🌸എന്നെന്നും എന്റെ മാത്രം 🌸: ഭാഗം 6

രചന: അനു

ഞാൻ വീണ്ടും മുകളിലേക്ക് നോക്കി കിടന്നു... ഒരുപാട് നേരം വെറുതെ കിടന്നെങ്കിലും ഉറക്കം വന്നതേയില്ല... ഒരു സമാധാനവും കിട്ടുന്നില്ല... എന്തിനോ വേണ്ടി ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിപ്പേറി കൊണ്ടിരുന്നു.... ചുറ്റും പേടി നിറയുന്ന പോലെ... എന്തോ അരുതാത്തത് നടക്കാൻ പോകുന്ന പോലെ മനസ്സ് പിടയുന്നു.... ഇടയ്ക്ക് എപ്പഴോ കൺപോളകൾക്ക് ഭാരമേറി കണ്ണുകൾ പതിയെ അടഞ്ഞു ~~~~~~ പിന്നാമ്പുറത്തെ തട്ടലും മുട്ടലും കേട്ടാണ് ഞെട്ടിയുണർന്നത്.... രാത്രി എപ്പഴാ ഉറങ്ങിപോയതെന്ന് പോലും ഓർമയില്ല.... ഞാൻ പയ്യെ എണീറ്റ് ബെഡിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞ് ഇരുന്നു... തുറന്നിട്ട ജാലകത്തിലൂടെ പുലർകാല തണുപ്പ് പതിയെ റൂമിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ട്..... അടുത്തു കിടക്കുന്ന അമ്മൂനേയും ജോയേയും ഉണർത്താതെ ഞാൻ പയ്യെ ജനലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു... കിഴക്കേ ചക്രവാളത്തിൽ സൂര്യൻ വെള്ളക്കീറിത്തുടങ്ങുന്നതേള്ളു.... സ്വർണ്ണ രശ്മികൾ തട്ടി, പുലർക്കാല മഞ്ഞുതുള്ളികൾ വൈഡൂര്യം പോലെ തിളങ്ങി.... കുന്നിന്റെ ചരിവിലൂടെ എത്തിനോക്കുന്ന പ്രഭാത സുര്യനെ കണ്ടപ്പോ ആകാശം ഭൂമിക്ക് ചാർത്തിയ സിന്ദൂരപ്പൊട്ട് പോലെ തോന്നി.... സമയമറിക്കാനെന്നോണം സെറ്റ് ചെയ്ത അലാറം അടിച്ചതും ഞാൻ തോർത്തും സോപ്പുമെടുത്ത് കുളക്കടവിലേക്ക് നടന്നു....

കുളിച്ച് ഡ്രസ് മാറ്റി കൃഷ്ണന്റെ അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു... നടയിൽ തൊഴുത് നിന്ന് മനസ്സിലെ ഭാരം മുഴുവൻ കണ്ണന്റെ കാൽകീഴിൽ സമർപ്പിച്ചു... എത്ര നേരം നിന്നെന്നറിയില്ല,, പക്ഷേ കൺ കോണിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണീരിന്റെ ചൂട് ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു..... നാട്ടിൽപ്പുറത്തെ വിശുദ്ധിയും നന്മയും ചേർന്ന് ചന്ദനക്കുറി നെറ്റിയെ മാത്രമല്ല ശരീരത്തിലാകമാനം തണുപ്പ് പടർത്തി... പറഞ്ഞറിക്കാൻ പറ്റാത്ത ആശ്വാസം തോന്നുന്നു.... ഞാൻ ഒന്നൂടെ ശ്രീകോവിലേക്ക് നോക്കി.... എന്റെ കണ്ണാ,,, ഒരു അനിഷ്ടവും കൂടാതെ എല്ലാം ഭംഗിയായി നടക്കണേ...! നെഞ്ചിൽ കൈ ചേർത്ത് ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.... ഈ ചുരുങ്ങിയ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ വീട് ആൾക്കാരെ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു... തറവാട് വീടായത് കൊണ്ട് ബന്ധുജനങ്ങൾക്ക് പഞ്ഞം ഉണ്ടായില്ല... എൻഗേജ്മെന്റാണെങ്കിലും ആകെ മൊത്തം ഒരു കല്യാണത്തിനുള്ള ആളുണ്ട്... വീട് മുഴുവൻ ആളുകളെ കണ്ടത് കൊണ്ടോ, അവരുടെ മുഖത്തെ സന്തോഷം കണ്ടത് കൊണ്ടോ അറിയില്ല വല്ലാത്ത പേടി തോന്നുന്നു.... എല്ലാരേയും ഒന്ന് ചിരിച്ഛ് മുഖംകാണിച്ഛ് കോണിക്കയറുമ്പോ അണഞ്ഞെന്ന് ഞാൻ കരുതിയ തീ വീണ്ടും നെഞ്ചിൽ ആളി കത്തി... കോണികയറി റൂമിലെത്തി കട്ടിലിൽ ടെൻഷനോടെ ഞാൻ ചന്ദനപ്പടിയിട്ട് ഇരുന്നു....

എന്താ ആലോചിക്കുന്നതെന്നറിയില്ല പക്ഷേ മനസ്സ് ഗാഢമായെന്തോ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ട്.... അമ്മ വാതില് തുറന്നപ്പഴാണ് വീട്ടിലാണെന്ന ബോധം പോലും വന്നത്.... കൂടെ അമ്മുവും ജോയും ണ്ട്.... "ന്റെ ഭഗവതീ.... നീയിത് വരെ സാരി ഉടുത്തില്ലേ ന്റെ കുട്ട്യെയ്... ന്താ ഈ കുട്ടിക്ക് പറ്റിയത്... ഏതുനേരം നോക്കിയാലും ആലോചനയാണല്ലോ....???? " അകത്തേക്ക് കയറി കൊണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ പതിയെ എണീറ്റ് നിന്നു.. അമ്മ കയ്യിലെ ആമാടപ്പെട്ടി ടേബിളിന്റെ മുകളിലേക്ക് വെച്ചു... "ഇത് ആലോചയയൊന്നുമല്ല... ദിവസ്വപ്നാ..... പകൽക്കിനാവ്‌..... മ്മ്മ്,,,,അബിയേട്ടനെയായിരിക്കും....??" അമ്മു കളിയാക്കി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു... "ഇനി അമ്മയൊന്ന് പൊയ്ക്കെ...??? ചേച്ചിയെ ഞങ്ങളൊന്ന് റെഡിയാക്കട്ടെ.... " എന്നെ വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ഛ് കൊണ്ട് അമ്മു പറഞ്ഞു... ഒരു നേടുവീർപ്പോടെ അമ്മ ഞങ്ങളെ നോക്കി.. "ന്താന്ന് വെച്ചാ ചെയ്യ്‌... വിളിക്കുമ്പോ താഴേക്കിറങ്ങി വന്നോണം.... എന്നെ വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ട് കയറ്റരുത്...!!" അമ്മ വാണിംഗ് പോലെ പറഞ്ഞു... "ഞാൻ പോവാ... പിടിപ്പത്തു പണികിടക്കാ താഴെ....!!!" ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ധൃതിയിൽ അമ്മ റൂമീനിറങ്ങിയതും അമ്മൂ വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു... അച്ഛൻ വാങ്ങി തന്ന സാരി ഞാൻ നല്ലപ്പോലെ ഞൊറിഞ്ഞുടുത്ത് കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു....

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അമ്മു തട്ടിവിളിച്ചപ്പഴാണ് ഞാൻ നേരെ കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കിയത് പോലും.... എന്റെ മുടി ഒതുക്കത്തിൽ കെട്ടി താഴെ വരെ പിന്നിയിട് നിറയെ മുല്ലപ്പൂ വെച്ചിട്ടുണ്ട്, അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് തൊട്ട ചന്ദനക്കുറിയ്ക്ക് താഴെ ചുവന്ന ചെറിയ വട്ടപ്പൊട്ട്.. കണ്ണ് രണ്ടും വാലിട്ടെഴുതീട്ടുണ്ട്.. കഴുത്തിൽ ഒരു സിംപിൾ നെക്ലേസും പാലക്കാമാലയും.. കൈയിൽ വീതിയുള്ള കടക്ക വള... കാതിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന ജിമ്മിക്കി..... അച്ഛൻ വാങ്ങിത്തന്ന സാരി എനിക്ക് നന്നായി ചേരുന്നുണ്ട്... കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു... " ഒന്ന് എണീറ്റ് നിന്നേ ചേച്ചിക്കുട്ടി... നോക്കട്ടെ....???" എന്നെ പിടിച്ഛ് എണീപ്പിച്ഛ് കൊണ്ട് അമ്മു പറഞ്ഞൂ... ഞാൻ എണീറ്റ് അവൾക്ക് അഭിമുഖമായി നിന്നു... "ഇപ്പോ കണ്ടാൽ ന്റെ ചേച്ചിക്കുട്ടിയെ അബിയേട്ടൻ ഇന്ന് തന്നെ കൂട്ടികൊണ്ടു പോവും അല്ലേ... ജ്യോത്യേച്ചീ.....???" ഇരു കൈ കൊണ്ടും എന്റെ മുഖം ഉഴിഞ്ഞ് നെറ്റിയിൽ കൈ വിരൽ അമർത്തി പൊട്ടിച്ഛ് ധൃഷ്ടി ദോഷം കളഞ്ഞ് അമ്മു പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ വെറുതേ ചിരിച്ചു.... " പിന്നേ.. അനൂനെ മാത്രല്ല.... അമ്മൂനേയും കൂട്ടും.....!!" അമ്മൂനെ പുറക്കിൽ നിന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ഛ് ജോ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പഴാ ഞാൻ അമ്മൂനെ ശ്രെദ്ധിച്ചത്.... ഒരു മെറൂണ് കളർ ദാവണിയാണ് അമ്മുന്റെ വേഷം....

അമ്മയുണ്ടാക്കുന്ന കലർപ്പില്ലാത്ത കാച്ചെണ്ണയുടേയും ക്ലോറിനേറ്റെഡ് അല്ലാത്ത കുളത്തിലെ തണുത്ത ശുദ്ധ ജലത്തിന്റെയും മിടുക്ക് മുട്ടറ്റം വരെ നീട്ട പരന്നു കിടക്കുന്ന അവളുടെ മുടിക്കുണ്ട്... എന്റേത് പോലെ ഒതുക്കി പിരിച്ഛ് മുന്നിലേക്ക് എടുത്തിട്ടിട്ടുണ്ട്... നെറ്റിയിൽ കുഞ്ഞ് കറുത്ത പൊട്ട്.. കണ്ണ് വാലിട്ട് എഴുത്തിട്ടുണ്ട്... മൂക്കിൽ മിന്നുന്ന വെള്ളക്കൽ മൂക്കുത്തി... കഴുത്തിൽ ചെറിയൊരു മാല... കൈയിൽ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന കുപ്പിവളക്കൾ... എല്ലാം കൂടി അവളെരു ദേവതയെ പോലെ തോന്നി... കാവിലെ ഭഗവതിയെ പോലെ... ഒരുവേള കണ്ണെടുക്കാതെ ഞാനെന്റെ അമ്മൂനെ നോക്കി നിന്നു..... ജോയും സാരിയായിരുന്നു വേഷം... ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ ഞങ്ങളിൽ ഒരാളായി....... അവളേയും കൂടെ കൂട്ടും ന്ന് ജോ പറഞ്ഞപ്പോ പെണ്ണിന്റ മുഖത്തെ പ്രകാശമൊന്ന് കാണണമായിരുന്നു..... അനൂ നോക്കിക്കേ,,,,,, നോക്കിക്കേ,,,, പെണ്ണിന് നാണം വന്നു... മുഖമൊക്കെ ചുവന്ന് തുടുത്തു.." കവിളിൽ നുള്ളി കൊണ്ട് അവള് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അമ്മു നാണത്തോടെ ജോന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി... "ഒന്ന് പോ ജ്യോത്യേച്ചീ..... ചേച്ചിക്കുട്ടി.... അല്ലാ,,,, ഇന്നലെ പറഞ്ഞ അനിയൻ ചെക്കന്റെ കാര്യം നമ്മുക്കൊന്ന് നോക്കിയാലോ...??? എന്താ ന്റെ ചേച്ചൂന്റെ അഭിപ്രായം..."

നാണത്തോടെ കൊഞ്ചി കുഴഞ്ഞ് അമ്മു ചോദിച്ചത് കേട്ട് ഞാൻ അന്തം വിട്ട് ജോയെ നോക്കി.... "ഇന്നലെ മുതൽ തുടങ്ങിയതാ പെണ്ണ്... രാവിലെ മുതലുള്ള ഒരുക്കം കണ്ടപ്പഴേ എനിക്ക് ഡൗട്ട് അടിച്ചതാ.... നിന്നെ ഞാനിന്ന് ശെരിയാക്കി തരാ...!!!" ജോ കാര്യമായി അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ തുടങ്ങി... " ആന്റിയെവിടെ...? ഇപ്പൊ തന്നെ പറയട്ടെ... നിന്റെ കല്യാണം ഞാൻ ഇപ്പൊ,,, ഇവിടെ വെച്ച് ഉറപ്പിച്ചു തരാം...." ജോ അമ്മയെ തിരഞ്ഞ് വാതിലിനടുത്തേക്ക് നടക്കുന്നത് കണ്ട് അമ്മു ഞെട്ടലോടെ എന്നെ നോക്കി അന്തം വിട്ട് നിന്നു.... പിന്നെ വേഗം ജോ പുറക്കെ ഓടി.... " അയ്യോ ജ്യോത്യേച്ചീ ചതിക്കല്ലേ..." അമ്മൂനെ വകവെക്കാതെ ജോ വാതില് തുറന്നതും അമ്മു ജോന്റെ മുന്നിൽ കയറി ബ്ലോക്ക് ചെയ്ത് നിന്ന് ചിണുങ്ങാൻ തുടങ്ങി... അവരുടെ കോപ്രായങ്ങൾ കണ്ട് എനിക്ക് ശെരിക്കും ചിരി വന്നു..... ഞാൻ പോലുമറിയാത്തെ ചുണ്ടിൽ ചിരി വിരിഞ്ഞു... കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിലെ ടേബിളിൽ ചാരിയിരുന്ന് ചിരിക്കുന്ന എന്നെ കണ്ട് രണ്ടാളും കിളിപ്പോയ പോലെ അടുത്ത് വന്ന് നിന്നു

" ഹാവൂ നീയൊന്ന് ചിരിച്ചു കണ്ടല്ലോ... എന്റെ ഈശോ നിശിഹായെ നിനക്ക് സ്ത്രോത്രം....!!!! " മുകളിലേക്ക് നോക്കി കുരിശ് വരച്ഛ് കൊണ്ട് ജോ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ചിരിയടക്കി... "ഈ ചിരിയുടെ കുറവുണ്ടായിരുന്നു എന്റെ ചേച്ചിക്കുട്ടിന്റെ ഈ കുഞ്ഞ് മുഖത്ത്.. ഇപ്പോ എല്ലാം ഓകെ.... എപ്പഴും എന്റെ ചേച്ചിക്കുട്ടി ഇങ്ങനെ ചിരിച്ച് നിൽക്കണം.... ഇവിടുത്തെ കുശുമ്പിക്കളുടെ കണ്ണ് തട്ടണ്ട" കണ്ണിലെ ഒരു നുള്ള് കണ്മഷി ആരും കാണാത്ത വിധം എന്റെ ചെവിയ്ക്ക് പിറകിൽ തൊട്ട് തന്ന് കൊണ്ട് അമ്മു പറഞ്ഞു... "മോളേ അമ്മൂ....!??" താഴെ നിന്ന് അമ്മ നീട്ടി വിളിച്ചു... "ഈ അമ്മയെ കൊണ്ട് തോറ്റല്ലോ... ഏത് സമയവും അമ്മൂ, അമ്മൂ...!!! ദാ വരാ...!!!" മുഷിച്ചിലോടെ പറഞ്ഞ് അവൾ താഴേക്ക് എന്നോണം വിളിച്ഛ് പറഞ്ഞ് ദേഷ്യത്തോടെ താഴേക്ക് പോയി..... ഞാൻ ചെയറിലും ജോ കട്ടിലിലുമായി ഇരുന്നു.... പുറമെ ചിരി വന്നെങ്കിലും മനസ്സറിഞ്ഞ് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നില്ല,, അസ്വസ്ഥമാണ്.... വലിയതെന്തോ എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നപ്പോലെ ഒരു തോന്നൽ...!! കല്യാണക്കാര്യം ആരോടും പറയാത്തത് ബുദ്ധിമോശമായോ.....??

അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ ഞാൻ എന്താ പറയാ....??പേരുപ്പോലും അറിയില്ല.... ഭഗവാനേ,,,,,, ഒരു മനസ്സമാധാനം കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ...??? ഞാൻ ടെൻഷനോടെ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു.... പെട്ടന്നൊരു ഹോണടി കേട്ടതും ഞെഞ്ചിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി... ന്റെ കൃഷ്ണാ...!!! ഹൃദയം ക്രമാതീതമായി മിടിപ്പേറുന്നതും കിതയ്ക്കുന്നതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു... അവര്,,,, അവര് എത്തിയതാവോ...??? ഇത്ര വേഗം വന്നോ...??? മനസ്സിൽ ചോദിച്ഛ് ഞാൻ തളർച്ചയോടെ ചുമരിൽ ചാരി നിന്നു.... "അനൂ അവരെത്തി....!!!!!" ജോ ജനാലയിലൂടെ നോക്കി നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ എക്സൈറ്റ്മെന്റോടെ പറഞ്ഞ് എന്റെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.... അവരെത്തി....!!!! ഞാൻ പേടിയോടെ അവളെ നോക്കി... ജോ സംശയത്തോടെ എന്നെ നോക്കി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് നിന്നു.... "എന്താ അനൂ...??? എന്താ പറ്റിയത്...???" എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് ഷോള്ഡറിൽ കൈ വെച്ച് ജോ ചോദിച്ചപ്പോ തന്നെ കണ്ണുകൾ പെയ്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു... "ജോ... എനിക്കൊരു സമാധാനവുംല്ലഡീ... പേടിച്ച്,, പേടിച്ഛ് ഞാനിപ്പോ ചത്തുപ്പോവും....!!! എന്തോ അനർത്ഥം നടക്കാൻ പോകുന്നൂ ന്ന് ആരോ ഉള്ളിൽ നിന്ന് മുറവിളി കൂടുന്നു...വല്ലാത്ത വെപ്രാളവും പരവേശവും... പറ്റുന്നില്ല എനിക്ക്....!!!" ഞാൻ വിങ്ങി പൊട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... കവിളിലൂടെ കണ്ണീർ ഉരുണ്ടിറങ്ങി...

ജോ ടെൻഷനോടെ വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കി..... "കരയല്ലേ മോളേ,,,, ആരെങ്കിലും കണ്ടാ ചോദ്യായി ഉത്തരായി....!!!!" ജോ ടെൻഷനോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് വാതിൽക്കലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് വേഗത്തിൽ കണ്ണ് തുടയ്ച്ഛ് കരച്ചിലടക്കി.... "ദേ... അനൂ.... അവസാന നിമിഷം നീ കലമിട്ട് ഉടയ്ക്കരുത്....!!!" സാവധാനം എന്റെ കവിളുകൾ തുടയ്ച്ഛ് കൊണ്ട് ജോ പറഞ്ഞത് കേട്ട് നിറകണ്ണോടെ ഞാനവളെ നോക്കി.... "ഇങ്ങനെ കലങ്ങിയ കണ്ണും മുഖവുമായി നീ താഴേക്ക് ചെന്നാൽ എല്ലാർക്കും സംശയാവും.... നീ വെറുതെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ഛ് കൂട്ടി ടെൻഷൻ ആവാ.... നീ പേടിക്കുന്ന പോലെ ഒന്നുംല്ല.... ഒരു രണ്ട് മണിക്കൂറുക്കൂടി... പ്ലീസ്..... നിന്റെ അച്ഛന് വേണ്ടി....." ജോ യാചിക്കുന്ന പോലെ പറഞ്ഞു... "ജോ,,, പിടിച്ഛ് നിൽക്കണം ന്ന് എനിക്കും ഉണ്ട്.... അച്ഛന് വേണ്ടി മാത്രല്ല, അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി, കുടുംബക്കർക്കും വീടുക്കാർക്കുമൊക്കെ വേണ്ടി... പക്ഷേ പറ്റുന്നില്ല...!!!! ഞാൻ നിസ്സഹായതയോടെ പറഞ്ഞു... ജോ വീണ്ടും ഒരുപാട് എന്തെക്കെയാ പറഞ്ഞെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിലെ പേടി കല്ല്പോലെ ഉറച്ഛ് നിന്നു... അമ്മു വന്ന് വിളിച്ചതും ഞാനും ജോയും അവൾക്കൊപ്പം താഴേക്കിറങ്ങി... താഴേക്കുള്ള ഓരോ സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങുന്തോറും എന്റെ പേടിയും ടെൻഷനും വെപ്രാളവും കൂടി കൂടി വന്നു....

മറ്റുള്ളവരെ ബോധിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം മുഖത്ത് ഞാനൊരു ചിരി കരുതി.... അച്ഛൻ എന്നെ കണ്ടതും അടുത്തേക്ക് വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നെറുക്കിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു... അമ്മ ചിരിയോടെ എന്റെ മുഖം കൈയ്യുഴിഞ്ഞു നെറ്റിയിൽ പൊട്ടിച്ചു... തെളിച്ചമില്ലാത്ത ചിരിയോടെ ഞാൻ നിന്ന് കൊടുത്തു... ഒരിക്കലും ഈ ചിരിയും സന്തോഷവും നഷ്ട്ടപ്പെടരുതെന്ന് ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു... നീണ്ട കോലായിൽ ഇരു സൈഡിലായി വിരിച്ച പുൽ പായയുടെ ഒരു സൈഡിൽ അച്ഛനെന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് ഇരുത്തിച്ചു,,കൂടെ അച്ഛനും അമ്മയും അമ്മുവും കുടുംബക്കാരും എല്ലാരും ഇരുന്നു... മറുഭാഗത്ത് അബിയും ഫാമിലിയും... ഞാൻ അബിയേയും ഫാമിലിയേയും നോക്കി ചിരിച്ചു... തിരുമേനിയുടെ പ്രാർത്ഥനയും മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞതും ജാതകങ്ങൾ കൈമാറി... ഇതിനിടയിൽ അമ്മുവും ജോയും എന്നെയും അബിയെയും കളിയാക്കി എന്തെക്കെയോ പറയുണ്ടായിരുന്നു... അവർക്ക് ഒരു ചിരിമാത്രം മറുപടി കൊടുത്തു ഞാൻ മൂകയായിരുന്നു.... ഉള്ളിൽ പേടി മത്രേള്ളൂ.... ശ്വാസം വലിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത പേടി... ജാതകം കൈമാറി കഴിഞ്ഞതും അബിയുടെ പെങ്ങൾ വന്ന് എന്നെയും, അമ്മു അബിയേയും ഇരുന്നിടത്ത് നിന്ന് എണീപ്പിച്ഛ് ഒരുമിച്ച് നിർത്തിച്ചു.. പിന്നെ രണ്ടാളും പോയി ഓരോ താലങ്ങളിൽ മോതിരങ്ങളുമായി വന്നു... ഞാനും അബിയും പരസ്പരം നോക്കി ആർക്കോ വേണ്ടിയെന്ന പോലെ ചിരിച്ചു....

അബിനാഥ്‌ എന്ന് മനോഹരമായി ഇംഗ്ലീഷിൽ കൊത്തിയ സ്വര്ണമോതിരം... അതിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോ മനസ്സിനോരൽപ്പം സന്തോഷം വന്നപ്പോലെ... ചുണ്ടിലൊരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയും... അബി എനിക്ക് നേരെ കൈ നീട്ടിയതും ചെറിയൊരു മടിയോടെ ഞാൻ എന്റെ കൈവിരലുകൾ അവന്റെ കയ്യിലേക്ക് ചേർത്തു വെച്ചു... അബി മോതിരമെടൂത്ത് എന്റെ വിരലിൽ ഇട്ടാൻ തിടങ്ങിയതും അവന്റെ ഫോൺ മന്ത്രിച്ചു... ഒരു നോട്ടിഫിക്കേഷൻ സൗണ്ട്... അത് കാര്യമാക്കാതെ അവൻ മോതിരമിടാൻ ഒരുങ്ങിയതും ആദ്യത്തേത് ഒരു തുടക്കമെന്നോണം തുടരെ തുടരെ അങ്ങിങ്ങായി എന്റെയും അവന്റേയും ഫാമിലിയിലെ എല്ലാരുടെ ഫോണിലേയും പലതരത്തിലുള്ള നോട്ടിഫിക്കേഷൻ സൗണ്ട് സെക്കന്റുകൾ വ്യത്യാസത്തിൽ മുഴങ്ങി... ഒരുമിച്ചുള്ള നോട്ടിഫിക്കേഷൻ സൗണ്ട് കേട്ട് എല്ലാരും ആശ്ചര്യത്തോടെയും സംശയതോടെയും പോക്കറ്റിൽ നിന്നും പേഴ്സിൽ നിന്നും ഫോണുകൾ എടുക്കാൻ തുടങ്ങി.. കൂട്ടത്തിൽ സംശയത്തോടെ അബിയും പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഫോൺ എടുത്തു... ഓപ്പൺ ചെയ്ത് ആദ്യം അമ്പരപ്പോടെ ഫോണിലേക്കും പിന്നെ സംശയത്തോടെ എന്നെയും അവൻ മാറിമാറി നോക്കി.... ഞാൻ ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാതെ ഞാൻ അവനേയും ചുറ്റുമുള്ളവരേയും നോക്കി...

എവിടെ കൂടിയിരുന്ന എല്ലാരും എന്നെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി എന്തെക്കെയോ സ്വകാര്യ സംഭാഷണങ്ങൾ നടത്തുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു... എല്ലാ മുറുമുറുപ്പുകളേയും കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് അബിയുടെ അമ്മാവന്റെ ശബ്ദം പെട്ടെന്ന് ഉയർന്നു... "ഈ നിശ്ചയം നടക്കില്ല.... ഒരു രണ്ടാംക്കെട്ടുക്കാരിയെ വിവാഹം ചെയ്യേണ്ട ഗതികേടൊന്നും ഞങ്ങളെ പയ്യനില്ല...!!!!" അമ്മാവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് എല്ലാരുടേയും ശ്വാസം ഒരു വേള വിലങ്ങി... പേടിയോടെ ഞാൻ ആദ്യം നോക്കിയത് ജോയെയായിരുന്നു... ഞെട്ടലോടെ അവൾ എന്നെ നോക്കി... "രണ്ടാംക്കെട്ടുക്കാരി" അബിയുടെ അമ്മാവൻ പറഞ്ഞ ആ ഒരൊറ്റ വാക്കിൽ കെട്ടി നിമിഷങ്ങൾക്കകം പൊട്ടിച്ചെറിയപ്പെട്ട ഒരു താലി എന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു.... ഭഗവാനേ കൃഷ്ണാ,,,,, ഞാൻ പേടിയോടെ മനസ്സിൽ വിളിച്ചു..... വിറയ്ക്കുന്നു,,, ഉള്ളം കാൽ മുതൽ തലമുടി വരേ... തളരുന്നു... ശരീരമാക്കെ തളരുന്നു.... കിതയ്ക്കുന്നു... വല്ലാതെ... ദാഹിക്കുന്നു....!!! "എന്താ... എന്താ പറഞ്ഞത്...???? രണ്ടാക്കെട്ടോ... അനാവശ്യം പറയരുത്....???" അച്ഛന്റെ വാക്കുകളിൽ ദേഷ്യത്തിന്റെ ചവർപ്പ് കലർന്നിരുന്നു.... എനിക്ക് ഒരേ സമയം അച്ഛനോട് അതിയായ സ്നേഹവും സഹപാതവും തോന്നി... എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..... "നിങ്ങൾക്ക് കാണിക്കാ,,,, ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞതാണ് കുറ്റം... അല്ലേ...???"

അബിയുടെ അമ്മാവന്റെ ശബ്ദം വീണ്ടും ഉയർന്നു.... ഞാൻ തലകുനിച്ഛ് നിന്നു... തീക്ഷ്ണമായി എന്നെ മാത്രം തുറിച്ഛ് നോക്കുന്ന കണ്ണുകളെ ഞാൻ ഭയക്കുന്നു.... "ദേ നോക്ക് മോൾടെ തനികൊണം...!!! " അയാൾ പുച്ഛത്തോടെ നീട്ടിയാ ഫോൺ അച്ഛൻ വെപ്രാളത്തോടെ വേഗത്തിൽ വാങ്ങി... അതിലേക്ക് നോക്കിയ അച്ഛന്റെ കണ്ണുകൾ ഞെട്ടലോടെ വികസിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു... സൈഡിലേക്ക് സ്വൈപ് ചെയ്യേ അച്ഛന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.... വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ സംശയത്തോടെ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ഫോൺ ഞാൻ വാങ്ങി നോക്കി.... എന്റെ ശ്വാസം നിലച്ചു പോയി... ഉയരുന്ന ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളോടെ വരുതിയിലാക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ കിതയ്ച്ചു.... ഉള്ളം കാലിൽ നിന്നൊരു തണുപ്പ് ശരീരമാക്കെ പടരുന്നു... തളർന്ന് വീണ് പോകുമോന്ന് കൂടി ഞാൻ ഭയന്നു... കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് തെളിനീർ കവിൾത്തടം വഴി ഒഴുകി.... വിറയ്ക്കുന്ന കൈക്കളിൽ നിന്ന് ഫോൺ തന്നേ നിലത്തേക്ക് ഊർന്നു വീണ്... അവൻ എന്നെ ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തി കഴിപ്പിച്ച കല്യാണത്തിന്റെ ബാക്കിപാത്രമായിരുന്നു അത്... അവനെന്റെ കഴുത്തിൽ താലികെട്ടുന്നതും സിന്ദൂരം തൊട്ടുന്നതുമായ അഞ്ചോളം ഫോട്ടോസ്... പിന്നെ, ഞാൻ സൈൻ ചെയ്ത ഡോക്യൂമെന്റ്‌സ് ഉണ്ടായിരുന്നു....

"ഇത് നിങ്ങളെ ഈ മോൾ തന്നെ അല്ലേ...??? ദേ ഈ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നിൽക്കുന്നവൾ...!!! വല്യ തറവാട്ടുക്കാരണത്രേ,,, ഇപ്പോ മനസ്സിലായി തറവാട്ടിന്റെ ഗുണം.... അബി... നമ്മുക്ക് ഈ ബന്ധം ശെരിയാവില്ല വാ പോവാം....!!" അബിയുടെ കൈ പിടിച്ച് വലിച്ഛ് അമ്മാവൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അച്ഛൻ അവരുടെ മുന്നിലേക്ക് കയറി നിന്നു.... "അയ്യോ അങ്ങനെ പറയരുത്... ഇങ്ങനെ ഇറങ്ങി പോവരുത്.... ന്റെ കുട്ടി തകർന്ന് പോവും...!!!" അച്ഛൻ ദയനീയമായി പറഞ്ഞു... "ഇത്....ഇതൊന്നും വിശ്വസിക്കരുത്... ആരോ നിശ്ചയം മുടക്കാൻ മനപ്പൂർവ്വം ചെയ്യുന്നതാ... ന്റെ മോള് അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യില്ല... അത്തരത്തിലല്ല ഞാനെന്റെ മോളേ വളർത്തിയത്...!!!!" അച്ഛൻ വിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു... ഞാൻ കണ്ണീരോടെ അച്ഛനെ നോക്കി... സത്യങ്ങൾ അറിയോ,,,,, എന്റെ അച്ഛൻ...!!! ചങ്ക് പൊട്ടുന്നു.... " ഹ്മ്മം,,,,,, വേറൊരുത്തനെ കല്യാണം കഴിച്ഛ് വന്നിട്ട് ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ നിശ്ചയത്തിന് വന്ന് നിന്ന ഇവൾ,,, നാളെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ മറ്റൊരുത്തന്റെ കൂടെ പൂവിലെന്ന് എന്താ ഉറപ്പ്....???" അയാള് പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കി... പൊതു മദ്ധ്യത്തിൽ വെച്ഛ് വിവസ്ത്രയാക്കപ്പെട്ട പോലെ തോന്നി... എന്റെ അഭിമാനം... എന്റെ അച്ഛന്റെ അന്തസ്സ്...

കുടുംബമഹിമ... എല്ലാം ചവിട്ടിയരയ്ക്ക് പെടുന്നു... "എന്നാലും ഇവളുടെ തൊലിക്കട്ടി അപാരം തന്നെ...!!!! " ഞാൻ കരച്ചിലോടെ അയാളെ നോക്കി... അയാൾ പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് കോട്ടി... നിന്ന നിൽപ്പിൽ ഭൂമി പിളർന്നു താഴേക്ക് പോയിരുന്നെങ്കിൽ ന്ന് ആത്മത്രമായി ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു... അച്ഛന്റെയോ അമ്മയുടേയോ എന്തിന് അമ്മൂന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാൻ പോലും എനിക്ക് ലജ്ജ തോന്നി.... മനസ്സും ശരീരവും ഒരുപോലെ മരവിച്ഛ് പോയിരിക്കുന്നു... കാഴ്ചമറച്ഛ് കണ്ണീർ മാത്രം നിലയ്ക്കാത്ത കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി... "ന്റെ മോളേ പറ്റി അനാവശ്യം പറയരുത്... പത്തരമാറ്റ്‌ തങ്കമാ ന്റെ മോള്... മഷിയിട്ട് നോക്കിയാലും എത്രയും നല്ലൊരു പെണ്ണിനെ നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടില്ല....!! " അച്ഛൻ വീണ്ടും ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.... "ഓ...!!!! ആ പത്തരമാറ്റ് തങ്കത്തിന്റെ വിശേഷാണല്ലോ ഞങ്ങളൊക്കെ ഇപ്പൊ കണ്ടത്...!!! ഇത്തരം പെണ്ണിനെ വിളിക്കുന്നത് പേര് വേറെയാ,,, എന്നെ കൊണ്ടൊന്നും പറയിപ്പിക്കരുത്.....!!!! " അറപ്പോടെ എന്നെ നോക്കി അമ്മാവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഇരു കൈകൊണ്ടും വാ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു ഞാൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു... വേശ്യയാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.... എന്റെ ഹൃദയം വേദനിച്ചു... അതികഠിനമായി വേദനിച്ചു...

വീണ്ടും ഉറഞ്ഞു തുള്ളി അബിയുടെ അമ്മാവൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയതും അച്ഛനയാളുടെ കോളറിൽ കയറി പിടിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു... അതൊരു കൈയാങ്കളി ആവുന്നത്തിന് മുൻപു തന്നെ ആരെക്കെയോ ചേർന്ന് അവരെ പിടിച്ചു മാറ്റി... അപ്പഴും ഒരു ശിലപോലെ കരഞ്ഞ് നിൽക്കാനേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.... " ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങളിനിയിവിടെ നിൽക്കില്ല... ഞങ്ങളെ വിളിച്ചു വരുത്തി അപമാനിച്ചു... നോക്കിക്കോ,,,, ഇതിന് നിങ്ങൾ അനുഭവിക്കും..നീ അമ്പലപ്പാട്ട് ശ്രീധരന്റെ ദേഹത്ത് കൈവെച്ചല്ലേ....??? കണ്ടോ,,, ഞാൻ എന്താ ചെയ്യാൻ പോവുന്നത്..!!!!" അബിയുടെ അമ്മാവൻ ഭീക്ഷണി പോലെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് വീണ്ടും ഉറഞ്ഞ് തുള്ളി.... "എല്ലാരും പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങാൻ നോക്ക്... ഇനിയൊരു നിമിഷം ഇവിടെ നിൽക്കരുത്...!!! ഇവിടുന്ന് എന്തെങ്ങിലും തിന്നോ കുടിക്കോ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിവിടെ തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു വന്നാ മതി...!!!" എതോ നികൃഷ്ട ജീവിക്കളെ പോലെ അമ്മാവൻ ഞങ്ങളെ പരിഹസിച്ചു... ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അമ്മാവൻ ഇറങ്ങി നടന്നതും അബിയും മറ്റുള്ളവരും പുറക്കെ നടന്നു... മുന്നോട്ട് നടന്ന നീങ്ങുന്ന അവരെ നോക്കി അച്ഛനും എന്റെ അമ്മാവമാരും പുറക്കെ പോയി കൺവിൻസ് ചെയ്യിക്കാൻ ശ്രമിച്ചോണ്ടിരുന്നു.... ഒട്ടും വഴങ്ങാതെ ധാഷ്ട്യാത്തോടെ പോകുന്ന പയ്യന്റെ വീട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ അച്ഛനും അമ്മാവന്മാരും കൈകൂപ്പി അപേക്ഷിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ മരിച്ചു പോയിരുന്നെങ്കിൽ ന്ന് ഞാൻ ആശിച്ചു...!!!

അപ്പഴും എല്ലാത്തിനും മൂക സാക്ഷിയായി നിന്നതല്ലാതെ ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല... ശബ്ദം തൊണ്ടക്കുഴിൽ തന്നെ നിൽക്കുന്നു ഒന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്നില്ല... ചങ്ക് പൊട്ടിപ്പോവുന്ന വേദന...സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല... ഒന്ന് തലയുയർത്താൻ പോലും ത്രാണിയില്ലാതെ ഞാൻ മരവിച്ചു നിന്നു .. അബിയുടെ അമ്മാവൻ അച്ഛനേയും കുടുംബക്കാരെയും എന്റെ പേരും പറഞ്ഞ് അടച്ചാക്ഷേപിക്കുമ്പോ ഞാൻ ഉരുക്കുകയായിരുന്നു.... പാവം എന്റെ അച്ഛൻ... എന്റെ നെഞ്ച് കലങ്ങി... "മോനെ അബി.... നീയെങ്കിലും എന്നെ വിശ്വസിക്ക്.... ഇതിലെന്തോ തെറ്റിദ്ധാരണ പറ്റിയതാണ് മോനേ..... ന്റെ മോള് അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യില്ല... അത്തരക്കാരിയല്ല ന്റെ മോള്... ഈ നിശ്ചയം നടക്കാതെ പോവരുത്... ന്റെ അപേക്ഷയാണ്....ഞാൻ മോന്റെ കാല് പിടി....." അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ നോക്കുമ്പോ അബിയുടെ കാലിലേക്ക് വീഴുന്ന് അച്ഛനെയാണ് കണ്ടത്...

ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ഛ് കൊണ്ട് തലകുനിച്ചു.... മനസ്സിൽ അമ്മയുടെ മുഖം നിറഞ്ഞു..... താലികെട്ടിയ പുരുഷൻ മറ്റൊരാളുടെ കാലിൽ വീഴുന്നു... യാചിക്കുന്നു.... അപേക്ഷിക്കുന്നു..... ആ നെഞ്ച് നീറുന്നുണ്ടാവും... അപമാന ഭാരത്താൽ ആ ശിരസ്സ് താഴ്ന്നിട്ടുണ്ടാവും... ഹൃദയത്തിൽ കത്തി കുത്തിയിറക്കിയ പോലെ തോന്നി.... രക്തം കിനിയുന്നു... ആരോ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുന്ന പോലെ.... ഞാൻ വീണ്ടും ആഗ്രഹിച്ചു, പ്രാർത്ഥിച്ചു മരിച്ഛ് പോയിരുന്നെങ്കിൽ... അല്ലെങ്കിൽ പുരാണങ്ങളിൽ എന്നപ്പോൾ ഭൂമി പിളർന്ന് താഴേക്ക് പോയിരുന്നെങ്കിൽ....!!!! "അയ്യോ,,,,, അരുത്... അച്ഛൻ അങ്ങനെ ചെയ്യരുത്....!!! എന്റെ കാലിൽ അച്ഛൻ വീഴരുത്....!!!" അച്ഛനെ കുനിയാൻ പോലും സാമ്മതിക്കാതെ അബി പിടിച്ചുയർത്തി.... എനിക്ക് അയാളോട് ബഹുമാനം തോന്നി... "മോനേ,,,,!!!" അച്ഛൻ കൈകൂപ്പി കൊണ്ട് വിളിച്ചു.... ദയനീയമായി... അബി കൂപ്പിയ കൈകളിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചു.... "ഞാൻ വിശ്വസിക്കാം... അച്ഛൻ പറയുന്നതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാം.... സോഷ്യൽ മീഡിയയെ നമ്മൾ ഇങ്ങനെ കണ്ണുമടച്ചു വിശ്വസിക്കരുത്... ഞാൻ സമ്മതിക്കാം നിശ്ചയത്തിന്.... പക്ഷേ.....?.....തുടരും.........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...