Love for Unexpected💜: ഭാഗം 29

രചന: Ansiya shery

മറുപടിയൊന്നും അവൾ പറഞ്ഞില്ല...അവനൊന്ന് ദീർഘ നിശ്വസിച്ചു കൊണ്ട് ബെഡ്‌ഡിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു... "നമുക്ക് അടുത്തൊരു ദിവസം നിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകേണ്ടതുണ്ട്.."അവൾ ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി... "എന്തിന്...?" "അപ്ലൈ ചെയ്യാൻ നിന്റെ ചില സിർട്ടിഫിക്കറ്റുകൾ ആവശ്യമുണ്ട്..." "അതൊന്നും വേണ്ടാന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ..." "പറഞ്ഞെന്ന് വെച്ച് നിന്നെ പഠിപ്പിക്കാതിരിക്കില്ല എന്ന് നീ ഒരിക്കലും വിചാരിക്കണ്ട.. മറിയു ക്ലാസ്സിന് പോയി തുടങ്ങുമ്പോ ഒപ്പം നീയും ഉണ്ടാകും.." അവളെന്തെങ്കിലും പറയും മുന്നേ അവൻ വേഗം തിരിഞ്ഞ് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് നടന്നു... 🌸🌸🌸🌸 "ആന്റീ....." രാത്രി ഭക്ഷണത്തിൻ ശേഷം മുറിയിലേക്ക് പോകാൻ നേരമാണ് പിറകിൽ നിന്നും നിഹയുടെ വിളി അവർ കേട്ടത്... തിരിഞ്ഞ് അവളെ നോക്കി... "എന്താ മോളേ...." "അത് പിന്നെ... ആന്റി... ഞാൻ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ എതിർക്കരുത്..." "മോളാദ്യം കാര്യം പറ...എന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം.."അവരത് പറഞ്ഞതും അവളൊന്ന് പരുങ്ങി.... "എന്തായാലും മടിക്കാതെ പറ മോളേ..." "നിങ്ങളെല്ലാവരും കൂടെ ഇപ്പോഴെടുത്ത തീരുമാനം വേണ്ട ആന്റി... ഞാ.. ഞാൻ ഇപ്പൊ പഠിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചൊന്നും ചിന്തിക്കുന്നേ ഇല്ല.... എന്തേലും ഒരു നല്ല ജോലി...

അത്രയേ ഇപ്പൊ മനസ്സിലുള്ളു.ആന്റി എല്ലാവരേയും പറഞ്ഞ് അത് മനസ്സിലാക്കണം..." അവളത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യമൊന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും പിന്നീടാ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... കൈകളുയർത്തി അവളുടെ കവിളിലൊന്ന് തലോടി... "മോളേ ഞാൻ പ്രസവിച്ചതല്ല... പക്ഷെ നീയെനിക്കെന്റെ മകൾ തന്നെയാണ്...എന്റെ മോളാകാൻ ഞാൻ നിന്നെ പ്രസവിക്കണം എന്നൊന്നുമില്ല.. മനസ്സ് കൊണ്ടും അതിന് പറ്റും...എനിക്ക് നിങ്ങൾ നാൽ പേരും ഒരുപോലെയാണ്..ഇപ്പോഴും പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട് നിനക്ക്... ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ ഇല്ലെന്ന് നടിക്കേണ്ട...നീ പഠിക്കും... പഠിച്ചിട്ട് ഉയർന്ന ജോലി മേടിക്കും..എന്നിട്ട് നിന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് മുന്നിൽ കാണിച്ചു കൊടുക്കണം.. വെറുമൊരു പ്ലസ് റ്റൂവിൽ ഒതുങ്ങില്ല എന്റെ ഒന്നും എന്ന്...എന്റെ ഒരാഗ്രഹമാണ് അത്... മോൾ സാധിച്ചു തരില്ലേ...?" മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവൾ പെട്ടെന്നവരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു....എന്നിട്ടും അതിനെ പിടിച്ചു നിർത്താതെ ഒഴുക്കി വിട്ടു....

എന്ത് പറയണമെന്ന് ഒരൂഹം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അവളവരിൽ നിന്നും അകന്ന് മാറിയില്ല.... അവരവളുടെ തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് മുന്നിൽ കൈ കെട്ടി നിൽക്കുന്ന ഇച്ചുവിനെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി... അവന്റെ ചുണ്ടിലും അതേ ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു...! കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും നിഹ അവരിൽ നിന്നും അകന്ന് മാറിക്കൊണ്ട് മിഴികൾ തുടച്ചു... "എ... എനിക്ക് എന്ത് പറയണം എ.. എന്നറിയില്ല...ഈ... ഈ ജന്മത്തിൽ ഒ.. ഒരിക്കലും.. ഒ... ഒരുമ്മാടെ സ്.. സ്നേഹം.. അനുഭ... അനുഭവിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്നാ ക.. കരുതിയിരുന്നത്.. പ..പക്ഷെ ഇ.. ഇപ്പൊ..." എന്തൊക്കെയോ പറയാൻ ഉണ്ടെങ്കിലും വാക്കുകൾ ഒന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല അവളിൽ നിന്നും.. അവർ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.... "ഞാ... ഞാൻ... ഉ.. ഉമ്മാന്ന് വിളിച്ചോട്ടേ... കൊതികൊണ്ടാ..." അവൾ ചോദിച്ചതും അവരൊന്ന് ഞെട്ടി.. പിന്നെ അത് ചിരിയിലേക്ക് വഴി മാറി... "ഞാനിത് നിന്നോട് പറയാൻ ഇരിക്കുവായിരുന്നു.... ഉമ്മാ എന്ന് തന്നെ ഇനി മുതൽ വിളിച്ചാൽ മതി.. എനിക്കും അത് കേൾക്കാൻ തന്നെയാ ഇഷ്ടം..." അത് കേട്ടതും അവൾ സന്തോഷത്തോടെ അവരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് കവിളിൽ ചുംബിച്ചു... പിന്നെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അകന്ന് മാറി ജാള്യതയോടെ തല താഴ്ത്തി....

"അത് പിന്നെ ഞാൻ പെട്ടെന്ന്...."ഇളിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞതും അവർ അവളുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് തലോടിക്കൊണ്ട് ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.... "ബാക്കി ഒക്കെ നാളെ സംസാരിക്കാം.. ഇപ്പൊ പോയി ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്..." തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞതും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ഇച്ചുവിനെയാണ് കണ്ടത്.. ചിരി മാഞ് മുഖത്ത് വെപ്രാളം പിടി പെട്ടത് കണ്ട് അവനൊന്ന് ചിരിച്ചു... "അ... അത് പിന്നെ...ഞാ.. ഈ വഴിക്ക്.. വെറുതെ... വീടിന്റെ ഭംഗിയൊക്കെ കാണാൻ... എന്ത് ഭംഗിയാ അല്ലേ..." വിടാതെ തന്നെ നോക്കുന്നവനോട് പതർച്ചയോടെ ചുറ്റിലേക്കും വിരൽ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞതും അവൻ അവൾക്കടുത്തേക്ക് നടന്ന് വന്നു... പിന്നെ ഒന്നും നോക്കാതെ അവനേയും മറികടന്ന് പിടിക്കുന്നതിന് മുന്നേ മുകളിലേക്ക് ഒറ്റ ഓട്ടം ആയിരുന്നു... റൂമിലെത്തി ഡോർ അടച്ചപ്പോഴാണ് ഓട്ടം നിന്നത്... നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ച് കൊണ്ട് അവളൊന്ന് നിശ്വസിച്ചു... നേരത്തെ നടന്ന കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓർത്തപ്പോൾ ചുണ്ടിൽ ചിരി വിരിഞ്ഞു... ബെഡ്‌ഡിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന മറിയൂൻ അരികിൽ അതേ ചിരിയോടെ പോയി കിടന്നു.....തുടരും………..........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...