💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 3

രചന: RAFEENA MUJEEB

" ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു പഠിച്ചുവലിയൊരു പേരെടുത്ത വക്കീൽ ആവണമെന്ന്. അച്ഛനോട് ഈ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞപ്പോൾ എതിർപ്പൊന്നും കാണിക്കാതെ തന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് അനുവാദം തന്നു. അങ്ങനെ പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞ് നല്ലൊരു ലോ കോളജിൽ തന്നെ അഡ്മിഷനും കിട്ടി. വീട്ടിൽ നിന്നും പോയിവരാൻ ഉള്ള ദൂരം അല്ലാത്തതിനാൽ കോളേജ് ഹോസ്റ്റലിൽ തന്നെ താമസിക്കണമെന്ന തീരുമാനത്തിലെത്തി. ആദ്യമായിട്ടാണ് വീട്ടിൽ നിന്നും പിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്, അതിന്റെതായ എല്ലാ ബുദ്ധിമുട്ടുകളും തനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ ഹോസ്റ്റലിൽ തന്റെ മുറി പങ്കിടാൻ എത്തിയ അപർണയും അശ്വതിയും തന്നോട് പെട്ടെന്നടുത്തു. മൂന്നു പേരുടേയും സ്വഭാവം ഒരുപോലെ ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ അത് ഞങ്ങളിൽ ഒരു ആശ്വാസം ഉണ്ടാക്കി. പുതിയൊരു തുടക്കം പുതിയൊരു ജീവിതം,

തന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ പഠിച്ചു നല്ലൊരു വക്കീലായി നീതിക്ക് പോരാടണം. ആദ്യത്തെ ദിവസം ആയതുകൊണ്ട് മൂന്നുപേരും അടുത്തുള്ള അമ്പലത്തിൽ പോയി തൊഴുതിട്ടാണ്കോളേജിലേക്ക് പോയത്. ഒരുപാട് നിയമ വിദ്യാർത്ഥികൾ പഠിക്കുന്ന ഒരു വലിയ കോളേജ്, ആമി കോളേജിന്റെ മുൻപിൽ നിന്ന് ചുറ്റുമൊന്നു വീക്ഷിച്ചു. ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷം, ഇരു സൈഡിലും മനോഹരമായ ഗാർഡൻ. ശുചിത്വ പൂർണമായ പരിസരം. ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ തന്നെ അവർ കോളേജ് അങ്കണത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ചുറ്റുപാടുമുള്ള കാഴ്ചകൾ നോക്കി അവർ മുൻപോട്ട് നടക്കുമ്പോഴാണ് പുറകിൽ നിന്നും ഒരു വിളി വന്നത്. ഹേയ് ത്രിമൂർത്തികൾ, പുറകിൽ നിന്നും ആ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മൂവരും ഒരേ സമയം തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവർക്ക് പുറകിലായി നിർത്തിയിട്ട കുറച്ചു ബൈക്കുകളിൽ കുറച്ചു പേർ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ അറിയാം സീനിയേഴ്സ് ആണെന്ന്. ഈശ്വര പെട്ടല്ലോ..?

റാഗിംഗ് ആണ് മക്കളേ...., ഇനി എന്ത് ചെയ്യും..? അശ്വതി ഇരുവരെയും നോക്കി ചോദിച്ചു. എന്ത് ചെയ്യാൻ നീ ഇങ്ങു വാ ബാക്കി അവിടെ ചെന്ന് തീരുമാനിക്കാം. ആമി അവരെയും വിളിച്ച് അവർക്കരികിലേക്ക് നടന്നു. ആ സംഘത്തിനു മുൻപിൽ പേടിയോടെ രണ്ടു വിദ്യാർഥികൾ അവർ പറയുന്നതെല്ലാം അനുസരിച്ചു നിൽക്കുന്നത് ആമി ശ്രദ്ധിച്ചു. അവർ മൂന്നുപേരും അടുത്തെത്തിയതും മുൻപിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളെ അവർ പറഞ്ഞു വിട്ടു. കൂട്ടത്തിൽ നേതാവ് എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരുത്തൻ അവരെ മൂന്നുപേരെയും ഒന്ന് അടിമുടി നോക്കി. പുതുമുഖങ്ങൾ ആണല്ലേ..? സീനിയേഴ്സിനെ കണ്ടാൽ ബഹുമാനിക്കണം എന്ന് അറിയില്ലേ.? അവൻ അവർക്ക് നേരെ ആദ്യത്തെ ചോദ്യമെറിഞ്ഞു. അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും ആമി പുച്ഛംകലർന്ന ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി. ഓഹോ തമ്പുരാട്ടിക്ക് പിടിച്ചിട്ടില്ല, എങ്കിൽ ആദ്യത്തെ പണി മേടത്തിന് തന്നെ കൊടുക്കാം അല്ലേടാ...?

മറ്റുള്ളവരെ ഒന്നു നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞു. നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ഈ പൂ കൊണ്ടു പോയി അവനെയൊന്നു പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യ് കയ്യിലുള്ള പൂ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അവൻ ആമിയോട് പറഞ്ഞു. അവൾ സംശയത്തോടെ ആ പൂവിലേക്ക് നോക്കി. സംശയിക്കേണ്ട ഇത് കൊണ്ടുപോയി അവനെ കൊടുക്ക് എന്നിട്ട് നല്ല രീതിയിൽ ഒരു പ്രൊപ്പോസലും വെച്ച് കാച്ച്, ഇവനേക്കാൾ നല്ലൊരു പയ്യനെ ഈ കോളേജിൽ മഷിയിട്ടു നോക്കിയാൽ കിട്ടില്ല, അയാൾ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആമിയും അവനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും മാറി ഒരുത്തൻ തനി നാടൻ രീതിയിലുള്ള വസ്ത്രധാരണം, യാതൊരു അഹങ്കാരവും ഇല്ലാത്ത ശാലീന മുഖം, കണ്ടാലറിയാം ആളൊരു പാവം പിടിച്ച പയ്യൻ ആണെന്ന്. വെറുതെ അവനെ നോക്കി വെള്ളം ഇറക്കണ്ട ഇത് കൊണ്ടുപോയി അവന് കൊടുക്ക്. കയ്യിലിരുന്ന പൂ വീണ്ടും അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി അവൻ പറഞ്ഞു. ഇല്ലെങ്കിലോ...? ആമി ഉറച്ച ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു.

എന്ത്..? അയാൾ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നെഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഇല്ലെങ്കിലോ..? ഇല്ലെങ്കിൽ താൻ എന്തോ ചെയ്യും...? നിയമം പഠിപ്പിക്കുന്ന കോളേജിൽ തന്നെ നിയമലംഘനമോ എങ്കിൽ അതൊന്നു കാണട്ടെ, ഇത് വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ അറിയിച്ചിട്ട് തന്നെ കാര്യം, നിങ്ങൾക്ക് തക്കതായ ശിക്ഷ വാങ്ങി തരാതെ ഞാൻ അടങ്ങില്ല. ആമി ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. എന്റെ പൊന്നു പെങ്ങളെ, ഇവനൊരു അവിവേകം കാണിച്ചതാണ് ക്ഷമിച്ചുകള, കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും ഒരുത്തൻ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പെങ്ങൾ വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ ഞങ്ങൾ അത്ര വലിയ സ്ട്രൈഞ്ചേഴ്‌സ് ഒന്നുമല്ല, വെറുതെ ഒരു തമാശയ്ക്ക് ചെയ്തതാണ് വിട്ടു കളയണം നിങ്ങൾ ക്ലാസിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ.. മറ്റൊരുത്തൻ വളരെ വിനയത്തോടെ പറഞ്ഞു. , അതു പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെയാ... ഞാൻ ആശിച്ചു പോയി, എനിക്ക് ഇയാളെ ഇപ്പോൾ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാം, എവിടെ ആ പൂ ഞാൻ ഇയാളെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യട്ടെ..

അപ്പു നീ ഞാൻ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യുന്നത് നല്ല വൃത്തിയായി ഷൂട്ട് ചെയ്യണം ട്ടോ അപർണയെ നോക്കി ആമി പറഞ്ഞു. അയ്യോ പൊന്നു പെങ്ങളെ ചതിക്കരുത്, ഞങ്ങൾ ഇനി ഒരു ശല്യത്തിനും വരില്ല ഇത്തവണത്തേക്ക് ക്ഷമിക്ക്. അവൻ യാചന യോടെ പറഞ്ഞു. ഉം, വെറുതെ ആശിപ്പിച്ചു, ഞാൻ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാൻ ഉള്ള ഒരു മൂഡിൽ ആയിരുന്നു, അയാളെ നോക്കി ആമി അത് പറഞ്ഞതും അയാളൊന്നു ചൂളി പോയതു പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. സാരല്യ ഇനി വല്ല അവസരവും കിട്ടുകയാണെങ്കിൽ പറയാൻ മടിക്കരുത് കേട്ടോ, അവരെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു അവൾ കൂട്ടുകാരികൾക്കൊപ്പം നടന്നുനീങ്ങി. " പുലിക്കുട്ടി " അതുവരെ തലതാഴ്ത്തി നിന്നിരുന്ന അവൻ അവൾ പോകുന്നത് കണ്ടതും അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോയി. എന്തോ എങ്ങനെ..? ഇതുവരെ നിനക്ക് നാവ് ഉണ്ടോ എന്നുപോലും ഞങ്ങൾ സംശയിച്ചിരുന്നു.. ഇപ്പൊ അവൾ പോയതും അവന്റെ ഒരു പുകഴ്ത്തൽ,

എന്റെ കഷ്ടകാലത്തിനാ നിന്നെ അവളോട് ഒന്ന് പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞത്. അല്ലാതെ നിന്നെയൊക്കെ ഏതു പെണ്ണ് പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാനാ നാണം കുണുങ്ങി അവൻ ഒരു പുച്ഛത്താലേ അയാളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. രാഹുലെ നീ അത് പറയരുത്, ആരോടും ഒരു വഴക്കിനും പോകാതെ അവൻ അവന്റെ കാര്യം നോക്കി നടക്കുന്നത് അവൻ നാണംകുണുങ്ങി ആയതുകൊണ്ടല്ല മര്യാദ ഉള്ളവൻ ആയതു കൊണ്ടാണ്. അവനെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്ത് വേറൊരുത്തൻ പറഞ്ഞു. ഇവിടെനിന്ന് തർക്കിക്കാതെ വേഗം ക്ലാസ്സിൽ കയറാൻ നോക്ക്, വാ അരവിന്ദാ നമുക്ക് ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോകാം എന്നും പറഞ്ഞു മറ്റവൻ അവനെയും വെച്ച് ക്ലാസിലേക്ക് പോയി. ക്ലാസും കൂട്ടുകാരുമായി ആമി പെട്ടെന്ന് ഇണങ്ങി, എല്ലാവരുമായി അവൾ പെട്ടെന്ന് അടുത്തു. ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് തിരികെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകാൻ വേണ്ടി പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ തും ആമിയുടെ മുഖത്തേക്ക് എന്തോ ശക്തമായി വന്നടിച്ചു.

അടിയുടെ അഗാധതത്തിൽ അവൾ പെട്ടെന്ന് തലകറങ്ങിതാഴെ വീണു. ബോധമറ്റ് കിടക്കുന്ന ആമിയെ അപർണ്ണയും അശ്വതിയും പേടിയോടെ നോക്കി. മോളേ.... ചിന്തകൾക്ക് ഭംഗം വരുത്തിക്കൊണ്ട് അമ്മയുടെ വിളി കാതിലെത്തി. ഒരുപാട് സമയമായില്ലേ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നു മോള് അമ്മയുടെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കിടക്ക്. അവൾ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി ആ മടിയിലേക്ക് ചുരുണ്ടുകൂടി. കാലിൽ നനവ് പടർന്നപ്പോൾ ജാനകിക്കു മനസ്സിലായി അവൾകരയുകയാണെന്ന്. ഒരു പെറ്റവയറിന്നറിയാം തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ വേദന എത്രമാത്രമുണ്ടെന്ന്. ഇതുവരെ തന്റെ ഉദരത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പൈതലിന്റേ മുഖം ഒന്ന് കാണാൻ പോലും എന്റെ കുഞ്ഞിന് ഭാഗ്യമുണ്ടായില്ല, ഈ അമ്മയോട് ക്ഷമിക്കു മോളേ എനിക്ക് ഇതിന് കൂട്ടുനിൽക്കുകയല്ലാതെ വേറെ വഴിയില്ല. ജാനകി നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് മകളുടെ തലമുടിയിൽ തലോടി കണ്ണുകളടച്ച് സീറ്റിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു. അമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടന്ന് തേങ്ങൽ അടക്കാൻ പാടുപെടുകയാണ് ആമീ. ഇതുപോലെ തന്റെ പൈതലും തന്റെ ചൂട് പറ്റാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവില്ലേ,

എന്റെ പൊന്നുമോൻ നീ ഉദരത്തിൽ കുരുത്തത് മുതൽ അമ്മ സന്തോഷത്തോടെ ഇരുന്നിട്ടില്ല, എങ്കിലും നിന്റെ ഓരോ ചലനവും അമ്മയെ ഒത്തിരി സന്തോഷിപ്പിച്ചിരുന്നു, ആ വേദനയിലും നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകളാണ് എന്നെ മുൻപോട്ടു നയിച്ചിരുന്നത്. നീ അമ്മയുടെ വയറ്റിൽ ചവിട്ടുന്നത് എത്ര സന്തോഷത്തോടെയാണ് എന്നറിയോ അമ്മ ആസ്വദിച്ചിരുന്നത്, എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ എന്നോ കാണാൻ തുടങ്ങിയതാ. എന്നിട്ടെന്തേ നീ അമ്മയെ ഒരു നോക്ക് കാണാൻ കൂടി കാത്തുനിൽക്കാതെ ഓടിപ്പോയത്. നിനക്കായി എന്റെ മാറിടത്തിൽ ഉരുണ്ടുകൂടിയ ഈ അമൃത് ഇനി ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം, കേട്ടിട്ടുണ്ട് കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പാലിന് ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ ആണ് അമ്മമാരുടെ മാറിൽ പാൽ ചുരത്തുന്നത് എന്ന്, നീ ഇന്നില്ല എന്റെ പാൽ ആഗ്രഹിക്കാൻ എന്നിട്ടും എന്തിനാണ് എന്റെ മാറ് പാൽചുരത്തുന്നത് ആർക്കുവേണ്ടിയാണ് ഇനി ഇതിൽ അമൃതുനിറയുന്നത്,

അവൾ സങ്കടം കടിച്ചുപിടിച്ചുകൊണ്ട് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കരഞ്ഞു. ************* 3:30 AM നാഗപട്ടണം. അല്ലി കൊഞ്ചം ഷീക്രം നട കണ്ണാ.. യാ രാവത് പാത്തിട്ടാൽ നമ്മ കഥ മുടിച്ചിടുവേ... അമ്മ, കാലു വലിക്ക്ത് അമ്മാ, എനക്ക് പസിക്ക താങ്ക മുടിയിലെ അമ്മാ.. ആ നാലുവയസ്സുകാരി സങ്കടത്തോടെ പറയുന്നത് കേട്ട് ദേവ അവളെ വേദനയോടെ നോക്കി. തനിക്ക് ഇതല്ലാതെ വേറെ ഒരു മാർഗ്ഗവുമില്ല, തനിക്ക് പറ്റിയത് ഒന്നും തന്റെ കുഞ്ഞിന് പറ്റാൻ പാടില്ല ആരെങ്കിലും കാണുന്നതിനു മുൻപ് ഈ നാട് വിടണം അവൾ അല്ലിയെ യും തോളിൽ എടുത്തു അവിടെ നിന്നും ഓടി. കാലുകൾക്ക് വേഗത കുറയുന്നതുപോലെ, ഇന്ന് ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലും താനും മകളും ഇറക്കിയിട്ടില്ല, ക്ഷീണിച്ച കാലുകളുമായി അവൾ വേച്ച് വേച്ച് ഓടി.

തങ്ങൾക്ക് പുറകിൽ ആരൊക്കെയോ ഓടി വരുന്നതു പോലെ തോന്നിയതും അവൾ തൊട്ടടുത്ത കണ്ട് കുറ്റിക്കാട്ടിലേക്ക് മോളെയും എടുത്തു മറഞ്ഞിരുന്നു. കുറച്ചുപേർ അവിടെയെല്ലാം അവരെ അന്വേഷിക്കുന്നത് നേരിയ ഭയത്തോടെ അവൾ നോക്കിക്കണ്ടു. കുറച്ചുനേരം അവരെ അന്വേഷിച്ചു വന്നവർ അവിടെനിന്നും ദൂരേക്ക് മറഞ്ഞു. ദേവ ആശ്വാസത്തോടെ ശ്വാസം ഒന്ന് വലിച്ചു വിട്ടു. മോളെയുമെടുത്ത് ആ കുറ്റിക്കാട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ അവളുടെ കാതുകളിൽ വന്നടിച്ചത്. അവൾ ചുറ്റും കണ്ണുകൾകൊണ്ട് ഒന്ന് പരതി. തൊട്ടപ്പുറത്ത് വെള്ളത്തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു കുഞ്ഞു മാലാഖ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഉടക്കി.... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...