❣️എന്റെ പ്രാണനായ് ❣️: ഭാഗം 22

രചന: ചിലങ്ക

അവൾ അവനു നേരെ വരും എന്ന് ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചിരുന്നില്ല... എന്നാൽ ആ നിമിഷം ഞാൻ അറിഞ്ഞു അവൾ എനിക്ക് എത്രമാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടതാണെന്ന്.. അവളുടെ അലർച്ച എന്റെ കാതുകളെ കൊട്ടിയടക്കുന്നത് പോലെ.... നിച്ചു.... അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി അടുക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അലറി... അവൾ നിലത്തേക്ക് പതിക്കുന്നതിന് മുൻപ് എന്റെ കൈകൾ അവളെ ചേർതിരുന്നു... നിച്ചു... കണ്ണ് തുറക്ക്... Plz... നിച്ചു... നിച്ചു... Plz... നിച്ചു... ഞാൻ എത്രയൊക്കെ കരഞ്ഞു വിളിച്ചിട്ടും അവൾ കണ്ണ് തുറന്നില്ല.. അപ്പോഴേക്കും ശ്രീ കെട്ട് എങ്ങനെയൊക്കെയോ അഴിച്ചു... അത്രയും കഠിനമായി കെട്ടിയിരുന്ന ആ കെട്ട് പോലും അഴിച് അവൻ അവളുടെ അടുത്ത് മുട്ടുകുത്തി... എന്തുകൊണ്ടോ അവളെ അവൻ എന്നിൽ നിന്ന് പിടിച്ചില്ല... അവന്റെ നോട്ടം എന്നിൽ മാത്രം ആണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ അവനെ നോക്കിയില്ല... അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു... എടാ.. നമുക്ക് hospital കൊണ്ടുപോകാം വെപ്രാളത്തോടെ രഞ്ജിത് പറഞ്ഞതിന് ഞാൻ ശേരി വെച്ചു.. എടാ.. അതിന് നമ്മൾ ഈ കാട് ഇറങ്ങുമ്പോൾ നിച്ചു..... No.... ബാക്കി അവനെ പറയാൻ കൂട്ടക്കാതെ ഞാൻ അലറി.. എടാ.. ഞാൻ പറഞ്ഞുന്നെ ഒള്ളു.. ഇവിടെ അടുത്ത് വൈദ്യൻ ഉണ്ട്... നമുക്ക് അവിടേക്ക് പോകാം.. വാ.... ആ........

പെട്ടന്ന് പുറകിൽ നിന്നുള്ള അലർച്ച കേട്ട് ഞങ്ങൾ പുറകിലേക്ക് നോക്കി.. വെടികൊണ്ട് താഴേക്ക് ഊർന്നുവീഴുന്ന ദേവൻ... അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കത്തി താഴേക്ക് വീണു... മുന്നിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ അവനെ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്ത് നിൽക്കുന്ന ശ്രീ... ഒരുനിമിഷം ആശ്ചര്യം ആയിരുന്നു.. അവന്റെ കൂടെ ഉള്ള ആളെ അവൻ തന്നെ കൊല്ലുന്നു.. എന്ന് കരുതിയപ്പോൾ... നിങ്ങൾ നോക്കി നിക്കതെ വാ... അതും പറഞ്ഞു ശ്രീ എഴുന്നേറ്റു... ഒപ്പം ഞാൻ നിച്ചുവിനെ എടുത്തുകൊണ്ടും... ഞങ്ങൾ ഒരുപാട് ദൂരം പോയപ്പോൾ ഒരു ചുവന്ന കൊടിയും.. കുറെ കൂരകളും കണ്ടു... പെട്ടന്ന് അവിടേക്ക് ഞങ്ങൾ ഓടി.. ചുറ്റും ടാർപ്പ കൊണ്ട് കെട്ടിയ കൂരകൾ... അതിന് നടുവിൽ ആയി ഒരു കട്ടിൽ... നിച്ചുവിനെ അവിടേക്ക് കിടത്തി... അവിടുത്തെ മൂപ്പൻ വന്ന് അവളെ പരിശോധിച്ച്.. ഞങ്ങളെ ഒന്ന് നോക്കി അവിടെ നിൽക്കുന്ന കുറച്ചാളുകളോട് അവളെ അകത്തേക്ക് കയറ്റാൻ പറഞ്ഞു... ഞങ്ങൾ പുറത്തു wait ചെയ്ത് നിന്നു... അപ്പോഴും ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മിണ്ടിയില്ല... ഓരോ ആളുകൾ ആ കൂരയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് ഓടുകയും ഒപ്പം എന്തൊക്കെയോ ചാലിച്ചു അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നത് ഒക്കെ കണ്ടപ്പോ ഞങ്ങൾക്ക് ഭയം വർധിച്ചു...

കിച്ചുവും അമ്മയും മരിച്ചതിനു ശേഷം അന്നദ്യമായി ഞാൻ ദൈവത്തെ നിറഞ്ഞ മനസോടെ വിളിച്ചു അപേക്ഷിച്ചു... കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞതും മൂപ്പൻ പുറത്തേക്ക് വന്നു.. ഞങ്ങൾ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്നറിയാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒപ്പം നിന്നു... കുട്ടിക്ക് കുഴപ്പം ഇല്ല.. മരുന്ന് പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്... കുറച്ചു കഠിനമായിരുന്നു... ഇനി ബോധം എപ്പോൾ തെളിയും എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല.... ദേവിയോട് പ്രാർത്ഥിക്കാം... അത്രയും ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾക്ക് സൗകര്യം ചെയ്ത് നൽകാൻ ഒരാളോട് പറഞ്ഞു അദ്ദേഹം പോയി.. ഞാൻ ദാസൻ... നിങ്ങൾക്ക് ഈ കൂര എടുത്തോളൂ.... വസ്ത്രം ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല എന്നറിയാം... അതുകൊണ്ട് കുറച്ചു വസ്ത്രം പഞ്ചമിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുതുവിടാം... അതും പറഞ്ഞു അയാൾ പുറത്തേക്ക് പോയി.. ഞങ്ങൾ 6 പേരും അകത്തേക്ക് കയറി അവിടിവിടായി ഇരുന്നു... എബി.... മൗനത്തെ കീറി മുറിച്ചുകൊണ്ട് ജനൽ പോലെ ഉണ്ടാക്കി ഇട്ടിരിക്കുന്ന പാളിയിലൂടെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ ശ്രീ കൈതട്ടി വിളിച്ചു... ഞാൻ അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... വിശ്വസിച്ചോട്ടെ... എന്റെ നിച്ചുവിനെ നിനക്ക് ഇഷ്ടം ആണെന്ന്.... കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ എന്നെനോക്കി ശ്രീ ചോദിച്ചു.. എനിക്കറിയില്ല... എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല..... അതും പറഞ്ഞു നിയന്ത്രണം വിട്ട് ഞാൻ താഴേക്ക് ഊർന്നിരുന്നു... അവൻ എന്റെ അടുക്കൽ വന്നിരുന്നു... അത് മനസിലായ പോലെ ഞാൻ ഒരു തരം വെപ്രാളംത്തോടെ തുടർന്നു....

എന്റെ അമ്മ.. അനിയത്തി.. എല്ലാവരേം കൊന്നവളെ ഞാൻ എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കും.. പറ.. നീ പറ... പറയാൻ... അവളെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു അവൽപോലും അറിയാതെ അവൾ എന്നെ കാണുന്നതിന് മൂൻപ് എന്നാൽ ഇപ്പോ... എനിക്കറിയില്ല... ശ്രീയുടെ കോളറിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു... അല്ല.. നിനക്ക് തെറ്റി... ഏതൊരു കാര്യവും ചിന്തിച് മാത്രം ചെയ്യുന്ന ബിസിനസ്‌ man എബിക് തെറ്റി... നിങ്ങൾ അവളെ പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല... ഇപ്പോൾ പ്രണയിക്കുന്നുമില്ല.... പ്രണയം എന്താണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അറിയുകയുമില്ല...അറിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിൽ അവളെ മനസിലാക്കാൻ നിങ്ങൾ ശ്രെമിക്കുമായിരുന്നു... ഒന്നാലോചിച്ച നോക്ക് ഞങ്ങൾ പാറുവിന്റെ മരണം എങ്ങനെ ആണെന്ന് അന്വേഷിച്ചു ഇറങ്ങിയതാണ്... ഞങ്ങൾക്ക് അതിന്റെ ആവിശ്യം ഉണ്ടോ? അവൾക്ക് പാറു ആരായിരുന്നു എന്ന് ആരേക്കാൾ നന്നായി എനിക്ക് അറിയാം... അതുകൊണ്ട് ഇനി എങ്കിലും അവളെ സംശയിക്കാതെ യഥാർത്ഥ പ്രതിയെ കണ്ടെത്തു.. പുച്ഛത്തോടെ ശ്രീ പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ ഞാൻ സംശയത്തിൽ ആയിരുന്നു... പക്ഷെ.... എന്ത് പക്ഷെ... ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയ കുറച്ചു records ഉണ്ട്... അത് ഒന്ന് നോക്കിനോക്ക്... അതും പറഞ്ഞു ഡിസ്പ്ലേ ചെറുതായി പൊട്ടിയ തരത്തിൽ ഉള്ള ഒരു ഫോൺ എടുത്ത് അവൻ എനിക്ക് നിട്ടി...

ആ 5 പേരുടെ മുഴുവൻ details അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. പണത്തിനു വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യുന്നവർ, പണം തരുന്നവനെ എന്ത് വില കൊടുത്തും രക്ഷിക്കും... ഞാൻ അതൊക്കെ നോക്കുമ്പോൾ ശ്രീ തുടർന്നു.. ഇതിൽനിന്ന് താൻ വിശ്വസിക്കണം എന്ന് ഞാൻ പറയില്ല.... കാരണം അതിൽ നിച്ചു തെറ്റ് കാരി അല്ല എന്ന് പറയുന്നില്ല... പക്ഷെ അവൾ അല്ലടാ.. ഇല്ലെങ്കിൽ ദേവനെ ഞാൻ കൊല്ലുമോ? നിങ്ങളെ കൊല്ലാൻ നോക്കുമ്പോ ഞാൻ നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കുമോ? ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ ഒരേഒരു തെളിവ് ആരാണ് ഇതിനൊക്കെ പിന്നിൽ അത്രമാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതിയായിരുന്നു.. അതിന് വേണ്ടിയാ ദേവൻ അവൻ മരിക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് ഞങ്ങൾ ഉറച്ചത്... ഈ case അന്വേഷിച്ചു വരുമ്പോൾ ആണ് ഓരോരുത്തർ ആയി മരിക്കുന്നത്.. അതിനെ തുടർന്ന് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ എത്തി... ഒരു വിശ്വാസത്തോടെ അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.. എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്താണ് വിശ്വസിക്കേണ്ടത് എന്ന്... ഞാൻ അവന് മറുപടി നൽകാതെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു... പിന്നീട് നിച്ചുവിന് ബോധം തെളിയുന്നത് വരെ തീ ആയിരുന്നു... അവളും കൂടെ പോയാൽ എനിക്ക് എനിക്ക് പറ്റില്ലായിരുന്നു... അവളോട് ഉള്ള വാശിക്കാണെകിലും എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോൾ അവൾ എങ്ങനേം എന്റെ കൂടെ വേണം എന്നുള്ള വാശി അത് ഇങ്ങനെ ആക്കി... തീർത്തു.... പിന്നീട് അവൾക്ക് കൂട്ടിരിക്കൽ ആയി... ദിവസങ്ങൾ കടന്നു.. അതിലൂടെ ശ്രീയെ അടുത്തറിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ....

അവനെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയ ആ നിമിഷത്തെ പഴിച്ചു... എത്രയൊക്കെ നോക്കിയാലും അവൾക്ക് എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് തിന്നുന്നില്ല.. അതുപോലെ ഞാൻ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്... Hospital നിന്ന് വന്നിട്ടും ഓരോ കുത്ത്വാക്കുകളിലൂടെ എല്ലാം..... എന്നാൽ ഇനി അവളുടെ മാറ്റം എന്താണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല.. അത് എന്താണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉത്തരം ഇല്ല... നിച്ചു അവൻ തെറ്റിദ്ധാരണ കൊണ്ട് ചെയ്തുപോയതാണ്.. ഇനി നമുക്ക് അവരെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല... ദേവനെ... അവസാന പ്രതീക്ഷയും പോയി അല്ലെ... അവളെ ന്ത്‌ പറയണം എന്നെനിക്ക് അറിഞ്ഞില്ല... അവൾക്കുമുന്നിൽ ഞാൻ തല താഴ്ത്തി നിന്നു.. നീ case reopen ചെയ്യ്.... What..? Yes... Case ആരും അറിയാതെ reopen... ചെയ്യാൻ...ഒരു ശ്രെമം കൂടി... അത് പരാജയപ്പെട്ടാൽ പിന്മാറാം... Okei?? അവളുടെ വാക്കുകൾ എനിക്ക് ധൈര്യം നൽകി.. അവൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്നെനിക്ക് മനസിലായില്ല എങ്കിലും അവൾ എന്തെങ്കിലും കാര്യം ഇല്ലാതെ പറയില്ല എന്നതുകൊണ്ട് ഞാൻ അവൾക്ക് സമ്മതം നൽകി... ഇപ്പോ നിനക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ലല്ലോ... (ശ്രീ ) Eay ഇല്ല.. നമുക്ക് വീട്ടിൽ പോയാലോ?? ഇപ്പോ വേണ്ട... നിന്റെ ക്ഷീണം ഒക്കെ മാറട്ടെ... ഇല്ലേൽ ചേച്ചിമാർക്ക് ഒക്കെ സംശയം ആകും.. അതിന് ഞാൻ പോകുന്നത് എബിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് അല്ല...നിവിയുടെ അടുത്തേക്കാണ്... അവളുടെ വാക്കുകൾ ഇടുത്തി വീഴുന്ന പോലെ എന്റെ ശിരസ്സിൽ വന്ന് പതിച്ചു....

Eay നീ എബിയുടെ വീട്ടിലേക്കു ആണ് പോകുന്നത് അത് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചതാണ്... ഇല്ല... എനിക്ക് ഇനി അവിടെ നിൽക്കണ്ട... ഇയാൾ sadist ആണ്.. എനിക്ക് പറ്റില്ല... നിച്ചു..... വേണ്ട... ഇയാളോട് മിണ്ടാതിരിക്കാൻ പറ ശ്രീ.... പെട്ടന്ന അവളിൽ നിന്ന് കേട്ടപ്പോ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയതാണ് എന്നാൽ അവൾ അതിനുമുൻപ് എന്നോട് പോകാൻ ശ്രീയോട് പറഞ്ഞു.... അതും കൂടെ ആയതും ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.. ~~~~ പെട്ടന്ന് എല്ലാം കേട്ടാൽ എനിക്ക് അങ്ങനെ ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റോ?? വേദന അനുഭവിച്ചത് ഞാൻ ആണ്... എന്നെകൊണ്ട് കഴിയോ..?? ഇപ്പോ അയാളോട് എനിക്ക് ദേഷ്യം ഇല്ല.. പക്ഷെ പ്രണയവും ഇല്ല.. നിച്ചു ഇനിയും എന്താ?.. ശ്രീ നീ വെറുതെ അയാൾക്ക് വക്കാലത്തു പറയണ്ട... അയാളെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്നാൽ ഇപ്പോ വെറുക്കുന്നു എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല... പക്ഷെ ഒരു തരി സ്നേഹം പോലും എനിക്കില്ല.... എടാ.. ഒക്കെ ശെരിയാണ്.. നീ സ്നേഹിക്കണ്ട. നീ നിന്റെ നിവിയെ ഒന്ന് ഓർത്തുനോക്ക് അവൻ സഹിക്കോ? എബിയുടെ വീട്ടുകാർക്ക് സഹിക്കുമോ?? അത്. എനിക്കറിയില്ലാ.. ഒന്നും... എന്താ ചെയ്യണ്ടേ എന്ന് പോലും.. ഒന്നും ആലോചിക്കാൻ ഇല്ല..നീ എബി വീട്ടിൽ പോകുന്നു... അവർക്ക് സംശയം വരാത്ത രീതിയിൽ അവിടെ കഴിയുന്നു...

ഇനി നിന്റെ സമ്മതം ഒന്നുമില്ല എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ... അതും പറഞ്ഞു അവൻ എഴുന്നേറ്റു.. പിന്നെ.. ഒരു കാര്യം എബിയിൽ നിന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു പപ്പക്കും ചേച്ചിമാർക്കും ഒക്കെ അറിയാം കിച്ചുവിന്റെ മരണം, എന്നാൽ എബി കൊല്ലുന്നത് ചേച്ചിമാർക്കും ചേട്ടമ്മാർക്കും അറിയാം... അവർ നിന്നോട് വെറുതെ പറഞ്ഞതാ.. അടച്ച അധ്യായം തുറക്കാതിരിക്കാൻ... ഇതിൽ നിന്റെ റോൾ അവർക്ക് അറിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം... അതും പറഞ്ഞു അവൻ പുറത്തേക്ക് പോയി... ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി... എബിയോടോ മറ്റു 4 പേരോടോ സംസാരിക്കാനോ ഒരു നോട്ടം പോലും നൽകാനാണോ കൂട്ടാക്കിയില്ല... ഇന്നാണ് നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത്...എല്ലാം റെഡി ആയി ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറെ ആയി.. ഇവിടേക്ക് വണ്ടി കൊണ്ടുവരാൻ വഴി ഉണ്ട്.. എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ശ്രീയെയും എബിയെയും ഇവിടെ നിർത്തി അവർ പോയിരിക്കയാണ്‌.. ~~~~~ അവൾ ഇത്രേം ദിവസം മിണ്ടാതെ നടന്നപ്പോൾ അനുഭവിക്കുന്ന വേദന അത് വല്ലാത്ത ഒന്ന് തന്നെയാണ് .. പിന്നെ അവൾ എന്റെ അരികിൽ തന്നെ ഉണ്ടല്ലോ എന്നാ ആശ്വാസം ആണ്.. ശ്രീയെ കൂട്ടി പുറത്ത് അവന്മാരെ കാത്തു നില്കുമ്പോ ആണ്.. എന്തൊക്കെയോ ചെണ്ട മേളം കേട്ടത്... കൂരകൾക്ക് ഒക്കെ ഒത്ത നടുവിൽ ആയി അവരുടേതായ എന്തൊക്കെയോ ഉപയോഗിച്ച് കൊട്ടുന്ന ചിലർ... അതിന് സൈഡിയിൽ ആയി ഒരു സാരി ഉടുത്തു ഒരു 50 വയസ് തോന്നിക്കുന്ന സ്ത്രീ... എന്തൊക്കെയോ പൂജ ആണ്. തോന്നുന്നു...

അപ്പോഴേക്കും അവർ വന്നു.. ശ്രീ അവളെ വിളിച്ചു ഇറങ്ങി..യാത്ര പറഞ്ഞു.. ഞങ്ങൾ പോകാൻ നടന്നു... മോളെ... പുറകിൽ നിന്നും ആ സ്ത്രീ നിച്ചുവിനെ വിളിച്ചു... ~~~ യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് പുറകിൽ നിന്നും ആ ചേച്ചി വിളിച്ചത്.. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അവർ എന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു.. എന്റെ താലി അവർ പിടിച്ചു.. ഞാൻ എന്താണ് അവർ ചെയ്യുന്നത് എന്നറിയാതെ അവരെ നോക്കി.. ദീർകസുമംഗലി ഭവ:..... അതും പറഞ്ഞു എന്റെ നെറ്റിൽ ചുവന്ന കുറി തൊടിച്ചു... ശേഷം എന്തോ ചാലിച്ച സാധനം അവരുടെ വിശ്വാസം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു അത് എന്റെ മിന്നിൽ ചേർത്ത് തേച്ചു... ഞാൻ ഒരു പുച്ഛത്തോടെ അവരെ നോക്കി.... അവരോട് ഒക്കെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കാറിൽ കയറി... ആ സ്ത്രീ... അങ്ങനെ പറയാൻ ആകും എന്നൊന്നും ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല... എന്നാൽ പെട്ടന്ന് അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോ എനിക്ക് സന്തോഷം ആയിരുന്നു... അവളുടെ പുച്ഛം കണ്ടപ്പോ ആശ്വാസവും.. വേറെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയിരുന്നു.... അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആ പ്രേവർത്തി ആശ്വാസം ആയിരുന്നു.... ശ്രീയെ നോക്കിയപ്പോ അതേ അവസ്ഥ.. അവൾ എപ്പോ എങ്ങനെ ചെയ്യുമെന്ന് ഐഡിയ ഇല്ല മോനെ.. എന്നും പറഞ്ഞു ശ്രീ എന്റെ തോളിൽ കൈ ഇട്ട് കാറിലേക്ക് നടന്നു...........തുടരും………..........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...