ള കുലുക്കലാണ് എന്നെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്...

പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് അത്ഭുതത്തോടെ ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കി.... എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കവിൾതടം നനച്ചു കൊണ്ട് ഒഴുകിയിരുന്നോ...? അറിയില്ല...എന്റെ മരവിച്ചുള്ള നിൽപ്പ് കണ്ടിട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു അമ്മ എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്... പക്ഷേ ഞാൻ. അതൊന്നും കേട്ടിരുന്നില്ല എന്നതാണ് യാഥാർത്ഥ്യം..... "മോളേ... അനൂ... എന്താ... എന്താ.. പറ്റിയത്....." അമ്മ വീണ്ടും കുലുക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചതും ഞാൻ വേഗം തലകുലുക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... "ഒ.... ഒന്നുല്ല്യാമ്മേ...ഞാൻ..... ഞാൻ പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോ...." എന്റെ പകപ്പ് മറയ്ച്ഛ് കൊണ്ട് ഞാൻ വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞു.... " അല്ല മോളെന്താ ഒന്നും. അറിയാത്ത പോലെ ചോദിച്ചത്...??? മോൾക്ക് അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആയിരിക്കില്ലേ ഇതൊക്കെ..??? സിദ്ധു പറഞ്ഞ് കാണൂല്ലോ ല്ലേ...?? നിങ്ങള് രണ്ട് മൂന്ന് കൊല്ലം സ്നേഹിച്ചു നടന്നവരല്ലേ....??? അമ്മ കുറച്ഛ് കളിയായും കുറച്ഛ് കാര്യമായും ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ഞാൻ വല്ലതെ വിയർത്തു.... എന്തു പറയണമെന്നറിയതെ വാക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി അലഞ്ഞു....

അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി കള്ളം പറയാൻ തോന്നിയില്ല..... പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു വീണ്ടും പെട്ടിയൊതുകി വെക്കാൻ തുടങ്ങി... "ആഹ്.... അറിയാം.... സിദ്ധു.... അല്ല,, സിദ്ധു ഏട്ടൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.... ഞാൻ മ... മറന്ന് പോയതാ...പെട്ടെന്ന്.. ഞാൻ...." തിരിഞ്ഞുനിന്ന് പെട്ടിയിൽ സാധനങ്ങൾ പെറുക്കിവെച്ചോണ്ട് ഞാൻ എങ്ങനെയോ വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു..... തിരിഞ്ഞുനിന്ന എന്നെ അമ്മ തോളിൽ പിടിച്ച് തിരിച്ചു കൊണ്ട് അമ്മയ്ക്ക് അഭിമുഖമായി നിർത്തി.... തലകുനിച്ചു നിന്ന എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... "അഞ്ച് മക്കളെ പെറ്റു പോറ്റിയവളാ ഞാൻ.... കള്ളം പറഞ്ഞാൽ അത് മുഖത്ത് നോക്കിയാലും നോക്കിയെങ്കിലും എനിക്ക് മനസ്സിലാവും...." അമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ട് കയ്യും കാലും തളരുന്ന പോലെ തോന്നി.... "അമ്മേ.... ഞാൻ.... എനിക്ക്......" നിറഞ്ഞൊഴുക്കുന്ന മിഴികളോടെ ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കി...എന്റെ രണ്ട് കൈയ്യും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ച് കൊണ്ട് അമ്മ തുടർന്നു... "ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ ന്റെ കുട്ടി സത്യം പറയോ.....?എനിക്ക് വാക്ക് തരണം സത്യേ പറയൂന്ന്.....?" നിറഞ്ഞൊഴുക്കിയ എന്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ വലത്തേകൈ എന്റെ നേരെ നീട്ടി....

അമ്മയുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്ന് തന്നെ ചോദിക്കാൻ പോകുന്ന ചോദ്യമെന്താന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു.... എന്നിട്ടും ഞാൻ എന്റെ കൈ അമ്മയുടെ കൈയോട് ചേർത്തുവെച്ചു.... " സിദ്ധു പറഞ്ഞതൊക്കെ സത്യണോ.....?? നിങ്ങള് സ്നേഹിച്ചാണോ കല്യാണം കഴിച്ചത്....?? മോളേ വീട്ടുക്കാരുടെ സമ്മതത്തോടെയാണോ അവൻ നിന്നെ താലിക്കെട്ടിയത്....??" അമ്മ കാര്യമായി തന്നെ ചോദിച്ചു.... ഞാൻ തല കുനിച്ഛ് നിന്നു... അമ്മയുടെ ചോദ്യങ്ങൾ എന്നെ പല സംഭവങ്ങളും ഓർമ്മിപ്പിച്ചു... പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം ഞാൻ തളർന്നപ്പോവുന്നപ്പോലെ തോന്നി... കണ്ണിലെ ജലക്കണങ്ങൾ കാഴ്ച്ച മറച്ചു.... "നിങ്ങൾക്കിടയിൽ ഞങ്ങളറിയാത എന്തൊക്കെയോണ്ട്...!!! ആരെയും അറിക്കാതെ, പെട്ടെന്നുള്ള കല്യാണം.. ഇവിടെ വന്നപ്പോ മോൾടെ മുഖത്ത് കണ്ട പേടി... ഒഴിഞ്ഞ കഴുത്ത്.... എല്ലാം..... ഒരു വ്യക്തതയില്ലാത്ത പോലെ...!!!!" അമ്മ വീണ്ടും സംശയത്തോടെ പറഞ്ഞു... വലിച്ഛ് പൊട്ടിച്ഛ് കയ്യിലേക്ക് വെച്ഛ് തന്നൊരു താലി എനിക്ക് ഓര്മവന്നു.... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി... "നിന്നെ കൂട്ടികൊണ്ട് വരാൻ പറഞ്ഞപ്പോ പോലും അവൻ കൊണ്ടുവരില്ല ന്ന് തറപ്പിച്ഛ് പറഞ്ഞിരുന്നു.... ഒരുപാട് ബഹളം വെച്ചു.. ദേഷ്യം പിടിച്ചു... ഹാളിലെ ടീപോയ് ദേഷ്യത്തോടെ തല്ലി പൊട്ടിച്ചു...!!"

അമ്മ വീണ്ടും ഓർത്തെടുത്ത് പറഞ്ഞു... "അല്ലെങ്കിൽ സിദ്ധു ഒരുപാട് മാറി... അവിനിപ്പോ എല്ലാത്തിനും ദേഷ്യമാണ്... അച്ഛന്റെ മരണ ശേഷമാണ് അവനിലെ ഈ മാറ്റങ്ങൾ... ഇങ്ങനെയൊന്നും ആയിരുന്നില്ല അവൻ...!!!" അമ്മ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞ് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി... "പറ മോളേ,,,, ഇതൊക്കെ സത്യാണോ...?? അല്ലെങ്കിൽ ഇതിലേത്തിലെങ്ങിലും സത്യമുണ്ടോ...???" അലിവോടെയുള്ള അമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഞാനമ്മയുടെ ഞെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു..... "എനിക്ക്.... എനിക്ക് അറിയായിരുന്നു അമ്മയുടെ ചോദ്യം ഇതായിരിക്കുമെന്ന്.... പക്ഷേ അമ്മ ചോദിച്ചതിനൊന്നും എനിക്ക് ഉത്തരം നൽകാൻ കഴിയില്ല.... എനിക്ക് അറിയില്ല.... ഒന്നും അറിയില്ല...!! പക്ഷേ എന്റെ ഇഷ്ടത്തോടെയല്ല ഈ കല്യാണം നടന്നതെന്ന് മാത്രം ഞാൻ പറയാ... മറ്റൊന്നും അമ്മ ചോദിക്കരുത്... എനിക്ക്... എനിക്ക് പറയാൻ കഴിയില്ല...." ഏങ്ങി ഏങ്ങി കരഞ്ഞ് അമ്മയെ ഇറുക്കി പുണർന്നു ഞാൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു... തലമുടിയിൽ പതിയെ തലോടി എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അമ്മ എന്റെ നെറുക്കിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു.... എന്നെ ഇരു കൈകൊണ്ടും മാറോട് അണച്ചു ചേർത്തു നിർത്തി.....

എത്രനേരം അങ്ങനെ നിന്നെന്നറിയില്ല പക്ഷേ കുറേ കരഞ്ഞപ്പോ മനസ്സിന് വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം തോന്നുന്നു... മനസ്സിലെ ഭാരം ഒരു പരിധിവരെ ഒഴിഞ്ഞപ്പോലെ.... ഇത്രയും ദിവസം എന്നെ ഒരു മകളെ പോലെ കാണുന്ന അമ്മയെ ഞാൻ പറ്റിക്കുകയാണല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധം,, പാടേ വിട്ടക്കന്നു..... നിമ്മി താഴെ നിന്ന് വിളിച്ചതും ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും സ്റ്റോർ റൂം ലോക്ക് ചെയ്ത് താഴേക്കിറങ്ങി..... ഞങ്ങൾ എല്ലാരും ഹാളിൽ ചായകുടിക്കാൻ ഇരുന്നതും സിദ്ധു കയറി വന്നു..അപ്പോ പിന്നെ അവനും ഞങ്ങളോടൊപ്പം ചായക്കിരുന്നു..... അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല... കണ്ണിൽ അറിയാതെ വെള്ളം നിറയുന്ന പോലെ...എന്തിനാ ന്ന് പോലും അറിയാതൊരു സങ്കടം മനസ്സിനെ വല്ലാതെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു..... എന്റെ നേരെ ഓപ്പോസിറ്റ് വന്നിരുന്ന അവന് അമ്മ ചായ കൊടുത്തു... ചായ കുടിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഇന്നത്തെ conference success ആയെന്നും അതിന്റെ ഭാഗമായി നാളെ സിംഗപ്പൂർ വെച്ച് മീറ്റിങ് ഉണ്ടെന്നും രാത്രിയിലെ ഫ്ളൈറ്റിന് പോവാണെന്നും ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞേ വരുള്ളൂന്നും മറ്റും അമ്മയോടും അച്ഛമ്മയോടും അവനെ പറഞ്ഞു.... ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി..... ~~~~~ രാത്രി 11.00 മണിക്കാണ് ഫ്‌ളൈറ്റ്... ചെക്കിങ്ങിനും മറ്റുമായി ഒരു 9.00 മണിക്ക് എങ്കിലും ഇറങ്ങണം....

കുറച്ച് വർക്ക് കൂടി ചെയ്യാനുള്ളത് കൊണ്ട് ഞാൻ വേഗം ഫ്രഷ് ആയി ലാപ് തുറന്നു.... നേരത്തെ ചായ കുടിക്കുമ്പോ അവളുടെ നേരെ എതിർവശത്തയാണ് ഞാൻ ഇരുന്നത്... ഞാൻ കരുതി രാവിലെ ഞാൻ കൊടുത്ത പണിക്ക് മറുപണി കിട്ടും ന്ന്.....പക്ഷേ,,ഞാൻ അത്രയും നേരം അവിടെ ഇരുന്നിട്ടും ഇത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും അവളൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല,, ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു....!!! ആഹ്... എന്തോ ആട്ടെ....നന്നായാ അവൾക്ക് നന്ന് അല്ലാതെ എനിക്കേന്ത്....???!!! ഇന്ന് രാവിലത്തെ ഡോസ് തന്നെ അവൾക്ക് മതിയായി കാണും.. എനിക്കിട്ട് പണിതാ അത് ഇരട്ടിയായി അവൾക്ക് കിട്ടും ന്ന് ബോധ്യായി കാണും.... ഒരു നേടുവീർപ്പോടെ ഞാൻ ലാപ്പിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു...... ~~~~~ സന്ധ്യയ്ക്ക് വിളക്ക് വെച്ച് പ്രാർത്ഥനയിൽ മുഴുക്കിയപ്പഴും എന്നുള്ളിൽ സിദ്ധുവിന്റെ മുഖമായിരുന്നു നിറഞ്ഞത്.... കണ്ണിൽ കണ്ണീർതുള്ളികൾ ദാരപോലെ പെയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.... അറിയതെയാണെങ്കിലും സിദ്ധുവിന്റെ അച്ഛന്റെ മരണത്തിന് ഉത്തരവാദി ഞാൻ കൂടിയാണ്... അമ്മയുടെ മാഞ്ഞുപ്പോയ സിന്ദൂരത്തിൽ എനിക്കും പങ്കുണ്ട്... വേദനയോടെ ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു... ~~~~~ പെന്റിങ് വർക്ക്സൊക്കെ തീർന്നപ്പഴേക്കും സമയം 8.00 ആയി... വേഗം ഒന്നൂടെ ഫ്രഷ് ആയി ഡ്രസ് പാക്ക് ചെയ്ത് വെച്ഛ് ഫുഡ് കഴിക്കാൻ നേരെ ലോബിയിലേക്ക് ചെന്നു...

എല്ലാരും ഉണ്ടായിരുന്നു തീൻമേശയിൽ.... കനി അവൾക്ക് വാങ്ങേണ്ട സാധനങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റ് അവളുടെ കുഞ്ഞി വിരൽ കൊണ്ട് എണ്ണി പറഞ്ഞു തരുന്നത് കേട്ട് എല്ലാരും അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.... അവളുടെ വർത്താനം കേട്ട് ചിരിച്ചോണ്ട് മുന്നിലേക്ക് നോക്കി പോയപ്പഴാണ് നേരെ ഓപ്പോസിറ്റ് ഇരിക്കുന്ന അവളെ ഞാൻ ശ്രെദ്ധിച്ചത്.... കണ്ണിമ്മപ്പോലും ചിമ്മാതെ അവളെന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.... അത്ഭുതമാണോ സംശയമാണോ എന്ത് വികാരമാണ് അവളുടെ മുഖതെന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായില്ല..... ചോറ് പോലും കഴിക്കാതെ അവള് എന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.... കണ്ണിന്റെ അതിർവരമ്പുകൾ ഭേദിച്ച് കൊണ്ട് ഒഴുകിയിറങ്ങിയ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര് ചോറിലേക്ക് ഉറ്റി വീണു.... എന്നിട്ടും അവളെന്റെ കണ്ണിലേക്ക് മാത്രം നോക്കി.... "ഏട്ടാ.... ഇങ്ങനെ നോക്കി നിന്നാ ഫ്‌ളൈറ്റ് മിസ് ആവുംട്ടോ...." നിമ്മി കളിയാക്കി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ വേഗം അവളിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി എല്ലാരെയുമൊന്ന് നോക്കി വീണ്ടും ഫുഡ് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.. "മോളെന്താ കഴിക്കാത്തത്.....????" അമ്മ സ്നേഹത്തോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു.... പക്ഷേ അവളപ്പഴും എന്നെ നോക്കി നിന്നു... "അനൂ.... മോളേ... ഈ കുട്ടി ഇതേതു ലോക്കതാ....???" ~~~~~~~ പെട്ടെന്ന് അമ്മയുടെ സ്പർശനമാണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്....

എന്നെ നോക്കി നിമ്മി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... എത്രയും നേരം ഞാനെന്ത് ചെയ്യായിരുന്നു...?? എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു... അറിയില്ല...!!! ഞാൻ സംശയത്തോടെ അമ്മയെ നോക്കി... അമ്മ സ്നേഹത്തോടെ എന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ച് വീണ്ടും കഴിക്കാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും എന്തോ ചോറ് ഇറങ്ങുന്നില്ല... വീണ്ടും മിഴികൾ അവനിലേക്ക് തന്നെ മടങ്ങുന്നു... എന്താനോ..???എന്തിനാന്നോ...???ഒന്നും അറിയില്ലെങ്കിലും കണ്ണുകൾ അവനിൽ തറച്ചു നിന്നിരുന്നു..... അവൻ ഫുഡ് കഴിച്ഛ് എണീക്കുന്നത് വരേ ഞാനവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു..... അവന്റെ മുഖത്ത് ഇടയ്ക്കിടെ സംശയം മാത്രം നിഴച്ചു.... സമയം പോയെന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ വേഗം മുകളിലേക്ക് കയറി.... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പോകാൻ റെഡിയായി ട്രോളി ബാഗുമായി ഹാളിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു.... അമ്മയോടും അച്ഛമ്മയോടും നിമ്മിയോടും ഒരു ഫോമാലിറ്റിയ്ക്ക് മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കാൻ എന്നോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി..... അവസാനം കനി മോളുടെ അരികിൽ മുട്ട് കുത്തി ഇരുന്ന് ഉമ്മ വെച്ച് അവൻ കാറിലേക്ക് കയറി.... നിമ്മിയാണ് ഡ്രൈവ് ചെയ്തത്... തിരിച്ചു വരുമ്പോ കൂട്ടിന്ന് നിമ്മി കനിയേയും പിടിച്ഛ് കയറ്റി... അവള് വാശി പിടിച്ചിരുന്നു... നിമ്മി എന്നെ കുറേ നിർബന്ധിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ ചിരിയോടെ നിരസിച്ചു...

ആ കാർ കണ്മുന്നിൽ നിന്ന് മറയുന്ന വരെ ഞാൻ കോലായിൽ നോക്കിനിന്നു... ~~~~ ഇവൾക്കിത് എന്താ പറ്റിയത്....??? എന്തൊക്കെയോ മാറ്റങ്ങൾ.... ഫുഡ് കഴിക്കുമ്പോ അവളെന്തിനായിരിക്കും എന്നെ നോക്കിയിരുന്നത്....??അപ്പഴാ നിമ്മിയുടെ വക ഒരു ഓഞ്ഞ ഡയലോഗ്,,,എനിക്ക് ചൊറിഞ്ഞു വന്നതാ... പിന്നെ വിട്ടുക്കളഞ്ഞു...!! എയർപോർട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു... ഏതായാലും അവൾക്ക് പാസ്‌പോർട്ട്‌ ഇല്ലാത്തത് ഭാഗ്യായി,,,, ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അവളെയും കൂട്ടേണ്ടി വന്നേനെ... ഒരാഴ്ച ആ മാരണത്തെ കാണാണ്ടല്ലോ.... സന്തോഷം.....!!! പക്ഷേ,,,, എന്നാലും അവളെന്തിനായിരിക്കും നോക്കിയത്....? എന്തായിരിക്കും അവള് ചിന്തിച്ചത്.....?മനസ്സിൽ കുമിഞ്ഞു കൂടിയ സംശയങ്ങൾ ചികഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു.......തുടരും.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...