💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 13

രചന: RAFEENA MUJEEB

" ദേവ താഴേക്കെത്തുമ്പോൾ എല്ലാവരും പ്രാതൽ കഴിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലായിരുന്നു. അമ്മായിമാരും അമ്മയും ഭക്ഷണം ടേബിളിൽ നിരത്തുന്ന ജോലിയിലായിരുന്നു. ദോശയും ചമ്മന്തിയും സാമ്പാറും സുഭദ്രയുടെ സ്പെഷലാണ് അവയൊക്കെ. കൈ പുണ്യത്തിൽ അവളെ വെല്ലാൻ രണ്ടു നാത്തൂൻമാർക്ക് പോലും ഇന്നുവരെ സാധിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മക്കൾക്കെല്ലാം അമ്മായി ഉണ്ടാക്കുന്നതുമതി. ആഹ്, നീ വന്നോ....? അവളെ കണ്ടതും സുഭദ്ര പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. നകുലനും അഖിലും അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അവളും അവർക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി ടേബിളിന് അരികിലേക്ക് നീങ്ങി. സുഭദ്ര ഒരു പാത്രത്തിൽ ദോശയും ചമ്മന്തിയും സാമ്പാറും ആക്കി.ദേവയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. നീ ഇത് ഗിരിക്ക് കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്ക്, അവൻ ഇന്നലെ രാത്രി ഒന്നും കഴിച്ചു കാണാൻ വഴിയില്ല. ദേവ ആ പാത്രം വാങ്ങാൻ നിന്നപ്പോഴേക്കും ആരോഹി അത് കൈയിലാക്കിയിരുന്നു. ഇങ്ങു തന്നേക്ക് ഞാൻ കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തേക്കാം, നിനക്ക് നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്....? ദേവയുടെ കൈയിലെ പാത്രം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ആരോഹി പറഞ്ഞു. അതുമായി പുറത്തേക്കിറങ്ങുബോഴാണ് ദേവന്റെ വരവ്.

ഗിരിയേട്ടനുള്ള ആഹാരമാണ് മാമാ.. ദേവൻ തന്റെ കയ്യിലേക്ക് നോക്കുന്നത് കണ്ട് ആരോഹി പറഞ്ഞു. ആഹാ.., എങ്കിലതിങ്ങു തന്നേക്ക് ഞാൻ കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തോളാം.. അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് പാത്രം വാങ്ങി കൊണ്ട് ദേവൻ പറഞ്ഞു. അയ്യോ മാമൻ ബുദ്ധിമുട്ടണം എന്നില്ല, ഞാൻ കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കാം ആരോഹി വീണ്ടും പറഞ്ഞു. എനിക്ക് എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട് ഞാൻ എന്തായാലും അവനെ ഒന്ന് കാണാൻ വേണ്ടി പോകാൻ നിൽക്കുകയായിരുന്നു, കൂട്ടത്തിൽ ഈ ഭക്ഷണവും കൊടുക്കുന്നു അത്ര തന്നെ. ആരോഹി യുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് തട്ടി ദേവൻ അതുമായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഇതൊക്കെ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അരുണിമയും ശ്വേതയും ചിരി കടിച്ചമർത്താൻ പാടുപെട്ടു. അവരെ ഒന്നു കൂർപ്പിച്ചു നോക്കിയശേഷം ആരോഹി ഒരു കസേര വലിച്ചിട്ട് ദേഷ്യത്തോടെ അതിലിരുന്നു. ദേവയും അവർക്കരികിൽ ഇരുന്നു. നിന്റെ പനി കുറഞ്ഞോ...? കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അഖിൽ ദേവയോടായി ചോദിച്ചു. ദേവ അതിന് മറുപടിയായി ഒന്ന് തല കുലുക്കുക മാത്രം ചെയ്തു. എങ്കിൽ നാലുപേരും റെഡി ആയിക്കോ ഞങ്ങൾ ഓഫീസിൽ പോകുംവഴി നിങ്ങളെ കോളേജിലിറക്കാം, നകുലൻ നാലു പേരോടുമായി പറഞ്ഞു. ഞാനിന്നുകൂടി ലീവാണ്,

പനി മാറിയെങ്കിലും വല്ലാത്ത ക്ഷീണം ദേവ നകുലനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അയ്യോ അപ്പൊ ഇന്നും പ്രസാദ് സാർ.... അരുണിമ അത്രയും പറഞ്ഞതും ശ്വേത അവളുടെ കാലിൽ അമർത്തി ചവിട്ടി. ആഹ് അവൾ വേദനയോടെ കാൽ വലിച്ചു ശ്വേതയെ സൂക്ഷിച്ചൊന്നു നോക്കി. ശ്വേത ഇടം കണ്ണ് കൊണ്ട് അവൾക്ക് തങ്ങളുടെ ചേട്ടന്മാരെ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. അപ്പോഴാണ് അരുണിമയ്ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായത്. പ്രസാദ് സാറിന്റെ കാര്യം ചേട്ടന്മാരറിഞ്ഞാൽ ആയാൾ ചിലപ്പോൾ ചുമരിൽ പടമായി പോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. , രണ്ടുപേരും ദേവ എന്ന ഒരേ നാമത്തിൽ ജീവിക്കുന്നവരാണ്, ഒരു എതിരാളി ഉണ്ടായാൽ അവർ അയാളെ ഭൂമിയിൽ വെച്ചേക്കില്ല. അത് പിന്നെ പ്രസാദ് സാർ ഇന്ന് നോട്ട് സബ്മിറ്റ് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ദേവ ഇന്നും ലീവ് ആണെങ്കിൽ എങ്ങനെയാ സബ്മിറ്റ് ചെയ്യാ ? അതാ ഞാൻ പറയാൻ വന്നേ.. അരുണിമ എല്ലാരെയും നോക്കി പറഞ്ഞു. വയ്യാതെ കിടക്കുന്ന ആൾ എങ്ങനെയാണ് നോട്ട്സ് സബ്മിറ്റ് ചെയ്യുന്നത്, നിങ്ങൾ അയാളോട് കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മതി അഖിൽ ഇത്തിരി ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു കൈ കഴുകാനായി എഴുന്നേറ്റുപോയി. എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ച് എഴുന്നേറ്റ്. ത്രിമൂർത്തികൾ ചേട്ടൻ മാരോടൊപ്പം കോളേജിലേക്ക് പോകാൻ തയ്യാറായി. **************

ദേവൻ ഭക്ഷണവുമായി ഗസ്റ്റ്‌ ഹൗസിലെത്തുമ്പോൾ ഗിരി എന്തോ അഗാധമായ ചിന്തയിലായിരുന്നു. ദേവ തൊട്ടു മുൻപിൽ എത്തിയിട്ടും ഗിരി അറിഞ്ഞത് പോലുമില്ല. എന്ത് ഇരിപ്പാ മോനെ ഇത് പരിസരം പോലും മറന്ന് ദേവൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചപ്പോഴാണ് ഗിരി സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്. അങ്ങനെ കാര്യമായിട്ടൊന്നുമില്ല, കമ്പനിയിൽ കയറി കൂടിയ വില്ലൻ ആരാണെന്ന് ചിന്തിച്ചതാണ് ഗിരി പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി നൽകി. അത് കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഇനിയും സമയമുണ്ടല്ലോ...? മോൻ ഇത് വാങ്ങിക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണം ആണ്. ദേവൻ ഗിരിക്ക് നേരെ പാത്രം നീട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. അയ്യോ സാർ ഇതിന്റെ ആവശ്യം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഞാൻ പുറത്തു നിന്നും വാങ്ങി കഴിച്ചോളാം ഗിരി ഭവ്യതയോടെ പറഞ്ഞു. ആരു പറഞ്ഞു ആവശ്യമില്ലെന്ന്, നീ ഇതു കൊണ്ടുപോയി വിളമ്പ് ഞാനും ഇന്ന് നിന്റെ കൂടെയാണ് കഴിക്കുന്നത് ദേവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഗിരി സന്തോഷത്തോടെ പാത്രവുമായി അകത്തേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങി. അപ്പോഴാണ് അവരുടെ മുൻപിലേക്ക് ഒരു ഇന്നോവ കാർ ചീറിപ്പാഞ്ഞു എത്തിയത്. അതിഥിയെ മനസ്സിലായത് പോലെ രണ്ടുപേരും പുഞ്ചിരിയോടെ ആ കാറിലേക്ക് നോക്കി. കാറിൽ നിന്നും അനിരുദ്ധൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഇറങ്ങി വന്നു.

ഇതെന്താ മുതലാളിയും തൊഴിലാളിയും തമ്മിൽ കാലത്തെ തന്നെ ഒരു ഡിസ്കഷൻ വന്നപാടെ അനിരുദ്ധൻ രണ്ടുപേർക്കും ഇട്ടു താങ്ങി. ആരു പറഞ്ഞു ഇവൻ എനിക്ക് ഒരു തൊഴിലാളി ആണെന്ന്, ഇവനിപ്പോ എന്റെ മോനല്ലേ...? ഗിരിയുടെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് ദേവൻ പറഞ്ഞു. ആഹാ, ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഇവനെ അങ്ങ് ബോധി ച്ചോ...? അനിരുദ്ധൻ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. ഇവനെ ആദ്യം കണ്ട അന്ന് തന്നെ എനിക്ക് ബോധി ച്ചിട്ടുണ്ട്. ദേവൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അത്രയ്ക്ക് പിടിച്ചു പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ നമുക്ക് ദേവയെ പിടിച്ചു ഇവന്റെ കൈകളിലേക്ക് അങ്ങ് ഏൽപ്പിക്കാം അനിരുദ്ധൻ ഒളി കണ്ണാലെ ഗിരിയെ ഒന്ന് പാളി നോക്കി പറഞ്ഞു. എന്റെ മോൾക്ക് സമ്മതമാണെങ്കിൽ എനിക്ക് അതില്പരം ഒരു സന്തോഷം ഇല്ല, ദേവനും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. നിർത്ത് നിർത്ത്, രണ്ട് അച്ഛന്മാരും ഇത് എങ്ങോട്ടാ ഈ കയറി പോകുന്നത്,.. ? ഞാനിങ്ങനെ നടക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് സുഖിക്കുന്നില്ല അല്ലേ..? അനിരുദ്ധനെ ഒന്നു നോക്കി ഗിരി പറഞ്ഞു. ശെടാ...! ഒരു നല്ല കാര്യം ചെയ്യാനും പാടില്ല അനിരുദ്ധൻ ചിറികോട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. തൽക്കാലം ആരും അത്ര നല്ല കാര്യം ഒന്നും പറയണ്ട, ഞാനീ പോകുന്നതുപോലെ പോയാൽ മതി,

കൈ കഴുകി വന്നാൽ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാം അനിരുദ്ധനെ നോക്കി ഗിരി പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് പിന്നെ പറയാനുണ്ടോ എന്നും പറഞ്ഞ് അനിരുദ്ധൻ അവനോട് വിളമ്പാൻ പറഞ്ഞു. അവൻ അകത്തേക്ക് പോയതും ദേവൻ അനിരുദ്ധിനെ ഒന്ന് ആലിംഗനം ചെയ്തു. നീ അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടോ...? രണ്ട് അച്ഛൻമാരെ ന്ന് അപ്പോൾ അവൻ നമ്മളെ രണ്ടിനെയും അച്ഛൻമാരെ സ്ഥാനത്താണ് കണ്ടിട്ടുള്ളത് അല്ലേ..? ദേവൻ സന്തോഷത്തോടുകൂടി അനിരുദ്ധനോട് ചോദിച്ചു. അവൻ നമ്മൾക്ക് ആസ്ഥാനം തന്നെയാണ് തന്നിട്ടുള്ളത്, ഗിരി നല്ല പയ്യനാണ്. ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ സഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. എനിക്കുറപ്പുണ്ട് ഞാനൊന്നു വീണാൽ ആദ്യം ഓടിയെത്തുന്നത് ഇവൻ ആയിരിക്കുമെന്ന്, അതുകൊണ്ടാണ് എന്റെ മക്കളുടെ വെറുപ്പ് പോലും അവഗണിച്ച് ഞാൻ ഇവനെ ചേർത്തു നിർത്തുന്നത് അനിരുദ്ധൻ കണ്ണിൽ പടർന്ന നനവ് തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവർ അകത്തേക്ക് ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും ഗിരീഷ് മൂന്ന് പേർക്കും കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പി കഴിഞ്ഞിരുന്നു മൂന്നുപേരും ഒത്തിരി സന്തോഷത്തോടെ തന്നെ ആ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. രാത്രി ഒരു ചെറിയ പാർട്ടി നടത്തണമെന്ന് ദേവന്റെ തീരുമാനത്തിന് അനിരുദ്ധനും യോജിച്ചു. കുറച്ച് സമയം അനിരുദ്ധൻ അവിടെ ചെലവഴിച്ച പിന്നീട് കോടതിയിലേക്ക് പോയി.

ദേവൻ ഗിരിയെയും കൂട്ടി ഓഫീസിലേക്കും പോയി. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° എല്ലാവരും കോളേജിലേക്ക് പോയപ്പോൾ ദേവ ശരിക്കും ഒറ്റപ്പെട്ടു. കയ്യിലിരുന്ന ഒരു മാസിക എടുത്തു വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ അറിയാതെ ഉറങ്ങിപ്പോയി. ഉറക്കം എണീറ്റപ്പോഴേക്കും നേരം ഒരുപാട് ആയിട്ടുണ്ട്. മുഖം കഴുകി പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഗസ്റ്റ് ഹൗസ് അവളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്. ഈ സമയത്ത് ഗിരി അവിടെ ഉണ്ടാവില്ല, വെറുതെ ഒന്ന് പോയി നോക്കിയാലോ....? അവൾ കുറച്ച് സമയം ചിന്തിച്ച് ആരും കാണാതെ ഗസ്റ്റ് ഹൗസിലേക്ക് നടന്നു. കയ്യിലിരുന്ന പെയർ കീ വെച്ച് വാതിൽ തുറന്നതും ദേവ ഞെട്ടിപ്പോയി. വാരിവലിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ഗിരിയുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ, ഷർട്ട്, പാന്റ് എന്നിങ്ങനെ മുന്പോട്ട് പോകുന്തോറും വസ്ത്രത്തിന്റെ എണ്ണം കൂടി കൂടി വരുന്നുണ്ട്.

റൂമിന്റെ വാതിൽ പട്ടിയുടെ ഒത്ത നടുക്കായി അന്ന് അയച്ചിട്ട ജെട്ടിയും ഉണ്ട്. ദേവ ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. ഇതിലും നല്ലത് പശുത്തൊഴുത്ത് ആണല്ലോ ദൈവമേ.. അവൾ തലയിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. വലിച്ചുവാരിയിട്ട ഡ്രസ്സ് ഒന്നും അലക്കാത്തതാണ്, ബെഡിലും ഡ്രസ്സ് വാരിവലിച്ചിട്ടിട്ടുണ്ട്. അതൊക്കെ ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് ഒതുക്കി വെച്ച് അവൾ ബെഡ്ഷീറ്റ് കുടഞ്ഞു വിരിച്ചിട്ടു. നിലത്തു വലിച്ചിട്ട എല്ലാഡ്രസ്സും എടുത്തു ഒരുമൂലയിലേക്ക് ഒഴിച്ചിട്ടു. വാതിൽപടിയിൽ കിടക്കുന്ന ജെട്ടി ഒരു കോലെടുത്തു അതുകൊണ്ട് തോണ്ടി എടുത്ത് ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോളാണ് കതക് തുറന്ന് ആരോ അകത്തേക്ക് വരുന്നതായിട്ട് ദേവയ്ക്ക് തോന്നിയത്. അവൾ എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി...... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...