Love for Unexpected💜: ഭാഗം 39

രചന: Ansiya shery

പതിനാൽ വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പയ്യൻ. ഒരു തോളിൽ ഭാഗും മറു തോളിൽ ഒരു കൊച്ചു പെൺകുഞ്ഞിനേയും പിടിച്ചാണ് നടക്കുന്നത്. ഇച്ചു അവൻ അടുത്ത് ചെന്നതും അവൻ ആദ്യമൊന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും പിന്നെ പുഞ്ചിരിച്ചു. "ചേട്ടാ എന്തെങ്കിലും വല്ലത് തരണേ" ഇച്ചു മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ അവൻ മുന്നിൽ മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും നിഹയും മറിയുവും അവർക്കടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു. ആ പയ്യന്റെ ഒക്കത്തിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ കണ്ടതും നിഹക്കെന്തോ വല്ലാത്ത വാത്സല്യം തോന്നി.കീറിപ്പറിഞ്ഞ ഉടുപ്പും അവിടവിയായി ചെളിയുമൊക്കെയാണ് അവരുടെ ദേഹത്തെങ്കിലും അവർക്ക് മൂന്ന് പേർക്കും അത് കണ്ടപ്പോൾ അറപ്പ് ഒന്നും തോന്നിയില്ല. "നിന്റെ ആരാ ഇത്?" "അനിയത്തിയാ" "നിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും എവിടെ?"ഇച്ചുവിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഗൗരവം കലർന്നത് കണ്ട് അവൻ പേടിച്ചു. "ഞ..ഞങ്ങൾക്ക് ആരുമില്ല."വിക്കി വിക്കി അവൻ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചപ്പോഴേക്കും കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഇച്ചുവും അത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.മുഖത്തെ ഗൗരവം കളഞ്ഞവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. "അപ്പോ നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നത്.

ഈ ചെറു പ്രായത്തിൽ തന്നെ എന്തിനാണ് ഈ പിച്ചയെടുക്കാൻ നടക്കുന്നത്" അവന്റെ മിഴികൾ ഭയത്തോടെ ചുറ്റിലും പായുന്നത് കണ്ട് ഇച്ചുവിന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. "നീ ആരെയാ ഈ ഭയക്കുന്നത്?" "ആ.. ആരെയുമില്ല"അതും പറഞ്ഞവൻ ദൃതിയിൽ തിരിഞ്ഞു പോകാൻ തുടങ്ങിയതും ഇച്ചുവിനെന്തോ സംശയം തോന്നി. "നിൽക്ക് അവിടെ?"സ്വരത്തിൽ ഗൗരവം കലർത്തി ഇച്ചു പറഞ്ഞതും അവനവിടെ നിന്നു. ഇച്ചു കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് നിഹയോടെന്തോ ആംഗ്യം കാണിച്ചതും അത് മനസ്സിലായ പോലെ അവൾ ചെന്ന് അവനിൽ നിന്നും ആ കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി. "വാ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ"ഇച്ചു അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നതും അവൻ കാര്യമൊന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അവന്റെ കൂടെ അവനോട് പരമാവധി ചേർന്നാണ് നടന്നത്. "നിങ്ങടെ രണ്ട് പേരുടേയും പേരെന്താ?"കാറിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോഴാണ് ഇച്ചു അത് ചോദിച്ചത്. "എന്റെ പേര് മനു. അനിയത്തീടെ പേര് ജാനി" "ജാനി മോളേ"മറിയു മോളേ നോക്കി വിളിച്ചതും അവൾ കൊച്ചരി പല്ല് കാട്ടി ചിരിച്ചു കാണിച്ചു. കാറിൽ കയറി ഇരുന്നപ്പോൾ അവന്റെ മിഴികൾ അത്ഭുതത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും വിടരുന്നത് ഇച്ചു കണ്ടിരുന്നു.

"ആദ്യമായിട്ടാണോ കാറിൽ കയറുന്നത്?" "മ്മ്"മൂളലിൽ വിഷമം കലർന്നിരുന്നു. അവനൊന്നും മിണ്ടാതെ നേരെ വീട്ടിലേക്ക് വണ്ടി തിരിച്ചു.അവിടെ എത്തിയതും മോളെയും എടുത്ത് നിഹയും മനുവിന്റെ കൈ പിടിച്ച് നിഹയും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. വീട് കണ്ട് അവന്റെ മിഴികൾ വിടർന്നു. "ഇത് നിങ്ങടെ വീടാണോ?" "മ്മ്.. അതേ..." "ഭാഗ്യം"മെല്ലെയാണ് അവനത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും മറിയു അത് കേട്ടു.അവൾക്കെന്തോ വിഷമം തോന്നിയെങ്കിലും സഹതാപം കാണിക്കുന്നത് നല്ലതല്ലെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് അത് പുറമെ കാണിച്ചില്ല. വീടിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് ഇച്ചു അകത്തേക്ക് അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി. "നിഹാ മറിയു. നിങ്ങളിവരുടെ കൂടെ ഇരിക്ക്. ഞാൻ പുറത്ത് പോയി ഇവർക്ക് ഡ്രസ്സ്‌ മേടിച്ചു വരാം. ആര് വന്നാലും കതക് തുറക്കരുത്"അവരെന്തെങ്കിലും പറയും മുന്നേ അവൻ പുറത്തേക്ക് പോയി. "നിങ്ങടെ വീടെവിടെയാ?"മറിയുന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ചുറ്റും ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കുകയായിരുന്ന മനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "ഞ.. ഞങ്ങൾക്ക് വീ.. വീടില്ല. ഞ.. ഞങ്ങൾ.. അനാ.. നാഥരാ"ഏങ്ങി ഏങ്ങി അവൻ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ രണ്ടാൾക്കും സങ്കടമായി.പിന്നൊന്നും മിണ്ടാതെ അവനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.

"ഇച്ചുക്ക വരുന്നതിന് മുന്നേ നമുക്ക് ഇവരെ കുളിപ്പിക്കാം. ദേഹത്ത് മുഴുവൻ ചളിയാ" നിഹ മോളേയും കൊണ്ട് ആദ്യം ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറി. അവളെ കുളിപ്പിച്ച് നെഞ്ച് വരെ ടർക്കി ചുറ്റി വെച്ചു. അവളിറങ്ങിയതും മനുവിനോട് കയറാൻ മറിയു പറഞ്ഞു. അവന്റെയും കുളി കഴിഞ്ഞതും അവൾ കൊടുത്ത ടർക്കി അരയിൽ ചുറ്റി പുറത്തേക്ക് വന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഡ്രെസ്സും കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണവും വാങ്ങി ഇച്ചു തിരിച്ചു വന്നു.സോഫയിൽ കുളിച്ച് ടർക്കിയും ചുറ്റി ഇരിക്കുന്ന മനുവിനെയും ജാനി മോളേയും കണ്ട് ഇച്ചു നിഹയേയും മറിയുനെയും മാറി മാറി നോക്കി. "ഇതൊക്കെ എന്താ" "ഞങ്ങൾ ഇവരെ കുളിപ്പിച്ചതാ. അപ്പടി ചളി ആയിരുന്നു ദേഹത്ത് മുഴുവൻ😌" ഇച്ചു ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഡ്രസ്സ്‌ അവർക്ക് കൊടുത്തു. ഒരൂഹം വെച്ചാണ് അവനത് വാങ്ങിയതെങ്കിലും അവർക്ക് രണ്ട് പേർക്കും അത് പാകമായിരുന്നു. മനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ഇട്ട വസ്ത്രത്തിൽ തന്നെ അവന്റെ മിഴികൾ തറച്ചു. "എന്ത് പറ്റി?"ഇച്ചുവിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണോടെ അതിലുപരി സന്തോഷത്തോടെ അവനെ നോക്കി. "ഞങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യായിട്ടാ ഇത്രയും നല്ലൊരു വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നത്. മറ്റുള്ളവർ ഇട്ടത് കാണുമ്പോ സങ്കടം തോന്നുമായിരുന്നു.

പക്ഷെ ഇപ്പൊ" നിറഞ്ഞ മിഴികൾ അവൻ കൈകൾ കൊണ്ട് തുടച്ച് അവനെ നന്ദിയോടെ നോക്കി. "ഇപ്പോ ഇട്ടില്ലേ. ഇനി കരയണ്ട. വാ ഫുഡ്‌ കഴിക്കാം. ഞാൻ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ട്"അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഇച്ചു ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. "നിനക്ക് വേണ്ടേടീ ഫുഡ്‌"നിഹ മോളേ നോക്കി ചോദിച്ചതും അവൾ കൊച്ചരി പല്ല് കാട്ടി ചിരിച്ചു. "ഇവൾ ഇളിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്നതല്ലാതെ ഒന്നും പറയുന്നില്ലല്ലോ" "അതിന് നിനക്കെന്താ.മോളുടെ ചിരി കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാ. നിന്നെപ്പോലെ ഊള ചിരിയില്ല അവളുടേത്" നിഹ പുച്ഛിച്ച് പറഞ്ഞതും മറിയുന്റെ മുഖം വീർത്തു. _ "എങ്ങനാ നന്ദി പറയേണ്ടതെന്ന് അറിയില്ല. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാ ഇങ്ങനെയൊക്ക.ഒരുപാട്.. നന്ദിയുണ്ട്" ഫുഡ്‌ കഴിച്ചതിന് ശേഷം ഇച്ചുവിനോടായി കൈകൂപ്പി മനു പറഞ്ഞതും അവനൊന്നും മിണ്ടാതെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. സോഫയിലവനെ ഇരുത്തിയതിന് ശേഷം അടുത്ത് അവനും ഇരുന്നു. "എനിക്ക് നിന്നോട് കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനുണ്ട്. ഉത്തരം കൃത്യമായി പറയണം. കേട്ടോ" അതിനവൻ തലയാട്ടിയതും ഇച്ചു ഒന്ന് നീട്ടി ശ്വാസം വലിച്ചു. "പോലീസ് ആണെന്ന് വെച്ച് പിഞ്ചു പിള്ളേരോട് ആ രീതിയിൽ ചോദിക്കരുതേ"

"നീ പോടീ"ഇച്ചു നിഹയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിയതും അവൾ കൊഞ്ഞനം കുത്തി. "ചേ... ചേട്ടൻ പൊലീസാണോ..?"മനു അത്ഭുതത്തോടെ അവന്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് ചോദിച്ചതും ഒരു സംശയത്തോടെ അവൻ അതേയെന്ന് തലയാട്ടി. "അങ്ങനെ എങ്കിൽ അവരെയൊക്കെ രക്ഷിക്കാൻ ചേട്ടൻ സാധിക്കില്ലേ. പ്ലീസ്.അവരെയൊക്കെ രക്ഷിച്ച് അവരെ പിടിച്ച് ജയിലിലിടണം" "ആരെ..?എല്ലാം തെളിച്ചു പറ" "പറയാം.. ഞാൻ ജനിച്ചത് ഒരു അനാഥാലയത്തിലാണ്. അച്ഛനോ അമ്മയോ ആരും ഇല്ല. ഒരിക്കെ സ്കൂളിൽ പോയി തിരികെ വരുമ്പോഴാണ് ആരൊക്കെയോ ചേർന്നെന്നെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയത്. ചെന്നെത്തിയതോ എന്നെപ്പോലെ ഒരുപാട് കുട്ടികളുള്ള ഒരു സ്ഥലത്തും.ആദ്യം എന്തിനാണ് എന്നെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയതെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. പിന്നെ എല്ലാവരും പറയുന്നത് കേട്ട് മനസ്സിലായി. കുട്ടികളെ തട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി പിച്ചയെടുപ്പിക്കുന്ന ഒരു ആൾക്കാർ ആണ് അവരെന്ന്. അതിൽ ചിലരെ കൊല്ലാറുമുണ്ട്.

എന്റെ മുന്നിൽ വെച്ച് എത്രയോ പേരുടെ കണ്ണുകൾ ചൂഴ്ന്ന് എടുത്തിട്ടുണ്ട്.എല്ലാം കണ്ട് ഭയമായിരുന്നു.അവിടുന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചവരെ ഒക്കെ കൊല്ലുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ഞാനതിനൊന്നും ശ്രമിച്ചില്ല. ഒരു ദിവസം പിച്ചയെടുത്ത പൈസ കുറഞ്ഞാൽ ചൂടുള്ള എന്തൊക്കെയോ വെച്ച് പൊള്ളിപ്പിക്കും.പേടിയാ ഞങ്ങൾക്കവരെ. അവിടുന്ന് ഒരിക്കെ കിട്ടിയതാണ് എന്റെ ജാനിയെ. അവളെന്റെ ആരുമല്ല. പക്ഷെ എല്ലാം ആണ് എന്റെ.വലുതായപ്പോ അവരുടെ വേദന സഹിച്ച് ജീവിക്കുന്നതിലും നല്ലത് മരണമാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഇവളെ ഓർത്ത് മാത്രം അതിന് തുനിഞ്ഞിട്ടില്ല. ഒരു ദിവസം ഇവളെയെങ്കിലും ആരെങ്കിലും രക്ഷിക്കാൻ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്നത് സാധിച്ചു. ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട്. അവര് ചിലപ്പോ ഞാൻ ഇവിടെ എത്തിയത് അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും.ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോകാം. പക്ഷെ ഇവളെ അവർക്ക് വിട്ട് കൊടുക്കരുത്. പ്ലീസ്" ഇച്ചുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞതും അവൻ എന്ത് പറയണമെന്ന് അറിയാതെ ഇരുന്നു.മൂന്ന് പേരുടേയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.....തുടരും………..........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...