Love for Unexpected💜: ഭാഗം 40

രചന: Ansiya shery

"അനാഥാലയക്കാർ നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു കാണില്ലേ?"ഇച്ചുവിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി അവനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. "ഇല്ല.അവരങ്ങനെ അന്വേഷിക്കില്ല. ഒരാൾ അവിടുന്ന് പോയിക്കിട്ടിയാൽ അത്രയും സമാധാനം ആണ് അവർക്ക്. പ്രത്യേകിച്ച് അന്വേഷിച്ചു വരാൻ ആരുമില്ലാത്ത എന്നെപ്പോലെ ഒരുവൻ. അവര് കേസ് ഒന്നും കൊടുത്ത് കാണില്ല. ചേട്ടൻ ഒരു സഹായം ചെയ്ത് തരുമോ?" "എന്ത് സഹായം?"ഇച്ചുവിന്റെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. "ജാനിടെ വീട്ടുകാരെ കണ്ടെത്തി അവളെ തിരികെ അവരുടെ കയ്യിൽ ഏല്പിക്കണം.അതിന് മുന്നേ അവരുടെ ആരുടേയും കണ്ണിൽ പെടാൻ പാടില്ല.ഞാൻ പരമാവധി എന്തെങ്കിലും കള്ളം പറയാൻ ശ്രമിക്കാം" "നീ അതിന് എവിടെ പോകുന്നു"എഴുനേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവൻ ഇച്ചുവിന്റെ ഗൗരവമാർന്ന സ്വരം കേട്ട് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. "ഞാ.. ഞാൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക്.. അല്ലേൽ അവരെന്നെ അന്വേഷിച്ചു വരും"തല താഴ്ത്തിയാണ് അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞത്. "അതിൻ നിന്നെ ആര് ഇവിടുന്ന് വിടുന്നു"

മനു ഒരു സംശയത്തോടെ ഇച്ചുവിനെ നോക്കി. അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു. "നിങ്ങളെ രണ്ട് പേരെയും ഞാൻ അവിടുന്ന് ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വന്നത് തന്നെ എന്തോ ഒരു പ്രശ്നം നിങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ്.എന്നിട്ട് നിന്നെ അവർക്ക് മുന്നിലേക്ക് ഇട്ട് കൊടുക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ?" മനുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "ഞാ.. ഞാൻ നിങ്ങടെ ആരുമല്ല"അവന്റെ തല താണു. അത് കണ്ടതും ഇച്ചു ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് തല ഉയർത്തി. "ദേ നോക്ക്. നീ ഇവളെ കണ്ടോ.ഞങ്ങടെ ആരുമല്ല ഇവൾ. പക്ഷെ ഇപ്പോ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാമെല്ലാമാണ് ഇവൾ"നിഹയെ ചൂണ്ടി ഇച്ചു പറഞ്ഞതും മനു അവളെ നോക്കി. അവളുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു. "ഇപ്പൊ നീ ഒന്നും ഓർത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട. ഞാനൊരു കേസിന്റെ കാര്യത്തിനായിരുന്നു ഇവിടെ വന്നത്. അതിലെ പ്രതികളെ കണ്ട് പിടിക്കാൻ കഴിയാതെ വിഷമിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് നിങ്ങളെന്റെ മുന്നിൽ പെട്ടത്. ഇനി അവരെ കണ്ടെത്താൻ എനിക്ക് എളുപ്പമാണ്" "അപ്പോ ഈ മാഫിയ സംഘത്തെ പിടിക്കാനുള്ള കേസിനായിരുന്നോ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്" മറിയുന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ അവളെയൊന്ന് നോക്കി.ശേഷം നിഹയേയും.

"മ്മ്.. അതേ.. നീയെന്നോട് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ പെട്ടെന്ന് കാൾ വന്ന് ഞാൻ പോയില്ലായിരുന്നോ. അത് അവരിൽ ഒരാൾ മാളിലുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടാണ്. പക്ഷെ അവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും അയാൾ പോയിരുന്നു. പിന്നെ ദേഷ്യം തോന്നിയപ്പോൾ കുറേ നേരം പുറത്തൊക്കെ ചുറ്റിയാ വന്നത്"നിഹക്ക് അപ്പോഴാണ് ആശ്വാസമായത്. "ഞങ്ങളെ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ അവര് അന്വേഷിച്ചു വരും. അതിനിടയിൽ എങ്ങാനും ചേട്ടൻ ഞങ്ങളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായാൽ അവർ രക്ഷപ്പെടും. അതിന് മുന്നേ അവരെ പിടിക്കണം" "ഞാനിപ്പോൾ തന്നെ പോകും. നിങ്ങൾ എല്ലാവരും സേഫ് ആയി ഇരിക്കണം. നേരത്തെ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ സാധ്യത ഉണ്ട്" ഇച്ചു ഫോൺ എടുത്ത് ആർക്കൊക്കെയോ വിളിച്ച് പോയി റെഡി ആയി വന്നു. പോലീസ് വേഷം അല്ലായിരുന്നു അവന്റേത്.ഒരു ടീഷർട്ടും പാന്റും. "ഇതെന്താ ഇതിട്ടിട്ട് പോകുന്നത്" "അവർക്ക് സംശയം തോന്നാതിരിക്കാൻ"കയ്യിലെ വാച്ച് ഒന്നൂടെ മുകളിലേക്ക് കയറ്റിക്കൊണ്ട് അവൻ നിഹയെ നോക്കി. ശേഷം മീശ പിരിച്ചു. "മീശ മാധവൻ.... യ്യോ മീശ മാധവൻ.. ആകെ ഒരു കുഞ്ഞു മീശ ഉണ്ട്.. അത് പിരിച്ച് ഇനി കളയണോ"

അവൾ കളിയാക്കിയതും അവൻ ചമ്മി കൈ താഴ്ത്തി മനുനെ നോക്കി. ഒന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അവനും ചിരിക്കുന്നുണ്ട് "നിങ്ങൾ രണ്ടാളും എപ്പോഴും തല്ല് ആണല്ലേ"അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഇച്ചു നിഹയെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കിയിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി. ____ മനു പറഞ്ഞു തന്ന സ്ഥലം നോക്കി ചെന്നെത്തിയത് കാടിന് കുറച്ചുള്ളിലായുള്ള ഒരു കെട്ടിടത്തിന് അടുത്താണ്.കൂടെ രാഹുലും ഹാരിസും ഉണ്ട്. രണ്ടാളും എന്റെ കൂടെ വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്നവർ തന്നെയാണ്. ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ ആരോ നില്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ തിരിഞ്ഞ് അവരോട് രണ്ട് പേരോടും നേരെ നിൽക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ഷർട്ടൊന്ന് കുടഞ് വലിച്ചിട്ട് ഞങ്ങൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു. "ആരാ?"കാട് പോലെ ഉള്ള മുടിയുമായി നിൽക്കുന്ന അവനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ആ മുടി പിടിച്ച് കത്തിച്ചാലോ എന്ന് തോന്നിയതാ. "ഞങ്ങൾ കുറച്ച് ദൂരെ നിന്നാണ് വരുന്നത്.ഒരു കച്ചവടത്തിന് വന്നതാണ്" "നിൽക്ക്"കൈ ഉയർത്തി തടഞ്ഞിട്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് പോയതും ഞാൻ രാഹുലിനെയും ഹാരിസിനെയും നോക്കി.

"പറഞ്ഞ പോലെ മറക്കരുത്.കുട്ടികൾ നമ്മുടെ കയ്യിൽ എത്തുന്നതിനു മുന്നേ ഒന്നും ചെയ്യരുത്"അതിനവർ തലയാട്ടിയതും ഞാൻ ആ കെട്ടിടമൊന്നാകെ വീക്ഷിച്ചു. ക്യാമറ ഒന്നും ഇല്ല. ഭാഗ്യം. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞതും അകത്തേക്ക് പോയവൻ തിരികെ വന്നു. "വാ ബോസ് വിളിക്കുന്നുണ്ട്" ഞങ്ങളവനെ പിൻ തുടർന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നു. ആകെപ്പാടെ ഒരു വൃത്തി കെട്ട അന്തരീക്ഷം. അവന്റെ കൂടെ നടന്ന ഞങ്ങൾ ചെന്നെത്തിയത് ഒരു ഹാളിലാണ്. അവിടെ ഒരു ടേബിളിന് ചുറ്റും ഇരുന്ന് ചീട്ട് കളിക്കുന്നവരെ കണ്ട് ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും സാഹചര്യം അനുകൂലമല്ലാത്തത് കൊണ്ട് കടിച്ചമർത്തി.എന്ത് ചെയ്യരുതെന്ന് പറയുന്നോ അതേ ഇവനൊക്കെ ചെയ്യൂ.😬 "ബോസ്.. ഇവരാണ് കാണാൻ വന്നവർ" അയാൾ തിരിഞ്ഞ് ഞങ്ങളെ അടിമുടി നോക്കിയതും ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. മുഖത്തും കയ്യിലും ഒക്കെ ടാറ്റൂ ഒട്ടിച്ച് മുടി കുഞ്ഞു കുട്ടികൾക്ക് കൊമ്പ് വെച്ച് കെട്ടി കൊടുക്കുന്നത് പോലെ കണ്ണിൽ ചോരക്കളറും നിറച്ച് നിൽക്കുന്ന ഇവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച എന്നെ സമ്മതിക്കണം.

"എന്താണ് കാര്യം. കണ്ടിട്ട് നല്ല മാന്യന്മാരെ പോലെ ഉണ്ടല്ലോ" "ലുക്കിൽ അല്ലല്ലോ ഒന്നും ഇരിക്കുന്നത് സാറേ. ആൾക്കാർ പിടിച്ച് വല്ല കേസിലും ഇടേണ്ടെന്ന് വെച്ചിട്ടാ മാന്യമായി നടക്കുന്നത്. പക്ഷെ നിങ്ങളെ പോലെ തന്നെയാ ഞങ്ങളും. കുട്ടികൾ ഞങ്ങളുടെ ഒരു വീക്ക്നെസ് ആണ് എന്നും.അവരെ കൊണ്ട് പിച്ചയെടുപ്പിക്കാൻ നല്ല രസമാ.പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ അത്ര എത്തില്ല കേട്ടോ" ഹാരിയുടെ സംസാരത്തിൽ അയാൾ വീണിട്ടുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി. അല്ലെങ്കിലും ആളെ പൊക്കി വീഴ്ത്താൻ ഇവൻ വല്ലാത്ത കഴിവാണ്.അയാളുടെ മുഖമൊന്ന് അയഞ് മുഖത്തൊരു ചിരി വിരിഞ്ഞു. "നിങ്ങളിപ്പോ ഇവിടെ വന്നത് എന്തിനാണ്?" "അത് സാർ.ഒരു കച്ചവടത്തിൻ വന്നതാണ്" "സാർ ആ വിളി കേൾക്കാൻ നല്ല രസമുണ്ട്. എന്താണ് കച്ചവടം" കുറച്ച് കഴിഞ്ഞോട്ടെ. ആ സാർ ഞാൻ ചാർ ആക്കിത്തരാട്ടെടാ. "ഇവിടെ മൊത്തം എത്ര പിള്ളേരുണ്ട്" "അൻപത്" "അങ്ങനെയെങ്കിൽ അവരെ മുഴുവൻ ഞങ്ങൾക്ക് തന്നാൽ ഞങ്ങൾ ക്യാഷ് തരാം"

അയാൾ താടിയൊന്ന് ഉഴിഞ്ഞിട്ട് അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ആളെ നോക്കി. "നിങ്ങളീ ബിസിനസ് ചെയ്യലുണ്ടാകില്ലെന്ന് അറിയാം. പിള്ളേരുടെ ആവശ്യം ഞങ്ങൾക്കുണ്ട്. ആരെയും ഇത് വരെ കിട്ടിയിട്ടില്ല.അത് കൊണ്ടാ നിങ്ങളുടെ അടുത്ത് വന്നത്. ഇവിടെയുള്ള ഒരു കുട്ടി പിച്ചയെടുത്ത് കൊണ്ട് വരുന്നതിൽ കൂടുതൽ ഞങ്ങൾ തരാം" "നല്ല കോളാണ് ബോസ്.. അതങ്ങ് ഉറപ്പിച്ചേക്ക്" അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊടുക്ക് മുടിയാ.. മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ അയാളെ നോക്കി. "എത്ര തരും" "നൂർ കോടി മതിയോ?"ഞാൻ പറഞ്ഞതും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. "ധാരാളം" ഓഹ് പിന്നെ. ഒരു കോടി പോലും കയ്യിലില്ലാത്ത ഇല്ലാത്ത ഞാൻ നൂർ കോടി എടുത്ത് തരുവല്ലേ. കാത്തിരുന്നോ😏😏 "ഓക്കേ എങ്കിൽ ഡീൽ.. ഞാനിനി പിള്ളേരെ കൊണ്ട് പോകാനുള്ള വണ്ടിയും ക്യാഷും കൊണ്ട് വരാൻ പറയട്ടെ. നിങ്ങൾ സമ്മതിക്കുമോ എന്ന് സംശയം ഉള്ളത് കൊണ്ട് നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നില്ല" "വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നവരാണോ?" "ഞങ്ങളെക്കാൾ കൂടുതൽ വിശ്വാസം ഞങ്ങൾക്ക് അവരെയാ"

"എന്നാ വിളിച്ചോ"അയാളത് പറഞ്ഞതും അവർക്ക് മുന്നിൽ വെച്ച് തന്നെ ഞാൻ വേഗം നേരത്തെ പ്ലാൻ ചെയ്തിരുന്ന പോലെ അടുത്തുള്ള സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കാൾ ചെയ്തു.. "ഡീൽ ഉറപ്പായിട്ടുണ്ട്. ഇനി നിങ്ങളിങ് പോരേ"കാൾ കട്ട് ചെയ്തതിന് ശേഷം ഞാൻ അവരെ നോക്കി. "പത്ത് മിനിറ്റിനുള്ളിൽ അവരിങ്ങെത്തും" "നിങ്ങൾക്ക് കുട്ടികളെ തരുമ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് പണവും തരണം" "ഓക്കേ. അങ്ങനെ തന്നെയാകാം" അധിക സമയം ആകും മുന്നേ പുറത്ത് വാഹനത്തിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു. "അവര് വന്നെന്ന് തോന്നുന്നു. ഞങ്ങളൊന്ന് പോയി നോക്കട്ടെ" "ഞങ്ങളും വരാം"അയാൾ എഴുനേറ്റ് പറഞ്ഞതും ഹാരിയേയും രാഹുലിനേയും ഒന്ന് നോക്കിയതിന് ശേഷം ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു......തുടരും………..........

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...