💕കാണാച്ചരട് 💕: ഭാഗം 39

രചന: RAFEENA MUJEEB

തലയിണയുമായി കുഞ്ഞിനരികിലെത്തി വാവിട്ട് കരയുന്ന അവനെ അവൾ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി. ഇരുകണ്ണുകളും ഇറുകെ ചിമ്മി കൈകാലിട്ടടിച്ച് കരയുകയാണവൻ അവന്റെ കുഞ്ഞു മുഖത്ത് കണ്ണുനീരിന്റെ നനവ് പടർന്നിട്ടുണ്ട് ഒരു നിമിഷം അവളാ ഓമനത്തമുള്ള മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. ഉള്ളിലെവിടെയോ ഉറങ്ങിക്കിടന്ന അവളുടെ മാതൃത്വം ഉണരാൻ തുടങ്ങി,ആ ഓമന മുഖത്തേക്ക് നോക്കും തോറും അവളിൽ വാത്സല്യം വന്നു നിറയാൻ തുടങ്ങി, കയ്യിലിരുന്ന തലയണ അവൾ പോലുമറിയാതെ തറയിലേക്ക് ഊർന്നു ചാടി. ആമിയുടെ സാനിധ്യമറിഞ്ഞതും കുഞ്ഞ് അവളെ നോക്കി കരയാൻ തുടങ്ങി. ഒരു നിമിഷം അവളാ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ശങ്കിച്ചു നിന്നു. പെട്ടെന്ന് തോന്നിയൊരുൾപ്രേരണയാൽ അവളാ കുഞ്ഞിനെയെടുത്ത് മാറോടടക്കി പിടിച്ചു. അവൾ എടുത്തപ്പോൾ കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചിൽ ഒന്ന് ശമിച്ചു. ആ കുഞ്ഞിനെ മാരോടാഡാക്കിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ തന്റെ ശരീരത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ മാറ്റം വരുന്നത് പോലെ ആമിക്കു തോന്നി ,

മാറിൽ നിന്നു വീണ്ടും പാൽ ചുരത്താൻ തുടങ്ങി, ശരീരമാസകലം വല്ലാത്തൊരു വേദന , പിന്നെ സംഭവിച്ചതെല്ലാം യാന്ത്രികമായിരുന്നു . കുഞ്ഞിനെയുമെടുത്ത് ബെഡിലേക്കിരുന്ന് തന്റെ മാറോടടക്കിപ്പിടിച്ചവളാ കുഞ്ഞിനെ മുലയൂട്ടി, ആദ്യമായി കിട്ടിയ മുലപ്പാലിന്റെ മാധുര്യം അവൻ ആസ്വദിച്ച് തന്നെ നുകർന്നു. തന്റെ മുലപ്പാലവൻ ആസ്വദിച്ചു കുടിക്കുന്നത് ആമി നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി, അവൻ പാല് കുടിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് മാറിടത്തിൽ അസഹനീയമായ വേദനയുണ്ടെങ്കിലും അവൾക്കത് സുഖമുള്ള നോവായി തോന്നി . അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, അമ്മ എന്ന പദത്തിന് പൂർണ്ണ അർത്ഥം വന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി ഒരു സ്ത്രീയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ നിമിഷം, പ്രാണൻ പോകുന്ന നോവ് സഹിച്ച പ്രസവവേദനയെ പൂർണ്ണമാക്കുന്നത് ഈ ഒരു നിമിഷത്തിലാണ്,

സ്ത്രീകൾക്ക് മാത്രം കിട്ടുന്ന അസുലഭ നിമിഷങ്ങൾ കണ്ണിൽ നിന്നും സന്തോഷത്തിന്റെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. തന്റെ മാറോട് പറ്റിച്ചേർന്ന് പാലുകുടിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ വാൽസല്യത്തോടെ യും അതിലേറെ കൗതുകത്തോടെയും അവൾ നോക്കിയിരുന്നു. വയറ് നിറഞ്ഞതും അവൻ ശാന്തനായി ഉറങ്ങി, ഏറെ നേരം ആ കുഞ്ഞിനെ അവൾ ഉമ്മ കൊണ്ട് മൂടി, തന്റെ ബെഡിൽ തന്നെ അവനെ പതിയെ കിടത്തി അവന്റെ നെറ്റിയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആ കാഴ്ച്ച കണ്ടുകൊണ്ടാണ് ദേവ അവിടേക്ക് വരുന്നത്, അലക്കാനുള്ളതൊക്കെയലക്കി ജോലിയെല്ലാം തീർത്ത് പെട്ടെന്ന് ഓടി വന്നതാണ് കുഞ്ഞിന്റെയരികിലേക്ക് . അവളാ കാഴ്ച്ചകണ്ടത്ഭുതത്തോടെ ആമിയെ നോക്കി. കുഞ്ഞ് കരഞ്ഞപ്പോൾ എടുത്തതാ.. ദേവയുടെ നോട്ടം കണ്ട് ആമി പറഞ്ഞു. ദേവയ്ക്ക് സന്തോഷവും അതിലേറെ അത്ഭുതവും തോന്നി, ആമി ആദ്യമായിട്ടാണ് തന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത് അവൾ വിശ്വാസം വരാതെ ആമിയെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. അപ്പോഴേക്കും ജാനകിയും അങ്ങോട്ട് വന്നു,

തന്റെ മകളുടെ മാറ്റം കണ്ട് ആ അമ്മ മനസ്സും ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചു. രണ്ടുപേരും ആമിയെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. അവരുടെ നോട്ടം കണ്ടിട്ടാവണം ആമി അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ജനലരികിലേക്ക് നടന്നു, ജനൽ കമ്പിയിൽപ്പിടിച്ച് വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു. ജാനകി സന്തോഷത്തോടെയാണ് രാഘവനോട് ഈക്കാര്യം പറഞ്ഞത്, കേട്ടപ്പോൾ അയാൾക്കും ഒരുപാട് സന്തോഷമായി, ഡോക്ടറെ വിളിച്ചറിയിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹവും പ്രതീക്ഷയ്ക്കുള്ള വകയാണ് നൽകിയത്. അവൾക്കിനി ഒരു മാറ്റം ഉണ്ടാകുമെന്ന് എല്ലാവർക്കും ബോധ്യമായി, പഴയ ആമിയിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാൻ എല്ലാവരും പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്നു. ************ ദിവസങ്ങൾ കഴിയുന്തോറും ദേവയും കുഞ്ഞുങ്ങളും ആ വീടിനോട് കൂടുതലടുത്തു, ജാനകി ആമിയെ സ്നേഹിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ ദേവയേയും സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങി അവളുടെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അറിഞ്ഞു തന്നെ ജാനകി ചെയ്തു കൊടുത്തു , രാഘവൻ കാര്യമായിട്ട് ദേവയോട് സംസാരിക്കില്ലെങ്കിലും എന്താവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും പറയാൻ മറക്കരുതെന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ ഓർമിപ്പിക്കും ,

എല്ലാംകൊണ്ടും സമാധാനമുള്ള ദിനങ്ങളായിരുന്നു പിന്നീട് ദേവയ്ക്ക്, കഴിഞ്ഞു പോയ കാലങ്ങളോർത്ത് സങ്കടപ്പെടാതെ തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുറിച്ചോർത്തു സ്വപ്നം കാണാൻ തുടങ്ങിയവൾ. ആമിയിലും ചെറിയ ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടു വരാൻ തുടങ്ങി, ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വിടരാനും , അധികമൊന്നും സംസാരിച്ചില്ലെങ്കിലും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ചോദിച്ചതിനു മറുപടി നൽകാനും തുടങ്ങി. ദേവയേയും കുഞ്ഞുങ്ങളെയും കാണുമ്പോൾ അവൾ പോലുമറിയാതെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി തൂകും , കുഞ്ഞിന്റെ സാമിപ്യം അവളേറെ സന്ദർശിക്കുന്നുണ്ട്, ആരുമറിയാതെ അവളാ കുഞ്ഞിനെ പാലൂട്ടാൻ തുടങ്ങി, മുലയൂട്ടുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ആത്മസംതൃപ്തി അവൾ ആവോളം ആസ്വദിച്ചു സ്വന്തം കുഞ്ഞല്ലെന്ന് എത്ര മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചാലും അറിയാതെ എന്തോ ശക്തി അവനിലേക്ക് തന്നെ അവളെ അടുപ്പിക്കുന്നുണ്ടെന്നവൾ വേദനയോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പകൽ സമയത്ത് മുലപ്പാല് കുടിക്കുന്നതിനാൽ രാത്രികാലങ്ങളിൽ ദേവ അവന് പാല് കൊടുക്കുമ്പോൾ അവൻ അത് കുടിക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ വാശിപിടിച്ച് കരയും ,

കാര്യമൊന്നുമറിയാത്തതുകൊണ്ട് ദേവ അവനെ ഉറക്കാൻ രാത്രി നന്നേ കഷ്ടപ്പെടാറുണ്ട്. ആധികേശവൻ എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ട ആദിയായി മാറി , അല്ലിയും എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവളാണ് അവൾ പതിയെ മലയാളം പഠിച്ചു തുടങ്ങി, വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം ദേവ സമാധാനത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും കഴിയാൻ തുടങ്ങി. ദേവയോടുള്ള ആ കുടുംബത്തിലെ പ്രിയം കല്ല്യാണിക്ക് അത്ര പിടിക്കുന്നില്ല, ആവുന്നതും ദേവയുടെ കുറ്റം ജാനകിയെ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിക്കാനവർ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്, പക്ഷേ ജാനകി അതിനെല്ലാം ചുട്ട മറുപടി കൊടുത്തവരുടെ വായടപ്പിക്കുന്നുണ്ട് . മറ്റുള്ളവരുടെ കുറ്റം തന്നോട് പറയരുതെന്ന് ദേവ ആദ്യമേ വിലക്കിയത് കൊണ്ട് കല്യാണി അവളോട് അധികം സംസാരിക്കാറില്ല, പക്ഷേ ജാനകിയുടെ കണ്ണ് തെറ്റിയാൽ കൂടുതൽ ജോലികളവൾക്ക് നൽകി അവളെ കഷ്ടപ്പെടുത്താൻ കിട്ടുന്ന എല്ലാ അവസരവും കല്ല്യാണി മുതലെടുക്കാറുണ്ട്,

ജോലിയുടെ കാര്യമായതുകൊണ്ട് എതിർപ്പൊന്നും കൂടാതെ എല്ലാമനുസരിക്കും എന്തായാലും താനിതുവരെ അനുഭവിച്ചതൊക്കെ വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഇതൊക്കെ നിസ്സാരാമാണെന്നോർത്തവൾ സമാധാനിക്കും. ************ കാലത്തുതന്നെ ഒരു ദുസ്സ്വപ്നം കണ്ട് നെറ്റ് ഞെട്ടിയുണർന്നതാണ് ആമി. അടുക്കളയിൽ നിന്ന് കല്ല്യാണി ചേച്ചിയുടെയും അമ്മയുടെയും ശബ്ദം മാത്രമേ കേൾക്കുന്നുള്ളൂ, അതുകൊണ്ട് തന്നെ ദേവ എത്തിയിട്ടില്ലയെന്നവൾക്ക് മനസ്സിലായി, കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ അവളൊരുപാടാഗ്രഹിച്ചു, ഈയിടെയായിട്ട് അവനെ ഒരു നിമിഷം പോലും പിരിയാൻ മനസ്സനുവദിക്കുന്നില്ല ഏതു സമയവും അവന്റെ ചിന്തയായിട്ടുണ്ട് ഇപ്പോൾ മനസ്സിൽ , സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ താൻ പതിയെ മറന്നിരിക്കുന്നു എന്നവൾ വേദനയോടെ ഓർത്തു, ദേവ വരുന്നതും നോക്കി വാതിലിനരികിൽ തന്നെയിരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ദേവ ആ മുറിയിലേക്ക് വന്നു, അവളുടെ കൈയിൽ കുഞ്ഞിനെ കാണാത്തതുകൊണ്ട് ആമിക്ക് നിരാശ തോന്നി. മോന് ചെറിയൊരു പനി,

അവനെ ഒരു ഡോക്ടറെ കാണിച്ചിട്ട് ഞാൻ വേഗം വരാം ട്ടോ, അവൾ നോക്കുന്നത് കണ്ട് ദേവ അവളുടെ കവിളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവളെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുവെ ങ്കിലും ആമിയുടെ ഉള്ളം നീറുകയായിരുന്നു കുഞ്ഞിനെയോർത്ത്, മോനെ ഒന്ന് കാണാനും ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിക്കാനും അവളുടെ മനസ്സ് വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചു , വയ്യ എന്ന് കേട്ടിട്ട് നെഞ്ചു പൊള്ളുന്നുണ്ട്, അത് താൻ പുറമേ കാണിച്ചാൽ ആ കുഞ്ഞിനെ തനിക്ക് ഇങ്ങനെ പോലും ദേവ തരില്ല, മനസ്സിലെ സങ്കടം പുറത്തുകാണിക്കാതെ അവൾ ദേവ പോകുന്നത് നോക്കി നിന്നു. കുഞ്ഞിനെയുമെടുത്ത് ഡോക്ടറെ കാണാനിറങ്ങുമ്പോൾ കാറിൽ പോകാം എന്നു പറഞ്ഞു രാഘവൻ ഡ്രൈവറെയും അവളുടെ കൂടെ വിട്ടു , മോനെ ഡോക്ടറെ കാണിച്ചു തിരികെയെത്തുമ്പോൾ നേരം ഉച്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കുഞ്ഞിനെ ആമിയുടെ റൂമിൽ കിടത്തി അവൾ ധൃതിയിൽ അടുക്കളയിലേക്കോടി. ദേവ പോയതും ആമി കട്ടിലിൽ നിന്നിറങ്ങി അവനെ കിടത്തിയ തറയിൽ വന്നവന്റെയരികിലിരുന്നു.

അവളവന്റെ മുഖത്തേക്ക് വേദനയോടെ നോക്കി. പാവം കുഞ്ഞ് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് ഒരുപാട് ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു. അവളവന്റെ മുഖത്ത് വാത്സല്യത്തോടെ തലോടി, ഒരമ്മയുടെ ഹൃദയം വേദനിക്കുന്നത് പോലെ അവളുടെ ഹൃദയവും വേദനിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ സാമീപ്യം അറിഞ്ഞതിനാലാവാം അവന്റെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ പതിയെ തുറന്നു മുന്നിൽ ആമിയെ കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഒന്ന് തിളങ്ങി. അമ്മയുടെ കണ്ണനുവയ്യേ..? അവളവനെ വാരിയെടുത്തുക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് കിടത്തി മുലപ്പാലൂട്ടി. ദേവ അടുക്കളയിലേക്ക് വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ കല്ല്യാണിയുടെ മുഖം കറുത്തു, ഇത്തിരി തൊലി വെളുപ്പുണ്ടെന്ന് കരുതി അത് കാണിച്ച് എല്ലാവരെയും മയാക്കി എടുത്തിരിക്കുകയാണ് ഇനി തോന്നിയത് പോലെ നടക്കാലോ, അവൾ കേൾക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെ കല്ല്യാണി പിറുപിറുത്തു, അവൾ പറയുന്നതെല്ലാം കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ദേവ അത് ശ്രദ്ധിക്കാൻ പോയില്ല, ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടിൽ അവളുടെ ജോലി തുടർന്നു .

അല്ലി സിറ്റൗട്ടിൽ രാഘവനോട് ഓരോ കുറുമ്പ് കാണിക്കുകയാണ്, രാഘവൻ അതെല്ലാം കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. അയാളുടെ പ്രധാന പരിപാടിയിപ്പോൾ ഇതാണ് അല്ലിയോടൊപ്പം കളിക്കുക, അവളെ കണ്ടാൽ രാഘവനും കുട്ടി ആവുമെന്ന് ജാനകി എപ്പോഴും പറഞ്ഞു കളിയാക്കും, പണ്ട് ആമി യോടും ഇങ്ങനെയായിരുന്നു, അച്ഛനും മകളും കളിക്കൂട്ടുകാരെപ്പോലെയായിരുന്നു. അവളോടൊപ്പം അങ്ങനെ കളിക്കുമ്പോളാണ് പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു വണ്ടി ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നത് . വന്നതാരെന്നറിയാൻ രഘവൻ ആ വണ്ടിയിലേക്ക് ഉറ്റു നോക്കി. അതിൽ നിന്നുമിറങ്ങിയ ആളെക്കണ്ടു രാഘവന്റെ മുഖം വിടർന്നു. ആഹാ നീയിതെപ്പോഴാ ഡൽഹിയിൽ നിന്നെത്തിയത്..? മായ ഇന്നലെ വിളിച്ചപ്പോൾ പോലും എന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..? രാഘവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. ഞാനിന്നലെ വന്നു അമ്മാമേ, അമ്മയോട് ഞാൻ തന്നെയാ പറയേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്, മുന്നിൽ വന്നിങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോൾ അറിഞ്ഞാൽ മതിയെന്ന് തോന്നി.

ആയാളും പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി നൽകി. ആമിക്കിപ്പോൾ എങ്ങനെയുണ്ട്...? അവളെ കാണാൻ അമ്മ കൂടി വരുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞതാ പക്ഷെ ഇറങ്ങാൻ നേരത്ത് മുത്തശ്ശിക്കൊരു ക്ഷീണം എന്ന് പറഞ്ഞ് ശേഖരൻ മാമ വിളിച്ചു അമ്മയെ അവിടെ ആക്കിയിട്ടാ ഞാനിങ്ങോട്ട് പോന്നത്. അവളുടെ വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ നിന്നെ കൃത്യമായിട്ട് ഫോൺ ചെയ്ത് അറിയിക്കുന്നതല്ലേ..? അതെ അതൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കോടി വരാൻ പലതവണ തോന്നിയതാ, ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നി അവളുടെ മാറ്റങ്ങൾ അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പതിയെ നമ്മുടെ പഴയ ആമിയാവും അമ്മാമ നോക്കിക്കോ അയാൾ പ്രതീക്ഷയോടെ പറഞ്ഞു . അതിനുവേണ്ടിയല്ലേ നമ്മളും കാത്തിരുന്നത്..? ആവുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം രാഘവൻ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസമെടുത്തുക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ നടന്ന ദുരന്തവും കുഞ്ഞിന്റെ മരണവും എല്ലാം അവളെ മാനസികമായി ബാധിച്ചിട്ടുണ്ട് അതിൽ നിന്നും അവൾ മോചിതയാവാൻ സമയമെടുക്കും,

ഒരാശ്വാസം പോലെ നന്ദ എന്ന സ്ത്രീയും മക്കളും ഇല്ലേ ഇപ്പോൾ നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാം നല്ലത് മാത്രം നടക്കട്ടേയെന്ന്, അയാൾ രാഘവനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രാഘവനോട് സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് അയാൾ അല്ലിയെ കാണുന്നത് അയാൾ നോക്കുന്നത് കണ്ട അവൾ അയാളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. നന്ദയുടെ മോളാണ് അയാൾ നോക്കുന്നത് കണ്ട് രാഘവൻ പറഞ്ഞു. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു. മോളുടെ പേരെന്താണ്...? തന്റെയരികിലെത്തിയ അവളോടയാൾ സ്‌നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു. " പല്ലവി " പല്ലിയോ...? അയ്യേ അതെന്തോന്ന് പേര്...? അയാൾ അവളെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. പല്ലി കെടായാത് പല്ലവി അതു താൻ എന്നുടെ പേര് അവൾ വീണ്ടും തിരുത്തി. ആഹാ തമിഴാ അയാൾ കൗതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു. അവൾ ഇവിടെ വരുന്ന സമയത്ത് മാത്രമേ സംസാരിച്ചിരുന്നുള്ളൂ, ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളെല്ലാവരും കൂടി അവളെ മലയാളം പഠിപ്പിച്ചു രാഘവൻ ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് അയാളോട് പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ തമിഴത്തിയാണോ അവർ...? അയാൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു. അല്ല.. "! നന്ദ മലയാളിയാണ് അവളെകണ്ടാൽ അറിയാമത്.. നാട് എവിടെ...? അയാൾ വീണ്ടും രാഘവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

നമ്മുടെ ഖാദറിന്റെ ഭാര്യ ജമീലയുടെ നാട്ടുകാരിയാണ്, ഖാദർ കൊണ്ട് വന്ന ആളായതുക്കൊണ്ട് കൂടുതലൊന്നും ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ടില്ല. ആഹ്., എന്തായാലും ഇനിക്കവരെയൊന്നു കാണണം നമ്മുടെ ആമിയെ പൊന്നുപോലെ നോക്കുന്നവരല്ലേ... അയാൾ രാഘവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അവർ സംസാരിച്ചുക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് ജാനകി ശബ്ദം കെട്ട് അങ്ങോട്ട് വന്നത്. ആഹാ മോനോ ഇതെപ്പോ വന്നു,..? അയാളെ കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. കുറച്ചു സമയം അയാളോട് സംസാരിച്ച് ചായകൊണ്ടുവരാനായവൾ അകത്തേക്ക് പോയി. മോളേ നല്ലൊരു ചായ ഉണ്ടാക്കി അപ്പുറത്തെക്കെടുക്ക് ഒരു അഥിതി വന്നിട്ടുണ്ട് ദേവയെ നോക്കി ജാനകി പറഞ്ഞു. അവൾ അനുസരണയോടെ തലയാട്ടി പെട്ടന്ന് തന്നെ ചയായിട്ട് അതുമായി ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു.

അവിടേക്കെത്തുമ്പോൾ തന്നെ കേൾക്കാം അല്ലിമോളുടെ കലപില സംസാരം. അവളുടെ ശബ്ദം കേട്ട് ദേവയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുമായവൾ ചായക്കപ്പും പിടിച്ച് ഉമ്മറത്തേക്കെത്തി. അല്ലിയെ മടിയിലിരുത്തി അവളോട്‌ ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് സംസാരിക്കുന്ന ആളെ ദേവ ഒന്ന് നോക്കി. ഉള്ളിലൂടെ ഒരു മിന്നൽ കടന്നുപോയത്പോലെ ദേവയ്ക്ക് തോന്നി. കൈകാലുകൾ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി തൊണ്ട വരാളാൻ തുടങ്ങി, സങ്കടവും ഭയവും കാരണം ഒരടി നടക്കാൻ പറ്റാതെയായി അവൾക്ക്. എങ്ങനെയൊക്കെയോ അയാള് കാണാതെ അവൾ മറഞ്ഞു നിന്നു. അവിടെ നിന്നവൾ നിർകണ്ണുകളോടെ അയാളെ പേടിയോടെ എത്തി നോക്കി, .... തുടരും..

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...