Love for Unexpected💜: ഭാഗം 28

രചന: Ansiya shery

"അല്ല ഇച്ചു...ഇവരെ അഡ്മിഷന്റെ കാര്യം എന്തായി..." പാച്ചുവിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടാണ് നിഹ ചിന്തകളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നത്... "അപ്ലൈ ചെയ്യാൻ നിഹേടെ ചില സർട്ടിഫിക്കറ്റുകൾ കൂടെ ഇനി ആവശ്യമുണ്ട്... ആകെ രണ്ടെണ്ണം മാത്രമേ എനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടുള്ളു..." നിഹ ഞെട്ടിക്കൊണ്ട് ഇച്ചുവിനെ നോക്കി... "എന്താ ഇതൊക്കെ..."അറിയാതെ അവളിൽ നിന്നും ആ ചോദ്യമുയർന്നു... "അത് നിഹ മോളേ... നിനക്കിനിയും പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹമുള്ളതല്ലേ... അപ്പോ ഞങ്ങൾ വിചാരിച്ചു മറിയുന്റെ കൂടെ ഈ വർഷം നിനക്കും ഡിഗ്രിക്ക് അപേക്ഷ കൊടുക്കാം എന്ന്..." "പാച്ചുക്കാ... എനിക്ക്...."വാക്കൊന്നും അവളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്നില്ലായിരുന്നു.... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി... "അയ്യോ മോളെന്തിനാ അതിന് കരയുന്നത്... ഞങ്ങൾ നേരത്തെ തീരുമാനിച്ചതാണ് മറിയുന്റെ കൂടെ നിന്നെയും പഠിപ്പിക്കണം എന്നത്..." ഉമ്മ വന്ന് അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചതും നിഹ അവരെ നോക്കി കൈ കൂപ്പി... "എങ്ങനെ നന്ദി പറയണം എന്നെനിക്കറിയില്ല... ആരുമല്ലാത്ത എന്നെ നിങ്ങൾ സ്വന്തമായി കണ്ട് ഓരോന്നും ചെയ്ത് തരുമ്പോൾ സന്തോഷമുണ്ട്.. പക്ഷെ ഇത് വേണ്ട.... ഇഷ്ടമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല.. പഠിക്കണം എന്ന ആഗ്രഹം ഞാൻ എന്നേ മനസ്സിൽ നിന്നും എടുത്ത് കളഞ്ഞതാണ്...

നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തു തരുമ്പോൾ പ്രതിഫലമായി ഒന്നും തന്നെ തരാൻ എന്റെ കയ്യിലില്ല...." ഇടറുന്ന വാക്കുകളോടെ അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൾ തിരിഞ്ഞ് മുകളിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി... "മോൾക്കത് സങ്കടമായെന്ന് തോന്നുന്നു...നേരത്തെ തന്നെ അവളുടെ സമ്മതം ചോദിച്ചിട്ട് ചെയ്‌താൽ മതിയായിരുന്നു എല്ലാം.." ഉമ്മ ഇച്ചുവിന് നേരെ തിരിഞ്ഞ് സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞതും അവൻ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.... "ഉമ്മാ... അവൾക്കിഷ്ടമാണ് പഠിക്കാൻ.. അന്നും ഇന്നും.. പക്ഷെ നമ്മളോട് അത് പറയാത്തത് ഇനിയും നമ്മളെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കരുതെന്ന് കരുതി മാത്രമാണ്.. അവളെ എങ്ങനെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയാം..." അതും പറഞ്ഞവൻ മുകളിലേക്ക് കയറാൻ തുനിഞ്ഞതും പിറകിൽ നിന്നും ഉപ്പയവനെ വിളിച്ചു... "ഇച്ചൂ....." തിരിഞ്ഞവൻ അവരെ എല്ലാവരേയും നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു... "ഇത് വരെ ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയാത്ത ഒരു കാര്യമുണ്ട്.... എനിക്ക് നിഹയെ ഇഷ്ടമാണ്...ഇനിയും ഇത് തുറന്ന് പറയാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് തോന്നി.." അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയതും എല്ലാവരുടേയും മുഖം വിടർന്നു... "ഇപ്പോഴാ എനിക്കൊന്ന് സമാധാനമായത്..."ഉമ്മ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു... ___

എന്നെ എന്തിനാ പടച്ചോനേ ഇവരൊക്കെ ഇങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുന്നത്... തിരിച്ച് കൊടുക്കാൻ ഒന്നും എന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ല... ഇവർക്കിനിയും ബാധ്യതകൾ ഞാൻ കാരണം കൂടുമല്ലോ റബ്ബേ.... ബെഡ്‌ഡിൽ തലയിണയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുന്നതിനിടയിൽ തലയിലാരുടെയോ സ്പർശനം പതിഞ്ഞതും അവൾ ഞെട്ടലോടെ ചാടി എഴുന്നേറ്റു... മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന ഇച്ചുവിനെ കണ്ടതും വീണ്ടുമൊരു ഞെട്ടലോടെ ഷാൾ നേരെയിട്ടു... അവനോടെന്തോ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവന്റെ വിടാതെയുള്ള നോട്ടം കണ്ട് പറയാൻ വന്നത് വിഴുങ്ങിക്കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി... "നിഹാ...."ആർദ്രമായി അവൻ വിളിച്ചതും അവൾ തല ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് അവനെ നോക്കി.... "നിനക്ക് പഠിക്കാൻ ഇഷ്ടമല്ലേ...?"മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവൾ മിഴികൾ മറ്റെങ്ങോ പായിച്ചു... "കുഞ്ഞീ.... എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്ക്..." സ്വരം കടുപ്പിച്ചവൻ പറഞ്ഞതും അവൾ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവന്റെ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി... "ഇനി ഞാൻ ചോദിക്കുന്നതിനൊക്കെ എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി നീ മറുപടി പറയണം.. ഉത്തരം സത്യമായിരിക്കണം.. കള്ളമാണെങ്കിൽ എനിക്കത് വേഗം മനസ്സിലാകും.. അത് കൊണ്ട് ആ അടവ് വേണ്ട...

"അറിയാതെ അവൾ തല കുലുക്കിപ്പോയി... "മ്മ്... നിനക്ക് പഠിക്കാൻ ഇഷ്ടമല്ലേ...?" അല്ല എന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങിയതും അവന്റെ ഗൗരവമായ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അതേ എന്ന് തലയാട്ടി.... "ഞങ്ങൾക്ക് അതൊരു ബാധ്യതയാകും എന്ന് ഭയന്നല്ലേ നീ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത്.." അതിനും അതേ എന്ന് തലയാട്ടി... "നിന്നോട് ഈ വീട്ടിലുള്ള എല്ലാവരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും... ഞാനും കൂടെ പറയാൻ പോകുകയാ ആ കാര്യം... നീ ഞങ്ങൾക്കൊരു ബാധ്യതയല്ല ഒരിക്കലും... മറിയുനെ എങ്ങനെയാണോ ഇവിടെയുള്ളവർ കാണുന്നത് അത് പോലെ തന്നെയാണ് നിന്നെയും കാണുന്നത്... ഞാനൊഴികെ..." അവസാനം ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ അവനത് പറഞ്ഞതും അവൾ പകപ്പോടെ അവനെ നോക്കി... "മറിയു എന്റെ സഹോദരിയാണ്.. അത് പോലെ തന്നെ എനിക്ക് നിന്നെയും കാണാൻ കഴിയില്ല.... കാരണം നീ എന്റെ പെണ്ണാണ്...ഈ വീട്ടിൽ നീ ആരുമല്ലെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിൽ പേടിക്കണ്ട.. കുറച്ച് കാലം കൂടെ കഴിഞ്ഞാൽ നീ എന്റെ ഭാര്യയായിരിക്കും..."

"പറ്റില്ല....ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.."എടുത്തടിച്ച പോലെ അവൾ പറഞ്ഞതും അവൻ ഞെട്ടി അവളെ നോക്കി... "എന്ത് കൊണ്ട്...?" "എനിക്ക് നിങ്ങളെ ഇഷ്ടമല്ല...." "നിങ്ങളോ...? ഇത്രയും കാലം നീ താൻ ആയിരുന്നല്ലോ... അത് പെട്ടെന്ന് നിങ്ങളായോ..?" അവളൊന്ന് ഞെട്ടി... "അ... അത് പിന്നെ...." "നിനക്കെന്ത്‌ കൊണ്ടാ എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലാത്തത്..." "അത് പിന്നെ...."അതിനും അവളുടെ പക്കൽ മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു... "ഒരു കാരണവും ഇല്ലല്ലേ.... എന്നാൽ പിന്നെ കല്യാണം നടക്കും..." "വേണ്ട... എനിക്കതിനുള്ള അർഹതയില്ല..."അവൾ അവനിൽ നിന്നും മുഖം വെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും അവനൊന്ന് ചിരിച്ചു... "അപ്പോ ഇഷ്ടമാണ്... അർഹത ഇല്ല.. അത് കൊണ്ടാണല്ലേ പറയാത്തത്...".തുടരും………..........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...