ജാനകീരാവണൻ 🖤: ഭാഗം 87

എഴുത്തുകാരി: ആസിയ പൊന്നൂസ്‌

റാവൺ ജാനിയെ കൊണ്ട് വന്ന് ക്യാബിനിലെ സോഫയിൽ കിടത്തി അതിനടുത്തായി അവന്റെ ചെയർ വലിച്ചിട്ട് അവൾക്ക് കൂട്ടിരുന്നു..... ഇടക്കൊക്കെ അവളിൽ നിന്ന് ചെറിയ ഞെരക്കം ഒക്കെ ഉണ്ടായതും റാവൺ കുഞ്ഞുങ്ങളെ തട്ടി ഉറക്കുന്നത് പോലെ അവളെ ഉറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.... പക്ഷെ അതൊന്നും അവളെ ഉറക്കാൻ സഹായിച്ചില്ല.... നന്ദു ആ കഥ പറഞ്ഞതിന് ശേഷം അവളുടെ ഉള്ളം തീർത്തും അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു.... ഭീതി നിറക്കുന്ന ആ ഓർമ്മകൾ തലച്ചോറിനെ കാർന്നു തിന്നുന്നത് പോലെ.... തനിക്ക് നേരെ വരുന്ന ബാലുവിന്റെ ശിരസ്സ് റാവൺ അറുത്ത് മാറ്റുന്ന രംഗം അവളുടെ മനസ്സിനെ ഉലച്ചു കളഞ്ഞു..... ചോരയിൽ കുതിർന്നു കിടക്കുന്ന അച്ഛന്റെ ശിരസ്സിലെ നേത്രങ്ങൾ അപ്പോഴും വാത്സല്യത്തോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന രംഗം ഓർത്തു കൊണ്ട് അവൾ പിടച്ചിലോടെ ചാടി എണീറ്റു.... "അച്ഛാ.......!!"

അവൾ അലറുന്നത് കേട്ട് റാവൺ അവളെ നോക്കി.... എന്നാൽ അവൾ അപ്പോഴും കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു..... അവളുടെ മട്ടും ഭാവവും ഒക്കെ അവനിൽ അസ്വസ്ഥത നിറച്ചു..... "അച്ഛാ..... അ.... ച്.... ച്ചാ....."കിതാപ്പോടെയും തളർച്ചയോടെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ റാവണിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മയങ്ങി വീണു.... അവളുടെ കണ്ടിഷൻ മോശമാണെന്ന് കണ്ടതും അവൻ പിന്നെ ചിന്തിച്ചു നിന്നില്ല..... ജാനിയെയും താങ്ങി എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടന്നു.... എന്നാൽ കൂടി നിൽക്കുന്ന സ്റ്റാഫുകൾ ഒക്കെ ഇതൊക്കെ കണ്ട് പലതും അടക്കം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... അവനതൊന്നും വക വെക്കാതെ ജാനിയെ എടുത്ത് കാറിൽ കയറ്റി അവിടെ നിന്നും പാഞ്ഞു പോയി..... ക്യാന്റീനിൽ ഇരുന്ന നന്ദു ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല..... ജാനിയുടെ അവസ്ഥ അറിയാൻ റാവണിന്റെ കേബിനിലേക്ക് നടന്ന അവൾക്ക് തടസ്സമായി മുന്നിൽ യുവ വന്ന് നിന്നതും അവൾ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി..... "എന്താ....?" അവൾ ഇഷ്ടക്കേടോടെ ചോദിച്ചു.....

"Come with me...." അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്നുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു "ഡോ ഡോ.... കൈയീന്ന് വിടടോ...." അവൾ കൈ കുടഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും യുവ കൈ വിട്ട് അവളെ നോക്കി.... "എന്താ..... 🙄?" അവളുടെ വീർത്ത മുഖം കണ്ട് അവൻ മുഖം ചുളിച്ചു..... "ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാടോ താനെന്റെ കൈയിൽ കയറി പിടിച്ചത്....😬?" നന്ദു കലിയോടെ ചോദിച്ചു "അവിടെ ഇമ്പോര്ടന്റ്റ്‌ ആയിട്ടുള്ള കുറേ വർക്സ് പെൻഡിങ്ങിൽ ആണ്.... അതാ ഞാൻ...." "അതിന് കൈയിൽ കയറി പിടിക്കണോ..... പറഞ്ഞാൽ പോരെ.... 😬" അവനെ മുഴുമിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കാതെ ചീറിക്കൊണ്ട് അവൾ മുന്നേ നടന്നു.... യുവ തല ഒന്ന് കുടഞ്ഞു കൊണ്ട് പിന്നാലെ പോയി ****************° റൂമിലെ ടേബിൾ ലാമ്പിന് മുന്നിൽ ഇരിക്കുകയാണ് വിക്രം.... അവന്റെ മുന്നിൽ രണ്ട് ഫോട്ടോസും ഉണ്ട്.... ഒന്ന് റിയയും മറ്റൊന്ന് നന്ദുവും..... റിയയുടെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് പകയോടെ നോക്കിയിരുന്ന അവൻ നന്ദുവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചപ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു....

ആ കണ്ണിൽ പ്രണയം തുളുമ്പി..... കണ്ണെടുക്കാതെ നന്ദുവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് അവൻ നോക്കിയിരുന്നു.... "നീ ഇത് എന്ത് ചെയ്യുവാ....?" വികാസ് അവനടുത്തേക്ക് നടന്ന് വന്ന് അവന്റെ തോളിൽ കൈ വെച്ച് ചോദിച്ചതും വിക്രം തല ചെരിച്ചു നോക്കി..... "I'm confused ഏട്ടാ....." അവന്റെ സ്വരത്തിൽ ദൈന്യത നിറഞ്ഞിരുന്നു..... വികാസ് കാര്യം മനസ്സിലാവാതെ നെറ്റി ചുളിച്ചു അവനെ നോക്കി വികാസിന്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് വിക്രം ആ രണ്ട് ഫോട്ടോസും വികാസിനു നേരെ നീക്കി വെച്ചു..... "പ്രതികാരം വേണോ പ്രണയം വേണോ എന്ന് തീരുമാനിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല ഏട്ടാ എനിക്ക്...." അവൻ നിസ്സഹായമായി പറഞ്ഞു..... "എന്താടാ.... എന്താ നീയീ പറയുന്നേ....?" വികാസ് ടേബിളിലേക്ക് ചാരി നിന്ന് അവന്റെ കവിളിൽ കൈ വെച്ചു "ഇത്രയും കാലം ഈ ഇരുട്ട് മുറിയിൽ ഇരുന്ന് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ച പല തീരുമാനങ്ങളും നടപ്പിലാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെനിക്ക്.....

ഇനിയുള്ള എന്റെ ജീവിതം റിയയുടെ നാശത്തിന് വേണ്ടിയാണെന്ന് മനസ്സിൽ കുറിച്ചിട്ടതാ ഞാൻ..... ഒരിക്കലും നന്ദുവിന് ഒരു ശല്യമായി അവളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്ന് ചെല്ലില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചതാ..... പക്ഷെ ഇന്ന്..... അവളെ നേരിട്ട് കാണുമ്പോൾ മനസ്സ് കൈ വിട്ട് പോകുന്നു..... ഉള്ളിലെ പ്രണയം അണ പൊട്ടി ഒഴുകുന്നു.... നിയന്ത്രിക്കാൻ പാടുപെടുകയാണ് ഞാൻ..... റിയായോടുള്ള പ്രതികാരത്തേക്കാൾ മനസ്സിൽ ഇപ്പൊ നന്ദുവാണ്..... അവളോടുള്ള പ്രണയമാണ്..... അവളെ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല എനിക്ക്..... അവളില്ലാത്തൊരു ജീവിതം എനിക്ക് നരകതുല്യം ആണെന്ന് ആരോ പറയുന്നത് പോലെ...." അവൻ അസ്വസ്ഥതയോടെ പറഞ്ഞു "പെട്ടെന്ന് എന്താ നിനക്ക് ഇങ്ങനൊരു മാറ്റം.... അവൾ സന്തോഷം നിറഞ്ഞൊരു ജീവിതം നയിക്കുന്നത് കാണാൻ കാത്തിരുന്നവനല്ലേ നീ....?" വികാസ്

"ശരിയാ..... എന്നേക്കാൾ നല്ലൊരു ഭർത്താവിനെ അവൾക്ക് കിട്ടണമെന്ന് ഞാൻ ആരഹിച്ചിരുന്നു..... പക്ഷെ..... അവളെ നേരിട്ട് കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് അവളെ വിട്ട് കളയാൻ തോന്നുന്നില്ല..... ഓരോ നോക്ക് കാണുമ്പോഴും അവളെന്നെ കൂടുതൽ സ്വാധീനിക്കുകയാണ്..... ഇനി അവളെ വിട്ട് കളയാൻ എനിക്ക് കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല ഏട്ടാ....." അവൻ വേദനയോടെ പറഞ്ഞു "അതിന്.... നീ ഇനി എന്ത് ചെയ്യാൻ പോകുവാ....?" വികാസ് "ഞാനായിട്ട് ഇല്ലാതാക്കിയ അവളുടെ പ്രണയം ഒരിക്കൽ കൂടി എനിക്ക് തിരിച്ച് പിടിക്കണം.... തിരിച്ച് പിടിക്കും ഞാൻ....."വാശിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വിക്രം ടേബിളിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു **************° ജാനി കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയിരുന്നു.....അവൾക്ക് അടുത്തായി ഒരു ചെയറിൽ റാവണും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്......അവൾ കണ്ണ് ചിമ്മി തുറക്കുന്നത് കണ്ട് റാവൺ അവിടുന്ന് എണീറ്റു "പേടിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല.... ജസ്റ്റ്‌ ഒന്ന് മയങ്ങി വീണു.... ബിപി ഹൈ ആയതാണ്.... ഈ ഡ്രിപ് കഴിഞ്ഞാൽ പോകാം..... ഞാൻ പുറത്ത് ഉണ്ടാകും....."

കണ്ണ് തുറന്നത് അവ്നി ആയിട്ടാണെന്ന ധാരണയിൽ റാവൺ അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി.... എന്നാൽ ആ പഴയ ജാനകി ആയിട്ടായിരുന്നു അവൾ ഉണർന്നത്..... അവന്റെ ആ അവഗണന അവളെ വല്ലാണ്ട് നൊമ്പരപ്പെടുത്തി.... തിരിച്ച് കിട്ടിയ ഓർമകളും നന്ദുവിൽ നിന്ന് പകർന്നു കിട്ടിയ അറിവുകളും ഒക്കെ അവളെ എല്ലാം അംഗീകരിക്കാൻ വേഗം സഹായിച്ചു.... തന്റെ അച്ഛൻ ഇത്ര വലിയൊരു നീചൻ ആണെന്ന തിരിച്ചറിവ് ആ ലോല ഹൃദയത്തെ ഉലച്ചു കളഞ്ഞു..... അവൾ അതൊക്കെ ഓർത്ത് വായ പൊത്തി പിടിച്ചു തേങ്ങി തേങ്ങി കരഞ്ഞു..... ഡോക്ടർ അകത്തേക്ക് വന്നതും അവൾ പെട്ടെന്ന് കണ്ണ് ഒക്കെ തുടച്ചു....

ഡോക്ടർക്ക് പിന്നാലെ റാവൺ വന്നതും അവൾ തേങ്ങൽ പുറത്ത് വരാതിരിക്കാൻ പാട് പെട്ടു..... അവന്റെ മുന്നിൽ കരഞ്ഞാൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഭവിഷ്യത്ത് ഓർത്തവൾ കണ്ണുനീർ പിടിച്ചു വെച്ചു..... "Now she is alright.... ഇനി ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാം...." ഡോക്ടർ അത് പറഞ്ഞതും റാവൺ ഒന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് ജാനിയെ നോക്കി.... അവൾ കരച്ചിൽ കടിച്ച് പിടിച്ചു തലയും താഴ്ത്തി ബെഡിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു ഡിസ്ചാർജ് തന്ന് ഡോക്ടർ പോയതും അവൻ സംശയത്തോടെ അവൾക്ക് നേരെ നടന്നു.... "എന്ത് പറ്റി....?" അവൻ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് നിന്ന് ചോദിച്ചതും ജാനി ഒരു വിതുമ്പലോടെ അവനെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി .........തുടരും…………

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...